Het nieuwste vredesinitiatief
Het nieuwste vredesinitiatief van Izquierda Abertzale
Inleiding
De golf van arrestaties en opsluitingen die Arnaldo Otegi te beurt vallen, is het beste bewijs dat de Ier Alec Reid, sleutelfiguur in het vredesproces in Ierland, overschot van gelijk had. Hij liet zich op een bepaald ogenblik ontvallen: “Hoe redelijker jullie voorstellen worden, hoe meer jullie vervolgd zullen worden”.
De politicus met het meeste charisma bij Izquierda Abertzale, Arnaldo Otegi, werd gearresteerd op een ogenblik dat de sector waarvan hij de vertegenwoordiger is, een nieuwe politieke inspanning deed om de noodzakelijke vrede dichterbij te brengen.
13 oktober 2009
Bij Izquierda Abertzale wordt voortdurend gewerkt om alle politieke leiders rond één tafel te krijgen om op die manier een tekst uit te werken waarover onderhandeld zou kunnen worden om tot vrede te komen. Op 13 oktober 2009 kregen ze, sneller dan verwacht, het antwoord van de Spaanse Regering onder de vorm van arrestaties. De bevriende regeringskranten hadden het, bij het verslaan van de voorstellen, over “het nieuwe directiecomité van Batasuna”, en dat was voldoende voor de Spaanse democraten om de arrestaties te rechtvaardigen. Arnaldo Otegi, Rafa Díez, Rufi Etxeberria, Sonia Jacinto en Arkaitz Rodríguez werden geboeid vanuit de zetel van LAB te Donostia opgeleid. Nadien volgden nog arrestaties: Mañuel Serra, Miren Zabaleta, Urnieta Amaia Esnal, Txelui Moreno en Ainara Oiz.
In afwachting van de beschuldigingen, wordt als belangrijkste politieke gegeven de verklaringen van binnenlandminister, Alfredo Pérez Rubalcaba, naar voor geschoven: “Het antwoord (op om het even welk voorstel) zal radicaal neen zijn. Het is een farce, geleid door ETA, en de rechtbanken hebben al aangetoond dat ETA en Batasuna hetzelfde is”.
Deze operatie, net zoals alle voorgaande, is uitgetekend door het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Baltasar Garzón kreeg dus een vrijgeleide. Net op het ogenblik dat een diepgaand debat wordt gevoerd binnen de schoot van Izquierda Abertzale, en gretig geholpen door de intoxicatiepogingen van sommige media, gaat de Spaanse staat over tot de opruiming van de vredesdebatten, door internationale waarnemers nochtans een politiek initiatief van vergaande draagwijdte genoemd. Het heeft er alle schijn van dat Madrid bommen verkiest boven vrede.
17 oktober 2009
De baai van La Concha te Donostia was veel te klein om de massa manifestanten een plaats te bezorgen. Bijna 40.000 personen waren samengetroept om hun ongenoegen en protest vrije loop te geven naar aanleiding van de arrestaties van 13 oktober 2009. De Baskische syndicaten hadden tot het protest opgeroepen en al vlug bleek dat hun verwachtingen overtroffen werden, ondanks de pesterijen van de Guardia Civil die bussen hadden opgehouden. Dat de manifestatie indruk maakte, bleek uit de titels in de Madrileense kranten: “multitudinaria manifestación”, een massademonstratie of “decenas de miles de personas”, tientallen duizenden”. Diverse vertegenwoordigers van andere nationalistische partijen hadden present geblazen, ook Joseba Egibar van de PNV: “Zij die vrede willen, verdienen onze steun” (partijstandpunt?) Velen verweten de PNV dat ze niet uit overtuiging aanwezig waren, maar omdat de partij er eigenlijk niet onderuit kon. En er waren niet allen politici, maar ook sportlui, acteurs, schrijvers, bertsolaris, personen uit de culturele en sociale sector, kortom ieder weldenkende Bask.
Wij proberen hieronder een overzicht te geven van de feiten. Belangrijk hierbij zijn de referaten “Clarificando la fase política y la estrategia” en “Mugarri”, de interpretatie van het politieke project “Bateragune” (Allemaal samen) en de doctrine “Todo es ETA”, de eeuwige dooddoener. Verderop in het artikel zal duidelijk worden waarover het gaat.
25 oktober 2009
Brief afkomstig uit de gevangenis van Estremera in de omgeving van Madrid (gevoelig ingekort)
“De manifestatie die de straten van Donostia overspoelde, als protest tegen onze arrestatie en opsluiting, heeft ons heel wat voldoening geschonken […] Voldoening omwille van het enorme antwoord op de zoveelste repressieve razzia tegen politieke sectoren die de onafhankelijkheid verdedigen […] De politiek-juridische operaties zijn niet meer op twee handen te tellen, en deze politieke genocide wordt met een regelmaat van een klok toegepast: arbitrair en op verzoek. De eerste opdracht bestaat er in het politieke objectief in de val te lokken en uit te schakelen. Pas naderhand worden argumenten bijeengescharreld (hoofdzakelijk gemanipuleerd). Die argumenten moeten dan het bewijs zijn, de rechtvaardiging voor de aanklacht […]
De Baskische gemeenschap heeft de echte waarheid kunnen onderscheiden van de politiekcorrecte waarheid: de arrogante en willekeurige repressie door de Spaanse Staat tegen het Baskische nationalisme dat constant gecriminaliseerd wordt […]
Ten aanzien van de conditionerende, criminaliserende en repressieve strategie tegen het Baskische volk, moeten wij antwoorden. Dat is wat het Baskische volk eist […]
Dat is het wat wij willen voorstellen: binnen het proces van nationale bevrijding, met als objectief een democratisch scenario tot erkenning van Euskal Herria en het respect voor de democratische vrije wil van de burger, een strategie uitwerken, compromissen sluiten en beschikken over politieke instrumenten om dit verwezenlijken […]
In de huidige fase van het bevrijdingsproces moet Izquierda Abertzale de verantwoordelijkheid opnemen, de gekozen strategie delen met andere sociale en politieke krachten die het zelfbeschikkingrecht vooropstellen. Het Baskische volk moet de moed halen uit de eigen kracht […]
In die zin moet soevereiniteit en onafhankelijkheid begrepen worden: convergeren aan de hand van compromissen, voorstellen, initiatieven, ook institutionele. Wij moeten de krachten bundelen, zonder angst, maar met des te meer beslistheid en ambitie […]
Een nieuwe fase, nieuwe strategie, nieuwe instrumenten. Dat moet de inzet, de referentie en de belofte zijn van Izquierda Abertzale. Het Baskische volk hoopt heel aandachtig en vol verwachting hier op. Met zijn allen moeten wij van deze collectieve verzuchting overtuigd zijn. Zonder taboes, zonder complexen. Aurrera!”
Rafa Díez, Sonia Jacinto, Arnaldo Otegi, Arkaitz Rodríguez, Miren Zabaleta, vanuit de gevangenis van Estremera.
08 november 2009
Het parallellisme dat het officiële Izquierda Abertzale al altijd gehad heeft met het vredesproces in Ierland krijgt op 8 november 2009 meer en meer betekenis. De verklaring die voorzien was om eind november 2009 openbaar gemaakt te worden, werd door de opgesloten Batasunaleiders noodgedwongen vroeger gepubliceerd. Zij, en ook de Zuid-Afrikaanse bemiddelaar Brian Currin, spreken over een prijzenswaardig, potentieel vernieuwend document dat wellicht een diep effect kan hebben op de politieke scene in Baskenland. Het document is bijna een exacte kopie van de “Mitchell Principles”, dat stelt dat niet alleen het gebruik van geweld moet uitgebannen worden, maar ook dat anderen, zoals gewapende organisaties, dit geweld gebruiken om invloed uit te oefenen op de politieke dialoog. Deze voorwaarde stelt ETA in een tot nu toe ongekende situatie.
“The Mitchell Principles” werden door alle politieke betrokkenen in het Ierse proces ondertekend, ook door Sinn Féin. Dit feit heeft uiteindelijke geleid tot de akkoorden van Stormont. Met andere woorden: Sinn Féin heeft IRA in de richting van de ontwapening gedwongen.
“The Mitchell Principles” zijn 6 grondregels die door de Ierse regering, de Britse regering en door de politieke partijen in Noord-Ierland aanvaard werden. Zij worden zo genoemd omdat de Amerikaanse senator Georges Mitchell zwaar investeerde in onderhandelingen. De 6 grondregels zijn:
1. Door middel van democratische en exclusief vredevolle middelen de politieke problemen oplossen
2. De totale ontwapening van alle paramilitaire organisaties
3. De garantie dat de ontwapening verifieerbaar is door een onafhankelijke commissie
4. Afzien van oppositie tegen inspanningen van anderen, tegen het gebruik van macht of ermee te dreigen om zo de gang van zaken te beïnvloeden
5. Zich neerleggen bij de voorwaarden van het akkoord eenmaal aanvaard, en zich er toe verbinden om, bij eventuele onenigheid over bepaalde aspecten, via democratische en vredevolle weg deze aspecten bij te sturen
6. Dringend bepleiten dat dodelijke wraaknemingen of folteringen stoppen en effectieve stappen ondernemen om dit te vermijden
Sinn Féin moest als gevolg van de ondertekening zware kritiek verduren van de republikeinse hardliners en een aantal leden stapte uit de partij.
14 november 2009
Op 14 november 2009 werd het democratische en vredesproces van Izquierda Abertzale voorgesteld te Altsasua, en wordt daarom de 'Verklaring van Altsasua' genoemd. Niet toevallig 14 november, want 5 jaar na de verklaring van Anoeta. En niet toevallig Altsasua waar in 1978 de politieke partij Herri Batasuna boven de doopvont gehouden werd.
Het was een kwalitatieve en kwantitatieve hoogstaande bijeenkomst. Meer dan 110 van de meest hooggeplaatste vertegenwoordigers van Izquierda Abertzale (de Batasunaleiding zit nog altijd in de gevangenis) aanhoorden het referaat,
“Clarificando la fase política y la estrategia”, dat als doel heeft de gewapende confrontatie te overstijgen. Vooral Rufi Etxeberria en Txelui Moreno hadden de opdracht op zich genomen om het document te verdedigen.
Rufi Etxeberria
Txelui Moreno
De weerklank van de bijeenkomst was zelfs te horen tot in Venetië, waar de dag van de “oplossing van conflicten en raaklijnen met de vrede” gehouden werd. Hier hoorde bemiddelaar Brian Currin uit eerste hand de lezing van het referaat uit de mond van Jone Gorizelaia, een van de advocaten van Izqiuerda Abertzale. Op deze dag was ook het lid van Sinn Féin, Raymond McCartney, aanwezig en vertegenwoordigers van Kurdistan. Zij waren het er allen over eens dat het een prijzenswaardig en potentieel vernieuwend document was. Zij riepen de regeringen van de EU op om het initiatief te steunen. Aan de Spaanse staat in het bijzonder werd gevraagd het initiatief positief te beoordelen, omdat deze staat berust in het gewapende conflict, schijnbaar als gevolg van een paar successen die ze behaalden. Ook ETA werd vernoemd, en wel met de vraag een staakt-het-vuren af te kondigen. Maar als belangrijkste voorwaarde stelden zij dat de Ley de Partidos moest afgeschaft worden, een van de factoren die een vredesproces verhinderde.
23 november 2009
Izquierda Abertzale heeft een diepgaand debat geopend betreffende de toekomst. Eigenlijk komt het voorstel hier op neer: wie zal in de toekomst het Baskische onafhankelijkheidsstreven leiden, de politieke macht of ETA? Dat is eigenlijk een beoordeling van de kranten. Een betere formulering is: hoe kan er een einde gesteld worden aan het gewapende conflict. Want opvallend is dat er bij de bijeenkomst niet gerept werd over het document “Gakoa”, (sleutel, hoeksteen). In dat document hebben veteranen van ETA aangedrongen op het neerleggen van de wapens. Wat merkwaardig overkomt, is dat er geen rechtstreekse veroordeling ten aanzien van ETA uitgesproken werd, zoals door veel andere partijen geëist wordt. Wel werd een zachtere woordkeuze gehanteerd: “Het democratisch proces moet tot ontwikkeling kunnen komen in totale afwezigheid van geweld en zonder bemoeienissen. Ik ga er niet dieper op in omdat ik dit beschouw als een discussie over het geslacht van de engelen.
Het debat dat in oktober gestart is, na de arrestatie van Otegi en Díez, zal waarschijnlijk beslecht worden einde januari 2010. Het heeft alvast een overweldigende meerderheid aan de basis gemobiliseerd.
11 december 2009
Op 11 december 2009 bleek echter dat bij Izquierda Abertzale het laatste woord nog niet gevallen was. De laatste troef, de verbinding met ETA, werd nog niet uitgespeeld. De meest radicale sector blijft halsstarrig vasthouden aan de gewapende strijd als bijzonder effectief instrumenten om druk uit te oefenen op de Spaanse straat. Het document “Mugarri” is het antwoord van de haviken tegenover de voorstellen van Otegi en Díez. In dit 5 pagina tellende document verklaart de harde vleugel: “Als Izquierda Abertzale doeltreffend wil zijn en een nieuw scenario op tafel wil leggen, moet het de gewapende strijd vanuit een globale strategie benaderen. Immers, hoewel de gewapende strijd harder leek dan vruchtbaar, het heeft een fundamentele rol gespeeld om voorwaarden te scheppen naar verdere stappen in het bevrijdingsproces”. De ‘redacteurs’ herinneren eraan dat “de strijd van de radicale nationalisten vijftig jaar lang gebaseerd was op de politiek-militaire strategie en het voorstel ‘Mugarri’ maakt elke politieke strategie ondergeschikt aan de militaire voorhoede.
22 december 2009
Op 22 december 2009 bracht de Baskische PNV-krant “Deia” en de zusterkranten van de groep “Noticas” het bericht als zou Arnaldo Otegi, de gevangen leider van de radicale nationalisten, “zijn plaats in de politiek opgeëist hebben”. Deze krantengroep werd “ingelicht” over een brief die Arnaldo Otegi vanuit de gevangenis van Soto del Real zou geschreven hebben aan een andere gevangene die in Zuera (Zaragoza) een straf uitzit, omdat hij aan de Bevrijding van zijn Volk werkt. De enige bedoeling van de PNV-krant is roet in het eten. In die brief zou namelijk staan dat Otegi beweert dat wie het voorstel niet aanvaardt en verder gaat met de gewapende strijd aan de kant van de vijand staat. Voor de harde lijn binnen de beweging en voor ETA in het bijzonder, een absoluut te verwerpen uitspraak. Maar op 5 januari 2010 blijkt dat het om een nepbrief gaat, een valse brief die Otegi nooit geschreven heeft. Waarom doen ze dat? De perverse informatieverstrekkers volgen gedwee de richtlijnen van Madrid om het open debat over het afzweren van de gewapende strijd, in de schoot van Izquierda Abertzale, te torpederen. De brief die nooit geschreven werd, moest verwarring zaaien. Het komt electoraal veel beter uit dat ETA blijft bestaan en de gewapende strijd verder zet.
02 januari 2010
Op 2 januari 2010 verzamelde een menigte van bijna 45.000 mensen zich te Bilbao achter het motto: “Euskal Presoak, Euskal Herrira” (Baskische gevangen naar huis, dichter bij huis). Zij klagen de repressieve toestand van een criminele gevangenenpolitiek aan, waarbij de schending van de rechten van de gevangenen (die zijn er inderdaad ook voor politieke gevangenen) voortdurend met de voeten getreden wordt. De manifestatie was in eerste instantie verboden omdat ze ingericht werd door Etxerat, de verenging die het opneemt voor de rechten van de politieke gevangenen. Zij hadden vorig jaar foto’s getoond van politieke gevangenen, en dat is in Spanje een zwaar misdrijf. Maar het verbod werd ongedaan gemaakt, toen de politieke partijen EA, Aralar, AB, Alternatiba en de politieke beweging lzquierda Abertzale het motto overnamen. Er werd ook gepleit voor “Amnistia Osoa”, algemene amnestie om op die manier de vrede wat dichterbij te brengen.
Er ontbrak maar één politieke partij: de PNV, de halfslachtige, die het zelfs niet de moeite waard vond om over de manifestatie te berichten (teveel werk in de keuken met zoete broodjes bakken, om Madrid gewillig te zijn?)
03 januari 2010
Naar aanleiding van deze massale betoging, die wijst op een samenhangend blok, stuurt Izquierda Aberetzale een communiqué de wereld in met een tussentijdse balans over de stand van zaken van het interne debat. De voornaamste en meest opvallende boodschap is dat een grote meerderheid achter de voorstellen staat. Dit bleek overduidelijk uit de Assemblees die tot nu toe gehouden werden in 254 gemeenten in Navarra, Álava, Vizcaya en Guipúzcoa, met een deelnamegraad van ongeveer 6500 personen. Een nooit gezien massadebat. Er werd ook verwezen naar de leugenachtige manipulatie van de krant Deia op 22 december 2009: “De poging van sommige communicatiemedia en aanverwanten politieke agenten om het interne debat via intoxicatie en manipulatie te conditioneren, is faliekant uitgevallen”.
En het debat is nog niet gestopt, want nog een aantal gemeenten moeten de assemblee nog organiseren. Dus zal het debat niet in januari, maar pas in februari gefinaliseerd worden.
08 januari 2010
In een schrijven op 8 januari 2010 plaatst het Openbare Ministerie, Vicente González Mota, zich op dezelfde golflengte als magistraat Baltasar Garzón met zijn beruchte doctrine “Todo es ETA”. Hij bevestigt dat er rationele aanwijzingen zijn van criminaliteit tegen de 9 leiders van Batasuna die op 13 oktober 2009 werden gearresteerd en 3 dagen later werden opgesloten. Het zou hun bedoeling geweest zijn een nieuw blok, een nieuwe formatie “Bateragune” (Allemaal samen) op te richten met als strategie de soevereiniteit van Baskenland. Deze formatie wordt gestuurd door, en maakt deel uit van de politiek-militaire strategie van ETA. Hij vraagt Garzón dan ook een proces op te starten tegen de 9 leiders van deze organisatie met als aanklacht, “delito de pertenencia en organización terrorista” (misdrijf van lidmaatschap bij een terroristische organisatie).
17 januari 2010
ETA werpt, via een communiqué, zijn licht op het voorstel.
15 februari 2010
Op 15 februari 2010 heeft Izquierda Abertzale het interne debat afgesloten met de mededeling dat het op 16 februari 2010 de resolutie “Zutik Euskal Herria” (Euskal Herria rechtop) en de besluiten voor een compromis openbaar zal maken. De kerngedachte is een politieke verandering teweegbrengen in Baskenland door middel van de institutionele en politieke strijd van de massa, via uitsluitend democratische weg en dus zonder geweld.
29 maart 2010
Na de Verklaring van Altsasua en het manifest Zutik Euskal Herria heeft het Baskische volk en de instituten die ijveren voor zelfbeschikking en soevereiniteit op 29 maart 2010 steun ontvangen van individuen en collectieven die eisen dat de burger- en politieke rechten worden gerespecteerd in alle naties zonder staat. Op uitnodiging van Europarlementslid Frieda Brepoels (N-VA) stelde mensenrechtenadvocaat Brian Currin uit Zuid-Afrika een internationale verklaring voor in Brussel.
Bron: Gara en Diario de Noticias
