Na het afspringen van de vredesdialoog (weigering regering om voorstel ETA te aanvaarden op 21 mei 2007 en het daarop volgend beëindigen van het staakt-het-vuren op 6 juni 2007 hebben zich, de terugkerende harde repressie ter zijde gelaten, een paar belangrijke politieke gebeurtenissen voorgedaan.

Alhoewel een aanvaardbare oplossing in het verschiet lag, is men eens te meer gestruikeld over een politiek compromis, met als gevolg het finale einde van de fase van “open onderhandelingen” en het einde van het staakt-het-vuren. De regering ontkent dit uiteraard in alle toonaarden.

Op 5 juni 2007 kondigt de gewapende Baskische bevrijdingsbeweging ETA aan dat ze vanaf middernacht, 6 juni 2007, een einde zal stellen aan het staakt-het-vuren. Dit is het Antwoord van ETA na het afspringen van de vredesdialoog.

ETA stelt aan de kaak dat de voorwaarden om tot een proces van onderhandelingen te komen niet vervuld is

en maakt een einde aan het staakt-het-vuren.

6 juni 2007

00:00 u

Hier volgt een vrije vertaling van het ETA-communiqué, nadien geef ik mijn persoonlijke visie op de toestand.

“ETA, de socialistische organisatie voor de nationale bevrijding van Baskenland, wenst het volgende te communiceren aan de Basken:

De tijd voor opheldering is aangebroken. Euskal Herria moet nu de stappen zetten om de actuele institutionele verdeeldheid te overstijgen en om een onafhankelijke staat te construeren. Duizenden en duizenden stemmen hebben hun voorkeur gegeven aan een politieke verandering, duizenden en duizenden stemmen zijn pro wat betreft de toekomst van dit volk. Ook ETA positioneert zich ten gunste van een bevrijdingproces voor ons volk, een proces met als doel, zonder enige twijfel, de onafhankelijk staat Euskal Herria. Maar om dit te bereiken, is het noodzakelijk een eenduidig doel vast te leggen. Dit houdt in dat Euskal Herria de volgende territoria moet omvatten: Navarra, Álava, Vizcaya en Guipúzcoa, met eveneens de opname van Lapurdi, Baja Navarra en Zuberoa (Frans-Baskenland of Iparralde). Dus in heel duidelijke termen: met de zeven territoria zullen wij de toekomst van ons volk opbouwen. Het is duidelijk dat de valse oplossingen die tot nu toe werden voorgesteld ons nergens zullen brengen. De toekomst ligt in onze handen, en die toekomst zullen wij verwezenlijken.

De maskers zijn gevallen. De houding van Zapatero is veranderd in fascisme, dat de rechten van de burgers en van de politieke partijen negeert. Maar hij is niet de enige. Ook op de leiders van de PNV is het deksel op de neus gevallen. De PNV waarvan de zucht naar rijkdom onverzadigbaar is. Helaas, de vrijheid van onze volkeren wordt maar al te vaak gesmoord onder het deksel van verraad. Telkens er beslissende oplossingen werden voorgesteld voor de verdediging van Euskal Herria, voor de constructie van onze toekomst, werd dit onder bedrieglijke voorwendsels van tafel geveegd. Zonder enige twijfel blijft het lijden van dit volk voortwoekeren onder de bescherming van de españolistas. Zij hebben er zichzelf een blanco cheque voor uitgeschreven. Zij hebben alleen diegenen verleid die de rechten van het volk verpletteren, en geen enkele toegeving gedaan aan de Basken die in democratische omstandigheden en vrij willen leven.

Wij, Baskische burgers, gaan gebukt onder een gebrek aan democratie. De agressie tegen Euskal Herria is in plaats van te verdwijnen, nog intenser en nog heviger geworden. De Spaanse justitie heeft duizenden en duizenden burgers het democratisch recht ontnomen om te stemmen op “Izquierda Abertzale”, die de belangrijkste speler in het vredesproces was. Zij werden eenvoudigweg uitgesloten van het fundamentele kiesrecht. Verkiezingen die uiteindelijk antidemocratisch geweest zijn, verkiezingen die niet legitiem zijn. De situatie waarin we nu in Euskal Herria moeten leven, is een uitzonderingstoestand. Op de aankondiging van ETA om de gewapende acties te stoppen, heeft de regering geantwoord met arrestaties, folteringen en een ongebreidelde heksenjacht. Er is dus geen enkele democratische grond meer, zelfs niet de minste, om een onderhandelingsproces te rechtvaardigen.

Nochtans ligt de politieke sleutel om de huidige en de toekomstige samenleving in Euskal Herria te garanderen in de zelfbeschikking en de territorialiteit.

Als gevolg van voorgaande bevestigen wij nogmaals de beslissing om dit volk, dat door de wapens wordt aangevallen, met de wapens te verdedigen.

Wij doen een oproep tot alle burgers om samen met ons de aanval in te zetten tegen deze valse en verrottende democratie opdat wij met vastberadenheid de constructie de vrije staat Euskal Herria kunnen verwezenlijken. Ieder naar eigen vermogen, met eigen middelen, met eigen mogelijkheden, met grootmoedigheid, waarbij het algemeen belang primeert.

Tenslotte wenst ETA aan te kondigen dat zij het permanente staakt-het-vuren opheft, en dat zij het besluit genomen heeft te ageren op alle fronten ter verdediging van Euskal Herria, en dit van 00:00u op 6 juni 2007.

Euskal Herria, juni 2007”

Interview met ETA

Persoonlijke visie

Ik zou nu pagina’s kunnen vullen met reacties van het “democratisch” heir, de ene al gespierder dan de andere. De meest gespierde reacties komen uiteraard van de wereldverbeteraars van de PP. Alle partijen wijzen in de zelfde richting. De schuld ligt bij ETA. Niemand die in eigen boezem kijkt! Dat noemen we selectieve verontwaardiging.

Toch wil ik niet nalaten één reactie aan te halen, namelijk die van Arnaldo Otegi van Batasuna: “De verantwoordelijkheid voor de breuk van het staakt-het-vuren ligt exclusief bij ETA, maar de verantwoordelijkheid voor het fiasco, de echec en de instorting van het vredesproces is de enige en volledige verantwoordelijkheid van de regering en van de PNV.”

Geweld lost inderdaad geen enkel conflict op, gewapend geweld nog veel minder. Het roept alleen wraakgevoelens op. Geweld veroorzaakt materiele schade en wat veel erger is, onnoemlijk, ontroostbaar en diep menselijk leed. Ik ben tegen alle vormen van geweld, maar als ik toch verplicht wordt te kiezen dan hoop ik dat ETA zo lucide is dat ze alles in het werkt stelt om ook maar 1 slachtoffer te vermijden. Ik vrees evenwel dat de “democraten” de waarschuwingen in de wind zullen slaan en alleen mikken op hoger electoraal gewin. Het verbreken van het bestand is een godsgeschenk voor de PP, met het oog op de parlementsverkiezingen van 2008.

Het pleitte nochtans voor ETA dat zij eenzijdig een staakt-het-vuren had uitgeroepen op 24 maart 2006. Iedereen hoopte dat de tegenpartij (regering) nu met voorstellen voor de dag zou komen om uit de impasse te geraken. Mis poes! Nog nooit werd de heksenjacht tegen al wat Baskisch is zo opgevoerd. Nog nooit werd zoveel gefolterd. Nog nooit werden de rechten zo met de voeten getreden. Nog nooit was de rechtsbedeling zo subjectief. Nog nooit was het misprijzen en de minachting voor het Baskische volk zo hoog. Het leek er op alsof de staat van beleg was ingevoerd.

Er is een historische kans gemist. Zapatero heeft het verkorven. De PNV heeft het verkorven. De PP heeft het al altijd verkorven. Ongebreidelde machtswellust haalt het op vrede. Hun enige optie is de “Endlösung” van alle Etarras en als het effen kan ook van de aanhangers van Batasuna en ANV.

Overleggen? Beraadslagen? Onderhandelen? Negotiëren? Vredesgesprekken aanknopen? De koppen bij elkaar steken? Water in de wijn doen? Staatsmanschap? Nooit van gehoord! Ongegeneerd de mandaten van de verboden kieslijsten innemen? Geen probleem!

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ETA niet tot het uiterste gaat, want de situatie is nu ernstiger dan ooit.

En ik ben eens te meer een illusie rijker, maar er is de alom gekende strohalm: “hoe groter de crisis hoe dichterbij de oplossing.”

ETA is deze oorlog niet begonnen, maar Franco, en ETA zal deze oorlog ook niet beëindigen. Maar als ETA zou verdwijnen, dan heeft de Staat haar voornaamste objectief bereikt: dan bezit zij het alleenrecht, het monopolie op het geweld.

Baskenland, het laboratorium

van de repressie

De conclusie van dit faliekant mislukte project kan zijn dat de PSOE niet bij machte is gebleken de PP en de ultrarechtse krachten binnen het katholicisme, het leger, de militaire politie en justitie het hoofd te bieden. De hetze tegen het linkse nationalisme in Baskenland ging onverminderd door, evenals de repressie. De geschiedenis leert dan dat ETA in haar perverse logica op een gegeven moment zegt dat ze door middel van gewapende strijd het Baskische volk moet beschermen. Daar kan je op wachten. Anderzijds had ETA ook niets om zich op te verheugen; geen enkele afspraak gemaakt door de PSOE was nagekomen. Geen enkele gevangene werd dichterbij Baskenland gebracht, arrestaties bleven doorgaan, bijna 400 kieslijsten werden verboden, de volgens afspraak opgerichte opvolger van Batasuna werd verboden, tientallen Baskische politieke gevangenen kwamen niet vrij ondanks het uitzitten van hun straf, jonge Basken werden gemarteld op verdenking van lidmaatschap van ETA, demonstraties werden verboden. Dat kan je met de beste wil van de wereld geen politiek van ontspanning noemen. Een ontspanning die nodig is om tot echte vredesonderhandelingen en resultaten te komen.

Ook internationale waarnemers verklaren dat de PSOE eigenlijk niets heeft gedaan om het politieke conflict rond Baskenland op te lossen. Mondjesmaat komen nu berichten naar buiten over hoe de onderhandelingen precies zijn verlopen. Wij van het Baskenland Informatie Centrum vinden het bijzonder triest dat het zo is gelopen; wij nemen ETA kwalijk dat ze niet meer geduld heeft betracht en vinden het naïef dat ETA niet inziet dat de support voor haar strijdmethodes in Baskenland zeer gering is. De PSOE nemen we kwalijk dat ze in haar machtspositie niet haar rug recht heeft gehouden en op zijn minst had moeten proberen met enkele doortastende acties het vertrouwen van ETA en/of Batasuna te winnen. En gemaakte afspraken niet nakwam. Nu is er waarschijnlijk voor vele jaren een historische kans verloren gegaan.

Baskenland Informatie Centrum, 8 juli 2007

En wat nu?

Op 12 september 2007 kondigt Josu Jon Imaz aan dat hij zich geen kandidaat meer stelt om een verdere termijn aan te vatten als voorzitter van de PNV en verklaart dat hij zich volledig uit de politiek terugtrekt.

Op 28 september 2007 heeft de Lehendakari, Juan José Ibarretxe, bij de hervatting van de parlementaire werkzaamheden, in de voltallige vergadering van het Baskische parlement aangekondigd dat hij op 25 oktober 2008 een "Referendum" zal houden in Euskadi. (25 oktober is de verjaardag van het Estatuto de Guernica, bij referendum goedgekeurd op 25 oktober 1979.) Of er voordien al dan niet een politiek akkoord tot stand komt met de Spaanse regering, zal zijn beslissing niet beïnvloeden.

29 september 2007

boodschap van ETA

ETA condiciona un nuevo alto el fuego a un acuerdo político previo

ETA laat een nieuw staakt-het-vuren afhangen van een voorafgaand politiek akkoord

In de septemberuitgave nummer 112 van “Zutabe”, het interne communicatieorgaan van ETA, analyseert ETA de politieke situatie en verklaart dat de regering weliswaar een akkoord ondertekende, maar zonder de wil om het ook uit voeren. Zie ook: ETA was zelfs bereid zijn militaire structuur te ontmantelen (zie rubriek: "Historiek ETA 13").

“Euskal Herria is gebotst op de negatieve houding van de Spaanse mandatarissen, omdat zij geopteerd hebben voor dezelfde weg als hun voorgangers. Ook de PNV heeft zich bij die lijn aangesloten, want Josu Jon Imaz, de verrader, verdedigde de belangen van de Spaanse staat en negeerde de rechten van het volk van Euskal Herria. Het moet nu toch kristalhelder zijn, meer dan ooit, dat het overstijgen van het conflict afhangt van een politieke oplossing: namelijk territorialiteit en zelfbeschikking. ETA is bereid een nieuw staakt-het-vuren af te kondigen op voorwaarde van een voorafgaand politiek akkoord.”

29 september 2007

boodschap van ETA

Ibarretxe: "No nos detendremos si no hay acuerdo con Zapatero"

“Wij laten ons niet tegenhouden als er geen akkoord komt met Zapatero”

In Foronda (Vitoria-Gasteiz) werd op 30 september 2007 de Alderdi Eguna (partijdag van de PNV) gevierd. In zijn laatste Alderdi Eguna heeft Josu Jon Imaz als ontslagnemend voorzitter van de EBB-Euzkadi Buru Batzar (het hoogste partijorgaan), eens te meer een lans gebroken om tot een akkoord te komen tussen de verschillende politieke formaties en het belang onderstreept van de eenheid binnen de partij. Hij kon het ook niet nalaten om een laatste maal, in zijn functie als voorzitter, na te trappen naar Izquierda Abertzale: “No son abertzales, son sencillamente fascistas”, het zijn geen patriotten, maar eenvoudigweg fascisten. Heel opvallend was dat hij met geen woord repte over het voorstel van een referendum, laat staan dat hij het steunde (is dit voorstel misschien de reden van zijn ontslag, want hij was al een tijdje op de hoogte ervan en kon het niet verhinderen.)

Alle schijnwerpers waren echter op Juan José Ibarretxe gericht die zijn voorstel om een volksraadpleging te organiseren met verve verdedigde. Onder het geroep van "Lehendakari aurrera" (Lehendakari vooruit, er tegen aan), bevestigde hij zijn eerlijke inzet en verzekerde hij dat hij zijn voorstel met al zijn krachten zou verdedigen, ook bij Zapatero, vanuit de premisse van een besliste “neen” tegen het geweld en een even besliste “ja” aan het recht voor zijn volk om zelf te beslissen.

In het geval er geen akkoord met Zapatero kan gesloten worden (“Ibarretxe vergist zich van land, van continent en van eeuw”, zo reageerde Zapatero), verklaarde hij dat “wij niet werkloos zullen toezien”. Hij las een artikel voor uit het “Estatuto de Autonomía Andaluz” (autonomiestatuut voor Andalucía) over volksraadplegingen: “Als de vraag zich opdringt in Andalucía, en de inwoners hebben daartoe het recht, dan is een volksraadpleging legaal”. “Maar als die vraag gesteld wordt door deze dwarsliggende, separatistische Lehendakari, dan zijn ze zelfs in staat om de wetten te veranderen en deze Lehendakari naar de cel te sturen, zoals de PP indertijd voorstelde (De mogelijkheid dat de Lehendakari een referendum zou uitschrijven, waartoe hij volgens de grondwet geen bevoegdheid had, zorgde er voor dat de regering van de Partido Popular in 2003 een wetsontwerp indiende om de Código Penal aan te passen: het uitroepen van dit soort referenda wordt een delict genoemd, met een strafmaat tot 5 jaar. In april 2005 werd het wetsontwerp door de Cortes verworpen. Dit gebeurde naar aanleiding van het “Plan Ibarretxe”.)

Om aan te tonen dat de gelederen opnieuw gesloten waren en dat de eenheid in de partij was weergekeerd, mocht Josu Jon Imaz bij de opening van de viering de Ikurriña hijsen. Het is mogelijk dat de eenheid hersteld is, maar de wonden die de voorbij jaren en maanden geslagen zijn tussen de “pactistas”, die hun macht willen uitbreiden door compromissen (pacten) te sluiten (met Spanje), en de “soberanistas”, diegenen die zonder meer soevereiniteit willen, zullen nog veel tijd vergen om te genezen.

4 oktober 2007:

voltallig bestuur Batasuna gearresteerd

Vandaag, 5 oktober 2007, komen Eurovolksvertegenwoordiger voor Sinn Fein, Barbre De Brun, en lid van de partij, Pat Rice, op bezoek bij Arnaldo Otegi die opgesloten zit in de gevangenis van Martutene. Zij zouden vergezeld worden door Pernando Barrena en Rufi Etxebarria.

Voor deze laatste zal dat onmogelijk zijn, want hij werd gistermiddag, 4 oktober 2007, gearresteerd op een vergadering van het voltallige partijbestuur van Batasuna te Segura (Gipuzkoa). Meteen werd het voltallige bestuur van de partij (23 personen) gearresteerd. Onder hen: Joseba Permach, Juan Joxe Petrikorena, Rufi Etxeberria, Juan Kruz Aldasoro, Ibon Arbulu, Patxi Urrutia (*), Jon Garai, Marije Fullaondo, Imanol Iparragirre, Anjel Mari Elkano en Jean-Claude Aguerre.

(*) Op 4 februari 2008 heeft de Policía Nacional nogmaals Patxi Urrutia gearresteerd op vraag van Baltasar Garzón, die ook de arrestatie van Pernando Barrena, nog een bestuurslid van Batasuna, verordende. Urrutia werd al eens aangehouden, toen praktisch de volledige top van Batasuna werd gearresteerd in oktober 2007 te Segura. Hij werd toen vrijgelaten onder de borgsom van 24.000 euro's.

Garzón beschuldigt Barrena en Urrutia van integratie in een terroristische organisatie en van recidivisme, omdat ze nog altijd spreken in naam van de verboden partij Batasuna.

Batasuna zat in mei 2007 nog samen aan tafel voor een vredesdialoog. Dit is ongehoord en een regelrechte provocatie. Madrid doet er alles aan om aanslagen uit te lokken!

Arnaldo Otegi zit al in de cel sinds 8 juni 2007 (*), en Joseba Álvarez en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, werden al op 2 oktober 2007 (*) gearresteerd.

(*) 8 juni 2007

Arnaldo Otegi, de leider van Batasuna, die van plan was om 12:00 u een persconferentie te geven in een hotel in Donostia, werd door de politie gearresteerd. De arrestatie is het gevolg van een order door Audiencia Nacional die vandaag de beraadslaging beëindigde over een proces in beroep van gisteren 7 juni 2007. Daarin werd het vonnis van 15 maanden cel en 7 jaar en 3 maanden ontzetting uit zijn burgerrechten bevestigd. Het delict bestond er in dat hij in december 2003 had deelgenomen aan een hommage voor José Miguel Beñaran, “Argala”. Dat is volgens de rechtbank “verheerlijking van het terrorisme”. Otegi werd om 13:00 u overgebracht naar de gevangenis van Martutene.

Als aanklacht tegen de arrestatie van Otegi heeft de Izquierda Abertzale voor morgen, 9 juni 2007, een protestmanifestatie samengeroepen om 19:30 u in de geboorte- en woonplaats van Otegi te Elgoibar.

(*) 2 oktober 2007

De Spaanse politie heeft op 2 oktober 2007 de woordvoerder van Batasuna, Joseba Álvarez en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, gearresteerd in Donostia, omdat ze deelgenomen hebben aan een verboden manifestatie op 9 september 2007 ten gunste van de terugkeer van de politieke gevangenen (tegen de spreiding). Opdrachtgever is de onvermijdelijke magistraat van de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank), Baltasar Garzón. Voordien al, de dag zelf, werd Juan Mari Olano, woordvoerder van Askatasuna, gearresteerd. Intussen zit Arnaldo Otegi nog altijd in de gevangenis.

Magistraat van de Audiencia Nacional, Baltasar Garzón heeft op 18 oktober 2007, aangekondigd dat hij nieuwe acties (aanhoudingen) zal ondernemen tegen de resterende leiders van Batasuna, omdat zij na de arrestatie van de bijna voltallige koepel geprotesteerd hebben via een communiqué in Gara. Hij heeft het vooral gemunt op Pernando Barrena en Jone Goirizelaia. Pernando Barrena had verklaard: “Dit is de wraak van de PSOE, die de Izquierda Abertzale de rekening presenteert voor de coherentie en positieve houding die zij aan de dag legeden tijdens de politieke onderhandelingen.”

Intussen, een paar dagen geleden, werden nog eens twee leiders gearresteerd, Asier Imaz enGorka Díaz, die opgesloten werden.

Tien jaar eerder, in 1997, werd al eens de volledig koepel van Herri Batasuna gearresteerd.

Op 28 oktober 2007, werden op het Sint-Pietersplein in Rome 498 priesters, vermoord in de Spaanse Burgeroorlog, zalig verklaard (Zaligverklaring). Zij streden allen in de “Santa Cruzada”, de heilige kruistocht tegen de wettelijke republiek, of ze kozen de “goede kant”. Daarom zijn ze ook goede martelaars.

Procureur-generaal, Cándido Conde-Pumpido, heeft op 10 december 2007 instructies gegeven om de voorbereidingen te starten tot illegalisering van de politieke partijen ANV-EAE-Acción Nacionalista Vasca en PCTV-Partido Comunista de las Tierras Vascas, hoewel het Openbaar Ministerie moet toegeven dat er nog onvoldoende elementen ten laste zijn. Toch is hij ervan overtuigd dat voor het einde van het jaar een beslissing valt.

Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft op 13 december 2007 de Spaanse regering en de advocaten van Batasuna en Herri Batasuna op de hoogte gebracht van hun beslissing. Het Hof zal te gronde 2 van de 3 klachten (gedeeltelijk dus) onderzoeken en in de komende maanden een uitspraak doen.

Het beroep van Batasuna en Herri Batasuna was gebaseerd op 3 vermoedelijke schendingen van de Conventie voor de Rechten van de Mens:

• 1. Artikel 10: recht op vrije meningsuiting (aanvaard)

  2. Artikel 11: recht op vrijheid van vereniging en associatie (aanvaard)

  3. Artikel 13: recht op een effectief (lees onpartijdig) rechtsmiddel (verworpen)

In het bezwaarschrift verwezen de verdedigers naar de Partijenwet (Ley de Partidos), die opzettelijk zou uitgevaardigd zijn om hen onwettig te verklaren en om de politieke uitdrukking van het Baskisch onafhankelijkheidsstreven te nekken. Zij wezen er ook op dat de tekst “heel vaag, onbepaald en verwarrend” was en dat de wet alleen de bedoeling had Batasuna zo vlug als mogelijk te doen verdwijnen. Mede daardoor werd hen verhinderd deel te nemen aan de verkiezingen van 25 mei 2003, gevolg gevend aan een politieke beslissing van de regering van de Partido Popular.

Met het niet in aanmerking nemen van artikel 13, verwerpt het Hof de vermeende beschuldiging van “gebrek aan onpartijdigheid en onafhankelijkheid” van de voorzitter van het Spaanse Hooggerechtshof, Francisco José Hernando.

>>>>>>>>