Doctrine Parrot
Een rechtspraak op maat gesneden
van de machthebbers
Artikel 70.2 van de Strafwet van 1973 legde de maximumstraf vast op 30 jaar. Die periode van 30 jaar kon verminderd worden door middel van welbepaalde en vastgelegde criteria: goed gedrag, bijwonen workshops, studie…De strafvermindering werd berekend op de maximumperiode van 30 jaar, ook al was de beklaagde veroordeeld tot honderden jaren.
In 1995 werd de Strafwet geamendeerd, als gevolg van de toename van de repressie en als gevolg van het feit dat een paar politieke partijen van oordeel waren dat Baskische politieke gevangenen hun straf volledig moesten uitzitten. Dit amendement bestond erin de reductie zo niet volledig af te schaffen, dan toch in die mate te verstrengen dat er nog weinig kans bestond op strafvermindering. Er was één obstakel: dit amendement kon niet met terugwerkende kracht worden ingevoerd, zodat gevangenen die veroordeeld werden onder de Strafwet van 1973 nog altijd van dezelfde reducties konden genieten. En die gevangen waren niet van de minste.
In verdict 197/2006 van 28 februari 2006 gaat het Tribunal Supremo nog een stap verder (aan spitstechnologische vondsten hebben ze bij het Spaanse Ministerie van Justitie geen gebrek. Rechtspraak op maat is de nieuwe norm.)
In dat verdict wordt gevonnist dat de strafverminderingen (die kunnen oplopen tot 15 jaar) niet meer mogen berekend worden op 30 jaar, maar op totale periode, in het vonnis uitgesproken. Ik geef een voorbeeld:
Iemand is veroordeeld tot 112 jaar en heeft 12 jaar strafvermindering bijeengesprokkeld.
Ø In het oude systeem wordt de 12 jaar strafvermindering afgetrokken van de maximale 30. Dus komt de veroordeelde vrij na 18 jaar.
Ø In het nieuwe systeem wordt de 12 jaar strafvermindering afgetrokken de totale 112 jaar. Dus de veroordeelde komt vrij na 100 jaar (met maximum van 30 jaar). Intussen is ook die 30 jaar opgetrokken naar 40 jaar.
In de praktijk komt de uitvoering van die “interpretatie” van de Strafwet er op neer dat er geen strafvermindering meer is. En die eerste die de volle laag kreeg, was Unai Parot, vandaar de “doctrine Parot”. Deze op maat gesneden interpretatie had invloed op veel Baskische politieke gevangenen. Ziehier een paar voorbeelden:
Jon Agirre Agiriano
Moest vrijgelaten worden op 28 oktober 2006, maar de straf werd verlengd tot 3 mei 20011.
Kandido Zubikarai Badiola
Moest vrijgelaten worden op 27 oktober 2006, maar de straf werd verlengd tot 2011.
Koldo Hermosa Urra
Moest vrijgelaten worden in 2006, maar de straf werd verlengd tot 3 mei 2017.
Peio Etxeberria Lete
Moest vrijgelaten worden op 10 september 2006, maar de straf werd verlengd tot 8 april 2019.
Iñaki Gaztañaga Bidaurreta
Moest vrijgelaten worden in maart 2006, maar de straf werd verlengd tot 2018.
Txomin Troitiño Arranz
Moest vrijgelaten worden op 18 mei 2006, maar de straf werd verlengd tot 2017.
Joseba Artola Ibarretxe
Moest vrijgelaten worden in 2006, maar de straf werd verlengd tot 10 juni 2016.
Josu Bollada Alvarez
Moest vrijgelaten worden op 20 mei 2006, maar de straf werd verlengd tot 19 september 2018.
Antxon Lopez Ruiz
Moest vrijgelaten worden in 2006, maar de straf werd verlengd tot januari 2017.
