Folteren in Baskenland
De Baskische president Garaikoetxea verklaarde op 1 juni 1982 aan de Franse krant "Sud-Ouest" dat hij de morele zekerheid had dat er in de politiecommissariaten in Baskenland gefolterd werd. Wie nauwelijks of niet reageerden waren de socialisten.
Toen een lijvig rapport de vigerende foltermethodes bewees, ontkende de PSOE zelfs dat er iets aan de hand was. De autocensuur werkte al bij de kandidaten nog voor regeringsdeelname.
Onder de titel "Tortura Euskal Herrian" stond in "GARA" van 06 april 2001 een lezersbrief van iemand van SENIDEAK (een vereniging die zich het lot van de gevangenen aantrekt).
De Baskische nationalisten wordt verweten steeds maar dezelfde dingen te blijven herhalen.
Maar wat doe je met dit, anders dan blijven herhalen?
Het gaat over Joseba Arregi. Hij werd in Madrid dood gefolterd. De medegevangenen die bij hem waren en bijstonden vertelden later het volgende en de tekst werd door een gevangenisvenster naar buiten gegooid: "Toen we zijn oogleden zagen, volledig bont en blauw, met een grote bloeduitstorting in het rechteroog, en de opgezwollen handen, vroegen we hem welk soort foltering hij had ondergaan
Heel traag antwoordde hij "Oso latza izan da", "Het was verschrikkelijk." "Ze hingen me verschillende keren op aan de buis (ondersteboven, handen gebonden tussen de benen) en sloegen me op de voetzolen, verbrandden me met ik weet niet wat, sprongen op mijn borst en sloegen me met knuppels en vuisten en trapten me over het hele lichaam."
Toen we hem uit uitkleedden om op het bed te leggen, kwam er een luguber tafereel te voorschijn, een lichaam vol grote bloeduitstortingen, en zelfs zwart ter hoogte van de nieren. De voetzolen waren totaal verbrand en gezwollen en behandeld met mercurochroom. Zijn kleren waren stinkende vodden. Toen hij het lichaam zag riep de medisch assistent uit: "Mijn God, waar ga ik die spuit zetten!" Toen we de volgende morgen bij hem kwamen was hij wakker. (Niet verwacht?) Zijn toestand was duidelijk verslechterd. Hij was versuft en ademde veel moeilijker en sneller. Toen hij ons opmerkte stamelde hij: "Nik uste diat hiltzekotan nagoela." "Ik geloof dat ik ga sterven." Men zei ons dat ze hem in een aparte cel gingen leggen. Die was gedesinfecteerd. Zijn kleren waren gewassen en gedroogd maar Joxe kwam niet meer terug. Nu wordt er nog steeds gefolterd in Spanje maar de Regering blijft doof, zelfs voor de jaarlijkse berichten van "Amnesty International".
Gedwongen door de omstandigheden kon de PNV niet anders dan voorzichtig de stem verheffen. De LOAPA-wetten (Ley Orgánica de Armonización del Proceso Autonómico) hadden de partij voor schut gezet. Hoewel men in PNV-kringen heel goed wist wat er allemaal gebeurde, had men tot dusver gezwegen om niemand te "provoceren". Maar naarmate meer en meer PNV-gekozenen zelf het slachtoffer van de folteringen werden, kon men niet langer het stilzwijgen bewaren.
La Bolsa - De plastic zak over het hoofd
Eenentwintig jaar na datum, op 16.06.2001, moeten 10 Guardia Civiles terechtstaan voor foltering van 7 inwoners van Zornotza in 1980. Er wordt tegen hen tussen 6 en 36 jaar gevangenis geëist. Hun gemeente, Zornotza, stelt zich burgerlijke partij. Ten gevolge van hun toenmalige verklaringen werd het zestal, ondanks de aangeklaagde folteringen, toch niet zwaar veroordeeld:
Zabala zat 6 maanden.
Juan Luis Irakulis zat 1 jaar en 5 maanden.
Urrutia: 12 jaar.
Fernando Irakulis en Ernesto Alberdi zitten nog steeds vast hoewel de ¾ van hun straf om is.
Zabala heeft het op dit ogenblik nog moeilijk erover te vertellen: De aankomst in La Salve (Gevangenis van Bilbao) was "triomfaal". We moesten spitsroeden lopen onder een regen van slagen. Zes Guardias speelden een soort roulette met mij: ze deden me vallen en begonnen me dan te slaan, in de zij en de ribben te trappen en op me te springen tot ik bijna het bewustzijn verloor. We moesten het Falangelied "Cara al Sol" zingen. Ze zetten hun tricornio (hun rare hoedje) op ons hoofd en maakten foto's. Ze haalden de trekker over van ongeladen revolvers. Ze "knipten" mijn haren met een mes. Ze probeerden in mijn borst te steken met een puntige naald, maar die brak. Op een keer bonden ze me vast aan een tafel en sloegen met een rubberstok op mijn voetzolen. Eén van hen nam mijn hoofd vast en goot de pelletjes van de zonnebloempitten die ze aten in mijn mond. We werden zelfs voor valse rechters gebracht en bij valse dokters. Dit alles duurde acht dagen. In Madrid gaven ze ons heel veel zalf (para que se nos bajara el hinchazón), om de zwellingen te laten verminderen. Toen we er aankwamen was mijn hoofd dubbel zo dik dan normaal. Toen we voor de Rechter moesten komen, gaf één van de Guardias die we later leerden kennen vooraf nog een pak slaag.
Juanjo Larrinaga werd er eerst tussen gepakt in de kazerne van Zornotza, La Salve, Durango, Gernika en terug in Bilbao. In Durango namen ze me mee naar hun bar. Ze zetten een vuilbak op mijn hoofd en begonnen me toen te beledigden, te slaan en te bespuwden. Hieraan deden ook hun vrouwen en kinderen mee. Ze namen me mee naar een hok waar een hond zat. Urenlang sloegen ze mij en zetten ze de hond tegen mij op. Regelmatig verloor ik het bewustzijn. Terug in La Salve sloegen ze me gedurende zes dagen, soms met honkbalknuppels Daar deden ze ook "la barrera" (het ondersteboven ophangen aan een staaf die tussen de gebonden handen en voeten gestoken wordt) en "el baño" "het bad" (het met het hoofd onderdompelen in een kuip uitwerpselen.) Toen hadden ze voldoende verklaringen van mij om me gedurende 20 jaar in de gevangenis te stoppen." De Guardia Civiles beweren zich niets meer te herinneren. Ze zeggen zelfs dat ze nooit iemand hebben mishandeld. Eén van hen zegt dat hij de arrestanten altijd als persoon respecteerde.
Op 29 april 2009 verschijnt in alle Spaanse kranten dat de onvermijdelijke magistraat van de uitzonderingsrechtbank, Baltasar Garzón, een onderzoek geopend heeft naar de folteringen in Guantanamo (Cuba). Hij refereert naar de schendingen van de Conventie van Genève en naar de Conventie tegen Foltering door leden van het Noordamerikaanse leger en de inlichtingendienst. Hij klaagt de ”systematische, onmenselijk en vernederende foltering aan van gevangenen”.
In geen velden is te bespeuren dat hij dat ook van plan is een onderzoek te openen in het folterparadijs Spanje!
