Zona Especial del Norte
Beknopte inhoud
1. Politieke maatregelen
Hoofddoel moet afzondering en verzwakking van de organisatie zijn, om ze op die manier volledig uit te roeien.
De medewerking solliciteren van de Baskische en Navarrese instituten
2. Internationale samenwerking
Een speciale impact krijgen op de Franse staat.
In de veronderstelling dat democratische regeringen nog geen maatregelen genomen hebben, hen aanzetten om de publieke opinie in goede zin (Spaanse zin) te beïnvloeden.
3. Economische maatregelen
De financiering van ETA verhinderen en de veiligheidsdiensten daarom meer aanslag geven.
Directe inzage in de documentatie over personen die werkzaam zijn in publieke sectoren (schending privacy).
Opleiding van personen die, undercover, informatieopdrachten moeten vervullen en nauw in contact moeten staan met de burgerbevolking.
Al wie de “revolutionaire belasting” betaalt, streng vervolgen.
4. Sociale maatregelen
De terroristen isoleren, hoofdzakelijk door middel van de communicatiemedia. Gelijktijdig de schade door hen aangericht, opblazen en het imago van het centrale gezag bevoordelen.
Trachten de solidariteit voor de terroristen bij de burgers te doorbreken door om het even welk middel: communicatie (om het even hoe), sociale pressie…
Politionele successen gedeeltelijk toeschrijven aan de verdienste van samenwerking van de burgers met de politie.
5. Sociale communicatie
Op regelmatige tijdstippen interviews laten verschijnen waarin politieke, culturele, religieuze en sportleiders de volgende bedenkingen maken: het respect voor andere (Spaanse) opinies, geen moord omwille van ideeën, respect voor de mensenrechten (sic), respect voor de grondwet, etc.
Zodanig beïnvloeden dat er in de pers zo weinig mogelijk geschreven wordt over ETA en alle aandacht gevestigd wordt op de interventies van de staat betreffende vrede, welzijn en welvaart voor het volk.
Contra-informatie verkrijgen over de terroristische “belasting”.
Druk uitoefenen op wie betaalt en op de autoriteiten van andere naties die dit vergemakkelijken.
Informatie verschaffen over de “privacy” van terroristen en hun vertrouwelingen.
Maximale verspreiding van informatie over de schade die terroristen hebben aangericht aan personen of eigendommen. Opblazen van de feiten.
Informatie zodanig manipuleren dat het meer weerzin dan angst opwekt.
Informatie verstrekken en geruchten verspreiden in de pers over meningsverschillen en ruzies onder de terroristen, over hun wereldvreemde ideologie, over hun vuile zaakjes, over hun betwistbare gewoontes, etc.
Die geruchten moeten niet waarheidsgetrouw zijn, het is voldoende dat die geruchten geloofwaardig lijken om ze verder te exploiteren.
In alle media de successen van veiligheidsdiensten benadrukken en het verband leggen naar de weldaad hiervan voor de burgers. Desnoods moet er overgegaan worden naar betaalde reclame.
Constant blijven inhameren dat de politie soms gewelddadige acties moet ondernemen tegen systemen die tegenstrijdig zijn met de Baskische tradities (zo een systeem is het onafhankelijkheidsstreven), maar dat dit alleen noodzakelijk is om de rechten van iedereen te verdedigen.
Overgenomen publicaties en reportages belonen die in andere landen de “weldaden” van Spanje prijzen, het weze cultureel of historisch.
Een lawine van gemanipuleerde informatie bezorgen over de aanslagen in Iparralde om zo de afkeer van de Franse bevolking te stimuleren en de Franse autoriteiten aan te zetten tot samenwerking.
Het subsidiëren van de luxefolder “La Verdad sobre la Nueva ETA”, met opinieartikels over de onverenigbaarheid van de Baskische waarden met het terrorisme, over de ontkoppeling met de oude ETA, over de delicten van de laatste jaren. De folder moet massaal verspreid worden en beschikbaar zijn in het Spaans, het Euskara en het Frans.
Valse berichten communiceren en een semantiek gebruiken die de gewapende organisatie te gronde richt.
De terroristische staat
Niemand had durven voorspellen dat de socialisten (zelf slachtoffer van de repressie in de dictatuur) in staat waren de huidige repressie zo te accentueren, maar nog nooit had Baskenland zulke harde tijden beleefd sinds dat plan. Fundamentele rechten, ingeschreven in de grondwet, werden stelselmatig met de voeten getreden. Er werd overgegaan tot de oprichting van speciale rechtbanken (Audiencia Nacional, een kloon van de militaire rechtbanken “Tribunal de Orden Público” onder Franco; er werd overgegaan tot de invoering van uitzonderlijke wetten (Leyes Antiterroristas), die een nooit geziene en ongecontroleerde macht gaven aan de orde- en veiligheidsdiensten van de staat (nooit gezuiverd van fascistische elementen); er werd overgegaan tot de imcomunicado-procedure, waarbij arrestanten gedurende 10 dagen overgeleverd waren aan willekeur; er werd overgegaan tot de systematische toepassing van folterpraktijken; er werd overgaan tot het oprichten van speciale gevangenissen met maximale beveiliging; er werd overgegaan tot de spreiding van politieke gevangenen, zo ver als mogelijk van huis verwijderd; er werd overgegaan tot geheime fondsen om onrechtmatige en onwettige handelingen (regimejournalisten die zich enkel toelegden op de intoxicatie van het Baskische volk werden rijkelijk beloond) te financieren, zonder dat er verantwoording moest worden afgelegd; er werd tot slot overgegaan tot de verderzetting van de vuile oorlog (ATE onder Franco, BVE onder de regering van de UCD en GAL onder de regering van Felipe González).
Het waren bijna 14 jaar van “gouvernementele delinquentie”, in bescherming genomen onder de vleugels van de Socialistische Internationale (met uitzondering van de Zwitser Jean Ziegler die voor tegenkanting zorgde).
Het waren bijna 14 jaar van “gouvernementele delinquentie”, met meer dan 10.000 arrestaties, met meer dan 30 staatsmoorden, met duizenden gevallen van foltering.
Het waren bijna 14 jaar van “gouvernementele delinquentie”, waarbij het bloedstollende sadisme van de Guardia Civil zorgde voor de ontvoeringen, folteringen en moorden op Lasa, Zabala en Zabalza. Als macaber feit wens ik hier nog aan toe te voegen dat de Spaanse staat, op 4 februari 1985, het lef had de “Internationale Conventie tegen Folteren” te ondertekenen.
Het waren bijna 14 jaar van “gouvernementele delinquentie”, waarbij een verkozen volksvertegenwoordiger van Herri Batasuna, Josu Muguruza Guarrotxena, in koelen bloede afgemaakt werd door de politieagent Ángel Duce en de fascistenleider Ricardo Sáenz de Ynestrillas.
De fundamentele rol van de pers
Er werd voldoende aangetoond dat de Spaanse pers gemanipuleerd werd, dat de Spaanse pers zelf manipuleert. Het franquistische gedachtegoed zit bij die journalistieke meute blijkbaar in de genen ingebakken. Dat was zo gedurende de bijna 14 jaar durende “gouvernementele delinquentie”, dat is zelfs tot op de dag van vandaag nog altijd zo.
Er worden steeds meer en meer vragen gesteld over de smerige rol van de Spaanse pers. Er wordt meer en meer getwijfeld aan de objectiviteit en de journalistieke deontologie. De zo geprezen objectiviteit heeft plaats geruimd voor platvloerse propaganda, vooral ten gunste van de Partido Popular. Zenders als Televisión Española, Radio Nacional, Antena 3, COPE, Onda Cero en de afgerichte propagandazender van de PP, Tele Madrid, zijn er een dagelijks bewijs van. Kranten als ABC, Correo Digital, Diario Vasco, El Mundo, El País, La Razón, Libertad Digital, Periodista Digital dienen om de hoop broodheren te vullen. Zij worden de “intoxicadores” genoemd: bij de openbare media hebben wij het over het “journaille” zoals Antonio Jiménez en Manuel Antonio Rico en een bataljon meelopers Carlos Dávila, Fernando Jáuregui, Justino Sinova, Curri Valenzuela; bij de private media zitten de grootste geexalteerden zoals Federico Jiménez Losantos, Luis del Olmo Marote, Luis Herrero-Tejedor en Carlos Herrera, samen met hun meelopers José María Calleja, Isabel San Sebastián.
Samen met bovenvermelde heerschappen, willen we niet nalaten te verwijzen naar twee zelfverklaarde intellectuelen: Fernández Savater en Gabriel Albiac, bekeerd tot de nobele zaak van het antidemocratische centralisme.
Het doel is al lang bereikt: de monopolypositie van de communicatiemedia. Met een paar kleinere dissidenten werd vlug kom af gemaakt: “EGIN”, “Ardi Beltza” en “Egunkaria” zijn ingeslapen (verboden) in een eeuwige droom op last van “El Cid Campeador”, magistraat Baltasar Garzón. Wie niet met ons is, is tegen ons en moet derhalve verdwijnen. Zelfs websites die tegen de eenheidsgedachte ingaan, worden uit de ether gehaald (Asociación Contra la Tortura). Een volk heeft de leiders en de pers die ze verdient.