De heksenjacht gaat door...
Het is niet zo dat het de Spaanse rechtstaat ontbreekt aan belachelijkheid, maar de juridische farce waarmee ze nu weer op de proppen komen (Libertad Vigilada) verpulvert alle records. Een overzicht.
Inaki de Juana Chaos werd op 2 augustus 2008, na 21 jaar cel vrijgelaten. Hij moest om 00:00u vrijkomen, maar dit gebeurde pas om 07.26 u! Waarom? Hebben ze tot op het laatste ogenblik naar trucs gezocht om hem toch nog binnen te houden? In Donostia had de Spaanse Falange (fascistisch uitschot) intussen de woning van De Juana beklad met slagzinnen: “Zaak de Juana. Falange vergeet niet, en vergeeft niet”. Eén van de leiders van de Falange, Ricardo Sáenz de Ynestrillas Pérez, zoon van één van de slachtoffers van De Juana (de kolonel Ricardo Saénz de Ynestrillas Martínez), bedreigde De Juana al eens in de rechtszaal, en verklaarde nu al op zijn weblog: “Eigen maatregelen te zullen treffen.”. Tegenover de woning kampeerde een peloton persfotografen, hopend op een lynchpartij. Alles is een gevolg van de intoxicatie door de desinformatiemedia. Maar De Juana kwam niet naar huis. Hij dook onder.
“Diario de Noticias”, een krant die niet kan beschuldigd worden van enige sympathie voor de gewapende strijd,² noemt de hele heisa rond de vrijlating van De Juana een “belanghebbende lynchpartij”. “Gedurende de acht regeringsjaren van José María Aznar en lang voordien kwamen mensen met bloeddelicten en met lange straffen achter de rug uit de gevangenissen. Geen enkel communicatiemedium verhief de stem omdat alles volgens de geldende wetten en regels verliep. Of was het omdat geen enkele krant of radio dacht er een lezer of een luisteraar mee bij te krijgen? Ditmaal werd het anders. Met de nodige doses aan demagogie en populisme werd de commercie aangezwengeld door middel van een kruistocht waarbij de slachtoffers van het terrorisme moesten dienen om de laagste haatinstincten van de maatschappij te stimuleren. Iñaki de Juana Chaos werd het ergste symbool van ETA, het meest bloedige en sadistische. Hij werd elke dag voor steeds meer burgers nog meer weerzinwekkend. Fundamentele democratische wetten konden de drang om hem te lynchen niet in de weg staan.
Het sentiment dat met deze vrijlating gepaard gaat is te begrijpen maar het toepassen van niet-democratische maatregelen zal steeds fout zijn. De penitentiaire politiek gebruiken als een simpel oorlogsinstrument schaadt de burgerrechten van de anderen en zelfs het donkere verleden van De Juana kan dit niet rechtvaardigen”.
In de Calle (straat) Juan de Bilbao, waar de meeste kroegen (zoals de “Herriko Taberna” ) liggen die gefrequenteerd worden door de radicale jongeren, wordt een verwelkoming georganiseerd voor de terugkeer van Iñaki de Juana. Een meisje leest een boodschap voor. Radicale jongeren (in Spanje “ETA-jongeren” genoemd) beletten het zicht voor de Spaanse desinformatiemedia die enkel op sensatie uit zijn. Op de website van de krantengroep “Vocente” (“El Diario Vasco” en “El Correo Español”) ziet met oudere mensen gewoon staan praten!
Boodschap die voorgelezen werd in de Calle Juan de Bilbao
in de wijk Alde Zaharra,
in afwezigheid van De Juana
“Dag geliefde Euskal Herria, Dag Donostia en speciaal Alde Zaharra! Op de eerste plaats wil ik iedereen bedanken die hier verzameling geblazen heeft in mijn geliefde Donostia. Zoals jullie gemerkt hebben, kan ik op dit ogenblik niet fysiek aanwezig zijn, maar mijn hart is hier zoals het al de voorbije jaren hier was. Mijn eerste gedachten gaan naar de makkers die in de gevangenis blijven of die, zoals mijn vriend Kroma (Esteban Esteban Nieto, kort na zijn vrijlating overleden.) niet thuis zijn. Het was een zware tijd. Alsof het hier ooit gemakkelijk was: arrestaties, foltering, illegalisering, uitzonderingsmaatregelen, politieke druk, gevangenenspreiding, oorlogstribunalen. Allemaal maatregelen om ons schrik aan te jagen. Het is niet gemakkelijk, maar nooit zullen ze onze ideeën en gevoelens kunnen opsluiten of illegaliseren. De Franse en de Spaanse staat, samen met de collaborerende partijen die zichzelf nationalistisch of Baskisch noemen, doen er alles aan om een einde te stellen aan de Baskische onafhankelijkheidsstrijd. Maar ze vergissen zich. Ze begrijpen niet dat wij ons geen Spanjaarden voelen, dat we geen Spanjaarden en geen Fransen zijn. Vroeger niet en nu niet. En met het vullen van gevangenissen kunnen ze onze gevoelens niet afpakken. We moeten de hele wereld tonen wat er in Euskal Herria gaande is: we leven in een uitzonderingstoestand waarbij alles toegelaten is tegen sommigen. Er is nog veel te doen. Duizendmaal dank aan jullie allen die dagelijks strijden voor de rechten van de slachtoffers van de represailles. Dank aan de amnestiebeweging, een duidelijk voorbeeld van edelmoedigheid boven alle schrik, spanningen en intimidatie waaronder ons Volk te lijden heeft. Zij klagen de folterzaken aan en steunen de families. Daarom wil men hen criminaliseren. Onze tegenstanders zijn zich bewust van het enorme werk dat de amnestiebeweging verzet, verzet heeft en zal verzetten. “Ze veroordelen ons, maar ze spreken geen recht over ons!” Mijn bewondering en achting gaat uit naar hen die de voorbije 31 jaar gewerkt hebben, en speciaal de 27 beschuldigden (in het lopende proces tegen “Askatasuna” en Gestoras pro-Amnistía). Een solidaire omhelzing. Mijn laatste boodschap is gericht aan de families van de Baskische politieke gevangenen. Zonder jullie zou deze strijd véél moeilijker uit te houden zijn. Jullie liefde gaat dwars door muren, overstijgt gevangenenspreiding, isolement, sancties, doctrines, slagen. Zij is onze kracht. Wij hebben jullie nodig. Jullie zijn een waar voorbeeld van eenvoud, liefde, engagement en strijd. Ik ben er mij van bewust dat jullie onze motor zijn.
Tot besluit wil ik zeggen dat ik hoop dat jullie begrijpen dat ik nu moet herstellen van de laatste hongerstaking. Dat ik, samen met mijn familie, beetje bij beetje moet wennen aan dit juridisch-politieke mediacircus dat werd opgezet tegen mij en mijn familie. Daarna zal ik er weer zijn, samen met jullie. Mijn vriendin wil ook iedereen bedanken die haar de laatste jaren, ondanks de moeilijkheden, onvoorwaardelijk steunden. Ik wil tot slot enkel de woorden herhalen van een groot man en een vriend van dit Volk: “Aurrera bolie!” (“Vooruit met de strijd” de strijdkreet van Txomin Iturbe, charismatisch ETA-leider, in duistere omstandigheden overleden in Algerije) Gora Euskadi Askatuta!”
De cloacakrant “ABC” schoot de hoofdvogel af: “Het voorlezen van de boodschap in de Calle Juan de Bilbao is een authentieke hommage aan ETA. Het is verheerlijking van het terrorisme in de zuiverste vorm. De Juana moet aangeklaagd worden en onmiddellijk opgesloten, want dat het risico op ontsnappen groot is, moeten we zelfs niet in vraag stellen. Een Etarra, zelfs al is er maar een vermoeden van schuld, mag niet behandeld worden zoals een gewone verdachte. Inderdaad, in dat geval is niet iedereen gelijk voor de wet. Het is nu niet de tijd om na te gaan of De Juana zelf die brief geschreven heeft of niet, het is en blijft een manifeste verheerlijking van het terrorisme”. Ook “El Correo Español”, nog een krant met een hoog rioolgehalte, berichtte in dezelfde trant.
Nu ging de bal pas voorgoed aan het rollen. De Vereniging van echte en onechte slachtoffers van het terrorisme, die druipen van de haat, dienen klacht in. De Guardia Civil wordt op pad gestuurd om de zaak te onderzoeken, maar op 15 augustus 2008 moet de Guardia Civil in haar verslag aan de Audiencia Nacional toegegeven dat ze niet hebben kunnen opmaken of Iñaki de Juana de boodschap die op zijn “Ongi Etorri” (welkom) werd voorgelezen, wel zelf geschreven heeft. Er kan dus ook niet geoordeeld worden of hij zich schuldig maakte aan “verheerlijking van het terrorisme”… Evenmin kwamen ze te weten wie de vrouw was die de boodschap, in zijn naam, voorlas. Dit laatste is het gevolg van het omhooghouden van spandoeken aan de ingang van de Calle Juan de Bilbao.
Het Spaanse Openbaar Ministerie geeft magistraat Eloy Velasco de opdracht Iñaki de Juana Chaos op te sporen en op te roepen om gehoord te worden in een delict van “verheerlijking van het terrorisme” en/of “vernedering van de slachtoffers”. Hem zal gevraagd worden of hij de boodschap schreef die na zijn vrijlating op 2 augustus 2008 in Donostia werd voorgelezen. Het O.M. gaat hiertoe over nadat de Guardia Civil en hun broeders in de strijd, de “Baskische” Ertzaintza, het verslag van hun onderzoek binnenstuurden. In die verslagen staan enkel de namen van medewerkers aan de “ongi etorri”, maar onder hen is niet de vrouw die de tekst voorlas! De Audiencia Nacional heeft een vragenlijst opgestuurd naar het Justitiepaleis in de Martin Kalea van Donostia. Spaanse persagentschappen weten al meteen te vertellen dat Justitie niet uitsluit dat er maatregelen getroffen worden tegen De Juana. (In Spanje is “Justitie” in handen van de ranzige rechtse pers…)
Iñaki de Juana dook nog steeds niet op in Donostia. Naar verluidt zou hij in Ierland zijn.
Toen hij op vrijdag 19 september 2008 nog niet was opgedaagd stuurde het Gerecht in Donostia de stukken terug naar de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional in Madrid. En magistraat Eloy Velasco van de Audiencia Nacional vroeg op 19 september 2008 om De Juana in Dublin (waar hij zou verblijven) op te sporen. Aan Interpol! Dit getuigt toch van de allergrootste grootheidswaanzin! Interpol achter een man aansturen die vrij is. Bij de vraag aan Interpol zijn het vaste en het mobiele telefoonnummer van de Juana in Dublin gevoegd. Beide nummers werden aan de Spaanse ambassade meegedeeld door… Iñaki de Juana! Veel erger is dat de magistraat in dit circusnummer ingaat op eisen van de neofascisten “Asociación Víctimas del Terrorismo”, “Dignidad y Justicia” en “Foro Ermua”.
Blijkbaar heeft Interpol belangrijker zaken te doen, want ze melden magistraat Eloy Velasco dat ze De Juana niet kunnen traceren.
Op 24 oktober 2008 ontbiedt de magistraat Velasco, De Juana, als beschuldigde voor verheerlijking van het terrorisme, om op 11 november 2008 te verschijnen voor de Audiencia Nacional om zijn verklaringen af te nemen. Hij dreigt ermee als de beklaagde niet komt opdagen, hij een internationaal aanhoudingsmandaat zal laten verspreiden. Hij stuurt zijn oproeping naar 4 adressen: de woonplaats in Donostia-San Sebastián, een adres in Ierland, naar zijn E-post en naar het advocatenbureau Kevin R.Winters & Co. Te Belfast, dat recent had aangeboden om te bemiddelen. Dat advocatenbureau had op 21 oktober 2008 een brief gestuurd aan magistraat Velasco met de vraag: “Wil u zo vriendelijk zijn om te bevestigen dat u er geen bezwaar tegen heeft dat onze cliënt voor een rechtbank in Belfast verschijnt? Onze cliënt verleent zijn volledige medewerking.” De magistraat ontvangt de brief pas op 31 oktober 2008. De magistraat gaat er niet op in.
Op 11 november 2008 verschijnt De Juana niet voor de Audiencia Nacional en na een kwartiertje wachten, vaardigt de magistraat de voorlopige in hechtenis uit en een internationaal opzoeking- en aanhoudingsmandaat. De volgende dag, 12 november 2008 lanceert het Ministerie van Binnenlandse zaken een alarm voor Interpol om tot aanhouding over te gaan. Op die manier worden de internationale mechanismen in werking gesteld om De Juana te lokaliseren en ter beschikking van de gerechtelijke instanties te stellen. Minister Alfredo Pérez Rubalcaba, voegt bij het alarm ook het Sistema de Información Schengen (SIS), dat aan alle politiediensten de nodige informatie verschaft over bepaalde personen en goederen, en die ter controle aan de grenzen, de havens en bij de douane zullen liggen
De cloacakrant “ABC” beweert op 12 november 2008 dat De Juana ondergedoken zit in een schuilkelder (zulo) van de IRA in Ierland en plaats een teller op hun webstek die aangeeft hoeveel dagen hij al voortvluchtig is sinds 11 november 2008. Maar het duurde hen waarschijnlijk te lang, zodat die teller nu niet meer zichtbaar is. Er is inderdaad weinig nodig om je belachelijk te maken.
Op 14 november 2008 wordt bekendgemaakt dat een tribunaal van magistraten De Juana opgeroepen hebben om op 17 november 2008 voor hen te verschijnen. Zij wijzen er op dat de klacht door Spanje opgesteld geen motief is voor het verhoor. Het verhoor komt er omdat het advocatenbureau Kevin R.Winters & Co die mogelijkheid aangeboden had.
Op 17 november 2008 verschijnt De Juana, samen met zijn partner Irati Aranzabal, in het juridische complex van Laganside te Belfast. Magistraat Tom Burgess moet al onmiddellijk de zitting verdagen, omdat er geen tolk aanwezig is. Volgens de advocaat Sean Devine van De Juana kan dat 1 tot 2 uren duren. Toen er een tolk (Engels-Spaans) gevonden werd, konden de verhoren beginnen.
Magistraat Burgess heeft ernstige twijfels over de argumenten die Spanje heeft aangebracht om een uitlevering te rechtvaardigen. Daarom zal hij nog geen uitspraak doen. Hij heeft De Juana dan ook in vrijheid gesteld onder een borgsom van 5.000 pond. Hij wacht nu op verduidelijking over bepaalde aspecten van internationaal opzoeking- en aanhoudingsmandaat en de uitlevering.
Er was een nieuwe zitting voorzien voor 28 november 2008, maar dit werd op 25 november 2008 verplaatst naar 5 december 2008. Magistraat Burgess voorziet een definitieve uitspraak op 12 december 2008.
Op 12 december 2008 is er geen definitieve uitspraak gekomen. Magistraat Burgess heeft geoordeeld de beslissing om Iñaki de Juana Chaos aan Spanje uit te leveren, voor onbepaalde tijd uit te stellen. Hij argumenteerde zijn beslissing op basis van een gebrekkig uitleveringsmandaat en hij wil onderzoeken of hij nog bijkomende informatie nodig heeft.
Bron: alternatieve info door W. Hensgen, de kranten ABC, El Mundo, El País en Gara
Op 21 november 2008 staat in de krant Gara te lezen dat magistraat Velasco van de Audiencia Nacional expliciet moest erkennen, na iedereen te hebben opgetrommeld om toch maar iets te vinden, dat hij geen nieuwe bezwarende argumenten tegen Iñaki de Juana Chaos kon voorleggen. Eigengereid schreef hij dan maar naar magistraat Burgess in Ierland dat wat hij hem tot nu bezorgd had, voldoende moest zijn om De Juana uit te leveren. (Op wat hij bezorgde staat in Spanje een straf van maximum 2 jaar, en het Europese aanhouding- en uitleveringsmandaat voorziet als norm voor uitlevering tenminste 3 jaar.) Velasco stelde het voor alsof hij alleen De Juana wilde spreken, om te kunnen beslissen of er een berechting moest komen. We weten intussen allemaal wat er gebeurt als een Bask uitgeleverd wordt.
Het misprijzen voor de Ierse justitie moet wel diep zitten, want magistraat Burgess kan ter plaatse ook die vragen stellen en doorspelen naar Madrid.
