Mei 2014
01.05.14
Meerderheid Gemeenteraad Donostia “weigert” gedenkplaat voor slachtoffers van ETA
De Radicale partij Bildu had hiervoor de hulp van de PNV nodig om een motie af te wijzen van PP en PSE die een gedenkplaat wilden aanbrengen voor de 102 “Donostiarras” die als slachtoffer van ETA vielen. Het voorstel kwam van de “PP”, Ramón Gómez Ugalde.
Gómez wees er op dat de stad al een monument (zie foto) plaatste in de tuinen van Alderdi Eder, vóór het Stadhuis, maar wilde dat er ook nog iets als een “collectieve herinnering” zou komen! Burgemeester Juankar Izagirre vond het correct dat er hulde gebracht wordt en dat er gedenkplaten komen, maar dan niet enkel voor de 102 slachtoffers, maar ook voor alle anderen die de dood vonden…
Dit was een duidelijke verwijzing naar de vele slachtoffers van de Burgeroorlog die het leven verloren door acties of door de schuld van de rasgenoten van Gómez, de Falangisten, die de Burgeroorlog ontketenden omdat de verkiezingsuitslag van februari 1936 hen niet aanstond.
Gómez werd dan even persoonlijk toen hij Izagirre verweet tijdens de drie jaar van zijn bewind wel op steunmanifestaties voor ETA-gevangenen gezien te worden, maar nog nooit op hommages voor de slachtoffers opdaagde.
Monument voor slachtoffers van terrorisme en geweld
in park Alderdi Eder dat er in 2007 kwam
(foto W. Hensgen).
02.05.14
Juan Mari Olano zat 10 jaar vast omdat hij voorstander van AMNESTIE was!
De voormalig dirigent van het actiecomité "Gestoras Pro Amnistia", Juan Mari Olano, werd vandaag uit de gevangenis “Alicante II” ontslagen. In 1978 werd hij voor het eerst, zoals vele Basken, gearresteerd voor lidmaatschap van een ETA-commando. Hij zat toen 5 jaar vast. Nadien werd hij voor de partij Herri Batasuna verkozen in het Baskisch Parlement.
In september 2008 werd Olano, samen met 21 leden van Gestoras, veroordeeld tot een straf van 10 jaar. Die zat hij, als Bask, tot de laatste dag uit! Olano bekommerde zich om de gevangenen en dat kostte hem 10 jaar cel….
04.05.14
Dreigen, na het stelen van 10,2 miljoen (die nadien nooit opdaagden), dat kan enkel in Spanje!
Eind maart 2010 reed Luís Roldán, met de bus, van uit de gevangenis van Zuera (Zaragoza), naar huis. Hij had toen de helft van de 31 jaar gevangenisstraf uitgezeten waartoe hij veroordeeld was. De laatste 5 jaar was hij enkel nog binnen moeten gaan slapen. De miljoenen die hij achterover had gedrukt daagden nooit op. De veroordeling kwam er na officiële beschuldigingen van “malversatie”, “corruptie”, “zwendel” en “vervalsing”. Luís Roldán is niet van de eerste leugen doodgevallen. Zo waren al de “titels” vervalst die hij voorlegde om Secretaris-generaal van de Spaanse Guardia Civil te worden.
Hij zegt nu “geen bezittingen te hebben” en in “een flat van zijn vader” te wonen maar hij heeft een huis in Parijs en op de Franse Antillen…De twee mensen die dat geld naar het buitenland smokkelden overleden nadien in “romaneske omstandigheden”….
Hij vluchtte indertijd maar werd 10 dagen later (al) opgepakt. In Singapore... Dat de “Socialistische” Regering van Felipe González door hem in een crisis terechtkwam, spreekt boekdelen.
Luis Roldán (foto El Mundo)
Róldan moest niets vrezen want hij had steun gekregen vanuit de hoogste kringen. Vandaar zijn boude uitspraak (indertijd): “Ik heb maar 2 opties: een kogel door mijn kop schieten of een boekje opendoen”! En voor dat “open boekje” had iedereen schrik. “Als ik de cel in moet dan zal ik niet alleen gaan”, was het advies richting Felipe González! In die periode waren alle schandalen toegedekt door/met reservefondsen van “Binnenlandse Zaken” en dat ging om miljoenen! ALLES WAS GERICHT OP DE VUILE OORLOG TEGEN ETA, maar de centen kwamen in eigen zakken terecht. Later zou blijken dat zelfs de echtgenotes vergoed werden voor de afwezigheid thuis van hun man tijdens het (extra) werk!
In 1982 werd Róldan benoemd als gedelegeerde van de Spaanse Regering in Navarra. In 1986 werd hij Directeur Generaal van Guardia Civil. Hij stond dus op de eerste rij!
In mei 1994 kwam er bezoek van een medewerker van Juan Alberto Belloch die op dat ogenblik minister van Binnenlandse Zaken en van Justitie was met een bericht van Felipe Gonzalez:
“Roldán mocht niets onthullen over zaken i.v.m. het Staatsterrorisme van GAL tegen ETA, noch over reservefondsen”.
“Roldan zou een drietal maanden in de cel moeten doorbrengen”.
“De arrestatie zou doorgaan wanneer Róldan dat wenste.”
Bijgaand was er nog een persoonlijk advies: “Er liggen 70.000 euro’s klaar die zullen overgemaakt worden door 2 vertrouwelijke politiemannen”!
Tien maanden later, op 27 februari 1995, werd deze som overgemaakt op de vlieghaven van Bangkok! Geld van Reservefondsen van het Spaans Ministerie van Binnenlandse Zaken van de Regering Felipe González? Het kon haast niet anders…
07.05.14
Het Spaanse Grondwettelijk Hof weigert Arnaldo Otegi, Miren Zabaleta, Arkaitz Rodríguez en Sonia Jacinto, na het uitzitten van ¾ van de straf vrij te laten wegens de ernst van het delict. Dit “delict” bestond erin dat ze de nieuwe partij Bateragune wilden stichten die op dit ogenblik in het Congres in Madrid zit! Verder zorgde Otegi mee voor het bereiken van de huidige wapenstilstand die leidde tot het stoppen van de activiteiten door ETA! Een tweede argument voor de niet-vrijlating is het feit dat “de uitspraak in beroep nakend is”!
Een gelijkaardige vraag tot vrijlating werd in juni 2013 al geweigerd.
12.05.14
Familieleden ETA-gevangenen klagen gevangenenspreiding aan die tijdens 25 jaar 16 levens kostte. Etxerat, de actiegroep van familieleden en vrienden van ETA-gevangenen klagen aan dat 25 jaar geleden de verschrikkelijke gevangenenspreiding werd ingevoerd die in al die jaren 16 dodelijke (vooral verkeers-) slachtoffers maakte. Aan dit schandaal werd indertijd meegewerkt door de Baskische Nationalistische (en katholieke) Partij, PNV, maar daarover wordt nu met geen woord meer gerept.
Behalve het hoge dodencijfer kostten en kosten deze reizen aan de familieleden en vrienden een gemiddelde van jaarlijks 19.653 euro’s! Zij werden dus mee veroordeeld! En de gevangenen krijgen hierdoor minder bezoek.
De gevangenenspreiding werd in 1989 door Madrid ingevoerd.
Van de bijna 500 politieke gevangenen zitten er slechts VIER in Baskenland! Er zitten er 198 op een afstand van tussen 800 en 1.100 kilometer van huis! In een jaar tijd stierven er vier en zijn er 12 ernstig ziek…