Filipe Bidart
Een kind van het volk
14 mei 2012
Op 14 mei 2012 onderzocht het Tribunal de Apelación in Parijs het beroep dat aangetekend werd tegen dat verbod. Het Openbare Ministerie bleef erbij dat de termijn tot 2014 moet worden gehandhaafd. Het Tribinaal zal op 29 mei 2012 een definitieve beslissing nemen.
Filipe Bidart, gevangen sedert februari 1988 werd pas 4 jaar later, in november 1992, veroordeeld tot 20 jaar cel. Dat betekent dat hij na ¾ van zijn straf te hebben uitgezeten in aanmerking kwam om van af februari 2003 voorwaardelijk vrij te komen.
De martelgang
29 februari 2004
Bidart vraagt de toepassing van voorlopige invrijheidstelling. Hij heeft een plek gevonden om te wonen en te werken in Montpellier.
06 juli 2004
Het Tribunaal van Reims dat de invrijheidstelling moet goedkeuren, wijst het verzoek af op grond van het feit dat Bidart zijn ideeën nog niet heeft verloochend. Het Hof voegt er nog aan toe dat een nieuwe aanvraag pas een jaar later in overweging kan genomen worden. Zijn advocaat spreekt van een politiek besluit en vraagt zich af of men misschien de Marseillaise moet zingen om vrij te komen.
03 september 2004
Het comité “Filipe Aska!” (Filipe vrij!) wordt opgericht.
26 oktober 2004
“Filipe Aska!”, roept op, gesteund door verscheidene groepen, tot een betoging in Baiona en voegt er aan toe reeds 1.000 handtekeningen te hebben verzameld voor de vrijlating van Bidart.
30 oktober 2004
Een duizendtal personen betoogt in Baiona onder de leuze “Filipe aska, euskal preso politikoak aska” (Filipe vrij, Baskische politieke gevangenen vrij).
05 november 2004
Een Tribunal te Parijs analyseert het aangetekende beroep van Bidart tegen de uitspraak van Reims.
19 november 2004
De uitspraak van het hof te Parijs wordt gevonnist: ”Er zijn onvoldoende garanties over de verblijfsplaats en de duur van zijn arbeidscontract, en er is ook te weinig gedaan om de slachtoffers te vergoeden”. Voor “Filipe Aska!”, andermaal een politieke zaak.
07 juli 2005
Bidart dient een tweede verzoek in, gestaafd met een arbeidscontract voor onbepaalde duur en een stabiele verblijfsplaats te Béziers.
15 oktober 2005
Massale samenscholing voor het Tribunaal te Baiona, waar “Filipe Aska!” verklaart al 4.500 handtekeningen te hebben verzameld.
10 december 2005
Meer dan 800 personen geven gehoor aan de oproep van het steuncomité.
13 december 2005
Het Tribunaal van Troyes analyseert de tweede aanvraag van Bidart. De rechtzitting grijpt plaats in de gevangenis van Clairvaux.
03 januari 2006
De verdediging van Bidart hekelt de procedure als een politiek kruisverhoor.
26 januari 2006
Het Tribunaal van Troyes geeft toe dat er positieve elementen te bespeuren zijn, maar dat er onvoldoende inspanning geleverd werd om de slachtoffers te vergoeden. Bidart krijgt 8 maanden de tijd om dit in orde te brengen.
22 september 2006
“Filipe Aska!” informeert dat de beslissing, ondanks de wettelijke hervormingen van mei jl., in handen blijft van een “speciaal” tribunaal, en drukt de vrees uit over het politieke karakter van dit tribunaal.
30 september 2006
700 personen manifesteren nogmaals in Baiona voor de vrijlating van Bidart en voor de rest van de politieke gevangenen.
02 oktober 2006
Het speciaal tribunaal onderwerpt Bidart aan een verhoor via videoconferentie van uit de gevangenis van Clairvaux over politieke aangelegenheden.
17 oktober 2006
Het Tribunaal van Parijs verwerpt het tweede verzoek. Nochtans was de directeur van de gevangenis van Clairvaux, de procureur en de rechter van Troyes voorstander van vrijlating. De schande duurt voort.
02 december 2006
De beslissing over de eventuele voorlopige invrijheidstelling zal nu gevonnist worden op 01 februari 2007.
01 februari 2007
Het Hof van Beroep te Parijs heeft in beroep aanvaard om Filipe Bidart, in de cel sedert februari 1988, in voorlopige vrijheid te stellen op 14 februari 2007. Driemaal is scheepsrecht. Na 2 afwijzingen is het eindelijk zover. Hij moet wel tot 2014 aan een aantal strenge voorwaarden voldoen, wat neerkomt op een regime van “halve vrijheid”. Hij zal in Béziers wonen, waar hij een job gevonden heeft. Na 19 jaar cel eindelijk “vrij”.
14 februari 2007
Omstreeks 07:00 u vanmorgen, 14 februari 2007, kon Bidart de gevangenis verlaten, waar hij opgewacht werd door een honderdtal sympathisanten. Onder hen zijn kinderen Elorri y Leire, zijn broer Betti, en zijn rechterhand ten tijde van Iparretarrak, Gabriel Mouesca.
Met de Ikurriña in de hand zei Bidart het volgende:
“Mijn vreugde is allesbehalve compleet, want op de dag van vandaag zijn er nog altijd 600 Baskische politieke gevangenen in Franse cellen, en Inaki de Juana Chaos is nog altijd in hongerstaking. Bovendien erkent de Franse staat nog altijd País Vasco niet.”
Bidart mag niet terugkeren naar Euskal Herria tot 2014, omdat zijn voorlopige invrijheidstelling hem verplicht in Béziers te gaan wonen.
Filipe Bidart is een militant van Iparretarrak (IK) en werd tot 20 jaar celstraf veroordeeld. Hij was één van de meest gezochte militanten in Frankrijk in de jaren 80. Hij ontpopte zich tot één van symbolen bij uitstek van het Baskisch verzet in Iparralde door zijn niet aflatende verdediging van de Baskische identiteit. Hij werd, bij een politieoperatie op 20 februari 1988, gearresteerd in Bokale in de omgeving van Bayonne, waarbij zijn kompaan Totte Etxebeste zwaar werd gewond.
Filipe Bidart werd geboren op 10 april 1953 te Baigorri. Zijn eerste studies deed hij aan het seminarie van Ustaritze, gaf zijn opleiding op om zich volledig te wijden aan de abertzale cultuur. Hij maakte deel uit van de oprichters van Iparretarrak (IK) in 1973. Hij was toen net 20 jaar. Toen in december 1977 de politie de eerste militant van IK arresteerde, verdween Filipe in de clandestiniteit. Tien jaar al zat de politie op zijn hielen, en regelmatig kon hij op spectaculaire wijze ontkomen. Na zijn arrestatie greep hij, samen met zijn kompaan Henry Pérez, naar het wapen van een langdurige hongerstaking om zijn rechten als politieke gevangene krachtbij te zetten. In november 1992 werd hij tot 20 jaar veroordeeld, na een proces dat bol stond van beledigingen voor zijn persoon en aanvallen tegen alles wat euskaldun (Baskisch) was. Het deed terugdenken aan het Proces van Burgos in 1970. Tijdens het proces zong Filipe, samen met zijn medeverdachten, het "Eusko Gudariak", waarna hij met geweld uit de rechtszaal werd gesleurd.
