Foto-oorlog
Spijkers op laag water: verheerlijking van het terrorisme
Verduidelijking
Volgens het Nederlands Spreekwoordenboek betekent: “Spijkers op laag water zoeken”, zoveel als: “Proberen bezwaren te vinden, zonder dat daar een reden voor is”.
De ommekeer
De dorps- en stadsfeesten die gedurende de hele zomer van 2009 plaatsvonden, werden gekenmerkt door het bijzonder brutale optreden van de Ertzaintza. De nieuwe “Lehendakari” Patxi (waarom niet het Spaanse Pachi) López had een “ommekeer” aangekondigd. En die was er.
Eén van de decreten van de socialisten was dat de foto’s van de ETA-gevangenen uit het straatbeeld moesten verdwijnen. Foto’s meedragen in manifestaties was ook verboden. Onder ETA-gevangenen dient men alle Baskische politieke gevangenen te verstaan, want “ze zijn allemaal van ETA”. Het gevolg was dat hoe meer foto’s er verwijderd werden, hoe meer er in de plaats kwamen, maar dan in veelvoud. In Donostia moest de Ertzaintza elke dag uitrukken.
Plots doken foto’s op waar ze eerder nooit te zien waren, zoals in voetbalstadions. Veel kranten wisten te melden dat de maatregelen van Pachi López effect hadden, maar het straatbeeld toonde overal het tegendeel. Overal diende de politie te chargeren.
13 augustus 2009
Op 13 augustus 2009 worden Izaskun Goñi Juárez van de bar “Zurgai” en Ainoa Oroz Torrea van de bar “Ezpala”, beide uit Iruñea, gedagvaard door magistraat Eloy Velasco wegens “ernstige ongehoorzaamheid” en “verheerlijking van het terrorisme”. Hun misdaad bestond er in dat zij geweigerd hadden de foto’s te verwijderen die in hun Herriko Taberna aan de muur hingen. Na de dagvaarding viel de Ertzaintza de bars binnen en rukte de foto’s van de muren. De eerste maal dat de Audiencia Nacional het bevel gaf om foto’s te verwijderen, dateert van 12 maart 2009, toen de Ertzaintza bij urgentie opgeroepen werd om foto’s te verwijderen die aan de muur van de Banco Guipuzcoano te Mondragón werden aangebracht.
Deze heksenjacht op foto’s van Baskische politieke gevangenen kent haar oorsprong in de verklaringen van Patxi Lopez, een paar dagen voor zijn investituur als Lehendakari: “Als ik Lehendakari ben, zal er geen enkele ruimte, hoe klein ook, meer overblijven waar de straffeloosheid kan zegevieren”.
In juni 2009 al had de Ertzaintza al vier arrestaties verricht bij een interventie in txosnas (kraampjes) van Segi waar foto’s, als steun voor de gevangenen, al altijd werden opgehangen. Bij de schermutselingen die er op volgden werden 14 personen gewonden.
16 augustus 2009
Op 16 augustus 2009 was Gernika aan de beurt. Gevolg: vier arrestaties en bijna 20 gewonden! Uit protest zetten 25 bars gedurende een half uur de muziek uit! In de Pablo Picasso-straat ging de politie te keer als gekken en daarbij trokken ze iedereen omver die ze te pakken kregen! De leeftijd van de slachtoffers maakte dit duidelijk. Zelfs op het nieuws van TVE was een oudere man te zien met een door een geweerkolf stukgeslagen neus. Na een tijdje vlogen flessen, terrasstoelen en ander straatmeubilair door de lucht.
Een oudere getuige verklaarde: “Met mijn 72 jaar heb ik geen schrik meer om te spreken. Dat Ares (de god van de oorlog en binnenlandminister in de Baskische socialistische regering) niet komt zeggen dat het niet waar is. Vroeger zeiden we dat de “Grises” (de gevreesde Spaanse politie in grijze uniformen) gedrogeerd de straten introkken. Wel, de Ertzaintzak reageerden niet normaal!”
Karikaturist Tasio in Gara was weer fenomenaal. Hij maakte alles duidelijk in één cartoon van een door kogels doorboord verkeersbord bij het binnenkomen van Gernika, de stad van de Vrede (een officiële titel!)
De Spaanse pers is van een ranzigheid die je enkel in banaanrepublieken verwacht.
Eén van de “sterren” aan dit zwarte firmament is Carlos Carnicero. Hij begon lang geleden bij “El Diario Vasco”, maar zit nu bij het onbekende schotschrift: “El Plural”, waar hij de hatelijkheden en leugens aan elkaar rijgt. Op 19 augustus 2009 liet hij zijn licht schijnen op de ‘Foto-Oorlog’, de strijd van López en Ares tegen de aanwezigheid van foto’s van ETA-gevangenen in het straatbeeld.
Meestal hangen die foto’s enkel in de Herriko Tarberna, de kroeg waarin het radicale gedeelte van de bevolking komt. Door het fotoverbod hangen de foto’s nu overal in de stad op gewone vellen papier. Carnicero beweert dat ETA sinds onheuglijke tijden de dorpsfeesten in Baskenland gebruikt voor manifestaties en andere propaganda-acties pro-ETA. “Zij misbruiken de samenkomsten van de inwoners en bezoekers die een rustige middag willen om hun eenzijdige dialectiek op te dringen”. (De pot die de ketel verwijt zwart te zijn!) In verband met de zware incidenten in Gernika draait Carnicero de feiten helemaal om door de burgemeester, die klaagt over het risicovol optreden van de Ertzaintza, te beschuldigen illegale acties te promoten in plaats van de Baskische regering te steunen in hun zerotolerantie tegenover ETA.
De marionetten van Zapatero: v.l.n.r. Lehendakari Lopez en Rudolfo Ares
Rodolfo Ares, Minister van Binnenlandse Zaken in de (anti-)Baskische regering, zorgde er al voor dat in heel Baskenland nog nooit zoveel foto’s van Baskische gevangenen hingen. Die kwamen er nadat hij de foto’s verbood. Op 25 augustus 2009 gaat hij nog een stapje verder. Nu gaat hij propaganda voeren tegen de Herriko Taberna’s (volksbars) waar deze foto’s al vele jaren hangen. Hij doet dit door op te roepen tot een boycot van deze kroegen waar het radicale volkje samenkomt om de revolutie voor te bereiden. Ook gaat hij de organisatie “Etxerat” (“Naar huis”) die wekelijks op vrijdagavond opstapt ter steun van de politieke gevangenen verbieden dat de foto’s van die gevangenen worden meegedragen.
In de Herriko Taberna van Donostia (Calle Juan de Bilbao) kwam de Ertzaintza op 3 juni 2009 de foto’s van de politieke gevangenen verwijderen. Er werd toen door de uitbaters een “protest” opgehangen. Daarop stond “een foto van de foto’s”, maar dat hadden de spionnen niet in de gaten!
Foto geschonken door W. Hensgen. Merk op dat er op de foto’s ook aangehouden kopstukken van politieke partijen bijstaan.
Ares richt zijn pijlen ook meteen op de burgemeester van Gernika, Jose Mari Gorroño (EA), op Patxi Zabaleta en Joseba Egibar, beiden voorbeeldige nationalisten en gewaardeerde leiders van hun partijen, Aralar en de PNV! Egibar had verklaard dat Justitie helemaal niet beslist had dat een foto van een politieke gevangene een delict vormde, maar dat de nieuwe socialistische Baskische regering de aanstokers zijn (in opdracht van hun broodheren uit Madrid).
Wij zijn geen schoonmaakploeg
De agenten van de Ertzaintza staan dus in het oog van de orkaan ten gevolge van de “guerra de carteles” (foto-oorlog) door de socialistische Baskische regering. Tussen de vloedgolf aan verklaringen hieromtrent valt er toch één constante op: “Esta actuación supone un exces”, deze ingreep veronderstelt exces, buitensporigheid.
Na interviews bij agenten en syndicaten van de politie liepen de resultaten uiteen:
Sommigen vonden het normaal dat aanplakbiljetten met ideologische inslag werden verwijderd
Anderen verklaarden dat ze hun werk deden (Bevel is bevel)
Nog anderen verweten de communicatiemedia het uitvergroten van het probleem
Maar het merendeel vond dat zij ordehandhavers waren en geen schoonmaakploeg.
Een paar getuigenissen:
“Vroeger moesten we geen enkele foto of aanplakbiljet afrukken. Wij verwittigden de schoonmaakonderneming. Wij onderzochten alleen of er geen verborgen explosieven achter schuilden en waarschuwden in dat geval de Unidad de Desactivación de Explosivos".
“Ook bij de Ertzainza bevinden er zich Abertzales en die vinden dat om voor de hand liggende redenen niet leuk”.
“Persoonlijk meen ik dat het ophangen van een foto van een politieke gevangene helemaal geen verheerlijking van het terrorisme is. Dit wel toedichten, schijnt mij een geestelijke afwijking te zijn”.
“Iedereen schijnt te vergeten dat wij er zelfs onze vrij dagen moeten voor opofferen. En opte nemen vakantiedagen is nu al een probleem”.
"Estamos hartos de los medios, sólo nos ponen a parir. Nosotros sólo cumplimos órdenes, al igual que lo hacíamos antes con el PNV. Sobre la retirada de carteles, no somos los de la limpieza".
Wij zijn de media beu, het enige wat ze kunnen is ons de huid vol schelden. Wij volgen alleen maar orders op, net zoals we dat deden onder de PNV. Wat het verwijderen van aanplakbiljetten betreft, wij zijn niet van de schoonmaakploeg.
"A nivel personal, no comparto que una foto de un preso pueda suponer enaltecimiento del terrorismo. Me parece una aberración”.
Persoonlijk meen ik dat het ophangen van een foto van een politieke gevangene helemaal geen verheerlijking van het terrorisme is. Dit wel toedichten, schijnt mij een geestelijke afwijking te zijn
Noticias de Gipuzkoa
26-09-2009
Bron: Deia en Noticias de Gipuzkoa
30 oktober 2009
Als antwoord op het verbod om foto's van politieke gevangenen in het openbaar te vertonen, hebben familieleden van die gevangenen op de wekelijkse protestbijeenkomsten op vrijdag elk een foto van hun eigen zoon, dochter, vader of moeder meegebracht. Dit gebeurde een eerste maal op vrijdag, 30 oktober 2009.
De wekelijkse protestbijeenkomsten hebben als doel: "De ongeveer 750 politieke gevangenen, velen in afzondering, te steunen. De vrijlating te eisen van wie zijn straf voor 3/4 heeft vervuld of zelfs al volledig heeft uitgezeten. De resterende 6 ernstig zieke gevangenen onmiddellijk vrij te laten, zoals de wet voorziet. De afschaffing van de spreiding van gevangenen waardoor wekelijks duizenden kilometers moeten worden afgelegd om op bezoek te gaan, die hooguit 40 minuten duurt, als alles meezit. De 16 familieleden te herdenken die op die reizen omgekomen zijn in verkeersongevallen. De 21 politieke gevangenen die in de cel omgekomen zijn".
De politie volgde de manifestatie in ontelbare steden en gemeenten op de voet, maar trad niet op.
08 oktober 2010
De strafexpeditie in gang gezet in 2009 door de Minister van Binnenlandse Zaken van de Baskische Regering, Rudolfo Ares, betreffende de foto-oorlog heeft een staartje gekregen. Op 8 oktober 2010 stonden 4 leden van Txori Barrote (een Pro-Amnestiebeweging) terecht omdat ze in hun txosna (feestkraampje) foto's van politieke gevangenen hadden opgehangen tijdens de feestweek Aste Nagusia van 2009. De Audiencia Nacional besliste, tegen alle verwachtingen in, dat hun actie niets te maken had met “verheerlijking van het terrorisme”, noch met vernedering van slachtoffers van ETA. Er is dus geen misdrijf gepleegd.
Rudolfo Ares, die hiermee een zwaar terrorismedeksel op de neus kreeg, is radicaal tegen de uitspraak, maar zegt dat hij het gerechtelijke besluit absoluut respecteert. Ares is volgens de mythologie een oorlogsgod die eerst onwettige decreten uitvaardigt, met zware gevolgen voor de daders (die er geen zijn), en dan durft te beweren dat hij de democratie respecteert.
2de verduidelijking
Ik heb er het standaardwerk van María Moliner op na geslagen (het verklarende woordenboek bij uitstek voor de Spaanse taal), want ik raakte in de war.
Zou er dan toch een nog beter standaardwerk bestaan? Ik lees in de regimekranten afwijkende vertalingen, ik hoor op TVE een andere invulling voor bepaalde woorden en zelfs bij de hoogste autoriteiten (minister van Binnenlandse Zaken Rubalcaba) werd, aan hun taal te horen, teruggegrepen naar een klaarblijk nog beter verklarend woordenboek. Ik licht mijn verwarring nader toe:
volgens de meeste verklarende woordenboeken, gebaseerd op het alom geprezen standaardwerk van María Moliner, betekent "sospechoso" = verdacht, achterdocht wekkend, louche, onbetrouwbaar, onguur.
volgens het Spaansnationalistische woordenboek, gebaseerd op verdachtmakingen, veralgemeningen en leugens, betekent "sospechoso" = hij die in Euskal Herria woont of Euskara spreekt.
In dat op maat geschreven woordenboek gaat men dieper in op de term “sospechoso” en wordt er een niet mis te verstane verduidelijking aan gegeven:
Verdachte: hij die in Euskal Herria woont of Euskara spreekt.
Filoetarra: hij die de acties van ETA niet veroordeelt of hij die naar manifestaties gaat.
Verheerlijkend: al naar gelang de situatie zijn er meerdere mogelijkheden: een foto laten zien in het openbaar of “aurrera bolie” (vooruit met de strijd) zeggen.
Collaborateur: elk lid van een vereniging die streeft naar autonomie.
Integrant: (Batasuna = ANV = EHAK, enz.)
Of het opstellen van dat nieuwe Spaansnationalistische woordenboek preventief moet gezien worden of vermeend, de bedoeling is overduidelijk en doeltreffend, en dat is wat ze willen.