Tweede communiqué

18 september 2010

Op 18 september 2010 verspreidt ETA een tweede communiqué in twee weken tijd, gericht aan de internationale gemeenschap waarin de organisatie in zee wil gaan met de internationale gemeenschap en meer bepaald met de ondertekenaars van de “Verklaring van Brussel”

ETA toont zich bereid om samen met hen te analyseren welke stappen er moeten gezet worden om tot een democratische oplossing te komen van het Baskisch Conflict, inclusief, “welke afspraken er moeten gemaakt worden”. Het communiqué zal op 19 september in de krant Gara verschijnen.

ETA verklaart in dat communiqué dat het definitieve overstijgen van het conflict moet gebaseerd zijn op een oplossing die onvermijdelijk krachtig moet zijn. De oplossing moet verlopen via multilaterale compromissen en verder ontwikkeld worden via dialoog en onderhandeling.

Bovendien onderstreept ETA dat het bereid is de noodzakelijke stappen te bestuderen om tot een democratische oplossing te komen, samen met de ondertekenaars van de “Verklaring van Brussel”, zelfs als er compromissen voor nodig zijn.

“Er zijn nu 6 maanden verstreken sinds die “Verklaring” en zoals intussen geweten is, heeft ETA in die 6 maanden het bevel gegeven aan zijn operatieve groepen, die klaar stonden om toe te slaan, om het geweld ter stoppen. ETA heeft zijn verantwoordelijkheid niet ontlopen ten aanzien van de concrete vraag die in de “Verklaring” gesteld werd: een permanent, unilateraal en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren, volledig controleerbaar. Terwijl aan de Spaanse regering gevraagd werd om adecuaat te reageren als dit verwezenlijkt werd.

Wij betonen ons diepste respect en dankbaarheid aan de voornoemde ondertekenaars en insisteren dat het conflict in Euskal Herria met de Franse en de Spaanse Staten op basis van diepgaande politieke gronden wordt opgelost. Om dat te bereiken, zijn gedeeltelijke stappen onvoldoende, maar moet er een integraal voorstel komen dat de wortels van het conflict opruimt en de knopen ontwart.

Als er voldoende democratische wil voorhanden is, kan er hier en nu een oplossing komen aan het conflict op basis van een multilaterale compromissen door middel van dialoog en onderhandeling.

Het is niet gemakkelijk voor Europa om de gewapende strijd te snappen, maar het blijkt evenzeer niet gemakkelijk voor Europa om te begrijpen dat aan de Baskische burgers het recht om op een vrije en democratische manier over hun toekomst te beslissen, ontzegd wordt.

ETA wil ook dat het staatsterrorisme niet vergeten wordt, of de kwestie van de folteringen of de meer dan 700 politieke gevangenen. Men mag ook de vroegere pogingen niet vergeten die ETA heeft aangewend om tot een democratische oplossing te komen: Alternativa KAS (1976), de vredesonderhandelingen van Algiers (1989), het Alternativa Democrática (1995), het wapenbestand van 1998 of de laatste onderhandelingen van 2006.

ETA staat ter beschikking om een oplossing uit te werken, niettegenstaande de stugge en afwijzende houding van Frankrijk en Spanje. In contrast met de halsstarrigheid van Frankrijk en Spanje, heeft de ETA opnieuw het schip te water gelaten dat een democratische oplossing voor het conflict moet opleveren. Ze heeft als eerste een beslissing genomen, zonder het anker uit te werpen, klaar om naar diepere wateren te navigeren.

Er zijn niet weinig nieuwe staten die intussen ontstaan zijn in het hart van Europa, onlangs nog Kosovo, terwijl anderen, Groenland en Schotland, hun soevereiniteit aan het opbouwen zijn, gevolg gevend aan de roep van het volk. Ook in Euskal Herria is die roep tot ver buiten de grenzen hoorbaar, maar de internationale steun is ven even groot belang.

ETA bekritiseert de opeenvolgende Spaanse regeringen die terroristisch geweld hebben misbruikt als excuus: 'Terwijl er een gewapende strijd gaande is, kan er niet over een oplossing gepraat worden”. Een excuus, inderdaad, want met gewapende strijd geen enkele optie, zonder gewapende strijd geen enkele noodzaak om ook maar iets te doen. De geschiedenis heeft alvast één stelling bevestigd: de pseudo-oplossingen van vandaag zijn bron van conflicten voor morgen”.

Reacties

De reacties op het tweede communiqué waren voorspelbaar, van een grote stap voorwaarts tot onvoldoende. Dat, naast de onvermijdelijke Pärtido Popular, de Spaanse regering andermaal uit de toon viel met een onvoldoende stond in de sterren geschreven. Zij verwijten ETA een toevloed aan communiqués die volgens hen altijd hetzelfde vertellen. Zij blijven wachten op het ultieme communiqué waarin ETA zichzelf ontbindt. Los hiervan is het feit dat Izquierda Abertzale sterker uit de bus komt. Sommigen waren al een tijdje aan het dagdromen.