Osteoporose (in de volksmond botontkalking), is een aandoening waarbij het botweefsel zodanig is verminderd dat al bij een geringe belasting, een heup-, of polsfractuur of een inzakking van de wervels kan ontstaan. Eigenlijk is het geen botontkalking maar botarmoede. Er verdwijnt namelijk niet alleen kalk uit het bot maar de hele structuur verzwakt.Wist u dat 1 op de 3 vrouwen boven de 55 jaar osteoporose heeft? Osteoporose is de meest voorkomende metabole botziekte en wordt geassocieerd met oxidatieve stress. Oxidatieve stress in de botten heeft effect op de functies van zowel de osteoclasten als de osteoblasten. Antioxidanten, zoals lycopeen, kunnen de schadelijke effecten van deze oxidatieve stress tegengaan. Van lycopeen wordt gedacht dat het een stimulerend effect heeft op de celdeling en vorming van alkalische fosfatase (botformatie-indicator) door osteoblasten, terwijl het aan de andere kant een remmend effect heeft op de formatie van osteoclasten. Een fytotherapeutisch schema bij osteoporose
Het is een van de klassieke vrouwenkruiden uit de Indiaanse geneeskunde. De namen Black Snakeroot, Black Cohosh of zelfs Squawroot verwijzen naar zijn gebruik bij vrouwenkwalen en slangenbeten. Osteoporose Storingen in het hormoonhuishouding en de invloed ervan op de calciumstofwisseling worden tegenwoordig als een duidelijke oorzaak gezien van osteoporose. Sedert lang is bekend dat ethanolische extracten van Cimicifuga racemosa (L.) Nutt, het vrijkomen van gonadotropine (hormonen die de werkzaamheid van de geslachtsklieren regelen) bij vrouwen in de menopauze remmen en die het vrijkomen van het luteïniserings-hormoon (LH) bij ratten reduceert, waarvan de eierstokken operatief werden verwijderd. Deze eigenschappen duiden op een mogelijke hormonale beïnvloeding, welke bij de therapeutische behandeling van osteoporose van zeer groot belang kan zijn. Als testmateriaal dienden methanolische wortelextracten van verschillende Cimicifuga soorten. Om het effect op de twee voor osteoporose belangrijkste parameters (calciumserumspiegel en beenderweefseldichtheid) beter te bepalen, werden twee experimenten opgezet. In de ene kregen de ratten een calciumarme voeding met een extract van twee Cimicifuga- soorten (G heracleifolia en C. foetida) in verscheidene dosissen, peroraal toegediend. Bij de andere groep kregen de ratten vier verschillende inhoudsstoffen (glycosiden van verscheidene triterpenen) van het kruid toegediend. De calciumarme voeding leidt paradoxaal genoeg tot een verhoogde calciumspiegel, veroorzaakt door een verhoogde calciumafbraak van het beenderweefsel. Deze verhoogdeafbraak wordt tengevolge van beide Cimicifugaextracten verhinderd. De fosfaatspiegel werd slechts door één van de inhoudsstoffen opmerkelijk beïnvloed. In het tweede experiment werden de eierstokken van de ratten weggenomen. Als gevolg van deze drastische onderbreking van de hormonentoevoer, nam de beenderweefsel-dichtheid zeer snel af ( in vier weken ong. 12%). Er werd onderzocht in hoeverre de inname van beide Cimicifuga-extracten inwerkt op de dichtheid van het beenderweefsel. Na zes weken had de behandelde groep ongeveer 10% minder beendermassa verloren als de overeenkomstige controlegroep. Deze resultaten tonen aan dat bij onvoldoende hormonale toevoer, bijvoorbeeld na de menopauze, extracten uit Cimicifuga-wortel, de afbraak van de beendersusbstantie kan doen verminderen. Waarop het werkingsmechanisme van triterpeenglycoside berust, is nog onduidelijk. Mogelijke oestrogeenachtige effecten of een parathormoon remmende werking moet nog worden onderzocht. Het parathormoon (PTH) is een hormoon van de bijschildklieren dat door de bevordering van de fosfaatuitscheiding door de nieren en door directe invloed op het beenderweefsel, calcium mobiliseert en het kalkgehalte in het bloed verhoogt. Cimicifuga kan dus niet alleen behulpzaam zijn bij de acute problemen in de overgang maar kan mogelijk ook de chronische problemen van botontkalking in de overgang vertragen. Voor het gebruik zou ik in dit geval zelf geen verse planten of tincturen maken, maar een goed gedoseerd en gestandaardiseerd preparaat bij herborist of apotheker aanschaffen. Voor verder onderzoek
Common herbs, essential oils, and monoterpenes potently modulate bone metabolism. In their experiments, researchers from the University of Bern in Switzerland used a model of osteoporosis in rats. Rats were fed a diet containing powdered herbs, essential oils or purified monoterpenes from these essential oils for a period of ten days. Bone breakdown during this time was measured by the release into the urine of markers of bone breakdown. Besides the powdered whole herbs sage, rosemary and thyme, the essential oils that inhibited bone breakdown included sage oil, juniper oil, pine oil, dwarf pine oil, eucalyptus oil and rosemary oil. Pine being the most potent. Protective effects were seen as early as two days following treatment. Orange peel oil, fennel oil and cumin oil were the only ones tested that did not inhibit bone breakdown. Researchers went further to determine what components of essential oil were responsible for this inhibition of bone breakdown. They found that the essential oil components thujone, eucalyptol and camphor all had inhibiting activity. Borneol had limited activity and only at a higher dose. These components are all monoterpenes found in sage oil. Components of pine oil; alpha-pinene, beta-pinene and bornylacetate were also inhibitors of bone breakdown. Menthol, thymol and medicinal turpentine were also found to inhibit bone breakdown. The dried herbs were given in the food at one gram per day. Scaling this up to human proportions would mean about 150 grams per day or 10 tablespoons of dried herb. The essential oils were active between 30 to 100 milligrams per day, pine being the most active. Again to scale this up to proportion for a human would mean about 15 grams of oil, or about 3 tea spoons per day. It is not advised that you take these very large amounts since toxicity studies and clinical trials have not been done. However, since these are culinary herbs there is no reason not to increase the use of sage, rosemary and thyme in cooking or in teas. Bone breakdown that leads to osteoporosis is unfortunately a normal event that occurs in humans as we age. We can slow the progression of bone loss however by a regular exercise routine and ingestion of calcium containing foods or supplements. A diet rich in vegetables, including onions has previously been found to decrease bone loss as well. Muhlbauer, R.C., Lozano, A., Palacio, S., et al. Common herbs, essential oils, and monoterpenes potently modulate bone metabolism. Bone 2003; 32:372-380. Ayurvedic Approaches to Osteoarthritis Given the only moderate effectiveness and potential side effects of conventional treatment, both patients and health care professionals are seeking out alternative therapies, including those offered by the ancient healing system known as Ayurveda. In this article we’ll look at the three main modalities Ayurveda uses to treat osteoarthritis and other disorders: herbal treatments, meditation, and yoga. Ayurvedic Herbal Treatments Ayurveda offers many herbal treatments for the treatment of OA. These plants have documented anti-inflammatory properties without the side effects of commonly prescribed medications. For example, at a recent meeting of the American College of Rheumatology, a study was presented that showed an herbal Ayurvedic therapy to be as effective in treating knee osteoarthritis as a commonly prescribed medication (Celebrex) and glucosamine – and with fewer side effects. The ACR stated that Ayurveda offers “safe and effective treatment alternatives” for OA. The herbs boswellia, turmeric, ashwagandha, ginger, triphala, guggulu, and shatavari have all been shown to decrease inflammation by interfering with the production of inflammatory chemicals in the body. Boswellia There is evidence that the Ayurvedic herb Boswellia serrata, also called Indian frankincense, alleviates joint pain and inflammation. Boswellia blocks an enzyme (5-lipoxygenase) that plays a major role in the formation of chemicals called leukotrienes, which stimulate and perpetuate inflammation. Researchers have found that people with osteoarthritis who took boswellia along with ashwagandha, turmeric, and zinc reported less joint pain and increased mobility and strength. Turmeric Turmeric is a spice commonly used in South and East Asian cooking. It is also used both orally and topically in traditional Ayurvedic medicine to treat a wide variety of ailments, many of which are related to inflammation. The active ingredient in turmeric, curcumin, has been shown to inhibit key inflammation-producing enzymes (lipo-oxygenase, cyclo-oxygenase, and phospholipase A2), thus disrupting the inflammatory cascade at three different stages. Interestingly, some data suggests that it may protect the stomach against non-steroidal anti-inflammatories (NSAIDs). Although current studies for its use in treating osteoarthritis are few, curcumin/turmeric is a promising option in the treatment of OA. Ashwagandha Another Ayurvedic herb, ashwagandha (Withania somnifera), has known anti-inflammatory effects. In a study published in 2007, the extract of this herb was found to suppress the production of pro-inflammatory molecules (TNF-alpha and two interleukin subtypes. In one study, the anti-inflammatory effect of ashwagandha was comparable to taking the steroid hydrocortisone. Ginger The anti-inflammatory effects of ginger (Zinziber officinale) have also been documented. Ginger works as an anti-inflammatory by interfering with an enzyme (cyclooxygenase) that produces inflammatory chemicals in the body. There is some data showing that ginger has a moderate beneficial effect on OA of the knee. Further research is needed to determine the extent of ginger’s effectiveness in treating OA. Triphala The Ayurvedic herb triphala has been used in India for thousands of years for treatment of osteoarthritis. Triphala is a formulary that consists of three herbs (amalaki, haritaki, and bibhitaki). Preliminary studies show that the herbs in triphala have anti-inflammatory effects. Guggulu In addition, the herb guggulu (Commiphora guggul) has been shown to be a potent inhibitor of the enzyme NFKB, which regulates the body’s inflammatory response. There are several studies that show decreased inflammation and joint swelling after administration of extracts of guggulu resin. Shatavari Shatavari (Asparagus racemosus) is an Ayurvedic herb that is considered to have a soothing, cooling, and lubricating influence on the body. Studies have found that it has an inhibitory effect on chemicals that create inflammation in the body, such as TNF-alpha, and IL-1B. Orthomoleculaire voedingsstoffen Volgens de algemene opvatting is het goed voor je botten om veel calcium in te nemen om osteoporose te voorkomen. Uit nieuw onderzoek blijkt echter dat juist voor vrouwen na de overgang het gebruik van voldoende eiwitten en extra inname van mineralen en stoffen die invloed hebben op de vorming van collageen, zoals organisch silicium en gebufferde vitamine C, essentieel zijn voor gezonde botten. Organisch silicium Het is een misvatting om alleen op calcium te focussen. Botten bestaan voor 35 procent uit een weefwerk van eiwitten ofwel collageenmatrix . Naast calciumzouten zetten zich in botweefsel ook andere mineralen af die het lichaam nodig heeft, zoals magnesium, silicium, boron, natrium, kalium en andere mineralen. Om botbreuken te voorkomen moeten we ervoor zorgen dat botten een bepaalde mate van flexibiliteit hebben, en die flexibiliteit komt door de matrix en niet door het calcium. Botten zijn eigenlijk een speciaal type van bindweefsel. Silicium is één van de belangrijkste stoffen voor het botweefsel. Organisch silicium speelt een regulerende rol voor het afzetten van calcium en fosfor in de botten. Deze rol blijft het hele leven behouden, aangezien botweefsel dynamisch, levend weefsel is dat voortdurend wordt afgebroken (osteoclasten) en weer opgebouwd (osteoblasten). Dit noemen we remoddeling. Organisch silicium verhoogt de botmineraaldichtheid doordat silicium de DNA-synthese in osteoblastachtige cellen stimuleert. In een klinische studie met 53 vrouwen met osteoporose wordt bevestigd dat suppletie met organisch silicium de mineraaldichtheid in de botten verhoogt. Vitamine C Voor een gezond collageenweefsel in het skelet is vitamine C de belangrijkste voedingsstof. Bij gebufferde vitamine C waar ook OPC aan toegevoegd is zal het positieve effect sterker zijn. De belangrijkste werking van OPC richt zich namelijk op de verbetering van de vaatwanden en elastische bindweefselstructuren. Vitamine D De in zonlicht en vitamine D gespecialiseerde Dr. Michael Hollick geeft in zijn boek ‘the UV advantage’ een dosering aan van 1000 i.e. (25 mcg) vitamine D per dag. Wanneer deze normen volgens meer recente inzichten worden bekeken heeft zelfs 40% van de mensen in Nederland een tekort aan deze belangrijke stof. Voor wat betreft de schadelijkheid van grotere doses zien we dat voor vitamine D een norm gehanteerd wordt van 40.000 i.e. of meer per dag; of ruwweg 200 maal de aanbevolen hoeveelheid. Extra vitamine D3 nemen is het advies. Vitamine K2 Vitamine K2 is een andere vitamine voor het verbeteren van de botdichtheid. Vitamine K onontbeerlijk voor de activiteit van osteocalcine, een boteiwit dat een belangrijke rol speelt de vorming en instandhouding van gezond en goed gemineraliseerd botweefsel. Deze nieuwe functies vervult vitamine K2 beter dan vitamine K1 (fyllochinon), de voornaamste bron van vitamine K in onze westerse voeding. Ook is vitamine K essentieel voor activiteit van een speciaal weefseleiwit (matrix Gla proteïne) dat door het binden van calciumionen helpt bij het soepel en schoon houden van de slagaderwand, gewichtskraakbeen en andere zachte weefsels in het lichaam. Een functie van vitamine K die al heel lang bekend is is de ondersteuning van de bloedstolling. Wanneer u ook bloedverdunners neemt kunt u het beste advies vragen aan uw arts. Magnesium Magnesium is een mineraal en belangrijk in veel enzymsystemen, met name die betrokken zijn bij de energieproductie. Het is essentieel voor een goede hartslag en de prikkeloverdracht in zenuwen. Het is tevens een bestanddeel van botten en tanden. Magnesium werkt nauw samen met calcium voor het behoud van sterke botten. Calcium Calcium is het mineraal dat het meest aanwezig is in de botten. Bot bestaat uit calcium hydroxy-apatiet en een goede opname van calcium is calcium uit de Rode Alg. Rode Alg bevat een plantaardige vorm van calcium maar ook mineralen zoals strontium en magnesium. Strontium is essentieel voor sterke botten. De Rode Alg kan het beste ingenomen worden met vitamine D3 en K2. |
Fytotherapie >