Lecithine

Lysolecithine

INCI: Lecithine

is een huidvriendelijke emulgator en wordt gemaakt van sojabonen.

Lysolecithine is geschikt voor gebruik in zowel W/O- als in O/W-emulsies en vooral zeer werkzaam in douche- en badproducten of als ‘terugvetter’ in shampoo. Lysolecithine is voor iedere PH waarde geschikt en kan in de vetcomponent opgelost worden of direct aan het verwarmde water toegevoegd worden (het kan zelfs aan het kant-en-klare product nog toegevoegd worden).

Lysolecithine moet altijd in combinatie met een stabilisator (zoals sheaboter, bijenwas, lanoline of cethylalcohol) gebruikt worden. De emulgator is in staat veel vocht te binden en geeft lichte en zachte crèmes met goede vochtvasthoudende eigenschappen.

De crème wordt wat vanilleachtig van kleur en blijft lang vloeibaar. Is na een dag of twee goed van consistentie. Roer na een paar uur de crème of milk nog een keer door. Produkten met lysolecithine geven een aangenaam huidgevoel, trekken snel in en hebben een goede verdraagzaamheid.

De dosering is 2 – 5%, voor gebruik in badolie: 10%.

Lecithine als voedingssupplement 1

Volgens een recent wetenschappelijk onderzoek kan lecithine mogelijks de vorming van acrylamide in levensmiddelen reduceren (Zamora et al., 2010). De onderzoekers baseren zich op resultaten van experimenten met zowel commercieel beschikbare ei- en sojalecithine als phosphatidylethanolamine in twee modelsystemen.

Acrylamide is een stof die vermoedelijk kankerverwekkend is en die kan gevormd worden tijdens de bereiding van levensmiddelen, denk aan brood, koekjes, frieten en koffie. De aanwezigheid in voeding werd pas een kleine tien jaar geleden toevallig ontdekt en bekend gemaakt door Zweedse onderzoekers (Tareke et al., 2002). Voordien was acrylamide vooral bekend als synthetische grondstof voor het maken van de kunststof polyacrylamide.

Acrylamide wordt gevormd bij hoge temperaturen ( > 120°C) als gevolg van de degradatie van het aminozuur asparagine in de aanwezigheid van reducerende suikers of carbonylverbindingen komende van de Maillard reactie of vetoxidatieprocessen. De Maillard reactie wordt ook de niet-enzymatische bruinkleuring genoemd en is verantwoordelijk voor de bruine kleur en het specifiek aroma van gebakken, gefrituurde en geroosterde levensmiddelen.

Sindsdien worden er in vele landen onderzoek gedaan naar de aanwezigheid en ontstaan van acrylamide in levensmiddelen en naar de factoren die de acrylamidegehaltes beïnvloeden. De strategieën om de acrylamidevorming in levensmiddelen te reduceren zijn gebaseerd op het verlagen van het gehalte van de reactiecomponenten, het wijzigen van de reactiecondities om de acrylamidevorming te beletten, het aanmoedigen van andere reacties of het toevoegen van additieven die reageren met acrylamide gevolgd door een eliminatie van deze reactieproducten. Niet alle additieven worden algemeen aanvaard omdat sommige onder hen niet geclassificeerd zijn als GRAS (Generally Recognized As Safe), andere zijn te duur om op industriële schaal toepasbaar te zijn, en nog andere moeten in hogere hoeveelheid dan toegelaten toegevoegd worden om een significant effect te hebben. Lecithine zou wel een oplossing kunnen bieden aangezien het frequent gebruikt wordt als emulgator en ook als antioxidant.

De toevoeging van aminozuren om acrylamidevorming in levensmiddelen tegen te gaan werd kort na het ontstaan van de problematiek geformuleerd (Rydberg et al., 2003). Het mechanisme is eerder complex maar de positieve invloed zou te wijten zijn aan de aanwezigheid van nucleofiele groepen (-SH2, -NH2) op de zijketens van de aminozuren. Een mogelijks verlagend effect van andere componenten met een aminogroep zoals commerciële lecithines en phosphatidylethanolamine op de acrylamidevorming werd getest in modelsystemen zoals asparagine/glucose en asparagine/2,4-decadienal (Zamora et al., 2010). Deze systemen werden geselecteerd als modellen van acrylamidevorming door asparaginedegradatie in de aanwezigheid van respectievelijk suikers en geoxideerde vetten. Na toevoegen van de componenten werden de systemen opgewarmd gedurende 10 min bij 180°C en werd vervolgens het acrylamidegehalte bepaald via GC-MS. Zoals verwacht had phosphatidylethanolamine een verlagend effect op de acrylamidevorming, en hoewel phosphatidylethanolamine slechts als een kleine fractie in commerciële ei- en sojalecithine aanwezig was, bleken ook de lecithines, vooral ei-lecithine, een positief effect te hebben. Alvast bemoedigende resultaten in de acrylamideproblematiek.

Bronnen

  • Rydberg, P., Eriksson, S., Tareke, E., Karlsson, P., Ehrenberg, L. & Törnqvist, M. (2003). Investigations of factors that influence the acrylamide content of heated foodstuffs. Journal of the Agricultural and Food Chemistry, 51, 7012-7018.

  • Tareke, E., Rydberg, P., Karlsson, P., Eriksson, S. & Tornqvist, M. (2002). Analysis of acrylamide, a carcinogen formed in heated foodstuffs. Journal of Agricultural and Food Chemistry, 50, 17, 4998-5006.

  • Zamora, R., Delgado, R.M. & Hidalgo, F.J. (2010). Amino phospholipids and lecithins as mitigating agents for acrylamide in asparagine/glucose and asparagine/2,4-decadienal model systems. Food Chemistry (in press).