Wat is fytotherapie?

Fytotherapie, behandeling met planten, in de volksmond kruidengeneeskunde genoemd, is het behandelen van gezondheidsklachten en ziekten met plantaardige middelen waarvan men een medicinaal effect veronderstelt. Het is daarmee niet noodzakelijkerwijs een alternatieve geneeswijze, maar kan als voorloper van de moderne farmacologie gezien worden. In de fytotherapie gebruikte plantaardige middelen heten fytotherapeutica.
Een algemeen aanvaarde definitie van fytotherapeutica luidt: "Geneesmiddelen die als actieve ingrediënten uitsluitend planten, delen van planten of plantenmaterialen of combinaties daarvan bevatten, in ruwe of bewerkte staat. Tot voor kort waren heel wat kruidenmiddelen nog onvoldoende in kaart gebracht; de laatste decennia werden deze systematisch geëvalueerd op hun positieve of negatieve medische effecten en veiligheid.

Bijzondere vormen van de fytotherapie zijn de aromatherapie en de gemmotherapie.

Aromatherapie

De moderne aromatherapie start eigenlijk in 1931 toen de Fransman R.M. Gattefossé zijn boek “Aromathérapie” uitbracht en hiermee ook de term lanceerde. Aromatherapie verwijst naar het gebruik van essentiele olien, afkomstig van aromatische planten, om aandoeningen te behandelen en gezondheid en welzijn te verbeteren.
De naam aromatherapie komt uit het Grieks: Aroma betekent kruid, geur, Therapeia betekent genezing. De essentiele olie wordt hoofdzakelijk uit de plant gehaald door destillatie of persing.
De natuurlijke samenstelling van etherische oliën vertoont een verbazende moleculaire complexiteit. Het direct farmacologisch effect na inname is onomstootbaar. Ook de geur van etherische oliën blijkt weldadig en de heilzame werking van massage met essentiële oliën ontkent niemand.


Gemmotherapie

In de gemmotherapie wordt gebruik gemaakt van jonge plantenweefsels, in het bijzonder van de knoppen en de jonge scheuten. Het is de Belgische arts P.Henry die de rijkdom van de plantaardige embryonale weefsels ontdekte en er met de "Phytoembryotherapie een nieuwe geneeswijze uit ontwikkelde. Zijn werk werd verder geperfectioneerd door de Franse arts Max Tétau, die ook meteen zorgde voor de definitieve naam van deze discipline: de gemmotherapie.
Embryonale weefsels van planten zijn enorm krachtig: zij zijn niet alleen een genetische afdruk, ze bevatten als omnipotente weefsels ook de samengebalde kracht en alle informatie van de toekomstige plant. Ze kunnen beschouwd worden als natuurlijke concentraten van een plant, die de werkzaamheid van andere plantendelen, zoals de bloem, de vrucht en de wortel bundelen.