Reünie 23

De stilteperiodes” tussen de reünies kenmerkten zich meestal tot een echt lange stilte, die pas wordt verbroken zo’n twee á drie weken voor de nieuwe reünie.

In de periode na de laatste oktober-reünie (nr. 22 !!) wordt al snel duidelijk, dat het ditmaal anders verloopt. Joop blijkt ernstig ziek te zijn met een druk sms-verkeer tot gevolg. Enkelen zoeken Joop en Sylvia op, anderen houden telefonisch contact. Joop laat zich gelden middels zijn ellenlange zienswijzen over milieu, natuur en zijn eigen gezondheid. Hij stelt het onvermijdelijke steeds uit door doelen te stellen, zoals zijn 84e verjaardag, Kerst, 2024, zijn 58-jarig huwelijk, de april reünie, alle worden gehaald! 

Één van Joops bezoekers is Frits, die óók ziek blijkt te zijn en wacht op de uitslagen van onderzoeken. Joop ziet niet de oude luidruchtige, zeer aanwezige Frits voor zich. Rond half februari blijkt waarom, want tijdens een vakantie in warmer oorden  bereikt me het bericht dat Frits op 11 februari is overleden.

Wim van Slooten biedt zich aan voor het verzorgen van een bloemstuk en vraagt eenieder 25 euro bij te dragen. De crematie is op 19 februari en wordt door een kleine afvaardiging van RK6A bijgewoond. Het bloemstuk bevat twee linten, één met een algemene tekst en één met de door R/O’s gebezigde afkortingen: “Frits tks agn OM fr all our QSOs and ur QRLs for years”. Zéér origineel; laat dat maar aan 3DWillem over! Tijdens de vloeibare herdenking in het Visserij en Scheepvaart Museum te IJmuiden vertaalde Wim voor de onwetenden de abracadabra van het RK6A lint.

Half maart maakt Joop bekend te zullen proberen bij de reünie aanwezig te zijn. Donderdag 11 april is één van zijn streefdata, die hij coûte que coûte wil halen. Zijn echtgenote Sylvia en kleindochter zullen hem begeleiden en in de gaten houden. Verstandig!

Die donderdag begint regenachtig, maar gelukkig word ik bij Leiden CS opgepikt door Joop, Sylvia en hun chauffeur,  kleindochter Francesca. In de Leidse Lente aangekomen, blijkt 3DWillem al aan de koffiete zitten en plaatsen wij eenzelfde bestelling. Niet lang daarna arriveren Henk, de Hermannen en Jim (afd. N-Holland) en maakt Wim de Ruijter daarna het gezelschap compleet, wat een opkomst van 80% betekent. Geen slechte score na 16 jaar reünies!

Sylvia en kleindochter gaan de stad in, wensen ons veel plezier en beloven Joop ca. 15.00 u. op te halen. Het octet oude mannen begint hierna de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Wims verzoek de foto van Frits’ overlijdensbericht mee te nemen voor een eventueel te nemen groepsfoto kwam te laat, want niemand heeft er een meegenomen. De Frits-loze groepsfoto’s worden hierna gemaakt door een medewerker van L.L.; de rest van de foto opnames wordt verzorgd door Jim.

Een CD-rom met foto’s van schepen van de J.C.J.L (1902-1947) en K.J.C.P.L. (1947-1977) die ik feestelijk aan 3D.Willem had willen schenken ben ik natuurlijk vergeten mee te nemen. Die gebeurtenis zal moeten wachten tot oktober op een locatie, die wij vergeten zijn overeen te komen. Vergeetachtigheid neemt hand over hand toe! Een rondvraag via internet zal daar een oplossing voor moeten geven. 3D.Willem is intussen in de tuin gaan kijken of een verblijf in de frisse lucht erin zit, maar een druilerig regentje is spelbreker.

De smeuige R/O-verhalen die vooral in de vroegere reünies schering en inslag waren, zijn in de loop der reünies aardig wat minder geworden en vaak vervangen door algemene, vaak actuele, onderwerpen. Zo is Henk bijna een week lang verstoken geweest van internet en telefoon, wat door Ziggo na veel gedoe werd verholpen. De vervanging van mijn modem bracht eveneens WIFI-moeilijkheden met zich mee, die door een KPN monteur moest worden verholpen. Bij het bekijken van mijn pentekeningen blijkt Jim ooit een cursus graveren te hebben gevolgd met enkele mooie gravures als resultaat. Deze hobby heeft hij lang geleden achter zich gelaten, maar gelukkig is hij een verwoed fotograaf en leeft zich ook tijdens deze reünie uit. Het resultaat is hier en daar in de tekst te zien.

Na de tweede ronde koffie wordt het tijd voor een biertje, want het loopt intussen tegen twaalven, één van de officiële borreltijdstippen aan boord. Vaasjes pils, glazen tonic en enkele speciaal biertjes gaan erin als koek om het netjes te zeggen. De lijst met dranken blijkt óók diverse gerechten te bevatten en wij worden verzocht ca. 12.30 u. een keuze voor de lunch te maken. Wederom blijkt de onverwoestbare uitsmijter favoriet, maar daar doet L.L. niet aan. Een enigszins erop lijkende wrap gevuld met groenten en een koekenpannetje met een spiegelei(tje) doet verre denken aan een boerenomelet. Gelukkig kan het met een glas pils worden weggespoeld.

Joop vermaakt zich intussen opperbest, laat zich zijn speciaal biertje goed smaken en belooft zijn zienswijze op talrijke milieu- en klimaatzaken op vele A4-tjes spoedig aan ons te doen toekomen. Uit het feit dat we ouder en ouder worden, blijkt dat de frequentie van alcoholische dranken bestellen behoorlijk is gedaald t.o.v. de beginperiode van de reünies. Tonic (zonder gin) is in opmars. Sterke drank is geheel uit de gratie!

Ook tijdens deze reünie komt het misbruik van de Nederlandse taal aan bod, zoals het is gebeurt of hij is verhuist, het schip wat …., een na laatste en pleonasmen als een klein wagentje. Ook de rekenkunde van PABO-afgestudeerden houdt niet over; kortom kommer en kwel in het onderwijs en het taalgebruik, wat (grapje!), dat hieruit voortvloeit. 

Ongemerkt naderen we 15.00 u., het tijdstip waarop Henk en de Hermannen weer noordwaarts willen keren en Sylvia en kleindochter komen kijken of Joop zich heeft gedragen. De dames nuttigen nog een drankje en verzamelen wat uitgestalde gekleurde stenen. Het einde van de reünie is een kwartiertje later een feit. Wims verzoek nòg één drankje te nuttigen wordt unaniem verworpen en zijn voornemen de rekening te voldoen wordt overruled door Joop.

Na afscheid te hebben genomen vertrekt de afdeling N-Holland, wordt Wim de R. opgehaald en vertrekt de familie Borghmans huiswaarts. Wim van S. en ik besluiten een voettocht te gaan maken naar de Engelse pub Northend, waar wij – na de whisky voorraad te hebben bestudeerd – kiezen voor de Schotse naar turf riekende Talisker (Wim) en de Franse whisky Armorik Maître de Chai  (ik).

Een poging van Wim een tweede ronde te doen wordt door mij afgewezen en we vertrekken te voet richting café De Bruine Boon, waar we gewoontegetrouw het visplateau nuttigen. Wim begeleidt me – zorgzaam als hij is – naar het station en keert daarna terug naar café Northend; hopelijk alleen om zijn daar gestalde metalen ros te gaan halen.

Ook reünie nr. 23 is dus weer een geslaagde bijeenkomst gebleken, ondanks het feit dat ons cluppie intussen is gereduceerd tot 10 man (Peter Visser meegerekend). Zoals eerder vermeld, is er geen keus gemaakt wat betreft de locatie van reünie 24 in oktober. Daarover zullen we eerdaags van gedachten gaan wisselen.

       Startpagina                Reünies