Gedurende de maanden vóór de geplande reünie van 11 oktober was het één  lange stilteperiode op internet, totdat Joop Borghmans zich niet langer kon inhouden met in zijn ellenlange email de haast Cruyffiaanse wijsheid: “Ik kom als ik er ben; ik zal er niet zijn als ik niet ben gekomen”.

    Wakker geschrokken vroeg Hajo Steegstra of de reünie weer bij Koekenbier in Alkmaar zal worden gehouden. Helaas moest ik hem teleurstellen, maar beloofde de toekomstige locatie ter discussie te stellen. Hajo emailend werd ik gebeld door Jan Manni, die óók door Joop was gewekt. Hij vroeg slechts naar de datum en tijd van de reünie en verzekerde aanwezig te zullen zijn. Henk Willekes mailde hierna niet te kunnen komen vanwege gezondheidsperikelen, maar deed allen de groeten en wenste ons een gezellige, goedbezochte reünie.

    Om vast vooruit te lopen op de discussie “toekomstige locatie”  vond ik in Amsterdam een café met vrij parkeren en in de nabijheid van een NS station. De keus bleef echter “In de Wildeman”, want op het laatste moment weer veranderen, zou teveel aan de Nederlandse politiek doen denken. 

    Om uiteenlopende redenen kunnen Hajo Steegstra, Henk Willekes, Jim van Lawick en Henk Tromp de komende reünie niet bijwonen. Aangezien de weersvooruitzichten voor de 11e oktober aan de zonnige kant zijn, is het eigenlijk jammer dat we binnenshuis in het bierproeflokaal zitten en niet op het terras van café De Polder. De keuze is echter gemaakt en wordt niet teruggedraaid.

    Donderdag 11 oktober blijkt inderdaad een mooie, zonnige dag te zijn, zodat de zonnebril en RK6A-pet worden opgezet en de tocht naar Amsterdam wordt ondernomen. Bij het betreden van de bierproeverij zie ik Frits van Dillen, in gezelschap van een Radio Holland vlaggetje, aan een 4-persoons tafel zijn eerste biertje zitten proeven. Een enorme toeloop verwachtend besluiten we de 8-persoons tafel te confisqueren en ik bestel eenzelfde biertje, wat een vergissing blijkt te zijn, want ik vind er een vreemde smaak aan zitten.  Bier gooi je niet weg, dus ik verman mij en ledig zo snel mogelijk het glas om niet lang daarna een heerlijk, eerlijk pilsje te bestellen.    

    Afdeling “Kop van Noord-Holland” , bestaande uit de twee Hermannen (V. en de J.) komt hierna binnen en zij volgen mijn voorbeeld wat betreft de consumptie keuze. Tegen 13.00 uur zijn er nog maar vier personen komen opdagen; het loopt niet echt storm! Om een bodempje voor het bier aan te leggen, wordt de menukaart afdeling hapjes bestudeerd. Frits is van plan een portie leverworst te nemen, wat ik hem echter afraad. Een slechte ervaring, opgedaan tijdens een vorige reünie, is de reden voor deze waarschuwing. Leverworst in dit café is van minderwaardige kwaliteit; een meelachtige smaak!  Liever Kip’s leverworst dan gewone leverworst, zeg ik altijd maar. We besluiten dus een portie ossenworst te nemen. Het blijkt Amsterdamse ossenworst te zijn; niet verkeerd.

    Omdat Jan Manni mij per email had verzekerd rond 12.00 uur aanwezig te zullen zijn, worden wij tegen half twee een beetje ongerust, maar gelukkig verschijnt Jan breed glimlachend niet lang daarna en legt zijn vertraging uit.

 Tijdens zijn treinreis van Rotterdam via Utrecht naar Amsterdam ondervond hij nogal wat tegenwerking van NS, de haast gebruikelijke vertraging. Echter in Amsterdam aangekomen is voor hem de tegenwerking nog niet voorbij. Na tijdig de trambestuurder te kennen te hebben gegeven te willen uitstappen op de halte Nieuwe Zijds Kolk op de Nieuwe Zijds Voorburgwal, vervolgt de bestuurder ijzerenheinig de rit om pas achter het Paleis te stoppen, zodat Jan te voet kan terugkeren naar de eerdere halte. Kijk, dat Jan als Amsterdammer zijn heil heeft gezocht in Rotterdam, houdt nog niet in dat er op deze manier moet worden wraak genomen!  Ongepast!

    Onze ongerustheid gaat nu uit naar Wim van Slooten. Wetend dat hij wel maandelijks een reünie zou willen houden, veronderstellen wij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat hij spoedig zal komen opdagen. Zich wéér verslapen zoals bij de vorige reünie lijkt ons onwaarschijnlijk.

Omdat de inwendige mens ook wel eens wat anders wil dan vloeistof wordt de menukaart afdeling hapjes geraadpleegd en bestellen we een dubbele portie ossenworst, wat gemengde nootjes en voor Frits een pie van onduidelijke samenstelling i.v.m. zijn behoefte aan koolhydraten.

    Wat rumoer bij de ingang blijkt te worden veroorzaakt door een persoon met een blauw petje, die veelstemmig wordt verwezen naar de achterzijde van het lokaal waar zich identieke petten zouden bevinden. Wim is gearriveerd. Nee, hij had zich deze keer niet verslapen, maar had zich uit voorzorg voorgenomen niet te vroeg met alcohol-inname te beginnen teneinde de reünie wat langer te kunnen volhouden. Desgevraagd bestelt hij zijn favoriete La Chouffe en mengt zich vol vuur in de spervuur van verhalen en anekdotes die over de tafel vliegen.

    Jan met o.a. herinneringen aan zijn geboortestad  Amsterdam en zijn Hamburgse tijd, Frits met uitweidingen over bier, zijn jacht met thuishaven Beverwijk en allerlei technische zaken, Herman V. en ik over onze gezamenlijke tijd bij Nedgulf, waarbij veelvuldig de namen Tholen, Mastenbroek, Suy (voor de overige Nedgulf-vaarders) vallen. Herman de J. vraagt intussen onze aandacht voor het beschrijven van een door hem aangeschafte ansichtkaart. Het is de bedoeling dat eenieder er iets opschrijft voor de door gezondheidsproblemen afwezige Henk Willekes.

  De lege glazen worden met enige regelmaat vervangen door volle exemplaren en Wim is intussen overgeschakeld op zijn tweede favoriet, een glaasje Laphroaig whisky, dat ruikt naar rook en smaakt naar turf en zeewier. Ieder zijn meug zal ik maar zeggen! Omdat de middag al aardig is gevorderd, wordt een tweede ronde pies besteld en wordt het tijd om de toekomstige locatie(s) van toekomstige reünie(s) te bespreken.

    Zoals bekend komen we vrijwel allemaal òf uit Noord- òf uit Zuid-Holland, zodat een locatie rond de lijn Amsterdam-IJmuiden het meest ideaal is. Hoewel “In de Wildeman” een leuke locatie is, heeft het toch enkele nadelen. Ondoenlijk om er per auto naar toe te gaan en een zeer beperkte hapjeskaart.  Het met vrij parkeren gezegende café-restaurant De Polder in Amsterdam-Watergraafsmeer heeft meer voordelen dan nadelen. Gratis parkeren, een terras en een NS-station in de nabijheid. Een nadeel is dat niemand er ooit is geweest om het te beoordelen.

   Ook visrestaurant Van Es in IJmuiden heeft enkele pré’s. Vrij parkeren, een uitgebreide variëteit aan (verse) visgerechten, maar als nadeel geen NS-station. Vanaf Haarlem moet een bustocht worden ondernomen. Buiten de lijn A’dam-IJmuiden ligt dan nog café-restaurant Koekenbier in Alkmaar, waar we goede ervaringen mee hebben, het parkeren gratis is en die een uitgebreide menukaart en groot terras heeft. Een nadeel voor de minder fanatieke wandelaars is een (korte) busrit vanaf Alkmaar C.S.

Over een keuze tussen de genoemde drie locaties moet natuurlijk grootschalig worden overlegd, maar de aanwezige zes reünisten komen onverwacht vrij snel tot een aanbeveling. Bij 2 vóór, 0 tegen en 4 onthoudingen gaat de voorkeur uit naar Koekenbier, Alkmaar. Vóór stemde natuurlijk de afdeling “Kop van Noord-Holland”, die de kans ziet een thuiswedstrijd te spelen. Voor Jan Manni, Wim van Slooten en mijzelf maakt het niet uit en Frits van Dillen heeft inwendig toch het liefst Van Es (ook een thuiswedstrijd). Besloten wordt het volgende:  Aan allen zal worden voorgelegd of men akkoord gaat met een april-reünie bij Koekenbier en een oktober-reünie bij Van Es.  Een PDRH email daaromtrent is intussen uitgezonden! Café-restaurant De Polder zal ik in de komende tijd eens met een bezoek vereren om er een oordeel over te kunnen vellen. 

    De Hermannen en Jan vinden het intussen welletjes en begeven zich stationwaarts. Frits blijft nog wat natafelen, maar geeft niet lang daarna ook de pijp aan Maarten. Wim en ik nemen nog een whisky-tje tot besluit en begeven ons daarna evenals in april naar het Italiaanse restaurantje La Madonna voor een eenvoudige, doch voedzame vismaaltijd.

    Hoewel het niet stormliep, was het toch weer een gezellig samenzijn van zes oude knarren, die elkaar weer nieuwe (en soms oude) verhalen te vertellen hadden, verhalen van sommigen waarvan je denkt: “ waarom zetten ze het niet op papier?”. Nu kan het nog…..!

       Startpagina         Reünies