Het vernieuwende idee van Wim van Slooten voor de reünie wordt eindelijk ten uitvoer gebracht op een regenachtige donderdag in september. Ware ik niet zo eigenwijs geweest oktober te vervangen door september, dan had het misschien onder zonniger omstandigheden plaatsgevonden. Niet alleen qua weer is dit een misgreep, ook de opkomst heeft er onder te lijden. In september gaat of is men vaak nog op vakantie. Moet weer worden teruggedraaid!

Rond 12.00 u. die tweede donderdag in september word ik in een regenachtige Oude Kolksteeg bijna omver gelopen door een paraplu, waarachter zich Joop Borghmans heeft verscholen. Het bierproeflokaal (18 bieren op fust, 250 bieren op fles) is nog niet open, dus kuieren we de Nieuwedijk op en gaan een bodempje leggen voor later in te nemen vloeistoffen. Joop een saucijzenbroodje, ik een soort kiphotdog. Dat we hier niet vaak komen, blijkt uit het niet weten hoe de HEMA afvalemmer te openen. Een bereidwillige dame brengt uitkomst. De Wildeman blijkt intussen geopend en wij betrekken na binnenkomst een zespersoons ronde tafel met mogelijkheid tot uitbreiden, mocht een menigte oudere heren binnenvallen. Storm loopt het niet, maar net als ik de tweede ongefilterde Brand en Joop zijn tweede Skuumkoppe wil bestellen, betreedt Frits geheel onverwachts het pand. Onverwachts omdat hij zich eerder had afgemeld vanwege huiselijke omstandigheden, waarvoor hij klaarblijkelijk een oplossing heeft gevonden.

De doos met de door Wim en mij bestelde poloshirts, die hij de dag ervoor had afgegeven aan de barjuffrouw, kan hij nu persoonlijk overhandigen. Ook Frits besluit ongefilterd te gaan en haalt Joop over hetzelfde te doen. De discussie over favoriete biersoorten ontaardt in een college “bierkennis” van Frits. Joop is overtuigd en besluit de dag verder ongefilterd door te brengen. Met enige vertraging komt een drijfnatte Wim van Slooten binnen en maakt het kwartet vol. We zouden een klaverjasje kunnen maken, maar daar is geen tijd voor omdat tientallen onderwerpen liggen te wachten om te worden aangesneden. Kim Jong Un zouden we aanraden een andere kapper te nemen, bouwmaterialen als golfplaten en hout moeten verboden worden in de derde wereld, bootwerkers in New York moeten niet van die smerige voorstellen doen, het Britse bar- en clubleven wordt door ons doorgelicht, kortom de wereld zou er beter uit kunnen zien als de wereldleiders eens bijeen zouden komen in “In de Wildeman”.

   Joop, Engeland kenner bij uitstek, gaat dieper in op het Engelse bar- en clubleven. De bar (men only), de lounge (women allowed), de sociale ruimtes voor darts, billiards en bingo. Zo vertelt hij, dat een goede bingo caller bij het gevallen getal een leuke opmerking plaatst, zoals "two fat ladies 88", "all the legs 11". Van achter de bar klinkt het: "two little ducks 22"!

De bardame blijkt Engelse te zijn. "all by it's own 1" roept Joop; de dame trekt nummertje 69, maar houdt wijselijk haar mond. Zo langzamerhand beginnen we te geloven, dat het beter zou zijn een infuus aan te leggen van de tap naar onze tafel en een afvoer naar het toilet, want die trap steeds weer op en af lopen doet een aanslag op de beenspieren.

Joop weet nog enkele tegeltjes-waarheden in Engelse pubs: "We Do Not Serve Women, You Must Bring Your Own" en

"Our Beer Is As Cold As Your Ex's Heart". De conversatie wordt steeds joliger en pikante verhalen uit de vaartijd volgen elkaar steeds sneller op.

 Na een partij ongefilterd drinken en snacken laat Frits ons eenzaam achter; zijn huishoudelijke beslommeringen roepen hem huiswaarts. Het overgebleven trio besluit de dag een waardig einde te geven en een afzakkertje te bestellen. Omdat we het bier nu wel hebben gezien, wordt de drankenkaart nauwkeuriger bestudeerd. Naast het bier blijkt er ook nog een aantal malt whisky’s met vaak onuitspreekbare namen op te staan. Joop als whiskykenner plaatst de order één Highland Park en twee Bowmore, 12 years. Tot onze verbazing komt de bartender zich verontschuldigen, beide whisky’s zijn momenteel niet aanwezig. Joop wordt uitgenodigd achter de bar iets anders uit te zoeken. Tot grote hilariteit van het aanwezige publiek zoekt hij achter de bar voor mij een Jura uit, een single malt van the Isle of Jura (Inner Hebrides), fluwelig van smaak, die alle smaakpapillen tot extase brengt. Voor Wim en zichzelf valt zijn keuze op een LaPhroaig, een Islay malt, een rokiger whisky bestaat er niet. De whisky’s worden vergezeld door een pipetje om met een bescheiden druppeltje water de geur uit de whisky los te weken, om daarna deze aroma’s op te snuiven. “Quelle délice”, zou de Engelsman zeggen indien hij Frans had gesproken!

Wij hebben Wim nog nooit zó verliefd naar een glas whisky zien kijken! Ware zij een vrouw, dan zou zij niet onbevrucht het etablissement hebben verlaten. Hoogste tijd dus om deze reünie te beëindigen. Met de doos poloshirts als een pasgeboren baby dicht tegen zich aan geklemd, volgt Wim ons naar het Centraal Station. Hier eindigt deze genoeglijke middag, die ondanks de geringe opkomst als zeer gezellig is ervaren.

     Startpagina      Reünies