Frits
Als er iémand tot de inventaris behoorde was het wel Frits, de oude Nederlandse matroos. Deze op en top Rotterdammer had een hazenlip en was doorgaans nogal moeilijk te verstaan, maar toch had hij hele sappige verhalen waarbij hij altijd waarschuwde: "Als je het niet verstaat, moet je het zeggen hoor." "Natuurlijk Frits", zei men dan.
Hij liep altijd de 4-8 wacht met de 1e stuurman. Toen op een reis naar Rotterdam de klok een uur verzet moest worden, belde hij - nauwelijks verstaanbaar - via de intercom:
"Wadio, met de bwug. De klok kwijgt een uuwj."
"Vooruit of achteruit?"
".... Dwaws uit"
"Dank je wel, Frits."
Frits: "Hoe weet je dat ìk het ben?"
Naast deze zelfspot bezat hij nòg een bijzondere gave. In een gesprek met iemand die voor het eerst op de Cumulus voer en hem dus niet kende, kon hij zonder enige aankondiging of aanleiding beginnen te huilen. Tussen zijn kunstmatige tranen door observeerde hij dan de reactie van zijn slachtoffer, die meestal niet wist waar hij kijken moest en er totaal verward bij stond; ik was hierop geen uitzondering!