De door Wim van Slooten geïnitieerde verandering van reünie-datum in –data is langzamerhand gemeengoed geworden. Het motto “wie komt, komt en wie niet komt, komt niet” is voor sommigen echter wat moeilijker te begrijpen. Gevolg hiervan is, dat men telefonisch of per email zijn verhindering wereldkundig maakt.

Dit was niet de bedoeling, maar is eigenlijk wel zo netjes! Tijdige verhinderingen zijn er nu dus ook, t.w. achtereenvolgens Herman de Jonge (vakantie te Torremolinos), Herman Vacano en Frits van Dillen (beiden medisch) en Jim van Lawick (QRL met bezoek uit de U.S.A.). Op 10 april meldde Peter Visser zich af vanwege vermoeidheidsverschijnselen na een trip door de Cariben en Noord-Italië. Wèl deed hij de groeten aan zijn medestudenten.

In de vroege, frisse ochtenduren van de 11e april begeeft een aantal ex/R-O´s zich richting Alkmaar voor reünie nr. 1 van 2019 in grand-café Koekenbier,  waar in augustus 2016 en november 2017 al eerder een reünie had plaatsgevonden. Een prettige ambiance, perfecte parkeer mogelijkheden en – niet onbelangrijk – vlotte en charmante vrouwelijke bediening. Het (vooral oudere) oog, wil óók wat!

Met ruime voorsprong arriveert Henk Tromp als eerste en informeert waar de gereserveerde tafel zich bevindt. “Welke gereserveerde tafel?”, is het antwoord. “Van Radio-Holland”, probeert Henk. Ook Van de Ruit en zelfs RK6A doet geen bel rinkelen bij de jongedame, zodat Henk maar een 8-persoons tafel aan het raam claimt. 

Ik arriveer als tweede en vindt Henk druk bezig met appeltaart. Koffie met appeltaart en slagroom had hij al naar binnen gewerkt en met deze appeltaart is hij druk in de weer. Het blijkt het WIFI wachtwoord van Koekenbier te zijn. Hoe origineel kun je zijn! Natuurlijk heeft Henk het laatste stuk appeltaart gescoord, wat niet verwonderlijk is, want de zaak blijkt boordevol appeltaart etende klanten te zitten. Aan mij wordt “uitverkocht” verkocht, wat ook geldt voor Joop Borghmans die snelwandelend van het station is gekomen. Ook hij moet een alternatief voor appeltaart uitzoeken.

Hajo Steegstra maakt het kwartet vol en vist ook achter het net wat appeltaart betreft. De eerste vaasjes en fluitjes met Docqmans pils komen op tafel, niet lang daarna gevolgd door een twaalftal bitterballen. Intussen blijft Wim van Slooten  verontrustend lang weg. Hij was het laatst gesignaleerd op station Haarlem door Joop Borghmans.

Henk Tromp onderhoudt ons intussen met tekst en uitleg over financiële instellingen, constructies, slimmigheidjes en tips. Hajo brengt de “Geertje Buisman” te berde en biedt aan al zijn wetenswaardigheden over dit schip alsmede zijn reisverhalen beschikbaar te stellen om te worden geplaatst op deze website. Daar heb ik dus geen bezwaar tegen en levert toch fijn weer wat werk op.

Toch nog onverwacht komt plotseling Wim van Slooten binnenwandelen. Zijn ETA 12.00 wordt QTP 13.15 door toedoen van N.S., die hem een uur lang wist vast te houden op Haarlem Centraal. Na met de gedachte van een terugkeer naar Leiden te hebben geworsteld, besloot hij toch maar door te zetten en de reis naar Alkmaar te vervolgen.

Dit doet een beetje denken aan hetgeen Jan Manni overkwam, toen hij een half jaar eerder op zijn tocht naar “In de Wildeman” door de N.S. werd tegengewerkt, wat in Amsterdam dunnetjes werd overgedaan door de G.V.B., het onvolprezen Gemeentelijk Vervoersbedrijf van Amsterdam. Zou Jan weer de dupe zijn van een tegenwerkende N.S. of zou hij plotseling andere bezigheden hebben?

Tegen tweeën beginnen meerdere magen te knorren en de lunchkaart wordt erbij gepakt. Er is ruime keuze tussen een eenvoudig broodje kaas en een tournedos XL. Een bodempje leggen middels een (1) broodje gaat het niet worden, maar ook een grote tournedos is natuurlijk een ietsje te.

In afwachting van de schotels wordt er natuurlijk nog wat bier besteld. Henk Tromp bestelt zijn zoveelste fluitje om zijn keel te smeren voor het zingen in een koor later die dag. Dat is hard nodig, want door zijn financiële verhandelingen is zijn keel hard aan enig onderhoud toe.

Van onze lunch genietend worden wij intussen stilzwijgend gadegeslagen door Jan Manni, die de weg naar Koekenbier alsnog heeft gevonden. Hij blijkt te hebben geleerd van zijn ervaringen een half jaar eerder en is met de auto gekomen. Hij heeft de vertragingen op het spoor rond Leiden dus ernstig genomen, maar zal toch enige vertraging hebben opgelopen vanwege de drukte op de weg.

Nadat ook Jan heeft geluncht, worden de glazen weer gevuld en beginnen de discussies over onderwerpen variërend van de kwaliteit van Docqmans bier tot aardwarmte op 5 KM diepte. Nu Jan en Joop naast elkaar zitten, beginnen de Latijnse termen een behoorlijk deel van de communicatie te vormen. Als ook Henk enkele termen uit geestelijke liederen inbrengt, heb ik het idee tussen een Thierry Baudet in triplo te zitten.

De hoogste tijd dus voor nòg een belangrijk onderwerp en wel waar zullen we de volgende reünie houden. Sinds het begin van de reünies scoort Amsterdam het hoogst met zeven reünies, Alkmaar drie, IJmuiden, Fuengirola, ’s-Molenaarsbrug en Nieuwveen elk één. Noord-Hollanders hadden dus in 11 van de 14 keer min of meer een thuiswedstrijd. Niet meer dan redelijk dus dat Z-Holland weer eens aan de beurt is.

Joop Borghmans heeft hierover zijn gedachten laten gaan en komt met een panklaar idee. In zijn woonplaats Leiderdorp naast het park De Houtkamp bevindt zich namelijk Brasserie Park, een voormalige boerderij, voorzien van uitgebreide parkeerruimte èn (niet geheel onbelangrijk) een Big Green Egg in de keuken voor de smulpapen onder ons.

De Brasserie is voor de treinreizigers eenvoudig te bereiken vanaf Leiden C.S. met o.a. bus 2. Wim kan er met de fiets komen, maar kan hij dan nog wel alcohol gebruiken? Ongetwijfeld is er ook voor hem eventueel een geschikte buslijn!

Joop’s voorstel wordt met algemene stemmen (zes vóór, nul tegen) aangenomen en zal de komende tijd worden uitgewerkt. Ergo, donderdag 10 oktober 2019 is de datum van de volgende reünie te Leiderdorp.

Ons wordt intussen meegedeeld, dat “onze” tafel om half zes voor een ander gezelschap nodig is, dus wordt het tijd voor een rondje whisky. De door Joop en Wim bestelde Laphroag is jammer genoeg niet meer voorradig, zodat Joop en ik een Glenfiddich en Wim een Glenfarclas krijgen ingeschonken. 

Intussen verlaat Henk als eerste het gezelschap om tijdig thuis te zijn voor zijn kooravond. Hajo volgt zijn voorbeeld en Jan biedt Joop en Wim aan via Leiden en Leiderdorp naar Rotterdam te rijden. Hier wordt over nagedacht bij een tweede rondje Glenfiddich, waarbij ik weer spekkoper ben door een “Amsterdammertje” te krijgen. Een laatste restje in de fles te weinig voor een vol glas, zodat de fles geheel wordt leeg geschonken.

Joop gaat in op Jan’s voorstel, maar Wim wil wel weer een vismaaltijd nuttigen alvorens huiswaarts te keren. Zijn voorkeur gaat uit naar een Italiaans restaurantje in Amsterdam, waar we eerder hadden gegeten. Dus met bus 2 naar het station en van daar op weg naar Amsterdam.  Restaurant La Madonna blijkt na een jaar nog te bestaan (op zich opmerkelijk in Amsterdam) en hier geniet Wim weer van zijn vismaaltijd, terwijl ik me met twee voorgerechten tevreden stel. In het Centraal Station nemen we afscheid, waarna ik net op tijd de trein naar Enkhuizen haal, zodat ik precies om 22.00 uur thuis ben.

Het was een gezellige reünie, zelfs zó gezellig dat niemand van ons zessen er bij stil heeft gestaan wat foto’s te nemen. Daar zullen we straks in Leiderdorp beter op moeten gaan letten.

                      Startpagina                                                Reünies