Reünie november 2010
maandag 6 september 2010
De tweede "mini-reünie", ditmaal in de nieuwe woning van Bertus, werd opgevrolijkt door de volgende personen.
Nu Bertus verhuisd was naar de laatste straat vóór Amstelveen, werd de bereikbaarheid een stuk beter, aangezien er daar (nog) geen parkeerkosten aan zijn verbonden. Ook het openbaar vervoer stopt (bijna) voor de deur. M'n vrij (on)geregelde bezoeken kon ik zodoende combineren met andere besognes in Amsterdam. Zo nu en dan was Karel Sawade bereid om samen met mij een bezoek af te leggen, hetgeen de conversatie toch een stuk opvrolijkte.
In de loop van 2010 vroeg Bertus bij gelegenheid een paar keer of er nog eens een soort reünie georganiseerd kon worden. Ik beloofde hierover maar weer eens contact op te nemen met Herman de Jonge, de mede organisator van 2008.
Helaas neemt bij mij met het stijgen der jaren de vergeetachtigheid wat toe, dus dat kwam er niet een, twee, drie van. Toen mij begin augustus weer hetzelfde verzoek werd gedaan, nam ik eindelijk contact op met Herman, hetgeen resulteerde in het prikken van een datum, nl. maandag 6 september. Alle benaderde personen gingen na wat e-mail overleg hiermee akkoord.
Een aanwinst t.o.v. 2008 was Jim van Lawick, waarmee ik zo nu en dan QSO heb middels e-mails. Hij was meteen enthousiast toen hij hoorde wat we van plan waren. Helaas is deze keer Leo Knottenbelt buiten de boot gevallen. Door miscommunicatie tussen Herman en mij was ik niet bekend met het feit, dat Leo (elk jaar) zijn Zuid-Afrikaanse winter verruilt voor de Nederlandse zomer. Peter Visser zou in eerste instantie ook op 6 september in Nederland kunnen zijn, maar daar kwam op het laatste moment verandering in. Zodoende kwamen bovenstaande zeven illustere figuren op maandagmiddag 6 september tezamen op Doornburgh 106. Uit een enquête onder de reünisten in spe bleek dat niemand vies was van haring. Naast wat uitheemse kaas en zoutjes schafte ik wat haring en broodjes aan, er van uitgaande dat Bertus voldoende bier en wijn in huis had.
Dat de bezorgdheid over de hoeveelheid bier overbodig was, bleek toen de nieuwe aanwinst Jim van Lawick uit zijn auto stapte. Na wat gerommel in de kofferbak kwam er een krat bier te voorschijn. Bepakt en bezakt werd hij door de overige zes ontvangen, waarna een hartelijke begroeting volgde van collegae die elkaar ruim 50 jaar niet gesproken hadden.
Naast een krat bier bracht hij óók nog een tiental saucijzenbroodjes in, zodat tijdelijk de woorden honger en dorst door ons niet gebezigd werden.
Tijdens de koffie stelde Herman voor dat Jim zijn "levensverhaal" maar eens in de groep moest gooien, zoals twee jaar eerder tijdens de eerste mini-reünie door de toen aanwezigen was gedaan. Uitgebreid vertelde hij over zijn tijd in de Oost en Australië en toen ook Nieuw-Guinea in het verhaal voorkwam, zag je Karel opveren. "Wéér een Nieuw-Guinea-ganger", moet hij gedacht hebben en niet lang daarna waren de twee in een diepgaand gesprek met een hoog Nieuw-Guinea gehalte gewikkeld.
Toen de broodjes haring werden verorberd, meldde Frits dat bij een eventuele volgende reünie de haring beter door hem zou kunnen worden aangeschaft. Hij kon ze veel goedkoper en verser in Katwijk kopen en daarna zelf schoonmaken. Een uitstekend idee!!
Het werd weer een middag vol herinneringen aan school en sterke verhalen over de op zee doorgebrachte jaren. Ik had wat e-mails meegenomen van oud-klasgenoten, die middels deze website contact met mij hadden opgenomen. Twee ervan las ik voor, nl. die van Wim Hahn en van Bob Peters, beiden te zien op de foto vóór de school in hoofdstuk "De opleiding".
Bob heeft maar kort op "688" gezeten; omdat hij bij het vak seinen steeds enkele woorden per minuut achter bleef bij de rest, vertrok hij naar de Zeevaartschool in de Foeliedwarsstraat, waar het seinen op een andere manier werd gegeven, zodat hij daar alsnog z'n certificaat haalde. Na vijf jaar te hebben gevaren heeft hij vier jaar op het R-H lab gewerkt en daarna 30 jaar bij INA (Decca).
Wim herinnerde zich nog hoe Bertus de Jong kon opscheppen over zijn verkering, een schoonheid die bij de Bathing Beauties zwom. Tijdens zijn militaire diensttijd is hij (Lange) Jan de Jonge nog tegengekomen; ons allen nog wel bekend door zijn verkering met een even lang meisje. Lange Jan is nooit gaan varen; of hij ooit zijn certificaat heeft gehaald wist eigenlijk niemand.
Ook liet ik een e-mail rondgaan met correspondentie met de broer van onze zo tragisch omgekomen klasgenoot Bob Verzijlberg. Deze broer was na wat googlen op mijn site terechtgekomen en mijn verhaal over het ongeluk van Bob op de Gulf Swede gelezen. Daar ik niet meer wist dan wat ik in dat verhaal had geschreven, verwees ik hem door naar Herman Vacano. Deze had het radiostation in Antwerpen aan Bob overgedragen en is na het ongeluk naar Port Saïd gevlogen om het station weer over te nemen. Herman heeft de juiste gang van zaken tijdens en na het ongeluk aan Bob's broer verteld, die op zijn beurt Bob's weduwe en zoon de ware toedracht kon vertellen. Jaren lang hebben zij geleefd met de mededelingen die Radio-Holland hen had verstrekt. Dat bleek dus summier te zijn t.o.v. van wat Herman kon vertellen.
Bij allen heerste de opvatting dit soort bijeenkomsten op jaarlijkse basis te houden en liefst nog uit te breiden wat het aantal personen betreft. Hierbij werd gedacht aan Henk Willekes, Arthur Spee, Piet Mossinkoff, Wim van Klaveren, Wim van Slooten, Henk Hoonings, Herman Oostervink en Joop Borghmans.
Nadat met hulp van mijn echtgenote de rommel bij Bertus was opgeruimd, namen we afscheid van elkaar, waarbij de afkortingen QRX, QSO, QSP en QTC niet van de lucht waren. Al met al wederom een geslaagde bijeenkomst die navolging verdient.