Met een overweldigende meerderheid van stemmen wordt tijdens de reünie van april jl. besloten de reünie van oktober 2019 (de 15de !!) te houden in Brasserie Park te Leiderdorp. Dit als eerbetoon aan de Zuid-Hollanders die al zo vaak de moeilijke tocht naar het barre noorden ondernamen. Joop, die op “loopafstand” van dit etablissement woont, zal zich belasten met de voorbereiding en reserveert voor (minimaal) zes personen op donderdag 10 oktober in de hoop dat de Noord-Hollanders de verre reis naar het zuiden willen/kunnen ondernemen.

De verwachting is dat Brasserie Park net zo in de smaak zal vallen als Koekenbier in Alkmaar, waarvan al in mei geruchten de kop op steken over een eventuele sluiting. Een check op hun website doet de wenkbrauwen fronzen, want het Belgische huisbier Docqmans is op het menu vervangen door het nietszeggende “Koekenbier pilsje”. Een teken aan de wand, dat wordt bevestigd door een e-mail in augustus van Henk Tromp die meldt dat de sluiting een vaststaand feit is.

In september komt Frits met een NH-filmpje, waarin e.e.a wordt toegelicht, o.a. de reden van de sluiting. Projectontwikkelaars hebben het pand gekocht om er wat (dure?) appartementen te bouwen. De verkoop schijnt niet te zijn gebeurd op basis van teruglopende klandizie, want de zaak zou ouderwets goed draaien. Hier zet ik echter mijn vraagtekens bij. Het nieuws dat de RK6A-reünies (voorlopig) uitwijken naar elders moet zijn uitgelekt, waardoor Koekenbier een aanzienlijke bron van inkomsten gaat mislopen, om niet te zeggen tegen een faillissement dreigt aan te lopen. RK6A is dus mede verantwoordelijk voor dit drama, waartoe Wim het plan opperde ergens in november een “afscheidsreünietje” in Koekenbier te houden. Hierover zal in Brasserie Park worden gediscussieerd onder het genot van een nog onbekend biertje.

Heineken Fritsie vraagt zich af wat er in de Brasserie onder de tap zit, hiermee bedoelend welk bier er getapt wordt. Voor H.F. is er maar één bier die door de beugel kan en dat is Heineken. Toch deed hij zich in Koekenbier behoorlijk tegoed aan Docqmans en andere Belgische bieren. Ook in de Brasserie zullen de bieren ongetwijfeld van hoge kwaliteit zijn.     

  Brasserie Park is vanaf Leiden CS te bereiken met o.a. bus 401, halte Winkelhof. Na te zijn uitgestapt is winkelcentrum Winkelhof in geen velden of wegen te zien, dus begeef ik mij, volgens instructies van Joop, het park in. Dit blijkt een soort “eng bos” te zijn met paadjes in alle richtingen, wegafsluitingen, tientallen bruggetjes en geen enkele aanduiding hoe bij de Brasserie te komen. Aangeklampte voorbijgangers weten mij slechts een vage richting aan te geven. Doorzettingsvermogen brengt mij uiteindelijk bij een kinderboerderij met wat gebouwen erachter. Gelukkig kies ik het goede paadje naar de gebouwen en ga in één ervan binnen. De verkeerde natuurlijk want er zit een achttal vreemden die mij verstoord aankijken. Op naar het andere gebouw, waar ik een deur ontwaar met de (te) kleine tekst “ingang”, die toegang geeft tot De Brasserie. Navraag leert mij dat ik de eerste van het gezelschap Borghmans ben en ik word naar een gereserveerde ronde tafel geleid. Ik zie er zeven stoelen omheen staan en geef aan, dat er hoogstwaarschijnlijk negen nodig zijn. Het oplossen van dit probleem laat ik echter aan Joop over, die toch ieder moment kan verschijnen.

Nauwelijks aan mijn bakkie koffie begonnen, voegen Joop en Frits zich bij mij. Zich verontschuldigend dat hij zijn gebruikelijke attributen niet bij zich heeft, plaatst Frits een morsesleutel op tafel. Een door hem bemachtigde originele blauwe RH vlag ligt thuis en kan dus niet aan de muur in de Brasserie worden opgehangen. Na overleg met de koffiebrengende dame weet Joop te bewerkstelligen, dat wij elders een langwerpige tafel met tien stoelen krijgen toegewezen. Net op tijd want Henk T. en Herman² komen binnen, niet lang daarna gevolgd door Jan M. en Hajo S. De bestelde kopjes koffie worden vergezeld door cheesecake en appeltaart (met slagroom).

Na zo’n 15 minuten klaagt Frits als eerste over een droge keel, een hint om aan de gele rakkers te beginnen. Alsof hij daarop heeft gewacht, komt Wim acte de présence geven en brengt het totaal aantal reünisten op negen. Rondvraag leert dat Frits gewoontegetrouw de totaal rekening gaat betalen, om daarna per email aanmaningen tot betaling te sturen. Onder de tap hebben ze hier o.a. Heineken, Brand en Brand-up, gemakkelijk te verwarren met Seven-up. Het Brand assortiment levert nogal wat misverstanden op. Bestel je een Brand, dan krijg  je òf een Brand òf een Brand-up. De zaak wordt nog ingewikkelder als een Brand biertje in een Brand-up glas op tafel komt. Er is maar één Heineken, dat in een H. glas wordt geschonken. Veel eenvoudiger! Er zijn er ook, die voor de zekerheid duistere, donkere bieren nemen. Waarschijnlijk uit België.                        

  De gesprekken c.q. discussies gaan in eerste instantie wederom over nautische zaken met zo nu en dan een bruggetje naar zaken die er zijdelings mee te maken hebben, zoals voorkeur voor Japanse, Chinese of  Koreaanse vrouwen. Die laatste categorie valt al snel af; te brede koppen en/of dikke, kromme benen (uitzonderingen daar gelaten). Door de aanwezigheid van Jan Manni komt ook de godsdienst ter sprake, alsook diens besluit om niet te gaan varen, Leijenaar’s opstelling dienaangaande en verhalen van Jan’s tijd als koopvaardijpredikant te Hamburg. Abraham en Sarah komen ook nog ter sprake, waarschijnlijk door de mosterd bij de inmiddels bestelde schaaltjes borrelhappen.

Scheepvaartmaatschappijen worden vakkundig de grond ingestampt of bewierookt. Vooral de KNSM moet het weer ontgelden, maar ook de Halcyon Line zit in het verdomhoekje. Door de aanwezigheid van drie “Nedgulf-sparksen” scoort deze club goed. Het is nog steeds bijzonder, dat van onze lichting vijf leerlingen voor kortere of langere tijd op de vier Nedgulf schepen voeren, te weten Henk Tromp, Herman Vacano, Bob Verzijlberg, Henk Willekes en Arie van de Ruit.   

Ook komen weer enkele nieuwe anekdotes voorbij, zoals die van dat koopvaardijschip temidden van een marine oefening. Vraag marine: “Do you know the rules of the sea?” Antwoord koopvaardijschip: “Yes, what you wanna know?” Of die van de Amerikaan die een cable wilde verzenden op een passagiersschip. “Could you send a cable for me”, vraagt een Amerikaan aan de sparks. De man vult het telegramformulier in en vraagt of hij kan blijven kijken hoe dat in z’n werk gaat. De sparks verzendt het telegram en de Amerikaan vraagt zich af hoe dat nu per cable kan zo midden op de oceaan. De sparks zegt: “On the poop of the ship you can see the cable running from a big reel inside the ship. This cable connects us with the shore”. “But what happens on the return journey”, vraagt de Amerikaan. “The cable will be rolled up on the reel again”, antwoordt de sparks. De Amerikaan komt overduidelijk uit de Midwest van de U.S.A.

Dan vraagt Wim van Slooten de aandacht. Hij heeft het plan geopperd om vanwege de sluiting van grand-café Koekenbier op 1 december as. een soort afscheidsreünietje te houden op donderdag 28 november en vraagt wie daar voorstander van is. Er zijn geen tegenstemmers, een paar onthielden zich van stemming en de rest is vóór. Uitgezocht moet nog worden wie e.e.a. met Koekenbier gaat regelen, maar dat lijkt me iemand die in de buurt van Alkmaar woont! 

Om niet nòg langer verrast te worden of mij nou een Brand of een Brand-up wordt geleverd, neem ik het besluit om over te stappen naar een glas whisky, een Glenlivet. En of dat nou in een Glenlivet glas of een Glenfiddich glas wordt geschonken zal mij worst zijn. 

Henk en de Hermannen vragen mij of ik met hen per auto naar Heerhugowaard wil rijden, om van daar naar Enkhuizen te treinen. Dat zou dan rond 16.00 uur moeten gebeuren. Edoch, ik heb al afgesproken om na afloop van de reünie naar huize Borghmans te verhuizen voor een afzakker(tje), hierin bijgestaan door Wim en Frits.

   De locatie van de eerstkomende reünie komt ook nog ter sprake. Niemand is tegen het idee dit weer halverwege N.- en Z.-Holland te houden. Amsterdam valt om de alom bekende redenen af, zodat visrestaurant Van Es te IJmuiden overblijft. We hebben hier goede herinneringen aan en vooral Wim, als overtuigd viseter, is hierover zéér te spreken. Over de organisatie ervan wordt nader overlegd. Voor het eerst sinds de eerste reünie van 2008 blijven alle aanwezigen tot het einde van de reünie, hetgeen vooral Financiën-Frits goed uitkomt. Hij hoeft nu maar één keer af te rekenen en de rekening door 9 te delen zonder gebruik van zijn zakjapanner. Henk en Herman² spoeden zich naar de auto, Jan helpt Hajo naar zijn auto en de overige vier begeven zich onder leiding van gids Joop naar diens woning.

Weer duik ik het “enge bos” in en weer zijn we (even) de weg kwijt. De 10 minuten lopen van Joop blijken ruim 20 minuten te worden, want na het verlaten van het bos is de Cor Gordijnsingel nog lang niet in zicht. Wim weigert zijn fiets te beklimmen en loopt dapper met zijn stalen ros aan de hand mee. Uitgeput bereiken we Joop’s achtertuin om daarna verbaasd bekeken te worden door Sylvia, die hier duidelijk niet op heeft gerekend. Joop sprint naar de drankenkast, schenkt drie whisky's en een wijntje in, zodat we snel weer zijn bijgekomen van die marteltocht. Niet lang daarna verschijnt Frits met zijn vriendin Thea en wordt er nog even de toestand in Nederland en Amsterdam in het bijzonder onder de loep genomen. Nadat Frits en Thea zijn vertrokken, stappen ook Wim en ik op. Wim op zijn fiets en ik lopend met Sylvia, die mij naar de bus gaat brengen.

Ook deze reünie kan weer als geslaagd worden beschouwd en zal dus worden herhaald op de tweede donderdag van april 2020 bij Van Es. Maar eerst wordt uitgekeken naar de dag waarop we de laatste eer gaan bewijzen aan grand-café Koekenbier, het idee van Wim van Slooten. 

                      Startpagina                                                  Reünies