Właściwości obiektu

Gdy zaznaczysz myszką jakiś obiekt (upewnij się, że aktywna jest ikona selektora - pierwsza ikona (i pierwsza pozycja) w pasku narzędziowym), zostanie on podświetlony, a w kontekstowym menu pod prawym klawiszem myszki zobaczysz polecenie Właściwości. Gdy je klikniesz, ukaże się okno właściwości z kilkoma kartami - ich zestawy mogą się odrobinę różnić zależnie od obiektu. 

Zauważ od razu, że gdy okienko właściwości jest uruchomione, możesz zmieniać własności rozmaitych obiektów (widzisz je na liście obiektów), ponadto możesz także kliknąć myszką poza okienkiem właściwości, aby wskazać w obszarze roboczym obiekt, którego właściwości chcesz zmienić.

Pierwsza karta, Podstawowe, zawiera podstawowe właściwości obiektu.

Pole Nazwa zawiera nazwę obiektu. Domyślnie są nadawane przez system nazwy, np. prostej przypisywana jest mała litera alfabetu, a punktowi wielka. Możesz zmienić nazwę, ale nie może to być nazwa ze spacjami, np. powinno być JakiśObiekt, a nie Jakiś Obiekt. Można tworzyć nazwy w rodzaju C_1, C_2, co spowoduje, że nazwy obiektów będą zawierały subskrypt (indeks dolny), jak C1 czy C2. Możesz także stosować w nazwach znaki dostępne w rozwijanej liście obok pola.

Pole Definicja zawiera formalną definicję danego obiektu. Możesz ją ręcznie zmodyfikować, np. zmienić Okrąg[A,B] na Okrąg[A,C], rozpinając okrąg na innych punktach. Dostęp do definicji masz zresztą także po podwójnym kliknięciu figury na wykresie w polu roboczym czy jej postaci algebraicznej w Widoku algebry, co wywołuje okienko Przedefiniuj.

Pole Podpis może zawierać wielowyrazowy podpis pod figurą, jednak będzie on widoczny wtedy, gdy zaznaczysz niżej pole wyboru Pokaż etykietę i wybierzesz tam pozycję Nagłówek.

Pole wyboru Pokaż obiekt pozwala chować i ujawniać obiekt. Tę samą możliwość masz pod prawym klawiszem myszki w polu roboczym, w menu kontekstowym obiektu. Jest to przydatna opcja, gdyż w konstrukcjach stosuje się nierzadko robocze obiekty pozwalające wprowadzić inne obiekty, ale które same nie powinny być widoczne.

Pole wyboru Pokaż etykietę pozwala wybrać typ informacji widocznej przy obiekcie. Domyślnie widoczna jest nazwa wprowadzana lub ręcznie modyfikowana w polu Nazwa, np. d dla okręgu. Gdy wybierzesz Nazwa i wartość, zobaczysz nazwę i postać algebraiczną, np. d: x2+y2=4. Z kolei sama Wartość wprowadza wyłącznie postać algebraiczną, zaś Nagłówek spowoduje wyświetlenie podpisu wprowadzonego w polu Podpis. W menu kontekstowym obiektu w polu roboczym, pod prawym klawiszem myszki, masz możliwość chowania i ujawniania etykiety.

Pole wyboru Pokaż ślad służy do wprowadzania śladu ruchu jakiegoś obiektu. Przykładowo, gdy na osi X umieścimy punkt A, a potem utworzymy punkt B związany z A za pomocą definicji B=(x(A), x(A)²), to przesuwanie punktu A na osi X będzie powodowało dynamiczne wykreślanie funkcji y=x2 przez punkt B. Ślad dla poszczególnych obiektów na wykresie możesz włączać i wyłączać w menu kontekstowym pod prawym klawiszem myszki.

Pole wyboru Osadź obiekt powoduje, że obiektu znajdującego się na wykresie nie można przesuwać - dopiero usunięcie tego zaznaczenia "uwalnia" ponownie obiekt. Jest to przydatne zwłaszcza przy tworzeniu suwaków czy napisów, którym chcemy nadać stałe miejsce na wykresie.

Pole wyboru Obiekt pomocniczy pozwala zaklasyfikować dany obiekt do kategorii pomocniczych, gdy chcemy z jakichś powodów (np. edukacyjnych) ukryć jego postać algebraiczną, ale jednocześnie na wykresach chcemy pokazywać Widok algebry. Wtedy jeszcze trzeba się upewnić, że w menu Widok nie jest zaznaczona pozycja Obiekty pomocnicze.

Druga karta, Kolor, pozwala wybrać kolor obiektu, np. okręgu, prostej czy punktu. Wystarczy kliknąć jeden z dostępnych kolorów na palecie, aby nadać go całemu obiektowi.

Trzecia karta, Styl, zawiera opcje zależne od obiektu. Gdy definiujemy punkt, możemy określić średnicę ikony wyświetlającej punkt i styl (10 ikon do wyboru). Zmieniając wartości parametrów, przesuń okno właściwości w bok, aby odsłonić obszar roboczy - zobaczysz, że gdy zmieniasz wartości, jest to od razu uwidaczniane w obszarze. W przypadku prostej możesz określić grubość i styl prostej. Gdy zmieniasz właściwości okręgu (obrazek niżej), możesz dodatkowo określić stopień wypełnienia (pokrycia) obiektu kolorem.

Karta Algebra pokazuje wartości zależne od typu obiektu. W wypadku okręgu czy prostej możesz wybrać postać algebraiczną równania definiującego okrąg lub prostą, w wypadku punktu możesz wybrać współrzędne kartezjańskie lub biegunowe. Jest to odzwierciedlane w Widoku algebry. Nawiasem mówiąc, możesz zmieniać widoczną postać algebraiczną także w menu kontekstowym myszki, w obszarze roboczym.