Ruim op tijd rijden we op aanwijzingen van de tom-tom door de toegangspoort van de Basisschool “Beemte” in Beemte Broekland.

Enige tijd daarvoor had juf Freeke contact gezocht en gevraagd of ik voor de school iets wilde gaan vertellen over sterren en planeten. Ik vond het geweldig om daarvoor gevraagd te worden, temeer omdat ik iets dergelijks al eens eerder voor deze school gedaan heb, dus ik wist waar ik aan begon. (dat moest wel leuk worden). Het aanbod om een paar grote telescopen mee te nemen vond juf Freeke natuurlijk helemaal geweldig. Eén telefoontje aan Marten Bosma, een goede sterrencollega bij mij uit de buurt, was voldoende om ook hem mee te krijgen met zo’n grote kijker.

Het is schemer en nog wat verlaten op het schoolplein. We stappen uit de auto om alvast te kijken waar we het beste onze kijkers kunnen plaatsen. We proberen ons te oriënteren op de windstreken maar de bewolking maakt het ons niet makkelijk. Een paar jongens komen naar ons toegesneld “He, zoeken jullie iets?”. Waarop wij antwoorden “Eh, ja, wij zoeken het noorden!”. We worden behoorlijk verrast door hun antwoord “Oh, geen probleem, kom maar mee” en midden op het schoolplein wordt ons even haarfijn uit de doeken gedaan hoe het zit met de windstreken in Beemte Broekland. Vervolgens krijgen we een rondleiding langs de klimboom en de springhoop van herfstbladeren waarna we uiteindelijk in het gebouw door wat gangen binnengebracht worden in het lokaal van juf Freeke. Zo enthousiast wij begroet werden door de jongens, zo even enthousiast wordt ons de hand geschud door de juf.

Intussen hebben een paar andere juffen zich aan het team toegevoegd en ook de eerste kinderen melden zich aan. Alles is in gereedheid gebracht en onder het genot van een bakje koffie worden we uitgenodigd om nog even met een spel mee te spelen. Er is immers toch nog tijd over. Voor dat we er erg in hebben zit ik midden in een potje memory en Marten zit een soort van steenspel mee te spelen.

Na een aankondiging van de juf gaan we om 20:00 uur beginnen aan onze ruimtereis. Na wat gegoochel met cijfers wordt het ons al snel duidelijk dat we midden in een onmetelijke ruimte wonen. In een aantal sprongen maken we kennis met enorme sterreneilanden. We bezoeken een aantal planeten: Jupiter en Saturnus. We maken een busreis naar de planeten en komen tot de conclusie dat dit een ondoenlijke zaak is. Een busreis naar Uranus zou ons al ruim 5 duizend jaar kosten. We bekijken ook een hele bijzondere ster: onze eigen zon. Van daar uit maken we een sprong naar de sterren en sterrenbeelden: Grote Beer, Leeuw en Orion. Voor een zelfde busreis naar de sterren zou al minimaal 22 miljoen jaar nodig zijn!!! Tenslotte kijken we nog naar indrukwekkende sterrenstelsels en de schitterende vormen en kleuren van gas en stofwolken tussen de sterren.

Dan wordt het tijd om buiten naar de telescopen te gaan. Waar we toch al een klein beetje bang voor waren is dat de bewolking niet zou oplossen. We kijken tegen één groot wolkendek waardoor je dan ook werkelijk geen enkele ster kan bekijken. Dat is wel wat teleurstellend. “Kunnen jullie de kijkers dan niet ergens anders op richten?” Al snel kunnen we in één kijker blaadjes bekijken van een struik wat verderop in het dorp. In de andere kijker wordt “per ongeluk” een schilderij gespot in een huiskamer ook verderop in het dorp.

De ene vraag na de andere vraag krijgen we op ons afgevuurd. Het mooiste wat mij kon overkomen is dat er in de pauze één van de kinderen naar mij toekomt en zegt:

“Meneer, u krijgt een 10 voor de spreekbeurt” !!!

Links

• Foto's van de activiteiten