Και ξαφνικά, πλήθος Αγγέλων ενώθηκε με τον Άγγελο και όλοι μαζί Δοξολογούσαν τον Θεό, λέγοντας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, Δόξα ας είναι στον Ύψιστο Θεό, και στη γη ειρήνη, και στους ανθρώπους Ευλογία.
Και ήλθαν οι ποιμένες στη Βηθλεέμ, και έψαξαν και βρήκαν την Παναγία, τον Ιωσήφ και το Βρέφος στη φάτνη. Και είπαν με λεπτομέρεια όλα όσα τους είχε πει ο Άγγελος για το Παιδί αυτό. Η δε Μαρία, έβαλε στην καρδιά Της όλα αυτά τα λόγια των ποιμένων.
Και όταν συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες, έκαναν στο Παιδί την περιτομή και Του έδωσαν το Όνομα Ιησούς, όπως είχε πει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ από πριν ακόμη συλληφθεί Αυτό στην κοιλιά της Μητέρας Του.
Η Υπαπαντή του Κυρίου
Όταν σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, συμπληρώθηκαν οι μέρες για τον καθαρισμό τους (όταν δηλαδή η Παναγία μας σαράντισε), η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ έφεραν το παιδί στα Ιεροσόλυμα για να το αφιερώσουν στο Θεό. Σύμφωνα με το Νόμο του Κυρίου, αν το πρώτο παιδί που φέρνει στον κόσμο μια γυναίκα είναι αγόρι, πρέπει να θεωρείται αφιερωμένο στον Κύριο.
Επίσης, θα προσέφεραν θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια, όπως έλεγε ο Νόμος του Κυρίου.
Στα Ιεροσόλυμα, βρισκόταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και ευλαβής, περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο του είχε φανερώσει ότι δεν θα πεθάνει προτού να δει τον Μεσσία. Τότε, το Άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο Ναό. Μόλις η Παναγία και ο Ιωσήφ έφεραν εκεί το Παιδί, τον Ιησού, για να τηρήσουν τα Έθιμα του Νόμου, ο Συμεών Τον πήρε στην αγκαλιά του, Δόξασε το Θεό και είπε: «Τώρα, Κύριε, μπορείς να αφήσεις το δούλο Σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το Σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, το Φως που θα Φωτίσει τα έθνη και θα Δοξάσει το λαό Σου τον Ισραήλ».
Ο Ιωσήφ και η Μητέρα του Χριστού, θαύμαζαν όσα λέγονταν γι’ Αυτόν. Ο Συμεών τους Ευλόγησε και είπε στην Παναγία: «Αυτός θα γίνει αιτία να χαθούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. Όσο για σένα, ο πόνος για το Παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι».
Στα Ιεροσόλυμα τότε, ζούσε μια γυναίκα που Προφήτευε και λεγόταν Άννα. Αυτή ήταν πολύ ηλικιωμένη. Έζησε επτά χρόνια με τον άντρα της μετά το Γάμο τους, και τώρα χήρα, σε ηλικία 84 χρόνων, δεν έφευγε από το Ναό, αλλά Λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές. Αυτή παρουσιάστηκε εκείνη την ώρα και Δοξολογούσε το Θεό, και μιλούσε για το παιδί σε όλους όσους στην Ιερουσαλήμ περίμεναν τη λύτρωση.
Η Προσκύνηση των τριών Μάγων
Πολλοί νομίζουν ότι η προσκύνηση των Μάγων έγινε αμέσως μετά τη Γέννηση του Ιησού. Επικράτησε η αντίληψη αυτή, λόγω του ότι η Αγιογραφία της Γεννήσεως εμφανίζει στη φάτνη μαζί με τους Ποιμένες και τους Μάγους.
Η Προσκύνηση των τριών Μάγων όμως συνέβη όταν ο Κύριος ήταν κάτι λιγότερο από δύο ετών. Αυτό αποδεικνύεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, που αναφέρει πως οι Μάγοι ήρθαν στο σπίτι στη Βηθλεέμ και όχι στη φάτνη, και πως αργότερα ο Ηρώδης διαπίστωσε από τους Μάγους πως ο Ιησούς ήταν λίγο κάτω από δύο ετών.
Ποιοι ήταν όμως οι Μάγοι που προσκύνησαν το Μεσσία; Πατρίδα τους ήταν η Περσία, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος και σημειώνει: «Άνθρωποι ξενόγλωσσοι και από άλλη φυλή, έρχονται από την Περσία ώστε να δουν τον Χριστό».
Ήταν σοφοί επιστήμονες και διδάσκαλοι της ανθρώπινης σοφίας, ανατολίτες αστρονόμοι της εποχής εκείνης, πιθανόν βασιλιάδες ή ηγεμόνες, πλούσιοι και με δύναμη, οι οποίοι από την ανατολή του λαμπρού Αστεριού διαπίστωσαν κατά Θεία Έμπνευση την πρόσφατη Γέννηση του Μεσσία.
«Το αστέρι των Μάγων», μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «δεν ήταν απ’ αυτά που βλέπουμε στο στερέωμα του ουρανού τις νυχτερινές ώρες. Ήταν κάποια λογική κι αόρατη δύναμη, ένας Άγγελος, που πήρε το σχήμα του άστρου. Πώς είμαστε σίγουροι γι’ αυτό; Μας το αποδεικνύει η πορεία του».
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ερμηνεύοντας τα Γεγονότα της ενανθρωπήσεως του Ιησού Χριστού, λέγουν πως οι Ποιμένες που προσκύνησαν το Θείο Βρέφος εκπροσωπούσαν τον πιστό ιουδαϊκό λαό, ενώ οι Μάγοι εξ Ανατολών εκπροσωπούσαν τα έθνη και τους εθνικούς. Έτσι, στο Ευαγγέλιο ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι είναι ο Μεσσίας όλου του κόσμου, κάθε φυλής και παντός γένους.
Η Παναγία και ο Ιωσήφ δεν γνωρίζουν τίποτα από το μακροχρόνιο και περιπετειώδες ταξίδι των Μάγων, ούτε περιμένουν τίποτα. Ζουν την Αγία και αφανή ζωή τους στη Βηθλεέμ, όταν ξαφνικά οι Μάγοι φθάνουν στο σπίτι όπου βρισκόταν η Μαρία με τον μικρό Ιησού. Ο Ιωσήφ πρέπει να βρισκόταν στην εργασία του στα Ιεροσόλυμα ή στη Βηθλεέμ. Γι' αυτό και μόνη Της η Παναγία τους υποδέχεται. Στην Αγία αγκάλη Της κρατούσε τον Υιό Της.
Εκείνοι πέφτουν και προσκυνούν τον Ιησού. Και ανοίγουν τα θησαυροφυλάκιά τους, στα οποία είχαν ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε στη μακρινή πατρίδα τους, και Προσφέρουν στο Μεσσία «χρυσό και λίβανο και σμύρνα».
Οι Ιεροί ερμηνευτές της Αγίας Γραφής, με τη συμφωνία και του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, επεξηγούν ότι το μεν χρυσό οι Μάγοι πρόσφεραν όπως σε Βασιλιά, τον λίβανο όπως στον Θεό, την δε σμύρνα όπως σε κάποιον που επρόκειτο να πεθάνει.
Η φυγή στην Αίγυπτο
Όταν οι Μάγοι προσκύνησαν τον Χριστό, αναχώρησαν για την πατρίδα τους χωρίς να περάσουν από το βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος όταν είδε ότι οι μάγοι τον ξεγέλασαν, αποφάσισε να σκοτώσει τα παιδιά της περιοχής. Τότε Άγγελος Κυρίου φάνηκε σε όνειρο στον Ιωσήφ, και του είπε να πάρει το Παιδί και την Παναγία και να φύγει στην Αίγυπτο. Έτσι αναχώρησαν από τη Βηθλεέμ για την Αίγυπτο και έμειναν εκεί, μέχρι που πέθανε ο Ηρώδης. Τότε, με Θεϊκή Καθοδήγηση επέστρεψαν στην Ιουδαία και εγκαταστάθηκαν στη Ναζαρέτ.
Κι έτσι εκπληρώθηκαν οι Προφητείες που έλεγαν ότι ο Μεσσίας θα ονομαστεί Ναζωραίος.
Τα χρόνια της Διδασκαλίας του Χριστού
Η Παναγία ακολούθησε τον Ιησού στις Ευαγγελικές Του οδοιπορίες κατά τη διάρκεια της δημόσιας Δράσης Του, μετά από τη Βάπτισή Του. Ήταν όμως πάντοτε σιωπηλή και κινούταν με υπακοή και πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεάνθρωπο Κύριο και Υιό Της. Τα τελευταία λόγια της Παναγίας που παρουσιάζονται στα Ευαγγέλια, είναι στο Γάμο της Κανά. Εκεί, αφού είχε ένα διάλογο με τον Ιησού επειδή τελείωσε το κρασί, μετά από λίγο συνέβη η Θαυμαστή μετατροπή του νερού σε κρασί από τον Κύριο, που αποτέλεσε το πρώτο Θαύμα της δημόσιας Δράσης Του.
Η Σταύρωση του Χριστού
Η Παναγία κατά τη Σταύρωση του Κυρίου βρίσκεται κάτω απ’τον Σταυρό Του, μαζί με τη Μαρία του Κλωπά και τη Μαρία τη Μαγδαληνή, και όχι μόνο συμπαρίσταται στο Θείο Δράμα, αλλά συμμετέχει στον πόνο του Υιού και Θεού Της. Λίγο πριν ξεσπάσει σε Θρήνο, λίγο πριν ο Κύριος πει το «Τετέλεσται», σιωπηλή ακούει τα Θεία Λόγια Του, «Γυναίκα, να ο γιος σου», με τον Κύριο να της δείχνει τον αγαπημένο Του μαθητή Ιωάννη, και έπειτα να λέει στο μαθητή Του: «Να η Μητέρα σου». Και από τότε παρέλαβε ο Ιωάννης την Παναγία στο σπίτι του.
Η Ανάσταση του Χριστού
Την επομένη του Σαββάτου προς την Κυριακή, νύχτα ακόμη και πολύ πριν ξημερώσει, η Παναγία μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή πήγαν να δουν τον Τάφο του Κυρίου.
Η Θεοτόκος έφθασε τη στιγμή που γινόταν ο σεισμός, όταν αποκυλίστηκε ο λίθος και ανοιγόταν ο Τάφος. Πρώτα γι’Αυτήν ανοίχτηκε ο Ζωηφόρος Τάφος και γι’Αυτήν άστραψε ο Άγγελος, ώστε να δει Εκείνη με το πλούσιο φως του Αγγέλου, όχι μόνο ότι ο Τάφος ήταν άδειος, αλλά ότι τα εντάφια ήταν τακτοποιημένα και μαρτυρούσαν την Ανάσταση του Κυρίου.
Και είπε τότε ο Άγγελος στις γυναίκες: «Μη φοβάστε εσείς, γιατί ξέρω ότι ζητάτε τον Ιησού τον Εσταυρωμένο. Δεν είναι εδώ, γιατί Εγέρθηκε όπως Είπε. Ελάτε να δείτε τον τόπο όπου βρισκόταν ξαπλωμένος. Και γρήγορα πηγαίνετε και πείτε στους μαθητές Του ότι Αναστήθηκε από τους νεκρούς. Και να, πηγαίνει πριν από εσάς στη Γαλιλαία. Εκεί θα Τον δείτε».
Και όταν η Παναγία μαζί με τις άλλες Μυροφόρες επέστρεφε, τότε ο Ιησούς παρουσιάστηκε μπροστά τους και τις χαιρέτησε. Η Θεοτόκος πρώτη από όλες είδε και αναγνώρισε τον Αναστάντα Κύριο, πρώτη μίλησε μαζί Του και έπιασε τα άχραντα πόδια Του, και πρώτη από όλους τους ανθρώπους δέχθηκε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεώς Του. Το Γεγονός αυτό απέδειξε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τον 14ο αιώνα.
Επίσης, από τις «Πράξεις των Αποστόλων», γνωρίζουμε ότι από τότε η Παναγία παρέμεινε κοντά σε εκείνους, μέχρι την Ημέρα της Πεντηκοστής.
Η Θεοτόκος στο Άγιον Όρος
Η Αγιορείτικη Παράδοση μας πληροφορεί, πως όταν η Κυρία Θεοτόκος με τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ταξίδευαν με πλοίο από την Παλαιστίνη για την Κύπρο, για να επισκεφτεί τον Άγιο Λάζαρο τον αναστημένο εκ νεκρών, έγινε μεγάλη τρικυμία και με υπερφυσικό τρόπο, το πλοίο βρέθηκε στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Κλήμεντος, στη Μονή Ιβήρων.
Εκεί οι κάτοικοι του Άθω, οδηγούμενοι από τη Θεία Πρόνοια, έσπευσαν να υποδεχθούν τη Μητέρα του Κυρίου μας και αφού άκουσαν τη Διδασκαλία Της δέχθηκαν το Χριστιανισμό. Λέγεται επίσης ότι όταν πλησίαζε το πλοίο της Παναγίας στο Άγιο Όρος, καταστράφηκε το μεγάλο άγαλμα του Διός που βρισκόταν στην κορυφή του Όρους και τα υπόλοιπα είδωλα συνετρίβησαν.
Η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα και τα σπίτια, έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλήμεντος, όπου έμπαινε το καράβι της Θεοτόκου.
Η Παναγία, ευχαριστημένη από την ομορφιά του Όρους, προσευχήθηκε στον Χριστό λέγοντας:
«Υιέ μου και Θεέ μου, Ευλόγησε τον τόπο αυτό. Και στείλε σε αυτόν το Έλεός Σου, και φύλαξε αυτόν αβλαβή μέχρι το τέλος αυτού του κόσμου, αλλά φύλαξε και αυτούς που θα κατασκηνώσουν εδώ για το Όνομά Σου το Άγιο και για το δικό μου, ώστε δια μικρού κόπου και αγώνα να συγχωρούνται δια της μετανοίας τα αμαρτήματα αυτών».
Τότε ακούστηκε η Φωνή του Κυρίου από τους Ουρανούς που έλεγε:
«Όσα ζήτησες και προσευχήθηκες Μητέρα Μου, έτσι θα γίνουν, εάν όμως και αυτοί που θα κατασκηνώσουν εδώ φυλάξουν τις Εντολές Μου».
Οι πρώτες Εικόνες της Παναγίας μας
Όπως μας πληροφορεί ο αείμνηστος Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, οι δύο πρώτες Εικόνες της Παναγίας μας ήταν αχειροποίητες και σχηματίστηκαν Θαυματουργικά μέσα σε δύο Χριστιανικούς Ιερούς Ναούς τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα, όταν ζούσε ακόμα η Παναγία στον κόσμο αυτό. Η πρώτη, ήταν μία Εικόνα με το πρόσωπό Της και το σώμα Της ολόκληρο, η οποία σχηματίστηκε σε μία κολόνα στο Ιερό μιας Εκκλησίας που είχαν φτιάξει οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης στη Λήδα (έξω από το Τελ Αβίβ), ενώ η δεύτερη σχηματίστηκε σε ένα πολύ ωραίο Ιερό Ναό που είχαν φτιάξει οι πρώτοι χριστιανοί, στο αριστερό πάνω μέρος του Ιερού, ως σημάδι εξ ουρανού, όταν κάποια στιγμή οι Εβραίοι ήθελαν να τον πάρουν από τους χριστιανούς, πράγμα που τελικά δεν έγινε εξαιτίας του Θαύματος αυτού.
Μετά από τα γεγονότα αυτά, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος, θέλησε από ευχαρίστηση και σεβασμό να φτιάξει σε μία εικόνα ένα πορτραίτο της Παναγίας. Την επισκέφθηκε λοιπόν μια μέρα (ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν πως η επίσκεψη αυτή έγινε περίπου έξι με επτά χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού, δηλαδή τρία με τέσσερα χρόνια πριν την Κοίμησή Της), και τη ρώτησε αν του επιτρέπει να της φτιάξει μια εικόνα, λαμβάνοντας θετική απάντηση.
Τότε εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο οποίος μετέφερε τρία σανίδια και του τα έδωσε. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς από σεβασμό δεν τον ρώτησε γιατί του έδωσε τρία σανίδια, αφού μία εικόνα ήθελε να φτιάξει. Σε λίγο καιρό όμως, όταν έφτιαξε την πρώτη Εικόνα της Παναγίας (όπου εικονιζόταν μόνη Της, δεομένη) και Της την παρουσίασε, Εκείνη του επισήμανε πως δεν έπρεπε να εικονίζεται μόνη, αλλά με τον Υιό Της.
Έτσι, ο Ευαγγελιστής Λουκάς έφτιαξε άλλη μία Εικόνα Της, αυτή τη φορά με τον Χριστό στην αγκαλιά Της. Όταν την είδε η Παναγία μας, τον ενθάρρυνε λέγοντάς του ότι είναι πολύ καλή, μόνο που είχε βάλει στο λάθος χέρι τον Χριστό στα δεξιά Της. Τότε, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κατανοώντας τώρα για ποιο λόγο ο Αρχάγγελος Μιχαήλ τού έδωσε τρία σανίδια, έφτιαξε και την τρίτη Εικόνα Της βάζοντας τον Χριστό στο σωστό Της χέρι.
Βλέποντας τις τρεις αυτές Εικόνες η Παναγία, τις Ευλόγησε, λέγοντας: «Η Χάρις του εξ’ εμού γεννηθέντος Κυρίου μου και Θεού μου, να είναι μετ’ αυτών». Και αυτή η Ευλογία είναι που τις διασώζει μέχρι σήμερα, μετά από τόση κακία είκοσι αιώνων.
Η πρώτη Εικόνα της Παναγίας μας που έφτιαξε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, είναι η Παναγία η Σουμελά, φτιαγμένη με χρώμα, και σώζεται σήμερα κοντά στη Βέροια. Η δεύτερη, είναι η Παναγία η Μεγαλοσπηλαιώτισσα, είναι ανάγλυφη, φτιαγμένη από κερί και λιβάνι (κηρομαστίχα) και βρίσκεται στο Μέγα Σπήλαιο στα Καλάβρυτα. Και η τρίτη, είναι η Παναγία του Κύκκου, φτιαγμένη με ψηφίδα, και βρίσκεται στην Κύπρο.
Η Κοίμηση και η Μετάσταση της Θεοτόκου
Όταν η Θεοτόκος ήταν σε ηλικία 59 ετών, έφτασε η στιγμή να φύγει από την επίγεια ζωή. Τότε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, Της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.
Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα βρισκόταν σε λίγο στον Μονογενή Της Υιό και Σωτήρα του κόσμου. Πήγε λοιπόν και προσευχήθηκε στο Όρος των Ελαιών, εκεί όπου προσευχόταν και ο Κύριος. Έπειτα γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου και έκανε γνωστή την επικείμενη Κοίμησή Της.
Η Ιερή Παράδοση μας πληροφορεί πως λίγο πριν από την Κοίμηση της Θεοτόκου, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα αλλά σε μακρινούς τόπους, όπου Κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά, μία νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ετοιμοθάνατη η Θεοτόκος! Και μαζί με τους Αποστόλους ήρθε και ο Άγιος Διονύσιος ο Aρεοπαγίτης, ο Άγιος Ιερόθεος, ο Απόστολος Τιμόθεος και άλλοι Ιεράρχες.
Όταν η Παναγία μας Εκοιμήθη, με Ψαλμούς και Ύμνους Την τοποθέτησαν στο Μνήμα της Γεθσημανή. Κατά Θεία Οικονομία, ο Απόστολος Θωμάς βρισκόταν τότε στις Ινδίες και δεν ήταν παρών στην κηδεία Της. Εκεί λοιπόν, μετά από τρεις ημέρες, και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στη Γεθσημανή με Θαυμαστό τρόπο και υπήρξε μάρτυρας της Μεταστάσεώς Της! Τότε, παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει για Ευλογία τη Ζώνη Της, και Εκείνη, καθώς ανέβαινε στους ουρανούς του έριξε το Ιερό Κειμήλιο.
Στη συνέχεια, ο Άγιος Θωμάς έτρεξε προς τον τάφο της Θεοτόκου, όπου συνάντησε τους άλλους Αποστόλους να προσεύχονται, και τους παρακάλεσε να ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει το Θεοδόχο Σώμα Της. Έτσι αποφάσισαν, για χάρη του Αποστόλου Θωμά να ανοίξουν τον τάφο.
Και όταν τον άνοιξαν, θαύμασαν το Γεγονός ότι έλειπε από μέσα το Σώμα της Παναγίας και υπήρχαν μόνο τα εντάφια σπάργανα. Τότε, με τη μαρτυρία του Αποστόλου Θωμά, διαπίστωσαν και εκείνοι πως η Παναγία Μεταστάθηκε και σωματικά (ενώθηκε δηλαδή η Ψυχή με το Σώμα Της) και ανελήφθη στους ουρανούς! Έπειτα, ασφάλισαν και πάλι τον τάφο Της, αφού προηγουμένως τους περιέλουσε μία υπέροχη Ευωδιά.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου υπήρξε τόσο ένδοξη, όσο και η ίδια η ζωή Της. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιλώντας για την Κοίμησή Της, όχι μόνο την ονομάζει ένδοξη, αλλά συγχρόνως την ονομάζει μεταβίωση. Αυτή η λεγομένη μεταβίωση είναι η Μετάσταση και η ανάληψη του Σώματος της Παναγίας.
Τα Θαύματά Της
Τα Θαύματα της Παναγίας μας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι ασύλληπτα και αμέτρητα. Σε ολόκληρο τον Χριστιανικό κόσμο (και όχι μόνο), η Παρουσία και οι Παρεμβάσεις Της είναι καθημερινές. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τιμάμε την Υπεραγία Θεοτόκο μετά από την Αγία Τριάδα και υψηλότερα από τους Αγγέλους!
Επίλογος
Τελειώνοντας το Υπέροχο αυτό ταξίδι της καταγραφής του Θαυμαστού Βίου της Παναγίας μας, αισθάνομαι ότι υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά που δεν γράφτηκαν εδώ, διότι η Ιστορία Της συνεχίζει να γράφεται με την ίδια ασύλληπτη Λαμπρότητα καθημερινά στις ψυχές μας. Η Μητέρα του Θεού, το Κόσμημα της ανθρωπότητας, η Σκέπη των χριστιανών, η Υπέρμαχος Στρατηγός του Ελληνισμού, η Μαυροφόρα των Θείων Οραμάτων, είναι και θα είναι πάντοτε η Κλίμακα που κατέβασε τον Θεό στη γη και ανεβάζει τους ανθρώπους στον ουρανό.
Εύχομαι ολόψυχα, η Ευλογία Της να είναι πλούσια για όλους τους ανθρώπους, και οι Πρεσβείες Της να μας ενισχύουν καθημερινά και να μας ανοίγουν το Δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν.
Κωνσταντίνος Ρόκας
Κατηχητής
ΠΗΓΕΣ:
1. Αγία Γραφή.
2. Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση.
3. Άγιοι Πατέρες.
4. Κορυφαίοι Ορθόδοξοι Ιεροκήρυκες.
