Opór transmutanta.

Znając pierwsze prawo Cristoffa wiemy, że im bardziej złożony nasz substrat, tym transmutacja będzie trudniejsza. Co na to wpływa? Ano, mityczna i kochana przez wszystkich wartość, zwana oporem transmutanta. Z definicji, jest to zdolność przedmiotu do zachowania swojego oryginalnego kształtu. Liczyć go będziemy z prostego wzoru:

p= n*(C+r)

p- opór

n- liczba substratów

C- stała Cristoffa

r- stała Rothera.

Stała Rothera ma 3 wartości, w zależności od odłamu naszej przemiany: 1,5 dla transmutacji letalnej, 2 dla semiletalnej i 3 dla witalnej.

Stała Cristoffa zależy od tego, czy przedmiot jest nieożywiony, czy ożywiony, itp. Znajduje się w tabelce poniżej:

Jak obliczyć opór przemiany? To proste!

Weźmy przykład... przemiana kota w psa. Kot, jak wszyscy wiemy, to ciało żywe. Jako zwierzę, ssak, ma wysoką złożoność tkankową. Stała Cristoffa w jego przypadku wynosi 4,5. Przemiana ta będzie transmutacją witalną, zamianą czegoś żywego w coś żywego, stała Rothera wynosi więc 3. Podsumowując:

p= n*(C+r)

p=1*(4,5+3)

p=7,5.

I to wszystko!