Opór transmutanta.
Znając pierwsze prawo Cristoffa wiemy, że im bardziej złożony nasz substrat, tym transmutacja będzie trudniejsza. Co na to wpływa? Ano, mityczna i kochana przez wszystkich wartość, zwana oporem transmutanta. Z definicji, jest to zdolność przedmiotu do zachowania swojego oryginalnego kształtu. Liczyć go będziemy z prostego wzoru:
p= n*(C+r)
p- opór
n- liczba substratów
C- stała Cristoffa
r- stała Rothera.
Stała Rothera ma 3 wartości, w zależności od odłamu naszej przemiany: 1,5 dla transmutacji letalnej, 2 dla semiletalnej i 3 dla witalnej.
Stała Cristoffa zależy od tego, czy przedmiot jest nieożywiony, czy ożywiony, itp. Znajduje się w tabelce poniżej:
Jak obliczyć opór przemiany? To proste!
Weźmy przykład... przemiana kota w psa. Kot, jak wszyscy wiemy, to ciało żywe. Jako zwierzę, ssak, ma wysoką złożoność tkankową. Stała Cristoffa w jego przypadku wynosi 4,5. Przemiana ta będzie transmutacją witalną, zamianą czegoś żywego w coś żywego, stała Rothera wynosi więc 3. Podsumowując:
p= n*(C+r)
p=1*(4,5+3)
p=7,5.
I to wszystko!