II Powstanie Śląskie

Od stycznia 1920 roku, na terenie Górnego Śląska zaczęły obowiązywać regulacje Traktatu Wersalskiego, przewidziane dla przeprowadzenia tam plebiscytu. Oddziały alianckie składające się z Francuzów, Wochów i Anglików zastąpiły stacjonujące dotychczas na tym terenie oddziały niemieckie. Pod skrzydłami wojsk sojuszniczych uaktywniły się polskie struktury organizacyjne. Nieoficjalnie władzę sprawował Polski Komisariat Plebiscytowy z Wojciechem Korfantym na czele. Siłę militarną stanowiła Polska Organizacja Wojskowa Górnego Ślaska dowodzona przez Alfonsa Zgrzebnioka. Polska i Niemcy prowadziły przygotowania do plebiscytu oparte a szerokiej kampanii propagandowej. Oficjalnie bezstronna policja bezpieczeństwa (Sicherhietspolizei lub Sipo) wspierała stronę niemiecką. Brała udział m.in. w zlikwidowaniu polskiego wiecu w Opolu, w atakach na Polską Komisję Plebiscytową w Bytomiu czy wreszcie linczu na polskim lekarzu Andrzeju Mielęckim w Katowicach. Aby zademonstrować dążenie polskiej ludności na Górnym Śląsku do połączenia z resztą kraju oraz udowodnić stronniczość Sipo, POW GŚl. wydało rozkaz rozpoczęcia powstania w nocy z 19 na 20 sierpnia 1920 roku. Równocześnie walki wybuchły w powiatach pszczyńskim, rybnickim, katowickim, lublinieckim, tarnogórskim, toszecko-gliwickim i zabrskim. Walczono także w rejonie linii Opole- Krasiejów- Dobrodzień oraz w Raciborzu i Koźlu. Powstańcy opanowali większość strategicznych terenów przemysłowych, za wyjątkiem dużych miast, w których stacjonowały wojska alianckie oraz jednostki Sipo. Ponadto wybuchł strajk polskich robotników, którzy przyczynili się do paraliżu regionu. Decyzją Komisji Międzysojuszniczej, Sipo została rozwiązana. W jej miejsce powołano mieszaną, polsko- niemiecką policję plebiscytową Apo. Podstawowy cel powstańców został osiągniety w związku z czym II Powstanie Śląskie zakończyło się 25 sierpnia 1920 roku.