09. Κοζανίτικο θέατρο.  "Νιάνια"

ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Στη σκηνή σε κάποιο μιντιρλίκι κάθεται η ΤΙΑΝΙΑ. Μάνα της ΝΙΑΝΙΑΣ και του ΝΑΝΙΑΤΣΙΟΥ. Δεν είναι παραπάνω από 40 χρόνων. Μπαλώνει μάλλινες κάλτσες. Απόγευμα. Μπαίνει τρέχοντας η ΝΙΑΝΙΑ, 13ων χρόνων.

ΝΙΑΝΙΑ: (Λαχανιασμένη απ' το τρέξιμο) Μάλη...

ΤΙΑΝΙΑ: Τι μαρ...

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη... πείνασα !!

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μαρ ;; !! Πάλι πείνασις; !

ΝΙΑΝΙΑ: Τί "πάλι" μα; Πότι χόρτασα απού φαΐ;

ΤΙΑΝΙΑ: Να μην πχιαλάς, ν' απουστέν'τς κι πνάς !

ΝΙΑΝΙΑ: Νιαί, του βρήκις ένα κι ένα ισύ ! "Πχιαλώ"! Απ δεν μι δίν'τς να φάου είνι...

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιός δεν σί δίνει να φας μαρ γουμάρα; Ιά που είνι η κανέστρα ! Σύρει πάρει μια φιλίτσα κι φάει !

ΝΙΑΝΙΑ: Τί, ξιρό ψουμί τα φάου;

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ τί χαλιεύς να σι δώσου μαρ; Παντισπάνι; !! Σαράντα φουρές τ'λ'μέρα προυσφάϊα ! Τύρρα άμα είνι κάνας τζούφους πράσσου, πάρει κι φεύγα... (Ανοίγει τη μεσάντρα).

ΝΙΑΝΙΑ: (Ψάχνει) Είνι ένας ! Να τουν πάρου όλουν;

ΤΙΑΝΙΑ: Κόψει τουν μ' σόν ! Ταρθεί κι ου Νανιάτσιους, κι τ' αραδάει να φάει κι αυτός ! Δεν μι χράζητι λάβα. Που να τουν ακούου ύστ'ρας;

ΝΙΑΝΙΑ: Αει καλά ! (μόνη της) Χείρσιν να κανουναρχάει πάλι...

ΤΙΑΝΙΑ: Έκουψις... Πήρις;

ΝΙΑΝΙΑ: Ιάτου έκουψα. Φεύγου...

ΤΙΑΝΙΑ: Πού μαρ τα πάς πάλι; Ισύ τώρα ήρθις...

ΝΙΑΝΙΑ: Ια στουν λάκκου. Τα παένου να παίξου...

ΤΙΑΝΙΑ: Πάλι τα παίξ'; Πότι τα στρουθίς μαρ να διαβάϊσ' ...;

ΝΙΑΝΙΑ: Ύστρας ! Έχουμι ώρις ίσια μι του βράδυ ! Αει αφκιέμι τώρα κι μι καρτηρούν τα κουρίτσια...

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ, μούγκι μι τα κουρίτσια να παίϊζ' ! Μην έχτι τίπουτα πιδιά κι σας σκών' τα φουστάνια, κι σί πάρει χαμπάρει ου τρανός, τα σί λιανίσει τα παΐδια ! Να τόχ'ς του χαμπάρι ! Τα σι κάμει να πεις "του γρούνι καλ'μέρα" ! Δεν μι χράζ'ν ντουϊσια στουν μαχαλά. Νά χ'ς τουν νους κουρμάδα μ'. Ισύ να ξέρ'ς !

ΝΙΑΝΙΑ: Μην φουβάσι μάλη. Όλου κουρίτσια τανάμαστι, κι τα παίζουμι τα "ζ'γκρουμπαλάκια", του "φίτσιου γάτου" κι τα "τσουλουνάτα" !!

ΤΙΑΝΙΑ: "Μάννα μαννίτσα" δεν παίζ'τι μαρ;

ΝΙΑΝΙΑ: Αυτό του πιχνίδι του πάιζ'ν οι τρανήτιρις !

ΤΙΑΝΙΑ: 'Αειντι τράβα να παίξ' τώρα κι μι τν ώρα σ' ναρθείς. (Τη σταματάει στη θύρα) Να μην σί στείλει καμμιάν στου παζάρι σιακάτ' κι μάθου, να μην ηρθίς στου σπίτι ! Τα σι λιανίσου απου δαρμόν ! Τα σι φκιάσου τα τσιρέκια ! Όποια σι βρεί στουν τζιαντέ σι στέλνει σιακάτ' να τ'ν πάρ'ς τα "ντινταρίκια", να φκιάσει του φκιασίδι ! Κι γώ να σ' αραδάου να μι γιουμώϊσ' τα μασούρια κι να μη σί βρίσκου πουθινά για πουθινά !

ΝΙΑΝΙΑ: Ιγώ μάλη τα γιόμ'σα τα μασούρια, όταν ισύ φουκαλνούσις τουν νουβουρό κι μάζουνις τα σιάβαλα κι τα μπάμπαλα απού καταείς ! Φεύγου τώρα...

ΤΙΑΝΙΑ: Αει στου καλό, κι να φλάγισι ! Μην αρπαχτίς μι καμμιάν πάλι, κι μι κουβαλνιούντι ιδώ οι μάνις τις να μι τσακώνουντι, ισύ να ξέρ'ς...

ΝΙΑΝΙΑ: Τι μαρ μάλη, άμα μι χνιθούν να κάτσου να τ'ς μάσου;

ΤΙΑΝΙΑ: Να μην κάτ'ς να τς μάϊσ', να βαρέϊσ', μα να μην χνιθείς αρχίτηρα ισύ ! Ακ'σις;

ΝΙΑΝΙΑ: Ακ'σα ! Αει καλά, άφκιέμι τώρα μι τ'ς ουρμίνϊις. Άκ'σα σι λεν.

ΤΙΑΝΙΑ: Άκ'σις ! Τ' χρόν' άκ'σις, τσιόρμανι...

(Φεύγει τρέχοντας η ΝΙΑΝΙΑ)

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

(Ακούγεται η φωνή μιας γειτόνισσας, της ΦΡΥΔΟΥ, που φωνάζει έξω απ' τον δρόμο)

ΦΡΥΔΟΥ: Τιάνιααα ! Δεν ακούς μαρ...

(Η ΝΙΑΝΙΑ κοντοστέκεται στην πόρτα)

ΝΙΑΝΙΑ: Τι τ'ν χαλιεύς κυρα-Φρύδου, μέσα είντιν !

ΦΡΥΔΟΥ: (Απ' έξω στο δρόμο) Εμ κράξτιν, τι δεν ακούει;

ΝΙΑΝΙΑ: (απ' την εξώπορτα) Μάλη έβγα σι κράζει η κυρά Φρύδου.. (ΦΕΥΓΕΙ)

ΤΙΑΝΙΑ: (απ' το παράθυρο) Τι μι χαλεύει πάλι η χασουμέρου.. έλα μαρ Φρύδου...

ΦΡΥΔΟΥ: Σπαράξ' μαρ έβγα ψύχα, απ' σί χαλεύου...

ΤΙΑΝΙΑ: Τ'ν δ' κιά σ' τν όριξη έχου θαρρείς... Ιάμει έρχουμι.. (Κάνει να βγεί αλλά στην εξώπορτα την προλαβαίνει ο ΝΑΝΙΑΤΣΙΟΣ 15 χρονών. Έρχεται τρέχοντας).

ΝΑΤΣΙΟΣ: Τί μαρ μαμάκα; Πάλι τ'ν έδουκις τ'ν Νιάνια να φάει; Ιμένα πότι;

ΤΙΑΝΙΑ: Μαναχή τ'ς πήριν μπρε ! Μί κουβαλήθ'κις ένα κι ένα μι τα μούτσα σιακάτ' δυό π'θαμές !

ΝΑΤΣΙΟΣ: Χαλεύου κι γω ! Να μι δώϊσ' κι μένα...

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ σύρι πάρει ! Ιάτην η κανέστρα ! Πάρει μιαν φιλίτσα κι τουν τζούφου κι φεύγα, να μην σας γλέπου ! Σας μπιζιέρσα να τρώϊστι σαν τα κακά τα προυγόνια !

ΦΡΥΔΟΥ: (Απ' έξω) Άειντι μαρ ταρθείς ή δεν;

ΤΙΑΝΙΑ: Ε μαρ μούλουνι αυτού... Ιάμει ιέρχουμι ! Στου τσιρέκι χαλιεύς κι συ...! (στον μικρό). Μπρε πάρει ότι τα πάρ'ς κι σφάλνα τ'ν θύρα άμα τα βγεις ! Μην αφήκς ντάμπαρα κι σιβούν, κί μι σκώσ'ν τα σχτιά ισύ να ξέρ'ς... (Φεύγει)

ΝΑΤΣΙΟΣ: Καλά... (Ανοίγει την μισάντρα να βγάλει την κανέστρα με το ψωμί. Κόβει. Παίρνει και το πράσσο, και φεύγει. Κλείνει την πόρτα).

Η σκηνή άδεια. Μετά από λίγο έρχεται η ΝΙΑΝΙΑ.

ΝΙΑΝΙΑ: (Τρέχει κατ' ευθείαν στην κανέστρα για να πάρει το πράσσο. Μονολογεί) Τώρα απ' έφυγιν στας να πάρου κι τουν άλλουν του τζούφου... (Ξεσκεπάζει την κανέστρα, δεν το βρίσκει. Γεμάτη απογοήτευση) Η λίμουου !! Τάχατι να τουν φάει ου Νανιάτσιους κι τόχαψιν αυτήν !

(Παίρνει την φιλίτσα ψάχνει για κάτι άλλο, στα π'νάκια στα βάζα, τίποτα ! Παίρνει την κανάτα και ρίχνει νερό να τ'ν νουτίσει. Βρίσκει ένα λεμόνι. Τη στιγμή που πάει να στύψει το λεμόνι, ανοίγει η πόρτα.)

ΝΙΑΝΙΑ: Μην μι κουταλιεύβ'ς μα !! Του πήρα ζαχαράτα... Έδουκα κι τουν Νανιάτσιου.

ΤΙΑΝΙΑ: Τό 'φαγις μαρ; Αααχ, μακφάρκου ! Δεν σ' είπα να μην τρως πουλλά ζαχαράτα, γιατί τα κάμ'ς κουρίτσια στ'ν αράδα;

ΝΙΑΝΙΑ: Τώρα πάει, τόφαγα !

ΤΙΑΝΙΑ: Ντιπ δεν σ' έκουψιν να του φλάξ', νά'χς μιθαύρου απ' τα παντριφτείς. Αει δώμ' τουν μπάτζιουν να τουν βάλου στ'ν άκρα, να σας κόφτου απού ψύχα να τρώτι αντάμα μι τουν Νανιάτσιου...

ΝΙΑΝΙΑ: Ιι! είμαν σιούρδα ιγώ απ' τουν φανέρουσα κι δεν τουν έχαφτα μαναχιά μ', ξηρόν...

ΤΙΑΝΙΑ: Ιδώια μαρ τα τουν έχου... Κρίμα είνι του πιδί, ας του δώσουμι κι αυτό ψύχα... Αειντι ! Αφκει μέσα τα πράματα κι έλα κάτσι ιδώ αντάμα να σι μάθου πως να ζ'μών' τς μιθαύρου...

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη ιέλα κι του προυζύμι... Τσάκου !

ΤΙΑΝΙΑ: Αρξις όμους, πουλύ χασουμέρσις... Τα στάθ'κις πουθινά...

ΝΙΑΝΙΑ: Όλου έτσια μι λες μα ! Ιγώ σ' όλη τ'ν στράτα πχιαλούσα ! Αντάμουσα κ τ'ν θειά τ'ν Βακή στουν δρόμου κι μ' είπιν να σί πω τα "δέουντα"...

ΤΙΑΝΙΑ: Α, ιφχαριστώ... τ'ν είπις ναρθεί; Ή του σφάλ'τσις κι μουτάθ'κις; Ικεί απ' χράζει δεν ουμιλάς !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν άδειαζιν ! Μ' είπιν ν' απιράσουμι καλά τ' Αη Θανασιού απ' γιουρτάζει ου Νανιάτσιους, κι ταρθεί είπιν "μπακιά". Κι μένα μ' είπιν κι τ' χρόν' μι έναν καλό γαμπρόν. Ιγώ είμι μ'κρή μα, κι αντρέπουμι πού μι λεν έτσια.

ΤΙΑΝΙΑ: Ε, μαρ ιέτσια τα λεν τα κουρίτσια... κι άμα τα ρθει ου γαμπρός, δεν τα τουν διώξουμι κιόλνας...!

ΝΙΑΝΙΑ: Μνιάφ'ρας η θειά η Λιούπου χίρσιν να του κατσιαρντίζει. Μ' είπιν τράνιψα απ' γέν'κα δικατρία κι μσό, κι τα μι δώστι όπ' νάνει στουν "χασάπη" ! Τί είμι ιγώ μαρ μαμάκα; Δαμάλα;

ΤΙΑΝΙΑ: Ααχ, τί τα τ'ν φκιάσου ! Κόμα κουρ'τσάκι μ' αφκιέτιν δεν ήρθιν η ώρα σ'.

ΝΙΑΝΙΑ: Μαρ μαμάκα αυτήν δεν τ'ν απόμνιν ντίπ μπχιαλό ! Είχιν ιένα παρδαλό κι ένα αλλιώτκου σκφούνι, δυό σκφούνια, κι αραδούσιν τ' άλλα τα δυό να τα φκιάσει ζιουβγάρια ! Ιγώ θάρσα τα ζακάτσιν κι τυρρώ κι γλέπου απ' ήταν όμοια. Ένα απ' τ'ν καλή κι τ'άλλου απ' τ'ν ανάπουδη. Χίλιϊς ιφχές μ' έδουκιν, απ' θαρρούσιν είχιν δυό ζιουβγάρια κι είχιν φάει τουν τόπου όλη τ'λμέρα να τ' αραδάει ! Κι να μι λέει: "Να ζήϊσ' κουρτσάκι μ' κι μ'έναν καλό γαμπρό, κι πόσα χρόνια έχ'ς;" Κι άμα τ'ν είπα, δικατρία κι μ'σό, μ' είπιν: "Α, χείρσις να τμάζησι για τουν χασάπη". Κι όντας μ' έδουκιν του προυζύμι μ' είπιν: "Τσάκου κι νάνει χαϊρλίδ'κου !"

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ' καλά σ'είπιν.

ΝΙΑΝΙΑ: Καλά απ' τα μι δώστι στουν χασάπη;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι ιτούτουν απ' θαρρείς ! Είσι μ'κρή κι δεν νουάς ! Τουν γαμπρόν χάλιβιν να σι πει ! Μα ισένα κόμα δεν ήρθιν η ώρα σ' ! Κάτσι τώρα να σί μάθου να ζ'μώντς να χειρίϊσ' να μαθέντς νοικοκυριό. Κι μην σί μέλει ντίπ! Ιγώ είμι αμπρουστά...

ΝΙΑΝΙΑ: Τι να κάμου...

ΤΙΑΝΙΑ: Ανασκουμπώσ' μια φ'ρα... σύρει σιουλνάρσει κι τα χέρια σ' ψύχα νάνει καθαρά... (Πάει) Να τ'μάσου ιγώ ιδώϊα τ' αλεύρι... (Έρχεται) Κάτσι τώρα σμότιρα...

ΝΙΑΝΙΑ: Τι να κάμου...

ΤΙΑΝΙΑ: Τώρα ισύ ! Πάρει απ' αυτούϊα τ'ν σίτα...κι βάλει απ' του ντέγκι μνιάν απλάδα αλεύρι μέσα στν σίτα... τσακουσιέτιν μι τα δυό τα χέρια- ια τύρρα ιέτσια τα δάχτ'λα- τα τέσσιρα απ'χατ, ν' ακουμπάς τ'ς απαλάμις στου κασνάκι κι του τρανό του δάχτ'λου να του σκών'τς σιαπάν. Να μην σφίγγς τς απαλάμις, κι του βαρέν'τς του κασνάκι. Βάρει τώρα,τάκα-τάκα, τάκα- τάκα, να πέφτει του αλεύρι μέσα στου σκαφίδι...

ΝΙΑΝΙΑ: (Εκτελεί) δεν μπουρώ μα,...

ΤΙΑΝΙΑ: Τι του σφίγγ'ς μαρ... Μη σί λέν...

ΝΙΑΝΙΑ: Ε πως κάμ'ς ισύ...

ΤΙΑΝΙΑ: Τύρρα ιμένα κουρίτσι μ', τύρρα μάνα μ' πως κάμου ιγώ... (Την δείχνει) γλέπ'ς... κάμει κι συ...

ΝΙΑΝΙΑ: ...Έτσια;...

ΤΙΑΝΙΑ: Κάμει, τα μάθ'ς... Αει, άειντι, γλέπ'ς τι καλά;

ΝΙΑΝΙΑ: Α, ιάτου: Τύρρα καλά του κάμου;

ΤΙΑΝΙΑ: Α έτσι μάνα μ ! Ιέτσι να σι χαρώ ! βάλει τώρα πέντι κουσκιντσ'τές...

ΝΙΑΝΙΑ: Όλοις αντάμα...

ΤΙΑΝΙΑ: Μνιάν μνιάν. Ιέτσι !... Κουσκίντ'ζι μι τ'ν αράδα. Ίδεις τι καλά, πώς σι φτουράει τώρα;

ΝΙΑΝΙΑ: Εμ τι θάρ'σεις ισύ; δεν χάνα του πάρου τουν αέρα;... Έσουσα !! Τώρα τι φκιάνου;

ΤΙΑΝΙΑ: Κάμει τώρα έναν "σταυρό"- ιέτσια-, κι άν'ξι μιαν γούβα. Αν'ξι του απλόχερου σ' να σί βάλου του άλας...

ΝΙΑΝΙΑ: Να τουρίξου ιγώ; ...

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν ξέρς ισύ ακόμα πόσου χράσει... μί σι φύβγει κι του φκιάϊσ' λύξα... Α, έτσι ! Ρίξτου τώρα μέσα στη γούβα.

ΝΙΑΝΙΑ: Τόρ' ξα...

ΤΙΑΝΙΑ: Πάρει τώρα του ζιστό του νιρό. Αμα είναι πουλύ ζιστό σιγκατέβασιέτου μι κρύου ! Μούγκι να μην του κρυώϊσ' πουλύ. Νάνει χλιούτσ'κου ! Λίγου ζιστούτσ'κου, ουόχι βραστό μα ούδι κι κρύο ! Ανακάτουσι τώρα του άλας ν' αναλύσει καλά- καλά. Βάλει του προυζύμι τώρα κι ανάλτσιέτου κι αυτό !

ΝΙΑΝΙΑ: (Εκτελεί) Καλά τ' ανάλ'τσα;... Φτάνει τόσου;

ΤΙΑΝΙΑ: Χείρνα τώρα... Μάσι απ' αλώϊρα λίγου- λίγου τ' αλεύρι... Α, έτσι... ρίξει πάλι ψύχα νιρό, όσπου να μάϊσ' όλου τ' αλεύρι... στάς να πάρου ψύχα κουσκιντ'σμένου στ'ν απλάθα, νάχουμι για του ξιρουζιούμουμα... Α έτσι. Τόμασι;.

ΝΙΑΝΙΑ: Πήρις ισύ πόσου σί χράζει ;...

ΤΙΑΝΙΑ: Πήρα. Χείρνα να "γρουθίϊζ'"

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν ξέρου μάλη... πως του "γρουθίϊζ'"

ΤΙΑΝΙΑ: Σφίγγι καλά τς γρόθοι κι χείρνα να κρούς όπους κρούς τς τσιουρμαλίνις όξου στου μαχαλά όταν μαλώντι... Κι έτσι να "ζ'λίγ'ς'" ...ζ'λίξει καλά...

ΝΙΑΝΙΑ: (Εκτελεί κουράζεται) Ουχ... ζ'λίγου... κι απουστένου...

ΤΙΑΝΙΑ: Α έτσι μάνα μ' να ιδείς μι τί ίδρουτουν γένητι του ψουμί απ' του πουλημάτι κι δεν σας αρέσει... Αει του κουρίτσι μ'! Ας κουλσούν !

ΝΙΑΝΙΑ: Απόστασα μαρ μαμάκα...

ΤΙΑΝΙΑ: Είνι πρώτη φουρά κουρίτσι μ ! Τα μάθ'ς, τα του πάρ'ς τουν αέρα κι δεν τα απουστέν'τς. Τα σί φτουράει ύστ'ρας. Αει σώνει τώρα.

ΝΙΑΝΙΑ: Ιάμει έσουσα.

ΤΙΑΝΙΑ: Φκιάσει πέντι γουρθές κόμα να του κάμ'ς "σταυρόν". Μνιάν ουπάν, μνιάν απ' χάτ', μνιάν απ' τ'ν μιρά, μνιάν απ' τ'ν άλλην κι μνιάν στ'ν μέση.

ΝΙΑΝΙΑ: Καλά τ'ς κάμου;

ΤΙΑΝΙΑ: Μην ζ'λίγ'ς βαθά. Σταυρόν να κάμ'ς. Πάρει κι ένα κουματσιούλι απ' του ζ'μάρι κι βάλτου στ'ν μισιανή τν γουρθά απ' ιέκαμις κι αφκιέτου να φουσκώσει ! Ρίξει ουπάν τ'ν ψουμουμέσαλα, σκέπασιέτου κι τα του τιργιάσου ιγώ τώρα όπους χράζει.

ΝΙΑΝΙΑ: Ιτούτου ήταν μάλη, έσουσάμι;

ΤΙΑΝΙΑ: Κόμα. Καρτέρα να φουσκώσει κι 'στρας τα πλάσουμι του ψουμί. Σύρι σιουλνάρ'σι τα χέρια σ' ισύ, κι τα σί κράξου ιγώ.

(Αρχίζει να κάνει δουλειές. Μαζεύει με τη ΝΙΑΝΙΑ ότι χρησιμοποίησε καθαρίζουν το χώρο απ' το αλεύρι).

ΧΑΜΗΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΣΚΗΝΗ ΕKΤΗ

Μετά από λίγο, στον ίδιο χώρο. Η σκηνή άδεια.

ΤΙΑΝΙΑ: (Απ' το μαγειριό) Τύρρα Νιάνια. Φούσκουσιν του ψουμί;

ΝΙΑΝΙΑ: (Πηγαίνει κοιτάει) Ναι μάλη ! Φούσκουσιν κι βγήκιν ουπάν απ' του σκαφίδι !

ΤΙΑΝΙΑ: Είνι απ' του καλό του ζιούμουμα απ' τόκαμις ! 'Αειντι ιέλα να του πλάσουμι τώρα ! (Έρχεται). Ανασκουμπώσ' ! Τάχ'ς καθαρά τα χέρια;

ΝΙΑΝΙΑ: Τί μα; δεν τα παίξου ντίπ σήμιρα; Όλοις παίζ'ν του "τσίγκ".

ΤΙΑΝΙΑ: Ι, όλοις δεν τα φκιάν' αυτά απ' κάμ'ς ισύ ! Ιμείς έχουμι δ'λειές, ιέχουμι γιουρτάσι, ταρθούν κόσμους. Μπουρεί ναρθεί κι κάνας γαμπρός...

ΝΙΑΝΙΑ: Τώρα ταρθεί; Τ' Αη-Θανασιού;

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ που ξέρς; Ιτούτα είνι τυχιρά. Ταρθούν κι οι κιράστρις. Τα φλέψουμι κι τα νιόγαμπρα κι αφνούς απ' αρραβουνιάσκαν. Είνι τ' μπαμπάκα σ' τ' αμψίδια ! Ταρθούν μι τς νύφις, τί θαρρείς; Θέλει να φκιάσουμι ένα κιαϊμέτι χουσμέτια. Ιέλα τώρα να σί δείξου να πλάσουμι του ψουμί...

ΝΙΑΝΙΑ: Ιάμει ανασκουμπώθκα... (κάθονται να ζυμώσουν).

ΤΙΑΝΙΑ: Πρώτα σταυρουσιέτου, κι βγάλι ιένα κουμμάτι απ' τ'ν μέση, όσου για του προυζύμι...

ΝΙΑΝΙΑ: Ιάτου... (κάνει το σταυρό της).

ΤΙΑΝΙΑ: Όχι του σταυρό σ' μαρ !!! Του ζ'μάρι "σταύρουσι"... Ρίξει λίγου αλιεύρι καταείς κι ξιρουζιουμουσιέτου...

ΝΙΑΝΙΑ: Πως μαρ μάλη δεν ξέρου...

ΤΙΑΝΙΑ: Τύρρα πως τα του κάμου ιγώ, να του φκιάν'τς κι σύ...

ΝΙΑΝΙΑ: Αει φτάνει τόσου κατάλαβα... Δωμ' τώρα κι μένα ....Γιατί μαρ μάλη ιέβγαλις πρώτα μ'κρό κουμμάτι; Τούρτα τα φκιάϊς;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι ! Σ' είπα τα αφήκουμι πρώτα του προυζύμι...

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί τ'ς Μπούλους η μάνα του προυζύμι του βγάνει απ' τα ξιράδια; Στουν πάτου απ' του ζιούμουμα;

ΤΙΑΝΙΑ: Γιατί δεν αγροικάει, για τιαύτου ! Τα σι πω ισένα να ξέρ'ς μιθαύρου απ' τα παντριφτίς να βγάν'τς απ' τ'ν μέση του προυζύμι.

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μα;

ΤΙΑΝΙΑ: Όταν βγάνει η μάνα του προυζύμι απ' τ'ν μέση, τα πιδιά τ'ς δεν τα βρίσκει κάνα κακό. Μνιάφ'ρας -κι γιένκιν ιτούτου απ' τα σί πω- ιένας πιρπατούσιν μισάνυχτα όξου κι "έντυσιν" μι τ' αφνούς απ' κάμ'ν κακό. Τς μακρά απού δω. Αμα δεν μπόρ'σαν να τουν κάμ'ν καντίπουτας. Κι έβγαλαν μιαν τρανή λαλιά κι τουν είπαν: "Α, ρα κιρατόπ'λου !! Να ιφχαριστάς τ'ν μάνα σ' απ' βγάνει προυζύμι απ' τ'ν μέση !" Κι σκώθ'καν κι έφυγαν ! (Πλάθουν κι βάζουν τα πλαστά στην πινακωτή).

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη μι τα μασλάτια, τόσουσάμι κιόλνας του πλάσιμου ! Τάφκιασάμι τα πλαστά !... Γιόμ'σιν του ψουμουσάν'δου.

ΤΙΑΝΙΑ: Ιδείς τί καλά απού ζύμουσάμι; Χαμπάρι δεν πήρις. Αει τώρα, να βγάλου ψύχα τ'ν μισάλα να σιουλναρήσου τα χέρια, να σμαζουχτώ κι ψύχα, κι σύ φέρει τουν πιλιγόδου απ' αυτούϊα...

ΝΙΑΝΙΑ: Ίάτους... τσάκου...

ΤΙΑΝΙΑ: Τσάκου κι σύ του ψουμουσάνιδου, κι σιουκουσιέμι να του παένου στουν φούρνου...

ΝΙΑΝΙΑ: Να του παένου ιγώ μάλη;

ΤΙΑΝΙΑ: Πού μπουρείς ισύ μαρ; Ουόχι ! Είνι πουλύ βαρύ, μην του γκριμήϊσ' !

ΝΙΑΝΙΑ: Μα, έχουμι να κάμουμι άλλη δ'λειά;

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ πώς δεν έχουμι; Ιέχουμι να φκιάσουμι τ'ς γκουρμπιέδις, κι να στουμπίσουμι κι τουν καφέν...

ΝΙΑΝΙΑ: Τς γκουρμπιέδις ξέρου να τς κάμου, μα τουν καφέν δεν ξέρου να τουν στουμπίζου. τί βάντς ισύ αυτού στου στούμπισμα δεν ξέρου... Στουμπ'σιέτουν μαναχή σ' !

ΤΙΑΝΙΑ: Αχ κουρμάδα μ', ισύ θέλει να μάθ'ς νοικουκιριό. Ιγώ τα ξέρου.

ΝΙΑΝΙΑ: Τα τα μάθου κι γώ μα έναργα- έναργα ! Απου ένα- ένα μι τ'ν αράδα.

ΤΙΑΝΙΑ: Σάματι μπιζιέρσις κουρμάδα μ'. Αει τσάκου σιουκουσιέμι τώρα του ψουμουσάν'δου... κι πάρει σμάζουξι ψύχα του νουντά μην είν'τα όλα απ' καταεί... Πάρει του φ'κάλι κι φουκάλ'τσι. (Φεύγει η Νιάνια).

(Απ' έξω έρχεται ο ΝΑΟΥΜΣ)

ΝΑΟΥΜΣ: (Απ έξω) Πούσει μαρ Τιάνια; Είσι μέσα;

ΤΙΑΝΙΑ: Είμι ! Ήρθις μπρέ; Μητσμένους είσι;

ΝΑΟΥΜΣ: Όλου μητσ'μένους τανάμι; Α; Μητσμένους τανάρχουμι όλου στου σπίτι;

ΤΙΑΝΙΑ: Πως τόπαθις; (ξεκινάει για τον φούρνο).

ΝΑΟΥΜΣ: Ιδώ μαρ που μι κίν'τσις;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί "Που κίντσα" μπρέ; Δεν μι γλέπ'ς; Να παένου του ψουμί στου φούρνου... Αειντι σπαράξ' σιαπέρα... Απόστασα...

ΝΑΟΥΜΣ: Κάτσι ψύχα... Σί χαλεύου... Είντιν η Νιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Είντιν ! ΝΑΟΥΜΣ: (Τήν βοηθάει να κατεβάσει το ψωμί) Στείλτιν όξου να παίξει να σί πώ ένα αμπάρι !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μπρε; Ιέκαμιν κάνα ξίκου;

ΝΑΟΥΜΣ: Ιι ! Σώπα μαρ να σι ζ'μπουρίσου πρώτα, κι ύστ'ρας πέ ότι θέλ'τς !

ΤΙΑΝΙΑ: Ε, μπρε λέγει μ' έσκασις !

ΝΑΟΥΜΣ: Διώξει μνιάφρας τν Νιάνια...

ΤΙΑΝΙΑ: (Φωνάζει) Πού είσι Νιάνια...

ΝΙΑΝΙΑ: (Έρχεται απ' την κουζίνα) Ιδώ ! Ήρθις μπαμπάκα;...

ΝΑΟΥΜΣ: Ήρθα κουρτσάκι μ'...

ΤΙΑΝΙΑ: Θέλτς να πάνα παίξ' ;

ΝΙΑΝΙΑ: Εμ τί δεν θέλου; Χείρ'σα να ξικρούου ιδώ μέσα ! Μπιζέρσα!

ΤΙΑΝΙΑ: Σάνι έτσι σύρι να παίξ' να σι φσύξ' κι ψύχα κρέχτους αέρας, κι τα σί κράξου ιγώ όντας μι χρειστίς !

ΝΙΑΝΙΑ: Καλά παένου... (μονολογεί φεύγοντας) Τί ήταν ιτούτου πάλι... πώς τόπαθιν !!

ΤΙΑΝΙΑ: Σύρει... Λέγι μπρε τώρα απ' ιέφυγιν !

ΝΑΟΥΜΣ: Ια μαρ τα σί πω για να χαρείς ! Μας χαλιεύν τν Νιάνια !

ΤΙΑΝΙΑ: (Τρομάζει) Ποιός μπρέ; !!

ΝΑΟΥΜΣ: Τί φκιάντς ιέτσια μαρ...

ΤΙΑΝΙΑ: Ια μ' ήρθιν απανσ'ζ' ! Ποιός είνι αυτός μπρέ;

ΝΑΟΥΜΣ: Ια ου Μπατζόλας τ'ς Νινιούκους ! Νοικουκίρ'ς ! Νταής ! Πιρπατάει κι κριτσινίζι η γης ! Τέτοιους γαμπρός μ' αρέσει ! Νάνει αξιότιρους απου μένα. 'Αμα παλιέψουμι να μι βάλει -ουόχι να τουν βάλου ιγώ ! Απίκασις;

ΤΙΑΝΙΑ: Μπρε ! Του κουρίτσι είνι μ'κρό μπρε...

ΝΑΟΥΜΣ: Μ' κρά είνι τα μάτια τ'ς ! Δεν τα τρανέψει;

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν ξέρου τι να σί πώ; Τα θιλήσι αυτό;

ΝΑΟΥΜΣ: Ποιός τ'ν αρουτάει αυτήν μαρ; Τώρα απ' είνι μ'κρή να τ'ν αμπαλώσου, κι άμα τρανέψει τα διαλέγει ! Τα τουν πούμι κι αυτόν να μην τ'ν αξαμώσει καμόσου κιρό ως να τρανέψει κι να γλυκαθεί, κι να του θέλει κι αυτήν !

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ τα βαστάξει αυτός; ... Δεν ξέρου τι να σι πώ ! Ισύ δεν τα μ' ακούεις ότι κι να σι πώ !

ΝΑΟΥΜΣ: Αειντι μαρ ! Ισύ ξέρς. Πάρτην μι του καλό, πέ'τα τς, κι ου θός βουηθός !

ΤΙΑΝΙΑ: Ια τα τς τα πώ απόσκεπα. Να παένου στουν φούρνο μνιάφρα (Τη βοηθάει να πάρει το ψωμί).

ΝΑΟΥΜΣ: Πούσει μαρ... Τ' Αη-Θανασιού μιθαύριου ταρθεί μι τ'ν παρέα τ'... Να ξέρς ! Η δ'λειά χράζει νάνει σουμένη... (Πάει στην κουζίνα)

ΤΙΑΝΙΑ: (Μονολογεί φεύγοντας) Ισύ τ'ν έδουκις κιόλνας μπρέ ! Ποιός ξέρει πόσις κούπις σι κέρασιν κι σί ξιγέλασιν !...

ΣΚΟΤΑΔΙ

ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ

Έρχεται η ΤΙΑΝΙΑ. Στο σπίτι η ΝΙΑΝΙΑ κάθεται. Έχει γυρίσει απ' έξω και μουτρωμένη μονολογεί.

ΝΙΑΝΙΑ: Καγκαμνιάν δεν ήταν όξου ! Τέτοια ώρα απ' έσουσα ιγώ... ιμένα χάνα καρτηρούν αφτές...

Μπαίνει η ΤΙΑΝΙΑ την βλέπει.

ΤΙΑΝΙΑ: Ήρθις κουρίτσι μ;

ΝΙΑΝΙΑ: Ήρθα...

ΤΙΑΝΙΑ: (Μικρή σιωπή. Προσπαθεί να βρει τα λόγια για να την "μιλήσει") Μαρ Νιάνια...

ΝΙΑΝΙΑ: Τί μα; Μ' αράδ' τσις;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι δεν σι χράσκα... Ια χάλιβα να σ' αρουτήσου... (διστάζει)

ΝΙΑΝΙΑ: Τί ...πέ...

ΤΙΑΝΙΑ: ...Ια. Τουν ξέρς τουν Μπατζόλα τς Νινιούκους;

ΝΙΑΝΙΑ: Τουν ξέρου ! Τουν γλέπου σιακάτ' στου παζάρι απου παένου. Ιέχει ένα σάκκου μακρύ μι γούνα.

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν μι λες μαρ .... Σ' αρέσει; Πέμι .... Καλός είνι;

ΝΙΑΝΙΑ: Εεεεε...

ΤΙΑΝΙΑ: (Μονολογεί) Αα ! καλός αυτός, καλός κι ου σάκκους... Δεν μι λες μανάρι μ'... Θέλ'τς να σ' αρραβουνιάσουμι μ' αυτόν;

ΝΙΑΝΙΑ: Μ' αυτόόόόν ! ;

ΤΙΑΝΙΑ: Ναι μαρ μ' αυτόν ! Γιατί;

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη τουν πουνούν τα μάτια αυτόν !!

ΤΙΑΝΙΑ: Που ξέρς ισύ μαρ; ! (Μονολογεί) Ααχ !! Ου μιθούκας. Σι γκαβόν τόδουκιν το κουρίτσι !!! Του χαντάκουσιν !!

ΝΙΑΝΙΑ: Ξέρου ! Όταν μι τυρράει, τζιβώνει ιέτσια του ένα του μάτι, φόντας μι γλέπει, τζιβώνει του μάτι ! (Κάνει "ματιά") Ιγώ μαξούς τυρρώ να ιδούμι τουν διάβ'κιν; Κι αυτός "τρακ" του τζιβώνει πάλι ! Κι άειντι πάλι τουν τυρρώ "τρακ" αυτός πάλι του τζιβώνει. Ια ιέτσι κάμει ! Τουν πουνούν τα μάτια τ' !

ΤΙΑΝΙΑ: Αααχχ κουριτσάκι μ' ! Ιέτσια κάμ'ν οι άντροις άμα λιμπεύουντι κάνα κουρίτσι καλό σαν κι τ'ισένα, κι χαλιεύν να του παντριφτούν ! Τ'ς πουνούν τα μάτια...

ΝΙΑΝΙΑ: Τί λες μαρ μάλη ! Ια αυτόϊα πάλι δεν τούξιρα !

ΤΙΑΝΙΑ: Τώρα τόμαθις. Αειντι τ' Αη-Θανασιού απ' ταρθεί τα τα πούμι.

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη... Μούτλακ τα μ' αρραβουνιάστι;

ΤΙΑΝΙΑ: Νιαί ! Τα δώσουμι πρώτα τουν λόγου...

ΝΙΑΝΙΑ: Τα μ' αφήνει να παίζου;

ΤΙΑΝΙΑ: Τα τουν πώ ιγώ κι τά σ' αφήνει κουρίτσι μ'!

ΝΙΑΝΙΑ: Να τουν πεις να μ' αφήνει να παένου κι στου σκουλειό !

ΤΙΑΝΙΑ: Τα τουν πούμι να σ' αφήνει να παέν'τς κι στου σκουλειό !

ΝΙΑΝΙΑ: Α, καλά ιτότι... χαλιεύου !!

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ τώρα απ' είμαστι οι δυό μας τα σί πω ! Άμα πει του "ΝΑΙ" ου Μπατζόλας κι δώσουμι κι τουν λόγου, τανάρχητι ύστρας κάθι μέρα ιδώ αυτός. Τύρρα να μην τουν αφήν'τς κι σ' αξαμώνει ντίπ ! Μην τύχει σί ξιγιλάσει κι σί φκιάσει κάνα χνέρι κι σ' αγκαστρώσει, μαύρα φίδια τα σί φαν ! Δεν είσι σύ ακόμα για γκαστρά ! Άκσις; Άκ'σα πε, κουρμάδα μ' !!!

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη, αφού λες τα μ' αφήνει να παίζου κι να παένου στου σκουλειό. Ότα τανάρχητι, δεν τα μι βρήσκει ιδώ ! Ιγώ τανάμει όξου κι τα παίζου μι τα κουρίτσια ! Μην φουβάσει. Δεν τα πάθου καντίπουτας!

ΤΙΑΝΙΑ: Α, μακάρι κουρμάδα μ. Αει 'κίνα μέσα να πούμι τουν μπαμπάκα σ' τα χαϊρλίθ'κα, να χαρεί κι ιτούτους ψύχα ! (Πάνε στην κουζίνα).

ΣΚΟΤΑΔΙ

ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ

Του Αγίου Αθανασίου. Ετοιμάζονται να δεχθούν το γαμπρό με την παρέα του και να τα "μιλήσουν" .Στο σπίτι είναι και η ΚΑΤΣΙΝΗ, μικρή εξαδέλφη που θα βοηθάει στα κεράσματα. Ο ΝΑΟΥΜΣ ξεβράκωτος στο νοντά.

ΝΑΟΥΜΣ: (Ντύνεται) Φέρει μαρ Τιάνια τ'ν τζίμπρα μ' κι τα σκφούνια τα γραμμένα. Νάμει γέτ'μους. Τα χειρίσ'ν νάρχουντι απ' τ'ν ικκλησιά. Έκαμιν απόλτσι !

ΤΙΑΝΙΑ: (Από μέσα) Αυτούϊα μπρε σ' τάχου δεν τα γλέπς; Ουπάν στου μιντέρι.

ΝΑΟΥΜΣ: (Τα βλέπει, τα φορά) Τί κάμ'τι 'σεις; Κόμα;

ΤΙΑΝΙΑ: Νίφκις μπρε; Τά 'πλυνις τα πουδάρια σ' τα ζ'κούραβα;

ΝΑΟΥΜΣ: Ου

όχι ! Τί χαλεύς να μι φαν οι κόρτσις;ΤΙΑΝΙΑ: (Μπαίνει μαζί με τον Νανάτσιο τη Νιάνια και την Κατσίνη) Ιάμειστι ! Τ'μάσκαμι ! (Τ'ν δένει το φιόγγο) Καλή είσι κι σύ Νιάνια ! Ιδώ αντάμα μι τν Κατσίνη... Κάτσι Νανιάτσιου σι μνιάν μιρά... Μη λουζιάζισι στα πουδάρια μ' !ΝΑΤΣΙΟΥΣ: Ε μαρ μάλη... δ'κό μ' είνι του γιουρτάσι ! Ειμένα ταρθούν να ιδιούν!ΝΑΟΥΜΣ: Καλά σί λέει η μάνα σ' ! Τα κάτσ' κι σύ σί μιαν μιρά κι δεν τα κάμ'ς παλαβουμάρις ! Καρτηρούμι να μας ηρθούν κουσμάκ'ς ! Δεν γλέψ' τι καλά η Κατσίνη δεν ουμιλάει;ΚΑΤΣΙΝΗ: Ιγώ είμι καλό κουρίτσι μπάρμπα, κι δεν ουμιλάου !!ΙΑΝΙΑ: Εμ' τί ! Σαν τ' παπά του γ'ρούνι !! Δε σι γλέπουμι;ΝΑΤΣΙΟΥΣ: Μαν γιουρτάζει η Κατσίνη... Ήρθιν για κιράστρα !ΤΙΑΝΙΑ: Έτσι να κάθησι κι σύ. Αει σύρτι μέσα να κάτσ'τι νάνει καθαρός ου νουντάς ! Μην τουν μουρνταρέψτι κι ξιστρώστι τα κιλίμια... Αδουκιέσι τί σ' είπα Νιάνια;ΝΙΑΝΙΑ: Μ' είπις πουλλά ! Ποιό ν' αδουκ'θώ πρώτου;ΚΑΤΣΙΝΗ: Ιγώ τ' αδουκιούμι όλα θειά !!ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ δεν σ' είπα να κάτσ' μέσα μι τ'ν Κατσίνη κι δεν τα φανιρουθείς άμα δεν σί κράξου ιγώ; Ιμείς τά τα ουμιλήσουμι μι τουν Μπατζόλα ιδώ στουν νουντά ! Άκσις.

ΝΑΤΣΙΟΥΣ: Ιγώ τα κάτσου ιδώ, να τς τσακώνου του χέρι...

ΝΑΟΥΜΣ: Στάς να ρθουν μνιάφρας κι γλέπουμι ! Τα μκρά πιδιά δεν στέκν αντάμα μι τς τρανοί...

Στην εξώπορτα εμφανίζονται ο ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ με δυό φίλους. Ο ένας είναι ο προξενητής.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: (Απ' έξω) Είστι μέσα αρά;

ΝΑΟΥΜΣ: Σάματ' ήρθαν...

ΤΙΑΝΙΑ: Ουχ ! Αει Παναϊτσα μ', τ' θιού να γένει !...

ΝΑΟΥΜΣ: Σύρτι μέσα... (Η Τιάνια διώχνει τα μικρά μέσα)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Είστι μέσα ρά ή δεν;

ΝΑΟΥΜΣ: Είμιστι ρα, που χά να παένουμι ;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Χουράει άλλ'νους;

ΝΑΟΥΜΣ: Χίλιοι καλοί χουρεί !... Κουπιάστι... κουπιάστι...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ιέρχουμέστι ιτότι... Άειντι ρά σιέβατι μέσα ! (Περνούν στην αυλή. Η Τιάνια σταυροκοπιέται)

ΝΑΟΥΜΣ: Ιέβγα μαρ στ'ν μισιά...

ΤΙΑΝΙΑ: (Ανοίγοντας) Ιέλατι...σιέβατι... Καλουσουρίστι...Κουπιάστι...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Χρόν'τς πουλλούς τουν Νανιάτσιου, να τουν χαίριστι...

(Εύχονται και οι άλλοι, συστάσεις.)

ΤΙΑΝΙΑ: Ιυχαριστούμι, κατά τουν πόθου σας... Σέβατι, τί στάθκαμι αμπρουστά στ'ν θύρα...

ΝΑΟΥΜΣ: Οϊ, καλώς τα παλλικάρια ! Α έτσι ντε να φαντάξει ου μαχαλάς μας...

(Εύχονται όλοι)

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Να χέρηστι τουν Νανιάτσιου ! Χρόντς πουλλούς. (Χειραψίες).

ΝΑΟΥΜΣ: Ιφχαριστιούμιστι ! Αει κι 'που ένα καλό κουρίτσι τ'ς λεύτιαροι ! ...Αει τι μι κάθιστοι !

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Όλα μι τν αράδα !

ΑΛΛΟΣ: Έχει αράδα ου Μπατζόλας !...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Σι ιτούτις τ'ς δ'λειές δεν έχει "η αράδα σ' κι η αράδα μ'"

ΤΙΑΝΙΑ: Πέ του ψιέμματα !

ΝΑΟΥΜΣ: Κατσ'τι ρα παλλικάρια... Φέρει μαρ !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ιάμει να φέρου... Τι τα πάρτι; Ρακί, κρασί;

ΝΑΟΥΜΣ: Φέρει απ' όλα ! Κι ότι αγαπούν τα πάρ'ν...

ΤΙΑΝΙΑ: Α, έτσι ας κάμ'ν... (Φεύγει)

(Κάθονται όλοι)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Τί άλλα χαμπάρια; Μας άγριψιν ου κιρός...

ΑΛΛΟΣ: Πόσου κόμα τ' αγριέψει; Αη- Θανασιός ! Δεν λεν: "Αη Θανάϊσ'ς γυαλντί, γκές γυαλντί".

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Ιδω είντους ου Νανιάτσιους;

ΝΑΟΥΜΣ: Κι ου Νανιάτσιους ιδώ είνι, κι η Νιάνια μας ιδώ είνι...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Έχ'ς καλό κουρίτσι Ναούμη... Απ' τα καλύτιρα !

ΝΑΟΥΜΣ: Καλό είνι...

ΤΙΑΝΙΑ: (Έρχεται με τον απλά) Ιάτα ! Ιδώϊα τάχα όλα ! Ουρίστι ! Τσάκουτι, πάρτι πιέτι... Πάρτι κι κάνα μπιμπίλι... Κάνα λιπτόκαρου...

ΑΛΛΟΣ: Απ' όλα τα πάρουμι, μην σκάϊζ'...

ΝΑΟΥΜΣ: Αει σ' υγείαν !... Όσα πάν' κι όσα 'ρθούν !

ΑΛΛΟΣ: Σ' υγείαν... Χρόν'τς πουλλούς να τουν χέρηστι... κι τ' χρόν' μι μνιάν νύφη !

ΤΙΑΝΙΑ: Μπα, που μπρε είνι μ'κρός κόμα ! Παένει σκουλειό...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Σ' υγείαν τότι κι τ' χρόν' νάχτει γαμπρόν στ'ν Νιάνια !

ΝΑΟΥΜΣ: Τ' θιού να γένει ! Τα κουρίτσια για δώσιμου είνι !

ΤΙΑΝΙΑ: Παένει σκουλειό κόμα !

ΝΑΟΥΜΣ: Του σκουλειό τα του κόψει άμα τ'ν αρραβουνιάσουμι...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Άμα βριθεί κάνα καλό πιδί... σαν του Μπατζόλα, ιδώϊα τί λες αρά Ναούμη; Α; Τ'ν δίντς;

ΝΑΟΥΜΣ: Άμα τν χαλιεύει κι αυτός γιατί όχι;

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Τ'ν χαλιεύου, κι μ' όλη τν καρδιά μ' ! Ούδι τώραϊα !

ΑΛΛΟΣ: Δεν τουν κρατούμι !

ΤΙΑΝΙΑ: Μαν δεν τουν γλέπουμι !...

ΝΑΟΥΜΣ: Μούλουξι μαρ ισύ !... Μι μένα ουμιλούν ! Κι η μάνα σ' τι λέει αρά;

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Η μάνα μ' μι σιούρτσιν ! Κάθι τόσου μι λέει !" Ια κουρίτσι καλό ! Η Νιάνια ! Δεν βλέπ'ς τι κισκίμου είνι; Ιδώ πατάει κι κεί ρίχνητι!"

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Μαν δεν φένητι άρα του κουρίτσι τί καλό απ' είνι !

ΑΛΛΟΣ: Που να βρεις άλλου τέτοιου κουρίτσι στουν ντουνιά ! Ας μην είχις τέτοια μπουμπουρούτα ισύ, κι τα σ' ίλιγα ιγώ. Χάνα στ'ν αφήκου !

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Αφτήνια ρα; σαν τ'ν μάνα τ'ς τα γένει ! Άξια γυναίκα. Τόσου άξια σαν κι τ' ισένα Τιάνια δεν ματάϊδα !

ΤΙΑΝΙΑ: Σώπα μπρε ! Τα παραφκιάντς ! Ια καλή είμι !

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ισύ μαρ; Μούγκι καλή; Εσύ είσι μπιρμπάντσα γυναίκα ! Σί μπιέντσα ! Ιέχουμι κι μεις τς μάνις μας καλές, μα ισύ είσι μπαμ'μπάσκα ! Άξια, νταϊλιάνα. Ισύ κάμ'ς ένα καμπάρτ'ζμα στου πιρπάτ'μα σαν πασιώβα !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Οϊ προυξιντή, για τ'ν Νιάνια ήρθαμι ιδώ, ή για τ'ν μάνα;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ε, ρα λέου ιγώ ! Ότι η μάνα κι του κουρίτσι !

ΑΛΛΟΣ: Ε, άμα είνι ιέτσια τι κλώθουμέστι;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Του δίντει του κουρίτσι στουν Μπατζόλα;

ΝΑΟΥΜΣ: Του δίνουμι, μα να πούμι κι τα ταξίματα...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Δεν μι χράζ'ν ιμένα καντίπουτας ! Τ'ν Νιάνια μούγκι χαλιεύου ! Μι τ'ν δίντ'ς; Καλός ου θός !! Δεν μι τ'ν δίντ'ς; Πίνουμι κόμα μνιάν κούπα κι "έχητι γειά !"

ΝΑΟΥΜΣ: Ιγώ χράζει να πω ότι έχου να σι πώ, να μην μ' αραδάς ύστρας ! Αμπρουστά τα λόϊα για νάχουμι κι καλά ξιμπιρδέματα στουν πάτου !!

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Σί χάλιψα ιγώ ρα; Ξιβράκουτι μι τ'ν δίν'τς;

ΤΙΑΝΙΑ: Οϊ βιάση ου ξιπατουμένους !

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Αει Ναούμη τί μουτάθ'κις;

ΝΑΟΥΜΣ: Τί λες αρά πιδί μ'! Ισύ είσι ζουρλός για τ'ν Νιάνια ! Άμα θέλ'τς μούγκι τ'ν Νιάνια, πάρτην κι χαΐρι να ιδείς ! Κι γώ ότι έχου τά τα μοιράσου σι κιά τα δυό τα πιδιά. Έχου κι τουν Νανιάτσιου !

ΤΙΑΝΙΑ: Αυτός τα πάρει απ' τν νύφη !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Ιτούτα τα λέμι πάλι; Ιγώ σ' είπα: Τ'ν Νιάνια κι καντίπουτας άλλου. Τα πούμι τα χαϊρλίθκα ή δεν;

ΝΑΟΥΜΣ: Τά τα πούμι αρά, τά τα πούμι ! Πούσει μαρ, σύρει κράξει τ'ν Νιάνια να μας φ'λήσει του χέρι!

ΤΙΑΝΙΑ: (Σηκώνεται) Μιτά χαράς !... να τ'ν κράξου... Νιάνιααααα...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Άει χαϊρλίθκα... να μας ζήστι ! Ά, ρα Μπατζόλα τι κουρίτσι πέρν'ς! Ατσιούμπ'στου σταφύλι ! Οϊ κατάλαβις; Μας πέρν'ς τουν ντανιέ απ' τουν μαχαλά !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Γιατί ρα προυξιντή, ιγώ κέμ'κους είμι;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ισύ είσι κι απ' είσι καλός ! Άμα είσι κι τυχιρός !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Ιέ ρα πάλι, δεν είνι ιέτσια όπους τα λες ! Δεν είνι κι πουλύ "ξιλιγμένη" η Νιάνια !

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ιέ ρα, ιέ, μούλουξι ! Τα τ'ν "ξιλίξ'" ισύ ! Αει χαϊρλίθκα !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Τί φκιάνει μέσα η Νιάνια; Κόμα ναρθεί να τν ιδώ;

ΝΑΟΥΜΣ: Μην σί τσακώνει βία ! Τα τ'ν ουρμινεύει η μάνα τ'ς ! Ταρθεί.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: (Βλέπει την Τιάνια με την Νιάνια να βγαίνουν) Ιάτην αρά ! Ήρθιν απ' λάβουσις !!

ΤΙΑΝΙΑ: (Κοντοστέκεται, δίπλα η Κατσίνη) 'Αειντι κουρίτσι μ ! Ιέλα να παέν'τς να φλήϊσ' χέρι αντάμα μι τ'ν Κατσίνη. Πρώτα απ' τουν μπαμπάκα σ', ύστ'ρας τουν προυξιντή, κι 'στρας τουν γαμπρό. Κι τ'ς άλλνους μι τ'ν αράδα ! Στα χέρια τα τ'ς φλήϊσ' ! Κι γώ τα φέρου τα μιζέδια κι του κρασί, κι να ιδούμι πότι ταφκιάσουμι τα ιπήσημα ! Ιέλα να σί φλήσου πρώτα ιγώ, φίλτσέμι κι σύ του χέρι, κι άειντι μάνα μ ! Να ζήϊσ' ! Να ζήϊσ' κι καλά στέφανα ! Σύρει τώρα !

ΝΙΑΝΙΑ: Παένου ! (κοντοστέκεται) Μα, να φλήσει κι η Κατσίνη τα χέρια;

ΤΙΑΝΙΑ: Ισύ μαρ μούγκι ! Τι δ'λειά έχει η Κατσίνη. Ισένα 'ραβωνιασάμι !!

ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΣΚΗΝΗ ΕΝΑΤΗ

Μετά από μέρες έχουν δώσει "λόγο". Η σκηνή άδεια. Μπαίνει ο ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ.

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Νιάνια ! (Προχωράει προς την μισιά) Νιάνια, ιγώ είμι ου Μπατζόλας !...

ΝΙΑΝΙΑ: (Βγαίνει απ' την κουζίνα παίζοντας το σκλιντζαράκι). Ποιός μι κράζει; (Ανταμώνονται)

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Ιγώ είμι !

ΝΙΑΝΙΑ: (Τρομάζει) Ου Μπατζόλας !!... Δεν είντους ου μπαμπάκας μέσα...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: ...Του ξέρου ! Είνι στου Λιάτσιου...

ΝΙΑΝΙΑ: Ούδι η μάλη... Πάει στ'ν κυρα-Φρύδου...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Τ'ν είδα...

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν είνι κάνας μέσα... Ούδι ου Νανιάτσιους...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Είσι... ισύ !

ΝΙΑΝΙΑ: Κι γώ φεύγου ! Μ' απίτ'χις απ' ήρθα να πάρου του "σκλιντζαράκι" να παένου να παίξου !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Κάτσι ψύχα απ' σί χαλεύου ! Αμάν κι τί ιέκαμα να σ' απιτύχου τόσις μέρις μαναχιάς ! Σαν του κ'τάβι παραφυλάου στουν κιουσέ ! Ούδι μιάφρας δεν στάθ'κιν τρόπους να ουμιλήσουμι...

ΝΙΑΝΙΑ: Άλλη φουρά ! Τώρα φεύγου να παίξου μι τα κουρίτσια ! Τα παίξουμι του "σκλιντζαράκι" κι του "τσιγκ" !

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Κάτσι ψύχα ! Όσις φουρές κι απ' ήρθα όλου όξου είσι κι παίϊζ' ! Ισύ είσι αραβουνιασμένη !Κάτσι ψύχα τώρα απ' είμιστι μαναχοί να "παίξουμι" αντάμα !

ΝΙΑΝΙΑ: Παίϊζ' κι σί του "τσίγκ" ;

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Ιγώ παίζου άλλα πιχνίδια ! Καλύτιρα...

ΝΙΑΝΙΑ: (Με παιδική αφέλεια) Καλύτιρα ;... Τί λουϊά !...

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Πιχνίδια τς "αγάπ'ς" !!

ΝΙΑΝΙΑ: "Τ'ς αγάπς; !"... τα μι τα δείξ' κι μένα;

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Χράζει κι ρώτ' μα ! (Ορμάει και τη φιλάει στο μάγουλο) Σ' άρσιν!;

Ξαφνικά ανοίγει η εξώπορτα και έρχεται η ΤΙΑΝΙΑ.

ΝΙΑΝΙΑ: (Τρομάζει) Ρόπουτους !!!... Η μάνα μ' !!!

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Φεύγου !....

Φεύγει τρέχοντας αλλά ανταμώνει με την ΤΙΑΝΙΑ στη μισιά.

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: Κα... Καλμέρα !...

ΤΙΑΝΙΑ: Καλμ... Ιδώ είσι γαμπρέ ;;;

ΜΠΑΤΖΟΛΑΣ: (Ενώ χάνεται) είμαν... είμαν...

ΤΙΑΝΙΑ: (Μπαίνει μέσα απορημένη. Βλέπει την Νιάνια παγωμένη) Ιδώ είσι κι σύ μαρ;

ΝΙΑΝΙΑ: (Βάζει τα κλάματα) Αααααα !

ΤΙΑΝΙΑ: Τι μαρ; Τί έπαθις κι κλαις;

ΝΙΑΝΙΑ: (κλαίει)

ΤΙΑΝΙΑ: Ουμίλα μαρ, αχμάκσα ! Τί μουτάθκις ! Σί βάρησιν καμμιάν;

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη... Εί... είμι... αγκαστρουμένη !! (Κλαίει)

ΤΙΑΝΙΑ: (Τρομάζει) Τίίί μαρ;

ΝΙΑΝΙΑ: Είμι αγκαστρουμένη !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ω μπω ! Τί σ' είχα πει ιγώ μαρ; Δεν αντράπ'κις, α; Τώρα; Τί τα σί κάμου ιγώ; ...Αν πάρει χαμπάρι ου μπαμπάάάς ! Τί να σι κάμουουουου ! Που να σί κρύψουουου ! Τί ήταν ιτούτου απ' μας βρήκιν !! ...Πότι μαρ γένκαν αυτά; Ποιά μέρα μαρ, πού είμαν ιγώ κι δεν είδα; Ισύ όντας έρχουνταν ου Μπατζόλας όλου όξου είσι κι παίϊζ' ! Που σί βρήκιν κι τ'ς ιέφκιασέτι ιτούτις τ'ς αντρουπές, μαρ φουράδα;... Κι τουν είπαμι κιόλνας ! Αααχ, τάξηρα ιγώ ιτούταααα !!! Μα ου μπαμπάς απ' είνι "τρουπ-καφαλού", δεν νουάει !! Τυρράει μούγκι τ'ς ρακές ! Ιέλα ιδώ μαρ... ιέλα, να μι πεις ποιά μέρα τάφκιασέτι ιτούτα... Πέ ισύ μάνα μ' !

ΝΙΑΝΙΑ: Μη μά, μι σκουϊζ' ! Δεν φταίγου ιγώ !... Ια ιδώϊα, μέσα στ'ν μισιά ... (κλαίει)

ΤΙΑΝΙΑ: Ιδώϊα μαααρ !;; Πως μπόρ'σιν μαρ; Πώς, πώς; Μέσα στου σπίτι μ' !... δεν αντράπ'κιν; Πότι μαρ;

ΝΙΑΝΙΑ: Ια τώραϊα ! ...Εγώ ιέβγινα όξου να παίξου, κι ήρθιν ου Μπατζόλας κι... "τρακ" μι αρπάχτει απ' τς ν' ώμοι κι... μι φίλ'τσιν στου μάλουγου !...

ΤΙΑΝΙΑ: ...Κι ύστρας μαρ...

ΝΙΑΝΙΑ: Ύστρας ιγώ γκαστρώθκα !... (κλαίει)

ΤΙΑΝΙΑ: Ύστρας μαρ τί γέν'κιν απ', σί φίλτσιν !

ΝΙΑΝΙΑ: Ακούσκιν ρόπουτους... κι ήρθις ισύ ! Μ' άφκην κι έφυγιν !

ΤΙΑΝΙΑ: (Ανακούφιση) Ιιιι ! Μ' έσκιαξις, κουρμάδα...

ΝΙΑΝΙΑ: (Κλαίει)... Κι γώ τώρα απόμ'να γκαστρουμένη, κι πώς τα παίζου μι τ'ν κ'λιά στου στόμα του "τσουλουνάτου" ! (Μέσα σ' αναφιλητά σκουπίζει δάκρυα και μύτες).

ΤΙΑΝΙΑ: Άειντι μαρ, άειντι... αχμάκσα ! Δεν αγκαστρώνουντι έτσι μάνα μ' !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεεεεν !;

ΤΙΑΝΙΑ: Τα σί πώ ιγώ πώς αγκαστρώνουντι, μα άλλη φουρά... Ιέλα τώρα να νυφτείς κι να γέν'τς "γραμμένη" να σί ιδεί ου Μπατζόλας να τουν φύβγει του κιφάλι ! Να σί αρπάχτει απου μακρά κι να σί σ'κώνει στ'ς ν' ώμοι τ' ! "γκαπ"... Μην κλαις ντιπ...

ΝΙΑΝΙΑ: (Σκουπίζει τις μύτες) Μά... τα μι φ'λήσει ξανά;

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ τί τα σ' αφήκει; για αφ' μα είσι; Ισύ είσι σαν τουν καρουφέλλου ! Γιατί μαρ, αρουτάς; Δεν σ' άρσιν;

ΝΙΑΝΙΑ: Μ' άρσιν... Μα φουβούμαν ισένα... (σκουπίζεται). Κι άμα κάθουνταν κόμα ψύχα, χάνα τουν χνιθώ κι γώ, κι δεν χάνα τουν αφήκου να παένει καμπουθινά ! Μα έχει χάρη απου φουβούμαν ισένα !

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι μαρ γουμάρα ! Δεν αντρέπησι; Τί λόϊα είνι ιτούτα απ' λες αμπρουστά στ'ν μάνα σ'; Πού τάμαθις μαρ ισύ ιτούτα; Α; Κόμα δεν σ' είπα τίπουτας ιγώ ! Ουρσούζα !... Ίδεις τώρα ! Τ' αρραβώνιασάμι, κι ξιτ'νάθκιν του μαϊμένου !

ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Στον ίδιο χώρο, μερικές μέρες αργότερα. Τόχει μάθει όλο το σόϊ απ' έδουκαν "λόγο" και έρχονται για τα χαϊρλίθ'κα, και για να γνωριστούν. Άδεια η σκηνή, η Τιάνια στην κουζίνα. Απ' έξω έρχεται η ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ. Μακρινή συγγενής περίπου 50 χρονών.

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: (Μπαίνοντας στην αυλή) Είσι μαρ Τιάνια; ...

ΤΙΑΝΙΑ: (Από μέσα) είμι μαρ... (Βγαίνει) ποιά είσι ισύ;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Α, καλά άμα είσι, έρχουμι !... (Μπαίνει στο νουντά).

ΤΙΑΝΙΑ: Ιέλα μαρ... Ποιά είσι ισύ;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιγώ μαρ είμι... η Κατσιάντα !

ΤΙΑΝΙΑ: (Σκουπίζει τα χέρια απ' την μεσάλα) Άουουου ! Ισύ είσι μαρ !!; Πού βρέθ'κις ιδώ σιακάτ' κι

πώς μας βρήκις; Ιέλα, ιέλα σιέβα που μέσα...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ια σί βρήκα ! (Κάθητι)

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι ιδώ μαρ στην μισιά... μέσα απέρνα στουν βαστιάτ'κου τουν νουντά !

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Καλά είμι κι δώ ! Κάτσι να σι δώ ψύχα !

ΤΙΑΝΙΑ: (Βγάζει τ'ν μισάλα) Ιάμει ιέκατσα... Πώς ήταν ιτούτου κι 'ρθις απ' σιαπάν...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιέμαθα απ' αρραβώνιασις τ'ν θυγατέρα σ'... Κι ήρθα να σί πω του χαϊρλίθ'κου, γιατί γέν'καμι κι συμπιθηρές !

ΤΙΑΝΙΑ: Αουου ! Σώπα μαρ ! Τι τουν έχ'ς ισύ τουν γαμπρό μ' ;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιγώω μάαρ; !!! Ιμείς είμηστι κι 'που σ'μά !

ΤΙΑΝΙΑ: Ια πέ να ιδούμι που πόσου σμά...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιά άκ'σι ! Τ'ς αντραδέρφις μ' η αντραδέρφη, τουν έχει αμψιόν απου αντράδιρφουν' ! Κι είπα μι τουν νού μ' ναρθώ, να κουνουστίσουμι καλύτιαρα κι σαν συμπιθερές...

ΤΙΑΝΙΑ: Καλά ιέκαμις ! Πουλύ σί χάρκα, απ' σ' είδα, ντε...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: ...Κι να σί πώ ν' αλλάξ'τι δαχτυλίδια μι τ'ν ώρα σας. Μην τ' αφήν'τς κι ξιμακραίνει. Γιατί του κουρίτσι είνι μ'κρό, μην του ξιγιλάσει κι... άειντι, ας μην πω παρακάτ'. Κάτι ξέρ'ς κι σύ, μάνα είσι...

ΤΙΑΝΙΑ: Ξέρου ξέρου... Μνιάν απ' είμηστι κι απου σ'μά συμπηθηρές τα σ' ακούσου !... Μα δεν είνι στου χέρι μ ! Θέλει να μι πάρ'ν απόφαση πρώτοι αυτοί ! Κι όπουτι μας παραγγίλν θ' αλλάξουμι δαχτυλίδια.

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ια να μη συμπαθάς ντε κι απ' ανακατώνουμι, μα ου ντουνιάς λέει ένα κιαμέτι λόϊα...

ΤΙΑΝΙΑ: Μπα; Τί λόϊα λέει ου ντουνιάς... Τί τ'ς έκαμάμι κι τα μας βάλ'ν κι στου στόμα τ'ς;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιέ τώρα κι σύ... δεν ξέρς τί λόϊα τα πεί ου ντουνιάς ! Ια απ' είνι τρανός ου Μπατζόλας κι δεν βαστιέτι, μην του ξιγιλάσι, άμα δεν του ξιγέλασιν κόμα του κουρίτσι... Ιιι! Ποιός τ'ς βάνει τώρα στ'ν αράδα... Ξέρ'ς ισύ τώρα !

ΤΙΑΝΙΑ: Ου κόσμους να τυρράει τ'ν δλειά τ' κι μεις τ'ν δ'κιά μας ! Νοικουκιραίοι είμιστι κι ξέρουμι, τι έπραξάμι κι τί τα πράξουμι... Ισύ έλα να κιραστείς, απ' ήρθις να μας πεις του "χαϊρλίθ'κου", κι ιφχαριστούμι τ'ν αγάπ'ς !

Έρχεται τρέχοντας η ΝΙΑΝΙΑ

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη... μ' αρίμαξαν τ'ς δικάρις στου "τσίγκ" !... Να κόψου απ' τ' μπαμπάκα του π'κάμ'σου κάνα- δυό κουμπιά κι να παίξου μι τα κουρίτσια τα "λιλιά"; (Παίρνει ένα πουκάμισο).

ΤΙΑΝΙΑ: Ιέλα μέσα στουν τρανό τουν νουντά μαρ !... Ήρθιν μια τζιτζίκου τ' Μπατζόλα κι χαλιεύει να σι' δει ! Σιέβα μέσα κι φιλτσιέτην του χέρι... Κι τα φκιάσου κι γω τουν καϊφεν, ισύ να τουν κιράϊσ' !

ΝΙΑΝΙΑ: Κι ύστ'ρας τα πάνα παίξου;

ΤΙΑΝΙΑ: Τράβα τώρα μέσα... κι ύστ'ρας τα λέμι... Τσάκου τ'ν κυρά-Κατσιάντα απ' του χέρι ! (Φεύγει).

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιέλα μαρ κουρίτσι μ' ιδώ, να σι φ'λήσου, να σί τσακώσου απ' του χέρι, να σι ιφχηθώ τα "χαϊρλίθ'κα" κι η ώρα η καλή...

ΝΙΑΝΙΑ: Μπιζιέρσα να τσακώνου χέρια κι να μι φλούν οι μπάμπις.

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Εμ, έτσι είνι ιτούτις οι δ'λειές. "Λόγουν" έδουκις ! Αρραβουνιάσκις ! Δεν είσι μκρό κουρίτσι ! Τράνηψις...

ΝΙΑΝΙΑ: Ξέρου απ' αρραβουνιάσκα ! Ιτούτα μι λέει κι ου Μπατζόλας ! "Τράνηψα" κι να μην παίζου στου μαχαλά ! Μα ιγώ κόμα μ' αρέσει ! Κι άμα δεν παίξου τώρα απ' είμι μ'κρή πότι τα παίζου; ΄Aμα τα γίνου σαν κι τ' ισάς; Μπάμπου;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιου, να σί φαν τα σκ'λιά ! Ουρσούζα ! Κακουσμάζουχτου ! Τί χάλιβα κι ουμιλούσα κι γώ η χαζιά !

ΤΙΑΝΙΑ: (Έρχεται με τον απλά) Ιά να κιραστείς μαρ, Κατσιάντα ! Σ' ίφιρα κι πουρτουκαλάτου, κι του καϊφέν.. πιέ... (στη Νιάνια) Τσάκου μαρ τουν απλά να κιράϊσ'... πέ "ουρίστι"...

ΝΙΑΝΙΑ: (Κερνώντας) Ουρίστι !...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Αχ μαρ Τιάνια, τί καλό κουρίτσι απ' έχ'ς μαρ, κι δεν τούξιρα; Χάνα στου πάρου στουν γιό μ' !... Πούνει κι μ'κρότιαρους !

ΝΙΑΝΙΑ: (Γεμάτη χαρά) Παίζει "τσίγκ";

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Δεν είνι τόσου μ'κρός κουρίτσι μ ! Ψύχα τρανίτιαρους !

ΝΙΑΝΙΑ: Ιτότι τα παίζει του "Λίνα μαρ Λίνα..."

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Δεν νόϊσις κόμα, κουρίτσι μ ! Τρανός γι' αρραβώνα !

ΤΙΑΝΙΑ: (Σκέφτεται) 'Αειντι δλειές απόχουμι !! Πούσει να μι χαλάσει τν προυξινιά;... Άκ'σι να σί πω κυρά- Κατσιάντα ! Αυτού ήταν η τύχ'τς ! Αλλού είνι τ' γιού σ' η τύχη. Φάει αυτού του πουρτουκαλάτου...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ιέ, καλά νάμηστι, κι τα βρούμι κι μεις καμμιάν καλή απού καλό σπίτι. Χαλιεύου σαν κι του δ'κό σ' του κουρίτσι ! ...Αει χαϊρλίθ'κα κι στουν Νανιάτσιου μια καλή νύφη...

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ ας βγάλουμι του κουρίτσι πρώτα, να τρανέψει κι όλνας γιατί είναι μκρός, κι ταρθεί κι η νύφη... Μι τ'ς υγείας σ' !

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: (Πονηρά) Ποιός μαρ είνι μ'κρός; Για ταύτου δεν έκαμιν μιαν μ'κρή μι του "μάτι" κι καρκαλιούνταν; ! Άειντι μαρ Τιάνια αγλήγουρα τα στ'ν κουβαλήσει κι αυτός !

ΤΙΑΝΙΑ: Ε μαρ ας τ'ν κουβαλήσει ! Μην απουμένει κι αραδώ κι γώ πως αραδάς κι σύ νύφη ! Άμα σί γλέπου βιάζησι κι γώ σι χασουμιρώ μι τα μασλάτια μ'. Άϊντι. (Της παίρνει το γλυκό απ' τα χέρια) Ιφχαριστούμι πάλι τ'ν αγάπ'ς, κι πάλι να κουπιάϊσ' !

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Τί μαρ αδιασκιά; Χαλιεύς να μι διώξ' ;

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιός μαρ σί διώχτει; Ια... είναι απ' θάρ'σα χάλιβις να φύβ'γς !...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Τα φύβγου, μα ιέτσια; Χάλιβα να δουρήσου κι τ'ν Νιάνια για του χαϊρλίθκου- τύρρα ιδώ- ένα κ'τί λουκούμια... τσάκου μάνα μ' ισύ...

ΤΙΑΝΙΑ: Πέ ιφχαριστώ κι φίλτσιέ την του χέρι μαρ...

ΝΙΑΝΙΑ: Ιφχαριστώ, θειά...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Α, να ζήϊσ'... Να κάτσουμι ψύχα ιμείς μι τ'ν μάνα σ' να κουντσ'τούμι καλλίτιαρα, κι να μασλατέψουμι ψύχα...

ΤΙΑΝΙΑ: Να μι συμπαθάς κυρά- Κατσιάντα, μα απ' τ'ν χαραΐ δεν ιέκαμα καντίπουτας ! Όλα απ' καταεί τάχου. Μι πήραν οι δ'λειές απ' τά πουδάρια Τα κάθουμαν κόμα ψύχα...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Αει άει απίκασα ! Δεν πειράζει, άμα δεν σι τιριάζει τώρα ! Άλλη φουρά ! Τώρα απ' ιέμαθα τν θύρα κι απ' είνι ανοιχτή, ιδώ τανάμαστι...

ΤΙΑΝΙΑ: Τύρρα μην ξιχαστείς κι δεν ηρθείς...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ταρθώ, ταρθώ... (Σηκώνεται).

ΝΙΑΝΙΑ: Τ'ν άλλη φουρά να φέρ'ς κακανέλια... γιατί δεν τα τρώου τα λουκούμια, ακουλνούν στα δόντια !!

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Ισένα να στα φέρει ου Μπατζόλας !

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι μαρ λίμαβου ...Άει Κατσιάντα να σι παένου ίσια μι τ'ν θύρα...

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Χάλιβα να κάτσου να ιδώ ψύχα κι τουν συμπέθηρου, μα μνιάν απ' δεν τουν βρήκα, δώστουν τα χιριτίματα, κι τα δέουντα πέ 'τουν απ' τ'ν Κατσιάντα !

ΤΙΑΝΙΑ: Ιφχαριστούμιστι ! Σύρει στου καλό κι απ' τ'ν άκρα !

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: (Κοντοστέκεται). Α, μαρ Τιάνια...

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μαρ πάλι;

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: Τύρρα μιθαύρου απ' τα χειρίϊσ' να κάμ'ς δ'λειές, μην αντιριέσι !! να μι κράξ' να σι δώσου ένα βόηθιου...

ΤΙΑΝΙΑ: Αει καλά δεν τα σ' αστουχίσου... Πρώτ' ισένα τα κράξου. Σύρει τώρα στου καλό σ'.

ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ: (Κοντοστέκεται) Α μαρ Τιάνια... ιδώ μαρ, δε μ' είπις. Τύρρα να μην σι τσακώσ'ν τίπουτα οι σφίξις κι δεν τ'ς κάμ'ς καλοί τ'ς αρραβώνις. Να κράξ' κι τ' άργανα.

ΤΙΑΝΙΑ: (Νευριασμένη) Γένει άργανου ισύ μαρ, μ' έσκασις όσου να φύβ'γ'ς. (Την διώχνει. Μονολογεί). Ακούς ικεί !! Ιά σματ'νό σόϊ ! Τ'ς αντραδέρφ'ς η αντραδέρφη...

Φεύγει η ΚΑΤΣΙΑΝΤΑ. Η ΝΙΑΝΙΑ παίρνει ξανά το πουκάμισο και προσπαθεί να κόψει τα κουμπιά. Τη βλέπει η ΤΙΑΝΙΑ.

ΤΙΑΝΙΑ: Τί φκιάντς μαρ φουράδα αυτού !...

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν σ' είπα μι χράζ'ν τα κουμπιά να παίξου τα "λιλιά";

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιά "λιλιά" μαρ, πάρει σμαζώξ' κι βάλει μπχιαλό, κι άφκει τα μ'κράτ'κα στ'ν άκρα, να μην μας κασμιρεύει ου ντουνιάς !

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μάλη δεν έχου μπχιαλό; Οι δασκάλις στου σκουλειό λέν "τσακώνου π'λιά"...

ΤΙΑΝΙΑ: Τσακώντς, μα είνι μπούφοι ! Άφκει ιτούτις τ'ς παλαβουμάρις απ' κάμ'ς, γιατί τα μας φύβγ' του π'λί ου Μπατζόλας... Σύρει μέσα τώρα ! Πάρει κι τουν απλά αυτούϊα...

ΝΙΑΝΙΑ: (Παίρνοντας το δίσκο) Τί να κάμου;

ΤΙΑΝΙΑ: Να πάρ'ς να μαϊρέψουμι ! Να μαθέντ'ς, κι δεν σί χράζουντι ισένα τα πιχνίδια στουν μαχαλά, μι τ'ς άλλοις τ'ς γουμάρις...

ΝΙΑΝΙΑ: Αει καλά σί μπιζιέρσα ! ...Τί φαΐ τα μαειρέψουμι ;

ΤΙΑΝΙΑ: Ιά δεν είδις απ' ξιαλμίρ'σα τ'ς ντουμάτσις τ'ς στιγνές; Άφ'κα κι του τηγάνι ουπάν στ'ν φουτιά ! Ιέλα μέσα, ισύ να αλιβρώντ'ς κι γώ να τηγανίζου !...

ΝΙΑΝΙΑ: Ου, φουβιρά ! Τα χάφτου κί που καμμιάν.

ΤΙΑΝΙΑ: Να μην είσι λίμου ! Μαρ να μην κάμ'ς έτσι κι αμπρουστά στ'ν πιθηράσ', ισύ να ξέρ'ς ! Μην ακούσου παραπουνέθ'κιν τα σί ξιγκιλίσου, φουκαρού μ' ! Πιρπάτα !

Μπαίνουν στην κουζίνα. Απ' έξω έρχεται ο ΝΑΟΥΜΣ με τον προξενητή.

ΝΑΟΥΜΣ: (Ανοίγει) Ιέλα ρα Κουσταντούλη κι που μέσα ! Ιέλα, να τα πούμι κι μι τ'ν κυρά... Είσι μαρ Τιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: (Από μέσα) Είμι μπρέ !... Ποιόν κουβαλνάς πάλι, μηθούκα;

ΝΑΟΥΜΣ: Μούλουνι. Απού έναργα μαρ ουμίλα ! Είνι ου προυξιντής ου Κουσταντούλτς! Χαλιεύει να μας πει κατίτις... Τουν είπαν τ' γαμπρού του σπίτι ναρθεί να μας τα πει !

ΤΙΑΝΙΑ: (Έρχεται) Εμ έλατι που μέσα ντέ ! Δεν τα λέν στν μισιά ιτούτα ! ... Γιατί έχ'ν κι τα τοίχια αυτιά ! Σύρτι μέσα στουν τρανό τουν νουντά ! Στουν καλό κάτσ'τι ! Σιέβατι μπρέ κι έρχουμι... Ιά να βγάλου τ'ν μισάλα ψύχα... (Πάει στην κουζίνα).

ΝΑΟΥΜΣ: Ιέλα ρα Κουσταντή... Ιά έρχητι κι η Τιάνια... Τα πιούμι 'που μνιάν ρακί... Φέρει μαρ !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Ιά να κάτσουμι να ουμιλήσουμι πρώτα... όλα μι τ'ν αράδα !

ΤΙΑΝΙΑ: (Έρχεται φορώντας άλλη ποδιά) Ιάμι κι γώ ! Ήρθα ! Καλουσώρ'σις Κουσταντή... Καλ'μέρα !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Καλ'μέρα Τιάνια ! Τί φκιάν'τς, καλά είστι; Τί φκιάνει κι η Νιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Καλά δόξα τουν ! Ποιός καλώς αέρας σ' ίφιριν απου δώ;

ΝΑΟΥΜΣ: Μούλουξι μαρ, σί λεν, κι άφκει τουν Κουσταντή να ουμιλήσει.

ΤΙΑΝΙΑ: Έ μπρε πάλι κι σύ... Ιά ας ουμιλήσει... (Κάθεται) Τι χαμπάρια Κουσταντούλη;

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Μ' έστ'λαν να σας πώ, αυτήν τ'ν εβδομάδα απ' μας έρχητι να κάμουμι τα "ιπήσημα". Να τ'μαστήτι ! Ναρθεί κι η πιθηρά να φέρει τουν κόσμου τ'ς, να κάμτι τ' αντέτια, να τ'μαστούμι για τ' αντέτια τ' απουκράτ'κα, ύστρας μας έρχητι κι η πασχαλιά. Θέλ'ν να ντύσ'ν τ'ν νύφη να πάνα τ'ν χειριτήσ'ν. Να παέντι κι σείς να κουνουστίστει κι να μαθηφτίτι ! Να μάθ'τι τα χούϊα σας η κάθι μνιάν να μην καϊκιόστει. Απίκασιέτι; Ια αυτάϊα μ' είπαν, αυτά σας λέου ! Ισείς τώρα φκιάστει τουν τσιαρέ σας !

ΤΙΑΝΙΑ: Τάπεις όλα αντάμα μπρε, κι μας ήρθιν "ουπαντό" Ποιό να χειρίσουμι κι να πάρουμι αράδα;

ΝΑΟΥΜΣ: Ιέ μαρ μην φκιάν'τς ιέτσι ! Τα τα φκιάσουμι όλα...

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Όπους σας τιργιάσει, ιέτσι κάμ'τι ! Φεύγου ! (Σηκώνεται). 'Αειντι καλή όριξι !...

ΝΑΟΥΜΣ: Κάτσι ρα να σί φλέψουμι... Δεν ίπιαμι κι τ'ς ρακές...

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Ιέχτι κάνα καλό φαΐ;

ΤΙΑΝΙΑ: Ιέχουμι, κάτσι ισύ ! Ιέχουμι μπουμπότα ρουφτένι, λακέδρα, τηγάν'τσιν κι η Νιάνια μας στιγνές ντουμάτσις ! Τα βγάλουμι κι κρασί, κι τα φάμι !

ΝΑΟΥΜΣ: Σύρι μαρ βγάλει λίγου κρασί απ' του πιρσ'νό, κι τύρρα μην σι πλακώσ' η γκλαβανή !

ΤΙΑΝΙΑ: Σύρι ισύ ! Ιγώ τα βάλου του σ'νί !...

ΝΑΟΥΜΣ: "Τραπέζι" του λεν μαρ τώρα ! Τί "σ'νί;" Μην μας γιλάσει κι ου προυξιντής απ' σ' ακούει να ουμιλάς ιέτσι...

ΤΙΑΝΙΑ: Ιι κι σύ μι τα Νιλλην'κά σ' ! Ποιός μπρέ τα μι κασμιρέψει; Σ'νί δεν του λέει κι αυτός; Πέ μπρε Κουσταντή !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Ιι! "Σνί", "Τραπέζι", βάλτι αυτού να φάμι τ'ν μπουμπότα κι τ'ς ντουμάτσις, γιατί ξιλιγώθ'κα που τ'ν πείνα ! Χείρσαν να μί "γκραβαλνούν τα σκ'λιά..."

ΤΙΑΝΙΑ: (Ετοιμάζει) Ιάμει ! Ιένα κι ένα τόχου στρουμένου ! Νιάνια μαααρ ! Ιέλα να χιρητϊισ' τουν προυξιν'τή ! Μας ίφηριν τα χαμπάρια...

ΝΙΑΝΙΑ: (Έρχεται) Τί μα;

ΤΙΑΝΙΑ: Τ'ν άλλη τ'ν βδουμάδα τα κάμουμι τα "ιπίσημα".

ΝΙΑΝΙΑ: Κι τί τα κάμου ιγώ άμα τα κάμτι τα ιπίσημα ισείς;

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ τα στείλουμι τα "σ'μάδια", σιούρδα. Κόμα δεν νόησεις. Ήρθιν η ώρα σ' για του χασαπλιό...

ΝΙΑΝΙΑ: Αα ! Ιάτους ου "χασάπ'ς" απ' μ' ίλιγιν η θειά η Λιούπου ! Ου Μπατζόλας ! Ιένας χασάπ'ς, μα τί χασάπ'ς μάννα μ' !

ΣΚΟΤΑΔΙ

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Μετά το φαγητό η ΤΙΑΝΙΑ μαζεύει το σ'νί. Έρχεται η ΝΙΑΝΙΑ με την ΦΡΥΔΟΥ.

ΝΙΑΝΙΑ: Μαμάκα. Ιάτην η κυρα-Φρύδου ήρθιν !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ιέλα μαρ Φρύδου, ιέλα μαρ φιλινάδα απ' σί χαλεύου !

ΦΡΥΔΟΥ: Τί μαρ... τί;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί "τί" μαρ... Ιέλα να σί πω...

ΦΡΥΔΟΥ: Τί να μι πεις μαρ ! Ισύ δεν ξέρ'ς που να γυρ'στείς κι που να σταθείς ! Κόσμους παένει, έρχητι... άν'ξην του σπίτ' σ' τώρα ισένα !...

ΤΙΑΝΙΑ: Άν'ξαν κι πλάτις μ' κι του κιφάλι μ'... Κάτσι... (Κάθονται)

ΦΡΥΔΟΥ: Ας ! Ιτούτα είνι τα καλά... Μούγκι απ' τα σι πώ κατιτίς κι να μι συμπαθάς !...

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μαρ;

ΦΡΥΔΟΥ: Ιά μαρ... Ξιαστουχνιέσι μι τα χουσμέτια κι είσι σαν τσιάλου. Να σμαζώνησι ! Να πάρ'ς κι να ντυ'έσι. Τώρα γέν'κις πιθηρά ! Νά 'σι ντυμένη όπους χράζει. Να πάρ'ς να βάλτ'ς κάνα καλό φουστάνι ουπαναθός κι να πουλημήϊσ' ιτούτοι τ'ς αλιατζιάδις κι τα κουρδέλια τα πατ'μένα στ'ς φτέρνις !

ΤΙΑΝΙΑ: Πρόκαμα μαρ; Ιά απ' τ'ν χαραεί απ' σκώθ'κα να κάμου τα χουσμέτια, χείρσαν να μί κουβαλνιούντι !

ΦΡΥΔΟΥ: Ια γιατιαύτου σί λέου κι γώ ! Ποιά ήταν ιτούτην απ' ήρθιν μαρ χαραϊάτ'κα;

ΤΙΑΝΙΑ: Ιι, η Κατσιάντα μαρ ! Μνιάν τζιτζίκου τ' Μπατζόλα !

ΦΡΥΔΟΥ: Ου προυξιντής ήταν μαρ ου άλλους ή μι φάν'κιν !

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν σί φάν'κιν κι ντίπ ! Αυτός ήταν ! Ισύ πάλι να μην χάϊσ' τίπουτας ! Ουπίσου απ' του παραθύρι μι στέκ'ς όλη τ'ν ώρα χαμπέρου !

ΦΡΥΔΟΥ: Ι, άει μαρ γκριτζιάλου ! Όξου είμαν κι φουκαλνούσα !

ΤΙΑΝΙΑ: Ξέρου... ξέρου, τι φουκάλτσ'μα ιέφκιανις ! Ουπίσου απ' του φιρχάνι στου παραθύρι.

ΦΡΥΔΟΥ: Για τιαύτου μ' έκραξις; Για να δεις πως φουκαλνώ;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι ! Ιά τουν είδις τουν προυξιντή απ' μας ήρθιν ! Τώρα τουν ξιπρουβόδ'σιν ου Ναούμς...

ΦΡΥΔΟΥ: Ιέ τί;

ΤΙΑΝΙΑ: Μας έστ'λαν τα χαμπάρια να τ'μαστούμι για τα "ιπήσημα" ! Τ' αλλάξουμι τα δαχτυλίδια !!

ΦΡΥΔΟΥ: Αει η ώρα καλή, η ιβλουγημένη !

ΤΙΑΝΙΑ: Ιφχαριστούμι ! Σί χαλιεύου μαρ να ρθείς να μι βουηθήϊσ' να κάμουμι τα γλυκά, κι τα χουσμέτια,κι να μι βρεις κι κάνα δυό λάμπις κόμα, να βάλουμι να γλέπ'ν όξου του βράδυ απ' ταρθούν οι συμπιθηροί, τίπουτα σκαμνιά, καμμνιάν καρέκλα να τ'ς βάλουμι να κάτσ'ν, κι να πάρουμι να φκιάσουμι τ'ς μπουμπουνιέρις !

ΦΡΥΔΟΥ: Τί είνι ιτούτα τα "μπουρμπουνιέρις"; Πού ιέκαμα ιγώ άλλη φουρά μαρ κι να τα ξέρου;

ΤΙΑΝΙΑ: Ιά ξέρου ιγώ ! Είδα κι αλλού κι μ' άρ'σαν ! Τα πάρουμι κι τα τ'ς κάμουμι μι τσιούκραβου χαρτί, τα βάνουμι μέσα καμόσα ζαχαρουμπίμπιλα, κι ύστ'ρας τα τ'ς δένουμι μι του ράμα να γένουντι φούντις, κι τα τ'ς δώσουμι σ' όλ'νους απ' ταρθούν ! Ιέχουμι να φκιάσουμι πουλλές δ' λειές. Θέλει όλα να τάχουμι ετ'μα !...

ΦΡΥΔΟΥ: Ε, μαρ κι σύ μην κάμ'ς έτσι ! Όλα τα γέν ! Κι καλά τά τα κάμ'ς, κι τα σί θαμάξ'ν όλοις οι συμπιθηρές απ' τα ρθούν ! Μούγκι νάσι γιρή κι σκάσιμου δεν χράζει.

ΤΙΑΝΙΑ: Ια για τιαύτου σκάζου ! Απ' ταρθούν οι συμπιθηρές ! Κόμα δεν τ'ς είδαμι ντε ! Πώς τα τ'ς φαντάξουμι;

ΦΡΥΔΟΥ: Ας ήρθουν αυτές κι τρανή συλλουή δεν χράζει ! Δεν τά τα κάμουμι όλα μαναχές μας ! Τα παένου κι σί καμμιάν δ'κιά μας κι τα μας βοηθήσ'ν όλοις ! Τα στείλτι κι τα πισκέσια;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι ! τώρα τα δουρίσ'ν πρώτα αυτοί, κι όταν τα παένουμι κι μείς τότι τα πάμι τα πισκέσια. Δεν ξέρουμι κι πόσις ταφέρν, είνι κι πουλύ τρανό σόϊ. Η συμπιθηρά είνι απ' τ'ν Γκόμπλιστα, κι δεν ξέρουμι πόσνους τα μας κουβαλήσ'ν κι που κει ! Μα όσνους κι να μας φέρν, τα τ'ς μηθύσουμι κι τα φύβγν ! (πάει στην μισάντρα).

ΦΡΥΔΟΥ: Αει καλά ! Ιέτσι ας γένει άμα του χαλιέφτι...

ΤΙΑΝΙΑ: Τσάκου ιδώ μαρ...(την δίνει μισό πλαστό ψωμί).

ΦΡΥΔΟΥ: Τι είνι ιτούτου πάλι;

ΤΙΑΝΙΑ: Ια σ' ίφιρα κι απ' τ'ς Νιάνιας του πρώτου του ψουμί !

ΦΡΥΔΟΥ: Ζιούμουσιν μάρ; Αει χαϊρλίθ'κα !

ΤΙΑΝΙΑ: Πώως ! Δυό φουρές ! Όλου του μοίρασα στουν μαχαλά ! Δεν μ' έφτασιν τ'ν πρώτη φουρά κι τόβαλα του κουρίτσι κι έκατσιν ζιούμουσιν κόμα μνιάφρας ιπρουχτέ να μοιράσου κι στ'ς σματ'νές ! Στούφιρα προυψιέ μα δεν σί βρήκα -που είχις παένει- κι στου κράτσα !

ΦΡΥΔΟΥ: Αει ιφχαριστούμι κι χαϊρλίθ'κα ! Ιδέ τί καλό απ' τόκαμιν! Χρυσουχέρα απ' τα γένει αυτήν ! (Το τυλίγει στη μεσάλα).

ΤΙΑΝΙΑ: Νάσει καλά, μαρ Φρύδου ! Άειντι σιούκου φεύγα τώρα κι όπους είπαμι. Τα σι καρτηρώ να σώσουμι τα χουσμέτια... Κράξει κι όσοις ξέρ'ς, ναρθήτι όλοις, να μη βουηθήστι !!...

ΦΡΥΔΟΥ: Εμ τι, έτσια τα σ' αφήκουμι; Για τέτιοις ώρις είνι οι συντρόφ'σις...

Βγαίνουν έξω. Βλέπουν τη Νιάνια να μαλώνει με τη ΜΑΤΗ.

ΜΑΤΗ: (Τσιρίζοντας) Αφκιέμι μαρ ! Μάληηηηη ! Αχαχ! Αφκιέμι μαρ τσιορμανίτσα, μι ξιρίζουσις τ'ν κουτσίδα !

ΝΙΑΝΙΑ: Δώμ' ουπίσου τα "λιλιά" ! Τα σί βγάλου κι τ' άλλου του μαλλί...

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ γουμάρα ! Τί φκιάν'τς μαρ αυτού, δεν αντρέπισι;

ΝΙΑΝΙΑ: Τί μαρ μάλη να τ'ν αφήκου; Μι κλέφτει τα λιλιά !! Δεν τ'ν άφκα τρίχα για τρίχα στου κιφάλι!

ΜΑΤΗ: Τα του πω στ'ν μάνα μ' ! Να ιδείς ισύ !

ΦΡΥΔΟΥ: Φεύγα μαρ κι σύ απου δω! Τυρράτι να φέρτι του "ζρτ" όλοις ! Πώς να βαρένηστι όλ' τ'ν ώρα ! Άειντι Ματή πιρπάτα. (Φεύγουν)

ΝΙΑΝΙΑ: Να παέν'τς κι να του πεις στν μάνα σ'. Τα σί φουβ'θώ θαρρείς;

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ ισύ τ' ακούϊσει; Ιδώ ταχιά τα σι παντρέψουμι, κι κόμα αρπάχνησι μι τ'ς μ'κρές ! Ααααχ ! Ιέλα μέσα κι να ιδείς ! Τα σί τυργιάσου ιγώ ! Σέβα μέσα αγλήγουρα. Ακ'λούθα μην χιρήσου να σί κρούου ιδώ αμπρουστά στουν κόσμου κι σί κάμου έναν παρά ! Τσιόρμανι ! (Μπαίνουν μέσα)

ΝΙΑΝΙΑ: Νιαι καλή είσι κι σύ μαρ μάλη ! Άφτην μι κλέβει τα λιλιά ιμένα τα τ'μαρέψ' !

Έρχεται ο ΝΑΟΥΜΣ

ΝΑΟΥΜΣ: Τί μαρ πάλι, τί ακούϊστι;

ΤΙΑΝΙΑ: Ια η προυκουμένη ! Μι αρπάχνητι μι τ'ς μ'κρές όξου ! Ακούϊτι στουν μαχαλά !

ΝΑΟΥΜΣ: Παντρά τ'ν χράζητι για να στρώσει !

ΤΙΑΝΙΑ: Τα στρώσει ή τα παένει ικεί κι δεν τα τ'ς αφήκει κουμπί για κουμπί στα π'κάμ'σα να παίζει τα λιλιά... Σύρει μέσα να μη σι γλέπου. Μι σίϊσις πάλι. Σιϊστραβου... (Φεύγει η Νιάνια)

ΝΑΟΥΜΣ: Κάτσι ιδώ να ιδούμι, ποιόν κι ποιόν τα κράξουμι...

ΤΙΑΝΙΑ: Τ'ς σματνοί μπρέ ! Τ' αδέρφια σ', τ' αδέρφια μ', τ'ς συντρόφ'σις τ'ς Νιάνιας. Α, κι τ'ν Φρύδου απ' τ'ν έχουμι δέξου χέρι !

ΝΑΟΥΜΣ: Τ'ν δκιά μας τ'ν παρέα μαρ δεν τα τ'ν κράξουμι;

ΤΙΑΝΙΑ: Όντας αρραβουνιάσουμι τουν Νανιάτσιου. Τώρα άμα τα μαζουχτούμι πουλλοί δ'κοί μας, δεν τα χουρούν οι συμπιθεροί !

ΝΑΟΥΜΣ: Καλά λιές μαρ ! Κι ποιόν τα στείλουμι να τ'ς κράξει; Γέρασιν κι ου Δημ' τρούλ'τς τ'ς Πέτρους !...

ΤΙΑΝΙΑ: Τα στείλουμι μια μαειρτζού, πέρ'ν κι λιγότιρις παράδις. Δεν είμιστι να τ'ς σκουρπούμι...

ΝΑΟΥΜΣ: Α καλά ! Έτσι ας κάμουμι !

ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

Σάββατο μεσημέρι. Έρχεται ο προξενητής με δύο παιδιά που κρατάνε τα "σημάδια". Βγαίνει η ΤΙΑΝΙΑ απ' την κουζίνα.

ΤΙΑΝΙΑ: Πχιάλα μαρ Νιάνια να ιδούμι... θάρρου μ' έρχητι ου προυξιν'τής ! Ιβγιλιά ακούου... Τύρρα ψύχα !

ΝΙΑΝΙΑ: (Βγαίνει) Τί να ιδώ μα; Δεν γλέπ'ς ιδώ απ' σιέβ'καν μέσα στουν νουβουρό !

ΤΙΑΝΙΑ: Ούουχ, ούχ ! Ήρθαν κι γώ κόμα ούδι έτσι είμι!

ΝΙΑΝΙΑ: Εμ, κλώσ'κις... κλώσ'κις...

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: (Μπαίνοντας) Πού 'στι ρά ! Οϊ Ναούμη ! ...Αει χαϊρλίθκα !

ΤΙΑΝΙΑ: Ιέλατι μπρε Κουσταντούλη... Καλώς όρσιτι... Τί φκιάνει κι ου μπαμπάκας σιακάτ ! ;...

ΝΙΑΝΙΑ: Ιά καρτηρούσιν τουν προυξιν'τή στουν κιουσέ !

ΤΙΑΝΙΑ: Τ' χρόν' τουν καρτηρούσιν ! Τα στρώθ'κιν στ' ς ρακές !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Πούντους ου άλλους μαρ Τιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν τουν είδις σιακάτ' μπρε; Απ' τ' χαραϊ βγήκιν στ' Γιαννιούλη να σί καρτηράει !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Μπά ήρθαμι απ' τη άλλη τ'ν μιρά !

ΤΙΑΝΙΑ: Πάλι τ'ς ρακές τα κιρνάει για τα χαϊρλίθ'κα ! ... Κάτσ' τι όσου να πάνα τουν κράξου... Σύρει μαρ Νιάνια...

ΝΙΑΝΙΑ: Χαλιεύου να ιδώ τα "σμάδια" !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Καλά σί λέει του κουρίτσι ! Αει αφκιέτουν ! Τα φύβγουμι ! Ιά, σ' ίφηρα τα σ'μάδια τ' γαμπρού... να μι δώϊσ' να παένου κι τα δ'κά σας ! Τάχτει έτοιμα;

ΤΙΑΝΙΑ: Τάχουμι τάχουμι. Κάτσι να πάρ'ς μνιάν ανάσα, να κιραστήτι κιόλνας! Να σι δουρήσουμι κι σένα τα δώρα τ' προυξιν'τή.

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη ιτούτα τα μ'κρά ιέφαγαν όλα τα κουφέτα απ' τουν απλά !

ΜΙΚΡΗ: Δεν ταφαγάμι όλα ! Μας έπισαν κι δυό φουρές καταεί κι σκ'ρώπ'σαν !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μπρε προυξιν'τή, που τα βρήκιτι ιτούτα τα ζαΐφκα; Ιδέτα, τ'ν ιέκαμαν τ'ν ουρσουζιά ! Δώμ' τα κουρίτσι μ'...

Α' ΜΙΚΡΗ: Τσακουσιέτα θείτσα ! (Μαλώνει με τ' άλλο)

Β' ΜΙΚΡΗ: Ιγώ τα του δώσου ! Άφκιέτου σί μένα !

(Στο μάλωμα τους ξαναπέφτει το πιάτο με τα "σημάδια")

Α' ΜΙΚΡΗ: Τύρρα τι ιέκαμις !

ΤΙΑΝΙΑ: Αααχ ! Ουρσούσκα ! (Σκύβουν να τα μαζέψουν)

Β' ΜΙΚΡΗ: Μην σκάϊζ' θείτσα ! Ιέμαθάμι να τα μαζώνουμι απ' καταεί !

ΝΙΑΝΙΑ: Να μην πάρ'τει άλλου κουφέτου ! Για μένα τά στ'λιν ου Μπατζόλας !Α' ΜΙΚΡΗ: Ισύ να πάρ'ς του δαχτ'λίδι κι μεις τα κουφέτα !ΤΙΑΝΙΑ: Μπά είδις τώρα, ουμίλ'μα; Τείνους είσι μάνα μ' ισύ;Α' ΜΙΚΡΗ: Ιγώ; Ιγώ είμι τ'ς... μάνας μ' κουρίτσι !ΤΙΑΝΙΑ: Α, να ζήϊσ ! Πουλύ τιτραπέρατου είσι να μην σί βασκάνου !... Τσάκου μαρ Νιάνια, σύρτα μέσα!ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Αει, να παένουμι !ΤΙΑΝΙΑ: Κάτσι μπρε Κουσταντούλη ! Κόμα δεν σί κέρασάμι !ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Δεν χράζει !... Φέρει τα σ'μάδια να σώνουμι !ΤΙΑΝΙΑ: Αει καλά άμα είσι αδιασκός τί να σί κάμου ! Φέρει μαρ Νιάνια τα δκά μας τα "σ'μάδια" κι τα δώρα τ' προυξιν'τή (Έρχεται η Νιάνια) Ιάτα μπρε Κουσταντή !ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: Ια δώστα στα μ'κρά !

ΤΙΑΝΙΑ: Τσακουσιέτι μαρ! Τα μακφάρκα !... Κι να μην πειράζ'τι τ'ν κουρδέλα απ' του δαχτ'λίδι... μην τα σκουρπίστει όλα καταεί κι τα φκιάστει μπιρμπάντι...

Β' ΜΙΚΡΗ: Ουόχι άειντι ισύ !... Ξέρουμι ιμείς !

ΤΙΑΝΙΑ: Τ' χρόν' ξέρτι !... Μπρέ Κουσταντούλη τύρρα, τ'ν ιέβαλα τ'ν συμπιθηρά ιένα λιψιάν'κου μαντήλι! Άει τσακουσιέτι κι σύρτι στου καλό... τα χιριτήματα να τ'ς πείτι !

ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ: (Σηκώνονται ξεκινάνε) Αει τα δέουντα ! Όλα τα γέν' όπους χράζει !

ΤΙΑΝΙΑ: Στου καλό να παέντι ! (Τους ξεπροβοδίζει) Στου καλό !

ΝΙΑΝΙΑ: Μάλη... Μάλη !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μαρ χαλιεύς; Αστοϊσάμι τίπουτας;

ΝΙΑΝΙΑ: Ιδώ μα ! Να τα παένου ιγώ τα "σ'μάδια" να σί σώσου κι δ'λειά ; Θάρρου μ' μι δουρίσ'ν κάνα φράγκου, νάχου να παίρνου ζαχαράτα !

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ ισύ είσι η νύφη, τα σ'μάδια τα σιργιανάς; Πού ακούσ'κιν ιτούτου μαρ αλαφρά γιουρτή; Χαλιεύς να μας κασμιρέψει ου ντουνιάς;

ΝΙΑΝΙΑ: Νιαί ! Κι να αφήκου ιτούτα τα μίξαβα να φάν' τα κουφέτα;

ΤΙΑΝΙΑ: Ούχ τί έπαθάμι ! Κάτσι αυτού μαρ κι πάρει τ'μάσ' σί λεν ! Δεν τα προυκάμουμι. Του βράδυ τα μας ηρθούν οι συμπιθεροί ! Άκσις κουρμάδαμ' ; Άκσα πέ ! (Στον προξενητή) Τα δέουντα τ'ν συμπιθερά, κι τα χιριτίματα να τ'ν πεις Κουσταντή ! Αει στου καλό και η ώρα η καλή, Παναϊα μ'.

ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Μετά τους αρραβώνες έχουν περάσει αρκετές μέρες. Πλησιάζει η 25η Μαρτίου ! Μεσημέρι. Έρχεται η ΛΙΝΗ.

ΛΙΝΗ: Τιάνια !... Είσι μέσα;

ΤΙΑΝΙΑ: Είμι ! Ουρίστι !

ΛΙΝΗ: Τί φκιάν'τς;

ΤΙΑΝΙΑ: Αου !! Ισύ είσι μαρ Λίνη; Πόσουν κιρό έχουμι να σ' ιδούμι; Τί δεν μας φάν'κις;

ΛΙΝΗ: Ιι ! Άφκιέμι κι μένα στου σικλέτι μ' !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί μαρ,τί έπαθις; Κάτσι να μι τα πείς (Κάθονται)

ΛΙΝΗ: Αφκιέμι σι λέου ! Αμα σί πώ, τα φρίξ' !

ΤΙΑΝΙΑ: Αου μή μαρ ουμιλάς ιέτσια κι μι σκιάζ' ! Πέ ! Ουμίλα !

ΛΙΝΗ: Ισύ πέ ! 'Ηρθα να σί πώ τα χαϊρλίθ'κα απ' αρραβώνιασις τ'ν Νιάνια σ' ! Αει κι η ώρα η καλή!

ΤΙΑΝΙΑ: Ιφχαριστούμι για τ'ν αγάπ'ς ! Κι σύ μαρ, τι μι κάθησι ! Αει ν' ακούσουμι τα χαϊρλίθ'κα !

ΛΙΝΗ: Ι, αφκιέμι σί λεν μην μι σκανιάζ' παραπάν ! Έχου απ' έχου τουν γκαϊλέ μ' !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ουμίλα μαρ ! Μι του τσιγκέλι τα στα βγάλουμι...

ΛΙΝΗ: (Ξεσπάει σε κλάμα) Απόμ'να στ'ν "πουλίτσα" !! Καγκάνας δεν μι χαλιεύει ιμένα τώρα !

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι μαρ τί είνι ιτούτα απου λες; Ισύ είσι σαν τουν καρουφέλλου !

ΛΙΝΗ: Σαν τ'ν γκαγκ'ζιά είμι ! Πού ζας ισύ ! Δεν ξέρ'ς μι ποιόν βιράγκου ιέχου να κάμου;

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιόν μαρ; Σί ξιγέλασιν κάνας;

ΛΙΝΗ: Μί ποιόν πήγα ιγώ κι να μη ξιγιλάσει ! Ιά έναν χάλιψα κι γώ κι θάρσα τα στιφανουθώ αρχίτιρα απ' τ'ν Νιάνια, κι αυτόν βρήκιν να παένει να βαρηθεί ου δ'κός μ' ου μπιστηριένιους !

ΤΙΑΝΙΑ: Ου Αγκύλας μαρ;

ΛΙΝΗ: Ια ου αδιρφός μ' ου Αγκύλας ! Πάει κι βαρέθ'κιν μι τουν Κουτιούλη, για μνιάν αβραϊα στου χουράφι, κι σφάθ'καν ! Κι κει απ' καρτηρούσα στιφάνι, μ' άμπουξιν κι ου Κουτιούλτς κι ούδι να μι δεί δεν χαλιεύει μι τέτοιουν βιράνκου αδιρφόν.

ΤΙΑΝΙΑ: Αου μαρ κουρμάδα μ' ! Αει μην κάμ'ς ιέτσια ! Δεν ήταν αυτού του τυχιρό σ! Τα βριθεί κάνας κι για σένα !

ΛΙΝΗ: Πότι τα βριθεί; Δεν βρέθ'κιν τόσα χρόνια, τώρα τα βριθεί;

ΤΙΑΝΙΑ: Α μην του λες ιτούτου, Λίνη ! Πού ξέρ'ς καμνιάφρας, ποιός γκαβός τα σί πάρει κι σένα !

ΛΙΝΗ: Μί κασμιρεύς, Τιάνια ! Άντις να μη φλήϊσ' κι να μη πείς να παένου στου καλό !

ΤΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ που τα παέν'τς; Τα φύβ'γς;

ΛΙΝΗ: Τα παένου σι μαναστήρι ! Δεν έχει ζουή για μένα τώρα !

ΤΙΑΝΙΑ: Άου τί ξίτκα χείρ'σιν να μι λέει ! Μούλουξι μαρ! Χαλιεύου γνουμ'κά ! Κι μην σκάϊζ' ντίπ!

ΛΙΝΗ: Τί να μην σκάζου; Ισύ μνιάν χαρά ξένοιασεις ! Τόδουκις του κουρίτσι σ' μκρό- μ'κρό, ξιβγίκις!

ΤΙΑΝΙΑ: Ουόχι, χάνα τ'ν αφήκου να μι τρανέψει, κι να τόχου μιθαύρου να μ' αραδάει ! Ου ένας να τ'ν βρουμάει κι ου άλλους να τ'ν ξινίζει !

ΛΙΝΗ: Μαρ δεν ήταν ναρθεί κι σί μένα κάνας "ξινός"; Δεν τα τουν άφ'να ! Μα άμα έχ'ς τουν Αγκύλα αδιρφόν... ! Σύρει μι τ'ν ώρα σ' στου μαναστήρι ! Να γέν'τς καλόγρ'α !!

ΤΙΑΝΙΑ: Σ' είπα ιγώ ιτούτα να τ' αστουχίϊσ' κι να τα βγάλ'τς απ' του μπχιαλό σ'. Ιγώ είμι ιδώ ! Κάτι τα βρούμι κι για σένα ! Του σόϊ τ' Μπατζόλα μας είνι τρανό ! Είνι κι η συμπιθηρά απ' τ'ν Γκόμπλιτσα τα βρούμι κάναν απού κει ! Κάναν δεν αφήνει ου θός να παένει χαμένους ! Τα σι βρούμι κάναν χουριάτη!!

ΛΙΝΗ: Τι μαρ χουριάτη τα μι δώϊσ' ;

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι μαρ, ξέρ'ς τί καλοί απ' είνι; Ιά κάτι ντιρέκια !!

ΛΙΝΗ: Λές μαρ Τιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί λέου; Μούγκι να χαλιεύς ισύ !...

ΛΙΝΗ: Αει σάνει ιέτσι, τα καρτηρέσου κόμα ιφέτουν, μα τ' χρόν' δεν ιέχει. Στου μαναστήρι το σφάλτσ' τω ! Καλόγρα, τα γένου !!

ΤΙΑΝΙΑ: Αει έτσι κάμει ! Τ' χρόν' παέν'τς στου μαναστήρι ! Κάτσι τώρα να σί φέρου κάνα λουκούμι να σί κιράσου να γλυκαθείς να "μουλιώϊσ'" κι σύ να σί αρραβουνιάσουμι !

ΛΙΝΗ: Αμην Παναΐτσα μ ! Αει σύρει φέρει ! Κι να μι δείξ' ύστ'ρας τα μπιλτζίκια κι τα τσίτια απ' τ'ν δώρσαν στ'ν αρραβώνα τ'ν Νιάνια να χαρώ !

ΤΙΑΝΙΑ: Ιάμει παένου ! Δικαουχτώ κ'τιά λουκούμια τ'ν δώρ'σαν οι τζιτζίκις τ' Μπατζόλα ! Νάχει να τρώει μιαν ζουή να γλυκαίνιτι... Αμπασκάλη κι κ'τί. Κάτσι αυτού, ιέρχουμι !

ΛΙΝΗ: Σύρει, ιάμει καρτηρώ ιγώ ! (Φεύγει η ΤΙΑΝΙΑ) Τυχιρό του μαϊμένου ! Τί τ'ν βρήκιν κι τ'ν λιμπέφκιν ου ψέκκας ου Μπατζόλας, τ'ν μίξου απ' τ'ν πέφτ'ν τα βρακιά, δεν ξέρου ! Κι μας τα κουρίτσια απ' είμιστι σαν τουν ντανιέ κι σαν τα κρύα τα νιρά, κάνας δεν μας τυρράει ! Γκαβοί μαρ οι άντροι, γκαβοί... (Έρχεται η ΤΙΑΝΙΑ)

ΤΙΑΝΙΑ: Ουρίστι ! Μαναχή σ' ουμιλάς Λίνη;

ΛΙΝΗ: Ιά λέου, νάντς καλά κι στιριουμένοι, κι να τ'ς κιρδέισ'.

ΤΙΑΝΙΑ: Ιφχαριστούμι ! Ουρίστι να γλυκαθείς ! (Κερνάει λουκούμι).

Απ' έξω έρχεται η ΦΡΥΔΟΥ

ΦΡΥΔΟΥ: Τιάνια... Πούσει μαρ !

ΛΙΝΗ: Ποιά σί κράζει μαρ Τιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Σαν τ'ν Φρύδου ακούσκιν ! ! Ιέλα μαρ... μέσα είμιστι !

ΦΡΥΔΟΥ: (Έρχεται στεναχωρημένη) Ιδώ είσι;... Α είνι κι η Λίνη.

ΤΙΑΝΙΑ: Τί φκιάντς μαρ... τί είσι ιέτσια, φρυγμένη;

ΦΡΥΔΟΥ: Δεν τάμαθέτι μαρ;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί να μάθουμι μαρ;

ΦΡΥΔΟΥ: Τριουρνάει του "σιαΐνι" στου μαχαλά μας !

ΛΙΝΗ: Αου ! Κι άφκα ανοιχτό του κουμάσι στου σπίτι ! Τα μι σφάξει ου Αγκύλας άμα τουν αρπάξει τα πιριστέρια !

ΦΡΥΔΟΥ: Ουόχι ιτούτου του σιαΐνι μαρ Λίνη ! Τ' άλλου ! Ου χάρουντας !

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιός μαρ πάλι ;

ΦΡΥΔΟΥ: Ια ου Δημ'τρούλ'τς τς Αφρατούλας !

ΤΙΑΝΙΑ: Πότι μαρ; Αου ! Πάει κι αυτός ! Α, καλά χαμπάρια απ' μας ίφιρις !!

ΛΙΝΗ: Τ'ς καμάρουσιν;

ΦΡΥΔΟΥ: Εμ τί σας λέου τόσην ώρα ! Ια τ'ς χαραϊες!

ΤΙΑΝΙΑ: Αου, παναϊτσα μ' ! Τί τα κάμει μαναχιά τ'ς η Αφρατούλα !

ΦΡΥΔΟΥ: Αει σιούκουτι ! Ταρθήτι να παένουμι να τ'ν παρασταθούμι στου βάσανου τ'ς;

ΛΙΝΗ: Τί ήταν ναρθείς να μας του πεις ζιουρού Φρύδου ! Μας τόβγαλεις ξινό του λουκούμι !

ΦΡΥΔΟΥ: Ιέτσι είνι η ζουή ! Τα ξινά παέν' αντάμα μι τα γλυκά ! Ιγώ παένου !

ΛΙΝΗ: Ιάμει ταρθώ κι γώ ! Τράβα αμπρουστά κι ακ'λουθώ !

ΦΡΥΔΟΥ: Να σί καρτηρούμι Τιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Σύρτι ισείς ! Ιγώ τα καρτηρέσου να 'ρθούν τα μ'κρά απ' του σκουλειό ,να βάλου να φάν να τα σμαζώξου κι ύστ'ρας τα ρθω ! ... Σύρτι ισείς !

ΛΙΝΗ: Πιρπάτα Φρύδου !...

ΦΡΥΔΟΥ: Πιρπατώ ιγώ ! Τι τ'ν βρήκιν τ'ν κουρμάδα, τι τ'ν βρήκιν !

(Χάνονται μουρμουρίζοντας. Η ΤΙΑΝΙΑ πάει στην κουζίνα.)

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ

Απ' έξω έρχεται τρέχοντας ο Νιαιάτσιος)

ΝΑΤΣΙΟΣ: Μάλη... Μάλη... Βιάσ' !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ε, μπρε, σκόλασις;

ΝΑΤΣΙΟΣ: Σκόλασα... βιάσ' σί λεν ! 'Αν' ξι αγλήγουρα του σιντούκι !

ΤΙΑΝΙΑ: Γιατί μπρέ τί γένκιν;

ΝΑΤΣΙΟΣ: Δεν ακούς μαρ τί σι λέου; Βγάλει τ'ν βζουνάθκι τ'ν στουλή ! Τα κάμου παρέλαση, μιθαύρου ! Τα γένου β'ζουνάκι !

ΤΙΑΝΙΑ: Α, καλά ! Μην σκάϊζ' ντίπ τα τ'ν βγάλου ιγώ !

ΝΑΤΣΙΟΣ: Να τ'ν βγάλ'τς τώρα ! Να τ'ν βάλου ! Τα κάμου παρέλαση μιθαύρου τ' Ιβαγγελ'τσμού!

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ, τί μιράκια σί τσάκουσαν !... Η Νιάνια που είντιν;

ΝΑΤΣΙΟΣ: Όξου στάθ'κιν ! Τυρράει μι τ'ς συντρόφ'σις τ'ς τουν πιθαμένουν ! Πότι τα τουν σκώσ'ν μα τουν κυρ- Δημ'τρούλη;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί σί νοιάζει μπρέ ισένα σιούρδι; Ια του δειλ'νό ! Κι αυτήν πάλι τί μι στάθ'κιν όξου...

ΝΑΤΣΙΟΣ: Τυρράει τ'ς γειτόντ'σις απ' τουν παέν λούδια να τουν "χειριτήσν", κι απ' κασμιρεύν...

ΤΙΑΝΙΑ: Εμ δεν πείνασιν κόμα, ναρθεί να φάει; Σύρει μπρε κράξτην ναρθεί να φάτι... Αειντι, τί μι στάθκιν !

ΝΑΤΣΙΟΣ: Δεν παένου ναρθεί μαναχή τς ! Ιγώ πνώ... (Βλέπει τη Νιάνια) Ιάτην ήρθιν ! Βάλει να φάμι...

(Μπαίνει η ΝΙΑΝΙΑ)

ΤΙΑΝΙΑ: 'Αειντι μαρ Νιάνια ! Τί μι στάθ'κις κι χαζεύς όξου; Δεν σ' είπα νάρχησι ένα κι ένα στου σπίτι; (Ετοιμάζει για φαγητό)

ΝΙΑΝΙΑ: Ιέ μαρ μάλη τί να κάμου;... Μα, τί γένητι στ'ς κυρά- Αφρατούλας;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί χάλιβις να γιένει μαρ ! Τ'ς καμάρουσιν, ου άντρας τ'ς κι παένει ου κόσμους να τουν "χειριτήσν" !

ΝΙΑΝΙΑ: Εμ τί χαρά έχ'ν; Παέν' όλοι λυπημένοι κι βγαίν' όξου τσακόνουντας τ'ν κλοιά τ'ς απ' τα καρκάλια ! Τί μπέντια λεν στουν πιθαμένουν, κι κουραχάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Σώπα μαρ; Τί μι λες !! Ουουχ, κουρμάδα Μπαλάσου τί σί κάμει η θυγατέρα σ'!! Ποιός ξέρει τί σιχασιές κι τι σιουρδίτ'κα λέει η Αφρατούλα να μην μπουρούν να σταματήσ'ν τα γέλια ου κουσμάκ'ς; !! Ου να τ'ν κόψει ου θός !

ΝΑΤΣΙΟΣ: Έτσι φκιάν' στ'ς πιθαμένοι απ' παέντι μα; Λιγόνιστι στα καρκάλια; Να παένουμι κι μεις ιτότι ! Να κασμιρέψουμι !

ΤΙΑΝΙΑ: Μουλουξι μπρέ, δεν σί χράζουντι ισένα ιτούτις οι πόρτις. Κάτσ' τι να φάτι ισείς, να σμαζουχτώ ιγώ, να παένου αγλήγουρα να προυκάμου μην τουν "σκώσ'ν" !...

ΝΙΑΝΙΑ: Μά, μάλη ιμένα να μι βγάλ'τς απ' του σιντούκι τ'ν "βουσκουπούλα".

ΤΙΑΝΙΑ: Τί να τ'ν φκιάϊσ' μαρ ισύ τ'ν βουσκουπούλα;

ΝΙΑΝΙΑ: Τί "τι να τ'ν κάμου" ; Ια για τ'ν παρέλαση...

ΤΙΑΝΙΑ: Παρέλαση τα φκιάσει ου Νανιάτσιους κι τανάνει β'ζουνάκι...

ΝΙΑΝΙΑ: Τα φκιάσου κι γώ !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί "τα φκιάϊσ κι σύ" μαρ;

ΝΙΑΝΙΑ: Παρέλαση σί λεν ! Μ' έβαλιν κι μένα η δασκάλα !...

ΤΙΑΝΙΑ: Ούχ ! Ιάτα τα μύθια !...

ΝIΑΝΙΑ: Τί μύθια μαρ ! Απ' τ' αλήθεια τα φκιάσου παρέλαση !

ΤΙΑΝΙΑ: Δεν τα κάμ'ς...

ΝΙΑΝΙΑ: Τα φκιάσου ! Αφού μ' έβαλιν η δασκάλα !

ΤΙΑΝΙΑ: Άκσις τι σ' είπα ιγώ ή δεν; Σιϊσμοί δεν μι χράζουντι στου κιφαλάκι μ' ! Φάει αυτού ! Φαρμάκουσι...

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μάλη να μην φκιάσου; Μπά; Τί μούγκι ου Νανιάτσιους να κάμει παρέλαση;

ΝΑΤΣΙΟΣ: Ιγώ τανάμει βζουνάκι ! (Τρώει λαίμαργα)

ΝΙΑΝΙΑ: Κι γώ βουσκουπούλα !

ΤΙΑΝΙΑ: Κι γώ είπα δεν τα κάμ'ς !...

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μάλη;

ΤΙΑΝΙΑ: Τί γιατί μαρ; Αστόϊσις απ' είσι αρραβουνιασμένη;

ΝΙΑΝΙΑ: Κι σάν !;

ΤΙΑΝΙΑ: Τ'ς Αφρατούλας τα χαμπάρια χαλιεύς νάχουμι μαρ; Να μας κριμάσει τα κουδούνια ου μαχαλάς, κι ναχ'ν να κασμιρεύν' μι τ' ιμένα; Τί τα πεί ου Μπατζόλας άμα του μάθει; Χάλιβις να σί γυρίσει ουπίσου τα δαχτ'λίδια, γιατί χάλιβεις ισύ να φκιάϊσ' παρέλαση; ΝΙΑΝΙΑ: Τί είνι ιτούτα τα σιουρδίτ'κα απ' χείρ'σις να μι λές μαρ μάλη τώραϊα; Παρέλαση τα κάμου, δεν τα παένου στ'ν Αμιρική...

ΤΙΑΝΙΑ: Ακ'σις τί σ' είπα ιγώ; Δεν τα κάμ'ς !! Σώθκιν !

ΝΙΑΝΙΑ: Τα κάμου σί λέου !...

ΤΙΑΝΙΑ: Μαρ γουμάρα, μην μι σιϊζ' ! Άειντι κι δεν χαλιεύου να σί πώ λόϊα ώρις απ' είνι ! Τί τα πούμι τ'ν πιθιρά σ' απ ταρθεί να σί πάρει μιθαύρου να παέντι αντάμα στ'ν ικκλησιά ! Ιβαγγελ'σμός είνι ! Τα τ'ν πούμι: "Καρτέρα να σώσει η παρέλαση, ναρθεί κι η Νιάνια να τ'ν πάρ'ς;"

ΝΙΑΝΙΑ: Ιί, μπιζιέρσα ! Όλου στ'ς ικκλησιές μι σιργιανάει κι αυτήν η πιθηρά μ! Ιέτσι είνι η αρραβώνα; Δεν μι τά'πεις ιτούτα ! Απ' τ'ν ώρα απ' μ' εδουκιέτι τουν Μπατζόλα νιαί του "τσίγκ" παίζου κι νιαί σκουλειό χαλιβέτι να παένου ! Κάτι καλά απ' ήρθαν οι δασκάλις κι σας είπαν να μ' αφήκτι να παένου κομα μνιάν τάξη, ώσουν να σώσου τ'ν ιέκτη (ΣΤ) να μην απουμίνου ντ'βάρι σαν κι τ' ισάς !

ΤΙΑΝΙΑ: Ου ούχ ! Μούλουξι μην μι κάμ'ς να τ' αδουκιούμι ! Λίγου αρπάθ'καμι μι τ'ν πιθερά σ' άμα τ'ς τούπαμι τα σ' αφήκουμι να του σώϊσ' του σκουλειό ! Σ' είπα ιγώ, σιϊσμοί δεν μι χράζουντι ! Πάει σώθ'κιν ! Δεν τα κάμς

ΝΙΑΝΙΑ: Τα κάμου, τα κάμου τα κάμου ! Πότι τανάμι πάλι μκρή μαρ μάλη να κάμου παρέλαση να χέρουμι; Όταν τα μι γκαστρώσει κι τανάχου μνιάν κ'λοιά ίσια μι τα μάτια;

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι κουρμάδα, μην σ' ακούσει καμμιάν πιθερά σ' κι έχουμι τρανόν σιϊσμόν ! Η παρέλαση είνι να κάμ'ν τα μκρά τα κουρίτσια ! Να του βγάλ'τς απ' του μπχιάλο σ !

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μάλη ιγώ τί είμι, τρανή; Κουρίτσι είμι κόμα !

ΤΙΑΝΙΑ: Τώρα τράνηψις ισύ ! Τα παέντς στ'ν πιθερά σ '!

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μάλη ! Ότι χαλιεύει αυτήν η μπίμπα, η αρκούδα η πιθερά μ' τα μι φκιάνει; Μί ξιπάτουσιν στα χουσμέτια, κι στα σιργιάνια στς τζιτζίκις τ' Μπατζόλα. Ιγώ είμι μ'κρή κόμα κι απουστένου ! Απουκοιμνιούμι μι τι αυτά τα χαζίτ'κα απ' κάθουντι κι ουμιλούν μι τ'ς ώρις ! Ούτι μι τ'ς συντρόφσις μ' δεν μ' αφήνει να παίξου !... Ισύ μαρ μάλη δεν μ' είπις τα μ' αφήνει να παίζου;

ΤΙΑΝΙΑ: Ουουχ, κουρμάδα μ ! Κόμα δεν σ' ήρθιν η γνώμη μαρ; Κόμα δεν του πήρις χαμπάρι απ' τράνηψις κι απ' δεν είσι κουρίτσι; Πιχνίδι μ' αραδάς κόμα;

ΝΙΑΝΙΑ: Τί τρανή είμι μα; Δικατρία χρόνια έχου μούγκι !...

ΤΙΑΝΙΑ: Δικατρία (13) στα δικατέσσιρα (14) είσι ! Τράνηψις ! Άλλοις σαν κι τ' ισένα στν Γκόμπλιτσα, κι στ' άλλα τα χουριά έχν κι δυό μ'κρά μαρ κουρμάδα !... Παρέλαση μ' αράδας να κάμ'ς, αντί να αραδάς να κάμ'ς πιδιά !

ΝΙΑΝΙΑ: 'Ακσι να σι πώ μάλη: "Χρόνια -χρόνια τα πανιά, χρόνια -χρόνια τα πιδιά. "Ταρθεί κι ώρα τα ! Τώρα τα παίζου !

ΤΙΑΝΙΑ: Ααχ ! Πιτάει κόμα του μπχιαλό σ' !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν πιτάει κι ντίπ ! Ιγώ τα κάμου παρέλαση κι δεν πά να λες ισύ, κι η πιθερά μ !...

ΤΙΑΝΙΑ: Σ' είπα δεν τα κάμ'ς κι μην μι σιϊζ' παραπάν' ! Κάτσι φάει κι βγάλει τουν σκασμόν, ουρσούζα ! Σιΐστραβου !!

ΝΑΤΣΙΟΣ: Τί να φάει; Τόφαγα ιγώ κι του δ'κό τ'ς του φαϊ !

ΤΙΑΝΙΑ: Ουουχ τί μι βρήκιν σήμιρα ! Τί σιϊσμός, απ' μ' ήρθιν στου κιφαλάκι μ'. Τα μι'ρθεί καμμίαν καταρουή. Στου σκουλειό δεν τα στέλ'ν να μάθ'ν γράμματα, μα να γυρνούν στου σπίτι κι να λαβατίζ'ν του δ'κό μας του κιφάλι ! Μπρε χαντακουμένι, τί τα φάει τώρα η Νιάνια, τι να τ'ν δώσου μπρε; (Τον δέρνει. Ο Νανάτσιος πάει κλαίγοντας στο παράθυρο).

ΝΙΑΝΙΑ: Άμα δεν μ' αφήκ'ς να κάμου παρέλαση δεν τα φάου ώσου να πιθάνου κι τότι να κλαίς!

ΤΙΑΝΙΑ: Σπαράξ' μαρ απ' τουν τόπους ! "Τα πιθάνει". Να μην φας μαρ ! Παρέλαση δεν τα σ' αφήκου να κάμ'ς

ΝΙΑΝΙΑ: Τα κάμου σί λέου κι τα ιδείς ! Τα κάμου κι τα νάμει κι βουσκουπούλα ! Κι άμα χαλιεύτι ιέλατι να κάμ'τι αντάμα μι τ' ιμένα, κι σύ κι η πιθερά μ !!

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιόν μαρ γυρνάς λόϊα; Γουμάρα... Παλιουφόραδα ! Τώρα να ιδείς τι τα σί κάμου τα τσιρέκια ! Ξιπατουμένου ! Μι σίϊσις πάλι... απ να ξιπατώνουσαν κι να μην φένουσαν ! (Κυνηγάει να την χτυπήσει).

(Απ' έξω έρχεται η ΣΥΜΠΕΘΕΡΑ κρατώντας λουλούδια. Καλοντυμένη. Σχεδόν 50 χρονών. Κοντοστέκεται στην εξώπορτα)

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: (Φωνάζει) Συμπιθεράά ! ... Είσι μαρ Τιάνια;

ΝΑΤΣΙΟΣ: (Τη βλέπει απ' το παράθυρο). Μάλη... μάλη άφκη τ'ν Νιάνια ! Καλώς τα δέθ'κις ! Ήρθιν η αρκούδα η πιθηρά τ'ς Νιάνιας μας !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί ! ; 'Αλλους σιϊσμός μ' ήρθιν στου κιφαλάκι μ ! Άμα δεν μι' 'ρθεί καταρουή σίμιρα, δεν τα μι' 'ρθεί καμνιάφρας !... Ιέλα μαρ συμπιθερά, ιέλα ! Είμι !...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: (Μπαίνει) Τί φκιάν'τς σιμπιθερά;

ΤΙΑΝΙΑ: Καλουσόρ'σις συμπιθερά ! Κόπιασει...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Τί είσι ιέτσια "αναμμένη" μαρ... Τί έπαθις πάλι; Σί σίϊσιν τίπουτας η Νιάνια;

ΤΙΑΝΙΑ: Μπά πώς ήταν ιτούτου κι θάρσεις; Ιά απόστασα απ' τα χουσμέτια... Μπουμπούντσα!!

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Αα! Απ' αλλού τα ν'άκ'σα τ'ς φουνές, κι θάρσα ουμιλάς μι τ'ν Νιάνια !

ΤΙΑΝΙΑ: Ιι κι σύ ! Ια μ'κράτ'κα λόϊα κι γινάτια ! Μας απίτ'χις κι στου φαΐ. Όσου απόφαγάμι... (Πλησιάζει τη Νιάνια) Φίλ'τσι μαρ Νιάνια του χέρι τ'ς πιθερά σ !... Τι τυρράς;

ΝΙΑΝΙΑ: (Μονολογεί) Δισπότ'ς είνι; ...Καλουσόρ'σις μητέρα ! (Φιλάει) Τί κάμ'ς καλά είσι;

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Δόξα τουν ! Ισύ τί φκιάντς; Τράνιψις σήμιρα ένα σπιρί ή κόμα;

ΝΙΑΝΙΑ: Τράνιψα, τράνιψα ! Τί γλέπου; Μ' ίφιρις κι λούδια;

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ίφιρα, μα δεν τα'χου για σένα ! Τάφιρα στουν πιθαμένου ! Παένου στουν Δημ'τρούλη απ' τ'ς καμάρουσιν ! Ταρθείς συμπιθερά να παένουμι αντάμα;

ΤΙΑΝΙΑ: (Μονολογεί) Α, απ' να σί φάν τα σ'κλιά !... Φτού, φτού φτού ! Μακρά απου δώ ! Σιέφκιν στου δ'κό μ' του σπίτι μι τα λούδια απ' τουν πιθαμένου !... Μαρ συμπιθερά κι σύ, δεν σ' έκουψιν; Πού πήγις κι σιέφκεις πρώτα στου δ'κό μ' του σπίτι μι τα λούδια; Σύρει να παέν'τς ικεί απ' μι κείν'τσις...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ιέ μαρ συμπιθερά κι τί γέν'κιν ! Ιά λούδια είνι ! Τί έχ'ν;

ΤΙΑΝΙΑ: Ιά έχ'ν απ' είνι για τουν πιθαμένου, για τιαυτό κι τόχου ουρσουζιά !

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ιιιι ! Πουλύ μι τα μιλιτάς κι τα ψειρίϊζ !! Είσι πουλύ "ψείρου" κι να μι συμπαθάς απ' στου λέου.

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιά μαρ είνι ψείρου ! Τα μι πείς ειμένα τα "ψειρίζου;" Ιγώ είμι η ψείρου ή ισύ απ' δεν ακουτάει να πατήσει κάνας στου σπίτι σ' κι σι τσακώνει τ' ανάπουδου κι του μπλαρίσιου, κι τουν διώχ'τς να μην σί μουρταριέψει;

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ιγώ μαρ; Αου, ιδέτην ! Χείρσιν να μη λέει λόϊα ! Τί μη χράζουνταν κι μένα ναρθώ η κουρμάδα, τί μι χράζουνταν; Ιγώ ήρθα για καλό, να κάμου τα χρέα, κι να μ' απουλήκει ένα στόμα δυό π'θαμές !

ΤΙΑΝΙΑ: Να μην μι κουβαλνιούσαν μαρ ! Στουν Δημ'τρούλη δεν κείντσις να παέντς; Τι μι κουβαλήθκις ιδώ, να μι σίϊσ';!

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ια ντε τι σί κουβαλήθκα, η σιούρδα μ' ; Απέρασα για δ'λειά μαρ ! Είχα τρανό ζόρι κι σκάσιμου να ιδώ τα μούτσα σ ! Σί χράσκα ! Ια, πάεινα απ' πάεινα στουν πιθαμένου, κι απέρασα να πώ τ'ν Νιάνια, μιθαύρου τ' απηράσου να τ'ν πάρου να παένουμι στ'ν ικκλησιά ! Ιβαγγιλ'σμός ! Τρανή γιουρτή ! Μάναχη τα παένου στ'ν ικκλησιά ;!

ΝΙΑΝΙΑ: Νιαί ! Δεν ταρθώ ιγώ μητέρα ! Τα παέν'τς μάναχη !

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Τί είπις μαρ, δεν άκ'σα καλά; Ιά πέτου κόμα μνιάφρας;

ΝΙΑΝΙΑ: Μιθαύρου τα γένου βουσκουπούλα κι δεν τα 'ρθώ στ'ν ικκλησιά... ταρθήτι να μι δείτι στ'ν παρέλαση απ' τά κάμου μι του σκουλειό; Να μι καμαρώστει;

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Να σι παραχώσου, ουόχι να σί καμαρώσου ! Άμα χαλιεύς να σ' ανοίξου τ'ν γούρνα, κάμει παρέλαση !

ΤΙΑΝΙΑ: Τί είπις μαρ !; Ποιόν τα παραχώϊσ' κι τά τ'ν ανοίξ' τ'ν γούρνα; Του δ'κό μ' του κουρίτσι; Απ' ανατρόμαξα να τ' αναστήσου; Τέσσιρα μ'κρά απόρ'ξα, κι τα του πεις ισύ τα τ'ανοίξ' τ' γούρνα !! Να ξιπατώνουσαν κι να μην φένουσαν...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ια άκσις κι πουλύ καλά κι όλνας ! Ποιός να τ'ν ιδεί μαρ αρραβουνιασμένη μι τουν Μπατζόλα μ' να φκιάνει παρέλαση στ'ν πλατέα κι δεν τα μας κασμιρέψει ! Τα μι κάμει ρέζιλουν στουν μαχαλά ! Ιέναν παρά ! Δεν τανάμει να βγώ στουν κόσμουν ύστ'ρας !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν πα να λές ισύ μητέρα, ιγώ τα κάμου ! Κι άμα δεν χαλιεύς να κάμου μάναχη, ας ηρθεί κι ου Μπατζόλας ! Να τουν ντύσουμι βζουνάκι κι να κάμουμι αντάμα παρέλαση! Να μας γλέπ'ν κι να λεν: Απιρνάει του βζουνάκι κι η βουσκουπούλα !

ΤΙΑΝΙΑ: Μούλουξι μαρ ! Ιγώ ουμιλώ μι τ'ν πιθερά σ' !

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Δεν τα κάμ'ς ! Τουν κώλου σ' να χ'πάς απ' καταεί !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν τ'ν ακούς τί λέει μαρ μάλη; (Κλαίει)

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Μαρ σ' είπα ιγώ. Άμα χαλιεύς να τα μαζώξ' τα ζ'ντράνια σ' κι τα παρτάλια σ', κι ναρθείς ούδει ικείνη τ'ν ώρα τα ιπιστρόφια στ'ν μάνα σ !

ΝΙΑΝΙΑ: Γιατί μαρ μπιστηριένις κιά οι δυό ! Καγκαμνιάν δεν τα μ' αφήκει να κάμου παρέλαση; Τί τα πάθ'τι;

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Τα πάθουμι ! Δεν τα σ' αφήκου ιγώ να μας κάμ'ς ισύ η μύξου ιέναν παρά στουν μαχαλά ! Τα μας κριμάσ'ν τα κουδούνια ! Τα λεν ιέκαμάμι νύφη απ' βρουμάει γαλατιές !

ΤΙΑΝΙΑ: Ποιός μαρ βρουμάει γαλατιές ;! Του δ'κό μ' του κουρίτσι ! Ακούς ικεί τα μι πεί τα του στείλει τα ιπιστρόφια ! Άμα ακουτάς στείλτου μαρ, σιούκλα ! Στείλτου ουπίσου, άμα ακουτάς ! Ιά ιγώ τα τ'ν αφήκου να φκιάσει παρέλαση κι σύ στείλτου άμα ακουτάς !! Να σ' ιδούμι...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ια αφκιέτην να κάμ' παρέλαση, κι τα ιδείς κι σύ ! Νινιούκου μι λεν ιμένα ! Δεν μι ξέρ'ς απ' τ'ς καλές. Αφκιέτην ντε να κάμει ! Να ιδείς για πότι τα σι 'ρθεί στου σπίτι μι τα παρτάλια τ'ς !

ΤΙΑΝΙΑ: (Νευριασμένη) Αει μαρ ξιπατώσ' φιεύγα απού δώ να μην σί γλέπ'ν τα μάτια μ'! Πρασ'νίκου ! Ξιπατώσ' κι σύρει ικεί απ' χ'ράζει ! Στουν πιθαμένου. Μούγκι για τ'ς πιθαμένοι είσι ισύ...

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ποιόν μαρ τα πείς είνι για τ'ς πιθαμένοι; Ιγώ ή ισύ; Απ' να σί φαν τα σκ'λιά; Λίγγου... Μπίζ'ντρου !! (Ορμάει πάνω της και τη χτυπά με τα λουλούδια)

ΤΙΑΝΙΑ: Στραβουκατσιαούλου... Βρώμου... Σκ'λίκου !! Πρασ'νίκου !! (Μαλλιοτραβιούνται) (Βλέποντας η Νιάνια την όλη κατάσταση φωνάζει το Νανιάτσιο.)

ΝΙΑΝΙΑ: Ουχ Νανιάτσιου σύρει κράξει τουν μπαμπάκα τα βαρηθούν αυτές ιδώ ! ...

ΝΑΤΣΙΟΣ: (Τρέχοντας έξω απ' το σπίτι) Μπαμπάκαααα !!! Πχιάλα αγλήγουρα... Σφάθ'καν!!!

ΝΙΑΝΙΑ: ...Μη μαρ μάλη αρπάχνηστι, δεν τα κάμου παρέλαση άμα είνι να βαρένηστι !... Δεν τα κάμου σας λέν !... Χώρ'σέτι. (Τις χωρίζει σπρώχνοντάς τες με δύναμη ).

ΤΙΑΝΙΑ: Τα κάμ'ς κι τα παρακάμ'ς ! Δεν τα γένει του δ'κό τς !

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Μαρ σ' είπα ιγώ ! Ας κάμει άμα ακουτάει ! Δεν τ' χώρ'σα !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν τα κάμου ! Τουν χαλιεύου τουν Μπατζόλα !...

ΤΙΑΝΙΑ: Τα κάμ'ς ! Τα γένει ιτούτου απ' χαλιεύου ιγώ ! Κι δεν πα να ρίχνητι η πιθηράς, κι να χπιέτει απ' καταεί !

ΝΙΝΙΟΥΚΟΥ: Ούδει τώραϊα τ'ν χώρ'σα !

ΝΙΑΝΙΑ: Μη μαρ μητέρα...Μί ρώτσις ιμένα απ' τουν χαλιεύου τουν Μπατζόλα;!

ΤΙΑΝΙΑ: Τα σί βρώ ιγώ άλλουν καλύτιαρουν κι αξιότιρον, κουρίτσι μ ! Παρέλαση τα κάμ'ς γιατί του χαλιεύου ιγώ !

ΝΙΑΝΙΑ: Δεν τα κάμου σι λέου, τουν αγαπάου τουν Μπατζόλα κι δε χαλεύου να μι χουρίσ'τι !

ΤΙΑΝΙΑ: Τα κάμ'ς είπα ! Τώρα απ' γινατιάσκα τα κάμ'ς κι τα χουρέψ'ς ! Ια να τ'ν κάμ'ς να σκάσει η πιθηρά σ', να κάμει "πάκ" ! Κι άμα ακουτάει ας σί γυρίσει ουπίσου ! Ουόχι ! Άμα ακουτάει ας του κάμει ντε !

ΝΙΑΝΙΑ: Εμ' να κάμου ιτότι ! (Πλησιάζει την πεθερά της) Τ' αφήκ'ς κι τουν Μπατζόλα να κάμει παρέλαση μητέρα; Τα τουν αφήκ'ς;

ΣΚΟΤΑΔΙ.- .... 

ΤΕΛΟΣ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2020 - «ΝΙΑΝΙΑ» του Γ. Χ. Παφίλη στην Αίθουσα «Φίλιππος» Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης στα πλαίσια της Κοζανίτικης Αποκριάς παρουσιάζει τη σατιρική ηθογραφία «ΝΙΑΝΙΑ» σε κείμενο και σκηνοθεσία Γ. Χ. Παφίλη, στο γλωσσικό ιδίωμα..-Λίγα λόγια το έργο:.-Η Νιάνια, είναι ένα χνούδαβο κορίτσι στην Κοζάνη της δεκαετίας του 1930 που απροσδόκητα θα μπει σε περιπέτειες.Το προξενιό που ο πατέρας της έχει συμφωνήσει να κάνει και ο λόγος που έδωσε να παραδώσει το κοριτσάκι στον «χασάπη» με γνώμονα πως τα «κορίτσια για δόσιμου είνι» γιατί «άμα τρανέψ΄τ΄αραδάει», δεν του αφήνουν περιθώρια να επιτρέψει στην Νιάνια να αποφασίσει. Κι αυτό γιατί άμα ίλιγαν οι γουνίδις του ΝΑΙ, χράζουνταν να πεις κι συ του ΝΑΙ»..-Η «ΝΙΑΝΙΑ» είναι μια δραματική κωμωδία που ανεβαίνει και πάλι στη θεατρική σκηνή, ύστερα από την πρώτη παρουσίαση της στο κοινό της Κοζάνης πριν από 17 χρόνια, με νέα ματιά και άποψη. Η Νιάνια με την απόσταση του χρόνου ονειροπολεί και μετρά τι κέρδισε και τι έχασε όλα αυτά τα χρόνια..-Συντελεστές:.-Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία και μουσικές επιλογές: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡ. ΠΑΦΙΛΗΣ.-Επιμέλεια σκηνικών: ΝΙΚΟΣ ΛΑΒΑΝΤΣΙΩΤΗΣ.-Κοστούμια: ΜΑΡΘΑ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ.-Επιλογές κοστουμιών από το βεστιάριο: ΤΑΣΟΥΛΑ ΣΙΜΑΡΑ.-Επεξεργασία Ήχου: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΝΤΙΑΝΗΣ.-Φωτισμοί: ΣΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.-Βοηθός Σκηνοθέτη: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΤΣΩΝΑ.-.-Τους ρόλους ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης:.-Νιάνια γριά: ΔΕΣΠΟΝΑ ΠΑΤΣΩΝΑ.-Γιος της Νιάνιας: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ.-Νιάνια μικρή: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΗ.-Τάνια: ΛΟΛΑ ΔΡΑΜΑΛΗ – ΚΟΤΣΦΕΤΣΟΥΛΗ.-Φρυδού: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΑΔΑΜΟΓΙΑ.-Νάτσοιους: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣ.-Λίνη: ΑΓΓΕΛΑ ΔΗΜΟΥ – ΡΟΥΣΗ.-Ναούμ΄ς: ΤΑΚΗΣ ΣΥΝΔΟΥΚΑΣ.-Κατσιν΄: ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΟΥΓΑΛΗ.-Α΄μικρή: ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ.-Β΄μικρή: ΣΟΦΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ.-Γ΄μικρή: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΦΙΛΗ.-Προυξίντης: ΘΑΝΟΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣ.-Μπατζόλας: ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗΣ.-Φίλος γαμπρού: ΚΟΣΜΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ.-Κατσιάντα: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ.-Μάτη: ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΟΥΓΑΛΗ.-Σανούκου: ΝΟΥΛΑ ΑΛΕΥΡΑ – ΜΑΚΡΟΓΛΟΥ.-Ακούγεται η Αίγλη Μέλλιου – Παφίλη..-.-Το ηχητικό ντοκουμέντο του προξενιού, που ακούγεται, πριν την έναρξη της παράστασης είναι απόσπασμα της εκπομπής της ΕΤ3 «Ελλήνων δρώμενα» με τίτλο «Το προξενιό και η προίκα στη Δυτική Μακεδονία», στο οποίο συμμετέχουν κάτοικοι της Εράτυρας και της Γαλατινής..-Η παράστση θα παίζεται από την Παρασκευή 5 έως και το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου στην Αίθουσα «Φίλιππος», στις 9 το βράδυ..-Γενική είσοδος: 10 €. Ισχύουν εισιτήρια του ΟΓΑ..-Προπώληση εισιτηρίων: Δευτέρα 1 – Τρίτη 2 Φεβρουαρίου στα γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης στην «Αίθουσα Τέχνης», στον ημιόροφο, από 9 π.μ. – 2 μ.μ. και Τετάρτη 3 – Σάββατο 13 Φεβρουαρίου, από 12 π.μ. – 2 μ.μ. και από 6-8 μ.μ., στην Αίθουσα «Φίλιππος»..-♣

Την Πέμπτη 7 Απριλίου 1994 στο κατάμεστο από κόσμο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού η Θεατρική Σκηνή του Δήμου Κοζάνης έδωσε μια παράσταση με την Κοζανίτικη σάτυρα του ταλαντούχου Κοζανίτη συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιώργου Παφίλη. Το έργο πραγματευόταν τ' αρραβωνιάσματα μιας μικρής κοπέλας, της Νιάνιας, σε αρκετά παλιότερες εποχές σε μια επίσης μικρή επαρχιωτική κοινωνία, που το γεωγραφικό της στίγμα προσδιορίζεται κυρίως από το γλωσσικό ιδίωμα που χρησιμοποιείται στο έργο.

Την πατρίδα του την Κοζάνη των περασμένων δεκαετιών διάλεξε ο Γιώργος Παφίλης ως τόπο δρώμενων και πέτυχε, χειριζόμενος άψογα το Κοζανίτικο γλωσσικό ιδίωμα και αναλύοντας τα τρέχοντα για την εποχή γηγενή ήθη και έθιμα, να μας δώσει ένα όμορφο σατυρικό έργο, αγγίζοντας τα όρια της ηθογραφίας.

Με μια πρώτη ματιά το έργο φαίνεται περιγραφικό.Μια προσεκτικότερη δεύτερη ανάγνωση όμως αναδεικνύει την σκηνική του οικονομία, την προοδευτική ανάπτυξη χαρακτήρων και ρόλων, τους ψηλούς και χαμηλούς τόνους ενός καλοστημένου θεατρικού παιχνιδιού. Οι ηθοποιοί, όλοι ανεξαιρέτως με ψυχή τον Γιώργο Παφίλη, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και ερμήνευσαν το έργο με ένα αξιοζήλευτο επαγγελματισμό αν και το σχήμα είναι καθαρά ερασιτεχνικό. Η σκηνοθεσία επίσης του ίδιου του Γ. Παφίλη υπογράμμισε τις αρετές της λιτότητας, που πρέπει να την κατέχει κάποιος καλά για να την διδάξει.Και το αποτέλεσμα ασφαλώς μεγάλο αφού κατάφερε το στόχο του: Να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού επί δυόμισυ ώρες, να προκαλέσει την συμμετοχή των Βελβεντινών θεατών στα δρώμενα και να διαμορφώσει μια νοσταλγία και πολλές σκέψεις για μια εποχή που έφυγε ανεπιστρεπτί παίρνοντας μαζί τις χίλιες δύο ομορφιές της Ελληνικής μας καθημερινότητας.Η προσπάθεια αυτή της Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κοζάνης έχει ένα ακόμη ειδικό βάρος: Καταδεικνύει πόσο θεατρικό δυναμικό υπάρχει ανάμεσά μας που προφανώς χάνεται, αφού λείπει ο κινητήριος μοχλός ανάδειξης, ένα δηλαδή Δημοτικό περιφερειακό Θέατρο......Αξίζουν τα θερμότερα χειροκροτήματά μας όλοι οι συντελεστές της παράστασης και ασφαλώς ο Δήμος Κοζάνης για την επιλογή του να στηρίξει τέτοιες δυναμικές πολιτιστικές προσπάθειες, εδώ και πολλά χρόνια.Καιρός να δούμε κάτι περισσότερο στους τομείς υποδομής και ανάπτυξης της θεατρικής δυνατότητας στην πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας.

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ (Εφημ. "ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ")

♣

blob:https://www.youtube.com/53dae53a-484c-4512-8023-219ddfd86cc1

https://youtu.be/LvnjZ7eqNrc