Pojęcie zdrowia i choroby

Pojęcie zdrowia i choroby w ujęciu homeopatycznym

w świetle koncepcji elektromagnetycznej teoria życia

- spojrzenie lekarza praktyka

w Homeopatia Polska nr 88 (2/2013)

Pojęcie zdrowia, choroby i granicy pomiędzy tymi dwoma stanami w jakich może się znajdować organizm ludzki, towarzyszy codziennej pracy każdego lekarza. Praktykując leczenie metodą homeopatyczną widzimy skuteczne działanie dobrze dobranych leków i zdrowienie naszych pacjentów. Z drugiej strony paradygmaty oficjalnie uznanej nauki nie tłumaczą mechanizmu i poziomu działania wysokich rozcieńczeń poszczególnych preparatów. Wydaje się, że z teoria elektromagnetycznej natury życia ks. prof. Włodzimierza Sedlaka, na którą natknęłam się w czasie swoich poszukiwań naukowych, rozjaśnia drogę do odpowiedzi na pytanie- w jakim mechanizmie na jakim poziomie lek homeopatyczny może powodować przejście organizmu żywego od stanu chorobowego do stanu zdrowia.

Wg WHO zdrowie to „pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie wyłącznie brak choroby lub niedomagania”. W ostatnich latach definicja ta została uzupełniona o sprawność do „prowadzenia produktywnego życia społecznego i ekonomicznego” a także wymiar duchowy. Zdrowie fizyczne określa się jako prawidłowe funkcjonowanie organizmu, jego układów i narządów. Zdrowie psychiczne jest określane jako zdrowie emocjonalne czyli zdolność do rozpoznawania uczuć, wyrażania ich w odpowiedni sposób, umiejętność radzenia sobie ze stresem, napięciem, lękiem, depresją, agresją oraz zdrowie umysłowe czyli zdolność do logicznego, jasnego myślenia. Zdrowie społeczne to zdolność do nawiązywania, podtrzymywania i rozwijania prawidłowych relacji z innymi ludźmi. A zdrowie duchowe to zbiór zasad, zachowań i sposobów osiągania wewnętrznego spokoju i równowagi, osobiste "credo", u niektórych ludzi związane z wierzeniami i praktykami religijnymi.

Opis pojęcia zdrowia z punktu widzenia literatury homeopatycznej jest przedstawiany nieco innym językiem, ale w rozumieniu jego ogólnego sensu, nie różni się od definicji WHO. Paragraf 9 „Organonu”, podstawowego dzieła S. Hanemanna mówi: „U zdrowego człowieka, duchowa siła żywotna( autokracja), dynamis, ożywiająca jego materialne ciało(organizm) w nieograniczony sposób zarządza, kontroluje i utrzymuje wszystkie jego części w cudownej, harmonijnej, życiowej sprawności. Odnosi się tak do odczuć jak i funkcji. Tak więc, zamieszkujący w nas rozumny duch może swobodnie używać tego żywego zdrowego instrumentu do wyższych celów naszego istnienia.”

Wg. jednego z czołowych współczesnych homeopatów-dr Rajana Sankarana -zdrowie to stan nieuwarunkowanego niczym dobrego samopoczucia, wolność i równowaga, możliwość bycia sobą w danym momencie i swobodnego spełniania życiowego celu, zdolność reakcji proporcjonalnej do bodźca zewnętrznego czy danej sytuacji życiowej. Zdrowie oznacza również posiadanie przestrzeni w której człowiek może uzewnętrznić w pełni swoja naturę. W tym stanie przyjmuje siebie i innych takimi jakimi są, nie oczekując od nich konkretnego postępowania. Jak to doskonale ujmuje Thomas Harris: "Ja jestem w porządku i ty jesteś w porządku".

Wg. R. Sankarana choroba zaburza ten proces, wytrąca organizm z równowagi, sprawia fałszywą percepcji rzeczywistości. Powoduje także to, że reakcje człowieka nie są odpowiednie do jego tu i teraz. Powstaje tzw. zaburzenie centralne czyli zaburzenie ogólne, reprezentowane głównie przez objawy psychiczne oraz ogólne. Patologia w poszczególnych organach pojawia się później, na bazie zaburzenia centralnego .Pod wpływem bodźca patologicznego następuje również ujawnienie się tzw. korzenia choroby czy inaczej mówiąc skłonności genetycznych pacjenta do konkretnych zaburzeń chorobowych. Choroba to szczególny stan umysłu połączony ze szczególnym stanem ciała, to stan istnienia całego osobnika, a nie tylko problem lokalny.

Choroba to zmiana postawy, przyjęta przez danego człowieka, mechanizm przeżycia dostosowany do szczególnej życiowej sytuacji, która jednak w danej chwili nie istnieje w rzeczywistości, ale tylko w umyśle pacjenta jako złudzenie. Reakcja organizmu na to zaburzenie jest nadmierna i ukazuje się w postaci objawów chorobowych na poziomie fizycznym i umysłowym.

Leczenie to przywracanie zdrowia( uzdrawianie), przywracanie równowagi organizmu na każdym poziomie. W homeopatii wykorzystujemy fizyczne objawy pacjenta w celu odnalezienia i potwierdzenia jego stanu emocjonalnego, który powoduje choroba. Zgodnie z zasadą podobieństwa dobieramy lek homeopatyczny najbardziej podobny do stanu tu i teraz pacjenta. Dobrze dobrany lek homeopatyczny wytwarza stan podobny do tego w jakim znajduje się pacjent, uświadamiając organizmowi jego własne złudzenie, daje organizmowi bodziec energetyczny do samoistnego powrotu do stanu zdrowia. Lek powoduje powrót do stanu stabilizacji całego organizmu, począwszy od jego stanu psychicznego a skończywszy na patologii w poszczególnych organach.

Wg Hanemanna działanie lecznicze leku nie polega na jego lokalnym wpływie na narządy, ale na efekcie dynamicznym, dotyczącym tzw. "narządów wyższej rangi". W świetle dzisiejszej wiedzy medycznej są nimi: układ nerwowy, endokrynologiczny, immunologiczny. Działają one w ścisłej współpracy ze sobą i z psychiką pacjenta i regulują pracę całego systemu. Zakłócenia w ich funkcjonowaniu są źródłem zaburzenia chorobowego danego ustroju.

Leki homeopatyczne regulują pracę całego organizmu doprowadzając go stanu równowagi (homeostazy), zaburzonego przez czynnik lub czynniki chorobowe. Jest to działanie na poziomie energetyczno-informacyjnym. Sens i do tej pory niewykryty przez naukę mechanizm tego działania staje się bardziej zrozumiały w świetle koncepcji elektromagnetycznej natury życia ks. prof. Włodzimierza Sedlaka (1911-1993).

Zgodnie z tą teorią, organizm żywy jest to układ biologiczny działający jako elektromagnetyczna całość dzięki tzw. elektrostazie czyli homeostazie elektromagnetycznej. Elektrostaza jest granicą elektryczną układu w odbiorze informacji. Homeostaza czy elektrostaza to stan odpowiadający zdrowiu. Każda integracja lub dezintegracja tego systemu (w pojęciu medycznym zdrowie i choroba) odbywa się na poziomie elektromagnetycznym.

Wg W. Sedlaka życie nie jest tylko masa związków organicznych. Jego podstawowe i dynamiczne podstawy to przede wszystkim procesy elektromagnetyczne przebiegające w środowisku półprzewodników białkowych. Jest to forma istnienia przetwarzania i generowania informacji elektromagnetycznej. Istotę życia tworzy tzw. kwantowe łącze życia, czyli sprzężenie miedzy reakcjami chemicznymi a procesami elektronicznymi. Kwantowy szef życia jest to rodzaj rozrusznika, sterującego rytmem anaboliczno-katabolicznym, włączającego reakcje chemiczne w rytm procesów elektronicznych. Sygnały elektromagnetyczne stanowią impulsy wyzwalające i przełączające procesy chemiczne w komórkach żywych. Komórkę można zatem traktować jako środek do przenoszenia i przechowywania informacji. Informacja jest tu terminem analogicznym do terminu – energia i jest określana jako zdolność do organizowania systemu i utrzymywania go w stanie zorganizowanym (w rozumieniu medycznym- w stanie homeostazy czyli zdrowia).

Wszystkie uorganizowane struktury zawierają informację. Żadna zorganizowana struktura nie może istnieć bez znajdującej się w niej jakiejś formy informacji. Dodanie informacji do systemu przejawia się tym, że system staje się bardziej zorganizowany (stan równowagi czyli zdrowie) lub zdezorganizowany (choroba). Układ zorganizowany ma ponadto zdolność do uwalniania lub udzielania informacji. Przenoszenie informacji odbywa się zazwyczaj za pośrednictwem drgań ośrodka fizycznego (dźwięk, światło, drgania elektronów, drgania oddziaływującej materii i jej struktur). Biosystemy, układy proto-biologiczne i również mineralne zawierają swoistą informacje i wykazują możliwość jej przetwarzania. Zdolność biosystemów elektronicznych do odbioru i przetwarzania wszystkich bodźców energetycznych jest ściśle powiązana z pojęciem świadomości.

Świadomość wg W.Sedlaka to nie pojęcie abstrakcyjne - to energia. Jest to wrażliwość bioukładu na zmiany środowiskowe, wyrażające się przestrojeniem własnego bilansu energetycznego na poziomie kwantowym. Świadomość wzbogaca możliwości rozwoju układu biologicznego poprzez sięgniecie do kwantowych rezerw energetycznych konstrukcji życia.

Istota procesów życiowych jako formy istnienia to przetwarzanie, generowanie informacji elektromagnetycznej. Wydaje się wiec, ze działanie leków homeopatycznych, traktowanych jako bodziec informacyjno-energetyczny może być tym nano-katalizatorem, który stymuluje powrót rozregulowanego organizmu do poziomu równowagi-zdrowia czy mówiąc językiem W. Sedlaka „systemu zorganizowanego”. Równowaga osiągana jest zarówno na poziomie procesów biochemicznych, zachodzących w komórce żywej, ale również na poziomie stabilizacji stanu psychicznego i świadomości.

Patrząc na szybki rozwój fizyki i chemii kwantowej, które to wydają się wzajemnie uzupełniać i scalać w jedna dziedzinę nauki, mam nadzieje ,że w niedługim czasie zmieni się stanowisko oficjalnej nauki w kierunku akceptacji procesów nieliniowych w przyrodzie i powszechnego uznania przez autorytety medyczne leczniczego działania preparatów wysoko rozcieńczonych. Tego uzdrawiającego działania, które my lekarze praktykujący metodę homeopatyczną widzimy codziennie w naszych gabinetach.

Bibliografia:

Sedlak W, Homo elektronicus, Wydawnictwo Continuo, 2005 r.

Wnuk. M, Istota procesów życiowych w świetle koncepcji elektromagnetycznej natury życia, Redakcja Wydawnictw KUL, 1996 r.

Sankaran R., Duch homeopatii, Wydawnictwo Lekarskie Similimum, 1999 r.

Falala G. Florin M., Vademecum Homeopatii, Editions Boiron, 1998 r.

Boulet J, Homeopatia fakty i mity, Alex Springer Polska Sp. z o.o., 2007 r.