China rubra - inne spojrzenie na dany lek

China rubra - inne spojrzenie na znany lek

Homeopatia Polska Numer nr 76 (2/2010)

Porównanie preparatu China rubra z Chininum arsenicosum i Chininum sulphuricum

Streszczenie:

Autorka przedstawia opis pochodzenia, skład ,historię pojawienia się w medycynie preparatu homeopatycznego – China rubra. Opisuje główne wskazania kliniczne Chiny, takie jak: ogólne osłabienie wynikające z utraty płynów fizjologicznych w czasie np. karmienia piersią u kobiet, nadmiernej aktywności seksualnej u mężczyzn, czy w wyniku rożnych zespołów chorobowych, związanych z krwotokami, wymiotami, biegunką, ropieniem czy silnymi potami. Przedstawia szczegółową materia medica tego leku oraz jego pochodnych: Chininum arsenicosum i Chininum sulphuricum, w powiązaniu do preparatów Arsenicum album i Sulphur. Podaje objawy łączące te preparaty ze względu na podobny skład chemiczny. W podsumowaniu autorka próbuje uwydatnić cechy wspólne i różnicujące omawianych leków . Podkreśla ważność znajomości i umiejętności wychwycenia różnic, zawartych w modalnościach poprawy i pogorszenia oraz w objawach towarzyszących, bardzo pomocnych w odpowiednim dobraniu preparatu do konkretnej reakcji chorobowej danego pacjenta.

[...]

Okresowość występowania objawów patologicznych jest cechą występującą w obrazie każdego z opisanych leków. I jako jedna z głównych cech psorycznego sposobu reagowania ,należy do wspólnego zbioru, łączącego preparaty China rubra, Chininum arsenicosum, Chininum sulphuricum. Cechami wspólnymi są również: bardzo silne osłabienie ogólne, na płaszczyźnie fizycznej i psychicznej, skłonność do krwotoków, anemii i nerwobóli, wrażliwość, nerwowość, zawroty głowy, szumy uszne, zespoły gorączkowe o charakterystycznym kilkufazowym przebiegu.

Objawy różnicujące poszczególne preparaty to: modalności poprawy i pogorszenia, rodzaj i charakter wydzielin, objawy towarzyszące zespołom gorączkowym( inny rodzaj pragnienia przy gorączce, inne umiejscowienie nerwobóli), charakter szumów usznych, nasilenie i rodzaj lęków. Znajomość tych cech pomaga zróżnicować wskazania do podania poszczególnych preparatów, tak aby dokładniej dobrać lek do reakcji chorobowej naszego, konkretnego pacjenta i osiągnąć bardziej wymierny skutek leczenia.

Bibliografia:

1. Jouanny J., Crapanne J.B., Dancer H., Masson J.L.: “Leczenie homeopatyczne – choroby ostre" Daimonion Lublin 1988

2. 1.Jouanny J., Crapanne J.B., Dancer H., Masson J.L.: “Leczenie homeopatyczne – choroby przewlekłe" Daimonion Lublin 1988

3. .Demarque D., Jouanny J., Poitevin B., Saint-Jean Y .,”Homeopatyczna materia medica”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005

4. Czelej J.: “Praktyczny poradnik homeopatyczny” Medyk Warszawa 1998

5. Kent J.T. : “Repertorium” Similimum 2004

6. Phatak R.S.: ”Materia medica” Similimum 2001

7. Kent J.T.,:”Wykłady homeopatycznej materia medica” Similimum 2002

8. Clarke J.H. „Encyklopedia praktycznej materia medica” Similimum 2003