Bluebelle's Azati van de Ravottersgaarde

Mijn allerliefste, ondeugendste maar super lieve, mooie blauwe Azati, je bent er niet meer. 3 jaar ben je geworden. Vreselijk.

Hoe plotseling is het allemaal gegaan. Je hebt ons helemaal niet laten zien dat je niet zo lekker in je velletje zat, dat je gezondheid achteruit ging. Je bleef gezellig spelen met de anderen, zo op het oog niets aan de hand.

Dinsdagavond wilde je niet veel eten, maar je dronk wel gewoon, woensdag raakte je zelfs je brokken – wat je altijd reuze lekker vond – niet aan. Voor de zekerheid maakte ik voor donderdagochtend een afspraak bij de DA. Alles klopte, geen koorts, een mooi roze tongetje. Je kreeg een prikje antibiotica en medicijnen mee. Thuis gekomen kwam je eetlust op gang, dus goede moed en een goed gevoel. Helaas in t weekend ging het mis, weer niet eten en je medicijnen braakte je uit. Maandag helemaal ongerust naar de DA, je was helemaal uitgedroogd, vreselijk. Je kreeg direct een vochtinfuus en een pilletje tegen misselijkheid. Je wilde niet meer zelf eten, wij moesten je astronautenvoedsel geven, Talitha maakte voor de nacht een schema zodat Azati elk uur iets te eten kreeg. Tegen de ochtend begon ze zwaar te ademen en kwam er bloed uit haar neusje. Morgens weer naar de DA, weer infuus en prikje tegen misselijkheid en pijn. Het zag er helemaal niet goed uit.

Dinsdagmiddag 12 januari hebben wij afscheid van Azati genomen en haar laten gaan, wij zijn er met z’n vieren bij geweest.

Het ging heel rustig en jij zag er zo ontspannen en relaxed uit. Lieve Azati wij missen je vreselijk.Terwijl ik dit typ, stromen de tranen uit mijn ogen.