Teunisbloem

De teunisbloem werd in de 17de eeuw vanuit Amerika in Europa ingevoerd omwille van het gebruik als groente, en niet omwille van medicinale eigenschappen, zoals men wel eens denkt.

De plant is inderdaad in haar geheel eetbaar.

Hele jonge blaadjes kunnen worden toegevoegd aan salades, en wat oudere bladeren worden – net zoals heel veel andere bladgewassen – gekookt of gestoomd als spinazie.

Op het einde van het eerste groeiseizoen kan je ook de wortels oogsten. Die zien er uit als kleine, wat langgerekte raapjes, en hebben een vergelijkbare smaak. In mijn tuin – op zandige bodem – zaait de teunisbloem zich heel gemakkelijk uit. Ik laat haar begaan, maar in de herfst wied ik de planten op minder gunstige plekjes weg, en voeg de knolletjes af en toe aan een stevige soep, een hutsepotje, of een ander gemengd groentegerecht toe. (bron: Anne Tannes Tuin)