Радиловські РАДИЛОВСЬКІ (de Radylowicze, Radyłowscy) – земянський рід, у XV–XVІI ст. землевласники у Перемишльській землі. 1. На блакитному полі срібна стріла вістрям вгору над золотим півмісяцем, що лежить рогами догори.  Джерела: – печатка Івана Радиловського 1571 р. (Piekosiński F. Herbarz szlachty polskiej wieków średnich. – S. 218–219, n. 1259; Wyrostek L. Ród Dragów-Sasów. – S. 53–55, 124, 166). Олег Однороженко // https://sigillum.com.ua/gerb/radylovski/ Tuż pod miastem Samborem znajduje się po wschodniej stronie osada Radło.wice, dawniej Radu- lub Radiłowce, siedziba Sa só w-R a d i ło wski ch. Początki tego gniazda nie są całkowicie wyjaśnione. Wiadomo wprawdzie, że Władysław Opolczyk nadał r. 1375 Uherce, Radiłowce i Kornelowice niejakiemu Wrocławowi18 temporibus perpetuis z warunkiem wpłacania corocznie od dworzyska po dwa grosza większe, następnie wysyłania na wyprawę jednego kopijnika i dwóch łuczników a wreszcie obowiązkowego pobytu tegoż z rodziną na Rusi, lecz nie mamy jeszcze pewności, czy nadanie powyższe dotyczy protoplasty Radiłowskich. Obok nich bowiem dziedziczy wspomniane włości także ród Kornelowskich, używający, jak wyżej widzieliśmy, pro.klamacji Bybel a herbu Kosy 19. Charakter tego ośrodka jest najzupełniej identyczny z gniazdami Sasów, z któremi utrzymuje ożywione stosunki rodzinne i majątkowe. Niespornym przedstawicielem naszego rodu jest dopiero Kostko r. 146420, który przedłożył przy rewizji nadań r. 1469 przywilej Opolczyka razem z Iwaśkiem Korne.lowskim21. W r. 1471 odstąpiła Anna a dawniej Fedka, wdowa po I waśku Klim-kowym z Radiłowiec swą oprawę w Uhercach temuż Iwaśkowi z Kornelowic’. Kostko wytoczył proces Janowi Odrowążowi, staroście Samborskiemu, o nieprawny zabór plonów i zajęcie dobytku z pól radiłowskich2. Od lat dziewięćdziesiątych działają braicia Jurga-Jerzy i Michał, częściowi posiadacze Radiłowic, Uherc z sołectwem i jakiejś śpuścizny w Grabowcu halickim8. Jurga pojął Io voto Annę z Malczyc, IIo voto Martę, która pozwała r. 1498 Eljasza Czołhańskiego z Pukienic o zajęcie dobytku4. Jerzego oskarżyła znów wdowa po nieznanym bliżej Stanisławie Radi- łowskim o rabunek mienia jej poddanego, popa, który zginął z ręki tatarskiej6. Mi.chał ożenił się z Marusią Lubieniecką, zaś Elżbieta po owym Stanku wyszła za Jerzego Lubienieckiego r. 15036. Jurga był sędzią Samborskim r. 15217. Po nim po.jawia się Fedko r. 15298, Jacek od r. 1549 władyka przemyski pod imieniem Antoni9, i Iwan, który przy poborze r. 1571 wycisnął pieczęć z herbem Sas1*. >* Zap. Tow. im. Szewczenka T. 63, str. 3. 19 Agz. XIII, nr 1116. 10 Ib. XIII, nr 5583. *» Źr. dziejowe XVIII/1. B. str. 25. Zapiska lustratorów wzmiankuje o jakimś akcie kupna-sprzedaży na te dobra; widocznie wtedy weszli do dóbr Radilowscy. ‘ Agz. XVIII, nr 254 1 Ib. XVII, nr 760. * Ib. XVIII, nr 1936, 2179, 2342, 2957, XIX, nr 1261—1263. * Ib. XVIII, nr 2205, XVII, nr 3056. * Ib. XVIII, 3895, 3921. « Ib. XVIII, nr 2787, 3195. » Ib. XIX, str. 568, 570. 8 Dąbkowski, Zaginione księgi (Studja nad historją prawa poi. T. VIII/1, str. 101). * Zap. Tow. im. Szewczenka T. 69, str. 117, 121. 10 Herold polski 1906, str. 218, fig. 1259. |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > Р >