Монтовти

Ян Якубович Монтовт Коблинський 
з дружиною кн. Барабарою Олександрівною Порицькою одружили свого служебника Габриеля Грицьковича Берестка, віддавши «за нtго служtбницу нашу Макгдалtну въ малжонство». Окрім
того, вони за нею ще й «посагу дали tсмо шtстдtсят копъ грошєи литовских»108. 
108 Там само.  Ф. 25, оп. 1, спр. 6, арк. 230; АЮЗР.  Ч. VIII.  Т. VI.  С. 7879. 109.


Анна Монтовт, будучи заміжньою за паном Згличинським, зраджувала його з польським жовніром Миколою Ковнацьким, і зрештою утекла від свого чоловіка з ним, забравши з собою майно чоловіка [5, 156]. 
5. Левицький О. Ганна Монтовт / О. Левицкий // Киевская старина. – 1888. – Т. 20. – № 1. – С. 94–161

Dodajmy też dla wyjaśnienia, iż pojawiający się 
w rejestrach poborowych województwa wołyńskiego Andrzej i Jan Montholtowie 
nosili w istocie nazwisko Montowt (nazywano ich także Montowtowiczami). 
W 1547 r. Andrzej i Jan Montowtowie dopełnili działu dóbr po rodzicach, w wyni.ku którego Andrzej otrzymał Soleczniki i Żyrmuny na Litwie oraz Biskupice na 
Wołyniu, a Jan wziął Koblin z przyległościami w województwie wołyńskim. Synem 
Andrzeja (nieżyjącego już w 1570 r.) był z pewnością Andrzej Montholt vel Mon.towt, odnotowany jako właściciel Biskupiec w 1577 r. Młodszy z braci Montowto.wiczów – Jan żył jeszcze w początkach 1570 r., gdyż występuje on jako właściciel 
Koblina w analizowanym przez nas rejestrze poborowym. Por. A. B o n i e c k i, 
Poczet rodów w Wielkiem Księstwie Litewskiem w XV i XVI wieku [dalej: B o -
n i e c k i, Poczet rodów], Warszawa 1887, s. 188–189. 


Comments