Мукаровъ перешелъ къ зятю Ивашка, женатому на его дочери Тачѣ, Василю Жоевскому, потомъ къ сыну Василя Якову (Jakuw), наконецъ братьямъ Леську, Федору, Грицьку и Сеньку, вѣроятно— братьямъ Якова. Лесько же унаслѣдовалъ Че- мерисское войтовство. По смерти Леська его участокъ въ Мука- ровѣ былъ пожалованъ Бартоломею Гольскому, къ которому пе решли потомъ и остальные участки, а Сенько и Грицько Лоевскіе получили отъ Стан. Гольскаго взамѣнъ ІПелеховъ, который и оста вался въ пхъ рукахъ до пол. ХУП в., когда перешелъ къ М я сковскому. Эти Лоевскіе были изъ западнаго Подолья (Лоевцы на Днѣстрѣ, съ XV в.), и можетъ быть—пришли туда изъ Галичины, гдѣ туземный родъ Лоевичей извѣстенъ еще въ XIV в . *). ‘) А. Б. с. I № 32, 60 (ср. № 64), № 175, П № 1, R. 1513, 1552, Кор. Метр. варш. № 147 f. 158 . (1602, консенсъ на передачу Шеле- хова Лоевскимъ), К. Ц. А. 5510 f. 35 V. (регести). Лойовські з Лойовець (Лесько, Федько, Семен і Грицько Лойовські в 1580-х рр.).
Łukasz z Łojowiec i żona jego, przy lustracji starostw 1469 r. okazali listy królewskie na Łojowce i Proczowce, i na Kaczmazowcze i Szebutyńce, które trzyma Bahawski, i Zwanią i Krasnąłąkę, które trzyma Michał Buczacki (Źr. Dziej. XVIII). ¶ Iwaszko i Wasil Łojowscy płacili 1565 r. pobór z Łojowiec i Mukarowa Tatarskiego (Wittyg). Iwaszko, Maciej i Siemaszko 1569 r., Lesko, Fedor, Siemko v. Siemaszko, Chryćko, Iwaszko, Maciej, 1578 roku dziedziczyli na Łojowcach (Paw.). Lesko, Siemko, Fiedor, Jerzy v. Jurik, Hryćko, Paweł i Damjan, mają sprawy w Lublinie 1596 r. (Wyr. Lub. 64 f. 32 i 448). ¶ Jakób, syn Grzegorza, miał córkę Uljannę za Danielem Lubienieckim i synów: Biłasza i Jurka, którzy sprzedali 1612 r. część Łojowiec synom Wasila i pomarli przed 1620 r., w którym ojciec ich pozostałym po nim synom: Iwaszkowi, synowi Biłasza, i Iwanowi i Hieronimowi, synom Juryka, wydzielił część Łojowiec. Hrehor czyli Hryćko i Siemko Wasilewicze, dzierżawcy Tatarzysk 1591 r., kupili część Łojowiec od Siemaszka i część 1612 r. od synów Wasila. Siemko swoją część cedował Janowi, a Hryćko, dziedzic części Łojowiec i posesor polowy Szelechowa, 1615 r. zostawił wszystko żonie, Annie z Jarmoliniec, córce Romana, która wyszła 2-o v. za Mikołaja Dziusę 1616 r. i otrzymała potwierdzenie dożywocia na Szelechowie 1620 r.; żyła jeszcze 1636 r. ¶ Maciej trzymał 1597 r. w zastawie od Herburta Moskalówkę, z Anny Bernaszowskiej, córki Łukasza, miał córki: Dorotę za Maciejem Magnuszewskim 1603 roku i Zofję za Jakóbem Garnyszem 1612 r. Michał i Kondrat, synowie Piotra, 1603 r. Demko, Fedor i Kost', synowie Iwaszka, 1610 r. współdziedzice Łojowiec. Anna, żona Stanisława Goreckiego, zmarła przed 1617 r. (Źr. Dziej. V.; M. 166 f. 391; Teka W. Rulik.). ¶ Jan Łojowski, dziedzic Łojowiec, Szerszeniowiec i posesor połowy Szelechowa za cesją Siemaszka Łojowskiego 1615 r., z żony, Małgorzaty Oborskiej, córki Jana, żyjącej wdową 1636 roku, pozostawił córkę Zofję za Piotrem Kobielskim i synów: Stanisława, definitora Franciszkanów w Barze 1664 roku, Pawła i Samuela. ¶ Samuel z żoną, Elżbietą z Dzielina, 1-o v. Jobową Grocholską, obierał plenipotentów w Trembowli 1639 r., a razem z Kalińskiemi, jako wnukami Jana Oborskiego, darował 1662 r. Szerszeniowce na fundację Franciszkanów w Barze (Źr. Dziej. V.; Gr. Tremb. 37 f. 774; Teka W. Rulik.). ¶ Michał Rudczenko Łojowski 1631 r. na Podolu. Paweł w wojsku polskim w Trembowli 1663 r. z Zagórskich Łojowska z córkami sprzedała część Chrzanówki Siekierzyńskim. Stanisław, syn Aleksandra, współsukcesor po Korzeniowskich 1703-1706 r. (Gr. Kamien.). |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > Л >