ЛЕНКОВИЧІ – земянський рід, у XVІ ст. землевласники у Київській землі. Rodzina: Lenkiewicz Herb: czasem Pobóg (odm.) czasem Kotwicz czasem Kotwicz Wstęp: Pieczęć Aleksandra, podwojewodziego kijowskiego 1640 roku, przedstawia podkowę obarczoną krzyżem, jak w Pobogu, opartą na dwóch trójzębach, w szczycie hełmu trzy pióra strusie (Wittyg z notat Dziadulewicza). Niesiecki choć w nagłówku, idąc za Kojałowiczem, pisze, że są h. Kotwicz, wspomina jednak przy niektórych, iż się Podkową albo Pobogiem, pieczętują. Prawdopodobnie były dwie rodziny Lenkiewiczów na Litwie i w Kijowszczyznie, zamieszkałe blisko siebie i stąd zamięszanie w herbach u Niesieckiego, a w następstwie u legitymujących się ze szlachectwa w nowszych czasach. Jabłonowski (Zr. Dziej. XXII )nazywa Ipohorskich-Lenkiewiczów ziemianami mozyrskiemi pochodzenia ormjańskiego Pisali się: ze Strupina 1. На червоному полі три срібних вруба.  Джерела: – печатка Олехни Ленковни 1569 р. (ЦДІАК, ф. 44, оп. 1, спр. 1, арк. 238v).  печатка Олехни Ленковни 1569 р. Олег ОднороженкоОлександр Ленкевич-ІпогорськийОстаннім київським намісником перед 1648 р. був Олександр Ленкевич-Іпогорський, який посів на це місце у травні 1646 р. [63] і згадується в якості підвоєводи в 1647 р. [64] 63. Україна перед визвольною війною... - № 28. - С. 65. 64.ІР НБУВ.-Ф. 1.-О п. І.-С пр. 1233.-Арк. 107.
Ипогорский-Ленкевич Петр Михайлович (1882,Витебская губ.--,1927) русский, образование: среднее, б/п, Служащий, житель: г.Новгород, Новгород Арест: 1927.07.16 Приговор: Дело прекращено, Осв. 1928.02.10 [Книга памяти Новгородской обл.]
Ипогорский-Ленкевич Александр Михайлович ( - после 1913)
Ипогорский-Ленкевич Владислав Владиславович ( - после 1916) Ипогорский-Ленкевич Павел Михайлович ( - после 1916) Ипогорский-Ленкевич Петр Михайлович ( - после 1916)
Рос. медицинский список, 1902 г. - С. 142.
- Ипогорский-Ленкевич Люциан Владиславович, ветеринар, вольнопрактикующий, зачислен в запас чиновников военно-медицинского ведомства по Юрьевскому уезду Лифляндской губернии (ВПр. 9.03.1897, Царское Село)
- Ленкевич-Ипогорский Феофил, писарь мозырский
- В начале 1914 года самыми известными в Бобруйске были городской врач, специализировавшийся на внутренних и глазных болезнях Константин Ипогорский-Ленкевич; земские врачи ...
що не завадило Яну III Собеському 1689 р. видати привілей на кременчуцьке староство вже клієнту М.С.Яскульського, підпоручнику його корогви у 1671 p., підчашому теребовельському з 1674 р. та підкоморію мозирському з 1681 р. Романові Ленкевичу-Іпогорському[9]. Останній походив з нобілітованого вірменського роду, що мав маєтності на північній Київщині та Західній Україні. За свідченням А.Бонецького, Р.Ленкевич за королівським дозволом відступив у 1690 р. титул кременчуцького старости сину Збігневу, який у 1695 р. вступив до ордену францисканців, а староство по ньому одержав його швагер (чоловік сестри Францішки) Єжі Анджей Чаплич, згодом підкоморій київський[10]. Така затяжна «гра» (хай і з постійною «девальвацією» статусу гравців) з практично пустим після 1686 р. титулом кременчуцького старости свідчить не лише про пристрасть до титулатури, поширену серед річпосполитського шляхетства XVII-XVIII ст., а й про перманентну ностальгію за втраченими «кресами».9. Metryka Koronna. — Ks.376. — S. 1b.10. Boniecki A. Herbarz Polski. — Warszawa, 1907. — T.XIV — Zeszyt III. — S.86. Цікаво, що цей Єжі-Юрій був сином Барбари, дочки і спадкоємниці іншого добре нам знаного Єжі-Юрія — Немирича. Таким чином, обидві лінії шляхетських претендентів на Кременчуччину в особі останнього кременчуцького старости таки примирилися.Станіслав-Костка Ленкевич-Іпогорський Поміщик Гощі з 1765 року. У 1766 році отримав привілей на Пром’ятинське староство, а у 1768 році на звенигородського молодшого лейтенанта. Після ліквідації Речі Посполитої став острозьким повітовим маршалом. Судився зі шляхтичами Т. Кисілем та П. Вороничем за право успадкування майна воєводи А. Кисіля. Наприкінці 18 століття заклав у Гощі парк і звів родову садибу (палац), що збереглася дотепер.
1.linia z miasta Baworów i jego okolic w byłym województwie tarnopolskim.
Gabriel LENKIEWICZ (*? †?) ∞? Franciszka Kluss (*? †?): A1 Antoni (*? †?) ∞? Marianna Bahrynowska (*? †?): B1 Władysław (*? †?) de Tenetniki [d.1] ∞? Anna Laskowska (*? †?): C1 Antoni (*1807 †?) C2 Mikołaj Wacław Konstanty Franciszek (*1809 †?) ∞? Franciszka Enenkal{?} (*? †?): D1 Zygmunt Franciszek (*1845 †?) {ur. in Lwów} C3 Zefiryn Filip (*1810 †?) C4 Anna Henryka (*1812 †?) C5 Ignacy Marceli (*1812? †?) {metr. z 1812 r.} C6 Agnieszka (*1813 †?) C7 Ignacy Wincenty (*1814 †?) C8 Innocenty Pantaleon (*1818 †?) urzędnik in Wiśniowczyk ∞? Ludwika Bobrownicka (*? †?): D1 Józef Maria Karol Hilary (*1858 †?) D2 Paweł Maria Józef Antoni Feliks Władysław (*1859 †?) + Irena LENKIEWICZ (*? †?) ∞ok. 1920 Marian Leopold Słonecki (*? †?) de Lwów + Ludwika LENKIEWICZ (*? †?) ∞ok. 1771 Tadeusz Hryszkiewicz (*? †?) de Halicz burgrabia + Justyna LENKIEWICZ (*? †?) ∞ok. 1770 Józef Bahrynowski (*? †?) de Halicz [
Влодзімеж Ремігіуш Ленкевич-Іпогорський гербу Котвич (пол. Włodzimierz Remigiusz Lenkiewicz-Ipohorski; 1878, с. Телешниця Ошварова — перед 1966, Лондон) — польський історик, педагог, урядовий комісар (1920—1926) і бургомістр(1929—1934) Тернополя, почесний громадянин Тернополя.Народився 1878 року в Телешниці Ошваровій[1] (Ліського повіту, Королівство Галичини та Володимирії, Австро-Угорська імперія, нині Бещадського повіту Підкарпатського воєводства Республіки Польща). Мав брата Адама (1888—1941)[2] і сестру Марію (1888—1948)[3].
Під час четвертого року студій на Філософському факультеті Львівського університету в 1899 році отримав стипендію фундації Барчевського[4]. Закінчив навчання з науковим ступенем доктора філософії[1][5]. Був звичайним членом Історичного товариства у Львові[6] і Повітової шкільної ради[5].
Став учителем історії та географії. У березні 1902 року зі заступника вчителя іменований вчителем середніх шкіл і переведений з П'ятої львівської гімназії до гімназії в Тарнові[7]. Упродовж 1911—1931 років був директором Другої тернопільської гімназії ім. Юліуша Словацького[8][9][10].
Будинок колишньої Другої тернопільської гімназії ім. Юліуша Словацького
Під час Першої світової війни заснував у Тернополі Товариство польське[11], пізніше в часі польсько-української війни був інтернований українцями (1919)[12].
Від 1920 до січня 1926 року був урядовим комісаром м. Тернопіль. Тоді міська рада надала йому звання почесного громадянина Тернополя[5][13]. Від 1921 до 1927 — голова футбольного клубу «Креси». 1929—1934 — бургомістр Тернополя[14]. Будучи на посаді директора Другої тернопільської гімназії, 5 грудня 1929 року взяв відпустку[5] для виконання уряду бургомістра, а 30 листопада 1931 року на власне прохання переведений у стан спочинку[5]. У березні 1933 року став заступником голови комітету в справі будівництва пам'ятника Юзефові Пілсудському в Тернополі[15]. У 1930-х роках був власником автомобіля, що на той час ще було доволі рідкісним явищем у Тернополі[16].
Був жонатий, мав двох дітей (1900 і 1903 р.н.). Помер перед 1966 роком у Лондоні[10].
Oblata Privilegii Capitaneatus Krzemenecensis Joannes III dei gratia Rex Poloniae etc. Significamus etc. oblatas esse ad acta presentie Metricas Regni Cancellariae Maioris infrascriptas papyraceas manu Nostra Regia subscriptas et Sigillo Regni Cancellariae eiusdem Maioris communitas, sanas, salvas, illaesas, omnique suspicionis nota carentes, continentes in se Privilegium super Capitaneatum Krzemenciesem in Palatiatu Kiioviensi existentem generoso Romano Ipohorski Lenkievicz succamerario Mozyriensi a Nobis benigne collatum. Quarum quidem Literarum tenor est de verbo ad verbum, qui sequitur talis. Ioannes Tertius dei gratia Rex Poloniae, Magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, etc. Significamus presentibus literis Nostris quorum interest universis et singulis. Eos pr[a]ecipue viros gratia Nostra Regia condonamus, quorum merita non solum Nobis, sed et Reipublicae sunt manifesta. Sic enim et distributiva justitia suadet, et Nostrum Iudicium disponit. Quare cum generosi Romani Jpohorski Lenkievicz Succamerarii districtus Mozyriensis tam in toga quam in sago perspectas habemus virtutes animique dotes, facile in eam devenimus mentem, ut eidem Capitaneatum Krzemienczucinsis in Palatinatu et districtu Kiioviensi post decessum generosi Stanislai Jaskulski ad Nostram dispositionem devolutum daremus et conferremus; prout praesentibus literis Nostris damus et conferimus cum omnibus attinentiis, aedificiis, agris aratis et integris, campis, pratis, subditis et eorum censibus, stagnis, piscinis, lacubus, sylvis, fluviis, molis, tabernis, emolentis, nullis exceptis proventibus, cum omnibus pertinentiis et attinentiis, non aliter ac supra maioratus generosus Stanislaus Jaskulski tenuerit et ei fructi ficaverit, idem generosus Romanus Jpohorski Lenkievicz Succamerarius districtus Mozyriernsis tam possesionem quam fructus et emolumenta ad ultimum vite sue decessum percipiet praestolantes idem de Nobis et serenissimis Successoribus Nostris, quia Nos nominatum Generosum Romanum Jpohorski Lenkievicz Succamerarium districtus Mozyriernsis a pacifica possessione praemissi Capitaneatus Krzemienecesis et ad illum omnibus attinentiis non alienabimus et alienari potestatem nemini concedemus, sed eundem integre et inviolate iure ad vitalitio fovebimus, quod et serenissimi Successores Nostri affirmare et roborare non denegabunt. In quorum fidem has literas manu Nostra subsriptas Sigillo Regni communiri iussimus. Datum Varsaviae die XV. Mensis Februarii A. [Anno] domini MDCLXXXIX [1689]. Regni vero Nostri XV. A.[Anno] Joannes Rex. Locus Sigilli Maioris Cancellariae Regni. Adalbertus Stanislaus Chroscinski Serenissimae Regiae Maestatis Secretarius. Quas quidem supra insertas Literas Privilegii, Nos ad Acta presentia suscipi iis inseri et ex iisdem fideliter de verbo ad verbum de promptas Parti postulanti authentice extradi permisimus. In cuius Rei fidem etc. Actum et datum Varsaviae ut supra. [знак підпису] *Induct(…) – приписано на полі іншим почерком біля передостаннього рядка. AGAD. – Metryka Koronna. – Ks.376. – S.1b. Переклад: Надання Привілею Старости Кременчуцького Ян Третій милістю Божою король польський і т.д. Зазначаємо і т.д., що це надання має бути внесене до актів нинішніх Коронної метрики Головної Канцелярії за нижченаписаним папірусом рукою Нашою Королівською підписаним і запечатаним Великою Королівської канцелярії печаткою як Великої спільноти цілий, недоторканий, неушкоджений, всякої підозри позбавлений знак, пов’язаний з цим Привілеєм на Староство Кременчуцьке, у Воєводстві Київському розташоване, уродзоному Романові Іпогорському-Ленкевичу, підкоморію Мозирському перед Нами добре заслуженому. І змісту цього листа від слова до слова надалі дотримувалися б. Ян Третій милістю Божою король польський, великий князь литовський, руський, прусський, мазовецький, самогитський і т.д. зазначаємо [про це] означеним листом Нашим усім взагалі і кожному осібно. Його особливу мужність милістю Нашою королівською обдаровуємо, що є не єдино Нашою винагородою, але і Речі Посполитої суть маніфестом. Так чинити отож пропонуємо тим, хто дотримується правосуддя і Нашим Судом керується. Тому, оскільки уродзоний Роман Іпогорський-Ленкевич, підкоморій Мозирський так під час миру, як і війни добре знаний, до того ж чеснотами природними обдарований, охоче на нього звернемо намір, щоб те саме Староство Кременчуцьке у Воєводстві Київському, яке, після смерті уродзоного Станіслава Яскульського, спало на Наш розсуд давати і спрямовувати; зважаючи на нинішній лист Наш надаємо і спрямовуємо з усіма просторами, спорудами, полями обробленими і необробленими, степами, луками, підданими і їх майном, заплавами, ставками, озерами, лісами, річками, греблями, корчмами, млинами, не виключаючи врожаїв, разом з усіма приналежностями і просторами, не інакше як попередній майорат уродзоний Станіслав Яскульський тримав і йому був би корисним, той самий уродзоний Роман Іпогорський-Ленкевич, підкоморій Мозирський так володіння, як і користі та вигоди до кінця життя своєю смертю тримати сподівається ті самі з Нами та найсвітлішим Заступником Нашим [тобто Богом], оскільки Ми вищейменованого Уродзоного Романа Іпогорського-Ленкевича, підкоморія Мозирського, від мирного володіння вищезгаданим Староством Кременчуцьким і до нього усіма приналежностями не відсторонюємо, то й відсторонювати [його] силою ніхто хай не важиться, але вищейменованого цілком та недоторкано правом на життя охороняємо, яке й найсвітліший Заступник Наш ствердити та скріпити не відмовиться. Задля вірності цей лист рукою Нашою підписаний Печаткою Королівською скріпити наказуємо. Дан у Варшаві дня 15 місяця лютого року божого 1689. Королювання Нашого 15 року Ян Король. Запечатане Великою Печаткою Канцелярії Коронної. Адальберт Станіслав Хросцинський, Ясновельможний Королівський Секретар. Вищезгаданий вкладений Лист Привілею, Ми до Актів нинішніх включили разом з іншими і з так само вірно від слова до слова з готовністю до Частини прохань насправді спрямували. В якій Справі [все] вірно і т.д. Зроблене і видане у Варшаві, як вищезгадано.
Teodor i Olechno Lenkiewicze, synowie Lenka Domanowicza, sprzedali 1559 roku Wisienki, odziedziczone po wuju Tomaszu Berendejowiczu, Szymonowi Mieleszkowiczowi, wójtowi kijowskiemu. Ten sam pewno Teodor, czyli Bohdan Lenkiewicz, procesował 1540 r. ks. Mścisławską, o wypędzenie go z dóbr Teteryńskich (Teka Rulik.). ¶ Fedor Lenkiewicz-Ipohorski, podsędek ziemski mozyrski i poseł 1569 roku (Danił.), z Anastazji Wołczkiewiczówny Olizarówny, miał córkę Annę Filonowę Strybylową, która sprzedała 1593 r. część swą Powołoczy księciu Rużyńskiemu (Teka Rulik.). ¶ Jan Lenkiewicz-Ipohorski, poborca 1601 r., sędzia grodzki 1609 r., a ziemski mozyrski 1613 r., dziedzic Rubieżówki, zasądził 1598 r. Surynów, Sołtanów i Steckich o 1,000 flor. z Wystupowic, sprzedał 1609 r. część siół Wysokie i Welawsko ks. Zasławskiemu, wraz z żoną, Anną z Żernickich, pozwany 1613 r. o zabranie siana z Horenic Filonowi Bohuszewiczowi, umarł 1618 r. Synowie jego: Jan i Aleksander, przypozwani 1618 r. po śmierci ojca przez Eljasza Pletenickiego o grunta kościelne w Rubieżówce. Obaj podpisali, z województwem mińskim, elekcję Władysława IV-go (Źr. Dziej. XXI f. 17, 18, 177 i 208; V. L. II f. 411; Kij. III A f. 357; Bracł. III f. 870; Op. Żyt. 11 i 13). Jan wyznaczony na sejmie 1620 r. do komisji mającej rozgraniczyć powiat mozyrski i województwo kijowskie, dopełnił tej czynności 1621 r. (V. L. III f. 182; Źr. Dziej. 20 f. 89). ¶ Roman Ipohorski-Lenkiewicz, podczaszy trembowelski i porucznik wojsk koronnych 1671 r., elektor Jana III-go z województwa ruskiego, podczaszy mozyrski 1676 r., podkomorzy mozyrski 1682 r. i pułkownik Jego Kr. Mości, dziedzic Zahorzan, Chomniczka i innych dóbr, w mozyrskim, nabył 1685 r. Książ, Wronów i Kierz, w lubelskim, zeznał 1689 r. zapis na rzecz żony, Konstancji Bliskowskiej, otrzymał 1689 r. starostwo krzemieńczugskie, które za konsensem królewskim cedował 1690 r. synowi Zbigniewowi. ¶ Zbigniew wstąpił 1695 r. do zakonu Franciszkanów, a starostwo po nim dostał Jerzy Andrzej Czaplic, późniejszy podkomorzy kijowski, ożeniony z jego siostrą Franciszką (Zap. Lub. 54 f. 184; 57 f. 308; 60 f. 287; 61 f. 557; 62 f. 129; 63 f. 726; M. 216 f. 1; Paw.; Op. Kij. 6 i 7; Sig. 15; Sig. Ręk. Oss. 138 f. 18; AGZ. X f. 5519; Bracł. XV f. 1133; Kij. X f. 1472; Woł. XII f. 96). ¶ Aleksander Ipohorski-Lenkiewicz, podwojewodzi i poborca kijowski 1647 roku, podsędek ziemski mozyrski i deputat na Trybunał skarbowy litewski 1655 i 1659 r., elektor króla Michała z powiatu mozyrskiego, miał syna Władysława, podkomorzego mozyrskiego i elektora Jana III-go (Zap. Lub. 41 f. 112; 42 f. 129; M. 207 f. 286; Arch. I. Z. Ros. II. 1; Kij. VI f. 92; Bracł. VI C f. 467; Akta XV; V. L. IV f. 70, 230, 231, 301 i 312). ¶ Władysław, podkomorzy, miał synów: Franciszka, elektora Augusta II-go; Michała, żyjącego 1702 r. (Akta XI) i Teofila. Teofil, podczaszy mozyrski 1697 r., elektor Augusta II-go i pisarz grodzki 1710 r., został następnie pisarzem ziemskim mozyrskim, którym był już 1717 r., procesował się 1699 r. z Romanem, podkomorzym mozyrskim, otrzymał 1710 r. konsens na nabycie Boryskowiec i Kamionki od Zawiszy, a na cesję tych dóbr 1730 r., z żoną, Konstancją Stempkowską, kasztelanką bracławską. nabyli 1717 r. Hoszczę i Wieprzyn od Kisiela, współsukcesora po Adamie Kisielu, wojewodzie kijowskim. Córka ich Wolbekowa, odebrawszy 10,000 flor. posagu, zrzekła się dóbr ojczystych na rzecz braci swych: Leonarda, Tomasza i Adama (V. L. VI f. 101, 208 i 250; Op. Kij. 7 i 27; Bracł. XVI f. 185; Ist. Jur. Mat. XXIV; Kij. XII f. 1069). ¶ Leonard, najstarszy z synów Teofila, nabył 1726 r., za konsensem królewskim, starostwo kremieńczugskie od Czaplica (Sig. 20), otrzymał od brata Tomasza 1738 r. cały dział jego w Hoszczy (Gr. Łuck. 2292), występuje razem z braćmi 1739, 1747 i 1748 roku, nie żył już 1751 r., w którym występują dzieci jego: Stanisław, Marjanna i Anna (Bracł. XVI f. 99). Syn jego Stanisław Kostka, wojski mniejszy 1768 r., a cześnik zwinogrodzki 1769 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1790 r., uzyskał wraz z stryjami 1775 r. od sejmu wyznaczenie komisji do sprawy ich o Rubieżówkę z metropolitą kijowskim (V. L.), z żony, Agaty Michałowskiej, 1-o v. Gałeckiej, sędziny ziemskiej owruckiej, pozostawił synów: Wiktora, oficera wojsk polskich, zmarłego w skutek wycieńczenia kampanją 1812 roku, poetę, Franciszka Michała i Gracjana, wylegitymowanych ze szlachectwa 1849 r.; w gubernji wołyńskiej. ¶ Gracjan, marszałek gubernjalny wołyński, z Honoraty ks. Czetwertyńskiej, kasztelanki czerniechowskiej, miał synów: Feliksa, Romualda i Wiktora, bezżennych i córkę Oktawję, dziedziczkę Hoszczy, rozwiedzioną z Michałem Walewskim. ¶ Tomasz, drugi z rzędu syn Teofila, starosta hrabnicki 1748 r., elektor Stanisława Augusta, stolnik mozyrski 1765 r., ożeniony z Ewą Ordynówną (Bracł. XVI f. 1036), ma sprawę o Poniemuń z Borewiczami 1775 r. (V. L. VII f. 430), żył jeszcze 1781 r. ¶ Adam, najmłodszy syn Teofila, skarbnik 1748 r., podstoli 1750 r., a pisarz ziemski mozyrski 1769 r., ożeniony z Anną z Wojnów 1751 r. (Bracł. XVI f. 1019), zapisał się 1748 r. razem z braćmi na kompromis z Wykowskim, Trypolskiemi i innemi, kwitował 1753 r. Kisielów z procesu i dekretów o dobra, ułożył się 1758 roku z Buczyńskiemi o Nowosiółki, członek różnych komissji, wyznaczonych z sejmów 1764 i 1775 r., umarł po 1781 r. Ten może Adam był w końcu podsędkiem mozyrskim, po którym wdowa, Honorata z Trypolskich, umarła 1810 r. Syn Adama, zdaje się, Ignacy, starosta hrabnicki 1775 r. (Bracł: XVI f. 890, 1028 i 1036; Woł. XIII B f. 511; XIV f. 22; Kij. XIII f. 1; M. 231 f. 523; Arch. I. Z. Ros. III. 3; V. L. VII). ¶ Roman, krajczy połocki 1631 r. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Anna, żona Grzegorza Fiedorowicza, spisała 1671 r. testament, w którym wspomina brata Wojciecha Kazimierza, dziedzica Horawca Truskowszczyzny (Arch. Wileń. 11787 f. 211). Kazimierz, z województwem wileńskim, Samuel, podstoli mozyrski, z mińskim, podpisali elekcję króla Michała; Aleksander, Bogusław Jan, stolnik i podstarości mozyrski i Władysław, z województwem mińskim; Szymon, z województwem bełskim, głosowali na Augusta II-go. ¶ Aleksander, podwojewodzi kijowski 1708 r. podstoli mozyrski 1710 r. Gabrjel, elektor Augusta II-go, z województwa witebskiego. Gabrjel, strażnik smoleński 1716 r. i starosta dołhowski 1722 r. Roman Michał, krajczy połocki 1720-1726 roku. ¶ Adam, z województwa witebskiego, Erazm i Antoni, porucznik chorągwi powiatu mozyrskiego, z województwa mińskiego, N., z ruskiego, Stanisław, z brzeskiego-litewskiego i Józef, z księstwa żmudzkiego, elektorzy Stanisława Leszczyńskiego 1733 r., a Piotr, stronnik Augusta III-go (Obl. Gr. Warsz. 49 f. 609). ¶ Wincenty, wojski mozyrski 1757-1770 r., były marszałek Trybunału, zaślubił 1740 r. Krystynę Duninównę Borkowską, pułkownikównę wojsk litewskich, zaręczoną poprzednio z Iwanowskim, pisarzem grodzkim mińskim, którą matka, Katarzyna z Świechowskich Andrzejowa Borkowska, odsunęła 1755 r. od dziedziczenia w Dziewiątkowicach, zapisując je drugiej córce Makowieckiej (Pam. Matusz.; Arch. Borkows. w Grodku). Daniel, zwany cześnikiem sanockim, dzierżawił 1756 r. Zezulińce od Pułaskiego (Zs. Kamień.). Cyryl, 1764 r. pełnomocnik Antoniego Stadnickiego. ¶ Karol Antoni, cześnik miński, zabezpieczył 1744 r. na Wiedzmie 1,000 florenów Fiedorowiczowi (A. Tryb. Lub. 102 f. 133; 115 f. 486). Mikołaj 1751 r., Maciej 1765-1766 r., Michał 1767-1777 r., sędziowie ziemscy mozyrscy. Piotr z powiatu grodzieńskiego, elektor Stanisława Augusta. Cyprjan, podpisał konfederację generalną litewską 1764 r. (V. L. VII f. 72 i 74). Feliks, w oszmiańskim, 1764 r. (Jank.). ¶ Stanisław otrzymał starostwo proniatyńskie 1766 r., z sejmu 1775 r. wybrany do komisji dla sprawy Stempkowskich (V. L. VII). N., generał adjutant królewski 1775 roku, wybrany do sprawy Komajewskich. Adam, krajczy połocki 1767-1776 r. Leon Michał, krajczy połocki 1777-1786 r. Michał, leśniczy połocki 1778-1793 roku, kupił Wielatówkę od Korsakowej 1785 roku (Ist. Jur. Mak XXI). ¶ Bazyli, cześnik mozyrski, z Agnieszki Urbanowskiej, miał córkę Magdalenę, żonę 1-o v. Stanisława Miedźwiedzkiego 1767 r., a 2-o v. Bonawentury Hoszowskiego 1775 r. i syna Antoniego, komornika ziemskiego bracławskiego 1779 roku, który zabezpieczył 3,550 flor. na Popielówce Podoskiemu. Sumę tę spłacił mąż jego sukcesorki Teresy, Wojciech Pieńkowski, miecznik zwinogrodzki 1793 roku (Gr. Win. i Bracł.). ¶ Jan, cześnik mozyrski 1777 r., podstoli 1782-1793 r. Kazimierz, komornik litewski 1777 r. Maciej, regent starodubowski 1780 r., Antoni Wiktor, viceregent grodzieński 1780 r. Gabrjel, Jezuita w Połocku 1785 r. Gertruda z Babińskich, 1-o v. Jasieniecka, 2-o v. Lenkiewiczowa, cześnikowa mozyrska 1786 r. (Arch. I. Z. Ros. IV. 2). Ignacy, pisarz ziemski mozyrski 1782-1795 r. Ignacy, sędzia grodzki mozyrski 1772-1776 r., Ignacy, sędzia grodzki mozyrski 1778-1781 r. N., sędzia grodzki mozyrski 1789 i 1793 r. Wincenty wziął dymisję z wojska w randze chorążego 1784 r. (MP.). Stanisław, komornik graniczny bracławski 1785-1788 r. Józef, mianowany komornikiem 1786 r. (MP.). Józef, viceregent grodzki łucki 1790 r. Tomasz, marszałek, Jerzy, sędzia, Andrzej i Franciszek, ziemianie mozyrscy 1817 r. ¶ Michał Jan i Józef Władysław, synowie Teodora Lenkiewicza h. Kotwicz, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim, w latach 1850 i 1851. Władysław Ipohorski-Lenkiewicz, z Agnieszki Owsianej, miał synów: Jana i Gabrjela. Jan, cześnik mozyrski, piszący się ze Strupina, dzierżawca Czortkowa 1730 r., zastawny posiadacz. dóbr Żwanieckich od Lanckorońskich 1736 roku, z Ludwiki Joanny Chomskiej, miał córki: Elżbietę, 1-o v. za Józefem Baworowskim, podczaszym trembowelskim, 2-o v. 1767 r. za Wojciechem Ściborem Marchockim, wojskim trembowelskim, potem kasztelanem sanockim i Katarzynę za Józefem Dominikiem Gałeckim, cześnikiem kołomyjskim i synów: Kandyda Franciszka, chrzczonego 7-go Października 1731 r. w Czortkowie i Józefa 1740 r. Jana także synem prawdopodobnie był Antoni, tytułowany podstolim mozyrskim, dzierżawca Czortkowa, ożeniony 1731 r. z Anną Augustynowiczówną, zmarłą 1761 r., za duszę której uczynił mąż 1762 r. zapis Dominikanom z Czortkowa na Byczkowcach. Z dzieci ich: Katarzyna wyszła 1753 r. za Franciszka Rawicza Mysłowskiego, miecznika trembowelskiego, Franciszka Agnieszka, chrzczona z ceremonji 1741 r. zaślubiona 1762 roku Antoniemu Rożnieckiemu, podstolemu owruckiemu; Anna, panna 1754 r.; Walenty, kapitan artylerji 1763 r. i Józef, 1761 r. łowczy nowogrodzki, zastawny posiadacz Podhajczyk, po którym z Marjanny Mysłowskiej, córki: Pryska Zofja Anna, chrzczona z wody 1763 roku w Byczkowcach, a jako Pryska Tekla chrzczona z ceremonji 1777 r. w Janowie i Zuzanna Katarzyna Klara, ur. 1766 r. (M. Zawadz. z metr. w Czortkowie i M. D. Wąs.). ¶ Gabrjel, drugi syn Władysława, cześnik żytomierski, procesował się 1740 roku o dług z Szyrynem, podczaszym inflanckim (Gr. Halic. 244 f. 317), z Franciszki Klusównej, 2-o v. Kazimierzowej Bielskiej, skarbnikowej sieradzkiej, pozostawił dzieci: Antoniego, Pryskę i Elżbietę (Gr. Trembow. 72 f. 206). Antoni wykupił 1772 roku wójtostwo trembowelskie od Garbowskiego (Kancl. 50 IV f. 33), zmarł 1781 r., pozostawiwszy, z Marjanny Bahrynowskiej, córki Jana i Marjanny z Drohomireckich: Annę Helenę, Katarzynę za Karolem Kronsteinem, nie żyjącą już 1810 r., Wojciecha bezpotomnego z Rozalją N., 2-o v. Wojciechową Boguszową 1787 r. i Władysława, wylegitymowanych ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim trembowelskim. ¶ Władysław, cześnik kołomyjski, dziedzic części Teleśnicy Oszwarowej, żonaty 1-o v. z Magdaleną Gawrońską, z której córka Pulcherja, 2-o v. z Anną Laskowską, z której Zefiryn, Ignacy, dziedzic części Siemakowiec, bezżenny, pozbawiony szlachectwa 1853 r., Korneljusz i Inocenty, obaj ostatni wylegitymowani ze szlachectwa 1846 r., w Wydziale Stanów galicyjskich. ¶ Z nich: Zefiryn, ze Sleczkowskiej, zostawił: Władysława, dziedzica Teleśnicy Oszwarowej, po którym: Marja, Stefanja Janowa Nosarzewska, Janina, Irena, Adam i najstarszy Włodzimierz, doktór filozofji 1902 r., żonaty z Zofją Lachowską, córką Stanisława i Bożenny z Emlerów, ma z niej syna Zygmunta, ur. 1903 roku, córka Marja zmarła dzieckiem. ¶ Korneljusz, z Franciszki Enenkelówny, miał: Józefę Wołodkiewiczowę, Stanisławę, przeoryszę Benedyktynek w Przemyślu i ks. Zygmunta Franciszka, ur. 1845 r., prałata katedry lwowskiej, członka Rady szkolnej krajowej i radnego miasta Lwowa. ¶ Inocenty, dziedzic Liplasu i Bilczyc, starosta w Samborze, szambelan cesarski, ożeniony z Ludwiką Bobrownicką, z której dzieci: Katarzyna za Vetulanim; Marja, 1-o v. Mikucińska, 2-o v. Trochanowska; Paweł Marja Władysław, ur. 1859 roku i Józef Marja Hilary, ur. 1858 r. (metr. w Wojniczu), zmarły 1910 r., wylegitymowani ze szlachectwa obaj 1865 roku, w Wydziale Krajowym we Lwowie (M. D. Wąs.). ¶ Magdalena Lenkiewiczowa, komisarzowa w Czortkowie 1746 r. Andrzej, ur. 1761 r., zaślubił 1785 r. w Salówce Rozalję Kiernicką. Aniela za Fabjanem Górskim w Salówce 1807 r. Marja, wyszła 1803 r. za Jana Bilińskiego w Nagórzance. Tamże Ludwika, córka Jana, zaślubiła 1805 roku Piotra Kminowskiego, a 2-o v. 1808 r. Szymona Bagińskiego, zmarła 1834 r. (M. Zawadzki z metryk w Czortkowie i Jagielnicy). ¶ Józef Lenkiewicz, bliski krewny Józefa, łowczego nowogrodzkiego, syn Jakóba i Marjanny z Jaroszewiczów, wnuk Macieja i Reginy z Piotrowskich, wywiódł się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie grodzkim trembowelskim (M. Dun. Wąs.). ¶ Jan Józef Jerzy Kotficz Lenkiewicz, podpisujący się czasem Grzegorz, legitymował się ze szlachectwa bez procedencji w sądzie ziemskim lwowskim 1782 roku, umarł 1792 roku, pozostawiwszy, z Małgorzaty Małachowskiej: Teklę za Bartłomiejem Zienkowskim, Reginę, Kazimierza Józefa i Joachima Benedykta (A. Lwow. For. Nob.). Jan z żoną, Ludwiką z Morawskich, pozwani przez Lipczyńskiego o część Hałuszczyniec 1793 r. (Tab. Gal. Dom. 36 f. 198; 46 f. 231; M. D. Wąs.).
Rodowód | 14.126.1 |  | | Teodor |
| | 14.126.2 | | | i Olechno Lenkiewicze, |
| | 14.126.3 | | | synowie Lenka Domanowicza, |
| | 14.126.4 = 2 | | | sprzedali 1559 roku Wisienki, odziedziczone |
| | 14.126.5 | | | po wuju Tomaszu Berendejowiczu, Szymonowi Mieleszkowiczowi, wójtowi kijowskiemu. |
| | 14.126.6 = 1 | | | Ten sam pewno Teodor, czyli Bohdan Lenkiewicz, procesował 1540 r. ks. Mścisławską, o wypędzenie go z dóbr Teteryńskich (Teka Rulik.). |
| | 14.126.7 | | | ¶ Fedor Lenkiewicz-Ipohorski, podsędek ziemski mozyrski i poseł 1569 roku (Danił.), |
| | 14.126.8 & 7 | | | z Anastazji Wołczkiewiczówny Olizarówny, |
| | 14.126.9 | | | miał córkę Annę |
| | 14.126.10 & 9 | | | Filonowę Strybylową, |
| | 14.126.11 = 9 | | | która sprzedała 1593 r. część swą Powołoczy księciu Rużyńskiemu (Teka Rulik.). |
| | 14.126.12 | | | ¶ Jan Lenkiewicz-Ipohorski, poborca 1601 r., sędzia grodzki 1609 r., a ziemski mozyrski 1613 r., dziedzic Rubieżówki, zasądził 1598 r. Surynów, Sołtanów i Steckich o 1,000 flor. z Wystupowic, sprzedał 1609 r. część siół Wysokie i Welawsko ks. Zasławskiemu, wraz |
| | 14.126.13 & 12 | | | z żoną, Anną z Żernickich, |
| | 14.126.14 = 12 | | | pozwany 1613 r. o zabranie siana z Horenic Filonowi Bohuszewiczowi, umarł 1618 r. |
| | 14.126.15 | | | Synowie jego: Jan |
| | 14.126.16 | | | i Aleksander, przypozwani 1618 r. po śmierci ojca przez Eljasza Pletenickiego o grunta kościelne w Rubieżówce. Obaj podpisali, z województwem mińskim, elekcję Władysława IV-go (Źr. Dziej. XXI f. 17, 18, 177 i 208; V. L. II f. 411; Kij. III A f. 357; Bracł. III f. 870; Op. Żyt. 11 i 13). |
| | 14.126.17 = 15 | | | Jan wyznaczony na sejmie 1620 r. do komisji mającej rozgraniczyć powiat mozyrski i województwo kijowskie, dopełnił tej czynności 1621 r. (V. L. III f. 182; Źr. Dziej. 20 f. 89). |
| | 14.126.18 | | | ¶ Roman Ipohorski-Lenkiewicz, podczaszy trembowelski i porucznik wojsk koronnych 1671 r., elektor Jana III-go z województwa ruskiego, podczaszy mozyrski 1676 r., podkomorzy mozyrski 1682 r. i pułkownik Jego Kr. Mości, dziedzic Zahorzan, Chomniczka i innych dóbr, w mozyrskim, nabył 1685 r. Książ, Wronów i Kierz, w lubelskim, zeznał 1689 r. zapis na rzecz |
| | 14.126.19 & 18 | | | żony, Konstancji Bliskowskiej, |
| | 14.126.20 = 18 | | | otrzymał 1689 r. starostwo krzemieńczugskie, które za konsensem królewskim cedował 1690 r. |
| | 14.126.21 | | | synowi Zbigniewowi. |
| | 14.126.22 = 21 | | | ¶ Zbigniew wstąpił 1695 r. do zakonu Franciszkanów, a starostwo po nim dostał |
| | 14.126.23 & 24 | | | Jerzy Andrzej Czaplic, późniejszy podkomorzy kijowski, |
| | 14.126.24 | | | ożeniony z jego siostrą Franciszką (Zap. Lub. 54 f. 184; 57 f. 308; 60 f. 287; 61 f. 557; 62 f. 129; 63 f. 726; M. 216 f. 1; Paw.; Op. Kij. 6 i 7; Sig. 15; Sig. Ręk. Oss. 138 f. 18; AGZ. X f. 5519; Bracł. XV f. 1133; Kij. X f. 1472; Woł. XII f. 96). |
| | 14.126.25 | | | ¶ Aleksander Ipohorski-Lenkiewicz, podwojewodzi i poborca kijowski 1647 roku, podsędek ziemski mozyrski i deputat na Trybunał skarbowy litewski 1655 i 1659 r., elektor króla Michała z powiatu mozyrskiego, |
| | 14.126.26 | | | miał syna Władysława, podkomorzego mozyrskiego i elektora Jana III-go (Zap. Lub. 41 f. 112; 42 f. 129; M. 207 f. 286; Arch. I. Z. Ros. II. 1; Kij. VI f. 92; Bracł. VI C f. 467; Akta XV; V. L. IV f. 70, 230, 231, 301 i 312). |
| | 14.126.27 = 26 | | | ¶ Władysław, podkomorzy, |
| | 14.126.28 | | | miał synów: Franciszka, elektora Augusta II-go; |
| | 14.126.29 | | | Michała, żyjącego 1702 r. (Akta XI) |
| | 14.126.30 | | | i Teofila. |
| | 14.126.31 = 30 | | | Teofil, podczaszy mozyrski 1697 r., elektor Augusta II-go i pisarz grodzki 1710 r., został następnie pisarzem ziemskim mozyrskim, którym był już 1717 r., procesował się 1699 r. |
| | 14.126.32 = 18 | | | z Romanem, podkomorzym mozyrskim, |
| | 14.126.33 = 31 | | | otrzymał 1710 r. konsens na nabycie Boryskowiec i Kamionki od |
| | 14.126.34 | | | Zawiszy, a na cesję tych dóbr 1730 r., |
| | 14.126.35 & 34 | | | z żoną, Konstancją Stempkowską, |
| | 14.126.36 | | | kasztelanką bracławską. |
| | 14.126.37 = 33 | | | nabyli 1717 r. Hoszczę i Wieprzyn od Kisiela, współsukcesora po Adamie Kisielu, wojewodzie kijowskim. |
| | 14.126.38 | | | Córka ich |
| | 14.126.39 & 38 | | | Wolbekowa, |
| | 14.126.40 = 38 | | | odebrawszy 10,000 flor. posagu, zrzekła się dóbr ojczystych |
| | 14.126.41 | | | na rzecz braci swych: Leonarda, |
| | 14.126.42 | | | Tomasza |
| | 14.126.43 | | | i Adama (V. L. VI f. 101, 208 i 250; Op. Kij. 7 i 27; Bracł. XVI f. 185; Ist. Jur. Mat. XXIV; Kij. XII f. 1069). |
| | 14.126.44 | | | ¶ Leonard, |
| | 14.126.45 = 31 | | | najstarszy z synów Teofila, |
| | 14.126.46 = 44 | | | nabył 1726 r., za konsensem królewskim, starostwo kremieńczugskie od Czaplica (Sig. 20), otrzymał |
| | 14.126.47 = 42 | | | od brata Tomasza 1738 r. cały dział jego w Hoszczy (Gr. Łuck. 2292), występuje razem z braćmi 1739, 1747 i 1748 roku, nie żył już 1751 r., w którym występują |
| | 14.126.48 | | | dzieci jego: Stanisław, |
| | 14.126.49 | | | Marjanna |
| | 14.126.50 | | | i Anna (Bracł. XVI f. 99). |
| | 14.126.51 | | | Syn jego Stanisław Kostka, wojski mniejszy 1768 r., a cześnik zwinogrodzki 1769 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1790 r., uzyskał wraz z stryjami 1775 r. od sejmu wyznaczenie komisji do sprawy ich o Rubieżówkę z metropolitą kijowskim (V. L.), |
| | 14.126.52 & 51 | | | z żony, Agaty Michałowskiej, |
| | 14.126.53 & 52 | | | 1-o v. Gałeckiej, sędziny ziemskiej owruckiej, |
| | 14.126.54 | | | pozostawił synów: Wiktora, oficera wojsk polskich, zmarłego w skutek wycieńczenia kampanją 1812 roku, poetę, |
| | 14.126.55 | | | Franciszka Michała |
| | 14.126.56 | | | i Gracjana, wylegitymowanych ze szlachectwa 1849 r.; w gubernji wołyńskiej. |
| | 14.126.57 = 56 | | | ¶ Gracjan, marszałek gubernjalny wołyński, |
| | 14.126.58 & 57 | | | z Honoraty ks. Czetwertyńskiej, |
| | 14.126.59 | | | kasztelanki czerniechowskiej, |
| | 14.126.60 | | | miał synów: Feliksa, |
| | 14.126.61 | | | Romualda |
| | 14.126.62 | | | i Wiktora, |
| | 14.126.63 | | | bezżennych i córkę Oktawję, dziedziczkę Hoszczy, |
| | 14.126.64 & 63 | | | rozwiedzioną z Michałem Walewskim. |
| | 14.126.65 | | | ¶ Tomasz, |
| | 14.126.66 = 31 | | | drugi z rzędu syn Teofila, |
| | 14.126.67 = 65 | | | starosta hrabnicki 1748 r., elektor Stanisława Augusta, stolnik mozyrski 1765 r., |
| | 14.126.68 & 65 | | | ożeniony z Ewą Ordynówną (Bracł. XVI f. 1036), ma sprawę o Poniemuń z Borewiczami 1775 r. (V. L. VII f. 430), żył jeszcze 1781 r. |
| | 14.126.69 | | | ¶ Adam, |
| | 14.126.70 = 66 | | | najmłodszy syn Teofila, |
| | 14.126.71 = 69 | | | skarbnik 1748 r., podstoli 1750 r., a pisarz ziemski mozyrski 1769 r., |
| | 14.126.72 & 69 | | | ożeniony z Anną z Wojnów 1751 r. (Bracł. XVI f. 1019), |
| | 14.126.73 = 71 | | | zapisał się 1748 r. razem z braćmi na kompromis z Wykowskim, Trypolskiemi i innemi, kwitował 1753 r. Kisielów z procesu i dekretów o dobra, ułożył się 1758 roku z Buczyńskiemi o Nowosiółki, członek różnych komissji, wyznaczonych z sejmów 1764 i 1775 r., umarł po 1781 r. Ten może |
| | 14.126.74 = 69 | | | Adam był w końcu podsędkiem mozyrskim, |
| | 14.126.75 & 74 | | | po którym wdowa, Honorata z Trypolskich, umarła 1810 r. |
| | 14.126.76 = 74 | | | Syn Adama, zdaje się, |
| | 14.126.77 | | | Ignacy, starosta hrabnicki 1775 r. (Bracł: XVI f. 890, 1028 i 1036; Woł. XIII B f. 511; XIV f. 22; Kij. XIII f. 1; M. 231 f. 523; Arch. I. Z. Ros. III. 3; V. L. VII). |
| | 14.126.78 | | | ¶ Roman, krajczy połocki 1631 r. |
| | 14.126.79 | | | [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] |
| | 14.126.80 | | | Anna, |
| | 14.126.81 & 80 | | | żona Grzegorza Fiedorowicza, |
| | 14.126.82 = 80 | | | spisała 1671 r. testament, w którym wspomina |
| | 14.126.83 | | | brata Wojciecha Kazimierza, dziedzica Horawca Truskowszczyzny (Arch. Wileń. 11787 f. 211). |
| | 14.126.84 | | | Kazimierz, z województwem wileńskim, |
| | 14.126.85 | | | Samuel, podstoli mozyrski, z mińskim, podpisali elekcję króla Michała; |
| | 14.126.86 | | | Aleksander, |
| | 14.126.87 | | | Bogusław Jan, stolnik i podstarości mozyrski |
| | 14.126.88 | | | i Władysław, z województwem mińskim; |
| | 14.126.89 | | | Szymon, z województwem bełskim, głosowali na Augusta II-go. |
| | 14.126.90 | | | ¶ Aleksander, podwojewodzi kijowski 1708 r. podstoli mozyrski 1710 r. |
| | 14.126.91 | | | Gabrjel, elektor Augusta II-go, z województwa witebskiego. |
| | 14.126.92 | | | Gabrjel, strażnik smoleński 1716 r. i starosta dołhowski 1722 r. |
| | 14.126.93 = 78 | | | Roman Michał, krajczy połocki 1720-1726 roku. |
| | 14.126.94 | | | ¶ Adam, z województwa witebskiego, |
| | 14.126.95 | | | Erazm |
| | 14.126.96 | | | i Antoni, porucznik chorągwi powiatu mozyrskiego, z województwa mińskiego, |
| | 14.126.97 | | | N., z ruskiego, |
| | 14.126.98 | | | Stanisław, z brzeskiego-litewskiego |
| | 14.126.99 | | | i Józef, z księstwa żmudzkiego, elektorzy Stanisława Leszczyńskiego 1733 r., |
| | 14.126.100 | | | a Piotr, stronnik Augusta III-go (Obl. Gr. Warsz. 49 f. 609). |
| | 14.126.101 | | | ¶ Wincenty, wojski mozyrski 1757-1770 r., były marszałek Trybunału, |
| | 14.126.102 & 101 | | | zaślubił 1740 r. Krystynę Duninównę Borkowską, |
| | 14.126.103 | | | pułkownikównę wojsk litewskich, |
| | 14.126.104 | | | zaręczoną poprzednio z Iwanowskim, pisarzem grodzkim mińskim, |
| | 14.126.105 | | | którą matka, Katarzyna z Świechowskich |
| | 14.126.106 & 105 | | | Andrzejowa Borkowska, |
| | 14.126.107 = 105 | | | odsunęła 1755 r. od dziedziczenia w Dziewiątkowicach, zapisując je |
| | 14.126.108 & 105 | | | 14.126.109 | | | drugiej córce Makowieckiej (Pam. Matusz.; Arch. Borkows. w Grodku). |
| | 14.126.110 | | | Daniel, zwany cześnikiem sanockim, dzierżawił 1756 r. Zezulińce od Pułaskiego (Zs. Kamień.). |
| | 14.126.111 | | | Cyryl, 1764 r. pełnomocnik Antoniego Stadnickiego. |
| | 14.126.112 | | | ¶ Karol Antoni, cześnik miński, zabezpieczył 1744 r. na Wiedzmie 1,000 florenów Fiedorowiczowi (A. Tryb. Lub. 102 f. 133; 115 f. 486). |
| | 14.126.113 | | | Mikołaj 1751 r., |
| | 14.126.114 | | | Maciej 1765-1766 r., |
| | 14.126.115 | | | Michał 1767-1777 r., sędziowie ziemscy mozyrscy. |
| | 14.126.116 | | | Piotr z powiatu grodzieńskiego, elektor Stanisława Augusta. |
| | 14.126.117 | | | Cyprjan, podpisał konfederację generalną litewską 1764 r. (V. L. VII f. 72 i 74). |
| | 14.126.118 | | | Feliks, w oszmiańskim, 1764 r. (Jank.). |
| | 14.126.119 | | | ¶ Stanisław otrzymał starostwo proniatyńskie 1766 r., z sejmu 1775 r. wybrany do komisji dla sprawy Stempkowskich (V. L. VII). |
| | 14.126.120 | | | N., generał adjutant królewski 1775 roku, wybrany do sprawy Komajewskich. |
| | 14.126.121 | | | Adam, krajczy połocki 1767-1776 r. |
| | 14.126.122 | | | Leon Michał, krajczy połocki 1777-1786 r. |
| | 14.126.123 | | | Michał, leśniczy połocki 1778-1793 roku, kupił Wielatówkę od Korsakowej 1785 roku (Ist. Jur. Mak XXI). |
| | 14.126.124 | | | ¶ Bazyli, cześnik mozyrski, |
| | 14.126.125 & 124 | | | z Agnieszki Urbanowskiej, |
| | 14.126.126 | | | miał córkę Magdalenę, |
| | 14.126.127 & 126 | | | żonę 1-o v. Stanisława Miedźwiedzkiego 1767 r., |
| | 14.126.128 & 126 | | | a 2-o v. Bonawentury Hoszowskiego 1775 r. |
| | 14.126.129 | | | i syna Antoniego, komornika ziemskiego bracławskiego 1779 roku, który zabezpieczył 3,550 flor. na Popielówce Podoskiemu. |
| | 14.126.130 = 132 | | | Sumę tę spłacił mąż jego sukcesorki |
| | 14.126.131 | | | Teresy, |
| | 14.126.132 & 131 | | | Wojciech Pieńkowski, miecznik zwinogrodzki 1793 roku (Gr. Win. i Bracł.). |
| | 14.126.133 | | | ¶ Jan, cześnik mozyrski 1777 r., podstoli 1782-1793 r. |
| | 14.126.134 | | | Kazimierz, komornik litewski 1777 r. |
| | 14.126.135 | | | Maciej, regent starodubowski 1780 r., |
| | 14.126.136 | | | Antoni Wiktor, viceregent grodzieński 1780 r. |
| | 14.126.137 | | | Gabrjel, Jezuita w Połocku 1785 r. |
| | 14.126.138 & 140 | | | Gertruda z Babińskich, |
| | 14.126.139 & 138 | | | 1-o v. Jasieniecka, |
| | 14.126.140 | | | 2-o v. Lenkiewiczowa, cześnikowa mozyrska 1786 r. (Arch. I. Z. Ros. IV. 2). |
| | 14.126.141 | | | Ignacy, pisarz ziemski mozyrski 1782-1795 r. |
| | 14.126.142 | | | Ignacy, sędzia grodzki mozyrski 1772-1776 r., |
| | 14.126.143 | | | Ignacy, sędzia grodzki mozyrski 1778-1781 r. |
| | 14.126.144 | | | N., sędzia grodzki mozyrski 1789 i 1793 r. |
| | 14.126.145 | | | Wincenty wziął dymisję z wojska w randze chorążego 1784 r. (MP.). |
| | 14.126.146 | | | Stanisław, komornik graniczny bracławski 1785-1788 r. |
| | 14.126.147 | | | Józef, mianowany komornikiem 1786 r. (MP.). |
| | 14.126.148 | | | Józef, viceregent grodzki łucki 1790 r. |
| | 14.126.149 | | | Tomasz, marszałek, |
| | 14.126.150 | | | Jerzy, sędzia, |
| | 14.126.151 | | | Andrzej |
| | 14.126.152 | | | i Franciszek, ziemianie mozyrscy 1817 r. |
| | 14.126.153 | | | ¶ Michał Jan |
| | 14.126.154 | | | i Józef Władysław, |
| | 14.126.155 | | | synowie Teodora Lenkiewicza h. Kotwicz, |
| | 14.126.156 = 154 | | | wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim, w latach 1850 i 1851. |
| | 14.126.157 | | | Władysław Ipohorski-Lenkiewicz, |
| | 14.126.158 & 157 | | | z Agnieszki Owsianej, |
| | 14.126.159 | | | miał synów: Jana |
| | 14.126.160 | | | i Gabrjela. |
| | 14.126.161 = 159 | | | Jan, cześnik mozyrski, piszący się |
| | 14.126.162 = 161 | | | ze Strupina, dzierżawca Czortkowa 1730 r., zastawny posiadacz. |
| | 14.126.163 | | | dóbr Żwanieckich od Lanckorońskich 1736 roku, |
| | 14.126.164 & 161 | | | z Ludwiki Joanny Chomskiej, |
| | 14.126.165 | | | miał córki: Elżbietę, |
| | 14.126.166 & 165 | | | 1-o v. za Józefem Baworowskim, podczaszym trembowelskim, |
| | 14.126.167 & 165 | | | 2-o v. 1767 r. za Wojciechem Ściborem Marchockim, wojskim trembowelskim, potem kasztelanem sanockim |
| | 14.126.168 | | | i Katarzynę |
| | 14.126.169 & 168 | | | za Józefem Dominikiem Gałeckim, cześnikiem kołomyjskim |
| | 14.126.170 | | | i synów: Kandyda Franciszka, chrzczonego 7-go Października 1731 r. w Czortkowie |
| | 14.126.171 | | | i Józefa 1740 r. |
| | 14.126.172 = 159 | | | Jana także synem prawdopodobnie był |
| | 14.126.173 | | | Antoni, tytułowany podstolim mozyrskim, dzierżawca Czortkowa, |
| | 14.126.174 & 173 | | | ożeniony 1731 r. z Anną Augustynowiczówną, zmarłą 1761 r., |
| | 14.126.175 = 173 | | | za duszę której uczynił mąż 1762 r. zapis Dominikanom z Czortkowa na Byczkowcach. |
| | 14.126.176 | | | Z dzieci ich: Katarzyna |
| | 14.126.177 & 176 | | | wyszła 1753 r. za Franciszka Rawicza Mysłowskiego, miecznika trembowelskiego, |
| | 14.126.178 | | | Franciszka Agnieszka, chrzczona z ceremonji 1741 r. |
| | 14.126.179 & 178 | | | zaślubiona 1762 roku Antoniemu Rożnieckiemu, podstolemu owruckiemu; |
| | 14.126.180 | | | Anna, panna 1754 r.; |
| | 14.126.181 | | | Walenty, kapitan artylerji 1763 r. |
| | 14.126.182 | | | i Józef, 1761 r. łowczy nowogrodzki, zastawny posiadacz Podhajczyk, |
| | 14.126.183 & 182 | | | po którym z Marjanny Mysłowskiej, |
| | 14.126.184 | | | córki: Pryska Zofja Anna, chrzczona z wody 1763 roku w Byczkowcach, a jako |
| | 14.126.185 = 184 | | | Pryska Tekla chrzczona z ceremonji 1777 r. w Janowie |
| | 14.126.186 | | | i Zuzanna Katarzyna Klara, ur. 1766 r. (M. Zawadz. z metr. w Czortkowie i M. D. Wąs.). |
| | 14.126.187 = 160 | | | ¶ Gabrjel, |
| | 14.126.188 = 157 | | | drugi syn Władysława, |
| | 14.126.189 = 187 | | | cześnik żytomierski, procesował się 1740 roku o dług z Szyrynem, podczaszym inflanckim (Gr. Halic. 244 f. 317), |
| | 14.126.190 & 187 | | | z Franciszki Klusównej, |
| | 14.126.191 & 190 | | | 2-o v. Kazimierzowej Bielskiej, skarbnikowej sieradzkiej, |
| | 14.126.192 | | | pozostawił dzieci: Antoniego, |
| | 14.126.193 | | | Pryskę |
| | 14.126.194 | | | i Elżbietę (Gr. Trembow. 72 f. 206). |
| | 14.126.195 = 192 | | | Antoni wykupił 1772 roku wójtostwo trembowelskie od Garbowskiego (Kancl. 50 IV f. 33), zmarł 1781 r., |
| | 14.126.196 & 195 | | | pozostawiwszy, z Marjanny Bahrynowskiej, |
| | 14.126.197 | | | córki Jana |
| | 14.126.198 & 197 | | | i Marjanny z Drohomireckich: |
| | 14.126.199 | | | Annę Helenę, |
| | 14.126.200 | | | Katarzynę |
| | 14.126.201 & 200 | | | za Karolem Kronsteinem, |
| | 14.126.202 = 200 | | | nie żyjącą już 1810 r., |
| | 14.126.203 | | | Wojciecha |
| | 14.126.204 & 203 | | | bezpotomnego z Rozalją N., |
| | 14.126.205 & 204 | | | 2-o v. Wojciechową Boguszową |
| | 14.126.206 = 204 | | | 1787 r. |
| | 14.126.207 | | | i Władysława, wylegitymowanych ze szlachectwa 1782 r., w sądzie grodzkim trembowelskim. |
| | 14.126.208 = 207 | | | ¶ Władysław, cześnik kołomyjski, dziedzic części Teleśnicy Oszwarowej, |
| | 14.126.209 & 208 | | | żonaty 1-o v. z Magdaleną Gawrońską, |
| | 14.126.210 | | | z której córka Pulcherja, |
| | 14.126.211 & 208 | | | 2-o v. z Anną Laskowską, z której |
| | 14.126.212 | | | Zefiryn, |
| | 14.126.213 | | | Ignacy, dziedzic części Siemakowiec, bezżenny, pozbawiony szlachectwa 1853 r., |
| | 14.126.214 | | | Korneljusz |
| | 14.126.215 | | | i Inocenty, obaj ostatni wylegitymowani ze szlachectwa 1846 r., w Wydziale Stanów galicyjskich. |
| | 14.126.216 = 212 | | | ¶ Z nich: Zefiryn, ze |
| | 14.126.217 & 216 | | | Sleczkowskiej, |
| | 14.126.218 | | | zostawił: Władysława, dziedzica Teleśnicy Oszwarowej, po którym: |
| | 14.126.219 | | | Marja, |
| | 14.126.220 | | | Stefanja |
| | 14.126.221 & 220 | | | Janowa Nosarzewska, |
| | 14.126.222 | | | Janina, |
| | 14.126.223 | | | Irena, |
| | 14.126.224 | | | Adam i najstarszy |
| | 14.126.225 | | | Włodzimierz, doktór filozofji 1902 r., |
| | 14.126.226 & 225 | | | żonaty z Zofją Lachowską, |
| | 14.126.227 | | | córką Stanisława |
| | 14.126.228 & 227 | | | i Bożenny z Emlerów, |
| | 14.126.229 | | | ma z niej syna Zygmunta, ur. 1903 roku, |
| | 14.126.230 | | | córka Marja zmarła dzieckiem. |
| | 14.126.231 = 214 | | | ¶ Korneljusz, |
| | 14.126.232 & 231 | | | z Franciszki Enenkelówny, miał: |
| | 14.126.233 | | | Józefę |
| | 14.126.234 & 233 | | | Wołodkiewiczowę, |
| | 14.126.235 | | | Stanisławę, przeoryszę Benedyktynek w Przemyślu |
| | 14.126.236 | | | i ks. Zygmunta Franciszka, ur. 1845 r., prałata katedry lwowskiej, członka Rady szkolnej krajowej i radnego miasta Lwowa. |
| | 14.126.237 = 215 | | | ¶ Inocenty, dziedzic Liplasu i Bilczyc, starosta w Samborze, szambelan cesarski, |
| | 14.126.238 & 237 | | | ożeniony z Ludwiką Bobrownicką, |
| | 14.126.239 | | | z której dzieci: Katarzyna |
| | 14.126.240 & 239 | | | za Vetulanim; |
| | 14.126.241 | | | Marja, |
| | 14.126.242 & 241 | | | 1-o v. Mikucińska, |
| | 14.126.243 & 241 | | | 2-o v. Trochanowska; |
| | 14.126.244 | | | Paweł Marja Władysław, ur. 1859 roku |
| | 14.126.245 | | | i Józef Marja Hilary, ur. 1858 r. (metr. w Wojniczu), zmarły 1910 r., wylegitymowani ze szlachectwa obaj 1865 roku, w Wydziale Krajowym we Lwowie (M. D. Wąs.). |
| | 14.126.246 & 247 | | | ¶ Magdalena |
| | 14.126.247 | | | Lenkiewiczowa, komisarzowa w Czortkowie 1746 r. |
| | 14.126.248 | | | Andrzej, ur. 1761 r., |
| | 14.126.249 & 248 | | | zaślubił 1785 r. w Salówce Rozalję Kiernicką. |
| | 14.126.250 | | | Aniela |
| | 14.126.251 & 250 | | | za Fabjanem Górskim w Salówce 1807 r. |
| | 14.126.252 | | | Marja, |
| | 14.126.253 & 252 | | | wyszła 1803 r. za Jana Bilińskiego w Nagórzance. |
| | 14.126.254 | | | Tamże Ludwika, |
| | 14.126.255 | | | córka Jana, |
| | 14.126.256 & 254 | | | zaślubiła 1805 roku Piotra Kminowskiego, |
| | 14.126.257 & 254 | | | a 2-o v. 1808 r. Szymona Bagińskiego, |
| | 14.126.258 = 254 | | | zmarła 1834 r. (M. Zawadzki z metryk w Czortkowie i Jagielnicy). |
| | 14.126.259 | | | ¶ Józef Lenkiewicz, |
| | 14.126.260 = 182 | | | bliski krewny Józefa, łowczego nowogrodzkiego, |
| | 14.126.261 | | | syn Jakóba |
| | 14.126.262 & 261 | | | i Marjanny z Jaroszewiczów, |
| | 14.126.263 | | | wnuk Macieja |
| | 14.126.264 & 263 | | | i Reginy z Piotrowskich, |
| | 14.126.265 = 259 | | | wywiódł się ze szlachectwa 1782 roku, w sądzie grodzkim trembowelskim (M. Dun. Wąs.). |
| | 14.126.266 | | | ¶ Jan Józef Jerzy Kotficz Lenkiewicz, podpisujący się czasem |
| | 14.126.267 | | | Grzegorz, legitymował się ze szlachectwa bez procedencji w sądzie ziemskim lwowskim 1782 roku, umarł 1792 roku, |
| | 14.126.268 & 267 | | | pozostawiwszy, z Małgorzaty Małachowskiej: |
| | 14.126.269 | | | Teklę |
| | 14.126.270 & 269 | | | za Bartłomiejem Zienkowskim, |
| | 14.126.271 | | | Reginę, |
| | 14.126.272 | | | Kazimierza Józefa |
| | 14.126.273 | | | i Joachima Benedykta (A. Lwow. For. Nob.). |
| | 14.126.274 | | | Jan |
| | 14.126.275 & 274 | | | z żoną, Ludwiką z Morawskich, |
| | 14.126.276 = 274 | | | pozwani przez Lipczyńskiego o część Hałuszczyniec 1793 r. (Tab. Gal. Dom. 36 f. 198; 46 f. 231; M. D. Wąs.). |
|
|