Jan Patrykij Wasilowicz Kurozwoński, podkomorzy krzemieniecki 1568 r. i poborca wołyński 1576 roku (V. L.), zapisał 1564 r. posag w ilości 500 kóp groszy, żonie swej, Olenie Romanównie Ciosance (Dziusance), na trzeciej części Kurozwon, a ona mu darowała 1,000 kóp groszy na dwóch częściach dóbr swych Borszczówki, Mytyszcz i Ławrowa (Op. Łuck. 2038; Teka Rulikow.), dziedzic Kurozwonów, Borszczówki, Pułkanowa, Mytyszcz, Serhowa i Czewowa 1570 r. (Źr. Dziej. XIX), procesował się 1575 r. z Siemaszkiem, podkomorzym włodzimierskim (Op. Łuc. 2049 f. 4). Wdowa po nim, a druga jego żona, Pelagja Suropiatówna Ozdowska, zastawiła 1582 r. Kurozwony za 500 kóp groszy Chrennickiemu, trzymała Borszczówkę 1583 roku. Z dzieci Jana z pierwszej żony, Bazyli Patrykij Kurozwoński i Teodora, zamężna Teodorowa Hulewiczowa, zmarły bezdzietnie, a Anastazja, żona Damjana Hulewicza 1582 r., pozwała Jana Bielskiego o zwrot Borszczówki, należnej jej po ojcu, rodzeństwie i babce, Helenie Romanównie, ale pozwany obronił się 1628 r. aktem cesji Jana Patrykija Kurozwońskiego (Op. Łuc. 2060 f. 10; Woł. V B f. 265). Jan miał jeszcze dwie córki, może z drugiej żony, Marję za Fedorem Hurką Omelańskim 1583 roku i Potencję za Mikołajem Święcickim 1614 roku (Teka W. Rulikowskiego).