КРИНИЦЬКІ h. Сас та Кораб (Krynicki) - дрібношляхетський рід Дрогобицького повіту Перемишльської землі волоського походження, власники села Криниця на кордоні зі Львівщиною (нині – в Миколаївському районі Львівської області). У 1400 р. Владислав Ягайло надав Олександрові Волоху - інакше Шандрові – пустки над річкою Репечник, звані Криниця . У 1427 р. Шандро брав участь у шляхетському з’їзді . Власники Криницькі з 1440-х років доволі регулярно з’являються на сторінках перемишльських гродських і земських книг, однак використання ними одних і тих самих імен, суттєво ускладнює вивчення родоводу. Джерела: Смуток І. Перші документальні згадки про перемишльські роди гербу Сас (XIV-XVII ст.). Пашин С. Дрогобицька шляхта (XV – початок XVI ст.) – Дрогобицький краєзнавчий збірник. Випуск XIV-XV. Дрогобич, 2011. Смуток І. Шляхетська землевласність у Дрогобицькому повіті Перемишльської землі в XVI ст. КРИНИЦЬКІ (de Crinicze, de Krynica, Kryniccy, Kierniccy) – земянський рід, у XV–XVI ст. землевласники у Перемишльській землі. 1. На блакитному полі золотий знак у вигляді стріли вістрям вгору над півколом, що лежить з роздвоєними кінцями догори, згори золота шестипроменева зірка.
Джерела: 2. На блакитному полі срібна стріла вістрям вгору над золотим півмісяцем, що лежить рогами догори, на кінцях якого дві золоті шестипроменеві зірки (герб Сас).
Джерела: 3. На червоному полі золота вежа на золотому кораблі; над щитом шолом під шоломовою короною, в нашоломнику срібний гриф, навколо щита червоно-золотий намет (герб Кораб відмінний).
Джерела: І Олександр з Криниці Родоначальник Криницьких Олександр, або Сандро, Волох в 1400 р. от- римав від Владислава Ягайла село Криниця . В Олександра, який на 1427 р. ще був живим, було двоє синів: Грицько і Симко (Семен). Вдова Грицька, галицька шляхтянка Настка, не пізніше як у січні 1443 р. вийшла заміж за майбутньо- го самбірського суддю Грицька Ступницького, у зв'язку з чим обіцяла через 2 роки передати неповнолітнього сина Климашка під опіку його рідного дядька і співвласника Криниці – Симка49. Єдиноутробний брат Ступницьких, Климашко Криницький, у квітні 1478 р. записав 100 гривен віна (другій?) дружині Катерині Чоловській на половинах своїх часток Криниці і сусіднього Кавська і на квітень 1490 р. ще був живим. Його єдиний син Іван(ко) в січні 1480 р. зі згоди батька записав 160 гривен віна на частках Криниці і Кавська дружині Анастасії – дочці стрийського шляхтича Івашка Братковського, а влітку 1494 р., вже після смерті Климашка, за 30 гривен заклав 2 дворища в Кавсь- кому Івану Крушельницькому. У 1508 р. Іван Криницький заплатив зі своєї частки (половини) 4-ланової Криниці 0,5 гривни податку50. Другий син родоначальника Криницьких, Симко, не пізніше як у листопаді 1445 р. одружився з удовою Івашка Корчинського Тетяною і помер на початку 60-х років. Бездітні Федько та Івашко Криницькі були пасербами Симка, а їхній молодший брат Іванко – напевно, його єдиним сином. В червні 1483 р. він записав 120 гривен віна на своїх частках Криниці і Кавська дружині Марусі – дочці Івашка Тустановського, а в березні 1492 р. за 14 гривен отримав в заставу від брата Івашка частину Криниці. Ілля, або Ілько, Криницький із запису від 7 січня 1500 р., міг бути його сином. Реєстр 1515 р. називає Іллю власником 3 ланів в Кавському51. 49 Boniecki A. Herbarz polski... – Warszawa, 1908. – T. 12. – S. 374; AGZ. – Lwów, 1887. – T. 12. – Nr. 124, 242, 1712-1714. – S. 13, 28, 151; Lwów, 1888. – T. 13. – Nr. 1867-1868. – S. 133-134. 50 AGZ. – Lwów, 1903. – T. 18. – Nr. 1051, 1315, 1928, 2385. – S. 160, 195, 284, 348; Jabłonowski A. Polska XVI wieкu… – S. 116, 143. 51 AGZ. – Lwów, 1888. – T. 13. – Nr. 2545, 4576, 5841. – S. 181, 347, 475; T. 18. – Nr. 1801, 2223, 3940. – S. 259, 327, 539; Jabłonowski A. Polska XVI wieкu… – Warszawa, 1902. – T. 18, cz. 1. – S. 143. Dom Sasów Krynickich, który rozwijał się w Krynicy na północny wschód od Drohobycza, powstał r. 1402 dzięki nadaniu tej miejscowości niejakiemu Wołochowi Szandrowi czyli Aleksandrowi6. Założyciel brał jeszcze udział w zjeździe r. 14276, poczem zdał majątek Hr y c i o wi i Szymkowi . Hryć pojął r. 1436 za żonę Anastazję, pasierbicę Chodka Hołowenczyca z Przerośla, która po rychłem wdowieństwie wyszła powtórnie za Ryczka ze Stupnicy r. 1443 7. Szymek pojął również wdowę po Kruszelnickim, Tatjanę, z domu Skolską, dziedziczkę Sko.lego i Tuchli8 *. Jej pretensje do oprawy w Kruszelnicy i ojcowizny w Skolem były przedmiotem długoletnich dochodzeń sądowych1'. Hryć zostawił jedynego spadkobiercę, Klimka, którego matka wychowywała dwa lata w Stupnicy a potem oddała mu część jako pełnoletniemu na mocy ugody z Szymkiem r. 144310. W r. 1478 pojął on za żonę Katarzynę z Czołowic u. Szymek miał czworo dzieci: Iwanka, Fedka, Annę, małżonkę dziedzica z Melnowa r. 1471 i Mar u się, która wyszła za Jurka Hoszowskiego12. Wiadomo, że rodzeństwo wpuściło tego ostatniego do Kawska i Tuchl i , a samo przeniosło się na pewien czas na krańce Pokucia do Książa, które wydzierżawiło r. 1471 od Buczackich13. Iwaśko oprawił Mar u się Tustanowską na Kr yni c y i S ł a w s k u 14. Syn Klimka zwał się również Iwanko i wziął za żonę Anastazję Bratkowską z pod Stryja r. 1480 15. Jego brat, Waśko, występuje r. 149216. Po którymś z Szymkowiczów pozostał IIko oraz Roman, występujący na roczkach r. 152917. W r. 1552 płacili pobór z Krynicy i Kawska Eljasz oraz Seńko Kryniccy; wycisnęli wtedy pieczęć z herbem Sas 18. 5 Boniecki, Herbarz XIII. 374. Autor herbarza oparł się niewątpliwie na jakimś przekazie źródłowym, który odpowiada zresztą całkowicie ówczesnej epoce. 8 Notaty, nr 813. 7 Agz. XII, nr 124, 210, XIII, nr 1868. 8 Ib. XIII, nr 2545, 2549. » Ib XIII. nr 2292, 2480, 2668, 2737. 10 * Ib. XIII, nr 1867. 11 Ib. XIII, nr 1051. ,ł Ib. XIII, nr 5208, XVIII, nr 146—147. 11 Ib. XII, nr 3534-35. 14 Ib XVII nr 1801. “ Ib. XVIII, nr 1318—19. 14 Ib. XVIII, nr 2223. 17 Ib. XVIII, nr 3940, XIX, str. 579. 18 Wittyg, Nie.znana szlachta, str. 160. Криниця і Кавсько. Родинний осідок Криницьких. На початку XVI ст. обидва села перебували у власності двох відгалужень Криницьких, що виводилися від братів Шимка і Гриця14. У 1520-30-х роках правнуки останнього поступово позбуваються своєї власності в родовому гнізді та мігрують у невідомому напрямку. Спочатку покупцем стає Ян Пом’яновський зі Слонська, родоначальник Слонських, утім, доволі швидко він відмовляється від наміру стати землевласником у Криниці: набуті в 1531 р. землі від Андрія Криницького наступного року відступає братові продавця – Петру15. З по- чатку 1540-х років посілості нащадків Грицька все ж таки отримують нових власників. Ті, що у Криниці, переходять до рук Василя Винницького Мукаша, вихідця з Винник Самбірського повіту, натомість ті, що у Кавському – до рук Миколая Островського, дрогобицького підстарости (1540 р.)16. І Винницькі Мукашовичі, і Островські зали- шалися співвласниками Криниці і Кавського до початку XVII ст. Нащадки Шимка Криницького залишалися мешкати в родовому гнізді впродовж усього XVI ст. Це були відомі з 1520-х років брати Сенько і Федько, згодом їхні сини та внуки, знані як Криницькі Сеньковичі, Іліашовичі, Олехновичі, Петровичі17. У 1590-х роках власниками обидвох сіл були такі особи: Станіслав, Йоан, Мартин Островські18; Васько, Гаврило, Андрій, сини Васька; Роман, син Проця; Федько і Стець, сини Міська Винницькі Мукашовичі19; Стецько, Антон, Сень, Мись, Іван – сини Іллі Криницького Федьковича; Тимко Криницький Сенькович; Юрко, син Петра Криницького Сеньковича; Сенько та Іван, сини Яроша Криницького Сеньковича; Федір, Стецько, Петро – сини Олехна Криницького Сеньковича; Адам, син Миколая Криницького Сеньковича; Іван, Гаврило, Сень, Стець, Ярош, Андрій – сини Петра Сеньковича20. 14Wyrostek. L. Ród Dragów-Sasów na Węgrzech i Rusi halickiej // Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego. – Lwów, 1932. – T. XI (1931/2). – S. 60. 15 ЦДІАУЛ. – Ф. 14. – Оп. 1. – Спр. 9. – С. 895-896; Спр. 9. – С. 957. 16Там само. – Спр. 14. – С. 524-525; Спр. 19. – С. 414-417; Спр. 20. – С. 294-295. 17 Там само. – Спр. 8. – С. 576; Спр. 9. – С. 962-963; Спр. 16. – С. 1137; Спр. 19. – С. 533; Спр. 19. – С. 682; Спр. 32. – С. 275; Спр. 34. – С. 866-868; Спр. 37. – С. 1230; Спр. 42. – С. 1683; Спр. 43. – С. 1468; Спр. 44. – С. 885; Спр. 45. – С. 41-43; Спр. 45. – С. 60; Спр. 46. – С. 760-762, 978-979; Спр. 48. – С. 211; Спр. 50. – С. 622; Спр. 54. – С. 590; Спр. 56. – С. 534; Спр. 58. – С. 71; Спр. 65. – С. 78, 165. – С. 945-946. 18Там само. – Ф. 13. – Оп. 1. – Спр. 50. – С. 159; ф.14. – Оп. 1. – Спр. 167. – С. 335, 428; Спр. 282. – С. 102; Спр. 285. – С. 43; Спр. 299. – С. 814; Спр. 300. – С. 46. 19Там само. – Ф. 13. – Оп. 1. – Спр. 308. – С. 214-215. 20 Там само. – Спр. 312. – С. 326-327; Спр. 314. – С. 96; Спр. 318. – С. 132-133; Спр. 321. – С. 692-693; Ф. 14. – Оп. 1. – Спр. 48. – С. 211; Спр. 50. – С. 622, 894; Спр. 54. – С. 590; Спр. 55. – С. 1189; Спр. 56. – С. 534-535; Спр. 58. – С. 71; Спр. 65. – С. 285, 781, 945, 1033. Rodzina: Herb: czasem Korab czasem Sas Gniazdo: z Krynicy w ziemi lwowskiej Wstęp: Herb ich Korab' ma przedstawiać w polu czerwonem Korab' złoty i Gryfa srebrnego (Ostr. 1637) (patrz także: » Korczyńscy) Pisali się: na Basaniach, na Basaniach, z województwem kijowskiem, z Katyny, z Katyny, z Laskowatego (dziś Liskowate koło Ustrzyk), Władysław Jagiełło nadał 1400 r. we Lwowie, miejscowość leżącą po obu brzegach rzeki Rzepecznika, zwaną Krynica, Aleksandrowi, Sandrowi alias Wałachowi. Jego potomkami są Kryniccy Sasowie, podczas gdy Korabici mają pochodzić od Jana, nobilitowanego 1613 r. za odznaczenie się na wojnie z Moskwą. ¶ Sandro z Krynicy 1427 r. (Not. Zamoyskiego). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Hryćko z Krynicy 1436 r., żonaty z Anastazyą, pasierbicą Chodka Hołowieńczyca, która już 2-o v. żona Hryćka z Stupnicy, układa się 1443 r. z bratem męża, Symkiem z Krynicy, o opiekę nad synem i majątkiem. Symka, z żony Tatjanny, syn Fedko, razem z ojcem procesuje Klimaszka z Krynicy 1463 r. Klimaszek oprawił 1478 r. żonie Katarzynie z Czołowiec 100 grzywien posagu i wiana na Krynicy i Kowsku, a syn jego, Iwanek, zabezpieczył 1480 r. żonie swej, Anastazyi, córce Iwana Bratkowskiego, 160 grzyw. na tychże wsiach. ¶ Jan z Krynicy, dłużnik Derszniaka 1441 r., w przemyskiem. Bracia, Fedko i Iwanko Kryniccy, synowie Iwaszka Korczyńskiego, w latach 1466-1490, mają różne sprawy z siostrami i szwagrami » Korczyńscy. Iwanek zeznał zapis 120 grzyw. na rzecz żony, Maruszy Tustanowskiej, 1483 r. Paweł Krynicki 1490 r., Hryćko 1487 r., [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] bracia Waśko i Wańko 1492 r., a Ilko 1500 r., w przemyskiem i lwowskiem (AGZ. XII - XIX). ¶ Roman Krynicki, świadczy w przemyskiem, w latach 1529-1541 (Ibid. XIX). Eliasz i Sieńko, opłacali 1552 r. pobory z Kryniczek i Kawska. P. Wittyg podaje ich herb, stanowiący odmianę herbu Sas, który na niewyraźnych pieczęciach mógł być brany za Korabia. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Dziedziczyli na Kryniczkach 1589 r., Jerzy i Tymko, bracia, Piotr i Eliasz, a ten ostatni na Popielach i na Kawsku, na którym dziedziczyli także Piotr Krynicki Sienkiewicz i wdowa Mikołajowa. ¶ Wyroki lubelskie z 1591 r. wspominają o Andrzeju Krynickim, synie Fedyńca, wnuku Romana (Ks. 46 f. 441). ¶ Stanisław Krynicki posiadał 1583 r. Mizuryńce, w powiecie krzemienieckim i Zwiszcze, w powiecie łuckim (Jabł. f. 103 i 148). Jan, żonaty z Zofią Miedźwiecką 1634 r., na Wołyniu. Bazyli, dziekan łucki, pozwany przez Czaplińskiego 1644 r., o najazd Miłówki (Woł. V B f. 876 i VI C f. 261). ¶ Teodor na Basaniach Krynicki, podstoli czerniechowski, wyznaczony z sejmu 1638 r. komisarzem, do rozgraniczenia województwa czerniechowskiego od kijowskiego (V. L.). Syn jego, Stefan, urodzony z Anny z Sadkowic, kwitował 1666 roku w Lublinie Duszyńskiego (Zap. Lub. 50 f. 771). Pisał się. jak i ojciec, na Basaniach. Elektor Jana III-go, otrzymał od niego 1688 r. Mołoczki, Rudkę i Podhonne, w powiecie owruckim, w zamian Krynicy; przyłączonej do Kijowa (Arch. I. Z. Ros. I. 4). W 1691 r. był cześnikiem żytomierskim. Łukasz, cześnik żytomierski, umarł 1697 r. Czy to nie pomyłka i czy to niema być Stefan (Sig. 15). ¶ Jerzy na Basaniach, z województwem kijowskiem, a Andrzej, Hrehory, Jerzy, Jan, Bazyli i Mikołaj, z ziemią przemyską, podpisali elekcyę króla Michała. Sebastyan, otrzymał 1666 r. glejt królewski, do sprawy z Rybińskim (Ręk. Ossol. Sig. 139 f. 19). Piotr, syn Piotra i Elżbiety Bobowskiej, dziedzic 1689 r. Brzezna i Pustej Woli (Zap. Lub. 65 f. 276 i 67 f. 993). Franciszek podpisał, z województwem wileńskiem, elekcyę Augusta II-go. Józefa zachowała 1698 r. Marya Kazimiera w posiadaniu cerkwi w Żółkwi i jej dochodów (AGZ. X. 6314). Joanna była żoną N. Grocholskiego, w początkach XVIII-go wieku (Bracł. XVI f. 301). ¶ Ludwik Korabita Krynicki, towarzysz kawaleryi narodowej, syn Stanisława i Konstancyi ze Stylińskich, dom swój przy ulicy Szczyglej w Warszawie, sprzedał 1789 r. Siemiątkowskiemu (DW. 105 f. 1251). ¶ Legitymowali się ze szlachectwa w Galicyi niżej wymienieni Kryniccy herbu Korab z przydomkami różnymi, które brali dla odróżnienia się od siebie. ¶ Kryniccy z przydomkiem Adamkowicz v. Adamczak: Andrzej, z Konstancyi Łopuszańskiej, pozostawił: ¶1. Walentego, żonatego z Rozalią z Gorskich, z której: ¶a) Mikołaj, w ziemstwie przemyskiem, 1782 r. ¶b) Tomasz Ignacy, którego, z Anny z Kraińskich, syn Wojciech, wylegitymowani ze szlachectwa 1828 r., w Wydziale Stanów galicyjskich. ¶2. Stanisława, ożenionego z Katarzyną Miszkudzianką Baczyńską, z której: ¶a) Michał, ożeniony z Anną Wieliczańską, miał Bazylego. b) Jan. ¶c) Ignacy. ¶d) Maciej, po którym, z Anny Mieczykowskiej, Paweł i Michał, a z Barbary Katyńskiej, także Michał. ¶e) N. (Andrzej), ożeniony z Katarzyną z Pasławskich, z której: Jan i Łukasz, wszyscy wylegitymowani ze szlachectwa w ziemstwie przemyskiem. 1782 r. Ostatni, zmarły 1816 roku, zaślubił Teklę Opoczyńską i z niej miał: Benedykta Józefa i Antoniego, wylegitymowanych w Wydziale Stanów galicyjskich 1821 roku, Kazimierza, Antoninę Józefowę Rotte, Annę Merunowiczowę i Teklę. Po Benedykcie Józefie, z Joanny Karpińskiej pozostali: Marya, Teresa, Joanna, Michalina i Stanisław Kryniccy z przydomkiem Eljaszowie v. Eljaszowicz v. IljaszewiczPraojcem ich był Jerzy, zapisujący żonie Bartównie, 1682 r. dożywocie (Gr. Żydacz.). Syn jego, Piotr, żonaty z Heleną Grabowską, miał syna Bazylego, po którym, z Rozalii Czarneckiej, synowie: Jan, Bazyli, Paweł i Michał, legitymowali się ze szlachectwa 1782 r., w ziemstwie lwowskiem. ¶ Wojciech, syn Michała, urodzony z Anny Magdaleny Berezeckiej, legitymując się w grodzie halickim 1782 r., przedstawił za herb swój, herb matki Sas. Andrzej Eljaszowicz, może brat, lub krewny Jerzego, miał syna Mikołaja, zmarłego przed 1710 r. bezdzietnie i drugiego Teodora, ożenionego z Anną Zaleską, po której syn Aleksander, dziedzic części Krynicy, żonaty z Maryanną Turzańską. Z niej synowie: Piotr, zabezpieczający 1745 r. posag żonie, Wiktoryi ze Skiwskich, Jan, Łukasz i Bazyli, tytułowany skarbnikiem latyczowskim. ¶ Bazyli ten otrzymał 1757 r. w dziale po rodzicach część Krynicy (Gr. Żydacz. )i zeznał 1759 r. zapis dożywocia z żoną, Joanną z Zaleskich, 2-o v. Feliksową Kobylińską. Syn jego Jan, żonaty z Anną Potocką, zmarłą 1818 r., pozostawił: Konstantego, Jana, Józefa, Feliksa, Antoniego, Małgorzatę Dąbrowską i Annę Antoniowę Małachowską (A. Lwows. For. Nob.). Synowie Jana musieli umrzeć bezpotomnie, bo 1818 r. cały spadek po Bazylim przyznano dzieciom Małachowskiej (Gal. Tab. Contr. Nov. 69 f. 207 i Instr. 171 f. 52-56). ¶ Antonina z Rutkowskich Krynicka, dziedziczyła 1843 r. na części Krynicy niegdy Bazylego. ¶ Trzeci syn Andrzeja, Dymitr, zostawił z Maryanny Baczyńskiej: Jana, po którym, z Maryanny Jakubowskiej - Teodor, a z Ewy Ortyńskiej - Stefan. Teodor, żonaty z Maryanną Kawecką, miał syna Jana, wylegitymowanego ze szlachectwa w ziemstwie lwowskiem, 1782 r. i drugiego syna Aleksandra, wylegitymowanego 1810 r., w Wydziale Stanów galicyjskich. ¶ Oprócz wyżej wymienionych był Jan, mający z dwóch żon synów: Kajetana i księdza Bazylego, gr.-kat. parocha w Słotwinie, wylegitymowanego ze szlachectwa w ziemstwie lwowskiem, 1782 r. Tego, z Maryanny N., synowie: ksiądz Gabryel, katecheta w Przemyślu, ksiądz Samuel Jan w Tyliczu, ksiądz Tomasz w Kamiennej, ksiądz Andrzej w Krzywem i ksiądz Bazyli w Woli Cieklińskiej, gr.-kat. proboszczowie. Po księdzu Andrzeju, z Teresy Anny Mystkowskiej, 1-o v. Stańczakowej: ksiądz Onufry, dr. Św. Teologii, profesor i rektor uniwersytetu lwowskiego i ksiądz Piotr, proboszcz w Żółtańcach, wylegitymowani ze szlachectwa 1835 r., w Wydziale Stanów galicyjskich. Ksiądz Piotr zostawił, z Maryi Kaweckiej, Luciljana i Juljana, 1862 r. majora austryjackiego sztabu kwatermistrzowstwa. Po księdzu Bazylim, zmarłym 1800 r. zostali, z Maryanny Stańczakównej: Bazyli, strażnik kolejowy i ksiądz Jan, gr.-kat. proboszcz w Dzibułkach, ożeniony z Maryą Słoniowską, z której: ksiądz Hipolit, prefekt seminaryum; Józef, urzędnik biblioteki cesarskiej w Wiedniu; Maksymiljan, porucznik austryjackiej artyleryi 1865 r. i Teofil, likwidator Towarzystwa ubezpieczeń, wylegitymowani ze szlachectwa 1867 r., w Wydziale Krajowym galicyjskim. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Maryanna Borysławska, Anna Czernecka, Antoni i Łukasz, rodzeństwo. Ostatni, żonaty z Maryanną Czernikówną, zmarł 1818 r. bezpotomnie. ¶ Kryniccy z przydomkiem Tymkowicz. Piotr, syn Grzegorza i Maryanny Bratkowskiej, wnuk Eljasza i Anastazyi Strutyńskiej, pozostawił, z Maryanny Eljaszewiczównej Krynickiej, 1-o v. Horodyskiej: Michała, w ziemstwie lwowskiem 1782 r. i Teodora którego synowie: Stefan, Teodor i Jerzy, wylegitymowani ze szlachectwa 1787 r., w Wydziale Stanów galicyjskch. ¶ Bratem Piotra był pewnie Jan, którego syn Bazyli, wylegitymowany również w ziemstwie lwowskiem, miał, z Maryi Bilińskiej, córki: Marcelę; Justynę; Zofię Winnicką; Annę Horodyską; Juljannę Malanowską; oraz synów: Mateusza, ur. 1777 r., sędziego kryminalnego w Samborze, po którym, z Antoniny N., Marceli 1819 r.; Jana, ur. 1780 r., komornika stryjskiego, którego, z Zofii Junosza Zawadzkiej, syn Klemens Edmund, ur. 1843 r.; Piotra, ur. 1792 r. ¶ Kryniccy bez przydomku: Stefan, syn Józefa i Maryanny Wyszyńskiej, wnuk Aleksandra, wraz z synem Wincentym, z Joanny Korendowiczównej zrodzonym, w grodzie trembowelskim 1782 r.; Maciej Józef 1782 r. i Kazimierz i Tomasz 1783 r., bez procedencyi, w grodzie lwowskim, a Jan, syn Teodora i Maryanny Turzańskiej, wnuk Piotra i Maryanny z Manasterskich, 1782 r., wylegitymowani ze szlachectwa w ziemstwie lwowskiem. ¶ Ten Jan, zmarły 1811 r. w Kawsku, żonaty 1-o v. z Anną Tustanowską, córką Jerzego i Maryanny z Winnickich, pozostawił z drugiej żony, Heleny Hordyńskiej, Michała ożenionego z Maryą Danilewiczówną, którego syn Ludwik, legitymował się ze szlachectwa 1866 r., w galicyjskim Wydziale Krajowym; Jana; Stefana, ur. 1795 roku; Mikołaja, ur. 1805 roku; Annę, ur. 1798 roku, żonę 1820 r. Ignacego Kulińskiego i Maryannę, ur. 1800 r., żonę Feliksa Postupalskiego 1825 r. Siostra Jana, Maryanna Bazylowa Jakubowska, zmarła w Krynicy 1817 roku. ¶ Również bez przydomku legitymował się ze szlachectwa Jan, syn Bazylego i Anny z Bandrowskich, wnuk Andrzeja i Barbary Kaszubińskiej, w Wydziale Stanów galicyjskich, 1794 r. ¶ Pewnie z tejże samej rodziny, z przydomkiem Walecha i ze zmienionem nazwiskiem na Krenicki, legitymował się ze szlachectwa 1782 r., w grodzie trembowelskim, Franciszek Wojciech, syn Antoniego i Apolonji Dębickiej, wnuk Jerzego i Juljanny Kuchlewskiej (M. D. Wąs. z A. Lwow. For. Nob.). ¶ Ewa zaślubiła w Rybotyczach 1668 r. Jana Kazimierza Pielwieckiego. ¶ Andrzej z Laskowatego (dziś Liskowate koło Ustrzyk), a następnie z Arłamowa, miał z Konstancyi Łopuszańskiej: ¶1. Maryannę, ur. 1690 r. w Wełykiem, wydaną 1711 r. w Arłamowie za Władysława Krzesza z Michowej. ¶2. Kazimierza, ur. w Laskowatem 1697 r. ¶3. Michała, ur. tamże 1700 r. ¶4. Walentego, ur. tamże 1703 r. ¶5. Annę, ur. 1707 r. w Laskowatem. ¶6. Michała Józefa, ur. w Arłamowie 1708 r. ¶7. Macieja, ur. tamże 1712 r., zmarłego 1753 r. w Katynie. Stanisław umarł 1759 roku w Katynie. Maryanna z Katyny, zaślubiła 1721 r. Stefana Katyńskiego. ¶ Andrzeja, z żony Anny dzieci: ¶1. Józef, ur. 1723 r. ¶2. Magdalena, ur. 1726 r. ¶3. Piotr, ur. 1728 r. w Katynie. ¶ Michał, ale Kiernicki, zmarł 1780 r. w Katynie. Maryanna z Katyny, ur. 1805 r., zaślubiła 1823 r. Mikołaja Żelichowskiego z Łopuszanki. Ludwika i Pauliny z Semkowiczów syn Józef, rotmistrz austryjackiej żandarmeryi, ur. 1856 r. w Derżowie, zaślubił 1-o v. Adrjannę Joannę Rauch, a 2-o v. 1894 r. w Szmańkowcach Teofilę Stanisławę Krzysztofowiczównę (M. Zawadz. z metr. w Dobromilu, Rybotyczach i Czortkowie). Zofia, żona Jana Światopełka Zawadzkiego, w latach 1629-1642 (Gr. Bełs. 193 f. 347; 194 f. 1137; 109 f. 70 i 228 f. 212). ¶ Jan umarł w Krynicy 1821 roku, pozostawiając, z Anastazyi Hordyńskiej: Grzegorza, Jana, Jakóba i Maryannę, 1824 r. za Aleksandrem Krynickim. Maryanna, córka Grzegorza, 1831 r. za Ludwikiem Kruszelnickim. Józef z Krynicy, żonaty z Marjanną Czaykowską, prowadzącą z nim 1850 r. proces rozwodowy (A. Lwows. For. Nob.). Franciszek Tomasz, syn Jana, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskiem, przed 1850 r. ¶ Mikołaj, z Elżbiety Sławkowskiej, miał syna Józefa i córkę Antoninę, 1-o v. Gilewiczową, 2-o v. Tadeuszowę Janiszowską, zmarłą 1869 r. ¶ Legitymowali się ze szlachectwa na Wołyniu: Leonard z synem Piotrem, syn Piotra, wnuk Jana, prawnuk Teodora, 1859 r. ¶ Na Podolu: Aleksander, syn Fortunata, wnuk Antoniego, prawnuk Wojciecha, praprawnuk Piotra, prapraprawnuk Józefa 1848 r. ¶ Izydor Wincenty Feraryusz, Józef i Emeryk, synowie Mikołaja, wnukowie Fabjana, prawnukowie Stanisława, 1859 r., a Edward Jan z synem Edwardem, syn Izydora Wincentego, 1895 r. i Tadeusz Erazm i Jan Ignacy, synowie Emeryka, 1870 r. ¶ Grzegorz, syn Kazimierza i Augustyn, syn Teodora, wnuki Józefa i Mikołaj Hilary, Wojciech Aleksander, Edward i Seweryn Adolf, synowie Augustyna, w latach 1841-1853, a Kazimierz Franciszek Józef, syn Seweryna Adolfa, 1890 roku. ¶ W Kijowie: Andrzej i Stefan, synowie Józefa, wnukowie Arseniego, 1849 r. Daszko i Sienko, dostali od króla 1448 r. Krynicę nad Morachwą, w kamienieckiem, którą trzymał Rat (Wierzb. I. 68). Niemierza Krynicki 1473 roku w Bełzie. Jan ożeniony z Agnieszką, córką Marcina Chrapka z Korczyna, w bełskiem, 1494 r. (AGZ. XIX f. 346 i Nr. 2327). 1643 р. баніція від митрополита київського на потомків Федора Криницького про захоплення с. Басані з грунтами належними [18, арк. 212]. 1. АЮЗР. – Ч. VII. – Т. І 18. ІР НБУ. – Ф. І. – № 4104. 129. Urzednicy wojewodztw kijowskiego i czernihowskiego ХV-ХVIII wieku. Cpisy. Oppacowali E. Janas i W. Klaczewski. – Kornik, 2002. 130. Herbarz polski K. Niesieckiego. – Т. V. – Lipsk, 1840. 131. Лохвицька ратушна книга другої половини ХVII ст. Зб. акт. док. – К., 1986 Rodowód
|
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > К >
