КИСЕЛІ  І
Олехно Кисель ІІ
Микита Олехнович Pan Mikita Kisiel Dorohinicki świadczy 1475 r. na dziale Sanguszków. ІІІ
Тихно Микитович ~ Мишанка ІV
Дмитро Тихнович
Петр Тихнович Кисіль Дорогиницький У витебского городничего (1567 г.) Петра, сына Тихона (Тихно) были дети от Марины Совы (Совянки): Иван (Ян) - наместник витебский (1599), Василий (Базыль), Илья, Марианна и Анна.
Андрій Тихнович 01.11.1567 г. свидетельство возного по жалобе кн. Екатерины Козеки о причинении в имении Козечином побоев и ран ея крестьянам и угоне овец дорогиничским урядником и крестьянами п. Андрея Киселя, жена которого Марина отказала жалобщице дать удовлетворение за выбытием мужа на войну. Л.182 Источник: Опись актовой книги Киевского центрального архива. № 934,с.36-37 1569 г. решение Володимирского земского суда по земельному спору о границах имения Киселей Дорогинич. участники: Петр Тихнович Кисель и его брат Андрей, с одной стороны, и князь Дмитрий Андреевич Козека. Источник: Архив Юго-Западной России, издаваемый временною Комиссиею для разбора древних актов, высочайше учрежденною при Киевском военном, Подольском и Волынском генерал-губернаторе. Том 8, часть 6, с.257-262. Скарга Андрія Киселя Дорогиницького про напад на нього Прокопа Волчка. Жасковського на дорозі між с. Микуличами і с. Яковичами та поранення при цьому слуги Івана Єло-Букоємського Сенька Курганського. ~ Марина
Гнівош Тихнович Кисіль Низкиницький
Федя Тихновна Олена Тихновна , которая была первым браком за Михайлом Яковицким, а вторым - за Богданом Костюшковичём Хоболтовским, владимирским земским судьей (1566-1584).
V Ян Петрович
Еліяш Петрович
Миколай Петрович
Маріанна Петровна
Анна Петровна
Ян Андрійович
Олександр АндрійовичПрикметною є й справа 1590 р., яку мав за королівським розпорядженням розглядати володимирський староста кн. Костянтин Острозький за скаргою Олександра Андрійовича Киселя на володимирських ґродських урядників з приводу несправедливого декрету. Возний, присутній при тій справі, визнав, що Олександр Кисіль відмовився ставати перед старостою і коритися його декретові, як «суди неналежного», мотивуючи свої дії таким чином: «Тая справа судови в[ашеи] м[и]л[ости], п[а]не воевода киевскии, не належыт с тых причинъ, ижъ обывателе воеводства Волынского и Браславского, видечи бытъ в томъ великоє утяженъе, ижъ перед тымъ старостове з уряду своего кгродского або наместниковє справедливост чинили, за чимъ великое убли- женє справедливости и зволокою немалою а шкодою своею подеимовали, просили его К[о]р[олевское] м[и]л[о]сти и всеє речи посполитоє, абы тотъ тежар з них знявши, способъ Трыбуналу коронъного им ведле поправы, от нихъ учиненоє, былъ наданыи. Якожъ єго К[о]р[олевская] м[и]л[о]ст, чинечи досытъ прозбамъ ихъ, поровнанъє судовъ Трыбуналу коронъного во всякихъ справах ихъ [...] надал». Тобто Кисіль пов’язав прохання шляхти Волин- ського і Брацлавського воєводств про переведення їх під юрисдикцію Люб- лінського трибуналу з несправедливою практикою, за якою апеляційною інстанцією щодо рішень ґродського суду виступав староста або його на- місники. Натомість Кисіль вказував на конституцію 1589 р, що той старий порядок скасований і тепер «нихто иншии, толко суд головныи трибуналскии справедливостъ чинити мает»29. Таким чином Кисіль, попри певні пере- більшення, вказав на важливий наслідок долучення Волині до Люблінського трибуналу — роззосереждення влади, яка попередньо була концентрована в руках старост, зокрема, перехід ґродських урядників під юрисдикцію обра- них шляхетською спільнотою депутатів. Ф. 26. — Оп. 1. — Спр. 7. — Арк. 211–212, 1590 р. VI
Адам-Франтишек Миколаєвич
Петр Миколаєвич
Михал Миколаєвич
Самуель Миколаєвич
Григорій Гнівошевич володимирський підстольник. Про нього є згадки актах під 1577 роком, 1618 р. згадки сї перери ваються.
Ян Гнівошевич
VII
Адам-Франциск В 1716 р. Адам-Францїшек Кисїль, більш знаний нід пертим іменем ради змішування його його знаменитим родичем, київським воєводою, глубокій вже той час старости, хворий сліпий, вітебський подкоморій, пише лист своєму внукові си нові брацлавського каштеляна виразами жалю иа се, що не звернено йому призначеної Гощі иа домаганнє великого викупу за сей маєток, при чім вій вказує на ті тяжкі умови життя, які були наслідком війни Польщі Москвою 1654, взятеє полон його батька перебуванні; вязницї Москві через 14 років; при сьому автор листа Адам 2-ий Кисїль попереджує, що його лишав ея тільки один спосіб, само віддаинс справи в. суд, за який він думає взяти ся. Стемпковські, видно, не злякались сих погроз сей лист 16 травня 1716 р. жито- мірський мечник Стемпковський, може бути, та сама особа, що син брацлавського каштеляна, вносить жптомірські гродські книги 2 грудня 1619 р., тоб-то більше як за три роки, сподїючиеь, напевно, скористу- вати ся сим письмом для своїх цілей. Впслїд справи иам незнаний Адам син Григорія Вій виховувався Замойській Академії, де одним його наставників був Кассіян Сакович, який пізнїйше був ректором київської могилянської колегії унїятом. Свою військову службу Адам Кисіль почав під проводом Жовківського брав участь битві під Вушею 1617 р., опісля під Оринїиим 1619 р., під Цецорою 1620 р. під Хотином в. 1621 році. Опісля він продовжував службу під проводом Хоткевича Конецпрльського. В часі безкоролївства брав участь Шведській Московськії! війнах'в 1632 р.: після смерти Зиґмунта III він був вибраний каптуровим суддею. Рівночасно він виступає як оборонець правосла вія, але переносить боротьбу церковної почеи на чисто політичну, доказуючи, що переелїдуваннє православія нарушує рівноправність волю шляхти православної віри („chodzi tu nić о wiarę о miarę"). Він балакав, що се справа сойму, ие богословська, волинський підчашій Лаврентій Древинський, піддержуючи Кисїля, твердив, що вона, не юридична, бо права грецької віри Річи-Посполитій основують ся но дарунках не на королівських грамотах, на самій старинности православія. Кисіль, як громадський діяч, вибнваєть ся ветупленнєм на престол Володислава IV, яким його зближений могло почати ея ще епоху хотинської війни. Тепер він виступає ролї комісара боку польського правительства при заключению до говорів козаками; але його посередництво 1638 р. закінчило ся для козаків дуже сумно: після погрому під Кумейками Торговицею козаки боронили ся дальше до останньої крайности. Кпсїль намовив козаків зложити оруже видати провідників враз ІІавлюком на чолї, ручаючись, що король їх помилує. Його порука була без успіху Пав люка враз товаришами присуджено на кару смерти. В сей самий період часу Адам Кисіль бере участь заключению договору Мос ковською державою визначенню кордонів між ними. За сї заслуги йому даровано м. Кобижчу Козаргород; крім сього віп одержав по-сівське староство достоїнство черннгівського підкоморія, 1639 р. чернигівську каштелянїю, 1643 р.—Київську. В 1649 р. Володи- слав IV дарує йому Врацлавське воєводство, 1648 р. Ян-Казимір підносить його - до гідности Київського воєводи;' всї сї милости спа дають на Ад. Кисїля за його посередництво між польським прави- тельством, козаками, що повстали під проводом; Богдана Хмельниць кого. Се посередництво було причиною підозріння, яким відносились сучасники наелїднпки до діяльності! Ад. Кисїля, вважаючи його зрадником своїх інтересів. Напр., князь Домгиїк Заславськин називає Кисїля „львом, що прагне власти", Еремія Вишневенький висловлює думку, що Кисїль при допомозі' козаків кримської орди стараєть ся захопити свої руки польську корону. Адам Кисїль написав три тестаменти. 1-ший написав він ще молодих роках, перед виходом Хотин ський похід проти Турків 1-го червня 1621 р.; Ад. Кисїлю було тодї 22 роки, він був знаний тільки своїм товаришам по зброї, хотяй його відзначували такі полководці', як Жовківський, Хоткевич Конедь- польський. З тестаменту ми бачимо, що його батько помер не лишивши тестаменту; він був тоді володимирським земським підсуддєю мав одинокий маєток Незкиничі. По Нєсецькому він оженив ся Федорою Іванїцькою, котрої батько володів с. Івановичами був зажиточним чоловіком; своїм тестамонтї Адам Кисїль не називає своєї матері по імені. Ад. Кисіль, як повнолїтний, був власником с. Низкинич опіку ном своєї матері та братів. Він незвичайно піклуєть ся ними при значує опікунами 4-х людей: 1) Кн. Григорія Четвертинського, котрого називає своїм братом, не визначуючи степені споріднення. 2) п. Петра Колусовського. 3) п. Петра Лаща-Тучанського. 4) п. Іллю Малищинського. Адам Кисіль прохає їх заняти ея образованнєм своїх братів иіслати їх початку Замойську, пізнїйше Краківську академію, яких він сам учив ся. Для матері, як ідо вона не вийде заміж, по винно бути забезпечене спокійне доживотне перебуванне удержаннє е. Низконичах. Він доручає теж опікунам заплатити довги його батька п. Іванові Іван'іцькому, може бути братові його матері—600 пол. золот. п. Суходольському—100 пол. золотих. Дальше прохає він вина городити його ночот, його отряд, який разом ним брав участь веїх війнах складав ся пяти коней (їздцїв); сей ночот входили його племянипк по сестрі, якого він не називає по імені', п. Ян Орон- ський, крім сього п.п. Радонський, Чорновський, Висоцькип, Зубаць- кий якийсь Олексій, якого брат був убитий під Оринїиим; сї коні, які були обозі, Кпсїль жертвує на який пебудь монастир по виборі опікунів 201) пол. золотих на церкву Низкиничах. Свідками теста менту називає Кисіль Петра Лата Михайла Орокського. Але Адам Кисіль вернув ся живий війни тому розпорядив ея всім, як йому подобало ся. Другий тестамент написав Адам Кисіль 1643 р., коли ііого було назначено комісаром для визначення границь між Смоленськом Чернигівським воєводством. Тому, що участь сій комісії не грозила небезпекою для життя Кисїля, то ми думаємо, що Кисіль тоіі час захорів тому постарав ся розпорядити ся своїм маєтком. Може бути, що ея саме хороба за 8 років загнала Кисїля могилу. Ми знаємо, що вже 1648 р., при веденню переговорів Хмельницьким, він часто сильно страдав через свою хоробу мусїв був перервати свою дорогу переговори. Другий тестамент не дійшов до нас ми знаємо ііого дуже короткого беззмістового акту, якиіі підтверджував сей тестамент, через те ми ие маємо даних, щоби горорпти про нього. Хороба, про яку ми згадували, загнала Адама Кисїля могилу ■між 1—6 червня 165В р. В тоіі час він був Брееть-Литовську, там написав свій тестамент вніс ііого Брестські актові книги, пізнїйше переніс Володимнрські актові книги, де він був записаний під 12 червня 1653 р. Але Володимирських книг його було вирвано то, ранїйше здаєть ея, нїм переплетено книгу, бо слідів вирвання не лиши ло ся. Пізнїйше ми побачимо, що тестамент викликав спори процес між співнаслїдниками, сеіі факт був правдоподібно причиною його про- назнї Володимирських книг. Спори процеси продовжувались аж до XVIII століття. Треба думати, що для вирішення всякого рода не порозумінь причини сього тестаменту, він третє був внесений Житомирські гродські книги (перший раз Бресть-Литовські, 2-ийВолодимирські) більше як ціле столїттє після смерти Кисїля, саме р. 1756 під днем 20 січня. Подібно, як тестамент 1621 р., відповідно до звичайної форми сього рода актів, тестамент Адама Кисїля 1653 р. починав ся звичай ними риторичними виразами благочестивих роздумувань про рога, страшний суд, про житте смерть, вічні муки т. и. тільки після сього приступає Кисїль до сути річп, тоб-то до розділення свого маєтку, маєток Адама Кисїля був вже не такий, як ми бачили те- стаментї 1621 р., він заключай ся тепер багатьох місточках, селах, лісах, капіталах т. д. Головною своєю наслѣдницею Адам Кисїль призначує свого дружину Анастазію-Христину з Новоселок Богушівну Суходольську; памятку 26-лїтнього щасливого сопружества нею (отже Ад. Кисїль оженив ея 1626 р.) він назначує їй доживотне володїннє всї свої маєтки Волинськім воєводстві (як Луцькім так Володимирськім повітах) саме: замок місто Гощу, села Воекодави Мнїшин, якими він забезпечує її придано 90.000 пол. золотих по окремій записи; дальше: замок село Гнойно, місточко двір Новий Брусилів, села Ту.мин Рубін, село Свойчів Вольною (слобідкою); замок фільварок Дорогочиничі Низкиничі, крім сього веї господарські приналежності!, весь рухомий маєток веї дорогоцїиностп. 2) Своїй племяницї, доньці свого улюбленого брата Миколи Ки сїля, черкаського старости, О. іенї-І, іярії Стемпповській, дружині' Воло- димирського старости, призначив Кисїль Бел-зькім воєводстві Сата нів Харбків, Володимирськім повітї—«Лас/ив Оране, відпо відне її становиску придане; крім сього села Войсковичі, Яковичі. Хворостів, Суходоли, Дегтів Линщина, заложені Кисїлеві за 81.500 пол. золотих князями Дмитром Константином Вйшневецькими, умо вою, щоби приятелі слуги Кисїля кожний держав по рокові маєток своїм користуванню для збора своїх поеївів. Далі, тому, що одинокий його племянник від рідного брата Ми коли Григоровича—Володимир Кисїль, головинський (?) староста, по мер, то Ад. Кисїль робить такий поділ наслѣдства. 3) Миколі Кисїлю, дерптеькому підкоморію, після смерти його го ловної наслїдницї дружини Анастазії-Христини Кисїлевої—повинні перейти замок місто Гоща над річкою Горинем луцькім повіті, села Воекодави, Мнїшин, Терентіїв, Чудинки, Краеплів Володями-, рівка, куплені Адамом Кйсїлем за 300.000 польських золотих від своєї родички, властительки міста Гоща, княгині Соломоріцької, дружини смоленського каштеляна, п. Вельгорського, якого він купив е. Во вкодави. Се, здаєть ся той Микола- Кисїль Дорогожицький, який був початку земським витебеьким писарем, сеймовим депутатом, коміса ром по відмеженню Вітебської землї від Московської держави, врешті дерптським підкоморієм; 1654 р. його взято полон Москву при здачі м. Вітебська. Його син Адам-Францїшек, як побачимо пізнїйше, визначав пропес п. Стемпковеькою за те, що ся не звернула йому м. Гощі, записаного йому Адамом Кйсїлем, київським воєводою. 4) Вилагородському старості Петрові Кисїлю записує Ад. Кисїль місточко замок Веприн, місточко Новий Володимир, села Вирву, Мукосїєвичі, Киселевичі, Зарудне, Ризню, Кухарі Кухарську Слобідку над р. Тетеревом Київськім воєводстві враз із веїми приналежно стями (руднями, млинами т. и.); сї маєтки були заставі київ ського каштеляна Максимілїяна Бржозовського за 60.000 пол. золотих Кисїлем куплені за 100.000 золотих и. Яна Кросни-Черлїнковського п. Змієвського. 5) винницькому старостъ, Юрію Кнсїлю, віддає після смерти дружини села Свойчів Вільки, куплені кременецького підкоморія ■Яловіцького. 6) 77Я. Вацлаву Венедиктовъ Кисїлям призначує після смерти дружини, місточко Новий Врусилів села Тумін Рубін, куплені кременецького підкоморія Яловіцького п. Адама Вуркоцького. 7) Іллї Ііисїлю синові чернигівського старости, ще малолітньому, призначує двір хутір Коїльно. куплені того самого Яловицького. 8) Якову Кисїлю призначує замок хутір Дорогиничі, заложені лїтинського старости Андрія Оуходольського, шваґра (важко рішити) брата дружини Кисїля за суму 30.000 пол. зол.; право наслїдства могло почати ся теж тільки після смерти дружини. 9) Двом малодітним синам чернигівського підстольника Олександра Кисїля, якиіі вже помер був, третьому синові стольника Михайлові по 10.000 йол. зол. кожному; сю суму повинна виплатити, після смерти дружини Ад. Кисїля, дружина володимирського старости Стемпков- ського маєтку, якиіі переходив її користь: Гнойна, Могильного, Омілянки Турії, як присілків Гноїнського замку. 10) Дальше Адам Кисіль зобовязує свою дружину заплатити такі його довги Задніпровських маєтків, положених по обох боках р. Де сни, міру того, як еї маєтки будуть увільнені від неприятеля: Довги Кисїля. а) AJ^euzoez Лисаковсько.иу ного сестрам на Хвеськівцї, хуторі над Міною, які треба ще вияснити; б) сиротї слуги Адама Кисїля, донці п. Збігнєв-Яновського—800 пол. золотих; в) якимсь Остаповичам—1200 пол. золотих; г) потомкам Пенсона, ґданця, других ґданчан по контракті по добуванню поташу Мінських Кпсїльгородських лісах та тому, що сї ліси заняті неприятелем не можна виповнити зобовязань, то Кисіль прохає свою дружину за заплату довгів ґданцям, відпустити їм ко- ристуваннє всі буди по обох берегах Десни, на три роки, аренда- тори мають самі між собою розділити замін за довги, кожному них окремо; д) Київ—Межигірському монастиреві повинен був бути виплаче ний довг на 6000 зол. польських тих самих задніпровських маєтків; е) Київському братству колегії Адам Кисіль за довг на 60.000 пол. золотих відступає місточко замоїс Новоселку селами: Замостичками, Богушівкою, Дзвином Лобачівщиною, куплені ним своєї дружини, але тою умовою, щоби братсво колегія заплатили сих маєтків довг церкві Спасителя при Київо-ІІечереькім монастирі на шпиталь св. Антонія Теодозія Печерських 2 або 3 тисячі пол. золотих. ж) сиротам, дітям київського війта Андрія Ходики, Адам Кисіль призначує 1200 пол. зол., які повинен їм дати київський ратуш, коли ж наслідок перешкод боку неприятеля сих грошей не можна буде виплатити, то заплатити сим сиротам повинна дружина задніпров ських маєтків; з) вище згаданий довг київському каштелянові Максимілїяну Бжозовському, забезпечений на місточках Веприн Ново-Володимир, решта довгу на наслїдниках п. Змієвського, кілька сот золотих, за маєток Кухарі повинен був заплатити вишеградеький староста Петро Кисіль, як наслїдник сих маєтків;и) довги п. Омгииній батькові Ласкові Черчицькому, першій 2000, другому 000 пол. золотих повинен заплатити дерптський під коморій Микола Кисїль, як паслїдник маєтку м, Гоще, яким сї довги забезпечені; і) Гаврилові Форемсбахові довг 20.000 пол. золотих повинні за платити Вацлав Венедикт Кисїлї, як наслїдникн м. Оз ютпч, Воло- димиреьк'ім новім, яким сей довг забезпечений; к) и. Сво'йчевському ті самі Кисїлї повинні заплатити викуп з м. Нового-Брусилова суед них сїл Тумина Губина: л) чернигівеькому скарбникові Кульчицькому повинен заплатити еосницький староста Юрій Кисїль с. Свойчевської Вольки 8.000 пол. золотих, на якім ся сума забезпечена; м) врештї п. Ілля Кисїль зобовязуеть ся заплатити п. Буркоцькому 7 /2 тисяч пол. золотих довгу, забезпеченого на с. Коїльно, яке йому припадало; Врешті Адам Кисїль прохає положити його тїло одній могилї милим його братом Миколою на батьківській землї, тоб-то с. Низкиничах. Після одруження з Анастасією Гулкович-Глібовською він купив у свого тестя Філонa маєтність Гореничі (1628 р.). Наступними роками він доповнив київські володіння, викупивши у дружини права на маєтності Новосілки, Богушівка, Замостичі та Дзвін (1646 p.) і придбавши в Лукаша Вітовського Веприн, Мокалевичі, Вирву та Кухарі (1646 р.). Його київські волості на- раховували 146 димів у 1640 р. і вже бл. 370 димів напередодні повстання Хмельницького. Хоча свою політичну діяльність май- бутній воєвода найчастіше провадив на Волині й Чернігівщині, однак він був відомий і київській шляхті. Ще у 1627 р. його обра- ли маршалком передсеймового сеймика у Житомирі, а через рік на коронаційному сеймі (1633 р.) він представляв Київське воєводст - во як посол. Зайнявши сенаторське крісло (від 1635 р. – чернігівсь- кий каштелян, від 1646 р. – київський, від 1648 р. – брацлавський воєвода, від 1649 р. – київський), Адам послабив зв’язки з Київ- щиною, дедалі більше втягуючись у велику державну політику40.
40 BPAN Kr 2977, k. 12, 2979, k. 109; Ukraina, II/ 16,43; Опись актовой.., т. 17 с. 14, 47; т. 18, с. 7; Описание документов.., с. 207; Volumina Legum, T. 3, s. 374; Sysyn F., Between Poland and Ukraine. The Dilemma of Adam Kysil 1600–1653, Camb.ridge 1985, passim, див. особливо: с. 53–54, 216, 219.
Миколай Кисіль Низкиницький, син Григорія (*1605,) Николай, був вбитий за кілька років до смерти Адама мав сина та доч, які лишили по собі потомство. Ян син Григорія
Помер малолітним. про якого долю ми не маємо ніяких відо мостей нї актів, ні пізнїйших тестаментів Адама Кисїля. Киселі були пов’язані з Київщиною в інший спосіб. Перед унією вони володіли там Норинськом, Івницею та Хлуплянами, які бл. 1569 р. отримала єдина дочка їхнього власника Федорa – Богда- на, a потім були продані її нащадками від двох шлюбів – з Богда- ном Дешковським та Остафієм Лясотою – відповідно Острозьким, Немиричам і Стоїнським. Ян Кисель Дорогиницкий - помещик. им. Станкевичи, около Прусевич, Минского воеводства (1622 г.). Его жена Тамила Гурковна (Томила, ур. Гурко) ( НИАБ ф.1769 оп.1.д.17 стр.525.) происходила из известного белорусского рода, основателем которого был Гурко (Гурий) Олехрович Ромейко, наместник смоленский в воеводстве Витебском (1539 г). Из книг земских актов Витебского воеводства за 1623 г. узнаю, что земяне Вит. воеводства Лускины продали Ивану Ивановичу Кисель Дорогиницкому и жене его Томиле ур.Гурка вотчинное имение "прозываемое Подберезе Гуторовщыну лежачое подле места Витебского над рекою Видбою.... за 400 коп лит. грошей". Источник: Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской… Том 21, с.499. В 1609 г. государев земянин Витебского воеводства Александр Косов продал имение своей матери Загораны Яну Киселю, о чем было записано в книге Витебского гродского суда. Из актикованной в 1612 г. в книгу земского суда копии этого документа можно получить много информации (НИАБ ф.1751. оп.1. дело 7. с.69-70 об.). Отсюда пошли Кисели - Загорянские. Источник: Архивариус вып.3 , Минск 2005 г. с.32. (на бел. языке). Кисель-Дорогиницкий Миколай - писарь, урядник земский судовый воеводства Витебского данные за 28.06.1647 г. Источник: Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской… Том 28, с.98.: там же с.107 Kisiel Dorohinicki Samuel Kazimierz ум.1714, stolnik witebski od ok. 1684, podwojewodzi od 1695, jednocześnie chorąży od 8 X 1703 Источник: книга Сигиллат 951 Kisiel Dorohinicki Samuel Kazimierz ум.1714, stolnik witebski od ok. 1684, podwojewodzi
od 1695, jednocześnie chorąży od 8 X 1703 Источник: книга Сигиллат 951 Syn jego, zapewne Tychno, którego pieczęć wyżej opisaliśmy, świadek 1504 r. w Włodzimierzu i na wielu aktach z lat 1520-1544 (Arch. Sang.). ¶ W 1543 r. sędzia polubowny, w sprawie Woryskiego z Czartoryskimi (Arch. I. Z. Ros. I. 6 i VII. 1), nazwany przy rewizyi zamku łuckiego, ziemianinem powiatu włodzimierskiego, sędzia włodzimierski 1545 r. (Arch. Sang.), stawił na popis ziemian wołyńskich dwa konie. W 1547 r. podpisał jeszcze testament ks. Fedora Sanguszki (Ibid.). Synów jego trzech: Gniewosz, Andrzej i Piotr, oraz córka Maryna, za ks. Iwanem Czetwertyńskim. Wdowa po nim 1562 r. (Op. Łuc. 2036). ¶1. Gniewosz, syn Tychny, pułkownik króla Zygmunta, przewodząc hufcom wołyńskim, poległ w rozprawie z Moskwą pod Orszą. Synów pozostawił dwóch: Hrehorego i Jana. ¶A) Hrehory, syn Gniewosza, pisarz polny i rotmistrz króla Stefana, pod Ułą w rozprawie z Moskwą, krew obficie wylał. Pisał się Kisielem Niskinickim. W 1582 r., jako ziemianin wołyński, podpisał testament Czartoryskiego. W latach 1593-1609 spotykam go podsędkiem włodzimierskim. Tenże Hrehory (Grzegorz), z braćmi stryjecznymi, Aleksandrem i Janem, synami Andrzeja, procesował 1600 roku Butowicza i Łozkę, o Puków, Wysokie, Milatycze i Szczęsnowicze, nazwane Kisielowszczyzną (A. Woj. Kijow.). Synów jego dwóch: Adam i Mikołaj. ¶ Adam, dworzanin królewski i starosta nosowski 1633 r., w tymże jeszcze roku podkomorzy czerniechowski, 1639 r. kasztelan czerniechowski, a 1646 r. kijowski, 1648 r. wojewoda bracławski, z którym to tytułem podpisał elekcyę Jana Kazimierza, w roku następnym wojewoda kijowski, umarł 3-go Maja 1553 r., mając lat 53, sporządziwszy tegoż roku testament w Brześciu litewskim (Gr. Kijow. z 1656 r.). Pochowany wraz z żoną w Niskiniczach, w wystawionym tamże Bazylianom monasterze. Oprócz nosowskiego, posiadał jeszcze starostwa: czerkaskie, bohusławskie, wyżgrodzkie i tłomackie. Od młodości brał udział we wszystkich wyprawach wojennych, jako to: w wojnach z Moskwą, pod Cecorą z turkami i tatarami, w chocimskiej wyprawie, w pruskiej ekspedycyi, w której zginął brat jego Mikołaj, a brali w niej też udział bracia jego stryjeczni, Paweł i Gabryel Kisielowie Dorohiniccy. Dwadzieścia cztery razy posłował na sejmy (M. 189 f. 403 i 185 f. 407). Służąc wiernie krajowi, potrafił sobie zjednać wielkie poważanie i u kozaków, dla tego też w czasie powstania kozackiego, używanym był do traktowania z Chmielnickim. Z żony, Anastazyi Krystyny z Nowosiołek Bohuszewiczównej, nie pozostawił potomstwa. Miała być ona córką Filona Bohuszewicza Hulkiewicza, a wdową po Butowiczu i trzymany po pierwszym mężu Brusiłów, w niosła drugiemu. ¶ Adam otrzymał 1633 r. miasto Dziewice, w księstwie czerniechowskiem, a 1636 r. konsens królewski, na wykupienie z rąk Hołowczyńskiego lenności Perekopskiej i 1645 r. na wykupienie lenności Miany i Mąkoszyn, od Kazanowskich. Wspólnie z bratem posiadał Ochrymowszczyznę (M. 180 f. 234; 182 f. 59 i 88; 189 f. 280). Na Niskiniczach zapisał 600 flor. kapitule włodzimierskiej, tyleż kapitule brzeskiej i 300 fl. na szpital Św. Apostołów (Woł. IX f. 123). ¶ W 1650 r. na zamku w Mianie, pomnożył uposażenie fundowanego dawniej monasteru w Makakach, w dobrach ziemskich dawniej lennych Miańskich i Makoszyńskich, w trakcie Kisielgrodzkim. Na akcie tym, tak on, jak i świadczący Mikołaj Kisiel Dorohinicki, pisarz ziemski witebski, położyli podpisy polskie (Ist. Jur. Mak XXVI). ¶ Mikołaj, brat wojewody, rotmistrz królewski 1634 r., chorąży nowogrodzki 1635 r. i Starosta czerkaski i sinicki, 1640 r., zginął 1651 r. Wraz z bratem Adamem i synem Włodzimierzem podpisał, z województwem czerniechowskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Otrzymał konsens królewski 1634 r., na wykupienie Ochrymowszczyzny od Jaślikowskiego, a 1636 r. Wierzchołości od Muchowieckiego (M. 181 f. 84 i 182 f. 61). Żonaty z Heleną z Załęża, pozostawił córkę Helenę Hilaryę, żonę Daniela Stempkowskiego, kasztelana bracławskiego (Kij. VI C f. 67; Woł. VII C f. 37 i IX f. 186). Syn jego Włodzimierz, podstoli kijowski 1650 r., zmarł wkrótce. ¶B) Jan, drugi syn Gniewosza, miał dwóch synów: Macieja i Aleksandra: Jan pisał się Kisielem Dorohonickim. O nim i o bracie jego Hrehorym, stryj ich Andrzej, składając przysięgę wierności 1569 r., po przyłączeniu Wołynia do Korony, objawił, że wspólnie z matką wyjechali na Litwę i dla tego przysięgi złożyć nie mogą. ¶ Maciej, syn Jana, stolnik czerniechowski, umarł 1647 r. Synów jego pięciu: Jakób, Jerzy, Michał, Jan i Eliasz. Z nich trzech: Jerzy, starosta sinicki, Jan (Jakób) mnich, Bazylianin w Niskiniczach i Michał, pozwali 1655 r. Olszańskiego, o zwrot rzeczy pozostałych po Marcyanie Kisielu (Woł. Vi D f. 87). ¶ Jakob, syn Macieja, elektor Jana Kazimierza, ożeniony z Aleksandrą z Niemstów, pozostawił siedmiu synów, którzy jako jedni z sukcesorów Adama, wojewody kijowskiego, wpływają do procesu wytoczonego przez Rajeckiego 1686 roku (Woł. VIII B f. 313 i Bracł. XIV f. 600). Są oni: Benedykt, Włodzimierz, Jarosław, Michał, Adam, Franciszek i Teodor. Z nich Michał został 1695 r. wojskim czerniechowskim. ¶ Jerzy, syn Macieja, elektor Jana Kazimierza, starosta sinicki, po stryju swoim wojewodzie, popadłszy w infamię, utracił takowe 1660 r. (Sig. 3 f. 155) Proces z Rajeckim z 1686 r. wymienia znowu Jerzego, jako starostę sinickiego, a 1702 r. wydany mu został konsens królewski, na odstąpienie tego starostwa bratankowi Stefanowi (Sig. 15). Okazuje się z tego, że Jerzy musiał dożyć sędziwej starości. Ów Stefan, jego bratanek, mógł być synem Włodzimierza. Dziećmi Jerzego byli: Leon, zmarły młodo i Teresa Dorota, żona Tomasza Woronicza. ¶ Michał, syn Macieja, pozostawił potomstwo osiedlone na Litwie. Od niego idący: Jerzy, Antoni, Jan i Eliasz, synowie Marcina i Antoni, syn Macieja, z gubernii wileńskiej, legitymowali się ze szlachectwa w Cesarstwie 1851 r. ¶ Eliasz, syn Macieja, umarł młodo. Pozostała po nim wdowa, Maryna z Wereszczaków, z której miał córkę Helenę, wyszła 2-o v. za Marcina Tronkowskiego i zeznała testament 1634 r. (Ist Jur. Mat. XXIV). ¶ Aleksander Kisiel Dorohinicki, drugi syn Jana, poseł na sejm 1637 i 1641 roku, deputat na Trybunał radomski 1637 r., a komisarz do granic 1641 roku. W tym ostatnim i podstoli czerniechowski, podpisał z tem województwem, elekcyę Jana Kazimierza. Synów jego pięciu: Włodzimierz, Wacław, elektor króla Michała; Eliasz, Benedykt i Jarosław. Miał widać Aleksander i córki: Annę i N., żonę Gabryela Farensbacha, gdyż 1663 r. Strzałkowie procesują o 500 flor. Wacława, Benedykta, Włodzimierza i Annę z Brusiłowa Kisielów, rodzeństwo i siostrzeńców ich rodzonych Farensbachów (Woł. VIII A f. 331). ¶ Wacław, syn Aleksandra, pozostawił syna Aleksandra, żyjącego 1691 roku (Zap. Lub. 67 f. 385). ¶ Włodzimierz, syn Aleksandra, łowczy nowogrodzki 1694 r., miał córkę Helenę, za Pieściorowskim i synów: Stefana, Jana; Mikołaja, Samuela i Teodora (Bracł. XV f. 1293). Z nich: ¶ Stefan, starosta sinicki, które to starostwo otrzymał od stryja swego Jerzego, za konsensem królewskim z 1702 r. (Sig. 15), pozostawił trzech synów: Hieronima, Józefa i Bartłomieja. Józef podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Bartłomiej, komornik graniczny włodzimierski 1767 r. Potomkowie ich legitymowali się ze szlachectwa w gubernii mińskiej i po jednym z nich idzie pewnie Felicyan, syn Jana, wylegitymowany ze szlachectwa 1856 r. w gubernii czerniechowskiej, którego, z Pelagii, córki Stanisława Czygira, dzieci: Jan, ur. 1864 r., Marya, Zofia i Lubowia. ¶ Jan, łowczy nowogrodzki 1713 roku, żonaty z Maryanną ze Strzelnickich, wspólnie z którą procesuje Strzelnickich 1718 r., o majątek macierzysty żony (Kij. IX f. 503 i 991). Potomstwo jego nieznane (Woł. XII f. 46). ¶ Mikołaj, starosta sinicki 1718 r., żonaty z Anną Oborską, 1-o v. Daniłową Strzelnicką (Kij. IX f. 503, 934 i 991). ¶ Samuel pozostawił syna Antoniego, komornika ziemskiego nowogrodzkiego, żonatego 1766 r. z Katarzyną Kaszewską (Bracł. XVII f. 1889). ¶ Teodor wniósł 1722 r. do akt metryki koronnej komplanacyę, zawartą między Jabłonowskim, a Mikołajem Kisielem, starostą sinickim (M. 223 f. 172). Synów jego dwóch: Adam i Tadeusz. ¶II. Andrzej, syn Tychny, a brat Gniewosza, dziedzic na Dorohiniczach 1577 r. (Jabł.), wykonał 1569 r. przysięgę wierności, po przyłączeniu Wołynia do Korony i jednocześnie zeznał, że bratankowie jego, Hrehory i Jan, wyjechali z matką na Litwę i przysięgi złożyć nie mogą. Andrzej, z żony Maryi, pozostawił córkę Anastazyę, za Fedorem Krupeckim 1575 r. (Op. Włodz. 923 f. 13 i Op. Łuc. 2049 f. 6) i dwóch synów: Aleksandra i Jana, nazwanych 1603 r. Dorohinickimi i Kisielewiczami, którzy, wspólnie z Hrehorym, procesowali w tymże roku Aksaków i Suryna, o dobra Łosie (Bracł. II f. 1379), Aleksander Kisiel Dorohinicki, w imieniu swojem i brata Jana, zapisał się 1598 r. z biskupem włodzimierskim na ugodę, w sprawie zabrania pewnych gruntów kościelnych (Woł. 1 f. 437). ¶A) Aleksander, syn Andrzeja, ożeniony z Anną ze Świszczowa, 2-o v. Świrską, miał z niej synów: Pawła, Gabryela i Andrzeja, oraz córki: Helenę Andrzejowę Suchodolską i Maryannę. Dzieci, wspólnie z matką, skazane 1620 r., na zapłacenie 600 dukatów, 100 flor. i 6 rubli litew., w Sprawie z Wiśniowieckimi, o łańcuch złoty (Woł. IV f. 352 i VII B f. 1). ¶B) Jan, syn Andrzeja, pozostawił syna Jana, żonatego z Tomiłą Hurkówną, córką Andrzeja. Ten to Jan zapewne, jako Jan Kisiel Zagoreński, ziemianin witebski, podpisał 1625 r. testament Owsiejewicza. Oboje małżonkowie nabyli 1623 r. Podberezie od Łuskiny, które 1629 r. sprzedali metropolicie kijowskiemu, a 1635 r. oddali zięciowi swemu, księciu Samuelowi Łukomskiemu, synowi Eustachego i córce swej, a jego żonie, Marynie, dobra Wymno, w województwie witebskiem (Ist. Jur. Mat. XXI i XXIV; Akta XV f. 6). ¶III. Piotr, syn Tychny, horodniczy witebski 1567 r., poseł 1569 r., dziedziczył 1577 r. na Dorohiniczach (Jabł.). W 1567 roku król Zygmunt August potwierdził mu nadanie różnych ziem pod Witebskiem. Synowie jego, urodzeni z Maryny Sowianki, Jan i Bazyli, ziemianie województwa witebskiego, przedstawili 1583 r. do zatwierdzenia akt z 1567 r., o którym wyżej, a sprzedali Mokre Pole i Bakunowo 1586 roku Wojnie Jasienieckiemu i Żołnierowo i Aleksandrowo 1594 r. Żołnierowskim. Jan był namiestnikiem witebskim 1599 r. (Ist. Jur. Mat. XX, XXI i XXVII). Z synów Piotra znane jest potomstwo Bazylego. Z żony, Barbary Starosielskiej, 2-o v. Jakóbowej Tarnowskiej 1635 r.; miał on córkę Katarzynę, żonę Samuela Bogusza Okmińskiego, ziemianina witebskiego, właściciela Michnowa 1634 r. (Ist. Jur. Mat. XXIV) i synów: Mikołaja i Jana, zamieszkujących województwo witebskie 1630 roku. Obaj bracia, dziedzice Wieleszkowicz, zawarli 1635 r. układ z kapitułą wileńską, o propinacyę w Witebsku (Ibid. XXIII i XXV). ¶ Mikołaj, nazwany 1630 r. podsędkiem oszmiańskim (Ist. Jur. Mat. XXVI), pisarz ziemski witebski 1641-1650 r., o którym konstytucya sejmowa z 1647 r. wspomina, podpisał elekcyę Jana Kazimierza. Następnie podsędek witebski i podkomorzy derpski 1654 r., wzięty do niewoli przy zdobyciu Witebska, trzymany był w więzieniu w Kazaniu 1655 r., a w Świacku 1656 r., gdzie też i umarł (Akta V i Ist. Jur. Mat. XXI). Synów jego pięciu: Piotr, Adam Franciszek, Michał, Jan i Samuel. Z nich: ¶ Piotr, starosta wyżgrodzki, umarł bezpotomnie, a po jego śmierci dobra Wieprzyn, które miał z zapisu Adama, wojewody, przeszły na jego brata Adama Franciszka (Bracł. XVI f. 890). ¶ Adam Franciszek v. Adam, dziedzic po ojcu, po Adamie wojewodzie i bracie Piotrze, Hoszczy, w powiecie łuckim, Wieprzyna, Nowego Włodzimierza, Wyrwy, Kisielówki i innych, w województwie kijowskiem, a Dreczyłuk, w województwie witebskiem (Ist. Jur Mat. XXIV), pisarz ziemski witebski 1674 r., z tym tytułem podpisał elekcyę Jana III-go, i jako taki, poseł na sejmy 1688 i 1690 roku. W 1695 r. poseł i chorąży witebski, w końcu podkomorzy witebski, umarł 1719 r., bezdzietny z Izabellą Bychowcówną. W 1690 r. nabył w Witebsku plac, na którym był umęczony Św. Jozafat i fundował na nim 1719 r. Bazylianów, dając im Chaszkiewicze, wzięte działem z braćmi i nabyte dobra Owdziewicze, Duszkowszczyznę, Słobódkę z placami na przedmieściu Witebska, Dreczyłuki, Jaszkiewicze i Puryny. Sprzedał 1716 r. odziedziczone po bracie Samuelu Wieleszkowicze Ogińskim, zabezpieczywszy na nich 20,000 florenów Dominikanom witebskim, a Hoszczę i Wieprzyn za 90,000 flor. 1717 r. Ipoherskim Lenkiewiczom (Ist. Jur. Mat. XXIII, XXIV, XXV i XXVI). ¶ Michał podpisał, z województwem witebskiem, elekcyę króla Michała, a z województwem wołyńskiem, obiór Jana III-go. ¶ Jan, podczaszy czerniechowski 1676 r., a pisarz ziemski witebski 1705 r., podpisał, z województwem wołyńskiem, elekcyę Jana III-go. ¶ Samuel Kazimierz v. Samuel, starosta wyżgrodzki 1693 r., stolnik i podwojewodzy 1696 r., chorąży i podwojewodzy witebski 1711 r., dziedzic Wieleszkowic, Ostrówna i innych dóbr, umarł 1714 r., a po jego bezdzietnej śmierci, dobra odziedziczył brat Adam Franciszek (Bracł. XIV f. 823 i Ist. Jur. Mat. XXV i XXVI). ¶ Potomstwo tych braci, jest mi nie znane, ale po Michale i po Janie idą: Michał, starosta sinicki w latach 1716-1721, nazwany wyraźnie synowcem Adama Franciszka 1719 r. (Ist. Jur. Mat. XXI, XXIII, XXV i XXVI), [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] i Jan, Mikołaj, Stefan, Samuel i Teodor, bracia, na rzecz których przysądzono 1731 roku połowę Wieprzyna. Z nich żył tylko Samuel 1753 r. i był łowczym nowogrodzkim, a po Stefanie i Teodorze pozostali sukcesorowie. Kwitują ich 1753 r. Ipoherscy Lenkiewicze (Woł. XIII B f. 51). ¶ Antoni podpisał, z województwem mścisławskiem, elekcyę Stanisława Augusta. Jan, oboźny mścisławski 1781 roku. Jan, wojski mniejszy czerniechowski 1786 roku. ¶ Aleksander, ziemianin owrucki 1549 r. (ML. 65). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Andrzej Janowicz Kisiel żył na Żmudzi 1581 r. On i siostry jego: Dorota Andrzejowa Białozorowa, Jadwiga Maciejowa Datnowska i Elżbieta, żona Jana Stanisławowicza i bliska ich krewna, córka Macieja, Zofia Michałowa Kuprelowa, roszczą 1599 roku pretensyę do spadku po Podbereskim (Akta XIV i VIII). ¶ Adam, sekretarz królewski, podpisał, z województwem wołyńskiem, elekcyę Władysława IV-go. Adam, dziedzic Horenia, w województwie kijowskiem, 1630 roku (Bracł. VI f. 4). Helena Krzysztofowa Downarowiczowa, zmarła przed 1636 r. Hanna, żona Lwa Hurki 1636 r., a Marta, Wasila Leteckiego 1641 roku. Marcin, ziemianin i woźny, generał województwa mścisławskiego 1663-1677 r., ożeniony z Katarzyną, 1-o v. Janową Olekową, wniósł 1668 r. manifest, o zabicie pierwszego męża jego żony 1654 r., przy zdobyciu Mścisławia i o utracie dokumentów (Ist. Jur. Mat. XXV i XXVI). ¶ Nastazya z Brusiłowa Kisielówna, żona księcia Jana Druckiego Lubeckiego 1648 roku. Rozalia Kisielówna, za Jerzym Kozerskim 1706 r. (Kij. VI D f. 53 i VIII f. 1023). ¶ Antoni otrzymał 1719 roku wójtostwo Duł w Lininie, ale wskutek protestu Rytarowskiego, nadanie zostało cofnięte (Gr. Przem. 82 f. 3555; Zs. Przem. 228 f. 1477). ¶ Tomasz i Jerzy, synowie Macieja i Jan i Jakób, synowie Jana, wnukowie Antoniego, prawnukowie Krzysztofa, właściciela dóbr Duksztawskie, w powiecie lidzkim, legitymowali się ze szlachectwa 1819 roku, przed Deputacyą Wywodową wileńską. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Wiktor dziedziczył, wraz z bratem Karolem, na Peremyłówce pod Ołyką, ożeniony z Frankowską, zmarł bezpotomnie 1837 r. Wiktor, żonaty z Wojnarowską, miał dwie córki i syna Michała, podsędka powiatu dubieńskiego, po którym, z Kisielówny, syn i trzy córki (Teka W. Rulikowskiego). ¶ Od Kisielów wywodzi się znakomita rodzina hrabiów Kisielewów w Cesarstwie, z której hr. Paweł, ambasador w Paryżu, zaślubił hr. Zofię Potocką, córkę Szczęsnego, i rodzina Kiślańskich, o której » niżej Кисилівна Софія (чоловік Себастіан Омоковський). Рік написання: 1602. Віровизнання: східний обряд. Місце поховання: церква в Радо- вичах. Пожертви: відсутні. ЦЩАК України: Ф. 28.. On. 1.. Спр. 35..Арк. 24,25. 339. Кисилівна Теофіла (чоловік. Габріель Ференсбах). Рік написання: не пізн. 1656. Віровизнання: римо-католичка. Місце поховання: Затурецький костел. Пожертви: на Затурецький костел . 150 злотих. ЦЩАК України: Ф. 28.. On. 1.. Спр. 93. . Арк. 614,615 зв. 340. Кисилівна Феодора-Богдана (чоловік Богуш Дешковський). Рік написання: 1611. Віровизнання: православна. Місце поховання: Воскресенська церква у Рівному. Пожертви: відсутні. ЦЩАК України: Ф. 25.. Oil 1.. Спр. 89..Арк. 547 зв..548 зв. 341. Кисіль Адам. Перший тестамент: Рік написання: 1621. Віровизнання: православний. Місце поховання: церква в Ніз- киничах. Пожертви: на Нізкиницьку церкву . 200 злотих. ЦЩАК України: Ф. 28.. On. 1.. Спр. 53. . Арк. 294.296 зв. 5Другий тесгамент: Рік написання: 1634. Віровизнання: православний. Місце поховання: не зазначено. Пожертви: на ремонт православного собору Св. Софії у Києві . 500 злотих, на Успенський уніатський собор у Володимирі . 500 злотих. ЦЩАК України: Ф. 27.. On. 1.. Спр. 33. .Арк. 7.12. 342. Кисіль Миколай. Рік написання: між 1650.1651. Віровизнання: уніат. Місце поховання: каплиця Св. Миколая у нізкіницькій церкві. Пожертви: на Нізкіницький монастир . 1 тис. злотих капіталу та деякі особисті речі. На костел володи- мирських домінікан . 500 злотих, кляштору сокальських бернардинів . 500 злотих. Руському і польському шпиталю у Володимирі . по три копи збіжжя щорічно. ЦЩАК України: Ф. 28.. On. 1.. Спр. 87. . Арк. 732 зв..734 зв. Тестамент сина володимирського підсудка Адама Кисїля-Низ- киницького,—1 червня І621 року. Тестаменти, презъ его милост пана Адама Киселя справлений. Року тисеча шесгьеотт. двадцат первого, меца июня одинадцятого дня. На вряде кгродекоми, замику его королевское милости Воло- димерскомъ, передо миною, Станиславомъ Собанъскимъ, буркграбимъ замику Володимерского, книгами нинешъними кгродекими старо- стинскими, становшы очевисто, урожоыый его милость панъ Адамъ Кисель Нискиничъ, сынъ потомокъ славное памети урожоногс его милости пана Грнгоря Киселя-Низкиницкого, подсудка володимер ского, тестаменти остатнее воли своее под печатю подпиеомъ руки своее власное под печатми подписями рукъ власныхъ ихъ ми лостей пановъ приятелей своихъ, ееле Низкиничахъ, року тепе- реш'ънего, тисеча шестьсотъ двадцать первого, меца июня первого дня, рукою своею власного увес написаний, учинений справлений, своее власное, надежное юриздиции, права, повету воеводства одсту- пивцши, под тутошнюю кгродскую, иле розознаня того тестаменту належало бы, потомъками добрами своими вшелякпми доброволъне поддавшысе оный во всихъ его конъдицияхъ, пунктахъ, паракграфахъ. артикулахъ, клявзулахъ очевистымъ устънымъ добровол ьнымъ зезыа- немъ своимъ ствердивши змоцнившы, для впиеанядо книгъ нннеигь- нихъ кгродскыхъ володимерскихъ явне, ясно доброволне, нателе на умысле будучи здоровый, подалъ призналъ тыми словы. нисаный: W ymie OycaySyna Ducha Świętego, Boga w Troycy Jedynego. Amen. Ja, Adam Kisiel z Nizkinicz, syn potomek sławney pamięci Hrehorego Kisiela-Nizkinickiego, podsędka wtodzimirskiego, będąc mente et corpore sanus, ponieważ morte nihil certuis nihil ńiceruis hora czło.wieka krzescianskiego, nie tyło zyc rządnie, ałe tyz porządnie umrzeć, osobliwa animi pietas et conscientiae teneritndo sprawuie to w ludziach, ze, bacząc brewissimum elychnion życia swego, w czas o rozrządzeniu domow swych pomyszlac zwykli, gdyż sive viride sive maturum vitde pommum ab arbore miserae carnis avelii częstokroć widziemy, tak daleko więcey ta gotowość ludziom rycerskim, kłurzy zdrowia .... cyl mepr.zyiacielowi oyczystemu czynią, a żywot swoy raczy oyczyznie darnią a niżeli in planto senectutis aquiescere precantur, przystoi. Ja, tedy, nasla.duiąc zacnych przodków moich, kłurzy vita gloriam popererunt, na expe.dycyą teraznieyszą, przeciwko merzyiacielowi srogiemu Krzyza Świętego zawziętą, wyprawiłem się tam, gdzie wszystkich nas ieden naywyszszego decret czeka albo miłe zdrowia nasze za miłą oyczyzne za Krzest Święty za dosłoienstwo króla, pana naszego, wylać albo się z dolną sławą do progow oyczystych zwrocie, słusznie przykładem tychże bogoboynych przodków mych, dispositią iaką kolwiek ubogiego domu moiego uczynic umyśliłem. Naprzód tedy cale dufam miłoserdziu Naywyszego Zbawiciela mego, iz On mnie, rzucającego oyczyzne ubogi dom moy, a do ley woiny o Jmie Jego swięłe całośc wiary powszechney czynie z nieprzyiacielem spieszącego się, pobłogosławi zdrowo do domu zwróci przez modlitwę Przeczystey Panny Bogarodzice Maryiei; a ieslize wolia naiwyszego Pana będzie na tey woynie żywot moy ofiarować Imieniowi swemu, wierze у całey wiary iestem, ze dusza moia zbawiona będzie, a w iakim sio, wierze swiętey cerkwie wschodniei urodził, w tey ziwot moy konam. A iż posmierci sławney pamięci oyca mego, podsędka wlodzimirskiego, ktury szedł bez testamentu, opieka bracyi mych Mikolaia Janusza Kisielów, lat niemaiących, successow w dobra nasze oyczyste maiętnosei Nizki.nicz, przy mnie, iako bracie starszym, dziedzicu własnym successorze naturali cursu zostaie; tedy, iesli dekret pański padnie mnie na tey woinie umrzeć, po śmierci moiey, nikt ynny bracią moią opiekać sie nie ma, tylko sama iei mosc pani matka nasza. A zęby się kto de linia familiae w te opieke nie wdzierał, tedy ia, iako naturalis tutor ten, który bona bracyi moiey provideo, maiąc to w mocy woli mey, oddaliwszy wszystke a wszystke naiblizsze krewne domu naszego, kturzy by sobie successive tutoriam praetendowali, naznaczam tym testamentem moim ich mos.ciow panów przyiacioł moych: siązecia iego mści Hrehorego Czetwertyn.skiego, btata mego; iego mości pana Piotra Kałusowskiego, iego mości pana Piotra Laszcza z Tuczap iego mości pana Heliasza Malyszczyn.skiego, których to ich mości pokornie proszę proptez, animi pietatem, ktura się na przeciwku sirotom godzi, pozez te związki pokrewne przyiazni ktura za żywota uprzeymę małem, aby się tei opieki podiąc nie dene.gowali we wszem az do wzrostu lat' brata niego srzednego Mikolaia, kturemu liat szesnaście; strzez Bożena tego śmierci, tedy az do wzrostu młodszego Janusza, iej mości panie.y matce naszey postrzegać dobra ych bronie tudziez starania nie dopomagali, a osobliwie aby iako teraz przez mię do Akademyi Zapmyskiey są dani, aby tam bez odrywania wszelkiego studia swoie bracia moi continuowali potym aby iako naylepiey actimn dulcedinae delimiti mogli byc, niech do Akademij Krakowskij odesłani będą; a czego uchowau Boże śmierci tu lub przed zwróceniem sie mym z tey woiny, lubo zapieczętowania zdrowia tam mnie samego, na iei mosc panią matkę naszą, tedy jukobracią moią tak maietnosc naszą do wzrostu lat brata starszego maią ich mosc panowie opiekunowie wziąć oney dotrzymywać, a stąd na naukę nakładać onera, iakie by sie kol.wiek nalazły znosie s tych dóbr; a yz tez iei mosc pani matka nasza od sławney pamięci oyca naszego dożywocia zapisanego nima, tylko oprawę, tedy ia, doznawszy świątobliwości żywota, iako pobozney paniey, miłości na przeciwko nam, iako miłey matki, upatrując to, aby po śmierci mey gdy bracia moi dorostą, od nich albo, strzez Boże, na bracią moią śmierci, tedy od successorow potomkow domu naszego impedymentu iakiego w dożywotnym mieszkaniu ni miała, ia na części mey dziedziezney doży.wotnym prawem iei mości, gdy zamąz nie poidzie, zapisuje piec tysięcy złotych polskich: na ktorey części tak przed podziałem, iako po podzielić bratnim, az do śmierci swey za tym prawem ma iey mosc spokoynie mieszkać używać, a po śmierci iei mości tudzież ta summa ni na kogo inszego tyło na bracią mą upada. Długi, których ia ieszcze nie dopłaciłem, oyca naszego z teyze maiętnosci, iako naprędzey, maią byc znoszone; kłu.tych więcey nie masz tylko panu Iwanickiemu Iwanowi złotych szeseset, a potomkom pana Suchodolskiego złotych sto; tak tyz po mnie długów, co by sie kolwiek pokarało, drobnych ex nunc zapłacone byle, me czyniąc cięszkosci duszy mey: proszę poczet moy. kturego mam koni pięć, pod chorągwią .jaśnie oświeconego xiązęcia iego mości Jerzego Zasławskiego, ze wszystkim ochendostwem, co by go kolwiek zwrocie sie mogło, s tey woyny, iei mości paniey matce mey ma byc oddany; skąd naprzód yz przy mnie iest siestrzeniec moy pan Oranski Jan, tedy będzie pare koni z rysztunkiem iemu dac proszę; czeladzi mey, kturych Pan Bog zwróci, skuteczną zapłatę uczynię; osobliwie za tym, kturzy ze mną w ynszych expedyciach lata swe trawili, nagrodzie, iako Badowskiemu, Czarnaw.skiemu, Wysockiemu, Zubickiemu Alexemu, respektuiąc, na to, ze przy mnie pierwiey na Orynime brata iego rodzonego u potrzebie zabito; a temiz końmi, kturze w wozie są, ynnych nie mato luźnych, zyczył bym tyz sobie, co kolwiek s tey pracy mey, lubo z wysługi krwawyi, lubo s tych dóbr ubogiey oyczyzny moiey, ofiaruiąc na chwałę Bożą, na iaky monas.tyr designowac, ale upatruiąc iako iachiram patitur cerkiew Boża prze naszliadowania a sucessu temporis, gdzie sie co obroci, tedy naznaczam na własną cerkiew naszą Niskinicką, gdzie cne ciało oyca mego pogr.zebłem, złotych dwieście, kture napierwiey wszystkiego aby ku ozdobie domu tego oddane byli, pod sądem strasznym Bożym opisuie obowią- zuię; w kturey to cerkwi, moznali, aby ciało moie in patrio solo przy oycowskim grobie pogrzebione było, proszę: dóbr wszelakich ruchomych lezących wszystkich iii genere sprzętów domowych szalunek przy iei mości paniey matce naszey zostaie; a strzez Boże na iei mosc śmierci albo zęby pość zamąz miała, tedy przy pomienionych ich mosciah panach opiekunach, kturzy dla pociechami obfitemi nagrody Bozey, łąkowy mnie za żywota oświadczali dobroczynność przyiazn, takową miłościwą tym gorączszą łaskę osirocałemu domowi braci mey pozostałym ze oswiatczą, tegom, pewen; samego siebie wszystkie wystempki moie wspomniawszy, aby ie On Sam przebaczył, Zbawicielowi memu opiece Przeczystey Bogarodzice polecam; to samo przed sie wziąwszy, ze non di urnitate metienda est felicitas, nec brevitate vitae infelicitas, sed pres-tare gestiś et gloria parta, quae posteritatis memoria alentur; tego testa.mentu mego wszystkich punctow lego, gdy mie Pan Bog szczęśliwie zwróci, przez mie samego tak cassatią wolną, iako poprawę, o czym by mi sie nie zdało, zachowując sobie wcale. A na ten czas aby światkami byli tey woli mey, prosiłem ich mosciow panów przyiacioł moych, to iest, iego mości pana Piotra Łascza, iego mości pana Micha la (irańskiego, iego mości pana, kturzy do tego testamentu mego pieczęci swe przycisnęli y ręce podpisać raczyli; ia sam podpisałem sie pieczęc mą przykładam. Działo sie w Nizkiniczach, roku tysiąc szeseset dwudziestego pierwszego, juni i pierwszego dnia. У того тестаменту печатей прытисненыхъ тры, местъцъ зас тежъ на притиснене печатей наготованыхъ две, подпис рук тыми словы: Adam Kisiel z Nizkinenicz, ręką swą. Woyciech Miedwiński, sędzia g. wlod.zimirski; Piotr Łaszcz. Michaiło Oranski, ręką swą własną. А такъ я, буркграбя, тотъ тестаментъ, за поданем очевистымъ, доброволънымъ прызнанемъ прозбою вышъменованого его милости сознаваючого, прьшявшы, оный, початъку увес ажъ до конъца, до книгъ нпнешънихъ кгродскихъ володимерскихъ, самый орииналъ его томуж его милости подаваючому выдать росказавшы, уиисаты есми казал естъ уписанъ. Книга Київ. Центр. Арх. № 985, л. 294, акт 293х) Підтвердженнє чернігівським каштеляном Адамом Кисїлем свого тестаменту,—15 вересня 1643 р. Року тисеча шестъсотъ чотирдесятъ третего, мца септебра пет надцатого дня. На вряде кгродскомъ, въ замъку Его Кр. мл. Луцкомъ, передо мною Щеснымъ - Збожнымъ Лайщевскимъ, подстароетимъ луцъкпмъ, стаповши персоналитеръ, велможный его мл. панъ Адамъ Брусилова Кисел, каштелянъ черниговский, староста носовский, ясне добро волне для запіісання до книгъ нинешнихъ кгродских луцкихъ созналъ, ижъ его мл. сознаваючий тестаментъ остатнее воли своее де дата въ Луцъку, на елекцин депутацкой, року теперешняго, тисеча шестъсотъ чотирдесятъ третего, дня петнадцатого м-ца сентебра, написаний рукося власного его мл. приятел его мл., при томъ будучихъ, то естъ: осве- цоного кнжати его мл. Григория Четвертенского, подкоморого лун кого, его мл. пана Миколая Брисилова Киселя, хоружого новгород- ского, его мл. пана Даниеля Ела-Малинского, хоружого волынскоги, его мл. пана Андрея Чаплица-Шпановекаго, подписями печатми ут- верженый, во всих кондицияхъ, пунктахъ, параграфахъ, артикулахъ клявзулах роборуетъ ратификуетъ, декляруючи его быти такой ваги, якъ бы былъ слово одъ слова до книгъ переписаний сознаный, хотечи того, абы тот тестаментъ.... сукъцессора его мл. въ томъ тестаменте выражоного, во всемъ сакросанкте былъ захований вы полненьи!.... Книга Київ. Центр. Архіви А» 2160, л. 560 ай., акт 878 (;ї-г, старої словенської буквової нумерації) Тестамент київського воєводи Адама Кисїля.—Гтравня 1653 р. Oblata extraktu z xiąg gród. Wlod., z upisaniem w nim testamentu niegdy wieli Adama Kisiela, woiw. genii ziem Kijów., podanego. Roku tysiąc siedmset pięćdziesiątego szóstego, miesiąca januarij dwudziestego dnia. Na urzędzie gród., w mieiscu J. K. M. Zytomirzu, przede mną, Igna.cim-Kajetanem Żerebitem Franciszkiem ptunc gród, głłm wwa Kijów, xięgami ninieyszemi gród. Kijów, comparens personaliter, urod. Jm. pan Daniel Sokołowski, subdelg. gród. Kijów, ten extrakt z xiąg gród, włodzi.mirskich, z pieczęcią, korrektą lektą grodu tegoż, z upisaniem w nim testamentu niegdy Jwiel. Adama z Brusiłowa Kisiela, wwdy głła ziem Kijów, racone intro content, ad acta psen. castren. Kijów, per oblatam po.dał de tenore tali: Wypis z xiąg grodzkiech zamku Włodzim. Roku tysiąc szeseset piędziesiątego trzeciego, miesiąca julij dwud.ziestego czwartego dnia. Na urzędzie gród., w zamku Jkmci Włodz., przede mną, Maxymilia.nem Wereszczaką, namiesnikiem na ten czas' burgrabstwa Włodzim., xięgami ninieyszemi gród, staroscinskiemi, stanowszy oczewiscie ur. Jan Sosnicki, sługa J. W. Jmci pani Anastazyi-Krystyny z Nowosiolek Kisielo.wey, woiewodz. kijów., extrakt testamentu J. W. Jmc pana z Brusiłowa Kisiela, woiewody gńłła ziem Kijów., Tlumac., Nosow. etc stty, z xiąg grodz. Brzesk, autentice wyięty, dla wpisania do xiąg ninieyszych gród, włodzim. imieniem teyze pomienioney Jey m. pani woiewod, kijów., pani swoiey, per oblatam podał, prosząc, aby do akt niniyszych przyięty wpisany był, który tak się vr sobie ma. Widymus z xiąg grodz, wtwa Brzesk, roku od Narodzenia Syna Bożego tysiąc sześćset piędziesiątego trzeciego, miesiąca majia szóstego dnia. Na roczkach sądowych grodz, porządkiem statutowym przypadłych sądownie w Brześciu odprawowanych, przed nami, Hieronimem-Kazimir.zem Jelniskim, podstt Zederem, Kością sędzią a Hieronimem-Kazimirzem Lis-Zelenskim, podstt mieln., pisarzem, urzędnikami sadowemi gr. Brzes., postanowiwszy się- oczewisto, jm pan Franciszek Krynicki pokładał do aktykowania podał testament zeszłego z tego świata jm p. Adama z Bru.siłowa Kisiela, wwdy Kijów., osobom na rzecz, w nim specifice wyrażoną, służący, prosząc, aby by! przyięty do xiąg wpisany; który, wpisuiąc w xięgi słowo do słowa, tak się w sobie ma: W Jmie Oyca Syna Ducha Świętego. Amen. Zyiąc na tym doczesnym, pełnym wszelakich odmien.ności, swiecie, pełgrzymuiemy do wieczney oyczyzny iako zegiarze na burzliwym seykuiąc morzu, do iednegoz wszyscy po śmierci płyniemy portu; ktorego, dopłynowszy, bierze każdy, według dzieł zasług swoich, od sprawienłiwego miłościwego Pana Stwórcy swego nadgrodę, jako tedy nic pewnieyszego nad śmierć, tak nic wątpliwszego nad żywot, w każ dym momencie śmierci podległy był. Zważaiąc, aby ta ostatnia godzina bez przystoynego rosporządzenia sumienia jdomu nie poscigneła, ia, Adam z Brusiłowa Kisiel, wwda gnił ziem Kijów., Tlumacki Nosow. ette stta, a przed majestatem Boga moiego—proch niegodny, naymnieyszy ex peccatorum peccator maximus, nayprzod profiteor deklaruie, iż, iakom lat piędziesiąt trzy wieku moiego, ktorego mi pozwolił Pan Bog, żyłem in orthodoxa a vita catholica reiigione wschodney Sw. cerkwi Boźey, Matki moiey, w ktorey od lat sześćset nieodmienne zawsze przodkowie moi zo.stawali, teraz do ostatniego tchnienia mego chce zostawae, mam nad-zieię wiarę zupełną w miłosierdziu Pana moiego, że ta wiara święta, w których tak wiele wybranych Bożych męczenników świętych podobała się P. Bogu, stać mnie przed majestatem Jego świętym byc grzechy moie niezliczone miłosierdziem Jego świętym, w których się usprawiedli.wić grzesznemu rzecz iest nie podobna, ogarnione były, w czym na pomoc używam chce mieć niwinnę mękę Pana Zbawiciela mego prżenay.drosszą krew Jego świętą, zylaną na krzyżu za grzechy nas wszystkich, a przytym modlitwę przenayswiętszey Przeczystey Bogarodzicy Matki Jego wszystkich świętych wschodnich zachodnich, którzy iedne byc cerkiew świętą Boża, wyznawaiąc,'a od samego Jsusa Pana ufundowaną, lanie krwią swoią pieczętowali niezgody wszystkie kontrowersye, iakom zawsze miał za próżne, majestat Boży uwazaiące między temi, którzy iedne puri.cipia iednego fundatora Jsusa Pana, Zbawiciela naszego, mamy, tak teraz na ostatnim punkcie żywota moiego raecludo, a moie niegodne studia, które zawsze były wierne do uspokojenia gentis et regni, a zatym oyczyzny, moie wszystkie tot passiones et jacturos zdrowia fortuny z tey okkazyi podięte, rzucam pod nogi 3oskiego majestatu, przed którym wszystkie skrytosci są odkryte, a każdy structum rationem czynów dzieł swoich oddawać będzie, odpuszczam przy tym każdemu co kolwiek mnie w niewinności obeyszło moiey zawiści nienawiści, wiecznych w oyczyz.nie moiey zasług krwawych pracowitych zasług moich de tractu zaczy.nam, przytym ubogiego wyniszczonego przez nieprzyjaciela domu moiego czynię rosporządzenie takie: prinium, de Deo po Bogu Rodzicach moich, iuż do chwały iego swiętey powołanych, vitae sociae laetera przez wolą Bożą naywyzszy sakrament sprzężony, nienaruszenie za laską Jego świętą przeżyłem lat dwadzieścia zześć lubo za grzechy fructu matrimo.nij privatus iestem, swiętobliwey pobożności, miłości usług doznałem malz moiey ieym pani Anastazyi-ChryStyny z Nowósilek. tedy, nagrad.zając wielo ze mną stawiony, co kolwiek mam dóbr moich dziedzicznych w wwie Wołyń., ta!< Luck, iako Włodzim. powieciech, nic nie excypuiąc, na wszystkich dożywotne dominium post fata mea, póki Pan Bog przed łuży wieku, daie, daruie zapisuie, co kolwiek bym z tych ze dóbr moich pomienionych dziedzicznych miał komu albo testamentem tymże moim albo osobliwemi zapisami swemi dac darować summami one.rowac, to wszystko az post fata, ps doziwociu jey mci pani, ma mieć swoy skutek, a dożywocie iey nic nie derregowac, a te expressa magis docent; tedy te dobra moie mlanuie: zamek miasto Huszcza cum attinen.tijs folwark WosJcodawy Mniszyli ad attinentiis, na których osobliwy zapis ma malz moia, wniesienia summy swoiey własney aziewiędziesiąt tysięcy zltch pollch; zamek folwark Hnuyno cum attinentiis, dwór miasteczko Nowy Brusilow. z folwarkiem, Tarnin Rabin, dwór fol.wark Swoyczow, z wołka; zamek folwark Dorohiniczę, dwór folwark Nizlcienicze; rzeczy zas moie ruchome wszystkie co kolwiek w szkatule moiey zostaie to wszystko daie, daruie malz moiey, żadney rzeczy nie wymuiąc a ni excypuiąc, co kolwiek iedną ruchomą rzeczą we złocie, srybrze, szatach, rynsztunkach, gumnach, stadach,, bydłach, ochędostwie domowstwie nazwać się naydowac może,—wszystko to wiecznemi czasy daie daruie. Córce zas wielkiey pamięci brata moiego, który miłość swoie ku oyczyznie panu, a sławę domu swego krwią zapieczętował, pana Miko łaja z Brusiłowa Kisiela, stty czerkas, Helenie Hiia.ryiey Kisielownie Stęp.lcowslciey, sttney włodzim., oddawszy iey oyczyznę w Bełz, ziemi Szata.nów z Chorbkowem a u powiecie Wlodz. Lasków Oranie przystoyną stanowi iey dawszy wyprawę, teraz tym testamentem moim daie daruie; a summą osmdziesiąć tysięcy pultora, którą mam u J.’ О. X. Jmci Dy.mitra Konstantego Wiszniowieckich, maiętnosei,-w tey summie w pos.sessyi moiey będące: Woyslcowicze Jakowicze, Chworostow, Suchodoly, Dziekciow Linszczyznę, wespół tę summę ex nunc rezygnuie także po śmierci moiey zaraz synowicy moiey pomienioney, pani staros. włodzim., do possessyi oddać tą summą waruiąc, aby przyiaciele słudze może, każdy roku swego, iz te dobra są na rok zastrękowane, dotrzymał, według skryp.tów moich, krescencye swoie aby zebrali; a pro termino, gdy się rok wypełni, synowicą-moia tę dobra z malząkiem swoim odebrawszy, onych zazywac niemi dysponować będzie az do oddania summy pomienioney od xiąząt Jchm obracam. Za tym, ieżeli Pan Bog wzioł synowca mego iednego pana Wlodzi.mirza z Brusiłowa Kisiela, sttę hołow., miłość moie ad posteritatem domu moiego. lubo do dalszych z tych ze iedney linij krwie idących, takową czynię dystrybucyą dóbr moich: w. panu Mikołajowi z Brnsilowa Kisie.lowi, podkom. derbs., post fata malzki moiey, wiecznemi czasy zamek miasto Hoszczow, przy Horyniu rzece lezące, w powiecie Luck, dębącą dwór folwark Woskodawy. dwór folwark Mniszyn, sioło Terentiow, sioło Czudynkie, sioło Krasiłowke Włodzimirowke, dobra ode mnie za trzy kroć sto tysięce zlt nabyte od dziedziczki Huszczyrskiey, xięznęy Solomi.reckiey, kaszteli, smolen, pokrewney moiey, od dzidzica Woskodawskiego pana Wieluhurskiego. Panu Piotrowi z Brusiłowa Kisielowi, sttcie wyszgrod., zamek mias.teczko Wieprzyn, tudsiesz miasteczko Nowe Włodzimirz. sioło Wyżwę, sioło Makarewicze, sioło Kisieli'ewicze, sioło Zaradne, sioło Ryznią, sioło Kucliary sioło Kucharską slobodę przy rzece Teterewi, w wwie Kijów, lezące, z rudniami, młynami wszystkiemi przynaleznosciami, nic nie excy.puiac, w zastawie na ten czas będące w jm pana Maxymiiiana Brzozow.skiego, kaszteli, kijów., w szesciudzieciąt tysięcy, a przez mię za sto tysięcy sit kupione nabyte od zeszłego pana Zmijowskiego, wiecznemi czasy daie daruie zapisuie. Panu Jerzemu z Brusiłowa Kisielowi, sttcie sinnic po dożywociu malz moiey Swoyczow Wilkie, dobrd przez mię od pana Jałowickiego, pod.komor. krzemień., nabyte, daie, daruie wiecznie zapisuie. Panu Wacławowi panu Benedyktowi z Brusiłowa Kisielom, post fata malz moiey, dwór miasteczko Nowy Brusilow, także dwór folwark Tarnin sioło Hubin, dobra, przez mię od pana Jałowickiego, podkom. krzem., od pana Adama Burkackiego nabyte, daie, daruie zapisuie wiecznemi czasy. Panu Eliaszowi z Brusiłowa Kisielowi, synowi pana stty czerń., in mino.renni statu, dwór folwark Koilno post fata malz. moiey, wiecznemi czasy daie, daruie zapisuie dobra, przez mie nabyte od pana podkom. krzem. Panu Jakubowi z Brusiłowa Kisielowi, zamek folwark \Jorohiiiicze, w zastawie u jm pana Andrzeia Suchodolskiego, stty litym, szwagra mego, w summie trzydziestu tysięcy, post fata malz moiey, wiecznością daie, daruie zapisuie. Minorennibus synom zeszłego z tego świata pana Alexandra z Bru.siłowa Kisiela, podstt czerń.. Władysławowi Jarosławowi, trzecięmu pana stoln. synowi Michałowi, na Hnoynie, Mohylnie, Smie'lance'y Turyi trzyd.zieści tysięcy zltch, to iest, każdemu po dziesięć tysięcy, daie, daruie za.pisuie, a wieczność, post fata malzki moiey, zamku Hnoinskiego pomie.nionych przysiółków synowicy moiey, pani sttney włodz., rezygnuie; które to trzydzieści tysięcy pomienionym panom Kisielom z tych ze dóbr oddać powinna będzie. Długi zas moie, które, służąc Jkimci Rzpetey a maiętnosci moie wszystkie ukrainne zadnieprskie, posiadżone maiąc od nieprzyjaciela, iakie są iakie maią byc wypłacone, wyrażam: w wwie Czerń. Po.... pana Jer.zego Peniątowskieyo, brata moiego, to iest, panu Abrahamowi Łysakow.skiemu siostrom iego na Cliweskowce, folwarku pod Mianą, zawisłą należącą, per jus cessum na tez Chweskowkę maią byc wislezone; także sierocie, córce pana Zbigniewa Janowskiego, sługi mego, zitch osmset, a Osypowiczom— zlt dwanascieset, tak pamieniona maizka moia, iako pani zostaiących dóbr, ma powinna będzie płacie, gdy przyidzie do pośsessyi onych; tudziez z potom. Pensona, gdanizczanina, drugich panów gdańc.zan w potaszowych kontraktach, iz nie dosyć się im stało ode mnie u zawziętych niemałych summach na legacyą moskiewską, gdy posłem by łem wielkim; które summy z lasów Mianskićli Kisielgrodz. miały byc wypłacone towarami lesnemi, a potym nastąpiła woyna, te summy na tych lasach nie uiszczone zostały; tedy aby się każdemu dosyć stało, na trzy łata, rachując zarazoswo bodzenia z rek nieprzyjacielskich tych dóbr, łasy budy należeć maią, aby nic nie zostaakli na sumnieniu moim; obli.guję w tym sumnieniu teyze maizki moiey, aby przez zupełne trzy lata nic nie biorąc od tych pomienionych panów gdańszczan, dała za długi ich wszystkie budy do wyrobienia w tych majętnościach z Obuch stron rzeki Desny, a panowie gdańszczanie sami między sobą, secundum quantitatem summ swoich, pomiarkowac się maią. Monasterowi tez Meżyliorskiemu Kijów, zostałem winien na skrypt fideiis deposit! sześć tysięcy zlt poll, które maią byc oddane od teyze pomie.nioney maiki moiey z tych ze dóbr Zadnieprskich, Więcey żadnych długów u tym wwie moich nie masz; w wwie zas Kijów, sześćdziesiąt tysięcy zlt poll wyderkafowey summy maią 00. brac.twa Kijów. rektor collegium tameyszego na zamku moim miasteczku Nowosiółkach, Zamostyczkach, Bohmszowce Łobaczewszczyznie, przez mię od malz moiey, dóbr tych dziedziczki, nabytych, ze tym ze 00, aby iuż żaden z potomkow żadnego pretextu do tych dóbr moich nie miał, daie, daruie i wiecznemi czasy zapisuję temu bractwu et collegio, hac sola adjieca conditione, iź co na tychże dobrach iest ode mnie przed tym zapisaney summy dwa czy trzy tysiące na cerkiew Salvatori's, przy monasterze Pe.czerskim będącą, na szpital ts. Antoniego Teodozego Pieczarskich zapisaną, oddać zapłacie maią. Sierotom zas, dzieciom nieboszczyka pana .Awdrse/a Ohodyki, woyta kijów., dwanaście tysięcy zlt naznaczyłem na ratuszu Kijów, trzema ratami miały byc uiszczone, z kozdey raty po cztery tysiące; iuż te raty expirowali, iakoby iednak przez nieprzyjacielską detentionem nie miały byc wypła cone, obliguię maltkę moie proszę, aby residuitatem nieoddaney summy tym sierotom oddąła uiściła z tych ze dóbr Zadnieprskich; więcey w wtwie Kijów, żadnych długów nie masz, krom pomienioney summy Jm panu kijowskiemu na Wieprzynie Nowym Włodzimirze zawisłey, a po.romkom pana Zmijowskiego zitch kilkaset reszty za majętność Kucharską, od niego nabytą, którą Jm pana Kijowskiego summę tę kilkaset zltch pana Zmijowskiego potomkom pan starosta wyzgrod., synowiec moy, iako dziedzic tych dóbr, znosie sobie będzie powinien; w wwie zas Wołyń, na Huszczy pani Oleszyncy dwa tysiące oycu Łaskowi Czerczyckiemu zltch tysiąc pan podkom. iuż, iako dziedzic tych dóbr zapłacie będzie powinien; w powiecie zas Włodzm. dwadzieścia tysięcy zlt panu Gabryelowi Forem.zbachowi, na Ozdiutyczach assekurowane zapisem moim, pan Wacław pan Benedykt Kisielowie, którym te dobra wiecznością rezygnowałem, za.płacie powinni będą; ciż Kisielowie Swoyczowskiemu zapisany ode mnwyderkaf zawsze na każdy rok płacić powinni będą.; panu Kulczyckiemu, skar. czerń., osm tysięcy z-it unione na Walce Swoyczomskiey assekurowane, pan stta sień., maiąc sobie wieczność rezygnowaną, z--Swoyczowa znosie będzie; panu Bnrkackiemu pułosma tysiąca długu na Koilnie zapisanego, Eliasz Kisiei iego przyrodzeni opiekunowie, ponieważ leszcze iest mino.Jennis, znosie powinni będą. Już tedy Bogu Wszechmogącemu Stworzycielowi memu, oddaię się w ręce śmierć żywot, a ciało moie grzeszne ex vitias w iednym ze grobie z miłym bratem moim chce mieć położone in patrio solo, o te maiki moiey pozostałey proszę. M ten testament stwierdzam pieczęcią podpisem własney ręki moiey, tudziesz ichm pp przyiacioł, przymnie będących. Pisan Brześciu Litew. dnia pierwszego maja, roku Pańskiego tysiąc sześćset piędziesiątego trze.ciego. Cl tego testamentu, przy pieczęciach przycisnionych, podpis rąk temi słowy: Adam z Brusiłowa Kisiel, wwda kijowski, ręką swą. Jerzy Niemirycz, podkom. kijów., proszony do podpisu. Krzysztof Kolczycki, skar. czerń., ustnie proszony pieczętarz do tego testamentu. Franciszek Krynicki. Który ze to testament, przez jmc pana Franciszka Krynickiego ku aktykowaniu podany, iest przyjęty do xiąg sądowych Brzeskich wpisany, z których ten vidymus, pod pieczęciami urzędowemi podpisem ręki pisarskiey, stronie iego potrzebuiącey iest wydany. Pisan w Brześciu. Korrygował Sobiczewski. Cl tego extraktu pieczęci dwie przycisnionych, a podpis ręki pisar.skiey temi słowy: Hieronim-Kazimierz Leszczyński, pisarz. Która oblata, za podaniem prozbą wyz mianowaney osoby, a za przyjęciem moim urzędowym do xiąg ninieyszych grodz, włodzim. iest prżyięta wpisana; z których ten wypis pod pieczęcią gród, włodzim. iest wydany. ' Pisany w zamku Włodzim. G tego extraktu korrekta w te słowa: correxi Nietoczynski, mpria (L. S.) Lekta zas temi słowy: lectum per Cieszkowski, mmae. Który to extrakt testamentu per oblatam podany, za podaniem prozbą wyz podawaiącey osoby, a za moim, urzędowym, przyięciem słowo w słowo do xiąg ninieyszych gród. Kijów, iest ingrossowany. Книга Київ. Центр. Архіву, Л? (Рі, л. 29 об., акт 19 Лист вітебського підкоморія Адама Кисїля до каштелякика брацлавського Стемпковського справі Гощі—9 ѵ 1716 р. Oblata copij listu od j. w. Jmci pana Adama Kisiela, podkomorzego wdztwa Witgo, do w. j. m. p. Stępkowskiego', K. D. pisany. Roku tysiąc siedmset dziewiętnastego miesiąca decembris wtorego dnia. W roczki sądowe grodzkie łuckie, od dnia wtorego miesiąca nevem.bris przypadłe a do dnia czwartego miesiąca decembris roku, wyz na akcie mianowanego, prorogowane. Przede mną, Franciszkiem Stoienskim. namiesnikiem podstarostwa Łuckiego, xiegami. ninieyszemi grodzkiemi łuckiemi, Comparens personaliter, urodzony Jmc pan Alexander Sikorski, sługa w. Jm pana Marciana Stępkowskiego, mieczn. zytt, dla zapisania do xiąg ninieyszych grodz. Luck, tę kopią listu, od i. w. i. m. pana Hdama z Brusiłowa Kisiela, podkomorzego wdztwa Wt-go, do j. w. i. m. pana Stępkowskiego, kaeztellanica braci., pisanego, ad acta per oblatam podał, cujus tenor seguitur ejusmodi. Jaśnie wielmożny mości panie kaszteilanicu bracławski, mnie wielce mości panie wnuku! Kiedy mi nie tyło distancia loci, ale szędziwość wieku moiego, przy słabości zdrowia utracie iuż wzroku, tę trzy maxime nie dopuściły dotąd tey szczęśliwości, abym personaliter mógł in loco loci w. m. m. panom oddać veneracyą, tę tylko odbieram kontentię, że mam przez listowny odzew w. m. w. m. pana pewną wiadomość o dobrym zdro.wiu w. m. w. m. panów, którym aby Pan Naywyzszy długoletnie w pozny wiek w. m. w. m. panów cum augmento tak naypomyslnieyszych succes.sow conserwowac raczył tę moię uprzeyme urodzonego szczero życzliwego affektu effundo vota. Jndoleo iniquae sorti meae, że dotąd ab tot ettanta obstacula w tak zamieszanych czasiech nie mogłem przyść in possessio.nem bonorum z dobroczynney łaski swiętey pamięci J. W'J Jm pana w-dy kijowskiego, dobrodzieia, stryia moiego, to iest maiętnosci, nazwaney Hoszczci, dcbrodzieiowi rodzicowi moiemu ostatnią testamentową onego wolą zapisaney, ktorey teraz po utraconych consuccessorach do tego dziedzictwa sam tylko ieden zastałem legitimus successor. Causarunt hanc retardationem, iakom namienił wyzey, tot et tanta obstacula: nay.piersze, zeyscie z tego świata dza rodzica moiego, który, dotrzymuiąc wiary życzliwości maiestatowi i. k. mci całości Rzeczy-pospolitey, na fortecy witebskiey, wespół z innemi ich mciami pany obywatelami, wzięty, w wię zieniu Moskiewskim za mi! więcey sta, za stolicą, tam, w więzieniu, życie swoie dla utrzymania sławy ubogiego domku naszego chętnie śmiercią zapieczętował, zostawiwszy nas osierocialych minorennes przy dzieycy matce naszey, z którą, uszedszy z fortece witebskiey, przez lat kilkanaście cudze kąty po rożnych zagraniczach pocieralichmy nie mai mendicatis suffragiis w lat kilkanaście, za skończeniem pierwszey woyny moskiew.skiey, do oycowskich popielisk cum summa egestate. wyzuwszy się, ze wszystkich fortun splendorów zapasów pieniężnych, powrocilichmy, po zeysciu z tego świata dzieia Jm pana woiewody kijowskiego, przed zaczę ciem pierwszey woyny moskiewskiey, będąc dziey rodzic moy tak wielą listów invitatus, od i. w. ieymci pani woiewodziney kijowskiey, dzieyki stryięki moiey, która, z osobliwey łaski miłości ku domkowi naszemu, maiąc sobie zapisaney summy od dzieia stryia naszego a małżonka swoiego, diewięcdziesiąt tysięcy złotych na Hoszczy, ustępowała realney summy trzydziestu tysięcy dożywocia sobie na teyze Hoszczy od nie.boszczyka zapisanego afektuiąc, tyło aby dziey rodzic moy' pozostałey w Sierockim stanie, przybywszy na Wołyń, był pomocnym w trudnościach Jmci, na co mam pro documento listy dzieyki iey mci pani stryienki, do dobrodzieia rodzica moiego pisane ratione tey szczodrobliwey łaski, dekla.rowaney dzieiowi rodzicowi moiemu; iakoz prętko, po zeysciu z tego świata dzieia Jm pana stryia, rezolwował się rodzic moy iechać na Wołyń,, aby za tak wielką deklarowaną laskę iey mci dobrodzice świadczył u sieroct.wie oney w sprawach trudnościach usługę swoią, iu,ż hie tylko sześć dziesiąt tysięcy, na które Jmc więcey nie potrzebowała za Hoszcza, ate spełna dziewięćdziesiąt tysięcy, in casum renitentiae, miał gotowe, a w tym hostilitas moskiewska w tym ze roku zaszła iyż in procinctu itinęris prźed sie wzięto drogę pa Wołyń dziey rodzic na fortecy witebskiey, sztur.mem wziętey, do więzienia tam lat czternaście cięszkie wysiedziawszy wię zienie, fatis cessit. Woyna ta lat kilkanaście trwała; my pozostali minoren.nes, przyszedszy do lat doskonalszych, woyskowochmy traktowali az do ostatniego skączenia traktatów z Moskwą, a potym ze .Szwedami nie mie.lichmy potemu pory upomnieć się tey sukcessyi, nam ' po dzieiu stryiu naszym zapisaney. Po uspokoieniu nie co oyczyzny naszey, zdarzyło mi się razy kilka posłować na seym z woiewodztwa moiego, a to intuitu zbliże.nia się ad propria iako nayprętszego doyscia swoiey nalezytosci. Miałem na tych seymach za kolegę seymowego godney pamięci Jm pana Czar.neckiego, gubernatora na Dubnie, który mnie toties. quoties urgentissime z tym naydowal, wiedząc o tym dobrze, że iestechmy legitimi actores et successores tey Hoszczy, ktorey wiedział ze iest w possessyi tak dawno u V/. m. państwa zastawney, w dziewięciudziesiąt tysiącach złotych, o którą, traktując ze mną, przymował na siebie exo!ucyą tey summy dziewięciu.dziesiąt tysięcy, w. m. państwu nalezącey, a za wieczność zyie Bog na niebie dawał hic et nunc wraz sześćdziesiąt tysięcy złotych, iakoż, gdyby sie pociągnął daley, iuż bym conkludował ten kontrakt, tyło zem miał rod.zonego moiego in vivis, spoinie do teyze wieczności należącego, żebym sie nie zdał byc injurius w tym małym wieczności tak obszernych dóbr kontrakcie, musiałem differe z iasnie u Bogu przewielebnym xięciem Jmcią Czetwertynskim, archi-episkopem mohilewskim, lat kilka temu zdar.zyło mi się ziechać w Mohilewie iadącemu z Jmcią panem starostą zmudz.kim, hetmanem W. X. L. przez Mohilew, wizytowaliśmy zięcia Jmci w klasztorze Onego Mohilewskim, gdzie, po rożnych dyskursach, xiąze Jmsc, wiedząc iuż o imieniu moim, z tym się odezwał, ze ma plenariam potes.tatem, sobie od w. m. w. panów dano, do traktowania konkludowania o wieczność tey Hoszczy, ze nam czas prętki wyiazdy Jm pana starosty zmudzkiego z Mohilewa z woyskiem, nie ustępuiąc w długie controwersye, dałem takową Jmci rezoiucyą, ze ponieważ w. m. w. m. panowie życzycie sobie wieczności tey Hoszczy ex vinculo consangvinitatis, omnem facilita.tem do traktowania o wieczność deklarowałem, zda mi się, żem na ten czas przez xięcia Jmsci pisał do w. m. w. panów, praebendo omnem fa.cilitatem, na co nie miałem responsu od xięcia Jmci żadney o tym wia.domości. H ze w. m. pan raczysz mi w teraznieyszym liście swoim oznay.mować o iakichsi nowozaciągnionych na wieczność moią ciężarach dłu.gach nad diewięcdziesiąt tysięcy złotych, w. m. m. w. panom prawem zastawnym wlewkowym nalezącey, nie wiem, quo jure zastawny posses.sor może na wieczność sobie nienalezącą zaciągać, jakie ciężary długi, które zaciągał, ten powinien będzie ехоіѵеге oczyścić mi wieczność; ja zas, iako wiecznik, należącą summę odłożywszy, in possessionem wiecz.ności nie chybnie, za pomocą Bożą, wnidę, doda mi Pan Bog sam tyle sposobow, że się mogę zdobyć u krótkim czasie na tę summę dziewięć dziesiąt tysięcy na wypłacenie oney w. m. m. panom, zostanie tam resi.duitatis nad dziewięćdziesiąt tysięcy, na tey że Hoszczy od dobrodzieja stryia moiego zapisaney, tym ze testamentem trzy tysiące złotych, tę, komu będą należały, gotow będę na tym że terminie wyliczyć. Kto by! possessorem całey Hoszczy, toc musiał ducta proportione albo tę trzy ty.siące należytym osobom wypłacie, albo wiosko iako według summy nałe.zytę osoby acquitowac. ale przy wipłaceniu summy dziewięćdziesiąt tysięcy złotych snadniey będzie na tym ze terminie tę trzy tysiące, komu będ.zie należało, wypłacie. Do dalszych zas na Hoszczą zaciągnionych długów ciężarów nikt mie pociągnąć, nie może, łybo to się w. m. m. pan 'zasz.czycasz iakowemiś niestannymi dekretami, wolno w'niestannych dekre.tach miliony pisać, ale to da Bog ulacni czas prętki. Dobrze obwarował wszytkie dobra swoie wyrazi! dobrze co za ciężary na którą maiętność długi zaciągnął komu wieczność ktorey maiętnosei zapisał dobrze wy.raził wiele ma komu wiecznik, przychodząc do possessyi, zastawnikowi wypłacie summy zastawney nie nayduie więcey wyrazoney summy wniesio.ney na Hoszczą nad dziewięćdziesiąt trzy tysiące którym testamentem zapisując wieczność Hoszczy rodzicowi moiemu obligował rodzica moiego. aby wypłacił dziewięćdziesiąt trzy tysiące, a nie więcey; nie wiem, zkąd się nalazły tę excrementa, które w. m. pan w liście swoim wyrażasz, to się tę w. m. panu samemu zostanę, a ia się będę kontentowat posses.syą wieczności całey Hoszczy, odłożywszy summę należącą dziewięćdziesiąt trzy tysiące. Z wrodzonego tedy affektu moiego, życzyłbym, odrzuciwszy te niesłuszne excrementa, starać się o słusznieysze media nabycia wiecz.ności. Ja, iakom deklarował, z wrodzonego moiego affektu, facilitatem justis mediis, zbycia tey wieczności życząc, abyscie się w. m. panowie sami raczey korzystali z tey wieczności, a niżeli by się w cudze ręce miała dostawać. Co wyraziwszy, szczerze czekam iak nayprętszey od w. m. m. w. panów w tym rezolucyey, bo przy tak słabym zdrowiu moim szędziwym wieku iuż dni moich, zbliza się godzina, potrzeba prętko myslic o sku.teczney dyspozycyey, która gdy iuż zaydzie, trudniey przemienić będzie. W czym dawszy tey moiey życzliwości prekawcyą, zycząc, abyscie ona nie gardzili, a iako nayprędzey swoią deklaracyą uwiadomili, na którą cze.kając, to profiteor, że iestem w. m. w. m. panów uprzeymie życzliwym uniżonym sługą. Adam z Brusiłowa Kisiel, podkomorzy wodztwa Witebskiego, Po skączonym liście przypis w te słowa: Jaśnie w. mci paniey kasztellanicowey, a moiey wielce mci paniey, tudzież i mci panu rodzonemu w. m. pana wszystkim domowym moy naynizszy zasyłam ukłon. Data zas w te słowa: Die nona maji, tysiąc siedmset szesnastego, z Pieskowacika. Który ze to list, per oblatam podany, ,za podaniem prozbą wyż mianowanego iego mości podawaiącego, a za moim, urzędowym, przyję ciem wszystek z początku az do końca tak, iako się w sobie pisany ma, de verbo ad verbum, do xiąg ninieyszych grodzkich łuckieh iest insero.wany. Книга Київ. Центр. Архіву Л? :?2у7, л. 613, акт 9. RodowódСТАНИСЛАВ, старший сын АЛЕКСАНДРА КИСЕЛЯ, ему пожалованы имения Дорогиничи и Низкиничи за отцовские заслуги (ЦГИА, ф.4,оп.17, д.410). НИКИТА, владел Дорогиничами и Низкиничами. ТИХНО, дворянин Сигизмунда I (уп. в 1528г. ХГулевичевна, ХМышчанка-Мышка или Мешко?). ГНЕВОШ КИСЕЛЬ-НИЗКИНИЦКИЙ, полковник Сигизмунда I. Убит в битве под Оршей (мать - Мышчанка). ЯН (ИВАН) КИСЕЛЬ-ДОРОГИНИЦКИЙ, упоминается в 1594г.(Архив Юго-Западной Руси). Его младший брат Григорий Кисель-Низкиницкий был ротмистром Стефана Батория. ПАВЕЛ КИСЕЛЬ-ДОРОГИНИЦКИЙ, в 1636 году вместе с родными братьями ПЕТРОМ. ГАВРИИЛОМ, МАТВЕЕМ пали в сражении со шведами под Гневом. Были в хоругви своего двоюродного брата АДАМА КИСЕЛЯ, воеводы Киевского(сын Григория Киселя-Низкиницкого). Е |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > К >