КАРАБЧИЙОВСЬКІ Rodzina: Karabczewski (także: Karabczyjowski) Herb: Ostoja Gniazdo: z Korabczewa właściwie Korabczejowa, w powiecie kamienieckim. Przy rewizyi królewszczyzn na Podolu w 1469 r. Piotr i Mikołaj Imbram z Karabczejowa, okazali listy królewskie, na Ićkowce, Karabczejów i Malkowce (Paw.; Jabł.). Ci są widocznie nową polską rodziną tam osiadłą i od nich idą pewno późniejsi Karabczyjowscy. ¶ W XVI-m wieku Karabczewscy, oprócz Karabczejowa, posiadali na Podolu znaczne włości, bo Daszkowce, Hryczowce, Chodykowce Czarnokońce, Sokołowce, Krasnostawce, Kniehinin, Przewrocie, Orynin i inne, a w ziemi bełskiej: Osardów, Żuzły, Głuchowo, Chłopiatyn i Wirzbiąrz 1578 r. (Jabł. i Paw.). ¶ Pisali się: z Karabczejowa *** Piotr i Mikołaj Imbram z Karabczejowa Przy rewizyi królewszczyzn na Podolu w 1469 r. Piotr i Mikołaj Imbram z Karabczejowa, okazali listy królewskie, na Ićkowce, Karabczejów i Malkowce (Paw.; Jabł.). *** І Ян Карабчейовський Na schedę Michała z Nowodworu, zapisaną była duża włość Karabczyjów nad Smotryczem. W jaki sposób posiadłość tę trzymali Świrczowie, nie daje się wyjaśnić, bo zamożny ród Karabczyjowskich h. Ostoja, żył pod tę porę na Podolu. Za protoplastę tego rodu, uważają heraldycy Prokopa Semena Karabczyjowskiego, podpisanego na przywileju kniazia Aleksandra Koryatowicza, dla Dominikanów w Smo- tryczu w 1375*) roku. Odtąd nic o Karabczyjowskich nie wiemy, aż do początków XVI wieku. Dopiero około 1516 r., znajdujemy w aktach Jana Karabczyjowskiego, dziedzica Karabczyjowa. Włość ta, widocznie wróciła do niego od Świrczów i zostaje odtąd w posiadaniu rodu Karabczyjowskich przez lat sto prawie, poczem za wygaśnięciem tego rodu w linii męzkiej, — Konstanty Wiśniowiecki, urodzony z Hal-szki Świrczówny, zakupuje te dobra, jako przylegające do innych dóbr, dziedziczonych tutaj przezeń po matce ^). Podajemy tu trochę szczegółów o Karabczyjowskich z Karabczyjowa. I tak w 1516 r., Jan Karabczyjowski ma sprawę z mieszczanami kamienieckimi o prawo użytkowania z lasów włości okolicznych (Archiw. Jugo-Zapadn, Rossii, cz. V, tom I, strona 296 do 297). Ożenionym był z Konstancyą, córką Antoniego i Marczyszki Popławnickich. Owa Konstancyą wyszła 2"-voto za Jana Sro- czyckl^o. Synowie jej z pierwszego męża, Mikołaj i Seweryn Karabczyjowscy, ІІ Миколай син Яна Карабчийовський objęli łołam villam Karabczyjów z przyległościami, ustąpioną im przez matkę w 1536 roku, na rzecz której musiały tu być jakieś zapisy (Archiw. Centn Kijowsk., księga 3598, fol. 240a do 241a). Mikołaj ożenionym był z Katarzyną, córką Piotra Hynka, podkomorzego podolskiego, a wdową po Pawle Kłus (tamże, fol. 258 I w innych), dziedziczką Orynina pod Kamieńcem. W latach 1555 do 1560, jest miecznikiem (tamże, ks. 3601, fol. 185, 209 i t. d.), następnie w latach 1566-1570 podczaszym (tamże, ks. 3603, fol. 14, 18, 19, 289), wreszcie od 1570 roku cześnikiem kamienieckim (tamże, fol. 144). Oprócz rodowego Karabczyjowa, znaczne miał posiadłości na Podolu, \ tak wieś Sołobkowce, na której w 1540 roku zapisuje 100 złotych Mikcła|owi Iskrzyckiemu, podkomorzemu i staroście kamienieckiemu (lamie, ks. 3598, fol. 260). Wedle regestrów poborowych z 1565 roku, był posiadaczem lub dzierżawcą Chodykowiec (Lanckoruń), części w Czamokońcach i w Us syczy (Uszycy), dalej Sokołowiec (Sokołówka) i Krasnostawiec ; trzymał też króle wszczyznę Bakot^ (Żródł. Dziej., tom XIX, str. 184, 185, 187^ 188). Nadto należały doń jeszcze Kulyawy (Kujawy) (Arch. Centr, Kijowsk., ks. 3600, foL 187), i Wychwatniowce, nabyte od Mikołaja Piaseckiego aiias Przezwockiego (tamte, ks. 3601, foU 209). Mikołaj i Seweryn, synowie niegdy Jana i Konstancyi Popławnickiej, córki Antoniego, 2-o v. żony Jana Sroczyckiego, podstarościego kamienieckiego, otrzymali od swej matki 1536 r. część Karabczewa i Kadyjowiec (Ibid.). Mikołaj zeznał 1535 r. zapis dożywocia z żoną, Katarzyną z Orynina v. z Unienia, córką Piotra Hynka, podkomorzego kamienieckiego, wdową po Pawle Klusie (Ibid.). Mikołaj, miecznik 1555 r., a cześnik kamieniecki 1566 r., miał dwóch synów: Piotra i Mikołaja, oraz córki: Elżbietę niezamężną i Zofię, za Aleksandrem Łaszczem, chorążym bełskim (Wyr. Lub. 9 f. 123 i Zs. Kamien. 3620 z lat 1582 i 1592). Северин син Яна Карабчийовський Anna, córka Jana, za Mikołajem Łobockim 1520 r. (M. 34 f. 250). ІІІ Петро, син Миколая, Карабчийовський Synowie Mikołaja, Piotr i Mikolajj są ostatniem historycznie sprawdzonem pokoleniem Karabczyjowsklch. Piotr żonaty z Katarzyną z Przewodowa Magerówną, (Paprocki, j,Herby*S str. 369), Z potomstwa jego znane są tylko dwie córki: Elżbieta i Zofia. Piotr, w imieniu ojca i brata młodszego Mikołaja, zastawił Sołodkowce 1568 roku (Ibid. 3603). ¶ Piotr, żonaty z Katarzyną Magierówną, kasztelanką bełską, zwykle nazywaną w aktach Katarzyną z Przewodowa, pozostawił synów dwóch: Jana i Piotra, oraz córkę Zofię,.
Миколай, син Миколая, Карабчийовський Софія, дочка Миколая Карабчийовська Zofia Łaszcz, h. Ostoja, z Korabczewa (Korabczewska) was born circa 1560, to Mikołaj Korabczewski and Katarzyna Kłus, Korabczewska (Hinek).
Ельжбета, дочка Миколая, Карабчийовська ІV Zofia дочка Петра Карабчийовська Zofia, kobieta niezmiernie energiczna, ciągle miała sprawy z sąsiadami, które często orężem załatwiała. Wyprzedawszy majątki osiadła w Bełzie, gdzie wzniosła kościół i klasztor Dominikanom. Umarła tutaj, a sukcesyą po niej dzielili się dopiero w połowie XVIII-go wieku Bełżeccy, Drużbiczowie i Kossakowscy (Zs. Bełs. 12 f. 236; 44 f. 129 i 95 f. 290).
Карачевські Jednocześnie żył Roman Karabczyjowski, ożeniony z Olaną, córką Wasyla ŁopowskiegOj (tamże, księga 3600, fol. 74). Bazyli Karaczewski otrzymał 1383 r., od wielkiego księcia Witolda, miejscowość na Podolu, zwaną Karaczów (Bal. II. 1052 )i pozwolenie na założenie wsi Kniażej Łuki (A. Zap. Ros. I. i Gr. Latycz. Obl. z 1788 r.). ¶ Prokop i Semenko Korabczewscy, świadkowie 1375 r. na liście księcia Aleksandra Koriatowicza (A. Zap. Ros. 1). Roman Karabczewski trzymał w 1565 r. Siemiakowce. (Jabł.). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Aleksy Karaczowski, dziedzic Daszkowiec 1555 r., połowę dóbr swych, Hlebowa, Subotyniec, Hryszowiec alias Karaczowiec, Daszkowiec, Dołchowiec i Kniażej-Łuki, darował 1582 r. synom swej siostry, Anny Nikoforowej Choroszkowej Selechowskiej. ¶ Teodor i Sebastyan, synowie Romana, zamienili 1591 r. swoją połowę Daszkowiec, Kniażej-Łuki i Dołchowiec z Choroszkami, na połowę Karaczowiec i Hlebowa (Górski. Pow. Mohilew.). Aleksander, syn Teodora, zastawił 1612 r. Siemakowce Lipnickiemu. Anna, de Zaleszcze, wdowa po Teodorze, za Pawłem Piaseckim 1612 roku (Zs. Kamien. 3624 f. 20). Teodora, żona Romana Zahorowskiego 1635 r. (Woł. VI A f. 636). ¶ Łazarzowi wytoczył 1521 r. sprawę Herburt, o zbiegłych poddanych (Zs. Kamien. 3598). Hieronim, ksiądz greckiego obrządku, w Lubomlu 1631 r. (Akta XXIII). Aleksy, syn Andrzeja i Tacyanny N., ur. 1768 r. (metr. w Dolinie), od 1796 r. gr.-kat. paroch w Iwanikówce, miał, z Parascewią z Pogłodowskich, dwanaścioro dzieci, z których Parfeni zmarł bezpotomnie; Tekla, za Michałem Sobolewskim; Jan, żonaty z Lehmanówną, miał tylko córkę; Józef, gr.-kat. paroch w Uścieczku, po którym, z Maryi z Kropielnickich, Jan i Antoni bezżenni; Laura, za Lewickim; Klaudya Józefowa Sokołowska; Józefa zmarła panną i Kamilla, 1-o v. Ożarowska, 2-o v. Szaraniewiczowa, wreszcie ksiądz Klemens, ur. 1810 r. (metr. w Iwanikówce), gr.-kat. paroch w Oknie, miał z Anną z Wolańskich, dziewiętnaścioro dzieci. Z tych: ¶ Konstancya i Eugenia niezamężne; Józef, sekretarz sądowy, z Herminą Hebenstreitówną, bezdzietny; Mikołaj, galicyjskiego namiestnictwa i Maksymilian, galicyjskiego Wydziału Krajowego, urzędnicy, bezżenni; ksiądz Aleksander, gr.-kat. paroch w Lisowcach, po którym, z Eugenii z Kozłowskich: Eugeni, zmarły młodo, Julian, urzędnik kolejowy, a Teofil i Emil, sędziowie w Galicyi; ksiądz Włodzimierz, gr.-kat. paroch w Czerniatynie, żonaty z Julią z Kozłowskich, z której: Olga, Natalia, Konstanty, Jan, Teodor, Mikołaj i Klemens; w końcu ksiądz Michał, ur. 1842 r., z kanclerza, kanonik gremialny gr.-kat metropolii we Lwowie (M. D. Wąs.). |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > К >