Бездетный Миколай не упоминается после апреля 1441 г. Не оставил детей и известный с августа 1446 г. Франциск Гроховский-Браховский. В марте 1469 г. его вдова Маргарита (Мжуровская) уступила находившиеся у нее в венной записи половины Браховичей, Корманичей и Воли второму мужу Миколаю Кампенскому. В 70-е годы их держал в залоге ее родной брат Ян Мжуровский с Быстровичей. От второго сына судьи (Яна) пошли Германовские, от Януша ( Ниховские.

Продолживший род Гроховских Петр в конце 50-х годов занял уряд перемышльского мечника, летом 1473 г. получил от шуринов Дрогойовских долгожданные 60 гривен приданого за женой Викторией, умер в 1489 г., оставив сыновьям Яну, Виктору, Феликсу и Теофилу-Богумилу одни Гроховцы. Сыном судьи мог быть и участник заседаний гродского суда 1468-1472 гг. Адам Гроховский. Дочь Петра, Виктория, после смерти первого мужа Мирослава Голамбека Троецкого вышла за шляхтича из Польши Яна Свошовского (1488-1492). Ее брат Богумил женился на родной племяннице Мирослава ( Анне (1496 г.). Весной 1500 г., после смерти бездетных Яна и Виктора, младшие братья разделили Гроховцы. В 1508 г. Феликс и Богумил Гроховские заплатили со своих половин села соответственно 1 гривну 6,5 грошей и 33,5 гроша налогов.

Второй сын судьи, Ян Германовский, не позднее осени 1439 г. женился на Екатерине Ваповской с Радохоничей, в 1446-1450 гг. за 600 гривен купил у соседей Юрия и Васька Бискупицких село Бисковичи, после смерти отца наследовал Германовичи, Мальховичи и Берендеевичи, умер ранее 1460 г. Его вторая жена Екатерина Стогневова Жешувская в 1478 г. продала 3 лана в родительской Свинче сестре Ядвиге и еще осенью 1483 г. являлась держательницей Мальховичей.

Старшие сыновья Яна ( Павел (1463 г.), Миколай (1468-1471) и Юрий (1468 г.) ( в записках упоминаются буквально один-два раза. Младшие сыновья Ян Стогнев и Феликс, а также их племянница (дочь Миколая?) Екатерина в 1479-1480 гг. судились с дядей Янушем за право владения Берендеевичами. 3 года спустя Феликс записал на половине села 40 гривен мужу своей безымянной сестры ( львовскому мещанину "famoso" Андрею Сохе. Братья умерли на рубеже XV-XVI вв. Держателем принадлежавших еще в 1481 г. Яну Стогневу Бискупичей весной 1494 г. был безымянный шляхтич Высоцкий. В 1508 г. его вдова (или дочь) Екатерина Высоцкая заплатила с Бискупичей 1,5 гривны 2 гроша налогов, в то время как сын Феликса, Яков Германовский ( только 1 копу с 2-лановых Германовичей и 4-лановых Мальховичей.

Младший сын судьи Петра Гроховского, Януш Ниховский, являлся дедичем части Витошинцев и держателем заложенных королевских имений Ниховичи, Костельники и Крапивники (в нижнем течении Болозевки, на границе с Самборским поветом). При проведении люстрации 1469 г. им было предъявлено 6 грамот с записью на трех селах 710 гривен. Умершему в 90-е годы Янушу наследовали его сыновья Мартин (Марциш) и Ян Карват. Последний весной 1504 г. продал свои половины (или части) всех четырех сел старшему брату. В 1508 г. Мартин Ниховский заплатил в казну 0,75 гривны только с Крапивников и части Витошинцев. Почти 4 гривны налогов с внуков судьи позволяют с известными оговорками причислить его к крупным перемышльским землевладельцам. Следует помнить, что своим благосостоянием Гроховский был обязан исключительно щедрости Владислава-Ягайло.
Васько Богданович Воютицький
Родной брат судьи Петра Гроховского ( Васько Богданович Воютицкий ( умер в начале 1430-х годов. Его вдова Маргарита осенью 1436 г. была замужем за соседом Яковом Луневским. К 1442 г. Луневичи перешли в руки Павла Одровонжа. Умерший ранее 1460 г. сын Воютицкого, Ян, в 40-е годы владел селами Воютичи и Надыбы (ныне ( Самборский район), а также Великими и Малыми Мокрянами (Мостисский район). От первой жены Анны ( вдовы ланьцутского старосты Яна Челантко (1430 г.), у него были сын Сигизмунд и дочь Ядвига ( супруга Рафаила Рыботицкого (1446 г.). В браке с второй женой Барбарой родились Ян, Маргарита, Барбара и Анна. Родной брат Анны, саноцкий шляхтич Миколай Оглендовский, в ноябре 1445 г. заложил ей за 400 гривен пражских и 50 ( "обычных" грошей Бисковичи под (Новым) Самбором. После смерти Анны село отошло к ее дочери от первого брака Марте, которая за 600 гривен продала его саноцкому каштеляну Петру Смолицкому.

Смерть в 1468 или 1469 г. бездетного Сигизмунда положила начало многолетней тяжбе между Мартой и детьми ее отчима. Марта претендовала на половину земель покойного брата, а ранее ( дяди Миколая Оглендовского. В 1477 г. ответчики, наконец, предъявили суду грамоты, из которых следовало, что спорные владения (львовские села Тершаков и Монастырь с корчмами на Днестре) Миколай успел заложить двум шляхтянкам. Покойному Яну Воютицкому пришлось выкупать их за собственные деньги. Вскоре эти села отошли к Рыботицким в качестве 500-гривенного приданого Ядвиги.

В 80-90-е годы Воютичами, Надыбами и обоими Мокрянами владел младший брат Сигизмунда, Ян. Женитьба на богатой наследнице Анне Спровской (1484 г.) прибавила к его владениям близлежащие села Ракова и Лютовиска, а наличие недвижимости на Львовщине позволило занять в первой половине 80-х годов уряд львовского стольника. Второй женой Яна была Екатерина Сливницкая (1494 г.). Жизнь пана стольника закончилась трагически: он погиб во время похода на Молдавию 1498 г.

Дети Яна от первой жены (Михаил и Екатерина) еще в январе 1503 г. находились под опекой родственника по материнской линии Станислава Кмиты. После марта 1505 г. о Михаиле ничего не слышно. В 1515 г. владельцы Воютичей, Надыбов, Раковой, Лютовиски и Мокрян должны были заплатить почти 11 гривен налогов. Правда, Мокряны в начале XVI в. отошли к Яну Фредро, а половина Надыбов ( к Яну Боболе.




 ¶ Od Waśka Bogdanowicza poszli Wojtyccy. ¶ Piechno Bogdanowicz często spotykany w dyplomatach od 1422 r., był sędzią przemyskim 1427 r. i został przy wprowadzeniu nowych sądów na Rusi, nadal sędzią ziemskim przemyskim 1435 r. W 1422 r. tenże Piotr Bogdanowicz z Grochowiec, otrzymał od króla Władysława Grochowce (widocznie część tylko tej wsi była w jego ręku), Hermanowice, Kormanice etc. (M. 85 f. 20). W 1437 r. nabył Kormanice za 250 grzywien od Piotra z Czajkowic, 1438 r. część Darowic za 80 grzywien, a 1441 roku Wodniki i pół Sudkowic od Czyżowskich. Z żony, Anny z Orzka, zostawił sędzia kilku synów. Z nich znani: Mikołaj, Harsz v. Arsz (Harscus), Franciszek, Jan i Piotr, a może i Andrzej, raz występujący 1430 roku. ¶ Mikołaj był 1427 r. na uniwersytecie krakowskim, a od 1439 r. wiadomości o nim nie ma. ¶ Harsius, słuchacz uniwersytetu krakowskiego 1429 r., kantor katedralny przemyski 1436 r., zmarł przed 1442 r. ¶ Franciszek, od posiadanych dóbr Brachowice, nazywał się Brachowskim, ale zdaje się, że z żony Małgorzaty, córki Ramsza z Cieszacina, potomstwa nie zostawił. ¶ Jan, ożeniony z Katarzyną z Radochoniec, dał początek Hermanowskim, a Piotr - Grochowskim. ¶ Piotr, dziedzic Grochowiec, ustąpił 1444 r. zastawę Biskupic bratu Janowi, nabył 1469 r. Teskowce za 300 grzywien, następnie sprzedał je Fredrze 1475 r. Miecznik przemyski 1460 r., od 1463 r. często sprawuje sądy grodzkie. W 1471 r. zostaje napomniany i zagrożony karą za złe pożycie i złe obchodzenie się z żoną Wiktoryą. siostrą Stanisława Drohojowskiego. Synów jego akta przemyskie wymieniają trzech: Adama 1468 i 1471 r., Janusza v. Jana 1477-1503 r. i Wiktoryna 1477-1492 r. Synami też, a może już wnukami miecznika Piotra, byli bracia rodzeni: Feliks i Teofil v. Bogumił Grochowscy 1495 r., współdziedzice Grochowiec 1508 r. (AGZ. XIII i XVII i Paw.). ¶ Jadwiga, żona 1-o v. Ostrowskiego, 2-o v. Stanisława Dunikowskiego 1520 roku. Wawrzyniec; z żoną Felicyanną Kupiatycką, córką Rafała, sprzedał 1530 r. część Siedlisk, zwaną Kłopocice Kmicie (A. Przem.). ¶ Tomasz, z Zofii Ulińskiej, pozostawił synów: Wojciecha, Stanisława, Jana, Kaspra i Samuela, oraz córki: Dorotę, żonę Wojciecha Boskiego, Bogumiłę, za Łukaszem Chojnackim, Zofię, Jadwigę i Katarzynę 1598 r. (Wyr. Lub. 77 f. 165). Tomasz, ze stolnika sanockiego kasztelan derpski 1633 r., zmarły 1638 r. i pochowany w Przemyślu, z Doroty ze Stawu, pozostawił syna Jana i córki: Annę i Magdalenę. Jan żył jeszcze 1666 r. (Zap. Lub. 38 f. 777 i 50 f. 1608). ¶ Zbożnego synowie: Stanisław, Maciej i Jerzy 1591 r., z których dwaj pierwsi zawarli układ z Drohojowskim 1595 r. (Wyr. Lub. 45 f. 132 i Zap Lub. 8 f. 175). Maciej 1590 i 1591 r., Stanisław 1592 r. obecni w opoczyńskiem, przy rozgraniczaniu różnych dóbr. Jerzy, poborca czopowego w ziemiach ruskich 1584 roku (Wyr. Lub. 22 f. 1088). ¶ Andrzej ma sprawę w sądzie przemyskim 1579 r., o zabicie Czarnowskiego (AGZ. X. 2039). Ten to pewnie Andrzej, żonaty z Anną Zawołowską, miał syna Wacława, który z Zuzanny Słusznogórskiej (Justymontówny), pozostawił syna Jerzego, kanonika gnieźnieńskiego i krakowskiego, proboszcza łuckiego, dziekana przemyskiego i sekretarza królewskiego, zmarłego 1659 r. (Kor.). ¶ Wojciech, urodzony z Katarzyny Krasickiej, żonaty z Zofią Monasterską, zmarły 1612 r. i pochowany w Przemyślu, miał córkę Elżbietę za Łukaszem Lubienieckim i synów: Stanisława, Achacego, Krzysztofa, Felicyana i Rafała (M. 170 f. 475 i Zap. Lub. 21 f. 258). ¶ Stanisław, sekretarz królewski 1609 r. (V. L.), kanonik gnieźnieński 1612 roku, a krakowski i warszawski 1618 r. (M. 384 f. 10), archidyakon przemyski i pisarz wielki skarbu koronnego, otrzymał 1620 r. pensyi 600 fl. z żup wielickich (M. 167 f. 13 )W 1628 r. był i kustoszem sandomierskim i proboszczem Św. Michała na zamku krakowskim (Zs. Warec. 24). W 1633 r. został arcybiskupem lwowskim. Umarł w 1644 r., pochowany w Przemyślu. ¶ Achacy, brat poprzedniego, sekretarz królewski (M. 167 f. 117), kantor gnieźnieński, kanonik krakowski i przemyski, proboszcz łęczycki i sandomierski, został 1624 r. biskupem przemyskim, a 1627 r. łuckim i proboszczem miechowskim (Kor.). Umarł w 1633 r., pochowany w Przemyślu. W 1618 r. wystawiał plenipotencyę w Warszawie (M. 384 f. 1). Będąc 1621 r. posłem króla Zygmunta III-go w Rzymie, wyprosił głowę Św. Stanisława Kostki, którą złożono w kościele Św. Piotra w Krakowie. W 1627 r. zezwolił Krzysztofowi Grochowskiemu i żonie jego, Magdalenie z Zakliczyna (Jordanównie), odstąpić sołectwo w Jasionce, małżonkom Gładkim (AGZ. VIII). ¶ Krzysztof, trzeci syn Wojciecha, wspólnie z braćmi: Stanisławem i Felicyanem, kwitował Stadnickich 1614 r. (Zap. Lub. 21 f. 258). W 1615 r. sekretarz królewski (M. 158 f. 180), 1620 r. burgrabia krakowski, został wojskim przemyskim 1621 r., lecz zaraz po otrzymaniu nominacyi umarł, a oba urzędy, burgrabstwo i wójstwo, wziął po nim brat jego Rafał (M. 166 f. 464). ¶ Felicyan, czwarty syn Wojciecha lustrator województwa ruskiego i wołyńskiego 1616 r. (AGZ. X. 3242), z sekretarza królewskiego i podstolego przemyskiego pisarz ziemski przemyski 1621 r., za konsensem królewskim z 1622 r., otrzymał burgrabstwo krakowskie, które mn odstąpił brat Rafał. W 1631 r. został podkomorzym przemyskim, a 1633 r. kasztelanem przemyskim. W 1649 r. obrał za plenipotenta syna swego Stanisława (Zap. Lub. 42 f. 55). Z Katarzyny z Sienna, oprócz wzmiankowanego Stanisława, który był kustoszem sandomierskim i sekretarzem królewskim 1649 r., a nie żył już w 1661 r., pozostawił Felicyan jeszcze synów: Wojciecha, proboszcza Św. Michała na zamku krakowskim, Achacego i Rafała. ¶ Wojciech procesował Achacego 1661 r., o spadek po bracie Stanisławie (Zap. Lub. 42 f. 56; 45 f. 441 i 47 f. 189 i 218). ¶ Achacy, wojski samborski 1659 r., umarł w 1671 r. ¶ Rafał, najmłodszy syn Wojciecha, po śmierci brata Krzysztofa wojski przemyski i burgrabia krakowski 1621 r., odstąpił w roku następnym burgrabstwo bratu Felicyanowi, które znowu 1633 roku otrzymał (M. 166 f. 464 i 180 f. 17). W 1626 r. dostał Czernichow w województwie ruskiem (M. 173 f. 279). W 1627 r. został chorążym przemyskim. W 1631 r. jest i podkoniuszym koronnym. Za konsensem królewskim z 1633 r., odstąpił burgrabstwo krakowskie Białobłockiemu, a 1635 r. zrzekł się chorążostwa przemyskiego i otrzymał Kraśne ze starostwa lubelskiego (M. 180 f. 569). W 1645 r. dopełnił działu Bachowa z bratem Felicyanem (DW. 50 f. 874). W 1647 r. otrzymał starostwo wisznińskie. W 1648 r. podpisał z województwem ruskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Umarł kasztelanem lwowskim, lecz data jego urzędowania nieznana. Że był nim, dowodzi tego akt z 1659 roku, którym synowie jego: Stanisław i Jerzy, dziekan przemyski, pozwali Tymienieckiego, a w którym wymienieni są jako synowie Rafała, kasztelana lwowskiego. Dalej akt z 1663 r., do którego wpływają Stanisław, Anna i Aleksander, dzieci tegoż kasztelana, w końcu akt z 1685 r., którym Anna z Grochowiec Maciejowa Rybińska, córka niegdy Rafała, kasztelana lwowskiego i Konstancyi z Rytwian Zborowskiej, darowała różne dobra Czernemu (Zap. Lub. 46 f. 18; 48 f. 65 i Kij VII f. 1327). ¶ Stanisław, kasztelanic lwowski, żonaty z Zofią z Drzewieckich (Zap. Lub. 48 f. 974). ¶ Aleksandra, druga córka kasztelana, była żoną Franciszka Dzierżka, łowczego żydaczowskiego (Obl. Gr. Przem. z 1711 r.). ¶ Wojciech i żona jego Elżbieta z Pleszowic (Fredrówna), otrzymali wójtostwo w Cikowie 1609 r. (M. 154 f. 34). Agnieszka, 1-o v. za Piotrem Korycińskim 1615 r., 2-o v. za Marcinem Truskolaskim 1623 r. Jan, właściciel Kupiatycz, umarł w 1618 r., pochowany w Przemyślu (Star. Mon.). Teofila za Stefanem Jamnickim 1635 r. Teofila, żona Jakóba Niezabitowskiego 1643 r. Tomasz Władysław, łowczy sanocki 1652 r. Salomea, za Andrzejem Kańskim, sędzią ziemskim chełmskim 1657 r. Jerzy, z wojskiego samborskiego łowczy przemyski 1659 r. Mikołaj, łowczy bracławski 1686 r. Michał, z łowczego przemyskiego chorąży zakroczymski 1673 r. Felicyan, stolnik żydaczowski 1685 r. Jerzy, kanonik krakowski 1687 r. (Zap. Lub. 83 f. 81). ¶ Marcin, z żoną Wolską z domu, kwitował 1687 r. Wąsowiczów z dzierżawy Kozic (Gr. Radom.). Aleksander i Adam, synowie Marcyana, stolnika żydaczowskiego (?) i Teresy z Jaksmanickich, sprzedali Suwczyn 1700 r. (Gr. Przem.). Sebastyan 1704 r. w sandomierskiem. ¶ Antoni, Paweł, Jan, Marcin i Wojciech podpisali z ziemią zakroczymską, elekcyę Augusta II-go. Andrzej, skarbnik czerwonogrodzki, umarł 1740 r. Zygmunt, burgrabia sandecki, ożeniony z Marcellą Gawrońską, 1-o v. Aleksandrową Bzowską, 3-o v. Michałową Stadnicką, pozostawił córkę Kunegundę, zamężną 1-o v. za Józefem Osieckim, podczaszym sanockim, 2-o v. za Aleksandrem Konieckim, łowczym łukowskim; zmarłą przed 1755 r. ¶ Liczni Grochowscy legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku, a mianowicie: Jakób, Michał, Jan i Feliks, synowie Bartłomieja, Paweł, syn Wojciecha, Stanisław, syn Tadeusza, Jakób, Apolinary i Seweryn, synowie Jakóba, Mateusz, syn Jana, Jan, syn Jakóba, Jozafat, syn Pawła, Józef. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Franciszka, Józef i Franciszek, synowie Jana, Franciszek, syn Pawła i Paweł, syn Walentego.



Rodowód

7.127.1

Bogdan Tywun świadczy 1359 i 1366 r.

7.127.2

Waśkowi

7.127.3

i Piechnowi, synom pana

7.127.4

Bogdana z Grochowiec. Komisarze rozgraniczają dobra ich Grochowce od królewskich Witoszyniec i Koniuch i przedmieścia przemyskiego 1418 roku (AGZ. VI).

7.127.5 = 2

¶ Od Waśka Bogdanowicza poszli

7.127.6

Wojtyccy.

7.127.7 = 3

¶ Piechno Bogdanowicz często spotykany w dyplomatach od 1422 r., był sędzią przemyskim 1427 r. i został przy wprowadzeniu nowych sądów na Rusi, nadal sędzią ziemskim przemyskim 1435 r. W 1422 r.

7.127.8 = 7

tenże Piotr Bogdanowicz z Grochowiec, otrzymał od króla Władysława Grochowce (widocznie część tylko tej wsi była w jego ręku), Hermanowice, Kormanice etc. (M. 85 f. 20). W 1437 r. nabył Kormanice za 250 grzywien od Piotra z Czajkowic, 1438 r. część Darowic za 80 grzywien, a 1441 roku Wodniki i pół Sudkowic od Czyżowskich.

7.127.9 & 8

Z żony, Anny z Orzka, zostawił

7.127.10 = 8

sędzia kilku synów.

7.127.11

Z nich znani: Mikołaj,

7.127.12

Harsz v. Arsz (Harscus),

7.127.13

Franciszek,

7.127.14

Jan

7.127.15

i Piotr, a może

7.127.16

i Andrzej, raz występujący 1430 roku.

7.127.17 = 11

¶ Mikołaj był 1427 r. na uniwersytecie krakowskim, a od 1439 r. wiadomości o nim nie ma.

7.127.18

¶ Harsius, słuchacz uniwersytetu krakowskiego 1429 r., kantor katedralny przemyski 1436 r., zmarł przed 1442 r.

7.127.19 = 13

¶ Franciszek, od posiadanych dóbr Brachowice, nazywał się

7.127.20 = 19

Brachowskim, ale zdaje się,

7.127.21 & 19

że z żony Małgorzaty,

7.127.22

córki Ramsza z Cieszacina, potomstwa nie zostawił.

7.127.23 = 14

¶ Jan,

7.127.24 & 23

ożeniony z Katarzyną z Radochoniec, dał początek

7.127.25

Hermanowskim,

7.127.26 = 15

a Piotr -

7.127.27

Grochowskim.

7.127.28 = 26

¶ Piotr, dziedzic Grochowiec, ustąpił 1444 r. zastawę Biskupic

7.127.29 = 14

bratu Janowi,

7.127.30 = 28

nabył 1469 r. Teskowce za 300 grzywien, następnie sprzedał je Fredrze 1475 r. Miecznik przemyski 1460 r., od 1463 r. często sprawuje sądy grodzkie.

7.127.31 & 28

W 1471 r. zostaje napomniany i zagrożony karą za złe pożycie i złe obchodzenie się z żoną Wiktoryą.

7.127.32

siostrą Stanisława Drohojowskiego.

7.127.33

Synów jego akta przemyskie wymieniają trzech: Adama 1468 i 1471 r.,

7.127.34

Janusza v. Jana 1477-1503 r.

7.127.35

i Wiktoryna 1477-1492 r. Synami też, a może już

7.127.36 = 28

wnukami miecznika Piotra,

7.127.37

byli bracia rodzeni: Feliks

7.127.38

i Teofil v. Bogumił Grochowscy 1495 r., współdziedzice Grochowiec 1508 r. (AGZ. XIII i XVII i Paw.).

7.127.39

¶ Jadwiga,

7.127.40 & 39

żona 1-o v. Ostrowskiego,

7.127.41 & 39

2-o v. Stanisława Dunikowskiego 1520 roku.

7.127.42

Wawrzyniec;

7.127.43 & 42

z żoną Felicyanną Kupiatycką,

7.127.44

córką Rafała,

7.127.45 = 42

sprzedał 1530 r. część Siedlisk, zwaną Kłopocice Kmicie (A. Przem.).

7.127.46

¶ Tomasz,

7.127.47 & 46

z Zofii Ulińskiej,

7.127.48

pozostawił synów: Wojciecha,

7.127.49

Stanisława,

7.127.50

Jana,

7.127.51

Kaspra

7.127.52

i Samuela,

7.127.53

oraz córki: Dorotę,

7.127.54 & 53

żonę Wojciecha Boskiego,

7.127.55

Bogumiłę,

7.127.56 & 55

za Łukaszem Chojnackim,

7.127.57

Zofię,

7.127.58

Jadwigę

7.127.59

i Katarzynę 1598 r. (Wyr. Lub. 77 f. 165).

7.127.60

Tomasz, ze stolnika sanockiego kasztelan derpski 1633 r., zmarły 1638 r. i pochowany w Przemyślu,

7.127.61 & 60

z Doroty ze Stawu,

7.127.62

pozostawił syna Jana

7.127.63

i córki: Annę

7.127.64

i Magdalenę.

7.127.65

Jan żył jeszcze 1666 r. (Zap. Lub. 38 f. 777 i 50 f. 1608).

7.127.66

¶ Zbożnego

7.127.67

synowie: Stanisław,

7.127.68

Maciej

7.127.69

i Jerzy 1591 r., z których dwaj pierwsi zawarli układ z Drohojowskim 1595 r. (Wyr. Lub. 45 f. 132 i Zap Lub. 8 f. 175).

7.127.70 = 68

Maciej 1590 i 1591 r.,

7.127.71 = 67

Stanisław 1592 r. obecni w opoczyńskiem, przy rozgraniczaniu różnych dóbr.

7.127.72 = 69

Jerzy, poborca czopowego w ziemiach ruskich 1584 roku (Wyr. Lub. 22 f. 1088).

7.127.73

¶ Andrzej ma sprawę w sądzie przemyskim 1579 r., o zabicie Czarnowskiego (AGZ. X. 2039).

7.127.74 = 73

Ten to pewnie Andrzej,

7.127.75 & 74

żonaty z Anną Zawołowską,

7.127.76

miał syna Wacława,

7.127.77 & 76

który z Zuzanny Słusznogórskiej (Justymontówny),

7.127.78

pozostawił syna Jerzego, kanonika gnieźnieńskiego i krakowskiego, proboszcza łuckiego, dziekana przemyskiego i sekretarza królewskiego, zmarłego 1659 r. (Kor.).

7.127.79

¶ Wojciech,

7.127.80

urodzony z Katarzyny Krasickiej,

7.127.81 & 79

żonaty z Zofią Monasterską,

7.127.82 = 79

zmarły 1612 r. i pochowany w Przemyślu,

7.127.83

miał córkę Elżbietę

7.127.84 & 83

za Łukaszem Lubienieckim

7.127.85

i synów: Stanisława,

7.127.86

Achacego,

7.127.87

Krzysztofa,

7.127.88

Felicyana

7.127.89

i Rafała (M. 170 f. 475 i Zap. Lub. 21 f. 258).

7.127.90 = 85

¶ Stanisław, sekretarz królewski 1609 r. (V. L.), kanonik gnieźnieński 1612 roku, a krakowski i warszawski 1618 r. (M. 384 f. 10), archidyakon przemyski i pisarz wielki skarbu koronnego, otrzymał 1620 r. pensyi 600 fl. z żup wielickich (M. 167 f. 13 )W 1628 r. był i kustoszem sandomierskim i proboszczem Św. Michała na zamku krakowskim (Zs. Warec. 24). W 1633 r. został arcybiskupem lwowskim. Umarł w 1644 r., pochowany w Przemyślu.

7.127.91 = 86

¶ Achacy, brat poprzedniego, sekretarz królewski (M. 167 f. 117), kantor gnieźnieński, kanonik krakowski i przemyski, proboszcz łęczycki i sandomierski, został 1624 r. biskupem przemyskim, a 1627 r. łuckim i proboszczem miechowskim (Kor.). Umarł w 1633 r., pochowany w Przemyślu. W 1618 r. wystawiał plenipotencyę w Warszawie (M. 384 f. 1). Będąc 1621 r. posłem króla Zygmunta III-go w Rzymie, wyprosił głowę Św. Stanisława Kostki, którą złożono w kościele Św. Piotra w Krakowie.

7.127.92

W 1627 r. zezwolił Krzysztofowi Grochowskiemu

7.127.93 & 92

i żonie jego, Magdalenie z Zakliczyna (Jordanównie), odstąpić sołectwo w Jasionce,

7.127.94

małżonkom Gładkim (AGZ. VIII).

7.127.95 = 87

¶ Krzysztof,

7.127.96 = 79

trzeci syn Wojciecha, wspólnie

7.127.97 = 85

z braćmi: Stanisławem

7.127.98 = 88

i Felicyanem, kwitował Stadnickich 1614 r. (Zap. Lub. 21 f. 258).

7.127.99 = 89

W 1615 r. sekretarz królewski (M. 158 f. 180), 1620 r. burgrabia krakowski, został wojskim przemyskim 1621 r., lecz zaraz po otrzymaniu nominacyi umarł, a oba urzędy, burgrabstwo i wójstwo, wziął po nim brat jego Rafał (M. 166 f. 464).

7.127.100 = 98

¶ Felicyan,

7.127.101 = 96

czwarty syn Wojciecha

7.127.102 = 100

lustrator województwa ruskiego i wołyńskiego 1616 r. (AGZ. X. 3242), z sekretarza królewskiego i podstolego przemyskiego pisarz ziemski przemyski 1621 r., za konsensem królewskim z 1622 r., otrzymał burgrabstwo krakowskie, które mn odstąpił

7.127.103 = 99

brat Rafał.

7.127.104 = 102

W 1631 r. został podkomorzym przemyskim, a 1633 r. kasztelanem przemyskim.

7.127.105 = 107

W 1649 r. obrał za plenipotenta syna swego Stanisława (Zap. Lub. 42 f. 55).

7.127.106 & 100

Z Katarzyny z Sienna, oprócz wzmiankowanego

7.127.107

Stanisława, który był kustoszem sandomierskim i sekretarzem królewskim 1649 r., a nie żył już w 1661 r.,

7.127.108 = 100

pozostawił Felicyan

7.127.109

jeszcze synów: Wojciecha, proboszcza Św. Michała na zamku krakowskim,

7.127.110

Achacego

7.127.111

i Rafała.

7.127.112 = 109

¶ Wojciech procesował

7.127.113 = 110

Achacego 1661 r., o spadek

7.127.114 = 107

po bracie Stanisławie (Zap. Lub. 42 f. 56; 45 f. 441 i 47 f. 189 i 218).

7.127.115 = 113

¶ Achacy, wojski samborski 1659 r., umarł w 1671 r.

7.127.116 = 103

¶ Rafał,

7.127.117 = 101

najmłodszy syn Wojciecha, po śmierci

7.127.118

brata Krzysztofa

7.127.119 = 116

wojski przemyski i burgrabia krakowski 1621 r., odstąpił w roku następnym burgrabstwo

7.127.120

bratu Felicyanowi, które znowu 1633 roku

7.127.121 = 119

otrzymał (M. 166 f. 464 i 180 f. 17). W 1626 r. dostał Czernichow w województwie ruskiem (M. 173 f. 279). W 1627 r. został chorążym przemyskim. W 1631 r. jest i podkoniuszym koronnym. Za konsensem królewskim z 1633 r., odstąpił burgrabstwo krakowskie Białobłockiemu, a 1635 r. zrzekł się chorążostwa przemyskiego i otrzymał Kraśne ze starostwa lubelskiego (M. 180 f. 569). W 1645 r. dopełnił działu Bachowa z bratem

7.127.122 = 120

Felicyanem (DW. 50 f. 874).

7.127.123 = 119

W 1647 r. otrzymał starostwo wisznińskie. W 1648 r. podpisał z województwem ruskiem, elekcyę Jana Kazimierza. Umarł kasztelanem lwowskim, lecz data jego urzędowania nieznana.

7.127.124

Że był nim, dowodzi tego akt z 1659 roku, którym synowie jego: Stanisław

7.127.125

i Jerzy, dziekan przemyski, pozwali Tymienieckiego, a w którym wymienieni są

7.127.126 = 116

jako synowie Rafała, kasztelana lwowskiego.

7.127.127 = 124

Dalej akt z 1663 r., do którego wpływają Stanisław,

7.127.128 = 131

Anna

7.127.129

i Aleksander, dzieci tegoż

7.127.130 = 126

kasztelana,

7.127.131

w końcu akt z 1685 r., którym Anna z Grochowiec

7.127.132 & 131

Maciejowa Rybińska,

7.127.133 = 126

córka niegdy Rafała, kasztelana lwowskiego

7.127.134 & 133

i Konstancyi z Rytwian Zborowskiej,

7.127.135 = 131

darowała różne dobra Czernemu (Zap. Lub. 46 f. 18; 48 f. 65 i Kij VII f. 1327).

7.127.136 = 127

¶ Stanisław,

7.127.137 = 89

kasztelanic lwowski,

7.127.138 & 136

żonaty z Zofią z Drzewieckich (Zap. Lub. 48 f. 974).

7.127.139

¶ Aleksandra, druga córka

7.127.140 = 133

kasztelana,

7.127.141 & 139

była żoną Franciszka Dzierżka, łowczego żydaczowskiego (Obl. Gr. Przem. z 1711 r.).

7.127.142

¶ Wojciech

7.127.143 & 142

i żona jego Elżbieta z Pleszowic (Fredrówna),

7.127.144 = 142

otrzymali wójtostwo w Cikowie 1609 r. (M. 154 f. 34).

7.127.145

Agnieszka,

7.127.146 & 145

1-o v. za Piotrem Korycińskim 1615 r.,

7.127.147 & 145

2-o v. za Marcinem Truskolaskim 1623 r.

7.127.148

Jan, właściciel Kupiatycz, umarł w 1618 r., pochowany w Przemyślu (Star. Mon.).

7.127.149

Teofila

7.127.150 & 149

za Stefanem Jamnickim 1635 r.

7.127.151

Teofila,

7.127.152 & 151

żona Jakóba Niezabitowskiego 1643 r.

7.127.153

Tomasz Władysław, łowczy sanocki 1652 r.

7.127.154

Salomea,

7.127.155 & 154

za Andrzejem Kańskim, sędzią ziemskim chełmskim 1657 r.

7.127.156

Jerzy, z wojskiego samborskiego łowczy przemyski 1659 r.

7.127.157

Mikołaj, łowczy bracławski 1686 r.

7.127.158

Michał, z łowczego przemyskiego chorąży zakroczymski 1673 r.

7.127.159

Felicyan, stolnik żydaczowski 1685 r.

7.127.160

Jerzy, kanonik krakowski 1687 r. (Zap. Lub. 83 f. 81).

7.127.161

¶ Marcin,

7.127.162 & 161

z żoną Wolską z domu,

7.127.163 = 161

kwitował 1687 r. Wąsowiczów z dzierżawy Kozic (Gr. Radom.).

7.127.164

Aleksander

7.127.165

i Adam,

7.127.166

synowie Marcyana, stolnika żydaczowskiego (?)

7.127.167 & 166

i Teresy z Jaksmanickich,

7.127.168 = 165

sprzedali Suwczyn 1700 r. (Gr. Przem.).

7.127.169

Sebastyan 1704 r. w sandomierskiem.

7.127.170

¶ Antoni,

7.127.171

Paweł,

7.127.172

Jan,

7.127.173

Marcin

7.127.174

i Wojciech podpisali z ziemią zakroczymską, elekcyę Augusta II-go.

7.127.175

Andrzej, skarbnik czerwonogrodzki, umarł 1740 r.

7.127.176

Zygmunt, burgrabia sandecki,

7.127.177 & 176

ożeniony z Marcellą Gawrońską,

7.127.178 & 177

1-o v. Aleksandrową Bzowską,

7.127.179 & 177

3-o v. Michałową Stadnicką,

7.127.180

pozostawił córkę Kunegundę,

7.127.181 & 180

zamężną 1-o v. za Józefem Osieckim, podczaszym sanockim,

7.127.182 & 180

2-o v. za Aleksandrem Konieckim, łowczym łukowskim;

7.127.183 = 180

zmarłą przed 1755 r.

7.127.184 = 185

¶ Liczni Grochowscy legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku, a mianowicie:

7.127.185

Jakób,

7.127.186

Michał,

7.127.187

Jan

7.127.188

i Feliks,

7.127.189

synowie Bartłomieja,

7.127.190

Paweł,

7.127.191

syn Wojciecha,

7.127.192

Stanisław,

7.127.193

syn Tadeusza,

7.127.194

Jakób,

7.127.195

Apolinary

7.127.196

i Seweryn,

7.127.197

synowie Jakóba,

7.127.198

Mateusz,

7.127.199

syn Jana,

7.127.200

Jan,

7.127.201

syn Jakóba,

7.127.202

Jozafat,

7.127.203

syn Pawła,

7.127.204

Józef.

7.127.205

Jan,

7.127.206

Stanisław

7.127.207

i Wojciech,

7.127.208

synowie Franciszka,

7.127.209

Józef

7.127.210

i Franciszek,

7.127.211

synowie Jana,

7.127.212

Franciszek,

7.127.213

syn Pawła

7.127.214

i Paweł,

7.127.215

syn Walentego.