Pisali się: z Holszan, z Holszan,

Protoplastą tego znakomitego litewskiego rodu jest Olgimunt (Ougemundes), o którym się już pewne dochowały wiadomości historyczne. Niewątpliwie do niego odnosi się to miejsce w kronice inflanckiej Wartberge'go, gdzie mowa jest o twierdzy Algeminen, „ubi Algeminne, magnus satrapa, habitationem suam elegit" (Stad. Olg. i Kiejst. VIII). Nie kto inny był również owym księciem Elgemothem, który wraz z księciem Skirgiełłą i Borysem przybył z wielkim pocztem do Krakowa, ażeby ofiarować królowej znakomite dary i prosić szlachtę polską o rękę Jadwigi dla Jagiełły, w. ks. Litwy (Stad. Br. Wład. Jag. f. 262). ¶ Olgimunt pozostawił syna Iwana, który pierwszy począł się pisać z Holszan. Książę Iwan często jest wymieniany jako świadek na traktatach pokoju i układach, zawieranych przez wielkich książąt litewskich z mistrzami krzyżackimi. W 1379 roku nazwano go Iwan, Augmentenson, a w 1390 r. herzog Iwan von Galshban, Ougemundes son (Kod. Racz. f. 55 i Cod. Epist. Vit. Nr. 63 i 64). W 1396 r. został namiestnikiem kijowskim. Pieczęć jego przedstawia mężczyznę stojącego z wyciągniętemi rękoma, jakby modlącego się (Cod. Epist. Vit. 64 i 101). ¶ W 1390 r. odprowadzał książę Iwan do Moskwy Zofię, córkę Witolda, którą poślubił w. ks. moskiewski Wasil (Kar. V f. 112). W 1401 r. podpisał książę Iwan wraz z synami: Andrzejem, Semenem i drugimi przyrzeczenie wierności, które dali królowi Władysławowi Jag. książęta i panowie litewscy. W tymże samym roku wydał Iwan osobne pismo od siebie, że po śmierci Witolda dochowa wierności królowi i koronie polskiej (Cod. Epist. Vit. Nr. 234 i Cod. Epist. s. XV, Nr. 27). ¶ Pominnik Lubecki wspomina o jego żonie Agrypinie. Była ona siostrą żony w. ks. Witolda, a więc księżniczką smoleńską (Kniaz.). ¶ Oprócz wyżej wymienionych dwóch synów, miał jeszcze ks. Iwan synów: Aleksandra i Michajła, oraz córkę Juljannę, żonę w. ks. Witolda, który jej w 1428 roku posag na pewnych dobrach zapisał z warunkiem, że majątki te po jej śmierci powrócą do dyspozycyi królewskiej (Inw. Arch. Kor. Litwa). ¶ Książę Aleksander, syn Iwana Olgimuntowicza, przezwany Nielubem, udał się 1406 r. do Moskwy, gdzie otrzymał od wielkiego księcia Perejasław Zaleski (Kar. V f. 167 i Nr. 199). ¶ Książę Michajło Iwanowicz Holszański, namiestnik kijowski 1422 r., stronnik w. ks. Zygmunta, schwytany przez Świdrygiełłę 1433 r., utopiony został z jego polecenia w Dźwinie pod Witebskiem (Wit. Star. f. 9 i 10). ¶ Książę Andrej Iwanowicz Holszański, miał za żonę ks. Aleksandrę Dymitrównę Drucką, która zmarła w 1426 r. w Glinianach na Rusi Czerwonej, wracając do Kijowa od córki, królowej Zofii, którą odwiedziła w Krakowie. Pochowaną została w cerkwi w Uniowie (Stad. Olg. i Kiejst. VIII). ¶ Książę Andrej pozostawił trzy córki: Wasilisę, żonę kniazia Iwana Bielskiego, a następnie ks. Michajła Semenowicza, Zofię, żonę króla Władysława Jagiełły i Maryę. żonę Eliasza, wojewody wołoskiego Stadnicki. Bracia Władysława Jagiełły, f. 188. Wypis z kroniki litewskiej, także Dogiel, Cod. Dipl. I, f. 603. Alexander, palatinus Moldaviae. matri suae Mariae, amitae regiae, confirmat litteras an. 1455. Petrus, palatinus Moldaviae, conservat Mariam, relictam olim Eliae, Moldaviae palatini viduam, circa oppidum Sereth et villam Olchoviec aliasque vilias dote illius oneratas. An. 1456.. ¶ Książę Semen Iwanowicz podpisał 1432 roku przysięgę wierności; złożoną przez w. ks. Zygmunta królowi Władysławowi Jagielle (Skarb. Danił.). Książę Holszański tegoż imienia miał podług genealogii tego domu, sporządzonej przez Stypułkowskiego, otrzymać w 1477 r. Dubrowice, od których jedna odrośl rodu tego Dubrowickimi się nazwała. Wielki przeciąg czasu, leżący pomiędzy 1401 r., w którym po raz pierwszy spotykamy księcia Semena, a 1477 r., nie pozwala przypuszczać, ażeby tym obdarowanym był książę Semen. Musi tu zachodzić pomyłka, albo w imieniu obdarowanego, albo też w dacie nadania. ¶ Książę Semen Iwanowicz Holszański, który podobnie bratu swemu, zginąć miał utopiony w Dźwinie, z żony Maryi pozostawił synów: Andreja, Semena, Daniela, Aleksandra, Hleba i Juriego (Kniaż.), oraz córkę Juljannę, żonę księcia Kobryńskiego. Książę Semen Romanowicz Kobryński zapisał w 1454 roku żonie swej, Juljannie Semenównie Holszańskiej, na dobrach swych dziedzicznych Kobryniu, Czerewaczycach i Hruszowej 2,000 kóp szerokich wiana (ML. 2). W akcie tym powiedziano, że bracia jej: Juri, Andrej i Semen, wypłacili jej posagu 1,000 kóp (Arch. Sang. III). ¶ Książę Aleksander Semenowicz Holszański jadąc 1478 r. w poselstwie do Polski, zeznał testament, którym zapisał Świerany kościołowi Św. Stanisława w Wilnie (ML. 2). Musiał on umrze bezpotomnie, tak jak i bracia jego: Andrej, Daniel zabity pod Wilkomierzem, gdzie walczył po stronie Świdrygiełły i Hleb. ¶ Książę Semen Semenowicz, miał się zwać według p. J. Wolffa Trabskim, był żonatym z ks. Maryną, córką ks. Dymitra Druckiego, a córka jego miała wyjść za Marcina Gasztołda. ¶ W dokumencie, którym król Zygmunt nadał 1511 r. księciu Ostrogskiemu zamek i miasto Stepań, znajduje się wzmianka, że książę Juri Semenowicz Holszański otrzymał od Kazimierza Jag. Stepań, którego jedna trzecia część przeszła następnie w posiadanie jego wnuka, księcia Juriego Iwanowicza Dubrowickiego (ML. 8). Księcia Juriego Semenowicza wymieniono w liczbie świadków na przywileju, wystawionym kniaziowi Michajłowi Konstantynowiczowi przez Kazimierza Jag. w 1452 r. (ML. 41). ¶ Książę Juri Holszański, z żony Juljanny, która, sądząc z nagrobku jej wnuka Pawła, biskupa wileńskiego, należała do rodu pieczętującego się Pogonią litewską, pozostawił córki: Juljannę; zmarłą panną, pochowaną w Pieczarskiej ławrze w Kijowie i Annę, żonę Marcina Gasztołda, wojewody trockiego, oraz pięciu synów: Iwana; Aleksandra, Wasila, Semena i Juriego. ¶ Książę Iwan Juriewicz Holszański, zawarł wraz z braćmi układ w 1481 r. z siostrą swą Anną, żoną Marcina Gasztołtowicza (ML. 3). Taż Anna z Holszan, będąc już wdową po Marcinie Gasztołdzie, wojewodzie trockim, spisała testament w Dziewieniszkach 1499 r. (ML. 2). ¶ Książę Juri Iwanowicz Dubrowicki, procesował się ze stryjem swoim, Aleksandrem Juriewiczem Holszańskim i stryjenką Nastazyą, wdową po księciu Semenie Juriewiczu Holszańskim, o spadek po bezpotomnie zmarłych swoich stryjach: Wasilu i Jurim Holszańskich. W sprawie tej powoływano się na dział, sporządzony pomiędzy synami księcia Juriego Semenowicza Holszańskiego, mianowicie: Iwanem, Aleksandrem, Wasilem, Semenem i Jurim. Na mocy tego działu otrzymał Iwan Dubrowice (ML. 41). ¶ Książęta Wasil i Juri Juriewicze Holszańscy, zmarli bezpotomnie. Ks. Wasil umierając bezżennie, zapisał 1470 r. dwa sioła z włości Barariskiej cerkwi Bogarodzicy w Smoleńsku (Arch. Sang.). Książę Semen Juriewicz Holszański, w latach 1489-1499 starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej, otrzymał 1499 r. od Aleksandra Jag. przywilej na jarmarki w Stepaniu (ML. 6). W 1500 i 1501 r. był hetmanem litewskim i wojewodą nowogrodzkim, a namiestnikiem kamienieckim w latach 1489-1501, lecz po śmierci Michała Ostrogskiego powrócił w 1502 roku na starostwo łuckie i marszałkowstwo wołyńskie, na których to urzędach pozostawał jeszcze w 1505 r. Umarł w 1505 lub 1506 r. ¶ Książę Semen ożenił się z księżniczką Nastazyą, córką księcia Semena Wasilewicza Nieświckiego i Maryi, znanej pod nazwą księżny Rowieńskiej. Żona Semena wniosła w dom Holszańskich dobra Równe (Stecki. M. Równe). W 1483 roku zapisał jej na Baranie i Hłusku 2,000 kóp gr. (Arch. Sang.). Król Zygmunt zatwierdził księżnę Nastazyę Semenowę Juriewiczową z Holszan, starościnę łucką i jej dzieci w posiadaniu dubr Hołowina, w powiecie łuckim, które Aleksander Jag. nadał był jej mężowi, niegdy staroście łuckiemu i marszałkowi ziemi wołyńskiej, a w 1510 r. odnowił im tenże król przywilej Aleksandra Jag., ustanawiający dwa jarmarki w Stepaniu (ML. 8). ¶ Książę Semen Juriewicz musiał pozostawić kilkoro dzieci, gdyż król Zygmunt wspomina o nich w rzeczonych aktach, lecz prawdopodobnie zmarły wszystkie w młodym wieku, z wyjątkiem córki Tatianny, żony księcia Konstantyna Ostrogskiego, której synem był Ilia Ostrogski. W 1512 r. odebrał król Zygmunt księciu Dubrowickiemu prawo pobierania myta jarmarcznego w Stepaniu, które przysądził Ostrogskiemu, jedynie z tego powodu, że przywilej na jarmarki otrzymała teściowa ks. Ostrogskiego, ks. Nastazya (ML. 10 i 46). ¶ Książę Aleksander Juriewicz Holszański, w 1485 r. krajczy litewski i namiestnik grodzieński, w 1487 r. podczaszy litewski, w 1492 r. kasztelan wileński. Przestał być starostą grodzieńskim w 1505 r., był zaś starostą brzeskim w 1507 roku. W tym ostatnim roku odstąpił mu bratanek jego, ks. Juri Iwanowicz Dubrowicki, dobra spadłe na niego po babce, ks. Juriowej i stryjach, ks. Wasilu i Jurim (Arch. Sang. III). Umarł 1511 r. Książę Aleksander dziedziczył na Lebiedziowie, od którego zwał się niekiedy księciem Lebiedziowskim. Zachował się jego testament spisany w Wołpie 1505 r. (ML. 2). ¶ Książę Aleksander pojął za żonę Zofię, córkę Olechny z Chożowa, wojewody wileńskiego. W 1490 r. zapisał Olechno, wojewoda wileński, córce swej, Zofii, Chożowo i Zajezierze, a w 1492 roku nadał jej Kazimierz Jag. Wołpę (ML. 2). W 1507 r. zabezpieczył jej mąż na swoich majątkach 6,000 kóp gr. szerokich posagu i wiana, a na Lebiedziowie zapisał jej 6,000 dukatów (ML. 2). W 1517 r. spisała Zofia dwa testamenty, jeden w Wilnie, drugi w Wołpie (ML. 2). ¶ Książę Aleksander Juriewicz Holszański pozostawił trzech synów: Janusza, Jerzego i Pawła, oraz córki: Barbarę, Aleksandrę i Jadwigę Pan K. Pułaski daje mu dwóch synów: Jerzego v. Janusza i Pawła., oraz cztery córki: Hannę, żonę Mikołaja Paca, Zofię, żonę Jana Kmity, N., żonę Ostyka i Barbarę. Co się synów dotycze, nie wolno nam uważać Janusza i Jerzego, za jednę osobę, gdyż w aktach występują oni jako dwie różne osobistości. Janusz v. Jan jest zawsze krajczym litewskim, dzierżawcą słonimskim i wołkowyskim, podczas gdy Jerzy jest krajczym królowej Heleny. namiestnikiem wielońskim i bielickim; w końcu wojewodą kijowskim. Był wprawdzie krajczym litewskim, ale dopiero po śmierci brata Janusza. Co do córek, to żoną Kmity była Zofia Ościkówna. Jerzego Ościka zaś Chreptowiczówna, a następnie kniażna Mścisławska. Pan J. Wolff daje mu czwartą córkę Annę. żonę Piotra Janowicza Mondigirdowicza i uważa, że dwaj pierwsi jego synowie: Janusz i Jerzy, urodzeni być musieli z innej, nieznanej matki. . ¶ Barbara Holszańska, mniszka trzeciej reguły Ś-go Franciszka, zastawiła Gasztołdowej w 1523 r. poddanych w Wierpiatach i Łukawie, w 1533 r. sprzedała poddanych wierpiackich, a w 1553 roku zawarła układ z Zofią Gasztołdową (ML. 2). ¶ Księżniczka Aleksandra Aleksandrówna Holszańska otrzymała wraz z mężem swym, Mikołajem Juriewiczem Pacem, od brata swego Pawła, biskupa wileńskiego, część Wiszniewa 1527 r. (Wolff. Pacowie f. 12). ¶ Jadwiga Holszańska była żoną Iwana Litawora Chreptowicza, z którym miała dwie córki. Jednę poślubił Ościk, drugą Jan Oborski. Niespokojnego ducha niewiasta, oskarżyła przed królem Zygmuntem zięcia swego Ościka, o gwałtowne porwanie córki, ale sprawę przegrała. Niezrażona tem niepowodzeniem, wytoczyła znowu Janowi Oborskiemu przed królem Zygmuntem i arcybiskupem Łaskim proces o to, że wykradłszy jej córkę i nie wziąwszy z nią ślubu, trzyma ją w swym domu. List pisany w tej sprawie do Łaskiego, zaczyna od słów: „Hedvigis Lithavorova, fiilia Ducis Alexandri Olszański" i powołuje się w nim na świetność domu, z którego wyszła (ML 16). ¶ Książę Janusz Aleksandrowicz Holszański, na akademii krakowskiej 1488 roku, krajczy litewski w latach 1496-1505; w 1501 r. dzierżawca słonimski, a w 1511 r. namiestnik wołkowyski. ¶ Książę Juri Aleksandrowicz Holszański, w 1502 r. krajczy królowej Heleny i namiestnik wieloński, w 1504 r. namiestnik bielicki, został w 1508 r. z uposażeniem 300 kóp gr. litews. wojewodą kijowskim, którym jest jeszcze w 1510 r. Krajczym litewskim był także w 1508 r. ¶ Książę Paweł Aleksandrowicz Holszański, na akademii krakowskiej 1504 roku, biskup łucki w 1507 r., a wileński od 1536 r. W 1536 r. pisał się jeszcze biskupem łuckim, elektem wileńskim (ML. 24).. Umarł 4-go Września 1555 r. Na ekspedycye wojenne dostarczał 122 koni w 1528 r. ¶ W 1519 r. zeznał biskup na rzecz Konstantego Ostrogskiego donacyę części na Holszanach, Hłusku i Romanowie (ML. 13). W 1522 r. udzielił mu król Zygmunt konsensu, na wybudowanie mostu na Niemnie pod Wołpą (ML. 2). W 1527 roku otrzymał w dożywocie starostwo puńskie (ML. 2). W 1528 roku darował mu szwagier jego, Mikołaj Pacewicz, dwór z placem w Wilnie, który następnie odprzedał Kieżgajłłowi, biskupowi kijowskiemu (ML. 2). W 1533 roku zapisał Wołpę i Duniłowicze królowi Zygmuntowi (ML. 2). W 1544 r. sprzedał dobra Holszańskie, Lebiedziewo i Chożową Zygmuntowi Augustowi i królowej Bonie, zapewniwszy jednakże sobie dożywocie na tych dobrach (ML. 2). W 1550 roku oddał mu Zygmunt August w dożywocie Holszany (zapewne część dóbr), które spadły na niego po śmierci Olbrychtowej Gasztołdowej (ML. 2). Biskup spisał testament w Wilnie 1551 r. (ML. 2). ¶ Zygmunt August zamienił z Radziwiłłem w 1558 r. dobra: Lebiedziewo, Chożową i Duniłowicze, który otrzymał po śmierci biskupa Pawła Holszańskiego, na Kurzeńce (ML. 2). ¶ Książę Iwan Holszański, najstarszy syn księcia Juriego Semenowicza Dlatego nazywany go najstarszym, że w działach jest wymienionym na czele innych braci., otrzymał w dziale Dubrowice. Syn jego, Juri, począł się zwać Dubrowickim od Dubrowicy, którą po nim odziedziczył. Iwan poniósł w 1481 r. w Kijowie śmierć z ręki kata za spisek, uknuty z książętami Olelkowiczami i Bielskim, mający na celu emigracyę do Moskwy i poddanie znacznego obszaru ziem litewskich w. ks. moskiewskiemu. ¶ Książę Iwan Juriewicz z księżniczki Hanny Michajłówny Czartoryskiej, miał tylko jednego syna Juriego i córkę Wasilisę, za ks. Michajłem Zasławskim i Mścisławskim. ¶ Opierając się na akcie, którym ks. Hrehory Iwanowicz Juriewicz Holszański zapisał w 1502 r. żonie swej, ks. Juliannie, córce ks. Iwana Jarosławicza 500 kóp lit. posagu, na Holszanach i Hłusku, oraz na akcie z 1522 r., w którym ks. Juri Iwanowicz wzmiankowany jest jako szwagier ks. Ostrogskiego (ML. 2 i Malin. i Przezdz.), zamieściłem w „Poczcie Rodów", że książę Iwan Juriewicz, miał dwóch synów: Hrehorego, żonatego z księżniczką Jarosławiczówną i Juriego, którego pierwszą żoną była księżniczka Ostrogska. Tymczasem z aktów powołanych przez p. J. Wolffa okazuje się, że ks. Iwan miał tylko jednego syna Juriego, przez pomyłkę raz Hrehorym nazwanego i że właśnie tenże książę Juri, żonaty był 1-o v. z ks. Julianną Iwanówną Jarosławiczówną, a 2-o v. z ks. Maryą Andrzejówną Sanguszkówną. ¶ Książę Michaił Iwanowicz Juriewicz Zasławski i Mścisławski, zeznał 1520 roku zapis pewnej sumy na rzecz swej żony, księżniczki Wasilisy, córki ks. Iwana Juriewicza Holszańskiego, której również zapisał w 1523 r. dwory Spiahło i Ozunicze Wobec tych dwóch zapisów, udowadniających jasno. że Wasilisa była córką. Iwana Juriewicza Holszańskiego, zdanie p. K. Pułaskiego, że Wasilisa, żona kniazia Mścisławskiego, była córką Juriego Iwanowicza Holszańskiegn, utrzymać się nie może. Jeżeli w testamencie kniazia Juriego jest wzmianka o jego „ziatiu" Mścisławskim, wówczas należy to tak rozumieć, że chodzi tu o jego szwagra, a nie o zięcia. (ML. 41). ¶ Książę Juri Iwanowicz Dubrowicki, odstąpił stryjowi swemu, księciu Aleksandrowi Juriewiczowi Holszańskiemu, dobra, które otrzymał po bezpotomuej śmierci stryjów: Wasila i Juriego Holszańskich i zeznał w Grodnie razem z tymże stryjem Aleksandrem dział dóbr. Oba te akta potwierdził król Zygmunt w 1507 roku (ML 2 i 8). ¶ Książę Juri otrzymał w 1508 r. Kamienne i Borowe, w powiecie kijowskim, po zdrajcy Iwanie Glińskim (ML. 8). Uzyskał w 1509 r. od króla Zygmunta pozwolenie na jarmarki w Dubrowicy, w 1512 r. w jednej trzeciej części Stepania, której był właścicielem, a 1525 roku w Hłusku, który musiał odziedziczyć (ML. 8, 10 i 15). ¶ W przytoczonych aktach procesowych w dziele p. Wolffa, oraz z testamentu księcia Jerzego, okazuje się, że książę Jerzy, z pierwszej żony Julianny miał synów: Iwana v. Janusza, Fedora i Włodzimierza, oraz córki: Nastazyę, żonę ks. Kuźmy Zasławskiego i Bohdanę, żonę księcia Fedora Michajłowicza Wiśniowieckiego; z drugiej - Maryi Sanguszkówny synów: Semena i Andrzeja, oraz córki: Maryę, żonę 1-o v. Andrzeja Montowtowicza, 2-o v. Michajła Tychnowicza Kozińskiego, 3-o v. księcia Andrzeja Kurbskiego, Zofię, żonę księcia Aleksandra Iwanowicza Połubińskiego, - Annę, żonę Olizara Kierdeja Mylskiego, Fedorę, żonę księcia Bohdana Fedorowicza Sołomereckiego i Olenę, żonę Pawła Iwanowicza Sapiehy (Op. Łuc. 2058 f. 14). ¶ Z synów księcia Juriego Iwanowicza Holszańskiego i Dubrowickiego: Książę Iwan v. Janusz i Włodzimierz Juriewicze Dubrowiccy, zapozwani zostali 1537 r. przez macochę swą, Maryę Sanguszkównę, o wydanie dóbr, zapisanych jej przez męża. W 1541 r. oskarża ich znowu macocha o różne krzywdy, które jej wyrządzili (ML. 33, 29 i 30). W 1540 i 1541 roku procesują się oni z Ostrogskim o Stepań i o dobra macierzyste ks. Ilii Ostrogskiego, który zmarł, nie pozostawiwszy męskiego potomstwa (ML. 29). ¶ Książę Iwan v. Janusz Dubrowicki, 1540 r. stolnik litewski, dzierżawca horwolski, został 1542 roku wojewodą kijowskim i otrzymał nowe nadanie na włość horwolską (ML. 53). W 1546 r. piastował godność wojewody trockiego, 1547 r. zaś otrzymał starostwo mohilewskie. Umarł w 1549 r., nie pozostawiwszy z żony Elżbiety Radziwiłłównej potomstwa. Że nie pozostawił potomstwa, dowodem tego jest sprawa, którą miał 1550 r. z Iwanem Sołtanowiczem kniaź Semen, brat przyrodni zmarłego Iwana, o odziedziczone po tymże dobra Stankowskie (ML. 65). ¶ Książę Włodzimierz Juriewicz, brat Janusza, był sprawcą województwa kijowskiego 1543 r. Żona jego księżniczka Maryna Wasilówna Sołomerecka. Książę Semen Juriewicz Dubrowicki i Holszański zgubił 1548 r. swój sygnet, o czem matka Semena, Marya Sanguszkówna, podaje do akt zawiadomienie (ML. 48). W 1551 r. procesują się Semen i jego matka z ziemianami kijowskimi, o różne roszczone do nich pretensye (ML. 65). W 1554 roku podpisał Semen przymierze, zawarte przez Zygmunta Augusta z Aleksandrem, wojewodą wołoskim (Źr. Dziej. X). Stolnikiem litewskim widzimy go pod 1556 rokiem, w którym też umarł, jako ostatni męzki potomek swego rodu. Zoną jego miała być Hanna Jerzówna Radziwiłłówna, kasztelanka wileńska.

Rodowód

7.753.1	Protoplastą tego znakomitego litewskiego rodu jest Olgimunt (Ougemundes), o którym się już pewne dochowały wiadomości historyczne. Niewątpliwie do niego odnosi się to miejsce w kronice inflanckiej Wartberge'go, gdzie mowa jest o twierdzy Algeminen, „ubi Algeminne, magnus satrapa, habitationem suam elegit" (Stad. Olg. i Kiejst. VIII). Nie kto inny był również owym księciem Elgemothem, który wraz z księciem Skirgiełłą i Borysem przybył z wielkim pocztem do Krakowa, ażeby ofiarować królowej znakomite dary i prosić szlachtę polską o rękę Jadwigi dla Jagiełły, w. ks. Litwy (Stad. Br. Wład. Jag. f. 262).
7.753.2 = 1	¶ Olgimunt
7.753.3	pozostawił syna Iwana, który pierwszy począł się pisać z Holszan.
7.753.4 = 3	Książę Iwan często jest wymieniany jako świadek na traktatach pokoju i układach, zawieranych przez wielkich książąt litewskich z mistrzami krzyżackimi.
7.753.5 = 4	W 1379 roku nazwano go Iwan, Augmentenson, a w 1390 r.
7.753.6 = 5	herzog Iwan von Galshban,
7.753.7 = 6	Ougemundes son (Kod. Racz. f. 55 i Cod. Epist. Vit. Nr. 63 i 64). W 1396 r. został namiestnikiem kijowskim. Pieczęć jego przedstawia mężczyznę stojącego z wyciągniętemi rękoma, jakby modlącego się (Cod. Epist. Vit. 64 i 101).
7.753.8 = 6	¶ W 1390 r. odprowadzał książę Iwan do Moskwy Zofię, córkę Witolda, którą poślubił w. ks. moskiewski Wasil (Kar. V f. 112).
7.753.9 = 8	W 1401 r. podpisał książę Iwan wraz
7.753.10	z synami: Andrzejem,
7.753.11	Semenem i drugimi przyrzeczenie wierności, które dali królowi Władysławowi Jag. książęta i panowie litewscy.
7.753.12 = 8	W tymże samym roku wydał Iwan osobne pismo od siebie, że po śmierci Witolda dochowa wierności królowi i koronie polskiej (Cod. Epist. Vit. Nr. 234 i Cod. Epist. s. XV, Nr. 27).
7.753.13 & 12	¶ Pominnik Lubecki wspomina o jego żonie Agrypinie.
7.753.14	Była ona siostrą
7.753.15 & 14	żony w. ks. Witolda, a więc księżniczką smoleńską (Kniaz.).
7.753.16 = 12	¶ Oprócz wyżej wymienionych dwóch synów, miał jeszcze ks. Iwan
7.753.17	synów: Aleksandra
7.753.18	i Michajła,
7.753.19	oraz córkę Juljannę,
7.753.20 & 19	żonę w. ks. Witolda, który jej w 1428 roku posag na pewnych dobrach zapisał z warunkiem, że majątki te po jej śmierci powrócą do dyspozycyi królewskiej (Inw. Arch. Kor. Litwa).
7.753.21 = 17	¶ Książę Aleksander,
7.753.22 = 16	syn Iwana Olgimuntowicza,
7.753.23 = 21	przezwany Nielubem, udał się 1406 r. do Moskwy, gdzie otrzymał od wielkiego księcia Perejasław Zaleski (Kar. V f. 167 i Nr. 199).
7.753.24 = 18	¶ Książę Michajło Iwanowicz Holszański, namiestnik kijowski 1422 r., stronnik w. ks. Zygmunta, schwytany przez Świdrygiełłę 1433 r., utopiony został z jego polecenia w Dźwinie pod Witebskiem (Wit. Star. f. 9 i 10).
7.753.25 = 10	¶ Książę Andrej Iwanowicz Holszański, miał
7.753.26 & 25	za żonę ks. Aleksandrę Dymitrównę Drucką, która zmarła w 1426 r. w Glinianach na Rusi Czerwonej, wracając do Kijowa od córki, królowej Zofii, którą odwiedziła w Krakowie. Pochowaną została w cerkwi w Uniowie (Stad. Olg. i Kiejst. VIII).
7.753.27 = 25	¶ Książę Andrej
7.753.28	pozostawił trzy córki: Wasilisę,
7.753.29 & 28	żonę kniazia Iwana Bielskiego, a następnie
7.753.30 & 28	ks. Michajła Semenowicza,
7.753.31	Zofię,
7.753.32 & 31	żonę króla Władysława Jagiełły
7.753.33	i Maryę.
7.753.34 & 33	żonę Eliasza, wojewody wołoskiego Stadnicki. Bracia Władysława Jagiełły, f. 188. Wypis z kroniki litewskiej, także Dogiel, Cod. Dipl. I, f. 603. Alexander, palatinus Moldaviae. matri suae Mariae, amitae regiae, confirmat litteras an. 1455. Petrus, palatinus Moldaviae, conservat Mariam, relictam olim Eliae, Moldaviae palatini viduam, circa oppidum Sereth et villam Olchoviec aliasque vilias dote illius oneratas. An. 1456..
7.753.35 = 11	¶ Książę Semen Iwanowicz podpisał 1432 roku przysięgę wierności; złożoną przez w. ks. Zygmunta królowi Władysławowi Jagielle (Skarb. Danił.).
7.753.36 = 35	Książę Holszański tegoż imienia miał podług genealogii tego domu, sporządzonej przez Stypułkowskiego, otrzymać w 1477 r. Dubrowice, od których jedna odrośl rodu tego
7.753.37	Dubrowickimi się nazwała.
7.753.38 = 35	Wielki przeciąg czasu, leżący pomiędzy 1401 r., w którym po raz pierwszy spotykamy księcia Semena, a 1477 r., nie pozwala przypuszczać, ażeby tym obdarowanym był
7.753.39 = 38	książę Semen. Musi tu zachodzić pomyłka, albo w imieniu obdarowanego, albo też w dacie nadania.
7.753.40 = 39	¶ Książę Semen Iwanowicz Holszański, który podobnie bratu swemu, zginąć miał utopiony w Dźwinie,
7.753.41 & 40	z żony Maryi
7.753.42	pozostawił synów: Andreja,
7.753.43	Semena,
7.753.44	Daniela,
7.753.45	Aleksandra,
7.753.46	Hleba
7.753.47	i Juriego (Kniaż.),
7.753.48	oraz córkę Juljannę,
7.753.49 & 48	żonę księcia Kobryńskiego.
7.753.50 = 49	Książę Semen Romanowicz Kobryński zapisał w 1454 roku
7.753.51 = 48	żonie swej, Juljannie Semenównie Holszańskiej, na dobrach swych dziedzicznych Kobryniu, Czerewaczycach i Hruszowej 2,000 kóp szerokich wiana (ML. 2).
7.753.52 = 47	W akcie tym powiedziano, że bracia jej: Juri,
7.753.53 = 42	Andrej
7.753.54 = 43	i Semen, wypłacili jej posagu 1,000 kóp (Arch. Sang. III).
7.753.55 = 45	¶ Książę Aleksander Semenowicz Holszański jadąc 1478 r. w poselstwie do Polski, zeznał testament, którym zapisał Świerany kościołowi Św. Stanisława w Wilnie (ML. 2).
7.753.56 = 53	Musiał on umrze bezpotomnie, tak jak i bracia jego: Andrej,
7.753.57 = 44	Daniel zabity pod Wilkomierzem, gdzie walczył po stronie Świdrygiełły
7.753.58 = 46	i Hleb.
7.753.59 = 43	¶ Książę Semen Semenowicz,
7.753.60 = 59	miał się zwać według p. J. Wolffa Trabskim,
7.753.61 & 59	był żonatym z ks. Maryną,
7.753.62	córką ks. Dymitra Druckiego,
7.753.63	a córka jego
7.753.64 & 63	miała wyjść za Marcina Gasztołda.
7.753.65	¶ W dokumencie, którym król Zygmunt nadał 1511 r. księciu Ostrogskiemu zamek i miasto Stepań, znajduje się wzmianka, że
7.753.66 = 47	książę Juri Semenowicz Holszański otrzymał od Kazimierza Jag. Stepań, którego jedna trzecia część przeszła następnie w posiadanie
7.753.67 = 164	jego wnuka, księcia Juriego Iwanowicza Dubrowickiego (ML. 8).
7.753.68 = 66	Księcia Juriego Semenowicza wymieniono w liczbie świadków na przywileju, wystawionym kniaziowi Michajłowi Konstantynowiczowi przez Kazimierza Jag. w 1452 r. (ML. 41).
7.753.69 = 68	¶ Książę Juri Holszański,
7.753.70 & 69	z żony Juljanny, która, sądząc z nagrobku
7.753.71 = 150	jej wnuka Pawła, biskupa wileńskiego, należała do rodu pieczętującego się
7.753.72 = 70	Pogonią litewską,
7.753.73	pozostawił córki: Juljannę; zmarłą panną, pochowaną w Pieczarskiej ławrze w Kijowie
7.753.74	i Annę,
7.753.75 & 74	żonę Marcina Gasztołda, wojewody trockiego,
7.753.76	oraz pięciu synów: Iwana;
7.753.77	Aleksandra,
7.753.78	Wasila,
7.753.79	Semena
7.753.80	i Juriego.
7.753.81 = 76	¶ Książę Iwan Juriewicz Holszański, zawarł wraz z braćmi układ w 1481 r.
7.753.82 = 74	z siostrą swą Anną,
7.753.83 = 75	żoną Marcina Gasztołtowicza (ML. 3).
7.753.84 = 82	Taż Anna z Holszan, będąc już
7.753.85 = 83	wdową po Marcinie Gasztołdzie, wojewodzie trockim, spisała testament w Dziewieniszkach 1499 r. (ML. 2).
7.753.86 = 164	¶ Książę Juri Iwanowicz Dubrowicki, procesował się
7.753.87 = 94	ze stryjem swoim, Aleksandrem Juriewiczem Holszańskim
7.753.88 & 89	i stryjenką Nastazyą,
7.753.89 = 96	wdową po księciu Semenie Juriewiczu Holszańskim, o spadek po bezpotomnie
7.753.90 = 78	zmarłych swoich stryjach: Wasilu
7.753.91 = 80	i Jurim Holszańskich.
7.753.92 = 66	W sprawie tej powoływano się na dział, sporządzony pomiędzy synami księcia Juriego Semenowicza Holszańskiego, mianowicie:
7.753.93 = 76	Iwanem,
7.753.94 = 77	Aleksandrem,
7.753.95 = 78	Wasilem,
7.753.96 = 79	Semenem
7.753.97 = 91	i Jurim.
7.753.98 = 93	Na mocy tego działu otrzymał Iwan Dubrowice (ML. 41).
7.753.99 = 95	¶ Książęta Wasil
7.753.100 = 97	i Juri Juriewicze Holszańscy, zmarli bezpotomnie.
7.753.101 = 99	Ks. Wasil umierając bezżennie, zapisał 1470 r. dwa sioła z włości Barariskiej cerkwi Bogarodzicy w Smoleńsku (Arch. Sang.).
7.753.102 = 96	Książę Semen Juriewicz Holszański, w latach 1489-1499 starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej, otrzymał 1499 r. od Aleksandra Jag. przywilej na jarmarki w Stepaniu (ML. 6). W 1500 i 1501 r. był hetmanem litewskim i wojewodą nowogrodzkim, a namiestnikiem kamienieckim w latach 1489-1501, lecz po śmierci Michała Ostrogskiego powrócił w 1502 roku na starostwo łuckie i marszałkowstwo wołyńskie, na których to urzędach pozostawał jeszcze w 1505 r. Umarł w 1505 lub 1506 r.
7.753.103 = 102	¶ Książę Semen
7.753.104 = 88	ożenił się z księżniczką Nastazyą,
7.753.105	córką księcia Semena Wasilewicza Nieświckiego
7.753.106 & 105	i Maryi, znanej pod nazwą
7.753.107 & 106	księżny Rowieńskiej.
7.753.108 = 103	Żona Semena wniosła w dom
7.753.109 = 108	Holszańskich dobra Równe (Stecki. M. Równe). W 1483 roku zapisał jej na Baranie i Hłusku 2,000 kóp gr. (Arch. Sang.).
7.753.110 = 104	Król Zygmunt zatwierdził księżnę Nastazyę
7.753.111 & 110	Semenowę Juriewiczową z Holszan, starościnę łucką
7.753.112 = 110	i jej dzieci w posiadaniu dubr Hołowina, w powiecie łuckim, które Aleksander Jag.
7.753.113 = 103	nadał był jej mężowi, niegdy staroście łuckiemu i marszałkowi ziemi wołyńskiej, a w 1510 r. odnowił im tenże król przywilej Aleksandra Jag., ustanawiający dwa jarmarki w Stepaniu (ML. 8).
7.753.114 = 103	¶ Książę Semen Juriewicz musiał pozostawić kilkoro dzieci, gdyż król Zygmunt wspomina o nich w rzeczonych aktach, lecz prawdopodobnie zmarły wszystkie w młodym wieku, z wyjątkiem
7.753.115	córki Tatianny,
7.753.116 & 115	żony księcia Konstantyna Ostrogskiego,
7.753.117	której synem był Ilia Ostrogski.
7.753.118	W 1512 r. odebrał król Zygmunt księciu Dubrowickiemu prawo pobierania myta jarmarcznego w Stepaniu, które przysądził
7.753.119 = 117	Ostrogskiemu, jedynie z tego powodu, że przywilej na jarmarki
7.753.120 = 122	otrzymała teściowa
7.753.121 = 119	ks. Ostrogskiego,
7.753.122 = 104	ks. Nastazya (ML. 10 i 46).
7.753.123 = 94	¶ Książę Aleksander Juriewicz Holszański, w 1485 r. krajczy litewski i namiestnik grodzieński, w 1487 r. podczaszy litewski, w 1492 r. kasztelan wileński. Przestał być starostą grodzieńskim w 1505 r., był zaś starostą brzeskim w 1507 roku.
7.753.124 = 164	W tym ostatnim roku odstąpił mu bratanek jego, ks. Juri Iwanowicz Dubrowicki, dobra spadłe na niego
7.753.125 & 86	po babce,
7.753.126 & 125	ks. Juriowej
7.753.127 = 99	i stryjach, ks. Wasilu
7.753.128 = 100	i Jurim (Arch. Sang. III).
7.753.129 = 123	Umarł 1511 r. Książę Aleksander dziedziczył na Lebiedziowie, od którego zwał się niekiedy
7.753.130 = 129	księciem Lebiedziowskim. Zachował się jego testament spisany w Wołpie 1505 r. (ML. 2).
7.753.131 = 130	¶ Książę Aleksander pojął
7.753.132 & 131	za żonę Zofię,
7.753.133	córkę Olechny z Chożowa, wojewody wileńskiego.
7.753.134 = 133	W 1490 r. zapisał Olechno, wojewoda wileński,
7.753.135 = 132	córce swej, Zofii, Chożowo i Zajezierze, a w 1492 roku nadał jej Kazimierz Jag. Wołpę (ML. 2).
7.753.136 = 131	W 1507 r. zabezpieczył jej mąż na swoich majątkach 6,000 kóp gr. szerokich posagu i wiana, a na Lebiedziowie zapisał jej 6,000 dukatów (ML. 2).
7.753.137 = 132	W 1517 r. spisała Zofia dwa testamenty, jeden w Wilnie, drugi w Wołpie (ML. 2).
7.753.138 = 123	¶ Książę Aleksander Juriewicz Holszański
7.753.139	pozostawił trzech synów: Janusza,
7.753.140	Jerzego
7.753.141	i Pawła,
7.753.142	oraz córki: Barbarę,
7.753.143	Aleksandrę
7.753.144	i Jadwigę Pan K. Pułaski daje mu dwóch synów: Jerzego v. Janusza i Pawła., oraz cztery córki: Hannę, żonę Mikołaja Paca, Zofię, żonę Jana Kmity, N., żonę Ostyka i Barbarę. Co się synów dotycze, nie wolno nam uważać Janusza i Jerzego, za jednę osobę, gdyż w aktach występują oni jako dwie różne osobistości. Janusz v. Jan jest zawsze krajczym litewskim, dzierżawcą słonimskim i wołkowyskim, podczas gdy Jerzy jest krajczym królowej Heleny. namiestnikiem wielońskim i bielickim; w końcu wojewodą kijowskim. Był wprawdzie krajczym litewskim, ale dopiero po śmierci brata Janusza. Co do córek, to żoną Kmity była Zofia Ościkówna. Jerzego Ościka zaś Chreptowiczówna, a następnie kniażna Mścisławska. Pan J. Wolff daje mu czwartą córkę Annę. żonę Piotra Janowicza Mondigirdowicza i uważa, że dwaj pierwsi jego synowie: Janusz i Jerzy, urodzeni być musieli z innej, nieznanej matki. .
7.753.145 = 142	¶ Barbara Holszańska, mniszka trzeciej reguły Ś-go Franciszka, zastawiła Gasztołdowej w 1523 r. poddanych w Wierpiatach i Łukawie, w 1533 r. sprzedała poddanych wierpiackich, a w 1553 roku zawarła układ z
7.753.146	Zofią
7.753.147 & 146	Gasztołdową (ML. 2).
7.753.148 = 143	¶ Księżniczka Aleksandra Aleksandrówna Holszańska otrzymała wraz z
7.753.149 & 148	mężem swym, Mikołajem Juriewiczem Pacem,
7.753.150 = 141	od brata swego Pawła, biskupa wileńskiego, część Wiszniewa 1527 r. (Wolff. Pacowie f. 12).
7.753.151 = 144	¶ Jadwiga Holszańska
7.753.152 & 151	była żoną Iwana Litawora Chreptowicza, z którym miała dwie córki.
7.753.153	Jednę poślubił Ościk, drugą
7.753.154	Jan Oborski. Niespokojnego ducha niewiasta, oskarżyła przed królem Zygmuntem zięcia swego Ościka, o gwałtowne porwanie córki, ale sprawę przegrała. Niezrażona tem niepowodzeniem, wytoczyła znowu Janowi Oborskiemu przed królem Zygmuntem i arcybiskupem Łaskim proces o to, że wykradłszy jej córkę i nie wziąwszy z nią ślubu, trzyma ją w swym domu. List pisany w tej sprawie do Łaskiego, zaczyna od słów: „Hedvigis Lithavorova, fiilia Ducis Alexandri Olszański" i powołuje się w nim na świetność domu, z którego wyszła (ML 16).
7.753.155 = 139	¶ Książę Janusz Aleksandrowicz Holszański, na akademii krakowskiej 1488 roku, krajczy litewski w latach 1496-1505; w 1501 r. dzierżawca słonimski, a w 1511 r. namiestnik wołkowyski.
7.753.156	¶ Książę Juri Aleksandrowicz Holszański, w 1502 r. krajczy królowej Heleny i namiestnik wieloński, w 1504 r. namiestnik bielicki, został w 1508 r. z uposażeniem 300 kóp gr. litews. wojewodą kijowskim, którym jest jeszcze w 1510 r. Krajczym litewskim był także w 1508 r.
7.753.157 = 141	¶ Książę Paweł Aleksandrowicz Holszański, na akademii krakowskiej 1504 roku, biskup łucki w 1507 r., a wileński od 1536 r. W 1536 r. pisał się jeszcze biskupem łuckim, elektem wileńskim (ML. 24).. Umarł 4-go Września 1555 r. Na ekspedycye wojenne dostarczał 122 koni w 1528 r. ¶ W 1519 r. zeznał biskup na rzecz Konstantego Ostrogskiego donacyę części na Holszanach, Hłusku i Romanowie (ML. 13). W 1522 r. udzielił mu król Zygmunt konsensu, na wybudowanie mostu na Niemnie pod Wołpą (ML. 2). W 1527 roku otrzymał w dożywocie starostwo puńskie (ML. 2).
7.753.158 = 149	W 1528 roku darował mu szwagier jego, Mikołaj Pacewicz, dwór z placem w Wilnie, który następnie odprzedał Kieżgajłłowi, biskupowi kijowskiemu (ML. 2).
7.753.159 = 157	W 1533 roku zapisał Wołpę i Duniłowicze królowi Zygmuntowi (ML. 2). W 1544 r. sprzedał dobra Holszańskie, Lebiedziewo i Chożową Zygmuntowi Augustowi i królowej Bonie, zapewniwszy jednakże sobie dożywocie na tych dobrach (ML. 2). W 1550 roku oddał mu Zygmunt August w dożywocie Holszany (zapewne część dóbr), które spadły na niego po śmierci Olbrychtowej Gasztołdowej (ML. 2). Biskup spisał testament w Wilnie 1551 r. (ML. 2). ¶ Zygmunt August zamienił z Radziwiłłem w 1558 r. dobra: Lebiedziewo, Chożową i Duniłowicze, który otrzymał po śmierci
7.753.160 = 157	biskupa Pawła Holszańskiego, na Kurzeńce (ML. 2).
7.753.161 = 93	¶ Książę Iwan Holszański,
7.753.162 = 66	najstarszy syn księcia Juriego Semenowicza Dlatego nazywany go najstarszym, że w działach jest wymienionym na czele innych braci.,
7.753.163 = 161	otrzymał w dziale Dubrowice.
7.753.164 = 168	Syn jego, Juri, począł się zwać Dubrowickim od Dubrowicy, którą po nim odziedziczył.
7.753.165 = 161	Iwan poniósł w 1481 r. w Kijowie śmierć z ręki kata za spisek, uknuty z książętami Olelkowiczami i Bielskim, mający na celu emigracyę do Moskwy i poddanie znacznego obszaru ziem litewskich w. ks. moskiewskiemu.
7.753.166 = 161	¶ Książę Iwan Juriewicz
7.753.167 & 166	z księżniczki Hanny Michajłówny Czartoryskiej, miał tylko jednego
7.753.168	syna Juriego
7.753.169	i córkę Wasilisę,
7.753.170 & 169	za ks. Michajłem Zasławskim i Mścisławskim.
7.753.171 = 177	¶ Opierając się na akcie, którym ks. Hrehory Iwanowicz Juriewicz Holszański zapisał w 1502 r.
7.753.172 & 171	żonie swej, ks. Juliannie,
7.753.173	córce ks. Iwana Jarosławicza 500 kóp lit. posagu, na Holszanach i Hłusku, oraz na akcie z 1522 r., w którym
7.753.174 = 168	ks. Juri Iwanowicz wzmiankowany jest
7.753.175	jako szwagier ks. Ostrogskiego (ML. 2 i Malin. i Przezdz.), zamieściłem w „Poczcie Rodów", że
7.753.176 = 166	książę Iwan Juriewicz, miał
7.753.177	dwóch synów: Hrehorego,
7.753.178 & 177	żonatego z księżniczką Jarosławiczówną
7.753.179 = 177	i Juriego, którego pierwszą
7.753.180 & 179	żoną była księżniczka Ostrogska.
7.753.181 = 176	Tymczasem z aktów powołanych przez p. J. Wolffa okazuje się, że ks. Iwan miał tylko jednego
7.753.182 = 164	syna Juriego, przez pomyłkę raz
7.753.183 = 182	Hrehorym nazwanego i że właśnie
7.753.184 = 183	tenże książę Juri,
7.753.185 & 184	żonaty był 1-o v. z ks. Julianną Iwanówną Jarosławiczówną,
7.753.186 & 184	a 2-o v. z ks. Maryą Andrzejówną Sanguszkówną.
7.753.187 = 170	¶ Książę Michaił Iwanowicz Juriewicz Zasławski i Mścisławski, zeznał 1520 roku zapis pewnej sumy
7.753.188 = 169	na rzecz swej żony, księżniczki Wasilisy,
7.753.189 = 166	córki ks. Iwana Juriewicza Holszańskiego, której również
7.753.190 = 187	zapisał w 1523 r. dwory Spiahło i Ozunicze Wobec tych dwóch zapisów, udowadniających jasno. że Wasilisa była córką. Iwana Juriewicza Holszańskiego, zdanie p. K. Pułaskiego, że Wasilisa, żona kniazia Mścisławskiego, była córką Juriego Iwanowicza Holszańskiegn, utrzymać się nie może. Jeżeli w testamencie kniazia Juriego jest wzmianka o jego „ziatiu" Mścisławskim, wówczas należy to tak rozumieć, że chodzi tu o jego szwagra, a nie o zięcia. (ML. 41).
7.753.191 = 164	¶ Książę Juri Iwanowicz Dubrowicki, odstąpił
7.753.192 = 94	stryjowi swemu, księciu Aleksandrowi Juriewiczowi Holszańskiemu, dobra, które otrzymał po bezpotomuej śmierci
7.753.193 = 95	stryjów: Wasila
7.753.194 = 100	i Juriego Holszańskich
7.753.195 = 191	i zeznał w Grodnie razem z tymże
7.753.196 = 94	stryjem Aleksandrem dział dóbr. Oba te akta potwierdził król Zygmunt w 1507 roku (ML 2 i 8).
7.753.197 = 194	¶ Książę Juri otrzymał w 1508 r. Kamienne i Borowe, w powiecie kijowskim, po zdrajcy Iwanie Glińskim (ML. 8). Uzyskał w 1509 r. od króla Zygmunta pozwolenie na jarmarki w Dubrowicy, w 1512 r. w jednej trzeciej części Stepania, której był właścicielem, a 1525 roku w Hłusku, który musiał odziedziczyć (ML. 8, 10 i 15).
7.753.198 = 197	¶ W przytoczonych aktach procesowych w dziele p. Wolffa, oraz z testamentu księcia Jerzego, okazuje się, że
7.753.199 = 198	książę Jerzy,
7.753.200 = 185	z pierwszej żony Julianny
7.753.201	miał synów: Iwana v. Janusza,
7.753.202	Fedora
7.753.203	i Włodzimierza,
7.753.204	oraz córki: Nastazyę,
7.753.205 & 204	żonę ks. Kuźmy Zasławskiego
7.753.206	i Bohdanę,
7.753.207 & 206	żonę księcia Fedora Michajłowicza Wiśniowieckiego;
7.753.208 = 186	z drugiej - Maryi Sanguszkówny
7.753.209	synów: Semena
7.753.210	i Andrzeja,
7.753.211	oraz córki: Maryę, żonę
7.753.212 & 211	1-o v. Andrzeja Montowtowicza,
7.753.213 & 211	2-o v. Michajła Tychnowicza Kozińskiego,
7.753.214 & 211	3-o v. księcia Andrzeja Kurbskiego,
7.753.215	Zofię,
7.753.216 & 215	żonę księcia Aleksandra Iwanowicza Połubińskiego, -
7.753.217	Annę,
7.753.218 & 217	żonę Olizara Kierdeja Mylskiego,
7.753.219	Fedorę,
7.753.220 & 219	żonę księcia Bohdana Fedorowicza Sołomereckiego
7.753.221	i Olenę,
7.753.222 & 221	żonę Pawła Iwanowicza Sapiehy (Op. Łuc. 2058 f. 14).
7.753.223 = 191	¶ Z synów księcia Juriego Iwanowicza Holszańskiego i Dubrowickiego:
7.753.224 = 201	Książę Iwan v. Janusz
7.753.225 = 203	i Włodzimierz Juriewicze Dubrowiccy, zapozwani zostali 1537 r.
7.753.226 = 208	przez macochę swą, Maryę Sanguszkównę, o wydanie dóbr, zapisanych jej przez męża. W 1541 r. oskarża ich znowu macocha o różne krzywdy, które jej wyrządzili (ML. 33, 29 i 30).
7.753.227	W 1540 i 1541 roku procesują się oni z Ostrogskim o Stepań i o dobra macierzyste ks. Ilii Ostrogskiego, który zmarł, nie pozostawiwszy męskiego potomstwa (ML. 29).
7.753.228 = 224	¶ Książę Iwan v. Janusz Dubrowicki, 1540 r. stolnik litewski, dzierżawca horwolski, został 1542 roku wojewodą kijowskim i otrzymał nowe nadanie na włość horwolską (ML. 53). W 1546 r. piastował godność wojewody trockiego, 1547 r. zaś otrzymał starostwo mohilewskie. Umarł w 1549 r., nie pozostawiwszy z żony
7.753.229 & 228	Elżbiety Radziwiłłównej potomstwa.
7.753.230	Że nie pozostawił potomstwa, dowodem tego jest sprawa, którą miał 1550 r. z Iwanem Sołtanowiczem
7.753.231 = 209	kniaź Semen,
7.753.232 = 224	brat przyrodni zmarłego Iwana, o odziedziczone po tymże dobra Stankowskie (ML. 65).
7.753.233 = 225	¶ Książę Włodzimierz Juriewicz,
7.753.234	brat Janusza, był sprawcą województwa kijowskiego 1543 r.
7.753.235 & 233	Żona jego księżniczka Maryna Wasilówna Sołomerecka.
7.753.236 = 209	Książę Semen Juriewicz Dubrowicki i Holszański zgubił 1548 r. swój sygnet, o czem
7.753.237 = 236	matka Semena,
7.753.238 = 208	Marya Sanguszkówna, podaje do akt zawiadomienie (ML. 48).
7.753.239 = 237	W 1551 r. procesują się Semen i jego matka z ziemianami kijowskimi, o różne roszczone do nich pretensye (ML. 65).
7.753.240 = 239	W 1554 roku podpisał Semen przymierze, zawarte przez Zygmunta Augusta z Aleksandrem, wojewodą wołoskim (Źr. Dziej. X). Stolnikiem litewskim widzimy go pod 1556 rokiem, w którym też umarł, jako ostatni męzki potomek swego rodu.
7.753.241 & 240	Zoną jego miała być Hanna Jerzówna Radziwiłłówna,
7.753.242	kasztelanka wileńska.