![]() ГИНКИ - Rodzina: Hinek (także: Hynek) Herb: Topór Wstęp: dziedziczyli pierwiastkowo na Gorynicach, w powiecie proszowskim i Zagorzanach i Hinkowie, w powiecie wiślickim Pisali się: z Gorynic, z Gorynic, z Gorynic, z Mielczyc, Z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Zagorzan, z Zagorzan, ****** ****** І Marcin Гинек z Unienia Druga linia Hinków dziedziczyła na Unieniu, w powiecie łęczyckim. Już do nich należał pewno Marcin z Unienia, podsędek łęczycki 1478 r. ІІ
Ян син Марціна Гинек
ротмістр поточної оборони, а також ленчицьий підкоморій у 1 5 00 -1 5 0 8 рр.ІІna uniwersytecie krakowskim 1475 r., zwał się już Janem Hinkiem z Unienia i był podkomorzym łęczyckim 1501 r. (M. 19 f. 35). Цікаво, що у цій родині підкоморієм був і брат Пйотра Станіслав, який посів цей уряд після батька і тримав його аж до 1533 р. Див.: Urzędnicy województwłęczyckiego і sieradzkiego X V I-X V III wieku. Spisy. - № 4 6 9 ,4 7 0 . - S. 79.
ІІІ
Станіслав, син Яна, Гинек Stanisław Hinek z Unienia, rotmistrz królewski 1503 r., dworzanin królewski 1505 r. (Teka Paw. I), prawdopodobnie po ojcu podkomorzy łęczycki, otrzymał 1511 r. konsens królewski, na wykupienie z rąk Strusa starostwa chmielnickiego, a z rąk Węgorzewskiej, starostwa lelowskiego (M. 25 f. 50 i 26 f. 71). Stanisław, Zygmunt, Bartłomiej i Piotr, w sprawie których z Saczyńskim 1515 r., nakazany został zakład 200 grzywien (AGZ. X). W 1517 r. był jeszcze rotmistrzem królewskim (AGZ. X). W 1527 r. zabezpieczył posag żonie, Zofii z Lasek i Zimnej wody. W 1534 r. już nie żył (M. 42 f. 319 i 49 f. 54). Z tejże Zofii synowie jego: Kazimierz i Stanisław, 1503 р. король Олександр зробив запис на сум у в 1000 угорських флоренів на місті Смотрич, що у Подільській землі, своєму покоєвому Станіславові Гинку, синові ротмістра Яна і брату майбутнього підкоморія Пйотра4. Цей запис дав зм огу швидко адаптуватися частині цієї родини на новій для себе території і зробити урядницьку кар’єру на Поділлі. Хоча, найімовірніш е, тут мало значення вдале одруження Пйотра із Зофією Кірдеївною, дідичкою Оринина, яка була останньою спадкоємницею родини Кірдеїв, дід якої Грицько був тривалий час у середині XV ст. подільським воєводою 5, а його дві доньки двічі одружувалися з місцевими шляхтичами. Якщо поглянути на перелік подільських урядників упродовж кінця XV - початку 70 -х років XVI ст. (за винятком урядів старости , каштеляна і воєводи, які належали до найпрестижніших і які посідали переважно за винятком окремих осіб, представники впливових і заможних можновладних родин з теренів Малопольщі та Р у сі), то левова частка номінацій нарешту урядів у Подільському воєводстві у X V I ст. була роздана представникам саме військової шляхти, яка на руських землях Корони Польської несла службу. 2 Urzędnicy podolscy XIV -XV III wieku. Spisy. - № 3 9 8 ,4 0 0 -4 0 3 . - S. 9 4 - 9 5 . 3 Ibidem. - № 3 9 7 ,3 9 9 . - S. 94. 4 M RPS. - Pars Ш. - № 7 5 3 . 5 Białkowski L. Podole w X V I w. Rysy społeczne i gospodarcze. - S. 150. Zygmunt Bartłomiej Пьотр, син Яна, Гинек Stanisław, Zygmunt, Bartłomiej i Piotr, w sprawie których z Saczyńskim 1515 r., nakazany został zakład 200 grzywien (AGZ. X). Певною цікавинкою в урядницькій ієрархії Подільського воєводства є той факт, що уряд підкоморія, пов’язаний з вирішенням справ щодо роз межуванням володінь, протягом X V I ст., посідали шляхтичі, які мали до свід служби у війську (були ротмістрами). Зокрема це Пйотр Гинек з Унєня (Ленчицька земля) у 1 5 1 0 -1 5 2 7 рр.1, Миколай Іскшицький у 1 5 3 6 -1 5 4 0 рр. (див. вище), Ян Гербурт з Фельштина у 1 5 4 0 -1 5 5 2 рр., Геронім Сенявський у 1 5 5 3 -1 5 6 9 рр. та Миколай Творовський з Бучача у 1 5 7 0 -1 5 9 3 рр.1 2 Імовір но, і Анджей Свирч із Нового Двору, підкоморій у 1 5 0 0 -1 5 1 0 рр., та Міхал П ясецький були також пов’язані з військом3. Вирішальну роль у цих номінаціях, очевидно, відігравала протекція гетьманів або можновладців, у ротах яких вони несли службу. Kazimierz i Stanisław, nabyli 1539 r. od sióstr swoich stryjecznych, córek Piotra, część ich na Unieniu i Ostrowie (Zs. Kamień. 3598). ¶ Kazimierz, dworzanin królewski, zabezpieczył posag żonie Dorocie 1558 r. W 1537 r. był dzierżawcą podborskim i kamionopolskim. Pozostałe po nim dzieci: Andrzej, Stanisław, Jan, Zofia i Jadwiga, wezwane 1568 r., do oddania młyna w Zimnowodzie (M. 63 f. 77 i 91 f. 477; AGZ. X). ¶ Piotr Hinek z Unienia, podkomorzy kamieniecki 1510 r., procesował się 1527 r. z bratem swoim Stanisławem, podkomorzym łęczyckim. Z Zofii Kierdejówny z Orynina, córki jego: Anna, żona 1-o v. Pawła Piaseckiego v. Przezwockiego, 2-o v. Leonarda Jacimirskiego i Katarzyna, żona 1-o v. Pawła Klusa, 2-o v. Mikołaja Karabczowskiego, dopełniły 1532 r. działu dóbr ojczystych, Orynina i Rzepiniec i macierzystych, M. Bakoty i wsi Uszycy, Tyrakowej, Stupiniec i Chodykowiec (AGZ. X; St. Pr. P. Pom. VI. 124; Gr. Kamieniec. z 1705 r. i Zs. Kamieniec. z 1532 r.). Piotr miał wprawdzie syna Eustachego, ale ten zmarł bezpotomnie (Zs. Kamieniec. 3598, 3599 i 5999). ¶ Z Unienia, a nawet czasem Unieńskim pisał się Mikołaj Hinek, podstarości lwowski 1540 r. Barbara z Unienia, córka Adama Hinka z Mielczyc, wdowa po Piotrze Dedyńskim, zapisała 1593 r. Uherce Jezuitom sokalskim (AGZ. X. 2594; Zs. Sanoc. 8 f. 38). Ona i brat jej zapewne, Jan Hynek, spadkobiercy po Stanisławie Michałowskim, odstąpili zastaw Barysza przed 1584 r. Skotnickiemu (Gr. Halic. IV f. 1381). ¶ Mikołaj Uniński, Jan Uniński Hinek i Kazimierz Hinek, są dziedzicami Unienia, części Ostrówka, Lubianki, Olszówki i Głębokiego, w łęczyckiem, 1576 roku (Paw.). ¶ Aleksandra Hinkówna za Markiem Gdeszyńskim 1644 r. Zygmunt Topór Hynek, sędzia wojskowy i chorąży roty pancernej, został łowczym podlaskim 1660 roku, a kasztelanem czchowskim 1672 r. W 1661 r. otrzymał konsens królewski, na wykupienie starostwa drohickiego od Ossolińskiego, a 1663 r. na wykupienie z rąk Komorowskich wójtostwa stobnickiego. W 1669 r. został podczaszym przemyskim, ale nominacya ta do skutku nie doszła. W 1672 r. wspólnie z żoną, Eufrozyną z Ossolińskich, otrzymał konsens królewski, na odstąpienie Krościenka, w ziemi sanockiej, Andrzejowi Hinkowi, który po nim w tymże roku został łowczym podlaskim (M. 201 f. 436 i 209 f. 120; Sig. 3 f. 74; 5 f. 32; 11 f. 104; 12 f. 7). ¶ Jerzy, kasztelanic czchowski, zastawił 1693 r. Księżemosty i Klęczany Zdziarskiemu (Gr. Przem.). Teresa, córka kasztelana, żona 1-o v. Franciszka Ksawerego Dunina, chorążego buskiego; 2-o v. N. Madalińskiego, chorążego wieluńskiego 1703 r. (Czerniech. f. 400). ¶ Andrzej, łowczy podlaski 1672 r., żonaty 1-o v. z Teresą z Koziegłów Giebułtowską 1677 r., 2-o v. z Anną z Siennowa Krzeczowską, wraz z którą procesował 1693 r. plebana w Krościenku, o pobicie służby (Zap. Lub. 56 f. 490). Córki jego: Róża, za Andrzejem Bonin Sławianowskim, podczaszym inflanckim, Maryanna, Anna i Marcyanna 1726 r. Syn zaś Dominik, łowczy podlaski, procesował Stadnickiego 1719 r. (Bracł. XV f. 1738 i Woł. XI f. 1006). Ożeniony 1708 r. z Barbarą z Roganowa Finkówną, pozostawił córki: Rozalię, 1-o v. za Władysławem Lipińskim, vicesgerentem grodzkim kamienieckim 1729 r., 2-o v. za Krzysztofem Rzeszowskim, podstolim trembowelskim 1734 r., 3-o v. za Franciszkiem Darowskim, generałem wojsk rosyjskich 1741 r., Marcyannę, za Józefem Małszewskim 1736 r. i Maryannę, za Józefem Strzałkowskim 1736 r., które kwitowały 1742 r. Potockich (Gr. Kamieniec.). Anna, żona Aleksandra Grabkowskiego 1714 roku (Gr. Chęcińs.). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Adam i Jan, bracia, pisali się z województwem sandomierskiem, na elekcyę Jana III-go. Z nich Jan, łowczy nadworny koronny 1688 r., zmarły 1699 r., żonaty był z Zofianną z Marchockich, córką Michała Ścibora Marchockiego, miecznika przemyskiego i Reginy z Konarskich (Zap. Lub. 57 f. 321). ¶ Jan, syn łowczego, urodzony z Zofii Truskolaskiej, ożeniony z Dorotą Gawrońską, pozostawił córkę Helenę, za Aleksandrem Borkowskim 1780 r. (Gr. Halic. Rel. 314 f. 1190) i synów: Stanisława i Leona, wylegitymowanych ze szlachectwa w grodzie halickim 1782 r. Synami też łowczego musieli być: Józef i Kajetan, wierzyciele Potockich, spadkodawcy Stanisława i Leona (For. Nob. Lwow. z 1840 r.). ¶ Adam, brat łowczego, z żony Katarzyny z Przyłęckich, 1-o v. Michałowej Stradomskiej, pozostawił syna Antoniego i córkę Annę, których wraz ze stryjem kwitował Reklewski 1692 r. ¶ Aleksander, z pisarza grodzkiego, podstarości i sędzia grodzki lwowski, syn Jacka i Jadwigi Grzymalanki, wnuk Mikołaja i Urszuli Secygniowskiej, nabył 1740 r. część Podlisek i Wiszenki, a 1752 r. część Chlipla i Wólki Chlipelskiej (Zs. Przem.) i pozostawił z pierwszej żony, Anny Michałowskiej: Różę, 1-o v. Łukaszowę Sadowską, 2-o v. Janowę Białoskórską; z drugiej zaś, Zofii Białoskórskiej, Jadwigę Romanowę Lisowską, Barbarę Adamowę Wisłocką, Mikołaja, ożenionego z Domicellą Wojutyńską, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim i Jerzego, żonatego z Eleonorą z Bielskich, wdową po Aleksandrze Franciszku Skarbku, obu bezdzietnych. ¶ Mikołaj Hinko, sędzia ziemski witebski, umarł przed 1677 r. w więzieniu w Moskwie (V: L.). |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > Г >