Гинки

 

ГИНКИ - 
Rodzina: Hinek (także: Hynek)
Herb: Topór
Wstęp: dziedziczyli pierwiastkowo na Gorynicach, w powiecie proszowskim i Zagorzanach i Hinkowie, w powiecie wiślickim

Pisali się: z Gorynic, z Gorynic, z Gorynic, z Mielczyc, Z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Unienia, z Zagorzan, z Zagorzan,

******

Akta proszowskie z 1383 r. wspominają o Mikołaju z Gorynic (St. Pr. P. Pom. VIII), który jako Mikołaj z Zagorzan, był burgrabią krakowskim 1405 roku. Synowie jego: Hinek i Jan. Hinek piszący się 1419 r. z Zagorzan, następnie już 1420 r. z Gorynic, dzierżawił Tęczyn 1421 r. (H. 1642, 1697 i 1779). Jego synami byli: Jan na uniwersytecie krakowskim 1444 r., Mikołaj, Hynek, kanonik kielecki i Piotr, dziedzice Gorynic za czasów Długosza. Mikołaj, dziedzic Gorynic i Ostrążnicy, miał dwóch synów: Mikołaja i Hinka, których skarżą 1491 i 1493 r. Paczołtowski i Pirocki o napad (H. 4379, 80 i 93). ¶ Jan Goryniecki karany 1518 r. za niedopuszczenie egzekucyi Niesułowskiemu w Gorynicach i Ostrążnicy. Elżbieta z Gorynic, żona Szczęsnego Dembińskiego, pozwana 1539 r. o Gorynice przez Piotra Zagorzeńskiego i Zbigniewa Hynka (Coll. Crac. 30 f. 370). Dorota, [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] siostra Mikołaja Hinka, wdowa 1492 r. po Janie z Brzezinki, kasztelanie oświecimskim. ¶ Jan, syn Mikołaja, burgrabiego krakowskiego, piszący się z Zagorzan, na uniwersytecie krakowskim 1402 r., starosta biecki 1437 r., ochmistrz królowej Zofii 1440 r. i jej stolnik 1446 r. (AGZ. XI), w końcu kasztelan zawichostki 1453 r. Synowie jego: Jan na uniwersytecie krakowskim 1434 r., kanonik u Św. Idziego w Krakowie 1444 r., altarysta kolegiaty Św. Stanisława na zamku krakowskim; Piotr na uniwersytecie krakowskim 1451 r., kustosz Św. Idziego pod zamkiem krakowskim i pewnie Hynek i Maciej, bo wszyscy czterej dziedzice Zagorzan za czasów Długosza. Oprócz tego Hinek był dziedzicem Kuchar, a Maciej - Żegocina i Hinkowa. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Zbigniew, Stanisław i Maciej, sprzedali Zagorzany Gnojeńskiemu, o co pozwała ich 1519 r. siostra ich Anna Kołaczkowska i Jakubowski, nabywca praw od brata ich stryjecznego Piotra, pragnąc odkupić tę wieś na mocy prawa bliższości (St. Pr. P. Pom. VI. 170). ¶ Zbigniew, właściciel Kuchar, nabył Żegocin od Gnoińskiego 1517 r., który natychmiast odprzedał Gołuchowskiemu. W tymże samym roku zabezpieczył posag żonie Katarzynie (Zap. Zs. Wiśl. I f. 727, 729, 744 i 751). Jego synami być musieli: Jan, Piotr, Andrzej i Jakób Hinkowie, właściciele Kuchar 1576 r. (Paw.). ¶ 

******

І


Marcin Гинек z Unienia
Druga linia Hinków dziedziczyła na Unieniu, w powiecie łęczyckim. Już do nich należał pewno Marcin z Unienia, podsędek łęczycki 1478 r.


ІІ

Ян син Марціна Гинек
ротмістр поточної оборони, а також ленчицьий підкоморій у 1 5 00 -1 5 0 8 рр.ІІna uniwersytecie krakowskim 1475 r., zwał się już Janem Hinkiem z Unienia i był podkomorzym łęczyckim 1501 r. (M. 19 f. 35). 
Цікаво, що у цій родині підкоморієм був і брат Пйотра Станіс­лав, який посів цей уряд після батька і тримав його аж до 1533 р. Див.: Urzędnicy województwłęczyckiego і sieradzkiego X V I-X V III wieku. Spisy. - № 4 6 9 ,4 7 0 . - S. 79.

ІІІ



Станіслав, син Яна, Гинек
Stanisław Hinek z Unienia, rotmistrz królewski 1503 r., dworzanin królewski 1505 r. (Teka Paw. I), prawdopodobnie po ojcu podkomorzy łęczycki, otrzymał 1511 r. konsens królewski, na wykupienie z rąk Strusa starostwa chmielnickiego, a z rąk Węgorzewskiej, starostwa lelowskiego (M. 25 f. 50 i 26 f. 71). 
Stanisław, Zygmunt, Bartłomiej i Piotr, w sprawie których z Saczyńskim 1515 r., nakazany został zakład 200 grzywien (AGZ. X). 
W 1517 r. był jeszcze rotmistrzem królewskim (AGZ. X). W 1527 r. zabezpieczył posag żonie, Zofii z Lasek i Zimnej wody. W 1534 r. już nie żył (M. 42 f. 319 i 49 f. 54). Z tejże Zofii synowie jego: Kazimierz i Stanisław,
 1503 р. король Олександр зробив запис на сум у в 1000 угорських флоренів на місті Смотрич, що у Подільській землі, своєму покоєвому Станіславові Гинку, синові ротмістра Яна і брату майбутнього підко­морія Пйотра4. Цей запис дав зм огу швидко адаптуватися частині цієї
родини на новій для себе території і зробити урядницьку кар’єру на По­діллі. Хоча, найімовірніш е, тут мало значення вдале одруження Пйотра із Зофією Кірдеївною, дідичкою Оринина, яка була останньою спадко­ємницею родини Кірдеїв, дід якої Грицько був тривалий час у середині
XV ст. подільським воєводою 5, а його дві доньки двічі одружувалися з місцевими шляхтичами.
Якщо поглянути на перелік подільських урядників упродовж кінця XV - початку 70 -х років XVI ст. (за винятком урядів старости , каштеляна і воєводи, які належали до найпрестижніших і які посідали переважно за винятком окремих осіб, представники впливових і заможних можновлад­них родин з теренів Малопольщі та Р у сі), то левова частка номінацій нарешту урядів у Подільському воєводстві у X V I ст. була роздана представ­никам саме військової шляхти, яка на руських землях Корони Польської несла службу.
2 Urzędnicy podolscy XIV -XV III wieku. Spisy. - № 3 9 8 ,4 0 0 -4 0 3 . - S. 9 4 - 9 5 .
3 Ibidem. - № 3 9 7 ,3 9 9 . - S. 94.
4 M RPS. - Pars Ш. - № 7 5 3 .
5 Białkowski L. Podole w X V I w. Rysy społeczne i gospodarcze. - S. 150.
Zygmunt
Bartłomiej 
Пьотр, син Яна, Гинек
Stanisław, Zygmunt, Bartłomiej i Piotr, w sprawie których z Saczyńskim 1515 r., nakazany został zakład 200 grzywien (AGZ. X). 
Певною цікавинкою в урядницькій ієрархії Подільського воєводства є той факт, що уряд підкоморія, пов’язаний з вирішенням справ щодо роз­
межуванням володінь, протягом X V I ст., посідали шляхтичі, які мали до­
свід служби у війську (були ротмістрами). Зокрема це Пйотр Гинек з Унєня
(Ленчицька земля) у 1 5 1 0 -1 5 2 7 рр.1, Миколай Іскшицький у 1 5 3 6 -1 5 4 0 рр.
(див. вище), Ян Гербурт з Фельштина у 1 5 4 0 -1 5 5 2 рр., Геронім Сенявський
у 1 5 5 3 -1 5 6 9 рр. та Миколай Творовський з Бучача у 1 5 7 0 -1 5 9 3 рр.1 2 Імовір­
но, і Анджей Свирч із Нового Двору, підкоморій у 1 5 0 0 -1 5 1 0 рр., та Міхал П ясецький були також пов’язані з військом3. Вирішальну роль у цих номіна­ціях, очевидно, відігравала протекція гетьманів або можновладців, у ротах яких вони несли службу.



Kazimierz i Stanisław, nabyli 1539 r. od sióstr swoich stryjecznych, córek Piotra, część ich na Unieniu i Ostrowie (Zs. Kamień. 3598). ¶ Kazimierz, dworzanin królewski, zabezpieczył posag żonie Dorocie 1558 r. W 1537 r. był dzierżawcą podborskim i kamionopolskim. Pozostałe po nim dzieci: Andrzej, Stanisław, Jan, Zofia i Jadwiga, wezwane 1568 r., do oddania młyna w Zimnowodzie (M. 63 f. 77 i 91 f. 477; AGZ. X). ¶ Piotr Hinek z Unienia, podkomorzy kamieniecki 1510 r., procesował się 1527 r. z bratem swoim Stanisławem, podkomorzym łęczyckim. Z Zofii Kierdejówny z Orynina, córki jego: Anna, żona 1-o v. Pawła Piaseckiego v. Przezwockiego, 2-o v. Leonarda Jacimirskiego i Katarzyna, żona 1-o v. Pawła Klusa, 2-o v. Mikołaja Karabczowskiego, dopełniły 1532 r. działu dóbr ojczystych, Orynina i Rzepiniec i macierzystych, M. Bakoty i wsi Uszycy, Tyrakowej, Stupiniec i Chodykowiec (AGZ. X; St. Pr. P. Pom. VI. 124; Gr. Kamieniec. z 1705 r. i Zs. Kamieniec. z 1532 r.). Piotr miał wprawdzie syna Eustachego, ale ten zmarł bezpotomnie (Zs. Kamieniec. 3598, 3599 i 5999). ¶ Z Unienia, a nawet czasem Unieńskim pisał się Mikołaj Hinek, podstarości lwowski 1540 r. Barbara z Unienia, córka Adama Hinka z Mielczyc, wdowa po Piotrze Dedyńskim, zapisała 1593 r. Uherce Jezuitom sokalskim (AGZ. X. 2594; Zs. Sanoc. 8 f. 38). Ona i brat jej zapewne, Jan Hynek, spadkobiercy po Stanisławie Michałowskim, odstąpili zastaw Barysza przed 1584 r. Skotnickiemu (Gr. Halic. IV f. 1381). ¶ Mikołaj Uniński, Jan Uniński Hinek i Kazimierz Hinek, są dziedzicami Unienia, części Ostrówka, Lubianki, Olszówki i Głębokiego, w łęczyckiem, 1576 roku (Paw.). ¶ Aleksandra Hinkówna za Markiem Gdeszyńskim 1644 r. Zygmunt Topór Hynek, sędzia wojskowy i chorąży roty pancernej, został łowczym podlaskim 1660 roku, a kasztelanem czchowskim 1672 r. W 1661 r. otrzymał konsens królewski, na wykupienie starostwa drohickiego od Ossolińskiego, a 1663 r. na wykupienie z rąk Komorowskich wójtostwa stobnickiego. W 1669 r. został podczaszym przemyskim, ale nominacya ta do skutku nie doszła. W 1672 r. wspólnie z żoną, Eufrozyną z Ossolińskich, otrzymał konsens królewski, na odstąpienie Krościenka, w ziemi sanockiej, Andrzejowi Hinkowi, który po nim w tymże roku został łowczym podlaskim (M. 201 f. 436 i 209 f. 120; Sig. 3 f. 74; 5 f. 32; 11 f. 104; 12 f. 7). ¶ Jerzy, kasztelanic czchowski, zastawił 1693 r. Księżemosty i Klęczany Zdziarskiemu (Gr. Przem.). Teresa, córka kasztelana, żona 1-o v. Franciszka Ksawerego Dunina, chorążego buskiego; 2-o v. N. Madalińskiego, chorążego wieluńskiego 1703 r. (Czerniech. f. 400). ¶ Andrzej, łowczy podlaski 1672 r., żonaty 1-o v. z Teresą z Koziegłów Giebułtowską 1677 r., 2-o v. z Anną z Siennowa Krzeczowską, wraz z którą procesował 1693 r. plebana w Krościenku, o pobicie służby (Zap. Lub. 56 f. 490). Córki jego: Róża, za Andrzejem Bonin Sławianowskim, podczaszym inflanckim, Maryanna, Anna i Marcyanna 1726 r. Syn zaś Dominik, łowczy podlaski, procesował Stadnickiego 1719 r. (Bracł. XV f. 1738 i Woł. XI f. 1006). Ożeniony 1708 r. z Barbarą z Roganowa Finkówną, pozostawił córki: Rozalię, 1-o v. za Władysławem Lipińskim, vicesgerentem grodzkim kamienieckim 1729 r., 2-o v. za Krzysztofem Rzeszowskim, podstolim trembowelskim 1734 r., 3-o v. za Franciszkiem Darowskim, generałem wojsk rosyjskich 1741 r., Marcyannę, za Józefem Małszewskim 1736 r. i Maryannę, za Józefem Strzałkowskim 1736 r., które kwitowały 1742 r. Potockich (Gr. Kamieniec.). Anna, żona Aleksandra Grabkowskiego 1714 roku (Gr. Chęcińs.). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Adam i Jan, bracia, pisali się z województwem sandomierskiem, na elekcyę Jana III-go. Z nich Jan, łowczy nadworny koronny 1688 r., zmarły 1699 r., żonaty był z Zofianną z Marchockich, córką Michała Ścibora Marchockiego, miecznika przemyskiego i Reginy z Konarskich (Zap. Lub. 57 f. 321). ¶ Jan, syn łowczego, urodzony z Zofii Truskolaskiej, ożeniony z Dorotą Gawrońską, pozostawił córkę Helenę, za Aleksandrem Borkowskim 1780 r. (Gr. Halic. Rel. 314 f. 1190) i synów: Stanisława i Leona, wylegitymowanych ze szlachectwa w grodzie halickim 1782 r. Synami też łowczego musieli być: Józef i Kajetan, wierzyciele Potockich, spadkodawcy Stanisława i Leona (For. Nob. Lwow. z 1840 r.). ¶ Adam, brat łowczego, z żony Katarzyny z Przyłęckich, 1-o v. Michałowej Stradomskiej, pozostawił syna Antoniego i córkę Annę, których wraz ze stryjem kwitował Reklewski 1692 r. ¶ Aleksander, z pisarza grodzkiego, podstarości i sędzia grodzki lwowski, syn Jacka i Jadwigi Grzymalanki, wnuk Mikołaja i Urszuli Secygniowskiej, nabył 1740 r. część Podlisek i Wiszenki, a 1752 r. część Chlipla i Wólki Chlipelskiej (Zs. Przem.) i pozostawił z pierwszej żony, Anny Michałowskiej: Różę, 1-o v. Łukaszowę Sadowską, 2-o v. Janowę Białoskórską; z drugiej zaś, Zofii Białoskórskiej, Jadwigę Romanowę Lisowską, Barbarę Adamowę Wisłocką, Mikołaja, ożenionego z Domicellą Wojutyńską, wylegitymowanego ze szlachectwa 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim i Jerzego, żonatego z Eleonorą z Bielskich, wdową po Aleksandrze Franciszku Skarbku, obu bezdzietnych. ¶ Mikołaj Hinko, sędzia ziemski witebski, umarł przed 1677 r. w więzieniu w Moskwie (V: L.).
Comments