Pan Paszko Jałowicki świadczy 1463 roku w Łucku, przy działach ks. Zbaraskich. Pan Iwaszko i pan Jacko Jełowiccy, obecni w Krzemieńcu 1469 r., przy sprzedaży Nowosielec. Tenże sam Iwaszko, czy też inny, żyje 1497 r. Hniewosz Iwaszkowicz sprzedał 1522 r. Wołkoszów ks. Ostrogskiemu, a stawił 1528 roku, na popis ziemi wołyńskiej, pięć koni (Arch. Sang.). ¶ Pan J. Wolff, na mocy faktu, że Hniewosz posiadał czwartą część schedy ks. Andrzeja Sanguszki w Derni, Oderadach i Moszczenicy, po Paszku Dochnowiczu, której trzy czwarte posiadał syn ks. Andrzeja, twierdzi, że Iwaszko Jełowicki, ojciec Hniewosza, ożeniony był z córką ks. Andrzeja Sanguszki i Chreptowiczównej, że zaś znaną jest tylko jedna ich córka, ks. Anna Bohuszowa Korecka, więc przypuszcza, że ona była wpierw za Jełowickim. Twierdzenie to jest niemożliwe z tego powodu, że ks. Andrzej Sanguszko, nieletni jeszcze w 1501 r., zaślubił dopiero około 1507 r. Hannę Chreptowiczównę, więc wnukiem jego nie mógł być Hniewosz Jełowicki, sprzedający już samodzielnie Wołkoszów Ostrogskiemu 1522 r. Raczej przypuścić by można, że Iwan Jełowicki był żonaty z córką Paszka Dochnowicza i stąd syn jego Hniewosz posiadał po matce czwartą część jej ojcowizny, lub też, że Hniewosz Jełowicki, żonaty był z córką ks. Andrzeja Sanguszki, która mu wniosła czwartą część swej macierzyzny. ¶ Hniewosz świadczył 1545 r. na testamencie Sanguszkowej (Arch. Sang. III i IV). W latach 1533-1538 procesował się z ks. Zasławską, o kilku służebnych ludzi, wydanie których polecił Zasławskiej król Zygmunt, listem swoim z 1538 roku. W liście tym Hniewosz nazwany ziemianinem wołyńskim (ML. 20, 30 i 37). Hniewosz, właściciel Kamienicy i Turykowicz, w powiecie krzemienieckim 1545 r. (Rew. Z. Krzem.), pozostawił czterech synów: Antoniego, Fedora, zmarłego przed 1565 r., Dymitra i Sawę, wszystkich żyjących na Wołyniu 1557 r. (M. 90 f. 292). Dopełnili oni w Krzemieńcu 1567 r., działu dóbr po ojcu pozostałych, a składających się ze wsi: Łanowce, Młynowce, Oryszkowce, Zaburzany, Płoska, Kamienica, Turykowce, Piratyń, Zagórze, Zabłocie, Mirohoszcze, Milcze i Nosowice (Gr. i Zs. Krzemien. z 1568 r.). Córki Hniewosza: Bohdanna wyszła 1554 r. za Michała Jełowicza Malińskiego (Kniaź.), marszałka hospodarskiego 1579 r. (Zs Łuck.), a Nastazya była żoną Jerzego Staszewskiego. ¶ Żyjący w 1565 r. bracia, Antoni; Dymitri i Sawa, obowiązują się wypłacić siostrze swej Nastazyi, 400 kóp groszy posagu. Wymienieni trzej bracia, ziemianie krzemienieccy, procesują się w tymże roku z Wiśniowieckimi, o najazd na Łanowce (Op. Łuck. 2039). Ze sprawy tej widać, że oprócz Łanowiec, należały do nich i Kuskowce, Kornaczówka, Nowosiołki i Zarudza (Arch. I. Z. Ros. VI. 1). ¶ Antoni Hniewoszewicz Jełowicki, 1566 r. sędzia krzemieniecki, właściciel 1583 r. Kamienicy i siedmiu wsi, w powiecie krzemienieckim, a Wojsiecza i Mosary, w powiecie łuckim (Jabł.), żonaty z Eudoksyą N., która wniosła 1566 roku skargę na Montołta, o ograbienie jej poddanego (Op. Łuc. 2040). Drugą żoną jego była Raina Łahodowska 1586 r. (Zs. Łuckie). Synów jego trzech: Michał, Mikołaj i Andrzej, oraz córki: Zofia, żona 1-o v. Wacława Wielhorskiego, 2-o v. Stanisława Wilama, Barbara, za Hrehorym Kołmowskim i Katarzyna, 1-o v. Chomiakowa, 2-o v. Hawryłowa Hostska 1584 roku (Woł. IV f. 195; V A f. 177 i VII A f. 192). ¶ Michał, syn Antoniego, procesuje się 1593 r. z Firlejami, o zbiegłych poddanych (Woł. i f. 8). ¶ Mikołaj, syn Antoniego, pozwany 1590 r. wraz z sukcesorami i opiekunami majątku pozostałego po Antonim, przez Rużyńską, o wydzielenie jej działu po matce w Wojszycach (Woł. 1 f. 11). Spisał testament w Lublinie 1606 r., a umarł 1607 r., w którym pozostała po nim wdowa wydzierżawiła Mikitycze (Arch. I. Z. Ros. VI. 1). Żonaty z ks. Aleksandrą Iwanówną Czartoryską, 1-o v. Łabuńską, 3-o v. Siemaszkową, której w 1600 r. zapisał 15,000 fl. na Piratynie (Zs. Łuckie), pozostawił z niej synów: Aleksandra, Jerzego, Mikołaja i Andrzeja, których wraz z matką pozwała Dorota Dymitrowa Jełowicka 1611 r., o rozgraniczenie gruntów Nosowickich, od Mokowskich. Z nich, nie żyli juz Jerzy i Mikołaj w 1628 roku, w którym pozostałych przy życiu dwóch braci procesowała Wołyńcowa o 15,000 fl. (Woł. II f. 910 i V B f. 258), Aleksander i Andrzej; właściciele Piratyna, Michałkowa i Turykowicz. ¶ Aleksander, syn Mikołaja, wojski krzemieniecki; spisał testament w Piratynie 1647 r. i umarł tegoż roku (Gr. Krzemien.). Żonaty z Eufrozyną Pociejówną, której zapisał 2,000 fl. na całym swym majtku 1623 r., a wspólnie z którą otrzymał 1639 roku konsens królewski, na wykupienie Sierkowszczyzny, w województwie kijowskiem, z rąk Turobojskiego (M. 184 f. 44). ¶ Andrzej, syn Mikołaja, zeznał 1633 r. w grodzie krzemienieckim zapis dożywocia z żoną, Reginą z Pstrychkoni Pstrokońską, córką Stanisława, która będąc już wdową, zeznała 15-go Stycznia 1667 roku testament i wkrótce umarła (Gr. Krzemien.). Dzieci ich: Mikołaj Aleksander, Stefan, Katarzyna Iwanowa Deniskowa, Maryanna Krzysztofowa Morsztynowa i Joanna, procesują się 1669 r. w grodzie krzemienieckim z Katarzyną z Bołbasów Jełowicką. Oprócz nich, miał jeszcze Andrzej syna Marcina v. Marcyana Michała, wojskiego 1649 r. i podstarościego krzemienieckiego 1654 r., nie żyjącego już 1669 r., żonatego z wymienioną co dopiero Katarzyną Bołbasówną Rostocką, którą właśnie procesowało jego rodzeństwo 1669 r. (Woł. VII B f. 101 i Bracł. XV f. 1439). Syn jego Adam, v. Franciszek Adam, właściciel Rostok, procesował się z Sielawą 1673 r. Był on towarzyszem znaku pancernego marszałka Lubomirskiego i miał zapisać w pewnej sumie Rostoki Radlińskiemu, Dominikaninowi z Podkamienia, z którego to powodu sprawa między Radlińskim, a Żółkiewskim 1690 roku (Zap. Lub. 55 f. 221 i Woł. IX f. 1056). ¶ Konstanty Bożeniec Jełowicki, stolnik nowogrodzki, syn Adama, a wnuk Marcyana i Katarzyny z Bołbasów Rostockich, 1-o v. Żytyńskiej, procesuje 1717 r. wspólnie ze stryjem swoim Marcinem, Żytyńskich, Żółkiewskich i innych, o spadek po babce (Bracł. XV f. 1557). Syn jego Józef, przeciwko któremu manifestuje się Samuel 1721 r., o unieważnienie wystawionego na niego skryptu (Ibid. XV f. 1776). ¶ Aleksander v. Mikołaj Aleksander, brat Marcina, stolnik nowogrodzki 1672 roku, ożeniony z Eufrozyną Czeczelówną Nowosielecką, córką Wacława, której na dobrach swoich zabezpieczył 1668 r. 4,000 fl. (Gr. Krzem.), miał z niej córkę Katarzynę, za Adamem Konstantym Rohozińskim 1687 r. i syna Konstantego, procesującego Puzerowicza 1690 r. (Zap. Lub. 66 f. 892). Mikołaj Aleksander podpisał, z województwem wołyńskiem, elekcyę króla Michała. ¶ Do tej linii należy Józef, stolnikowicz nowogrodzki, zmarły we Lwowie 1795 r., po którym z żony, Katarzyny Szatkowskiej, zmarłej we Lwowie 1801 r., zostali: Stanisław, Jakób, Tekla i Maryanna. ¶ Dymitri Hniewoszewicz, ziemianin krzemieniecki, właściciel Mirohoszczy i Wolicy, w powiecie łuckim, a wspólnie z bratem Sawą, Łanowiec, Kuskowiec etc., w powiecie krzemienieckim (Arch. I. Z. Ros: VI. 1 i Jabł. f. 110), żonaty był z Dorotą Trojanówną z Orłowa, właścicielką Milczy, której zapisał testamentem dożywocie na całym swoim majątku (Woł. II f. 38 i 910; Jabł.). Syn jego Benedykt Dymitrowicz, posiadał wraz z matką 1608 r. Mirohoszcze i Lipki; zmarł zdaje się bezżennie. Dymitra córką być musiała Katarzyna ks. Stefanowa Porycka, która zapisała testamentem 1619 r. katedrze w Łucku 2,000 fl. O ten zapis pozwała 1624 r. kapituła Łucka jej sukcesorów, to jest Zacharyasza, Krzysztofa i Daniela (synów Sawy) i Aleksandra i Andrzeja (wnuków Antoniego). ¶ Sawa (Sawin) Hniewoszewicz, ziemianin krzemieniecki, właściciel Łanowiec, Kuskowiec, Kornaczówki, Nowosiołki i Zarudza 1575 r. (Arch. I. Z. Ros. VI. 1 i Jabł.), podsędek krzemieniecki 1570 r., wojski 1598 r. i horodniczy krzemieniecki 1600 r., żył jeszcze w 1603 r.; w którym procesował się z Bołharynem (Woł. 1 f. 1143). Żonaty z Dorotą Skaszewską, córką Jakóba, wspólnie z którą dopełnił działu Skaszowa 1589 r. (Zap. Lub. 5 f. 313), miał z niej synów czterech: Hieronima, Zacharyasza, Krzysztofa i Daniela. Wymienieni bracia dopełnili 1611 r. w Lublinie działu dóbr, po ojcu pozostałych (Zs. Krzem.), a wspólnie z Aleksandrem i Andrzejem Jełowickimi, o których wyżej, jako właściciele Jełowicz, Worsynia i Kotelowa, uzyskali 1627 r. wyrok przeciwko książętom Rużyńskim, Isajkowskiemu i Słuckiemu, aby po okazaniu praw do dóbr tych im przysługujących i odebraniu summ im należnych, z dóbr tych ustąpili (Woł, V A f. 212). Siostra ich wyszła za Romana Jarmolińskiego i widocznie zmarła bezpotomnie, bo w 1613 roku pozwali sukcesorów Jarmolińskiego, o zwrot jej posagu, 8,000 fl. wynoszącego i pozostałych po niej ruchomości. (Bracł. IV f. 5). ¶ Hieronim, syn Sawy, na Łanowcach i Świerżach, łowczy chełmski 1625 r., starosta chełmski 1632 r. Starostwo chełmskie nabył od Daniłowicza, za konsensem królewskim z 1632 r. Ożeniony z Halszką Bielecką, która mu zapisała pół Borszczówki przed 1629 r. ¶ Zacharyasz, syn Sawy, sekretarz i pisarz królewski 1607 r. (A. Zap. Ros.), wojski i horodniczy krzemieniecki 1611 r., stolnik kijowski 1623 r., poseł kijowski i deputat na Trybunał radomski 1629 r., nie żył już w początkach 1630 roku (M. 178 f. 17) Żonaty z Zofią Ledóchowską, wspólnie z nią posiadał Bodzienki, na odstąpienie których Zaleskiemu, otrzymał konsens królewski 1629 r. (M. 177 f. 169; Zr. Dz. V). W 1624 r. procesuje ich Aksak, o nieprawne nabycie Rożynowa (Bracł. VI f. 1187). Córka jego Elżbieta, żona 1-o v. Gabryjela Franciszka Drużbicza 1652 r., a 2-o v. Michała Matczyńskiego; wdowa 1665 r. (Zs. Bełskie). Synowie jego: Stanisław, Mikołaj i Wacław, wraz ze stryjecznymi swoimi braćmi, Filonem i Eliaszem, skazani zostali na banicyę w 1636 r., z instancyi stryja swego Daniela, z powodu niezapłacenia 8,000 fl. za zagrabione rzeczy, przy wypędzeniu go z Rogoszczy (Woł. VI B f. 37). ¶ Zapisy Trybunału lubelskiego wspominają o Stanisławie, synie Zacharyasza, 1646 i 1658 r. (Ks. 40 f. 727 i 822; 45 f. 675). Córkami Stanisława być miały: Franciszka, żona Józefa Izdebskiego, łowczego buskiego, która pozwała wspólnie z mężem i dziećmi Gurowskich 1715 r., o najazd i rabunek dóbr Łanowiec (Bracł. XV f. 1334) i Joanna, żoną Mateusza Knickiego. ¶ Mikołaj, syn Zacharyasza, dziedzic na Łanowcach, układa się z Firlejem 1644 r. W tymże samym roku sprzedał Świerże Broniewskiemu (Zap. Lub. 39 f. 618 i 662). ¶ Krzysztof, trzeci syn Sawy, podstoli wołyński 1610 r. procesował się 1611 r. wraz z braćmi z Bołharynami, o Nowohorodyszcze (Woł. II f. 897). W 1621 roku zeznał zapis na bractwo w Łucku (Arch. I. Z. Ros. I. 6). W 1620 r. poseł i deputat na Trybunał radomski. W 1625 r. już nie żył (M. 173 f. 107). Żonaty 1-o v. z ks. Aleksandrą Woroniecką, zmarłą 1616 r., wdową po Iwanie Bołbasie Rostockim, którą pozwali 1601 r. Rostoccy, o dobra po pierwszym mężu. Z niej syn Filon. Drugą jego żoną była księżniczka Aleksandra Sokolska, wdowa po Andrzeju Zahorowskim, podsędku łuckim, z której syn Eliasz. Wspólnie z żoną procesowali go 1620 roku Bazylianie wileńscy. Pozostała po nim wdowa była 1629 r. żoną Krzysztofa Szklińskiego (Woł. IV f. 209, 645 i 646; VI B f. 38; Zs. Łuckie). Obaj bracia, Filon i Eliasz, podpisali, z województwem wołyńskiem, elekcyę Jana Kazimierza. ¶ Filon, syn Krzysztofa, właściciel Miechnowicz, Kałusowa i Łanowiec z przyległościami, których część nabył od Stanisława, sędzia kapturowy wołyński 1632 roku, podstarości krzemieniecki 1638 r. i wojski włodzimierski 1639 r., poseł 1643 roku, żonaty z Elżbietą z Podhorodny, córką Aleksandra, nie pozostawił potomstwa; o czem wzmianka, w wyroku zapadłym 1701 r., pomiędzy metropolitą Załęskim, a dziećmi Eliasza (Kij. VI B f. 40 i VI E f. 25; Woł. VI C f. 110; Bracł. XIV f. 878; Zap. Lub. 45 f. 223). Nie żył w 1651 r., w którym pozostała po nim wdowa, procesuje się ze Szklińskim (Zap. Lub. 43 f. 141). Wyszła ona następnie 2-o v. za Stanisława Korczmińskiego, sędziego włodzimierskiego, a 3-o v. za Wojciecha Stanisława Czermińskiego, podczaszego wołyńskiego, z którym zeznała zapis dożywocia 1659 r. ¶ Eliasz, brat Filona, z Katarzyny Chocimierskiej pozostawił czterech synów: Michała, Krzysztofa, Jana, Dymitra i tyleż córek: Maryannę, żonę Wacława Siemaszki, Annę, Konstancyę i Teresę, żonę Adama Janiszewskiego. Mają oni w 1701 roku sprawę z metropolitą Załęskim (Bracł. XIV f. 878). Z nich: ¶ Jan był rotmistrzem królewskim 1687 r. (Zap. Lub. 63 f. 557). ¶ Michał, z Katarzyny Dołgiertówny, pozostawił syna Konstantego, stolnika pińskiego 1718 r., dziedzica na Sokole, żonatego z Agnieszką Taszycką, 1-o v. Stanisławową Kaniecką. ¶ Dymitr, chorąży czerniechowski, stryj i Konstanty, stolnik piński, bratanek, procesują 1719 r. siostrę Konstantego; Antoninę i męża jej, Wojciecha Sławoszewskiego (Bracł. XV f. 1300, 1304 i 1627; Kij. IX f. 657; X. 1101 i 1103; Arch. I. Z. Ros. VI. 1). ¶ Michał miał jeszcze córki: Maryannę, żonę Tomasza Wkryńskiego, Franciszkę, za Kaweckim i Eufrozynę, za Michałem Pruszyńskim (Woł. X f. 730 i XII f. 516). ¶ Michał, syn Konstantego, łowczy łucki 1769 r., dziedzic Łanowiec, zmarły tamże 1785 r., z Franciszki Izdebskiej, zmarłej w Łanowcach 1781 r., pozostawił córkę Józefę, ur. 1767 r., za. Antonim Jaroszyńskim i synów: Konstantego, Wacława i Stefana, nad którymi ustanowioną została 1785 r. opieka, w osobie Antoniego Jaroszyńskiego, szambelana (Kancl. 78 IV f. 6). ¶ Konstanty, ur. 1774 r., zmarły 1818 r., właściciel Charpaczki, Stepaszek i Ometyniec, chorąży hajsyński, żonaty z Teklą Belina-Brzozowską, córką Feliksa, starosty bareckiego i Tekli z Sobańskich, pozostawił z niej córki: Konstancyę, za Włodzimierzem Belina-Brzozowskim i Różę, za Karolem Zbyszewskim, oraz trzech synów: Floryana, Tytusa i Adolfa. ¶1) Floryan, właściciel Maksymówki, zmarły 1859 r., z Józefy z Proskurów, pozostawił synów: Ignacego na Ometyńcach, Feliksa na Maksymówce, Zygmunta i córkę Maryannę. ¶2) Tytus na Ometyńcach, umarł bezpotomnie 1868 r. ¶3) Adolf, ur. 1809 r., zmarły 1891 r., na Charpaczce, Stepaszkach, Czernijowcach i Ometyńcach, które nabył od bratanka swego Ignacego, ożeniony z Pauliną z Sobańskich, córką Ludwika i hr. Róży Łubieńskiej, pozostawił z niej synów: Kazimierza na Ometyńcach, ur. 1848 r., Wacława na Charpaczce, ur. 1851 roku, Ludwika na Czernijowcach, ur. 1855 r. i Adolfa na Sokole, księdza od 1890 roku, prałata Jego Św. Leona XIII-go, ur. 1863 r., oraz córki: Rozalię Stanisławowę Okęcką, zmarłą 1871 r., Antoninę Franciszkowę Bocheńską, zmarłą 1882 r., Maryę Teodorowę Orsettową i Paulę Janowę Mańkowską. ¶ Wacław, drugi syn Michała, ur. 1778 r.; właściciel Hubnika, Skibnic, Trzech Dubow etc., zginął 1831 r., pozostawiwszy z Honoraty z Jaroszyńskich, córkę Hortensyę, za Piotrem Sobańskim i trzech synów: Aleksandra, Edwarda i Eustachego. ¶1) Aleksander, emigrant po 1831 roku, następnie ksiądz w zgromadzeniu Zmartwychwstańców, zmarł w Rzymie 1877 r. ¶2) Edward, emigrant po 1831 roku, rozstrzelany w Wiedniu, w czasie wypadków 1848 r. ¶3) Eustachy, zmarły 1869 r., właściciel Basztańkowa, żonaty z Maryą z Kossowskich, pozostawił z niej: a) Edwarda, ur. 1855 r., w Basztańkowie, zmarłego tamże 1905 r., pochowanego w Kodymie na Podolu, właściciela Basztańkowa, ożenionego z Teklą Sulatycką, córką Januarego, z której córka Ewelina; b) Aleksandra, ur. 1856 r., zmarłego w Kijowie 1889 r., współdziedzica Basztańkowa, ożenionego z Olgą Sulatycką, także córką Januarego, z której dwóch synów; c) Julię, żonę Teodora Szymanowskiego; d) Pelagię, za Józefem Popławskim. e) Maryę, za Marcelim Michałowskim. ¶ Stefan, trzeci syn Michała, ur. 1780 r., marszałek krzemieniecki, właściciel Łanowiec i Oryszkowiec, z Antoniny Iwaszkiewiczównej, pozostawił syna Teodora, ur. 1831 r., zmarłego 1905 r., marszałka humańskiego, zmuszonego do sprzedaży posiadanego od kilku wieków w rodzinie klucza Łanowieckiego i córkę Stefanię, żonę Antoniego Złotnickiego. ¶ Dymitr, syn Eliasza, wojski nowogrodzki 1711 r., chorąży czerniechowski 1719 r., wspólnie z żoną, Franciszką z Cetnerów, 1-o v. Kossakowską, procesowany 1819 r. [jedyna prawdopodobna data to 1719 - MJM] przez Kaszowskich (Woł. X f. 28 i 730; Bracł. XV f. 1306 i 1627; Kij. IX f. 293), miał pięciu synów: Eliasza, Mikołaja, Wacława, Stanisława i Marcina, ale podobno z drugiej żony, Heleny z Czarnowskich, z których czterech pierwszych zmarło bezpotomnie, a jeden Marcin pozostawił potomstwo. ¶ Ów Marcin, starosta wielatycki, z tym tytułem podpisał, z województwem wołyńskiem, elekcyę Stanisława Augusta. W 1765 r. był wojskim, a 1770 roku cześnikiem włodzimierskim. Z tego ostatniego urzędu rezygnował w tymże 1770 roku. Z Franciszki Piaskowskiej pozostawił córkę Eufrozynę, za hr. Ignacym Krasickim i syna Ignacego. ¶ Ten ostatni, starosta zawidecki i kawaler orderu Św. Stanisława 1791 r. (Kal.), żonaty z Katarzyną Kordyszówną (DW. 104 f. 724), pozostawił z niej córkę Teklę, za Hipolitem Rohozińskim i synów: Ignacego, zmarłego bezżennie, Ksawerego, żonatego z Petronellą Pietruszewską, z nią bezdzietnego i Marcina. Marcina z drugiej żony, Antoniny Wojakowskiej, córka Julia za Fremi'm, a z pierwszej żony, N. Izdebskiej, syn Napoleon, właściciel po przodkach swoich Sokola, z Eweliny Zakrzewskiej, miał tylko córki: Helenę Stempkowską i Ludwikę. ¶ Daniel, czwarty syn Sawy, na mocy działu sporządzonego z braćmi w 1611 roku w Lublinie (Zs. Krzemien.), otrzymał Płoskę, Zawidów i Czepel, oraz dom w Ostrogu. W 1611 r. wspólnie z braćmi procesował się z Bołharynami (Woł. II f. 897 i VI B f. 37), a w 1629 r. nabył od Sokołowskiego Ożenin i Stadniki, w powiecie łuckim (Gr. Łuc.). W 1622 r. wojski, a 1641 r. podkomorzy krzemieniecki, z tym ostatnim tytulem podpisał, elekcyę Jana Kazimierza. Barbara z Czołhańskich, córka Adama, wdowa po nim 1653 r. (Zap. Lub. 48 f. 707). ¶ Zapisy lubelskie z 1654 r. wspominają o trzech jego synach: Andrzeju, Jakóbie Stanisławie i Hieronimie Aleksandrze, z których dwaj pierwsi mieli być urodzeni z pierwszej żony podkomorzego, Zofii Pilawskiej, której testament wniesiony do akt łuckich 1626 r. (Ks. 44 f. 638). Oprócz nich miał mieć jeszcze podkomorzy kilku synów, zmarłych bezpotomnie, z których Samuel na Łanowcach 1646 r. (Zap. Lub. 40 f. 845). ¶ Andrzej v. Andrzej Władysław, syn Daniela, na Horodyszczu i Bystrzycy, wojski łucki 1651 r. Żył jeszcze w 1678 r., w którym procesował się o Horodyszcze z Tyszkiewiczami i Liniewskimi. Z Aleksandry z Babina Babińskiej, nie pozostawił potomstwa (Kij. VII f. 448; Zap. Lub. 48 f. 590 i 57 f. 673). ¶ Jakób Stanisław, drugi syn Daniela, podkomorzego krzemienieckiego, pisarz ziemski krzemieniecki 1650 r., pozostawił pięciu synów: Aleksandra, Daniela, Andrzeja, Michała i Jana. W 1684 r. pozostała wdowa po stryju ich Andrzeju, wniosła przeciwko nim protest do akt Trybunału lubelskiego, o wyrzucenie jej z Horodyszcza, a w 1690 r. sukcesorowie jej procesują ich o 50,000 fl. (Zap. Lub. 61 f. 141 i Bracł. XIV f. 801). ¶ Michał, syn Jakóba Stanisława, miecznik wołyński, umarł 1709 r. Syn jego Jan Antoni. ¶ Aleksander, syn Jakóba Stanisława, miecznik rzeczycki, z Heleny Kuberskiej, 2-o v. Sewerynowej Kurdwanowskiej 1711 r., pozostawił synów: Eliasza, Dominika i Kazimierza Mikołaja, którzy wraz z matką zapisali się 1711 r. na kompromis z Pruszyńskim (Kij. VIII f. 477; Woł. X f. 21 i Bracł. XV f. 282; Zap. Lub 60 f. 295). Z nich 1742 r. żył tylko Eliasz, gdyż do wyroku w tymże roku wydanego, o działy Płoski z Ledóchowskimi, on tylko jeden wpływał, jako syn i po śmierci braci swoich, jedyny sukcesor Aleksandra, miecznika rzeczyckiego, a wnuk Jakóba, pisarza ziemskiego krzemienieckiego (Czerniech. f. 143). ¶ Daniel, syn Jakóba Stanisława, podstoli kijowski 1705 r., z Eleonory z Horainów, pozostawił trzech synów: Pawła, Jana i Franciszka, procesowanych przez Wierzchowskiego o napad 1713 r. (Arch. I. Z. Ros. VI. 1; Czerniech. f. 422; Bracł. XV f. 307 i 1799). Z nich: ¶1) Paweł bezpotomny. ¶2) Jan, z Anny Janiczówny, mial dwóch synów: Stefana i Józefa. Stefan 1767 r. regent ziemski krzemieniecki, 1776 r. pisarz ziemski łucki, 1781 roku podsędek łucki, otrzymał 1777 r. prawem kaduka spadek po Bucewiczu, burgrabim łuckim (Kancl. 57 II f. 74). Żonaty 1-o v. z Felicyanną Borejkówną, 2-o v. z Teresą Wołodkiewiczówną, z pierwszej żony miał dwóch synów: Mikołaja i Romualda, zmarłego bezpotomnie. Mikołaj, komornik ziemski łucki 1791 r., cześnik poleski 1794 r., właściciel Hruszwicy, z Apolonii Sławoszewskiej, pozostawił córkę Marcelinę, za Erazmem Peretjatkowiczem 1829 r. i syna Józefa, właściciela Hruszwicy, po którym, z Franciszki Rymińskiej, synowie: Artur i Adolf. ¶ Józef, drugi syn Jana, na Stojowie i Diakiewiczach, żonaty 1-o v. z Anielą Joachimowiczówną, 2-o v. z Maryanną Mosakowską, z pierwszej żony pozostawił syna Antoniego, a z drugiej, Tomasza. ¶ Antoni na Diakiewiczach, regent grodzki łucki 1782 r., następnie podkomorzy dubieński, z Tekli Korzeniowskiej miał synów: Mikołaja, Kaspra, Jakóba i Konstantego Wojciecha, oraz córkę Wiktoryę. ¶ Konstanty Wojciech, syn Antoniego, wnuk Józefa, prawnuk Jana, praprawnuk Daniela, syna Jakóba, legitymował się ze szlachectwa w gubernii podolskiej 1836 r. (Spis.). ¶ Tomasz na Diakiewiczach i Satijowie, z pierwszej żony, Katarzyny Tarkowskiej, miał córkę Maryę, za Janem Sokołowskim, a z drugiej - Balbiny Nowowiejskiej, syna Hieronima i córki: Fabię, 1-o v. za Karolem Hulewiczem, 2-o v. za Pawłem Duninem, zmarłą 1852 r. i Teklę, za Ignacym Jełowickim. ¶3) Franciszek, najmłodszy syn Daniela, dziedzic Mirohoszczy, z Wiktoryi Dołgiertówny, miał córki: Klarę, za Janem Strojowskim i Annę, oraz trzech synów: Stanisława, szambelana Augusta III-go, Antoniego i Józefa. Ten ostatni, z Salomei Spendowskiej, pozostawił syna Feliksa i córkę Salomeę. ¶ Andrzej, syn Jakóba Stanisława, z żoną Krystyną z Szaszewskich, bratową swoją Eleonorą z Horainów Danielową Jełowicką i synami jej, wyżej wymienionymi i synowcem swoim Janem Antonim, synem niegdy Michała, z pierwszego jego małżeństwa, a także Helena z Kubarskich, 1-o v. Aleksandrowa Jełowicka, 2-o v. Sewerynowa Kurdwanowska, z synami: Eliaszem, Dominikiem i Mikołajem, zapisali się 1711 r. na sąd polubowny, w sprawie z Pruszyńskim, o Semenową, Daniłówkę i Turówkę (Woł. IX f. 21). Andrzej zostawił dwóch synów: Józefa i Jana (Gr. Łuckie z 1727 r.). ¶ Józef, syn Andrzeja z Szaszewskiej, miecznik rzeczycki, z Katarzyny Modrzyńskiej, czy też Medyńskiej, miał syna Aleksandra i córkę Annę, za Piotrem Błażowskim, o której posag 10,000 fl. wynoszący, ma sprawę brat Aleksander 1759 r. (Bracł. XVII f. 2198). ¶ Aleksander, z Krystyny Biernackiej, miał córkę Zuzannę, za Dominikiem Bohdaszewskim i syna Józefa, ożenionego z Elżbietą Kamieńską, z której syn Tadeusz, z Elżbiety Rohozińskiej, pozostawił synów: Spirydyona i Leona Edwarda. Ten ostatni, zmarły w Janczynie 1846 r., ożeniony z Ludwiką Witwicką, 2-o v. Szymonową Ośniałowską, pozostawił córki: Joannę Maryę, za Józefem Szujskim, znakomitym naszym historykiem, członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie i profesorem uniwersytetu tamże, Józefę Teklę, za Piotrem Szujskim, stryjem poprzedniego i Elżbietę Michalinę, za Adamem Tyszkowskim. ¶ Jan, syn Jakóba Stanisława, prawdopodobnie łowczy wołyński, umarł 1704 roku. ¶ Hieronim v. Hieronim Aleksander, syn Daniela, podkomorzego krzemienieckiego i Barbary Czołchańskiej, na mocy działów sporządzonych w 1661 r. w grodzie łuckim, właściciel Ożenina, Stadnik i części Płoski i Noworodczyc, łowczy wołyński i deputat na Trybunał koronny 1670 r. (Zap: Lub. 53 f. 355), podpisał z województwem wołyńskiem, elekcyę króla Michała. Żonaty z Zofią z Kurdwanowskich, miał z niej czterech synów: Józefa, Jana, Hieronima i Kazimierza. Synem jego miał być również Samuel, żonaty z Apolonią z Zawadzkich, oskarżony wspólnie z żoną 1736 r., o zabójstwo Krzysztofa Micuty (Bracł. XVI f. 442). ¶1. Józef, syn Hieronima, miecznik 1692 r., następnie łowczy wołyński, zmarły 1713 r., miał córkę Antoninę, za Karolem Niemiryczem, chorążym wiskim i dwóch synów: Jana Marcina i Mikołaja. ¶A) Jan Marcin, starosta szczurowiecki, które to starostwo wspólnie z żoną, Joanną z Baranowskich, 1-o v. Leonardową Koniecpolską, wykupił za konsensem królewskim z 1726 r. z rąk Buynów (M. 256 f. 58; Bracł. XVI f. 611 i Kij. XI f. 314), w 1733 r. poseł województwa bracławskiego, podpisał konfederacyę generalną warszawską (Oblig. Warsz. 49 f. 422). Był i posiadaczem Strzemienia, w ziemi lwowskiej (M. 260 f. 105). Umarł 1754 r. Syn jego Franciszek Ksawery, oberstlejtenant wojsk koronnych, procesował się 1758 r. z Buszewską. Antoni, drugi syn Jana Marcina, 1786 r. (Kij. XIII f. 286 i 289). ¶B) Mikołaj, skarbnik wołyński 1722 r. i podstarości łucki 1736 r., podkomorzy wendeński 1744 r., z Franciszki ks. Czetwertyńskiej, miał córkę Katarzynę, za ks. Felicyanem Czetwertyńskim i kilku synów, z których Michał, skarbnik wołyński 1744 roku, z tym tytułem; jako poseł ziemi wołyńskiej, podpisał elekcyę Stanisława Augusta, 1765 r. łowczy łucki, w końcu starosta bracławski. Starostwo to, za konsensem królewskim z 1767 r., wykupił z rąk Nowowiejskiego, na odstąpienie którego Ponińskiemu otrzymał nowy konsens w 1775 r., lecz nie odstąpiwszy starostwa umarł w 1777 roku. Z urzędu łowczego łuckiego rezygnował 1769 r., który to urząd otrzymał inny Michał. W 1774 r. nabył od Lubomirskiego Medówkę, Czachów, Oczyłków i Bogdanówkę, w województwie bracławskiem (DW. 91 f. 192). Żonaty z hr. Aleksandrą Tarnowską, 2-o v. Waleryanową Strojnowską, miał z niej córkę Juliannę, 1-o v. Romanowską, 2-o v. hr. Michałowę Krasicką i synów: Kazimierza i Michała. Michał, podkomorzy łucki, nabył w 1801 roku, od brata swego ciotecznego; ks. Antoniego Czetwertyńskiego, część Borowicz (DW. 113 f. 98). ¶2. Jan, drugi syn Hieronima, miecznik wołyński 1686 r. i starosta rasławski, zmarły 1706 r., pozostawił córkę Zuzannę, za Fortunatem Antonim hr. Tarnowskim i syna Franciszka Rodowód Jełowickich ułożony przez p. Zygmunta Lubę-Radzimińskiego, daje Franciszkowi za ojca Józefa, brata Jana, zdaje mi się mylnie, jak to niżej podany wyrok z 1742 roku przekonywa., starostę nowosielskiego 1736 r., żonatego z Elżbietą Wybranowską, która już jako wdowa po nim, procesuje się 1746 r. z braćmi jego stryjecznymi, synami Kazimierza, o 2,000 fl. (Czerniech. f. 1494). Synami jego być mieli: Stanisław, Wojciech, Jan, kanonik inflancki 1777 r. i Tomasz, scholastyk kijowski. ¶ Wojciech, poseł województwa wołyńskiego, podpisał elekcyę Stanisława Augusta. Następnie oboźny polny litewski, odstąpił Komarowi 1772 r. Szołemkę, w powiecie owruckim (Kancl. 50 IV f. 145). W 1759 r. otrzymał starostwo nowosielskie. ¶ Stanisław, jako starościc nowosielski, został miecznikiem łuckim 1767 r. W 1779 r. był szambelanem Stanisława Augusta, w 1780 r. chorążym (MP.), a następnie rotmistrzem kawaleryi narodowej. W 1782 r. nabył starostwo kuckie od Poniatowskiego (M. 297 f. 162). Zeznał testament w 1811 r. Podług niego był właścicielem Ożenina, który żonie w dożywociu pozostawił i Sadoczek, Wołoski, Sapożyna, Stadnik, Prus i Kolesnik, które synom zapisał (Akta Ostrog. pow. sądu.). Z Klary Pruszyńskiej, pozostawił dziesięciu synów, z których czterech: Lambert, Aleksander, Jan Felicyan i Ignacy, pozostawili potomstwo. ¶A) Lambert, ur. 1784 r. (metr. w Tajkurach), podkomorzy, a następnie marszałek krzemieniecki, nabywca Zahorzec w 1826 r., z Maryanny Sieniucianki, pozostawił synów: Józefa i Adolfa, oraz córkę Emilię. ¶ Józef, ur. 1814 r. (metr. w Jampolu), marszałek krzemieniecki, z Idalii Cieciszewskiej miał syna Kazimierza, ur. 1870 r. i córki: Maryę i Pelagię. Kazimierz, dziedzic Zahorzec, ożeniony z Janiną hr. Jezierską, 1-o v. Edmundową Różycką, ma z niej córkę Zofię. ¶ Adolf, ur. 1815 r. (metr. w Jampolu), także marszałek krzemieniecki, z Antoniny Pruszyńskiej, pozostawił córkę Walentynę, za Wacławem Mogilnickim. ¶B) Aleksander, ur. 1785 r. (metr. w Tajkurach), z Barbary Zwolińskiej, pozostawił dwóch synów: Władysława i Stanisława, oraz dwie córki: Aleksandrę, za Gracyanem Sierzputowskim i Kamillę, za Stanisławem Zakrzewskim. ¶ Władysław, ur. 1818 r. (metr. w Międzyrzecu), bezdzietny z Karoliną Sierzputowską, a Stanisław, ur. 1824 r. (metr. w Międzyrzecu), zmarły 1875 r., z Izabelli Gojrzewskiej pozostawił: Rafała, zmarłego 1870 r., Edwarda, Kazimierza, Władysława, Aleksandrę, za Czarnomskim, Maryę i Stanisławę. ¶C) Jan Felicyan, marszałek krzemieniecki, z Cecylii Orłowskiej, pozostawił trzech synów, zmarłych bezpotomnie: Zygmunta, Jarosława i Tomasza, ur. 1822 r. (metr. w Annopolu), oraz córki: Maryę, za Janem Czosnowskim, Sewerynę, Lucynę, za Antonim Pruszyńskim i Karolinę, za Józefem Byszewskim. Tomasz żonaty był z Anielą Omiecińską. ¶D) Ignacy, żonaty 1-o v. z Teklą Jełowicką, 2-o v. z Emilią Sławoszewską, z pierwszej żony pozostawił syna Henryka, ur. 1835 r. (metr. w Ołyce), ożenionego z Kamillą Omiecińską, z której ma córki: Stefanię i Maryę. Z drugiej żony synów czterech: a) Gracyan, właściciel Ożenina, z Eweliny Sulatyckiej, córki Ignacego, ma synów: Witolda, ur. 1874 r. i Stefana, ur. 1878 r.; b) Wiktor na Rożniatówce, z Wincentyny Zwolińskiej, ma synów: Stanisława, ur. 1869 r., Antoniego, ur. 1871 r., Zygmunta, ur. 1875 r., Konrada, ur. 1877 r., Tadeusza, ur. 1878 roku, Gustawa, ur. 1880 r. i córkę Maryę. Z nich Antoni, zaślubił 1904 r. w Czarnolesiu Stanisławę Zawadzką, córkę Stanisława i Antoniny z Krassowskich; c) Wacław, ur. 1844 r. i d) Feliks, zmarły 1872 r. ¶3. Hieronim, trzeci syn Hieronima, łowczego wołyńskiego, kanonik krakowski i chełmski, kantor łucki i przemyski, kanclerz lwowski, biskup pelleński, sufragan, proboszcz i oficyał generalny lwowski. Trzynaście razy deputat na Trybunał koronny. W 1714 r. został pisarzem wielkim koronnym, a 1731 r. sekretarzem wielkim koronnym. Umarł 8-go Stycznia 1732 r. ¶4. Kazimierz, czwarty syn Hieronima, łowczego wołyńskiego, dziedzic na Koleśnikach, starosta hulanicki 1721 r., z Anny z Godzimierza Wilżanki, miał pięciu synów: Franciszka, Michała, Piotra, Antoniego i Remigiana, oraz córki: Elżbietę i Zofię. Wymienieni synowie Kazimierza zawarli 1741 r. kompromis z Gorlickim (Kij. XI f. 467). ¶ Że Kazimierz, łowczyc wołyński, miał synów wyżej wymienionych, przekonywa o tem sprawa tocząca się w 1738 r., o spadek po Hieronimie pozostały. W wyroku tym występują z jednej strony: Anna z Godzimierza, wdowa po Kazimierzu, staroście hulanickim, z dziećmi: Franciszkiem, starostą hulanickim, Michałem, łowczym owruckim, Piotrem, starostą perejasławskim i regentem grodzkim łuckim, Antonim, starostą bereżańskim, Remigianem, skarbnikiem latyczowskim, Elżbietą i Zofią, oraz Franciszek; starosta nowosielski, z drugiej - Mikołaj, skarbnik wołyński i Marcin, starosta szczurowiecki (Bracł. XVI f. 566). ¶ Również wyrok z 1742 r., o którym było wyżej, nakazujący podział Płoski pomiędzy sukcesorami Jakóba Stanisława i Hieronima Jełowickich, współwłaścicieli tych dóbr, a Ledóchowskim, wymienia: Eliasza Bożeńca, Jełowickiego, po śmierci braci jedynego sukcesora Aleksandra, miecznika rzeczyckiego, a wnuka Jakóba, pisarza ziemskiego krzemienieckiego, Marcina, starostę szczurowieckiego i Mikołaja, skarbnika wołyńskiego; synów Józefa Bożeńca Jełowickiego, łowczego wołyńskiego, Franciszka, starostę nowosielskiego, syna Jana Bożeńca Jełowickiego, miecznika wołyńskiego, Franciszka, starostę hulanickiego, Michała, łowczego owruckiego; Piotra, miecznika czerniechowskiego, Antoniego, starostę ulanowskiego i Remigiana, skarbnika żytomierskiego, synów Kazimierza Bożeńca Jełowickiego, starosty hulanickiego, niegdy zaś wnuków Hieronima Jełowickiego, łowczego wołyńskiego (Czerniech. f. 1431). ¶A) Franciszek v. Franciszek Michał, syn Kazimierza, otrzymał po śmierci swej babki, Zofii z Kurdwanowskich Jełowickiej, łowczyny wołyńskiej, starostwo hulanickie (horodyszcze puste Hulaniki), w województwie kijowskiem 1731 r. (Sig. 22). Nie żył już w 1748 r., w którym starostwo hulanickie otrzymał brat jego Remigian (Sig. 27). Poseł województwa wołyńskiego, podpisał konfederacyę generalną warszawską 1733 r. (Oblig. Warsz. 49 f. 422). ¶B) Michał, syn Kazimierza, łowczy owrucki 1729 r., chorąży smoleński 1757 r. i tytularny starosta salnicki 1759 r., miał mieć synów: Daniela i Franciszka. Ten ostatni, żonaty 1-o v. z Ludwiką Maniecką, 2-o v. z Teklą Gidzińską, pozostawił córkę Teresę, za N. Minilinem. Daniel, żonaty z Marcellą Wigurzanką, z której córki: Józefa Komarnicka i Maryanna Józefowa Diotti i synowie: Antoni, Remigian, Kazimierz, Leon i Jan. Antoni miał synów: Jana, ur. 1801 roku w Lucce we Włoszech, Napoleona, ur. 1806 r. na wyspie San Domingo, Antoniego, zmarłego tamże i Stanisława, ur. 1809 r. w Warszawie. Remigian miał synów: Aleksandra i Ignacego, ożenionego z Kruzerówną, z której syn Erazm. Leon, żonaty z Ludwiką Moszyńską. Jan, żonaty z Reginą Moszyńską, z której syn Wincenty, ur. 1808 r. i córki: Julia, Marya i Cecylia. ¶C) Piotr, syn Kazimierza, miecznik czerniechowski 1731 r., następnie 1759 r. starosta perejasławski, żonaty z Justyną Krzewską (Bracł. XVII f. 1399, 1689, 1765 i 1766; Kij. XIII f. 840), miał mieć z niej tylko córkę Agatę, za Ignacym Olszańskim. ¶D) Antoni, syn Kazimierza, poseł województwa czerniechowskiego 1738 r., otrzymał w tymże roku starostwo bereżskie, w województwie kijowskiem (Sig. 26). W 1748 r. został chorążym nowogrodzkim, a 1768 r. podkomorzym. Umarł w Klekołowie 1787 r. W 1765 r. szambelan Stanisława Augusta, 1782 r. kawaler orderu Św Stanisława, a 1785 r. kandydat do kasztelanii czerniechowskiej (MP.). ¶ Z Zofii z Wybranowskich, z którą zeznał zapis dożywocia 1750 r. (Gr. Sandom.) miał córki: Teresę, wydaną 1770 r. w Lublinie za Józefa Gruję, starostę kotelnickiego, Łucyę Misiewską, starościnę białogrodzką i syna Erazma (A. Lwows. For. Nob.). ¶E) Remigian, syn Kazimierza, właściciel Aresztowa i Woskodaw, skarbnik latyczowski 1738 r., skarbnik żytomierski 1742 r., podczaszy czerniechowski i starosta hulanicki 1748 r., stolnik dźwinogrodzki 1756 r., stolnik łucki i szambelan Stanisława Augusta 1765 r., chorąży łucki 1768 r. Umarł w 1788 r. Z województwem wołyńskiem podpisał elekcyę Stanisława Augusta. Żonaty 1-o v. 1748 r. z Agnieszką z Matuszewiczów, zmarłą tegoż roku i z nią bezpotomny, 2-o v. z Franciszką Grocholską (DW. 107 f. 227 i 228), miał z niej córkę Cecylię, za Rafalem Rakowskim, marszałkiem nowogrodzkim-wołyńskim, zmarłą we Lwowie 1828 r. i synów: Tomasza i Pawła. ¶ Paweł, żonaty z hr. Anastazyą Tarnowską, kasztelanką konarsko-łęczycką, pozostawił córkę Franciszkę, za Michałem Czackim i synów: Edwarda, Marcina i Juliusza bezpotomnego. ¶ Edward, oficer b. wojsk polskich, właściciel Woskodaw, ożeniony z Felicyą Dąbrowską, pozostawił z niej kilka córek, z których Anastazya za hr. Izydorem Dzieduszyckim i kilku synów zmarłych młodo. Z nich jeden Adolf Maryan, doktór filozofii, żonaty 1-o v. z ks. Janiną Czetwertyńską, 2-o v. z hr. Jadwigą Tyszkiewiczówną, z drugiej żony pozostawił córki: Maryę, za ks. Adamem Lubomirskim z Równego i Jadwigę, za ks. Stanisławem Lubomirskim z Kruszyny. Adolf umarł w Woskodawach na Wołyniu 1898 r. ¶ Marcin, oficer b. Wojsk polskich, żonaty z Maryanną z Rakowskich, pozostawił z niej córkę Maryę, za hr. Karolem Aleksandrowiczem i synów: a) Władysława, żonatego z Zofią Nartówną, z której córki: Jadwigą, Zofia i Marya; b) Franciszka, żonatego z Leonardą Suszeńską, z której syn Stanisław i c) Ludwika. ¶ Nie znaleźli pomieszczenia w powyższym rodowodzie: Piotr, żonaty z Eudoksyą Szpakowską 1586 r. Ewa Janowa Łahodowska 1594 r. (Zs. i Gr. Łuckie). Anna z Jełowickich Litaworowa Chreptowiczowa 1645 r. (Bracł. VI C f. 477). Justyna z Jełowickich Maksymilianowa Brzozowska (wojewodzina brzeska - litewska) 1668 roku (Kij. VII f. 145). Aleksandra, za Bazylim Borkowskim 1674 r. (Gr. Krzem.). N., horodniczy krzemieniecki, zmarły 1669 r. Maryanna z Jełowickich, żona 1-o v. Józefa Firleja Górskiego, starosty kahorlickiego 1729 r. (AGZ. X. 6911), 2-o v. Romualda Wybranowskiego, chorążego lubelskiego 1761 r. (Gr. Lubel.). ¶ Teresa z Jełowickich Dominikowa Stempkowska, kasztelanicowa bracławska 1731 r. (Woł. XII f. 256). Adalbert, skarbnik winnicki, zmarły 1735 roku. Joanna z Jełowickich, żona niegdy Aleksandra Wolskiego, chorążego parnawskiego (Kij. z 1743 r. 1 f. 583). Stefan, podczaszy kijowski 1759 r. Protazy, miecznik czerniechowski, żonaty 1781 r. z Teodorą z Cieszkowskich, 1-o v. Stanisławową Dłużewską, chorążyną chełmską, 2-o v. Okolską (DW. 97 f. 637 i Perp. Czers. 36 f. 357). Jerzy Stanisław, szambelan Stanisława Augusta 1783 r. Ksawery, żonaty 1781 roku z Wiktoryą z Giedzińskich, 1-o v. Franciszkową Górską (Gr. Halickie 222 f. 118). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Marcin, proboszcz w Glinianach; 1798 r. opiekun dzieci po siostrze Maryannie, Mikołajowej Wojakowskiej, zmarły 1800 r. ¶ Z wyżej wymienionych: Antoni, Jan, kanonik inflancki, Antoni, podkomorzy nowogrodzki, następnie członek Stanów galicyjskich i Michał, łowczy łucki, udowodnili. pochodzenie swoje szlacheckie 1782 roku, w sądzie ziemskim lwowskim. ¶ W Królestwie dowiedli szlachectwa przed 1850 rokiem: Emilia z Piotrowskich, wdowa po Stanisławie i dzieci ich: Zdzisław, Stanisław i Amelia. Wacław, syn Wenantego i Felicyi hr. Lanckorońskiej, zaślubił 1868 roku Maryę Łubkowską.