Дверницькі

ДВЕРНИЦЬКІ - дрібношляхетський рід з Сяноцької землі.
Смуток Ігор. Дрібношляхетські роди Сяноцької землі на Перемишльщині у XVI–початку XVII ст.


Цей рід з’являється в перемишльських гродських та земських актах у 1590-х роках. Все це акти стосовно шлюбів того або іншого представника роду Дверницьких, що родичався з місцевими дрібно шляхетськими родами Перемишльщини. Серед них, зокрема, - Комарницькі, Бандрівські, Негребецькі, Лопушанські. Натомість зовсім не має майнових угод за винятком однієї – у 1607 р. Юрко Корчинський Пущин відступив всю свою частку в Корчині, стрийського повіту Миколаю Двірницькому XLVIII, 558-560. На початкуXVII ст. Дверницькі були землевласниками в Устриках. Однак з документу не відомо про які саме йдеться – Устрики Верхні в сяноцькій землі чи Устрики Долішні – в перемишльській земліLII, 424-426. Все це дає підстави стверджувати про відсутність Двірницьких серед землевласників перемишльської землі у вказаний період.
XLVIII. ЦДІА України у м. Львові. – Ф. 14. – Оп. 1. – Спр. 72.
LII. ЦДІА України у м. Львові. – Ф. 14. – Оп. 1. – Спр. 89.

20. D w e r n i c c y-P o 1 a ń s c y.
Jack o i Mel ko ze Stronnego, być może krewniacy Tatomirów, nabyli r. 1469 
od Zanka Wołocha z Turki Ternowepole u źródlisk Sanu (dziś Tarnawa Wyższa), 
dając początek Ter n a ws k i m 2. W dziesięć lat później sprzedali potomkowie Melka: 
Iwaśko, Hr yć i J e r z y swą połowę dóbr Fedorowi Tatomirowi, lecz syn tegoż, 
Olechno, odsprzedał ją znów r. 1505 synowi Jacka, Konstantemu czyli Kościowi3. 
Jacek żył jeszcze w tym czasie, jednak nie zajmował się sprawami majątkowemi 
z powodu bardzo podeszłego wieku. Po wydzieleniu rodzeństwa, które opuściło gniazdo 
rodowe, pozostał Kość jedynym dziedzicem Ternowy4. W r. 1533 dokonali dwaj wła­
ściciele ówcześni, Iwan i Mi chał , niewątpliwie synowie Kością, zamiany z Piotrem 
Kmitą, dając mu Ternowę za „wójtostwa“ czyli kniastwa w Dwe r n i k u i Pol ani e. 
Od tej chwili zarysowują się dwa odłamy rodowe: syn Iwana, Łukasz, i dalsze 
jego potomstwo osiada na stałe w Dwerniku, natomiast Michał z synem Piotrem 
sadowią się w Polanie, przyjmując nazwiska Dwernickich względnie Polańskich. Ci 
ostatni pisali się także dziedzicami Lut owi s ka , Sk o r o d n e g o , Ros ol i na, Lu.bochowa, R o s o c h a t e g o i Se r e dni e go, oczywiście z tytułu pełnienia obo.wiązków kniaziowskich. Powyższe szczegóły zeznali Dwerniccy przy wywodzie r. 1620 5.
Agz.  XVIII, nr 94. 3 Ib. XVIII, nr 1186, 1187, 4354. < Ib. XVIII,
nr 3394. Źródła dziejowe XVIII/J, str. 115.



Comments