ДРОГОМИРЕЦЬКІ (з Драгомирчан, de Drahomyecz, Drohomyreczki, Drohomyreccy) – земянський рід, у XІV–XVII ст. землевласники у Галицькій землі. 1. На блакитному полі золотий напнутий лук з золотою стрілою вістрям додолу.
Джерела: 2. На блакитному полі срібна стріла вістрям вгору над золотим півмісяцем, що лежить рогами догори, на кінцях якого дві золоті шестипроменеві зірки (герб Сас).
Джерела: Starunia stanowiła w początkach uposażenie oddzielnego rodu Sasów Droho.mireckich. Zawdzięczał on swój początek również księciu Władysławowi Opolskiemu, który nadał tytułem wysługi D r a h o mi r o w i i N e h r y l o w i 1378 r. „dwie selie na imia seło Starunia i drugoje seto nowoje... sztoże seto Starunia to osadil Nekriń pustyniu to jest seło Niekrinowo i bratej jeho i dietej jeho. A nowoje seło Drahomi.rowo i brata jeho Stankowo i dietej ichu 10. Z całej darowizny mieli służyć trzema strzelcami. Widać z powyższego, że Nehrylo był prawdopodobnie stryjecznym bratem Drahomira i Stanka. Zdaje się, że świadczący w początkach XV w. Drahomir Wołody.mirecki11 jest identyczny z właścicielem Nowego Sioła czyli Drohomirczan; byłby on więc synem Władymira lub Ladomira, może nawet tego, który w tym samym czasie lokował Hodle pole koło Dubiecka12. Na aktach homagjalnych 1427 r. podpisali się Dy mi t r i W l a j k o 13. Syn Wlajka, Onaczko, występuje już 1437 r. u. W dwa lata później bierze rozwód jakiś Andrzej z żoną W r o n k ą 15. Iwan, syn Mi chał a, sprzedał 1452 r. jakieś części po Ma r us i i F e d c e Chodkowi oraz Grzego.rz o w i16. Dymitr wpuścił do Drohomirczan Hanusza Medyńskiego 1453 r., a Iwan Wasyla Krechowieckiego 1458 r.17. Po Dymitrze został Iwan, Łuka, P r o k o p i An.d r z e j 18. W r. 1510 oskarżono Szymona, I wana, S e ń k a i S y d o r a o zdradę i zbiegostwo do Mołdawji, lecz z zarzutów zdołali się oczyścić 1. Przy zatwierdzeniu przywileju na Starunię byli obecni 1527 r. pop Mi koł aj , Szymon, On u f r y i Pa t r y k stryjeczni oraz Wa s yl i S e ń k o krewni2. W r. 1531 uległy dobra Drohomireckich powtórnej konfiskacie8. Mimo wszystko część rodowców utrzymała się na ojcowiźnie, między innemi także Wasyl, którego potomstwo przeprowadziło wywód 1608 r. z po.daniem herbu rodowego Sas4 * » Zapiski Tow. im. Szewczenka t 51 str. 4. 11 Agz III. nr 24. Kronika domowa, dypl. nr I. 19 Agz.VII. nr 13. «» Notaty, nr 1143, 1145. 14 Agz. XII. 138. 18 Ib. XII. 610. *« Ib. XII. 1014, 1864, 2484. » Ib. XII. 2565, 2893. 18 Ib. XII. 3569, 3597. 1 Matr. Sum. IV. 9462. Hruszewski, Materiały nr 66. 2 M a tr . S u m . IV. 5267. 3 Ib. IV. 15948. 4 Semkowicz, Wywody nr 226, 229. |
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > Д >
