ДРОГОЙОВСЬКІ
пани ДОРОГОЇВСЬКІ (Дорогоївські пани з Дорогоїва, domini de Drohoiow, páni Drohogewsstij, panowie Drohoiowscy) – панський рід, у XV–XVІI ст. землевласники у Перемишльському повіті Перемишльській землі.
Джерело:
Пашин С. C. Перемышльская шляхта второй половины XIV — начала XVI века. Историко- генеалогическое исследование. Тюмень 2001.
1. На червоному полі три срібних вруба.

Джерела:
– печатка Івана пана з Дорогоїва 1427 р. (AGAD, AZ, Sygn. 33, st. 704; Piekosiński F. Jana Zamoyskiego notaty heraldyczno-sfragistyczne. – n. 1169).
– печатка Івана пана з Дорогоїва 1439 р. (AGAD, AZ, Sygn. 33, st. 666; Piekosiński F. Jana Zamoyskiego notaty heraldyczno-sfragistyczne. – n. 362).
– печатки Олехна, Марка і Ленька панів з Дорогоїва 1464 р. (ЦДІАЛ, ф. 131, оп. 1, спр. 190).
– печатка пана Станіслава Дорогоївського 1552 р. (ANK, ZR, Rkps 155, st. 571, 575, 605).
– Rej M. Zwierzyniec. – Krakόw, 1562. – S. 89v.
– Rej M. Zwierzyniec. – Krakόw, 1574. – S. 91.
– Paprocki B. Panosza. – S. М 1, N 1v.
– Akta grodzkie i ziemskie. – Tom XVIII. – S. XIХ.
2. На червоному полі три срібних пояса.

Джерела:
– Paprocký B. Zrcadlo slavného Markrabství Moravského. – L. 105–106.
3. На червоному полі три срібних вруба; над щитом шолом під шоломовою короною, в нашоломнику з золотого корчака виникає срібний пес, навколо щита червоно-срібний намет (герб Корчак).

Джерела:
– печатка пана Станіслава Дорогоївського 1569 р. (Kutrzeba S., Semkowicz W. Akta unji Polski z Litwą. – S. 338, n. 148, poz. 127).
– печатка пана Станіслава Дорогоївського 1574 р. (Dziwik K. Inwentarz luźnych pieczęci woskowych Biblioteki Polskiej akademii nauk w Krakowie. – S. 252).
– печатка пана Йоана Томаша Дорогоївського 1583 р. (ЦДІАК, ф. 236, оп. 1, спр. 32, арк. 19v, 21, 22v, 26v, 30, 32v; MNK, Rkps 1460, st. 9).
– герб Катерини Дорогоївської у судовій записці 1598 р. (Ulanowski B. Materiały do historii prawa i heraldyki polskiej. – S. 454, n. 476).
– герб панів Матея, Йоана, Єлизавети і Станіслава Дорогоївських на епітафії в парафіяльному костелі св. Станіслава і Криштофа в місті Гусаків 1657 p. (Pomniki epigrafiki i heraldyki dawnej Rzeczypospolitej na Ukrainie. – Tom III. – S. 174, n. II-19, il. 33).
– Paprocki B. Gniazdo cnoty. – S. 1035–1036.
– Paprocki B. Herby rycerstwa polskiego. – S. 682.
– Okolski S. Orbis Polonus. – Vol. I. – P. 438.
– Niesiecki K. Herbarz Polski. – Том ІІІ. – S. 402.
– Boniecki A. Herbarz Polski. – Tom V. – S. 21–22.
– Źródła dziejowe. – Tom XVIII. – Część II. – S. 288, 295, 342.

печатка пана Станіслава Дорогоївського 1574 р.
4. На червоному полі три срібних хвилястих пояса; над щитом шолом під шоломовою короною, в нашоломнику з золотого корчака виникає срібний пес, навколо щита червоно-срібний намет (герб Корчак відмінний).

Джерела:
– печатка пана Йоана Томаша Дорогоївського 1598 р. (ЦДІАЛ, ф. 14, оп. 1, спр. 174, арк. 264).
– печатка пана Йоана Томаша Дорогоївського 1598–1599 рр. (ЦДІАЛ, ф. 14, оп. 1, спр. 174, арк. 276, 280, 283).
– печатка пана Андрія Дорогоївського 1623 р. (ANK, AS, Teka ХXIХ, Plik 44).
Олег Однороженко
Дрогойовские
Владельцы граничившего с Натковичами села Дрогойов (Дорогоев), судя по принадлежности к гербу “Корчак”, имели русские корни. Родоначальник Дрогойовских Ян ранее 1430-х годов женился на Анне Дидятицкой и умер в 1443-1447 гг. Его вдова после смерти бездетного брата Станислава и раздела с сестрами стала дедичкой трети Дидятичей (близ Судовой Вишни), которая осенью 1447 г. была уступлена ее старшему сыну Яну. Ян и Анна имели сыновей Яна, Александра, Станислава Невчаса и четырех дочерей: Елизавету ( жену сначала солтыса лежайского села Гелларова Яна Шеканого (1444 г.), а затем ( Яна Сопиховского (1451 г.), супругу мечника Петра Гроховского Викторию (1471 г.), Маргариту и Ядвигу. 100 гривен приданого, полученных Шеканым, позволяют видеть в Дрогойовских сравнительно обеспеченных землевладельцев.
Ян Дрогойовский последний раз упоминается в записке от 3 февраля 1450 г., Станислав Невчас – в записке от 18 июля 1475 г. Сыном последнего был женившийся в марте 1482 г. на дочери Яна Голамбека Замеховского Дороте и вскоре умерший бездетным дедич части Дрогойова Троян.
Женатый на дедичке половины Крукеничей Ядвиге Александр в 1473-1477 гг. выкупил у родственников за 250 гривен части Дидятичей, превратившись в единственного владельца села. Умер в январе или феврале 1480 г. У Александра было четыре дочери. Екатерина стала женой львовского шляхтича русского происхождения Яна Мальчицкого (1483 г.). Анна не позднее июля 1490 г. со 100 гривнами приданого вышла за соседа (и шурина своего кузена) Яна Замеховского. Сыновья Александра Ян, Александр-Олехно, Юрий, Дитрих-Теодорик и Ян Парис в 80-90-е годы XV в. порою назывались Крукеницкими. Трое старших братьев скончались бездетными в 1488-1494 гг.
Родоначальник Крукеницких герба “Корчак” Дитрих-Теодорик в апреле 1494 г. пытался выкупить за 100 гривен у двоюродного брата Мартина Крукеницкого 1/6 Крукеничей, в 1498 г. заполучил от другого кузена, Готарда, (почти всю) вторую половину крепости и крукеницкого предместья и по итогам раздела того же года с Яном Парисом стал владельцем Крукеничей и половины Дидятичей. Не позднее апреля 1502 г. он женится вторым браком на дочери Дмитра-Мишки Болановского (и единоутробной сестре Яскманицких) Барбаре и вскоре становится держателем Болановичей. Начало XVI в. для Дитриха ознаменовалось утратой дедичных владений. В реестре 1508 г. он выступает как "Дитрих Болановский" и платит с Болановичей 0,75 гривны налогов. Заплативший почти 2 гривны с части Крукеничей безымянный "Крукеницкий" вполне мог быть его сыном Андреем (от первой жены Барбары Сокольницкой). Во всяком случае, в 1515 г. большая часть обезлюдевших Крукеничей принадлежала именно Андрею.
Ян Парис не позднее января 1498 г. получил 130 гривен приданого за дочерью соседа Александра Ожеховского Екатериной, после семейного раздела дедичил на Дрогойове и половине Дидятичей, в 1505-1507 гг. выкупил у Миколая Мжуровского заложенную Дитрихом половину Дидятичей и в 1508 г. заплатил с двух сел 3 гривны 31 грош налогов.
Ян Дрогойовський (Drohojowski; бл. 1505—1557) —
куявський єпископ від 1551, холмський і каменецький від 1545 року. Родич Станіслава Оріховського. Навчався у Краківській Академії. У 1525 р. виїхав на чотири
роки до Італії, де продовжував науку в одному з тамтешніх університетів. Там же
отримав титул доктора прав. Повернувся додому 1532 року. Був прихильником
реформ у католицькій Церкві і за це потерпав
Jan, Wiktor i Antoni Drohojowscy, otrzymali od cesarza Józefa II 1783 r. tytuł hrabiowski austryjacki. ¶ Rocznik Kiszki wspomina o Atanazym, władyce przemyskim 1407 r. ¶ Jan z Drohojowa, żonaty z Anną z Dydatycz, która wraz z siostrami spłaca bratowę 1441 r. i zeznaje dział Dydatycz 1446 r. (AGZ. XIII. 1516-20 i 2747). W 1443 r. okazał Jan wraz z synami na wiecu w Przemyślu przywilej królewski, na bliskość do dóbr macierzystych Mierzwica, Retowa i Brześciany. Córek miał cztery: Małgorzatę za Stanisławem Milanowskim; Elżbietę wyposażoną 100 grzyw., żonę 1-o v. Jana Siekanego, sołtysa z Jedlarowej 1444 r., a 2-o v. Jana z Siedlec Sopuchowskiego 1451 r.; Jadwigę, żonę niewymienionego z nazwiska Jana 1445 r. i Wiktoryę, żonę Piotra Grochowskiego, miecznika przemyskiego 1471 r. Synów zaś trzech: Jana, któremu matka darowała trzecią część Dydatycz 1447 r., Aleksandra 1445 r. i Stanisława, zwanego Niewczas 1466 r., raz nawet nazwanego Niepokój 1468 r. (AGZ. XIII. 2371, 3325, 4314-16, 6220, 7250 i 7288 i inne; XVII. 672). Aleksander, z żony Jadwigi (ma być z Krukienic), zostawił synów: Jana Parysa, Aleksandra, Jerzego i Teodoryka, czyli Dzietrzyka i córkę Katarzynę, żonę Jana Malczyckiego. Kwitowała ona matkę i braci z ojcowizny 1483 r. (Zs. Przem. 4 f. 152). Z nich: Aleksander, żonaty z Anną Ossowską i Jerzy, bezpotomni (Zs. Przem. 4 f. 152 i 5 f. 387). Teodoryk, dziedzic Krukienic, ożeniony dwukrotnie, z pierwszej, nieznanej nam żony, zostawił syna Andrzeja; z drugiej, córki Dymitra Bolanowskiego, syna Aleksego v. Olechnę, którzy nazywają się Krukienickiemi. Zeznali oni dział 1517 r. (Zs Przem. 8 f. 73; Gr. Przem. 5 f. 316 i 930). Jan Parys, dziedzic Drohojowa i Dydatycz 1508 r. (Paw.), ożenił się z Katarzyną Orzechowską, córką Aleksandra, za którą dostał 1498 r. sto grzyw. posagu (Zs. Przem. 5 f. 601). Córka jego Anna, żona Piotra z Rybotycz Brześciańskiego 1529 r. Synowie: Jan, Krzysztof, Andrzej, Stanisław i Mikołaj, dzielą się Dydatyczami 1533 r. (Zs. Przem. 9 f. 754 i Gr. Przem. 17 f. 179). Jan, biskup, sprzedał 1553 r. wymienionym swoim braciom, za wyłączeniem Mikołaja, część swoją na Drohojowie i Dydatyczach (M. 84 f. 167). Z synów Jana Parysa: ¶I. Jan, kanonik krakowski 1542 r., biskup kamieniecki 1545 r., w tymże jeszcze roku biskup chełmski, w końcu 1551 r. kujawski (Akta Hist. IV i VIII), umarł 1557 r. ¶II. Krzysztof z żony, Elżbiety Fredrówny, z którą zeznał zapis dożywocia 1540 r. (Zs. Przem. 19 f. 156; Pis. Dz. Pol. IX), miał córki: Annę, za Wacławem Wąsowiczem, pisarzem polnym koronnym, starostą lemielskim, które to starostwo po śmierci męża, otrzymała w 1558 r.; Zofię, za Bartłomiejem z Bierczy Biereckim 1588 r.; Jadwigę, za Janem z Sienna; Reginę, za Stanisławem Kroczewskim, dworzaninem królewskim i Katarzynę, za Janem Herburtem, kasztelanem sanockim (M. 134 f. 165; Gr. Przem. 26 f. 376; 33 f. 544; 37 f. 330 i 517), oraz synów: Jana Tomasza, Kiliana i Jana, v. Jana Krzysztofa, których kwitował Sienieński 1579 r. z odbioru 3,000 fl. posagu za ich siostrą, a swoją żoną (Zap. Lub. 1 f. 183). Jan Krzysztof, dworzanin i sekretarz królewski, otrzymał 1580 r. Chotyniec i Russowice, po śmierci Kostkowej, a Jan Tomasz, referendarz koronny, odstąpił za konsensem królewskim z 1589 r. bratu Kilianowi, Chotyniec i Hruszczowę, w ziemi przemyskiej (M. 133 f. 402 i 123 f. 395). ¶ Jan Tomasz, syn Krzysztofa, poseł od Zygmunta Augusta do Włoch, a od Stefana Batorego 1578 r. do Turcyi (Solik.), był w liczbie posłów, którzy wręczali dyplom elekcyjny Henrykowi Walezyuszowi. W 1600 r. brał udział w wyprawie na Wołoszczyznę, na której zniósł znaczny oddział Tatarów, połączonych z Wołochami. Odznaczył się również w wyprawie moskiewskiej, jako dowódca nad piechotą węgierską. Zdobył Wieliż, a walczył dzielnie pod Połockiem i Wielkiemi Łukami. Przeciwko Gdańszczanom, co rokosz podnieśli, wystawił własnym kosztem chorągiew jazdy. W 1569 r. sekretarz królewski (V. L.), w 1578 r. starosta przemyski, miał, poczynając od 1580 r., w ciągu lat dwóch pobierać po 2,000 fl., z dochodów powyższego starostwa (M. 123 f. 384). W 1589 r. i referendarz koronny. Zginął w 1606 r., w czasie napadu na niego Diabła Stadnickiego na zamku przemyskim. Z Jadwigi z Fulsztyna Herburtówny, pozostawił syna Mikołaja Marcina, który w 1609 r. sprzedał dobra Wójtowo i Rowień Grochowskiemu (Zap. Lub. 15 f. 674 i 18 f. 67), a w 1623 r. wspólnie z żoną, Zofią z Baranowskich, kwitował Opalińskiego (Ibid. 27 f. 96). ¶ Kilian, syn Krzysztofa, podkomorzy przemyski 1581 r., żonaty 1-o v. z Dorotą Ostrowską, 2-o v. z Krystyną Sobkówną z Sulejowa, kasztelanką sandomierską, której w 1574 r. zapisał 6,000 fl. (M. 111 f. 120; Zs. Przem. 24 f. 734 i 32 f. 221), z pierwszej żony pozostawił córkę Annę, 1594 r. żonę Grzegorza Leżeńskiego (Perp. Czers. 9 f. 20); a z drugiej córki: Barbarę, żonę Zygmunta Tarły, chorążego przemyskiego; Elżbietę, 1-o v. Herburtową, 2-o v. Lubomirską, starościnę sandecką; Magdalenę, 1-o Szaniawską, 2-o v. Gniewoszową i Zofię Piasecką, i synów: Jana Krzysztofa, stolnika królewskiego 1611 r. (Gr. Przem.), Samuela i Stanisława, którzy nabyli 1614 r. pewne sumy od brata swego stryjecznego, Mikołaja Marcina (M. 185 f. 703; Zap. Lub. 21 f. 32 i 213). ¶ Samuel, łowczy nurski 1622 r., zeznał 1627 r. zapis dożywocia z żoną, Barbarą z Laskowskich. Syn jego Stanisław, sprzedał 1649 r. Warszewickiemu Nowodwór, Lemielnik etc. (Perp. Czers. 7 f. 117; 9 f. 407 i 11 f. 206). Jan Samuel, dworzanin królewski, nabył część Mościsk od Krajewskiego 1619 r. (Ibid. 6 f. 95). Synowie jego: Władysław i Andrzej. w ziemi przemyskiej 1642 r. (M. 185 f. 700). Ów Jan Samuel będzie pewnie Samuelem, późniejszym łowczym nurskim. ¶ Stanisław, brat Samuela, z żony Wysockiej, pozostawił syna Jana, żonatego 1685 r. z Maryanną z Sławczyńskich. ¶III. Andrzej, żonaty z Małgorzatą Herburtówną, pozostawił cztery córki: Katarzynę, Annę, Barbarę i Zofię. Pozostała po nim wdowa, w 1571 r. żona Stanisława Oporowskiego, starosty kruszwickiego, procesuje wspólnie z córkami Barzego, w latach 1569-1571 (AGZ. X. 1489 i 1626). Katarzyna, żona Krzysztofa Reya, stolnika lubelskiego 1579 r.; Anna, żona Andrzeja Ossolińskiego (Zs. Przem. 37 f. 10); Barbara, żona 1-o v. Andrzeja Fredry, 2-o v. Jana Stadnickiego i Zofia, panna (Ibid. 19 f. 881). ¶IV. Stanisław, właściciel Drohojowa i Dydatycz, kasztelan przemyski 1574 roku, zeznał 1553 r. zapis dożywocia z żoną Urszulą z Krakowa (M. 84 f. 160). Ta Urszula była z rodu Gucci (Guczy). Drugą żoną kasztelana była Dorota Derszniakówna, wdowa po Stanisławie Ligęzie z Bobrku, kasztelanie żarnowskim; zmarła bezdzietnie 1568 r. (Gr. Przem. 30 f. 1325). Trzeci raz ożenił się kasztelan z Zofią Ossolińską, kasztelanką sandomierską, której zabezpieczył posag 1575 r. (Zs. Przem. 33 f. 64). Pozostawił synów dwóch: Jana i Krzysztofa, oraz córkę Krystynę, za Andrzejem Wronowskim (Gr. Sanoc. 48 f. 94). ¶A) Jan, syn Stanisława, kasztelana przemyskiego, otrzymał od ojca Duńkowice, w powiecie przemyskim, za konsensem królewskim z 1579 r. (M. 119 f. 200). W tymże roku sekretarz królewski, został 1588 r. kasztelanem sanockim. W 1589 r. był deputatem na Trybunał koronny (Wyr. Lub. 32 f. 1). W 1577 r. otrzymał od króla wszystko złoto Gdańszczan; skonfiskowane we Lwowie i Przemyślu (AGZ. X. 1901). Z Anny z Choczwi Balówny, pozostawił córkę Annę, zaślubioną 1603 r. Hieronimowi Rawiczowi Dembińskiemu, podstolemu krakowskiemu, wdowę już 1604 r. (Zs. Ksiąskie 45 f. 1) i synów dwóch: Macieja Stanisława i Jana Parysa. W 1602 r. obaj bracia kwitują Fredrę, a 1610 r. Klofasa. W 1605 r. ustanawiają w Lublinie plenipotenta (Zap. Lub. 11 f. 659; 13 f. 19; 15 f. 711 i 18 f. 1019). ¶ Jan Parys, żonaty 1640 r. 1-o v. z Zofią Dunikowską, wdową po Janie Czerniejowskim (AGZ. X. 4039), 2-o v. z Zuzanną Jaskmanicką, pozostawił dwóch synów, ale ci zeszli bezpotomnie. ¶ Maciej Stanisław, na Chłopicach 1639 r., z Maryanny z Czermińskich miał czterech synów: Samuela; bezpotomnego; Jana Parysa, Aleksandra Dymitra i Krzysztofa Tomasza, oraz córki: Elżbietę Kopystyńską; Annę Rafałową Jaskmanicką i Magdalenę. ¶ Aleksander Dymitr, żonaty 1-o v. z Agnieszką Gorajską, 2-o v. z Konstancyą Ożarowską, następnie Kochanowską, miał córkę Agnieszkę, za Mikołajem Grzybowskim i synów: Macieja Stefana, miecznika buskiego 1681 r., Krzysztofa Tomasza bezpotomnego, i Aleksandra, żonatego z Maryanną Żukowską. ¶ Krzysztof Tomasz, chorąży przemyski 1672 r., otrzymał 1663 roku, wspólnie z żoną, Zofią z Irządza Bolestraszycką, konsens królewski, na wykupienie z rąk Branickich Chołojowiec, Olszan i Krzeczkowa, w ziemi przemyskiej (Sig. 7 f. 8). Z drugiej jego żony, Aleksandry Bidzińskiej, jego synowie: Jan, v. Jan Parys i Aleksander Dymitr (Zap. Lub. 61 f. 529 i 68 f. 239), pisali się z województwem ruskiem, na elekcyę Augusta II-go. Chorąży miał córki: Elżbietę; Magdalenę, za Bazylim Hoszowskim; Krystynę, 1-o v. za Marcinem Bielskim, 2-o v. za Samuelem Sokolnickim, 1685 r.; Annę, 1-o v. za Ludwikiem Jeziorkowskim, stolnikiem brzeskim, 2-o v. za Krzysztofem Przanowskim 1713 r.; Maryannę, za Aleksandrem Stano 1685 r. i Helenę Ożarowską. Jan, v. Jan Parys, syn Krzysztofa Tomasza, chorążego przemyskiego, dziedzic na Bolestraszycach, był żonaty 1-o v. z Anną z Kossowskich, chorążanką zatorską, 1690 r., 2-o v. z Jadwigą Ulaniecką, wdową Wierzchowską, 1698 r., 3-o v. z Konstancyą Morską, z którą zeznał zapis dożywocia 1709 r., 4-o v. z Barbarą Sołtykówną. Jego potomstwo z Sołtykówny: Franciszka, żona 1-o v. Bogusława Bobrownickiego, 2-o v. Kazimierza Jordana, starosty siemiechowskiego; Aleksander, w zakonie OO. Bernardynów Fabian. Antoni, urodzony z Morskiej, z łowczego stolnik przemyski 1746 r., w końcu sędzia ziemski przemyski, zmarły 1765 r., z Barbary ze Zborowskich, pozostawił: Maryannę, za Tomaszem Mioduszewskim; Teresę, za Józefem Stojowskim; Franciszka Michała, wylegitymowanego ze szlachectwa w grodzie przemyskim 1782 r., którego z Eleonory z Lubienieckich, 2-o v. Zbyszewskiej, córki: Walerya, Eleonora i Felicyanna; Jana Adolfa po ojcu sędziego ziemskiego przemyskiego, którego z Hiacynty Pinińskiej, 2-o v. Józefowej Bełżeckiej, córka Dominika; Magdalenę, zakonnicę; Katarzynę za Michałem Drohojowskim i Mikołaja. Ten ostatni wystawił 1790 r. skrypt Kielanowskiemu (M. 302 f. 122). Agnieszka, urodzona z Morskiej, za Julianem Fredrą. Józef, urodzony z Anny Kossowskiej, podstoli żydaczowski, zmarły 1754 r., ożeniony z Anielą Borejkówną, miał z niej dwóch synów: Andrzeja i Dominika. Andrzej wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie grodzkim przemyskim 1782 r., z Konstancyi Ulińskiej, miał córki: Maryannę, za Stanisławem Pinińskim, N. za Wydżgą i Anielę za Bazylim Ustrzyckim, oraz synów: Ignacego Mikołaja, członka Stanów Galicyjskich 1818 r., Kwiryna Józefa i Jana Piusa, z których Jan Pius, zmarły 1819 r., z dwóch żon, Róży Niemirowskiej, zaślubionej 1805 r. w Wojsławicach i Barbary Rzeszotarskiej, zostawił córkę Anielę, za Karolem Wisłockim i trzech synów: 1) Aleksandra, którego z żony, Emmy z Gurowskich, córki: Stanisława za Stanisławem Hordyńskim i Bolesława; 2) Władysława, ożenionego z Emilią Wolską, z której córki: Ewelina za Leonem Kunickim, zmarła 1867 r.; Aurelia za Janem Biesiadeckim, Stanisława za Ludwikiem Popławskim i synowie: Julian - ksiądz i Bolesław, dziedzic Cieszacina, ożeniony z Bronisławą Terlecką, z której dzieci: Jan Józef, Marya Madejska i Ewelina, zaślubiona 1901 r. w Krakowie Michałowi Radoszewskiemu, dziedzicowi Krępy w kaliskiem; 3) Henryka, dziedzica Łuki, po którym z żony, Julii z Paparów, córka Róża, zaślubiona 1873 r. Stanisławowi Szawłowskiemu. ¶ Dominik na Tapinie, drugi syn Józefa, z Antoniny Kopystyńskiej, 2-o v. Józefowej Nahujowskiej, zostawił syna Mikołaja, dziedzica Tapina, wylegitymowanego ze szlachectwa w grodzie przemyskim 1782 r., po którym, z żony Barbary Górskiej, córka Marya, za Mikołajem Sobolewskim i synowie: Eustachy Mateusz i Baltazar. Tego ostatniego, z Honoraty Mroczkowskiej, synowie: Stanisław i Władysław zmarli, żyje trzeci Zygmunt, dziedzic Tapina, ożeniony z Maryą Kellermanówną. Eustachy Mateusz, ożeniony z Eweliną Niemirowską, z synami Edmundem i Eugeniuszem, zapisani do ksiąg szlachty w Galicyi 1846 r. ¶ Aleksander Dymitr, drugi syn Krzysztofa Tomasza, chorążego przemyskiego, żonaty z Teresą Rupniewską, 2-o v. Balową, pozostawił syna Krzysztofa, chorążego liwskiego i córkę Katarzynę, żonę 1-o v. Teodora Denhoffa, 2-o v. Antoniego Rozwadowskiego, którzy dopełnili działu ruchomości po Rupniewskich w 1732 r., z siostrą swoją przyrodnią, Salomeą Balówną (M. 259 f. 28). ¶ Jan Parys, kasztelanic sanocki, brat Macieja Stanisława; żonaty 1-o v. z Małgorzatą Lasocką; z której córka Beata Krystyna; żona 1-o v. Zygmunta Porembskiego, kasztelana zawichostskiego, 2-o v. Marcina Mieleckiego, starosty brzeźnickiego, 2-o v. 1625 r. z Katarzyną z Mirowa Myszkowską, wojszczanką oświecimską (M. 172 f. 361), która żyje jeszcze 1661 r. i ma sprawy z Morsztynami (Gr. Krak.). W 1650 r. synowie ich: Stanisław; Władysław Ferdynand i Stefan, zeznali dział dóbr ojczystych, przy czem wspomniana siostra Zofia. Ostatni pozywa dwóch pierwszych 1662 r. (Zap. Lub. 47 f. 786). Stanisław i Stefan podpisali z ziemią przemyską, obiór króla Michała. ¶ Stanisława, z Konstancyi z Marchockich, synowie: Adam, Jan, Tomasz i Mikołaj, z których pierwszy, w imieniu swojem i braci, wnosi 1686 r. manifest do grodu lubelskiego, o unieważnienie testamentu swej ciotki (Zap. Lub. 62 f. 21). Stanisław był 2-o v. żonaty z Teofilą Rzepecką, 1-o v. Bazylową Bereźnicką (Zs. Przemys. z 1686 r.). Z synów jego: ¶ Adam, stolnik czerniechowski 1688 r., a po niedoszłej do skutku tej nominacyi, w tymże jeszcze roku stolnik bielski, żonaty 1-o v. z Barbarą Łaiszczewską, kasztelanką sochaczewską, 1-o v. Kuczborską (Perp. Czers. 22 f. 231 i 24 f. 63), a 2-o v. z Franciszką z Rzewuskich, następnie żoną Kazimierza Suchodolskiego i Cetnera, podpisał z województwem ruskiem elekcyę Augusta II-go. Syn jego Andrzej, kustosz przemyski 1733 r. i córki: Teresa Wisłocka i Maryanna Karsznicka, urodzeni z pierwszej żony, procesowali o dług Dziewickich 1718 r. (Wyr. Lub. 454 f. 82). Miał z drugiej żony jeszcze córki: Annę Załaszowską, Barbarę Karsznicką i Rozalię i Konstancyę, zakonnice. ¶ Jan, v. Jan Marcin, zmarły 1709 r., z Katarzyny z Wizembergów, miał syna Kazimierza i córki: Annę, za Tomaszem Zielonką 1695 r.; Salomeę, 1-o v. Kobielską, 2-o v. żonę Teodora Chwaliboga, burgrabiego krakowskiego i Domicellę; żonę 1-o v. Michała Łepkowskiego, 2-o v. Antoniego Kobielskiego. Kazimierz, z cześnika 1716 r. stolnik wołyński, i żona jego, Teresa z Jasienny Jaklińska, pozwani 1721 r. przez Achingerów, o zniewagę listowną (Obl. Krakows. 144 A f. 3501). Synów jego dwóch: Józef i Michał i córki: Zuzanna, 1-o v. Franciszkowa Hebdzina, 2-o v. Ignacowa Łukawska 1779 r.; Katarzyna Łukaszowa Karlińska 1779 r.; Domicella, 1-o v. Marcinowa Gronowska, 2-o v. Andrzejowa Borzęcka 1779 r.; Zofia, 1-o v. Kajetanowa Młodzianowska, 2-o v. Franciszkowa Wratkiewiczowa 1779 r. i Salomea, 1-o v. Janowa Zaćwilichowska, 2-o v. Winczycka. ¶ Józef, dziedzic na Frydrychowcach, zmarły 1775 r., ożeniony z Barbarą z Bielskich, miał córką Zuzannę, za Franciszkiem Trzeszczkowskim i syna Franciszka, wylegitymowanego ze szlachectwa w grodzie oświecimskim 1782 r. ¶ Michał, nazwany w metryce syna swego Mikołaja z 1764 r., stolnikowiczem wołyńskim, sędzia grodzki przemyski 1767 r., łowczy przemyski 1770 r., poseł ziemi przemyskiej 1764 r., żonaty 1-o v. z Katarzyną Sałacką, 2-o v. z Katarzyną Drohojowską, 3-o v. z Teresą Chojecką. pozostawił córki: Magdalenę; Teklę za Pantaleonem Ulenieckim; Antoninę, 1-o v. Józefowę Uleniecką, 2-o v. Adamowę Łapińską; Józefę, Janowę Wisłocką; Maryannę, Ignacowę Szudrawską; Zofię Łukaszowę Niezabitowską i Apolonię Antoninę; oraz pięciu synów: Pantaleona Ignacego Mikołaja, Erazma, Felicyana, Zacharyasza Augustyna Józefa i Jana Maksymiliana. Z nich: ¶ Mikołaj, ur. 1764 r. (metr. w Kosienicach), zmarły 1805 r., z Katarzyny z Pajączkowskich, miał syna Walentego Romualda, ur. 1801 r. (metr. w Chodorowie), wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie 1838 r. ¶ Erazm, ur. 1771 r., właściciel Rudołowic, członek Stanów Galicyjskich 1817 r., z Tekli z Horodyskich, pozostawił córkę Maryannę, zaślubioną Wincentemu Dwernickiemu i synów: Antoniego, żonatego z Rozalią de Villeneuve i Ludwika, wylegitymowanego ze szlachectwa w Wydziale Stanów 1826 r., ożenionego z Maryą Uleniecką, z której synowie: Władysław, właściciel Turki, żonaty z Maryą bar. Brunicką i Ernest. Władysława córki: Marya, rozwiedziona z hr. Stanisławem Pinińskim i Helena. ¶ Felicyan, ur. 1784 r., żonaty 1-o v. z Łucyą hr. Parysówną. 2-o v. z Anną Senion de Latreches. Syn jego z pierwszej żony Emanuel; umarł 1884 r. bezpotomnie. ¶ Augustyn, ur. 1788 roku; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1838 roku. ¶ Jan Maksymilian, właściciel Czorsztyna 1819 r.; członek Stanów Galicyjskich 1839 r., z Wiktoryi Grudnickiej, pozostawił synów: Marcelego i Tytusa. Marcelego, ur. 1817 r., właściciela Czorsztyna, z Florentyny z Fihauzerów, dzieci: a) Stanisław, ur. 1855 r., właściciel Czorsztyna, ożeniony 1882 r. z Anną Chomętowską. Dzieci jego: Maryan, ur. 1883 r., Stanisław, ur. 1885 r., Anna, Olga i Helena; b) Kazimiera, ur. 1857 r., doktór praw, żonaty z Heleną Dobrzańską, córką Henryka i Leonii z Potockich; c) Tadeusz, ur. 1858 r., oficer ułanów austryackich, umarł bezżennie; d) Wiktorya, zaślubiła w Czorsztynie 1888 r. bar. Gustawa Lipowskiego. Marceli z synami w Wydziale Stanów 1861 r., a dzieci Stanisława w Galicyjskim Wydziale krajowym 1894 r., legitymowali się ze szlachectwa. Tytusa, właściciela Ryczowa, z Seweryny z Brandysów, dzieci: a) Marya, zaślubiona 1880 r. Kazimierzowi Chomętowskiemu; b) Józefa, zaślubiona bar. Mieczysławowi Błażowskiemu 1884 r.; c) Helena, zaślubiona Bogdanowi Gałęzowskiemu 1882 r.; d) Wiktorya, zaślubiona Cezaremu Szaszkiewiczowi. ¶ Tomasz podpisał z ziemią przemyską, obiór króla Michała. W 1689 r. był towarzyszem pancernym roty królewskiej, a 1690 r. mianowany cześnikiem podlaskim, umarł cześnikiem podolskim 1704 r. Synem jego, z Katarzyny z Gośniewic Wolskiej, był Ludwik, podstoli chełmski 1713 r., który układał się z przełożoną Wizytek w Krakowie, o posag siostry swej Cecylii, wstępującej do zakonu 1722 r. (Obl. Krak. 146 f. 104). Wdowa po nim (poślubiona 1716 r. w Dobromilu), Cecylia z Brześciańskich, córka Andrzeja, żyła jeszcze 1754 r. Dzieci jego: Elżbieta Aleksandrowa Stadnicka, Cecylia Jackowa hr. Krasicka i Józef, bezdzietny z Antoniną Szaniawską, łowczanką litewską, 2-o v. Stefanową Wąsowiczową, podstoliną radomską (Gr. Trembow. 212 f. 165). ¶ Mikołaj, żonaty 1686 r. z Eleonorą Kossowską, 2-o v. Jerzową Starzechowską, pozostawił córkę Zofię, zmarłą 1704 r. ¶ Stefan, syn Jana Parysa, a brat Stanisława, z Konstancyi z Buńkowa, 1-o v. Ignacowej Proszewskiej, 2-o v. Aleksandrowej Omiecińskiej, miał córkę Antoninę, żonę 1-o v. Jana Ortyńskiego, 2-o v. Franciszka Andrzeja Wizemberga. Bratem jej był pewnie Seweryn, przeciwko któremu, jako stryjecznemu swemu bratu, protestuje w grodzie lubelskim 1689 r. Tomasz Drohojowski, w sprawie tejże Antoniny (Zap. Lub. 65 f. 313). ¶ Władysław Ferdynand, drugi z kolei syn Jana Parysa, a brat Stanisława i Stefana, żonaty z Anną Marchocką, 2-o v. Grabkowską, pozostawił córki: Helenę, żonę Jerzego Jordana, podczaszego krakowskiego; Zofię, żonę Ignacego Humnickiego i Katarzynę Romerową, oraz synów: Józefa i Jana (Zap. Lub. 50 f. 645). ¶ Józef, miecznik przemyski 1694 r., zmarły 1714 r., żonaty z Maryanną Marchocką; miał z niej synów: Teodora, proboszcza w Makowie 1733 r., Michała i Mikołaja; oraz córki: Maryę v. Barbarę, za Aleksandrem Drzewieckim; Różę, za Józefem Witowskim i Ludwikę, 1-o v. za Kotowskim, 2-o v. za Gorzkowskim. Michała z Pudencianny Drohojowskiej, synowie: Ignacy i Stanisław, żonaty z Joanną w Pruszyńskich, obaj bezpotomni. Mikołaja, z Teresy z Góreckich, córka Maryanna Benedyktowa Węglińska 1763 r. i syn Mikołaj, miecznik przemyski, żonaty z Teofilą Iskrzanką, z której córki: Konstancya, Maryanna i Helena Józefowa Pokutyńska 1800 r. i synowie: Ignacy, chorąży kawaleryi narodowej, żonaty z Hołowińską; Piotr, kapitan wojsk koronnych, ożeniony z Barbarą Bandrowską, 1-o v. Krzyszkowską; Jakób Filip i Michał, żonaty z Ewą Sokołowską (Gr. Winnic. z 1782 r. i A. Lwows. For. Nobil.). Ignacy i Michał mieszkali 1807 r. na Wołyniu, a Piotr spisując w tymże roku testament, wymienił w nim przodków swoich od pradziada, obu braci z żonami i że dobra Kokorowo, spadłe na nich po matce, stracili przez Targowicę. ¶ Jan, brat Józefa, ożeniony z Maryanną Rojewską (Gr. Przem. z 1715 r.), umarł kasztelanem czerniechowskim 1716 r. Córki jego: Katarzyna Janowa Balowa; Teresa, 1-o v. Witowska, 2-o v. Rafałowa Kącka; Anna, zakonnica i synowie: Jakób, żonaty 1715 r. z Ludwiką Ochotnicką (Gr. Łuckie) i Józef, chorąży żydaczowski 1737 r., kasztelan przemyski 1765 r., wspólnie z synem Antonim, podówczas miecznikiem przemyskim, Andrzejem i Michałem, posłami ziemi przemyskiej, pisał się z województwem ruskiem, na elekcyę Stanisława Augusta. Józef, kasztelan, właściciel Krukienic, z Barbary Wolskiej, stolnikówny halickiej, właścicielki Stablewic (Bracł. XVI f. 441; Woł. XII f. 661 i DW. 69 f. 1345), pozostawił synów: ks. Józefa, Reformata; ks. Tomasza (Iwo), Dominikanina; Ignacego i Paskala, zakonników; Jana, Wiktora i Antoniego; oraz córki: Maryannę za hr. Stanisławem Pinińskim i Józefę za Jakóbem Woroniczem. ¶ Jan, kasztelanic przemyski, miecznik lwowski 1765 r., wojski większy 1770 r., generał adjutant królewski, aprobował 1772 r. sprzedaż Mielnowa, dokonaną przez brata Antoniego. W 1778 r. był kandydatem do kasztelanii lwowskiej (MP.). W 1785 r. nabył Motowidłówkę, w powiecie żydaczowskim, od Piaskowskiego, którą w 1786 r. sprzedał Mniszkowi i następnie w 1791 r. znowu odkupił (DW. 89 f. 801; 102 f. 1055; 107 f. 311; M. 299 f. 85). ¶ Wiktor, kasztelanic przemyski, generał wojsk koronnych 1778 r. (DW. 94 f. 569), ożeniony z Maryanną Sireną Łosiówną, 1-o v. Józefową Biberszteyn Zawadzką, chorążyną owrucką (A. Lwow. For. Nob.). Dominik, syn Wiktora, legitymował się ze szlachectwa w Galicyi 1828 r. (Goł.). Tak on, jak i bracia jego: ¶ Lesław i Stanisław, zmarli bezpotomnie. Siostra ich Hiacynta, za Karolem Łapińskim. ¶ Antoni, kasztelanic przemyski, miecznik przemyski 1748 r., cześnik 1765 r., w końcu podstoli 1769 r. W 1770 r. otrzymał wspólnie z żoną, Ewą z Konarskich, kasztelanką sandomierską (Intercyza ślubna z 1752 r.); konsens królewski, na wykupienie Ożomli z rąk Łempickiej (Kancl. 37 f. 332). Antoni, Jan i Wiktor, otrzymali 1783 r. od cesarza Józefa II-go tytuł hrabiowski austryjacki. ¶ Hr. Onufry, syn hr. Antoniego, właściciel Krukienic, ożeniony z hr. Honoratą Baworowską, zmarły 1808 r., pozostawił córkę Karolinę, żonę hr. Józefa Komorowskiego i synów: Jana i Stanisława Seweryna. ¶ Hr. Jan, właściciel Łącka i Drohojowa, kapitan jazdy wojsk księstwa warszawskiego, zmarły 1853 r., żonaty z Anielą Rostworowską, miał z niej córki: hr. Zofię, zaślubioną Leonowi Kalm-Podoskiemu; hr. Maryę, zaślubioną bar. Leonowi Brunickiemu i hr. Karolinę, oraz syna Seweryna, ur. 1819 r., zmarłego w Drohojowie 1894 r. Hr. Seweryn zaślubił w Warszawie 1855 r. Antoninę z Sobańskich z Obodówki, córkę Ludwika i Róży z hr. Łubieńskich, z której syn hr. Jan Maryan, doktór obojga praw, dziedzic Drohojowa, ur. 1858 r. w Wasylówce na Podolu i córka hr. Marya, zaślubiona 1876 r. w Warszawie ks. Mieczysławowi Woronieckiemu. ¶ Hr. Stanisław Seweryn, ur. 1791 r., zmarły 1854 r. w dziedzictwie swojem Balicach, właściciel Krukienic, zaślubił hr. Henrykę Baworowską, córkę hr. Wiktora. Z niej synowie: Zygmunt, Kazimierz i Józef, zmarły bezżennie 1886 r. Hr. Zygmunt, właściciel Krukienic, ur. 1832 r., ożeniony 1858 r. w Krakowie z Maryą Kotarską, ma z niej: a) hr. Helenę, zaślubioną 1888 r. bar. Franciszkowi Burckhardt von der Klee; b) hr. Henrykę, zaślubioną 1879 r. Włodzimierzowi Rylskiemu; c) hr. Seweryna, ur. 1861 r. szambelana dworu ces. król austryjackiego, ożenionego w 1897 r. z Katarzyną Komarówną z Litwy; d) hr. Karola, ur. 1863 r., właściciela Tułkowic, ożenionego 1889 r. ze Stefanią Grabińską z Walewic, z której córki: Henryka i Zofia i syn Jan Zygmunt; e) hr. Romana, ur. 1867 r., właściciela Sądowej Wiszni, szambelana dworu ces. król. austryjackiego, ożenionego 1894 r. z Waleryą de Inkey de Pallin. Hr. Kazimierz, ur. 1835 r., właściciel Bolanowic, zmarły we Lwowie 1894 r., żonaty 1-o v. z hr. Anną Krasicką, 2-o v. z hr. Maryą Gołuchowską, córką namiestnika Galicyi, z drugiej żony pozostawił synów: Adama, ur. 1886 r. we Lwowie i Kazimierza, ur. tamże 1892 r., oraz córkę Helenę. ¶B) Krzysztof, drugi syn Stanisława, kasztelana przemyskiego, ceduje pewne sumy w Lublinie 1603 r. (Zap. Lub. 14 f. 210). Z Katarzyny Męcińskiej, kasztelanki wieluńskiej, która 2-o v. wyszła za Michała Jordana, miał córki: Zofię, żonę Krzysztofa Stano, Annę Włostowską i Katarzynę Zarankową-Horbowską i dwóch synów: Stanisława i Andrzeja, właścicieli Niebieszczan, których kwituje Zakrzewski 1633 r. (Zap. Lub. 34 f. 496). Stanisława, z Zofii Przyjemskiej, synów trzech: Krzysztof, Władysław i Andrzej. ¶ Krzysztof, stolnik lubelski 1666 r., rezygnował z tego urzędu na brata Andrzeja, lecz rezygnacya ta nie doszła do skutku i pozostał na tym urzędzie do śmierci, która w 1670 r. nastąpiła. Jako stolnik lubelski i rotmistrz, podpisał z województwem lubelskiem, elekcyę króla Michała. Żonaty 1-o v. z Zofią Malicką, 2-o v. z Teofilą Leszczyńską, wdową po Buczackim (Zap. Lub 44 f. 481; 50 f. 1339; 52 f. 436 i 54 f. 315; M. 210 f. 139), pozostawił synów: Stanisława, Adama i Samuela. Tego ostatniego syn Franciszek. ¶ Andrzej, brat Krzysztofa, cześnik przemyski 1662 r., starosta powidzki 1664 r., chorąży przemyski 1667 r., chorąży lubelski 1678 r., podpisał z ziemią przemyską, obiór króla Michała. W 1688 r. otrzymał konsens królewski, na wykupienie starostwa łukowskiego od Domaszewskiego i zostawszy starostą, przestał być chorążym. Żonaty był 1-o v. z Zofią Hańską 1685 r., 2-o v. z Magdaleną Przedwojewską 1689 r. (Zap. Lub. 61 f. 957 i 65 f. 157). ¶ Andrzej, brat Stanisława, a syn Krzysztofa, nabył w 1640 r. od Iwaszencewicza Koziatycz alias Barodianki, w powiecie kijowskim, a wspólnie z żoną, Elżbietą z Tulina Hornostajówną, podkomorzanką kijowską, połowę Hornostajpola od Leszczyńskiego. Pozostała po nim wdowa wyszła 2-o v. za Mikołaja Abramowicza, wystawiwszy pierwszemu mężowi pomnik w Lublinie, na którym wypisała, że jest synem Krzysztofa, a wnukiem kasztelana Stanisława (M. 102 f. 321; Kij. IV A f. 5 i 6; V f. 968 i Mon. Star.). Elżbieta, córka Andrzeja, za Janem Oleśnickim, a syn Samuel, starosta niedzialski, podpisał z ziemią przemyską elekcyę króla Michała. Z Zuzanny Orlickiej, jego córki: Antonina, Dominikanka w Nowej Jerozolimie 1681 r. (Kij. VI C f. 220; Zap. Lub. 56 f. 236 i Perp. Czers. 13 f. 69) i Joanna, żona Marcina Rybińskiego 1702 r. ¶V. Mikołaj, zabity 1544 r. przez Andrzeja Pełkę, o co tego ostatniego procesuje Jerzy, syn Mikołaja. Jerzy, żonaty 1550 r. z Anną Bobolanką (Zs. Przemys. 13 f. 345), miał córkę Zofię, żonę 1-o v. Wojciecha Lipnickiego, 2-o v. Zbigniewa Orła i synów: Andrzeja, podstarościego i sędziego grodzkiego przemyskiego 1614 r., a podsędka przemyskiego 1621 r., którego nagrobek w Łowiczu (Star. Mon.); Stanisława, kanonika gnieźnieńskiego i opata Cystersów szczyrzyckich 1607 r. (Kor.). Jerzy miał mieć jeszcze syna Stefana, którego synami byli: Jan Tomasz, Gabryel i Wojciech. Dwaj ostatni dopełnili działu Bratkowic 1644 roku (AGZ. X. 4149). ¶ Jan Tomasz, żonaty 1-o v. z Birecką, 2-o v. z Teofilą Chlewicką, następnie Waleryanową Walewską 1666 r., miał synów: Franciszka i Andrzeja. Franciszek zeznał 1652 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Gołkowską (Zap. Lub. 45 f. 720 i D W. 51 f. 1988). Jego dzieci: Stanisław, Seweryn, Jerzy, Teresa i Zofia, żona Jana Bobrownickiego, miecznika stężyckiego. Andrzej, z Teofili Zabawskiej, pozostawił syna Zygmunta, proboszcza w Kosienicach 1681 r., dziekana kapituły przemyskiej 1718 r. i córki: Zofiannę, za Samuelem Kossowskim i Teofilę za Adamem Ostrowskim. ¶ Gabryel, żonaty 1644 r. z Glinczanką, miał synów: Stefana i Władysława, bezpotomnych. ¶ Wojciecha, z Elżbiety z Romerów, synem miał być Jan, żonaty z Magdaleną Przedwojewską 1671 r. (Sig. 12 f. 125), którego syn Stanisław, chorąży trembowelski, zmarły 1726 r., z Róży Rybińskiej, pozostawił syna Jana, zmarłego 1760 roku, i córki: Aleksandrę, za Antonim Niewiarowskim; Annę, za Ignacym Fayglem; Petronellę, 1-o v. za Wojciechem Fayglem, 2-o v. za Ignacym Bobrowskim i Pudencyannę, za Michałem Drohojowskim (Prot. Inscr. Czchow. 42 f. 29). ¶ Stanisław, proboszcz w Rybotyczach 1601 r. Stefana żona 1663 r. Helena Chlewicka. Maryanna, za Stanisławem Ponińskim 1746 r. Zofia, 1692 r. za Józefem Humnickim. Stefan, towarzysz chorągwi husarskiej 1742 r. Zygmunt, proboszcz w Kosienicach, Jan, pułkownik królewski, dziedzic Zabłociec, Jan Parys, dziedzic na Bolestraszycach i Tomasz, cześnik podolski, fundowali 1701 r. kanonię przy katedrze przemyskiej, dla swego rodu. Pierwszym kanonikiem został Zygmunt, potem kustosz, w końcu 1718 r. dziekan katedralny przemyski (Encykl. Kościelna).