Джерела:

Ярослав Лисейко (Львів). Дрібні та середні шляхетські роди Сяноцької землі у першій половині XVI ст.

Wstęp: Kazimierz Wielki nadał 1361 r. braciom Piotrowi i Pawłowi z Węgier, za oddane mu wielkie usługi, obszerne puste miejscowości Boiszcza (Boiska v. Zboiska), Wisłok i Radoszyce, w ziemi sanockiej, z obowiązkiem służby wojskowej (KDM. III). Z braci tych: Piotr był protoplastą Balów, Humnickich i Bireckich. Paweł zaś Dedeńskich i Jurjowskich. Tradycya rodzinna, opierając się na podobieństwie herbu, uważa tych braci za Giżyckich, powracających z Węgier do Polski, tymczasem znani pierwsi Giżyccy, występują dopiero w początku XV-go wieku, a w przywileju Kazimierza Wielkiego wyraźnie zaznaczono, że bracia Piotr i Paweł, przybyli z Węgier, a o polskiem ich pochodzeniu nic nie wspomniano. Lilia ich w herbie pochodzi zapewne od nadania domu Andegaweńskiego, albo też otrzymali ją przez adoptacyę, od którego z Gozdawitów. Procedencya ich wypisana w akcie z 1755 r., którym Józef Kazimierz zeznał zapis dożywocia z żoną Jaruntowską, poczynająca się od Piotra, w dwóch pierwszych pokoleniach niezgodna z aktami. Pochodzenie zaś ich od Giżyckich, powołane w tym akcie, nie może być brane pod uwagę

Pisali się: z Falejówki, z Falejówki, z Falejówki i Jabłonki, z Jurjowic,

у 1501 р. люди Сигізмунда
Деденського здійснили напад на село Горки, яке в цей час посідала Анна Деденська, в ході якого

. Дидинський Мацей

(дружина Катерина Підбузька).

Рік написання: 1653.

Віровизнання: римо-католик.

Місце поховання: У діючому

костелі.

Пожертви: на костел, де

спочиватиме його тіло, . 400 злотих.

ЦЩАК України: ф. 25.. On. 1..

Спр. 273. . Арк. 880.882.

nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Z wymienionych braci Paszko Węgrzyn, 1388 r. ziemianin sanocki, dziedzic Temeszowa 1402 r., nie żył już 1420 roku, a wdowa po nim Wichna, z rodu Janinów, procesuje się 1424 r. z Fryderykiem z Jaćmierza. Synów jego było trzech: Pełka, Zygmunt i Mikołaj, piszących się początkowo z Jurjowic 1420 r. ¶ Pełka, dziedzic Jurjowic i Srogowa, ożeniony z Fienną z Pobiednej, sędzianką sanocką, jest protoplastą Jurjowskich. ¶ Zygmunt, współdziedzic z bratem Srogowa i Jurjowic, zmarł 1434 r., a pozostała po nim wdowa Katarzyna, układa się z Pełką i synami Mikołaja, zrzeka się zapisu 300 grzywien, oddaje im Falejówkę, a zatrzymuje zaś część Srogowa w dożywocie. ¶ Mikołaj, dziedzic Dedni, Temeszowa i innych, umarł przed 1430 r., a wdowa po nim Małgorzata, z rodu Gryfów, zdaje się także z Pobiednej, jak bratowa, żyła jeszcze 1447 r. Synowie ich: Paweł i Mikołaj, zawarli układ ze stryjenką 1436 r., oczyścili się z zarzutu grabieży 1448 r., dowodząc szlachectwa z ojca, matki i babki, przeprowadzają 1453 r. dział dóbr ze stryjecznym bratem Mikołajem Jurjowskim, są dziedzicami Dedni, Temeszowa, Krzemiennej, Falejówki, Wydrnej i Jabłonki. Mikołaj umarł bezdzietny, między 1476 a 1478 r. Paweł oprawił 1464 r. żonie, Elżbiecie z Tarnawy, 300 grzywien posagu i wiana, a gdy dostał za nią wieś Jabłonicę 1472 r., podniósł oprawę do 500 grzywien, umarł 1477 r., a wdowa po nim żyła jeszcze 1486 r. Przy działach z 1489 r. wzmiankowane są trzy jego córki panny, a inne już zamężne. Z córek tych: Anna, żona Marcina Domaradzkiego 1478 r.; Katarzyna, żona Wojciecha Kościeckiego 1494 r., kwitowały braci z posagu; a Małgorzata, żona Stanisława Nabrzucha z Dąbrowy, procesuje ich 1496 r. o swój dział. Synów było pięciu: Mikołaj umarł 1480 r., Jakób umarł przed 1485 r., a Jan, Zygmunt i Stanisław, dopełnili działu dóbr 1489 r. Jan wziął Falejówkę, Jabłonkę i pół Wydrnej, a Zygmunt i Stanisław Dednię, Temeszów, Jabłonicę, Krzemiennę i połowę Wydrnej. W 1491 r. nastąpił nowy dział między Zygmuntem a Stanisławem. Pierwszy wziął Dednię i pół Wydrnej, a drugi Temeszów, Jabłonicę i Krzemiennę. ¶ Zygmunt zabezpieczył 600 grzywien posagu i wiana żonie Jadwidze; córce Mikołaja z Nowego Dworu, kasztelana kamienieckiego, w latach 1491 i 1497. Po bezdzietnej jej śmierci zwraca Zygmunt posag bratu jej Andrzejowi 1509 r. (Zs. Sanoc. 3 f. 242). Sam był 1499 r. opiekunem dzieci po bracie Stanisławie, a umarł bezdzietny przed 1525 r. ¶ Stanisław, ożeniony z Jadwigą, synowicą Jakóba Pieniążka, wojskiego sanockiego, dostał za nią na rachunek posagu 40 grzyw. 1494 r., poszedł na wojnę mołdawską i tam zginął bez wieści, nieboszczykiem nazwany dopiero 1501 roku. Kwit Małgorzaty Nabrzuchowej z 1501 r. przekonywa, że po Stanisławie został się syn Jan i córka Konstancya, a po Janie z Falejówki i Jabłonki synowie: Mikołaj, Stanisław i Jan, oraz córki: Katarzyna i Helena. Sprawa o Jaworze z 1519 roku poucza, że żoną Jana z Falejówki była Anna Łysakowska (AGZ. XI i XVI; St. Pr. P. P. VI. 165). ¶ Jan, syn Stanisława, umarł przed stryjem Zygmuntem, a siostra jego Konstancya, żona Jana Wielopolskiego, układa się 1425 r. w Krośnie i 1430 r. w Sanoku [daty 1425 i 1430 ewidentnie mylne, przesunąłem o sto lat - MJM], z bratem stryjecznym Mikołajem, o dział Dedni i Wydrnej, po stryju Zygmuncie (Decr. Ter. Sanoc. i f. 390; Zs. Sanoc. 4 f. 517). ¶ Z córek Jana z Falejówki: Helena, żona Aleksandra Krukienickiego, a Katarzyna, żona Dawida Turopolskiego, kwitowały braci 1525 r. Katarzyna zmarła bezdzietnie 1530 r. (Zs. Sanoc. 4 f. 219 i 228). Trzej synowie tegoż Jana: Mikołaj, Stanisław i Jan, podzielili się 1513 r. dobrami: Dednią, Falejówką, Jabłonką i Wydrną, wyznaczywszy matce dożywocie, a siostrom posagi, a w 1530 r. pokwitowali szwagra Turopolskiego, ze zwrotu posagu, po bezdzietnie zmarłej siostrze (Zs. Sanoc. 3 f. 372 i 4 f. 522). ¶ Mikołaj, najstarszy syn Jana, dziedzic Dedni i Wydrnej, zabezpieczył 1520 roku posag i wiano żonie, Katarzynie Pieniążkównie, podkomorzance sanockiej. Sędzią ziemskim sanockim był 1543 r., a umarł 1545 r., w którym synowie jego: Andrzej, Stanisław, Piotr, Paweł i Józef, zasądzeni w procesie z synami Anny Świerkotowej (Zs. Sanoc. 1 f. 133). Z córek Mikołaja znane są dwie: Anna Baranowska 1554 r. i Barbara, wdowa po Benedykcie Łuczyckim 1562 r., wierzycielki brata Józefa (Ibid. 3 f. 483 i 995). Paweł umarł przed 1547 r., w którym Piotr skupuje od Andrzeja i Stanisława ich spadek po Pawle, we wsi Niewiestce (Gr. Sanoc. 15 f. 936 i 1035). Wdowa po bezdzietnie zmarłym Andrzeju, Zofia Ostrowska, 2-o v. Stanisławowa Pełczyna z Nieboczka, odstępuje szwagrom: Stanisławowi, Piotrowi i Janowi swą oprawę 1553 r. (Zs. Sanoc. 3 f. 42). ¶ Stanisław, dziedzic Krzywego i Dedni, podczaszy 1553 r. i sędzia grodzki sanocki 1557 r., sprzedał części Niewiestki po bracie Pawle, a nabył 1548 i 1553 roku części Dedni od brata Piotra, odziedziczone po bracie Andrzeju. Ożeniony z Felicyanną Humnicką 1558 r., pozwany 1563 r. przez stryjecznych braci, synów Jana, umarł zdaje się bezpotomnie. ¶ Piotr, pisarz ziemski sanocki 1553 r., skupił od braci Niewiestkę, a sprzedał 1553 r. część Dedni Stanisławowi, za 700 fl., za zgodą żony, Ewy z Urzowicz Borowskiej, podsędkówny przemyskiej (Zs. Sanoc. 2 f. 190; 1 f. 899). Wdowa po nim Ewa i dzieci: Stanisław, Piotr, Mikołaj, Jerzy, Jan i Barbara, i szwagrowie pozwani przez Pełków 1557 r. (Zs. Sanoc. 1 f. 760). Pozostała po nim wdowa wyszła 2-o v. za Jana z Orska Dunikowskiego. ¶ Stanisław, syn Piotra, żonaty z Anną z Leszczy (Leską), miał synów: Jana, Stanisława i Łukasza, oraz córkę Zofię. Jan i Stanisław zapisali sumę Gniewoszowi 1604 r. W tymże roku zawarł umowę Stanisław z siostrą. Zofia była Brygidką w Lublinie. Łukasz, sekretarz królewski i kanonik sandomierski 1615 r., proboszcz sandomierski 1620 r. (Zap. Lub. 75 f. 7 i 561; Wyr. Lub. 58 f. 652 i DW. 45 f. 178). Stanisław, podstoli sanocki, umarł 1620 r., zapisawszy rok przedtem dożywocie żonie, Zofii Koniecpolskiej, kasztelance połanieckiej. Po jego śmierci został podstolim sanockim Jan. Łukasz, syn Stanisława, podstolego, obiera plenipotentów w Lublinie 1634 r. (Zap. Lub. 24 f. 71; 34 f. 563). Syn ten musiał być z pierwszej żony Stanisława, bo Koniecpolska według „Pamiętnika o Koniecpolskich", żyła bezdzietnie jeszcze 1651 r. Niesiecki daje temu Stanisławowi za żonę Elżbietę Lanckorońską, którą nawrócił na katolicyzm. Do ich potomków zapewne należą: Andrzej, Franciszek, Jan i Barbara, dzieci Stanisława i Anny, pozwani o dług 1661 r. (Zap. Lub. 47 f. 427). Andrzej, dziedzic Sławina, w powiecie lubelskim, 1676 r. (Paw.). Franciszek, wojski mielnicki 1688 r. Łukasz, cześnik żytomierski 1682 r., a podczaszy 1691 r., żonaty z Urszulą Wierzbowską (Zap. Lub. 67 f. 933). ¶ Piotr, drugi syn Piotra, pisarza; dziedzic Temeszowa, zabezpieczył 1578 r. żonie, Barbarze z Unienia, córce Adama Hinka z Mielczyc, 6,000 fl. posagu i wiana. Został po nim syn małoletni 1593 r., ale już żonaty z Elżbietą z Rusienic, która wwiązana w połowę wsi Beniszowa, Niewiestki i Obaczowa przez stryja Jerzego, ustępuje mu 2,000 fl. swego posagu, a mąż jej Piotr, za zgodą matki i opiekunów, kwituje tegoż stryja z 6,000 fl. (Gr. Sanoc. 21 f. 1067 i 1069, 22 f. 335). ¶ Mikołaj trzeci i Jan czwarty, synowie Piotra, pisarza, są opiekunami synowca swego Piotra 1593 r. Jan, dziedzic Krzemiennej, z żoną Anną Jarocką, pozwał stryjecznego brata swego Pawła, syna Józefa, o poranienie sługi 1594 r. (Gr. Sanoc. 22 f. 164). ¶ Jerzy, piąty syn Piotra, pisarza sanockiego, stolnik sanocki 1597 r., zeznał 1577 r. zapis wzajemnego dożywocia z żoną, Elżbietą Wyssoczańską, alias Turzańską (Zs. Sanoc. 7 f. 464). Pokwitowany przez synowca z 6,000 fl., ustępuje jego żonie Niewiestkę i inne wsie 1593 r. Syn jego Jerzy, podczaszy halicki 1620 r., sędzia ziemski kamieniecki 1627 r., podkomorzy podolski 1635 r., był i podstarościm kamienieckim 1618 r., a w 1620 r. nabył Borszczów od Budzyńskiego (Zap. Lub. 24 f. 478 )i odkupił 1630 r. część sprzedaną przez ojca Pruskiemu (Gr. Kamien.). Córka podkomorzego Teofila, jak się zdaje jedynaczka, wyszła za Pawła Wołuckiego, kasztelanica małogoskiego. Jerzego, stolnika sanockiego, synami z drugiej żony [za Łuszczyńskim przyjmuję, że Zofia Rokoszówna była żoną jego syna, też Jerzego - MJM] Rokoszównej, byli prawdopodobnie: Jacek, Zygmunt, Władysław i Andrzej. Andrzeja, z Katarzyny Ostrowskiej, syn Franciszek, umierając bezdzietnie, zapisał część Borszczowa żonie, Agnieszce z Wolińskich (Gr. Przem. z 1702 roku), której siostra, Eufrozyna Wolińska, była żoną Wojciecha Dydyńskiego, rodzonego, lub stryjecznego brata Franciszka; syn ich Marcin sprzedał 1748 roku odziedziczoną część Borszczowa po ciotce Józefowi Dydyńskiemu. Zygmunta syn Stanisław 1685 r. (Zap. Lub, 61 f. 1150), podczaszy wołyński, ożeniony z Anną Przyłęcką (Gr. Krak. 349 f. 340), miał z niej kilkoro dzieci, z nich: Justyna Zuzanna, za Felicyanem (raz nazwany Wespazyanem) Pętkowskim 1723 r. (Woł. XI f. 1169; Gr. Krak. 352 f. 2268); Maryanna, za Szymonem Dzięciołowskim; Antoni, w 1705 r. cedował sumy Wąsowiczowi (Gr. Biec. 82 f. 388), który pozwał tegoż roku jego brata Józefa, posesora Łękawicy (Gr. Nowokorcz. z 1705 r. f. 272). Józef, syn Stanisława, z Anny Białyńskiej, zostawił synów: Piotra i Wojciecha Ludwika. Ten ostatni wraz z synami Piotra, Janem Kantym i Franciszkiem, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie ziemskim pilznieńskim 1782 r. Róża, córka Wojciecha, wyszła za Michała Ramułta. ¶ Synowie Jacka i Anny z Pruszkowskich: Jerzy, Paweł, Michał i Jacek, procesowali Krasickich w latach 1684-1703; a stryjecznego brata Franciszka 1702 r. (Zap. Lub. 61 f. 172; Czerniech. f. 387; Gr. Przem. z 1702 r.) Z nich: ¶ Jacek, stolnik owrucki 1692 r., a Jerzy, wojski podolski, z którego urzędu rezygnował 1702 r. Paweł, z żony Kostrzewskiej, pozostawił syna Michała, towarzysza pancernego 1731 r. (Bracł. XVI f. 385), następnie pułkownika wojsk koronnych i stolnika latyczowskiego 1742 r. (Gr. Bełskie), po którym z żony, Maryanny z Gledzianowa Siekierzyńskiej, zostało kilkoro dzieci. Z nich: ¶ Józef, skarbnik grabowiecki 1750 r., skarbnik krasnostawski 1765 r., wojski mniejszy 1770 r., a większy krasnostawski 1772 r., podstoli chełmski 1775 r., podczaszy 1778 r., stolnik 1787 r., w końcu chorąży krasnostawski 1790 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r., ożeniony 1-o v. z Różą Węgleńską, 2-o v. z Teofilą Pieglowską, pozostawił synów: Tadeusza i Kajetana, komorników granicznych chełmskich w 1785 r., Wojciecha, księdza i córki: Izabellę, za Maciejem Ciemniewskim; Kajetanę, za Kazimierzem Wieluńskim; Annę za Ignacym Szorcem i Klarę. ¶ Marcin, drugi syn Michała, chorąży pancerny, skarbnik grabowiecki 1744 r., łowczy chełmski 1750 r., kasztelan lubaczowski 1761 r. W 1781 r. był kandydatem do kasztelanii bełskiej (M. P.). Żonaty z Katarzyną Nitosławską, nabył Deszkowce około 1761 r. (Bracł. XVII f. 1822). Synowie jego: Michał, szambelan królewski i Franciszek, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie 1782 r. w sądzie ziemskim bełskim. Potomkowie Franciszka wywiedli się ze szlachectwa w gubernii podolskiej, a mianowicie synowie jego: Stanisław i Ferdynand 1829 r.; synowie Stanisława: Michał, Jan i Stanisław 1844 r., a syn ostatniego Eustachy 1895 r. (Spis.). ¶ Józef, najmłodszy syn Mikołaja, sędziego ziems. sanockiego, oprawił 1549 r. żonie, Barbarze Tarnawskiej, 1,000 fl. posagu i wiana. Dziedzic Dedni i Wydrny, podsędek ziemski sanocki 1574 r., kwitował w tym roku w imieniu dzieci swoich: Krzysztofa, Mikołaja, Jana, Barbary, Katarzyny, Doroty i Elżbiety, Boratyńskiego z 2,000 fl. (Zs. Sanoc. 7 f. 279). On to może potem był wojskim sanockim 1592 r. Oprócz wymienionych dzieci, miał jeszcze syna Pawła i córkę Zofię (Wyr. Lub. 45 f. 472 i 63 f. 997). Ten Paweł był dłuższy czas w niewoli moskiewskiej, a 1594 r. pozwany przez stryjecznego brata Jana i jego żonę, o poranienie sługi (Gr. Sanoc. 22 f. 164). Synowie jego z Jadwigi z Broniszewic Kleczyńskiej: Franciszek, Fryderyk i Stefan 1634 r. (Zap. Lub. 34 f. 557 i 35 f. 96). ¶ Stanisław, drugi syn Jana, dziedzic Jabłonki, zapisał 1520 r. żonie Jadwidze, córce Przecława Brzeczki z Harty, 250 fl. (Zs. Sanoc. 4 f. 179). Synowie jego: Mikołaj, Krzysztof i Jan, zasądzeni 1545 r. przez Humnickich. Z nich: ¶ Krzysztof, dziedzic Jabłonki, zeznał 1576 r. zapis wzajemnego dożywocia z żoną, Zofią Policką, córką Jana (Zs. Sanoc. 6 f. 557). Córka ich Anna, żona Piotra Wyszel z ziemi płockiej 1586 r. (Ibid. 9 f. 258). ¶ Mikołaj, najstarszy syn Stanisława, z żoną Zofią Trzcińską z Kożuchowa, wyznaczył 1568 r. córkom: Zofii, Ewie, Katarzynie i Annie po 500 fl. posagu. Wdowa po nim Zofia z synami: Krzysztofem i Adamem, wwiązani 1571 r. w pół wsi Łukowe. Z córek: Ewa, 1586 r. jest żoną Sebastyana Łychowskiego. Adam, dziedzic Dydni i części Jabłonki, z żoną Jadwigą Skotnicką, zeznał 1586 r. zapis dożywocia (Zs. Sanoc. 6 f. 343; 8 f. 402 i 403; Gr. Sanoc. 45 f. 72). ¶ Jan, trzeci syn Jana, dziedzic Falejówki, oprawił 1525 r. żonie Agnieszce ze Smolic Zarszyńskiej, chorążance sanockiej, 600 fl. posagu i wiana (Zs. Sanoc. 4 f. 229). Córki. ich: Barbara Piotrowa Rudołowska i Katarzyna Aleksowa Łowiecka. Synowie zaś: Krzysztof, Hieronim i Marcin, pozwali 1563 r. stryjecznego brata Stanisława, podczaszego, a 1576 r. zeznali dział Falejówki. ¶ Hieronim, pleban w Domaradzu, darował folwark Iwczówkę na szpital w Brzozowie 1586 r. ¶ Krzysztof oprawił 1570 r. żonie, Katarzynie Domaradzkiej, 1,000 fl. posagu i wiana. Ta już wdowa po nim 1596 r., kwitowała Rudołowskich z 350 fl. w imieniu swojem i córek: Jadwigi Abrahamowej Otfinowskiej, Zofii Wojciechowej Grądzkiej, Elżbiety, Krystyny i Katarzyny. Z wymienionych córek Józefa, Mikołaja i Krzysztofa, pięć było zakonnicami (Gr. Sanoc. 19 f. 223; Zs. Sanoc. 2 f. 858; 7 f. 681; 6 f. 576 i 9 f. 778; Wyr. Lub. 67 f. 149 i Paw.). ¶ Marcin, dziedzic Falejówki 1589 r. (Paw.), z żony Jadwigi Okręglickiej, miał córkę Katarzynę, za Stefanem Bukowskim i synów: Mikołaja, ożenionego z Teofilą Zapolską, Andrzeja, komornika ziemskiego sanockiego, ożenionego z Elżbietą Sokolnicką, Jana, Wojciecha i Piotra, ożenionego z Anną Jaworską. Tego ostatniego córki: Katarzyna Samuelowa Sikorska; Barbara Andrzejowa Rzędzianowska; Jadwiga Lenczowska; Maryanna Władysławowa Goleszowa; Konstancya Stefanowa Krzelczycka i synowie: Jerzy i Stefan. ¶ Stefan z żony, Zofii Kołudzkiej, pozostawił Ignacego, Macieja, Andrzeja, żonatego z Teofilą Pełczycką i Józefa. ¶ Ignacego, z Anny Trzemeskiej, syn Maciej, dziedzic części Falejówki, dowiódł szlachectwa 1782 r. w sądzie ziemskim sanockim, a z żony Justyny, miał syna Piotra, ur. 1785 r. w Dydni, ożenionego z Maryanną Goszałowicz (czy też Gonatowicz). Synowie jego: Ludwik, zmarły 1855 r., z Konstancyi Modrzejowskiej, zostawił syna Józefa Władysława, a Michał, wylegitymowany 1846 r., syna Aleksandra, który wraz ze stryjecznym bratem Józefem, wywiódł się ze szlachectwa 1854 r. w Wydziale stanów galicyjskich. ¶ Maciej, drugi syn Stefana; z żony Zofii Romerównej, stolnikówny ciechanowskiej, pozostawił syna Józefa Kazimierza; subdelegata, vicesgerenta grodzkiego, w końcu pisarza ziemskiego sanockiego 1765 r., tytułowanego chorążym rożańskim 1763 r., który zeznając 1755 r. zapis dożywocia z żoną, Anną Kunegundą Jaruntowską, kasztelanką sanocką, wymienił procedencyę swoją aż do pierwszego protoplasty Piotra, z pomyłką w dwóch pierwszych pokoleniach. Jest on dziedzicem Falejówki, posesorem klucza krzywieckiego i nabywcą 1748 r. Borszczowa od Marcina Dydyńskiego. Umarł 1776 r., a wdowa po nim zaślubiła 2-o v. Kunaszowskiego (Gr. Sanoc. z 1755 r.; Gr. Przem, z 1776 r.). Synowie jego: Mikołaj, ur. 1756 r. i Teodor, ur. 1763 r. wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 r. w grodzie przemyskim; córka Kunegunda, ur. 1764 r. ¶ Mikołaj, dziedzic Podmoysca, umarł 1814 r., zostawiwszy z żony, Krystyny Orzechowskiej, córki: Maryę Sękowską, Anielę Kazimierzową Kochańską i synów: Piotra i Franciszka, wylegitymowanych 1834 r. w Wydziale stanów galicyjskich. Piotra, z Julii Dydyńskiej, synowie: Loretan i Adam, przenieśli się do Ameryki, trzeci Franciszek. Franciszka, z Marceli Kochańskiej, synowie: Władysław i Henryk, oficerowie wojsk austryjackich i Feliks, ożeniony z Adolfiną Bojarską, po którym Feliks 1856 r., a Adolf 1858 r., wylegitymowani ze szlachectwa w Wydziale stanów galicyjskich. ¶ Przecław stawił się 1651 r. na popis ziemi lwowskiej. Aleksander, żonaty 1672 r. z Anną Wolską, 1-o v. Szczakowską (Perp. Czers. 13 f. 393). Kleofas z województwem sandomierskiem, podpisał obiór króla Michała, Jakób z ziemią wiską, a Jerzy, komornik podolski, z województwem podolskiem, obiór Jana III-go. Stanisław, cześnik sanocki, umarł 1701 r. Andrzej, wojski przemyski 1703 r. N., cześnik horodelski, umarł 1738 r. Marceli, miecznik lwowski 1715 r. Marceli, miecznik przemyski, umarł 1740 r. Joanna, żona Kazimierza Wielogłowskiego, starosty olszańskiego 1739 r. Salomea, żona Kazimierza Siedleckiego, podstolego przemyskiego, 1724 r. Maryanna, żona Piotra Piaseckiego z Podolan, przed 1725 r. Ignacy i Stanisław, posesorowie Domasławic i Faliszowic, pozwani 1744 r. przez Augustyanów krakowskich. Ewa, żona Franciszka Jezierskiego 1765 r. ¶ Ignacy, podstoli liwski 1746 r., sędzia grodzki gostyński, starosta krzeczowski 1769 r., syn Stanisława, podczaszego gostyńskiego i Maryanny Stoińskiej, ożeniony z Maryanną Grabowską, zostawił synów: Franciszka i Antoniego, którzy dowiedli pochodzenia szlacheckiego w sądzie grodzkim sandeckim 1782 r. i córki: Annę Ramułtową i Ludwikę, żonę Tadeusza Dunina Wąsowicza 1792 r. (Prot. Gr. Krak. 21 f. 1645). Wnukiem zapewne Ignacego był Józef, starosta krzeczowski, żonaty 1795 r. z Anną Słupską (DW. 110 f. 1627). Córka Józefa, Antonina, w tymże roku żona Józefa Srokowskiego. ¶ Jan Kanty, ur. 1759 r., zaślubił 1-o v. w Dobromilu 1799 r. Apolonię Rzuchowską, a 2-o v. 1814 r. Teresę Pacholową, wdowę. Józef, poseł, z ziemią chełmską, a Stanisław z województwem ruskiem, podpisali obiór Stanisława Augusta. Józefa za Wincentym Rychterem 1768 r. (AGZ. X. 1392). Józef, stolnik witebski 1780 r., a mścisławski 1781 r. Apoloniusz, syn Józefa Kazimierza i Cecylii Górskiej, wnuk Franciszka i Agnieszki Michniewskiej, prawnuk Stanisława i Heleny z Porębek Krassowskiej, praprawnuk Jana i Anny z Dydyńskich, dowiódł pochodzenia swego szlacheckiego 1782 r., w sądzie ziemskim sanockim. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Tegoż roku i w tymże sądzie, dowiedli szlachectwa trzej bracia rodzeni: Stanisław Marcin, Antoni i Franciszek. Z nich Antoni, szambelan Stanisława Augusta, komornik graniczny pilznieński 1779 r., żonaty z Konstancyą Rosnowską, chorążanką czerwonogrodzką 1774 r. (Perp. Czers. 34 f. 502; Gr. Radoms. z 1785 r.). Franciszek, dziedzic Kożuchowej, z Grodzińskiej miał mieć córkę jedyną. Stanisław, dziedzic Sielnicy, zmarł 1811 r., zostawiwszy z Franciszki Albinowskiej, syna Klemensa, ożenionego z Rozalią Jarosiewiczówną. Tego synowie: Ksawery i Ignacy. Ignacy, ożeniony z Waleryą Bobczyńską, z synem Bolesławem Janem, wywiódł się ze szlachectwa 1855 r. w Wydziale stanów galicyjskich. [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] ¶ Bazyli, zmarły bezdzietnie 1813 r. w Jasienicy Solnej, ożeniony z Anną Waczewską, miał siostry: Maryannę Kinykową, Helenę Uniatycką, Annę Kobyłecką, Maryę Kotowiczową i drugą Maryę Topolnicką, i braci: Piotra i Teodora. Piotra, zmarłego 1825 r., z Anastazyi Terleckiej, córki: Maryanna, za Janem Tustanowskim; Helena, za Stanisławem Borysławskim i Febronia, za Janem Jaworskim. Teodor umarł przed 1813 r., a syn jego Stefan, z Aleksandry Habdank Hankiewiczówny, zostawił dzieci: Michała, Eliasza, Ignacego i Maryannę (Akta Lwows. For. Nobil.). Teofil, zmarł 1900 r. we Lwowie. Sybilla z Pieściorowskich, żona Apolinarego, zmarła w Grąziowej 1896 r., córka ich Zofia Józefa, zaślubiona 1876 r. Bronisławowi Czeczelowi Nowosieleckiemu. ¶ W Królestwie znajdujemy potomstwo Antoniego, sędziego Trybunału krakowskiego, który z pierwszej żony, Barbary z Sędzimirów, miał syna Tomasza, ur. 1788 r., żonatego z Maryanną Potocką, z której synowie: Leon i Antoni. Z drugiej żony, Maryanny z Niepiekłów, synowie: Stanisław i Wincenty. Stanisław, ur. 1795 r., z Urszuli z Dunikowskich, miał synów: Romana i Ignacego, żonatego z Anną Kołakowską. Roman, ur. 1831 r., żonaty z Sabiną Wolską, ma syna Henryka, ur. 1870 r., oraz córki: Maryannę i Jadwigę. Wincenty, ur. 1798 r., ożeniony z Agnieszką Baranowską, pozostawił syna Wiktoryna, ur. 1834 r., żonatego z Karoliną z Marczewskich (Bor.). ¶ Ludwik, syn Teodora, Rzeczywistego Radcy Stanu, profesora uniwersytetu warszawskiego i Jadwigi z Wolańskich, zaślubił 1900 r. w Warszawie Wacławę Frąckiewiczówną.