 Bolestraszycki h. Lis, starodawna rodzina ruska, przydomku Światopełk v. Świętopełk, Światopołk, z Bolestraszyc w ziemi przemyskiej; początkowo pisali się z Irządz i Zawady 1445 r.; z nich 1 kasztelan 1650.Są jednego pochodzenia z Zawadzkimi herbu Lis. W rzeczywistości Światopełk-Zawadzcy i Bolestraszycki są potomkami wojewody sieradzkiego Światopełka z Irządz, syna wojewody sieradzkiego Stefana (zm. 1350/54), który był synem kolejnego Światopełka. ГЕНЕРАЦІЯ І СТЕФАН СВЕНТОПЕЛК Дружина: Маргарита Стецьківна Болестрашицька У богатой наследницы сразу же нашлись родственники: как претенденты на долю наследства, так и небескорыстные защитники ее интересов. В мае-ноябре 1437 г. вдова Стецка с помощью (не родного) дяди сироты, Петра Прохницкого, судилась с Иваном Дроздом, Маруськой и Татьяной Болестрашицкими и, судя по всему, выиграла тяжбу. Татьяна вместе с родственниками Павлом и Андреем в мае 1438 г. за 100 гривен продала 5 дворищ в Новосельцах соседу Фредро с Плешовичей и отказалась от дальнейшей борьбы. Однако злоключения Маргариты только начинались. В октябре 1437 г. Прохницкий и Фредро заключили соглашение, согласно которому Петр должен был выдать свою племянницу за сына Фредра. Нарушителю договора грозил 500-гривенный штраф. Что касается владений Маргариты, что они находились в бесконтрольном управлении Прохницкого. Перемышльский земский суд только в июле 1440 г. обязал его выплачивать племяннице 60 гривен ежегодной пенсии. Тогда же вдова Стецка, Анна (Ганушка), заручившись поддержкой будущего мужа ( саноцкого мечника Фридерика Яцимирского, предпринимает первые шаги с целью избавиться от обременительного опекунства Прохницкого. На известного своей склонностью к сутяжничеству Яцимирского сделали ставку и неожиданно объявившиеся родственники Маргариты по отцовской линии ( Иван, Занько, их племянник Василь Болестрашицкие, а также некие Петр и его безымянные родные племянники. Все они прочили Маргариту в жены сыну саноцкого мечника. Прохницкий тотчас опротестовал намерения Болестрашицких, сославшись на возраст сироты, однако его собственные матримониальные планы явно потерпели крушение. 1 января 1442 г. Прохницкий ценою передачи владений Маргариты в управление Фредро избавил себя от необходимости платить 500-гривенную неустойку. В том же году земли многострадальной Маргариты фактически прибрал к рукам женившийся на Анне Фридерик Яцимирский. Несколько месяцев опекунства новоиспеченного отчима оказались вполне достаточным сроком, чтобы в июле 1442 г. появилось специальное постановление земского суда о передаче опеки над Маргаритой и ее владениями львовскому каштеляну Сенько Сенновскому. Будучи закаленным судебным бойцом, пан Фридерик ввязался в очередную многомесячную тяжбу, сохранив контроль над спорными землями. Он продолжал упорствовать даже после того, как Маргарита вышла за польского шляхтича Стефана Свентопелка (1445 г.). Главным козырем Яцимирского были хранившиеся у него 3 жалованные грамоты Владислава Опольского, Ядвиги и Ягайла на Княжичи, Мальковичи и часть перемышльского предместья, а также какая-то грамота на Болестрашицы. Яцимирский вернул все документы и отказался от каких-либо претензий к Маргарите только в ноябре 1446 г. К тому времени Мальковичи уже перешли в руки соседа Яна Будка. Впрочем, злоключения Маргариты на этом не закончились. Еще в январе 1446 г. принадлежавшие ей жалованные грамоты были опротестованы Машко, Василем и Сенько Болестрашицкими. Машко возобновил тяжбу в феврале 1448 г. Судебные записки называют Маргариту то двоюродной сестрой, то племянницей истца, но не противоречат друг другу при изложении сути его обвинений. Машко протестовал против уступки Маргаритой трети дедичного имущества в пользу Стефана Свентопелка, утверждая, что имеет больше прав на наследство Стецка Болестрашицкого. Суд не внял доводам Машка и тем самым положил конец затянувшемуся спору. В 50-60-е годы Маргарита и ее супруг делают значительные вложения в недвижимость: в 1458 г. они приобрели за 500 гривен у Ярославских половину села Остров, в 1466 г. купили за 120 гривен у Петра Дершняка Лексовку с солтыством, в 60-е годы стали владельцами села Выкоты. Затем начинается обратный процесс. Часть Новосельцев продана за 100 гривен и коня Андрею-Инджиху Фредро (1472 г.), Лексовка ( братьям Долинским (1475 г.). В 80-90-е годы Болестрашицкие утратили Княжичи и Выкоты. Летом 1481 г. Маргариты уже не было в живых. Стефан не позднее февраля 1467 г. стал перемышльским хорунжим и умер зимой-летом 1493 г. ГЕНЕРАЦІЯ ЯН "ХОРУНЖИЧ" син Стефана Свентопелка Их единственный сын Ян не позднее августа 1481 г. женился на дочери покойного Яна Ярославского-Зглобенского Ядвиге и получил 300 гривен приданого. Ранее сентября 1493 г., т.е. вскоре после смерти отца, он занял уряд перемышльского хорунжего. Судебные записки 1495-1496 гг. обычно называют его Яном Хорунжичем с Болестрашиц. Летом 1498 г. Ядвига “Хорунжикова” была уже вдовой, а в 1508 г. заплатила 4,5 гривны налогов с 10-лановых Болестрашиц и перемышльского предместья. POKOLENIE MAŁGORZATA, zapewne córka Jana (I.A.35), żona Jana z Pobiedna, sędziego sanockiego (1528 r.). MIKOŁAJ, zapewne syn Jana (I.A.35), żonaty z Małgorzatą z Kamieńca, miał z nią syna Stanisława (I.D.3) oraz córki: Katarzynę (I.D.4) i Zof i ę (I.D.5). Wyko-nawcą testamentu w 1541 r. uczynił Jana Tarnowskiego. W 1518 r. król Zygmunt I Stary zezwolił Mikołajowi [Pukarzowskiemu] z Bolestraszyc zapisać czynsz roczny jakiejkol-wiek osobie duchownej na dobrach: Irządze, Mikołajewice i Poręba [Górna – T.K.]337. 337 Matricularum Regni Poloniae summaria, excussis codocibus, qui in Chartophylacio Maximo Varso-viensi asservantur, contexuit indicesque adiecit Theodorus Wierzbowski. P. 4, Sigismundi I regis tempora complectens (1507–1548). Vol. 2, Acta vicecancellariorum 1507–1535, Varsoviae MCMXII, cyt. dalej MS, t. IV, cz. II, nr 11829 (s. 187). Słownik historyczno-geograf i czny województwa krakowskiego…, http://www. slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=6559 [wersja online, dostęp: 20 X 2015 r.]. POKOLENIE STANISŁAW, dziedzic Podhajec, z żony Barbary, córki Mikołaja Dziedu-szyckiego338, w 1589 r. miał synów: Jakuba (I.D.6) i Stanisława (I.D.7) oraz córkę Annę (I.D.8). 338 http://www.sejm-wielki.pl/b/1.1394.13 [dostęp: 24 IX 2015 r.]. KATARZYNA I ZOFIA to siostry Stanisława. POKOLENIE JAKUB, nic o nim nie wiadomo. STANISŁAW był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Krystyną Dembiń-ską (1598 r.), po raz drugi zaś z Katarzyną, córką Andrzeja Zborowskiego z Rytwian (potem powtórnie zamężną z Wojciechem Grocholskim)339. Stanisław dzierżył Dobrano-wice i Poborowice, które w 1593 r. zbył Dembińskiemu. Miał jedną córkę Krystynę (I.D.9), prawdopodobnie z pierwszego małżeństwa, i pięciu synów, zapewne z drugiego: Piotra (I.D.10), Samuela (I.D.11), Stefana (I.D.12), Erazma (I.D.13) i Jana (I.D.14). I.D.8 ANNA POKOLENIE KRYSTYNA była żoną Marcina Czuryły. I.D.10 PIOTR był podczaszym przemyskim w 1622 r., zmarł w 1649 r. Miał żonę Konstancję z nieznanego rodu, która urodziła mu synów: Stanisława (I.D.15) i Samuela (I.D.16), o których jest mowa w dokumencie z 1645 r. I.D.11 SAMUEL nosił imię kognatyczne po słynnym Samuelu Zborowskim. W 1654 r. wraz z bratankiem, synem i bratanicami, córkami Stefana (I.D.12), mianował plenipotentów. I.D.12 STEFAN z żoną, będącą jego bliską krewną340 Maryną (Marianną) Zborow-ską, córką Piotra z Rytwian (1624 r.), doczekał się Mikołaja (I.D.17), Katarzyny (I.D.18) i Marianny (I.D.19), którymi opiekował się stryj Samuel (I.D.11). ERAZM, urodzony około 1590 r., zmarły w 1651 r., z żoną Zof i ą, córką Aleksandra Chlewickiego, doczekał się syna Andrzeja (zob. niżej)341. I.D.14 JAN poświęcił się karierze duchownego. W 1658 r. był kanonikiem łuckim i proboszczem krzywickim. Potem w 1666 r. został archidiakonem łuckim, deputatem na Trybunał Koronny w Lublinie, był też proboszczem w Krasiczynie. POKOLENIE Obejmuje potomstwo Piotra (I.D.10) i Stefana (I.D.12). POKOLENIE Zalicza się do niego Andrzej, który był synem Erazma. Był podczaszym różańskim w 1681 r., rok później objął analogiczne stanowisko w Chełmie Lubelskim. Żył w latach 1640–1703. Występuje tu także Anna, żona Wojciecha Ankwicza, wspomniana w 1685 r.342 Wymienić trzeba jeszcze Józefa i Stanisława, którzy z województwem sandomierskim podpisali elekcję Augusta II. Jest jeszcze Zof i a, żona Krzysztofa Tomasza Drohojowskiego343. . Болесграшицький Олександр. Рік написання: 1653. Віровизнання: римо-католик.Місце поховання: Будь-який костел. Пожертви: на костел, де буде поховано його тіло . 50 злотих. ЦЩАК України: Ф. 25. . On. 1. . Спр. 273. . Арк. 789, 790. 497
(patrz także: » w. 16 ) (patrz także: » w. 22) (patrz także: » w tekście „Herbarza" ) (patrz także: » w. 22) (patrz także: » wiersz ostatni od dołu) Przydomki: Światopełk, Światopełk, Światopełk, Światopełk, Pisali się: z Irządz i Zawady, z Zawady, Stefan Swiętopełk z Irządz i Zawady, ożenił się 1445 r. z Małgorzatą Steczkówną, dziedziczką Bolestraszyc, Knieżyc, Małkowic, Nowosiedlec i dał początek Bolestraszyckim herbu Lis. Był on chorążym przemyskim w latach 1467-1503 r. (AGZ. XIII-XVI). ¶ Małgorzata, żona Jana z Pobiedna, sędziego sanockiego przed 1528 r. (M. 43 f. 593). ¶ Mikołaj, żonaty z Małgorzatą z Kamieńca, testamentem spisanym 1541 r., mianuje Jana Tarnowskiego opiekunem dzieci swych: Stanisława, Katarzyny i Zofii (Arch. Sang. V). Stanisław, dziedzic Podhajec, zostawił synów: Jakóba, Stanisława i córkę Annę 1589 r. Stanisław, 1593 r. ceduje Dobranowice i Poborowice Dembińskiemu (Zap. Lub. 8 f. 191). żonaty był 1-o v. z Krystyną Dembińską 1598 r. (Wyr. Lub. 5, 34 i 75), 2-o v. z Katarzyną z Rytwian, córką Andrzeja Zborowskiego, 1613 r. Miał córkę Krystynę za Marcinem Czuryłą i synów: Piotra, Samuela, Stefana, Erazma i Jana (Zap. Lub. 20 f. 363; 22 f. 312; 24 f. 107 i Arch. Przem.). Piotr, podczaszy przemyski 1622 r., umarł 1649 r. Z żony Konstancyi miał synów: Stanisława i Samuela 1645 roku (Zap. Lub. 40 f. 329; 60 f. 21). Stefan, żonaty z Maryną z Rytwian Zborowską 1624 r., zostawił dzieci: Mikołaja, Katarzynę i Maryannę, których opiekunem był stryj ich rodzony Samuel, i z nimi razem mianuje 1654 r. plenipotentów. Jan, 1658 r. kanonik łucki, proboszcz krzywicki, 1666 r. archidyakon łucki, deputat na trybunał lubelski. Był i proboszczem krasiczyńskim. Andrzej, podczaszy rożański 1681 r., a chełmski 1682 r. (Zap. Lub. 28 f. 346; 45 f. 630; 50 f. 189; 44 f. 588; 59 f. 912 i 60 f. 18). Anna, żona Wojciecha Ankwicza 1685 r. (Kij. VII f. 1324). Józef i Stanisław podpisali z województwem sandomierskiem elekcyę Augusta II-go. [Z tomu Uzupełnień, s. 241:] dodaj: Bolestraszyccy Światopełkowie, wraz z Światopełkami Zawadzkimi, stanowili dom jeden i potomkowie Stefana » w. 16 z Irządz i Zawady. zwali się raz Bolestraszyckimi, to znowu Zawadzkimi, a Wojciech, 1610 r. nazwany Światopełkiem Bolestraszyckim i Zawadzkim (Gr. Bełs. 198 f. 62). Wymieniony Stefan miał syna Jana, któremu 1500 roku odstąpił Bolestraszyce, Kniażyce, Wykoty, Małkowice i część przedmieścia w Przemyślu. Ten Jan, żonaty był z Jadwigą, córką Jana Zgłobieńskiego z Jarosławia. Kwitowała ona 1482 r. z posagu stryjów swoich, Spytka, wojewodę sandomierskiego i Rafała, marszałka koronnego (Zs. Przem. Inscr. 5 f. 198 i 748; 4 f. 198 i 198). ¶ Mikołaja » w. 22, syna powyższego Jana, zwanego tak jak i ojciec chorążycem, córka Zofia, wyszła za Walentego Herburta z Fulsztyna (Ibid 23 f. 479 i 26 f. 77; Gr. Przem. 661 f. 137), a syn Stanisław, rotmistrz królewski 1568 r., zabezpieczył 1560 r. 2,000 flor. żonie swej, Barbarze z Sokołowa Dzieduszyckiej, 1-o v. Piotrowej Boratyńskiej, kasztelanowej bełskiej (Gr. Przem. 361 f. 1492). Anna, córka Stanisława, za Jakóbem Łazniowskim 1593 r. (Zs. Bełs. 26 f. 431 i 743), a syn Stanisław, ze Zborowskiej, miał wymienionych » w tekście „Herbarza" synów, z których Piotr, Jan i Samuel podpisali, z województwem ruskiem, elekcyę Władysława IV-go. Piotr » w. 22, żonaty był z Anną v. Konstancyą z Siecina Krasicką, której przyznał 1626 r. 1,500 flor. i z niej, oprócz wymienionych synów, miał córkę Konstancyę Maryę, żonę 1-o v. Aleksandra Porębskiego, 2-o v. 1667 roku Andrzeja Rogalińskiego (Zs. Przem. Insc. 77 f. 187; 102, f. 18 i 194 f. 1015; Gnieźn. Rel. 145 f. 540 z 1668 roku). ¶ Erazm, brat Piotra, dopełnił 1630 r. z bratem Stefanem działu Miękisza starego i nowego i Czarnawki. W 1618 r. obierając plenipotentów, nazwał się Erazmem z Zawady Światopełkiem Zawadzkim (Gir. Bełs. 215 f. 27 i Zs. Bełs. 47 f. 1640). Umarł 1651 r., pozostawiając, z Zoili Chlewickiej, córki Aleksandra z Bokumównej: Elżbietę, 1647 r. za Stefanem Władysławem Giebułtowskim i Andrzeja, ożenionego z Joanną z Brzezia Lanckorońską. Andrzej wziął w zastaw 1689 roku Bachórz wielki od Orzeszka (Gr. Przem.). ¶ Maryanna v. Anna Ankwiczowa » wiersz ostatni od dołu, była córką Stefana. Jan, cześnik przemyski, z Krystyny Gorajskiej, miał córki: Elżbietę, 1-o v. Andrzejowę Cikowską, 2-o v. Janowę Otfinowską 1658 r. i Zofię, 1-o v. Pawłowę Ożarowską; 2-o v. Krzysztofowę Tomaszowę Drohojowską 1652 r. Jego też pewnie była córką Estera, za N. Gorzyckim 1667 r. ¶ Anna, 1590 r. za Krzysztofem Siedlickim (Zs. Bełs. 20 f. 240). Aleksandra, wdowa po Michale Czerkasie, podczaszym mielnickim, 1712 roku żona Adama Kazimierza Jemiłowskiego, podstarościego i sędziego grodzkiego bełskiego (Gr. Bełs. 302 f. 506). Józef, podczaszy rożański 1722 r. (M. Zawadz: i M. D. Wąs.). Rodowód
|
РОДОВОДИ ШЛЯХТИ > Б >
