Бірецькі з Гуменця

Birecki h. Gozdawa, v. Bierecki, Berecki, Birlecki, nazwisko wzięli od wsi Bircza in. Biercza w ziemi przemyskiej, i stanowią jeden dom z Humnickimi. 

Находившиеся в среднем течении правого притока Сана ( речки Ступница ( будущая крепость Бирча и село Липа в составе Перемышльской земли оказались волею случая: достаточно сказать, что села в верховьях и нижнем течении Ступницы всегда относились к Саноччине. Нет ничего удивительного в том, что русские Бирецкие продали Бирчу и Липу соседу из Саноцкой земли. 


Niektórzy z Biereckich herbu Gozdawa pisali się Birecki. Gabryel, pisarz ziem. przemyślski od r. 1631. Jako Bireccy zapisani w r. 1803 do ksiąg szlachty gub. kijowskiej: Filip, Grzegorz i Karol z potomstwem, synowie Gabryela.
Herbarz Seweryna Uruskiego


Bierecki herbu Gozdawa. W województwie Ruskim. Rafał syn Jerzego Gizickiego kasztelana Sanockiego z Jarosławskiej urodzony, pierwszy od dóbr Bierczy które mu się działem dostały Biereckim zawołany koło 1460. jakoż Iwona władykę Przemyskiego już roku 1462. na tej katedrze prezydującego, widzieć na obrazie jego w katedrze Przemyskiej między innymi władykami: był to brat Rafała z tejże matki Maciek syn Rafała sędzia Sanocki, z Herburtowny spłodził trzech synów. Stanisława, ten z szedł bezpotomny. Jana, ten z Myszkowskiej, miał ci wprawdzie potomka, ale w młodym wieku umarł. Gabriela, ten z Chodorowskiej herbu Korczak, krom córek dwóch - Zofii Sepichowskiej, i Barbary, trzech synów zostawił. Jędrzeja ten z podsędka, sędzią ziemskim Przemyskim zawołany, marszałkował w Wiśni r. 1607. Skorucianka powiła mu, córkę Katarzynę, potem z Marcinem Madalińskim star [str. 154] wystawiła. Gabriel pisarz ziemski Przemyski roku 1642. dziedzic na Pianowicach, córki jego, jedna za Piotrem Czelatyckim, drwa za Wacławem Padniewskim. Siostra podobno tego Gabriela pisarza zręczona z Prokopem Ossolińskim. Anna Bierecka Ustrzyckiego kasztelana Przemyskiego małżonka roku 1692.



Джерело:
Пашин С. C. Перемышльская шляхта второй половины XIV — начала XVI века. Историко- генеалогическое исследование. Тюмень 2001.
Źródła: Nies.; Bon. t.1/268.
A. Boniecki, Herbarz Polski, t. 1, str. 268: Bireccy v. Biereccy h. Gozdawa
Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, Bierecki herbu Gozdawa (t. 2 s. 153-154)

І генерація

Петр Węgrzyna (Petrus Ungarus) de Smolic.
Летом 1361 г. выходцы из Венгрии ( братья Петр и Павел ( были пожалованы Казимиром Великим 8 пустошами в центральной и южной Саноччине с условием службы копьем и четырьмя лучниками. 
Павел
От жившего еще в 1402 г. Павла пошли Деденские и Юровские. В 1508 г. они заплатили со своих саноцких владений более 12 гривен налогов.

II генерація


Матіаш, син Петра
Умерший в 1431 г. единственный сын Петра, Матиаш, имел троих сыновей. 

ІІІ генерація

Петр Матиашевич 
пережил своего сына, а потому все его владения наследовала единственная дочь Сусанна ( жена Яна Гербурта с Фельштына и Однова. 
Ян Матиашевич
Женатый на Сусанне Сенновской Ян Матиашевич стал родоначальником Балов. Его внук Миколай Бал в 1508 г. раскошелился на 9 гривен 18 грошей.
Юрий Матиашевич Bal ze Zboisk
JERZY Matjasowicz z Boisk i Humnisk Humnicki vel Bierecki (ok. 1420-po 1460), późniejszy podkomorzy przemyski i kasztelan sanocki, kupił 1447 r. Bierczę i Lipę z przyległościami od miejscowej rodziny ruskiej Biereckich; protoplasta Biereckich h. Gozdawa.
Jerzy Matiaszowicz Bal, syn Matjasza, herbu Gozdawa, ze Zboisk, od 1435 roku z Humnisk, szlachcic polski, starosta sanocki do roku 1473.
Właściciel ziemski z XV wieku, pochodził z rodu Balów. Był synem Matjasza ze Zboisk, zwanego Czarnym (Niger), i wnukiem założyciela rodu Bal w Polsce – Piotra Węgrzyna (Petrus Ungarus) de Smolic.
Родоначальник Гумницких и Бирецких Юрий Матиашевич в ноябре 1447 г. за 800 гривен приобрел у владыки Анастасия и его братьев Бирчу и Липу, которые граничили с двумя саноцкими селами покупателя на берегах той же Ступницы. Нетрудно догадаться, что эти купли составляли лишь малую часть обширных владения будущего перемышльского подкомория и саноцкого каштеляна. Женатый на Беате Ярославской Юрий умер в начале 70-х годов. 
Od 1443 był dzierżawcą wsi Sanoczek. W 1447 roku nabył miejscowości Bircza i Lipa, w 1450 roku założył Malawę. Oprócz tego był właścicielem Brzeżawy, Kotowa, Rudawki, Nowej Wsi, Starej Birczy, oraz przypuszczalnie Boguszówki, Korzeńca, Leszczawy Dolnej, Leszczawy Górnej, Leszczawki.
Był protoplastą rodów Bireckich i Humnickich.

Jerzy Matjasowicz z Boisk i Humnisk, późniejszy podkomorzy przemyski i kasztelan sanocki, kupił 1447 r. Bierczę i Lipę z przyległościami, od Anastazego, władyki przemyskiego, i braci jego, Iwana i Jakóba. Dobra Biereckie i Górkę bierze w działach w latach 1483-1485 r. 


IV генерація

Сусанна, дочка Петра
все  владения Петра Матіашевича наследовала единственная дочь Сусанна ( жена Яна Гербурта с Фельштына и Однова. 
Их сын Петр Фельштынский заплатил в 1508 г. с саноцких сел 20 гривен налогов.

Яков, син Юрія z Humnisk Bierecki vel Górecki (ok. 1450-po 1480), 
starszy syn Jerzego, dziedziczy Dobra Biereckie i Górkę, i stale pisze się Góreckim z Górki lub Biereckim z Bierczy. 
Starszy syn Jerzego, Jakób z Humnisk, który pisze się stale Góreckim z Górki lub Biereckim z Bierczy. Jakób, z żony Anny, córki Mikołaja Herburta, za którą dostał 300 grzywien posagu 1478 r., zostawił dwóch synów: Jana i Macieja, stale piszących się Biereckimi 1499 i 1500 roku (AGZ. XIII i XVI).
По итогам разделов 1483-1485 гг.  сыновья Юрия получили: Яков ( 6 сел (включая Бирчу и Липу) и Рафаил Гумницкий ( Гумниску с 5 селами. В 1508 г. с этих 6 саноцких сел Рафаилом было уплачено 15 гривен 31 грош налогов.
Называвшийся то Гурецким (с Горки), то Бирецким Яков умер в 1497 или 1498 г. У него было двое сыновей: Ян и Мацей. 

Рафаіл, с. Юрія Гумницький
Rafał, syn Jerzego Gizickiego, kasztelana Sanockie.go, pierwszy od dóbr Bierczy, które mu się 
działem dostały, przyjął tą nazwę około roku 1462. 


V генерація


Ян, с. Якуба Бірецький
Умершему весной 1502 г. Яну пришлось заложить половину Липы и 3 саноцких села. В 1508 г. новый держатель Горки и Сверчковой Воли заплатил почти 4 гривны налогов. Держатель половины Липы велепольский мещанин Вацлав весной 1505 г. заложил ее Бартоломею (Бартошу) Оглендовскому, который и заплатил с нее почти 1 гривну (44 гроша) налогов. Вторую половину Липы Рафаил Гумницкий, выполняя волю покойного Яна, заложил Станиславу Буховскому вплоть до уплаты 100 гривен приданого за дочерью Якова и своей племянницей Барбарой. В 1508 г. Буховский заплатил с нее 1 гривну 13 грошей. 

Maciej, с. Якуба Бірецький (ok. 1480-1543), 
s. Jakuba i NN., właściciel Birczy 1515., podsędek i poborca sanocki 1526, w końcu sędzia ziemski; stale pisze się Biereckim 1499 i 1500.
В 1508 г. Мацей Бирецкий платит с Бирчи (и, думается, "тянувшего" к ней Корженца) 3 гривны 7 грошей. 
 Maciej Bierecki, właściciel Birczy 1515 r. (Paw.), podsędek i poborca sanocki 1526 roku, w końcu sędzia ziemski, umarł 1543 r. 

Барбара, д. Якуба
Вторую половину Липы Рафаил Гумницкий, выполняя волю покойного Яна, заложил Станиславу Буховскому вплоть до уплаты 100 гривен приданого за дочерью Якова и своей племянницей Барбарой. В 1508 г. Буховский заплатил с нее 1 гривну 13 грошей. 
Чоловік: Станіслав Буховський.

VI генерація




Персони роду без місця в родоводу.

Bartłomiej, 
poborca czopowego w województwie ruskiem 1588 r. (AGZ. X). 

Krzysztof Bierecki herbu Gozdawa (1595-1633), syn Bartłomieja; matka była z domu Humnicka.
„Lata swoje w boju przepędziwszy, w pokoju potem odpoczął”. Żonaty był z Elżbietą Sienieńską.
Szymon Starowolski.-Monumenta Sarmatarum viam universae carnis ingressorum (Cracoviae
1655):
Piis manibus nec non posterae aeternitati virtus iubet esse mnemosynon, cuius
post fata praemium, gloria. Hospes, si amicus es, funde lachrymas, si inimicus –
mirare. Vir mortalis, virtute immortalis, Gen[er]osus D[ominus] Christophorus 
a Bircza Bierecki, antiquissimae gentis Gozdavorum nobile germen, ad res ma.gnas gerendas natus, heroicis a natura virtutibus ornatus, domus suae decus et or.namentum, quidquid mortale habuit, deposuit: Deo, Regi, Patriae fidelis, subditos
amans, vir in periculis fortis, in adversis miles in acie, amicorum amor, inimico.rum strages, nomine et re Christianus, annum aetatis suae 38. agens, multis rebus
praeclare gestis, multis expeditionibus per 10. aliquot annos pro Patria confectis,
solida virtus prosapiae suae vera gloria comparata inevitabili lethi falce succisus,
eheu longiori vita dignus summo cum omnium amicorum luctu ac moerore mori.tur, perenni fama aeternum victurus. Anno Domini 1633, mense maio. Elisabeth
de Sienno, moestissima coniunx, desideratissimo viro quo privata simul ac vita, il.lachrymans appendi curavit, amoris moerorisque ergo.
Бібліографія:
K. Niesiecki, Herbarz polski. Wyd. J.N. Bobrowicz. T. 2. Lipsk 1839 s. 153-154.




Andrzej Bierecki (Birecki) herbu Gozdawa 
– sędzia ziemski przemyski w latach 1608-1609, podsędek przemyski w latach 1604-1607. W 1607 roku był posłem na sejm z województwa ruskiego.
Bibliografia:
Anna Filipczak-Kocur, Senatorowie i posłowie koronni na sejmie 1607 roku, w: Przegląd Historyczny 76/2, 1985, s. 296.
Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 308.
 

Gabryel, pisarz ziemski przemyski 1631 r., pozostawił syna, Jana Gabryela, żonatego 1667 r. z Zuzanną z Łukowskich, córką Jana. Elżbieta za Teodorem Wysoczyńskim 1615 r. 
Katarzyna za Marcinem Madalińskim 1639 r. Krzysztof z Birczy Bierecki, zmarły 1633 r., któremu żona Elżbieta z Sienna, nagrobek w Przemyślu wystawiła (Star. Mon.).

Comments