Jacimierski (także: Jacimirski)
Herb: Sulima
Gniazdo: z Jacimierza v. Jaćmierza w ziemi sanockiej


Pisali się: z Jaćmierza, z Miśni??, z Niebieszczan,
Спір за межі між поселеннями Заршин і Страхотина Петра Смолицького, з одного боку, а поселеннями Яцимир і Бажанівка Фредерика Яцимирського, – з іншого, перманентно тривав
близько 20 років – з 1440 по 1460, при цьому конфлікт між сусідами інколи виходив за межі
словесних баталій у суді і супроводжувався дрібними сутичками [2, № 1290, 1292, 1296-1298, 1302,
1468, 1469, 3551].
2. Akta Grodzkie i Ziemskie z czasów Rzeczypospolitej z Archiwum t.zw. Bernardyńskiego we Lwowie,
wydane staraniem Galicijskiego Wydziału krajowego / A. Prochaska. – Lwów, 1886. – T. XI.




nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Fryderyk Missnar, otrzymał 1390 (?) Jacimierz od Władysława Jagiełły (M. 11 f. 244). Tenże Fryderyk Meisnansis (z Miśni??), dziedzic Jaćmierza, wspólnie z Pakoszem z Pakoszówki, zakładają i uposażają 1390 r. parafię i kościół w Strachocinie, w ziemi sanockiej (Zs. Sanoc. 10 f. 393). Bratem jego mógł być Jan, który zapisał 1400 r. dwa łany kościołowi w Niebieszczanach (Zs. Sanoc. 18 f. 55), a synami jego być musieli bracia: Frydryk, Mikołaj i Chodko, wymieniani często w aktach sanockich i przemyskich, a może i Paszko Jaćmierski z Jaćmierza, procesujący 1418 r. Stanisława Żydówkę (A. Bieckie). Siostrą ich była Katarzyna, żona Wita 1424 r., której syn Jan 1440 r. z wujem Fryderykiem najeżdża Zarszyn, a córkę jej Annę, wydaje tenże wuj za Rafała z Mikołajowa 1451 r. ¶ Chodko, wraz z bratem Frydrykiem, pozwali 1437 r. Ryterowskiego. Od wdowy po nim Jarochny (z Bybla, 2-o v. ks. Iwanowej Nieświdzkiej), wykupił Frydryk trzymaną w oprawie wieś Knieżyce i zastawił ją 1444 roku braciom z Orzka. ¶ Mikołaj, poraniony przez kmieci z Długiego, procesował ich o to w latach 1434-1435, poparty przez brata Frydryka. Synowi jego; Jerzemu, wydzielił stryj Frydryk 1464 r. część w Jaćmierzu. ¶ Frydryk, miecznik sanocki w latach 1434-1476, bardzo czynny, ruchliwy i burzliwy, w ciągu długiego życia miał mnóstwo spraw, tak, że akta ówczesne sanockie, najczęściej jego wymieniają, tak w sprawach pieniężnych, wynikłych z ciągłego handlowania dobrami, jak i w sprawach o bójki, gwałty, najazdy, etc. etc. Jest on dziedzicem Jaćmierza, Posady Jaćmierskiej i Bażanówki, posesor wsi królewskiej Strachocina. Z pierwszą żoną, Jadwigą Pstroską, której zapisał 1433 r. 300 grzyw. posagu i wiana, a z którą był żonaty już 1424 r., dostał sumy na Trześniowie. W 1430 r. zamienił wieś swą Skoliszyn, na Niebieszczany, z sołtystwem, do czego dopłaca Pstroskiemu 40 grzyw. Nabył 1436 r. Chliple od Herburtów, ale odprzedał je w następnym roku. W 1437 r. kupił za 620 grzyw. i 12 koni wieś Wykoty, którą 1450 r. sprzedał Mszczujowi z Wyszogrodu, za 1,200 grzyw. i część Nieprowic, w wiślickiem. Ożenił się 1442 r. drugi raz z Anną, wdową po Steczku z Bolestraszyc, przez co wplątał się w procesa o opiekę nad bogatą jej córką. Za poręczone 700 grzyw. za Mikołajem z Tarnawy, zmuszony oddać 1447 r. dobra Jaćmierskie w 1,400 grzywnach Mikołajowi Bielonce. Za tę stratę oddaje mu 1449 r. Mikołaj z Tarnawy, dobra Bronnicę małą, z Łużkiem, w samborskiem i Bronnicę wielką, w drohobyckiem. Wrócił do posiadania Jaćmierza już 1451 r., a 1468 r. sprzedał Jaćmierz z przedmieściem i Wolą i Bażanówką za 1,800 grzyw. Pieniążkowi, staroście sanockiemu. W 1451 r. nabył za 700 grzyw. Krakowiec, z hutą żelazną, Gnojnicę i Przedworze, od Jana z Tarnawy, a 1459 r. za 500 grzyw. Bżankę v. Bziankę, od Burzyńskiego, 1468 r. za 940 zł. węg. sołtystwo w Hoczwi, od Pieniążka, 1470-1471 r. za 2,000 dukatów Lubienie Wielkie, od Czornberga, a 1472 r. za 600 grzyw. Szczuczenosy, w lwowskiem, od Dominika de S-to Romulo. Od wdowy po nim Elżbiety, z którą był żonaty już 1468 r., i dzieci z tej trzeciej żony: Marcina, Heleny i Barbary, odkupili 1479 r. Wilczkowie dobra Lubienie Wielkie. Z pierwszej żony miał córkę Jadwigę i synów: Jana i Piotra; z drugiej - Zofię, Katarzynę, Frydryka, Mikołaja i Jakóba. ¶ Jadwiga, która posag swój 300 grzyw. wynoszący, miała u brata Jana, żyła jeszcze niezamężną 1465 r. ¶ Piotr, któremu ojciec wydzielił część Jaćmierza 1458 r., nie żył już w 1459 roku, a wdowa po nim, Anna Balówna, stolnikówna sanocka, zawarłszy ugodę z teściem, wyszła następnie za Mikołaja Ulińskiego, burgrabiego sanockiego 1462 roku. ¶ Jan, najstarszy syn Frydryka, pisany często Frydrychowiczem z Niebieszczan, stolnik lwowski 1463 r., umarł 1467 r. Od 1437 r. występuje razem z ojcem w wielu sprawach, a 1446 r. zabezpieczył żonie Annie, 400 grzyw. posagu i wiana, na Wykotach. W 1450 r. otrzymał od ojca, jako dział swój; Niebieszczany, Wielopole, Ratnawicę i Zimbertową czyli Zibenwirtową, które ostatecznie 1462 roku, za zgodą ojca, żony i siostry, sprzedał za 500 grzyw. Leonardowi z Pobiednej. W 1464 r. podpisał konfederacyę ziemi lwowskiej, przeciw Odrowążom. Posiadał także wsie królewskie: Horożanę, Ryczyhów i Dempno, które następnie posiadali jego synowie: Andrzej v. Indrzych i Teodoryk, i w 1472 roku rozgraniczyli je od Drohowyża. Obaj ci synowie w 1470 r. mają sprawę z Gunterem z Sieniawy. ¶ Teodoryk, zwany też był Dymitrem, i w 1476 r. trzymaną od brata Andrzeja wieś Dublany, oddał w długu Jakóbowi, wójtowi ze Szczercza, zachowując dla żony swej prawo mieszkania we dworze, aż do powrotu jego z wojny. ¶ W 1469 r. Indrzych okazał lustratorom ziemi lwowskiej listy królewskie, na 300 grzywien, na Horożanie Malej, Ryczyhowie i Podwysokiem i na 900 grzyw. na Zubrzy i Wodnikach (Paw.; Jabł.). W 1487 r. przeniósł wieś Ryczyhów z prawa ruskiego na prawo niemieckie (AGZ. X. 160). W 1488 r. posesorami Ryczyhowa są Hindrzych i Jan Jaczymierscy, a w 1491 r. wdowa po Andrzeju Elżbieta, ma oprawę na Dempnie. Wymieniony Jan może być synem Dymitra, 1501 r. podstarości buski, 1503 r. podstarości lwowski, trzymał Pieczeniehy 1501 r. i Żydatycze 1506 r. i dziedziczył na Baluczynie 1504 roku. Bratem Jana był zapewne Adam, dzierżawca Ryczyhowa, w latach 1501-1504. ¶ Zofia, córka Frydrycha, z drugiej żony, wyszła 1453 r. za Jana Sławięckiego i dostała 200 grzyw. posagu, tak samo, jak i Katarzyna, żona Mikołaja Biernaszowskiego 1464 r. ¶ Frydryk, najstarszy syn miecznika z drugiej żony, wraz z braćmi: Mikołajem i Jakóbem, ugodził się z ojcem 1468 r. o 300 grzyw. macierzyzny, a w 1479 roku wszyscy trzej sprzedali Krakowiec, Nonicę, Przedworze i Rudy za 2,000 grzywien; umarł w 1498 r. ¶ Mikołaj, przezwany Niemiec, oprawił żonie Burnecie 400 grzyw, posagu i wiana na Lubatówce w 1482 r. i na Wiesiołej 1492 r. Wdowa po nim procesuje się ze szwagrami, Frydrykiem i Jakóbem 1497 r., a w latach 1498-1503 już tylko z Jakóbem. ¶ Jakób, sołtys z Golczowej 1498 r., jest burmistrzem w Sanoku 1500 roku (AGZ. XI - XVII). ¶ Iwaszko Jaczymierski przyznał 1502 r. dług Tarnowskim za poręką Radwana z Prosieka. Jego zapewne żona, Katarzyna Radwanówna, pokwitowała 1511 r. brata swego z ojcowizny i macierzyzny, a syn jej Wojciech, pozwał 1551 r. swego ciotecznego brata, Jana Radwana z Prosieka, o zwrot depozytu (St. Pr. P. P. IX). ¶ Leonard Jacimierski, rotmistrz kamieniecki w latach 1547-1550 (AGZ. X; Zs. Kamien. 3600 i 3601), miał dwie żony, Annę Hinkównę z Unienia, podkomorzankę kamieniecką, 1-o v. Pawłowę Piasecką v. Przezwocką i Annę Sienieńską (Gr. Tremb. z 1742 r. i Kamien. z 1743 r.). Z Hinkówny synowie: Piotr, Krzysztof i Adryjan, dopełnili 1566 r. w grodzie kamienieckim działu dóbr po matce pozostałych, z rodzeństwem swojem przyrodniem. Z nich Piotr, umarł bezdzietny przed 1583 r. Z Sienieńskiej synowie: Stanisław i Paweł. ¶ Stanisław, 1565 r. podsędek kamieniecki i rotmistrz królewski, był dziedzicem Rzepnicy i części Bakoty i Uszycy (Jabł.). ¶ Paweł, dworzanin Zygmunta Augusta 1555 r., wojski buski 1571 r., otrzymał w tymże roku konsens królewski, na wykupienie wójtostwa w Rodatyczach, a 1579 r. otrzymał Kolczkowce, w powiecie kamienieckim (M. 85 f. 70; 105 f. 3; 109 f. 486 i 119 f. 193). Poseł na sejm 1581 r., z którego był deputatem na Trybunał skarbowy rawski. Nie żył w 1596 r., w którym pozostała po nim wdowa, Elżbieta z Porudna, wespół z dziećmi: Mikołajem, Piotrem, Stefanem, Katarzyną i Zofią, procesuje się z Lanckorońską w grodzie kamienieckim, o 900 fl. Te same dzieci Pawła wymienia pozew Skmiłowskiego z 1603 r. (Zap. Lub. 11 f. 355). ¶ Mikołaj, syn Pawła, oprawił 1612 r. żonie swej, Izabelli z Siennicy Żulińskiej, córce Auktusa, 12,000 flor. Nie żył w 1643 r., w którym pozostałą po nim wdowę kwitował Chomętowski (Zs. Kamien.). Z niej pozostawił córki: Elżbietę, żonę Piotra Wilkowskiego 1641 r., Krystynę, żonę Mikołaja Chomętowskiego 1642 roku i Teofilę, żonę Józefa Silnickiego, którym matka odstąpiła 1643 r. dożywocia, przysługującego jej na Oryninie (Zs. Kamien.). Teofila, 2-o v. za Władysławem Polanowskim. ¶ Piotr, poseł na sejm 1638 r. i deputat na Trybunał radomski, żonaty 1-o v. z Felicyanną Gorajską, zmarłą przed 1632 r., 2-o v. z Konstancyą Hulewiczówną, córką Dominika, wdową po Adamie Radeckim 1633 r. (Gr. Kamien. z 1639 roku), z pierwszej żony pozostawił synów: Rafała i Mikołaja i córki: Teofilę, Katarzynę i Elżbietę, o czem przekonywa wyrok z Łabętą, wydany w sądzie ziemskim kamienieckim 1632 roku. L drugiej żony, której 1633 r. w grodzie łuckim zapisał 12,000 fl. miał syna Samuela (Zs. Kamien. z 1639 r.). Katarzyna wyszła za Laskowskiego, a Zofia za Słomowskiego. ¶ Adryjan, pisany czasem Andrzejem, syn Leonarda, podczaszy podolski 1610 r., dziedzic na Czarnokońcach, z dwóch żon, Elżbiety Jarmolińskiej (Gr. Kamien. z 1603 r.) i Elżbiety ze Mstyczowa Płazianki, starościanki lubaczowskiej, wspólnie z którą zeznał oblig na Góreckiego 1604 r. (M. 168 f. 248 i Zs. Kamien.), nie pozostawił potomstwa. ¶ W 1628 r. Mikołaj i Piotr, synowie jego brata Pawła, i Paweł, syn drugiego jego brata Krzysztofa, dopełnili działu pozostałego po nim majątku, mianowicie części jego na Oryninie, Krasnostawcach, Koczubiejowie etc. (Zs. Kamien. z 1631 roku). ¶ Krzysztof, syn Leonarda, zapisał 1,200 fl. żonie swej, Dorocie z Orzęckich, 1574 r. (Zs. Kamien.). Córka jego Katarzyna, 1-o v. za Piotrem Wolskim 1619 r. (Zs. Kamien.), 2-o v. za Maciejem Chmielewskim 1644 r. Syn Stanisław, z żoną Elżbietą z Chocimierskich, mają u stryja Adryjana 2,300 fl. zabezpieczone 1610 r. Wdowa po nim, 2-o v. już Aleksandrowa Piotrowska, zrzekła się 1618 r. oprawy po pierwszym mężu, na rzecz brata jego Pawła (Zs. Kamien.). ¶ Drugi syn Krzysztofa Paweł, któremu ojciec odstąpił 1613 r. trzydziestu poddanych w Czarnokońcach (Gr. Kamien.), z Anny Chocimierskiej, córki Wojciecha, której 1622 r. zabezpieczył posag (Zs. Kamien.), pozostawił syna Jana i córki: Maryannę, żonę Jana Romera 1640 r., Natalię i Dorotę, o czem wyrok sądu ziemskiego kamienieckiego w sprawie z Potockimi 1634 r. przekonywa. ¶ Jan nie żył już w 1649 r. Ożeniony z Zofią Malską, pozostawił z niej synów: Jana, Mikołaja, Krzysztofa, Aleksandra i Andrzeja, oraz córkę Konstancyę, żonę Andrzeja Tylickiego 1668 roku. W 1649 r. król Jan Kazimierz we Lwowie, ustanowił nad nimi opiekę, w osobie Mikołaja Chomętowskiego. Z nich:  Krzysztof podpisał z województwem ruskiem, elekcyę króla Michała. Z Heleny Niezabitowskiej, pozostawił córkę Zofię, żonę 1697 r. Kazimierza Walentego Mierzejewskiego, podczaszego latyczowskiego, a Aleksander, z Heleny Witowtówny, synów: Jana i Andrzeja, którzy w 1702 r. procesują się w grodzie kamienieckim z sukcesorami niegdy Anny z Hinków Jacimierskiej, a 1705 r. w grodzie halickim sprzedają Tłuste Kije. ¶ Andrzej umarł bezdzietnie 1720 r. ¶ Jan żył jeszcze 1721 r. Z Urszuli Wigurzanki syn jego Piotr i córki: Helena, za Maciejem Damiańskim i Katarzyna, 1-o v. Sienkiewiczowa, 2-o v. Antoniowa Dobrzańska, procesowali się 1774 r. z Potockim (Gr. Halic.). ¶ Mikołaj, w drugiej połowie XVI-go wieku ożeniony z Elżbietą z Orzka Dunikowską. Jan, doktór praw, pleban Dąbrowski, 1642 r. na uniwersytecie Padewskim, z pupilem swoim Przerębskim. Barbara, w końcu XVII-go wieku za Jakóbem Lewińskim. ¶ Salomea z Grocholskich Jacimierska, 2-o v. Tłuchowska, umarła w drugiej połowie XVIII-go wieku (Perp. Czers. 36 f. 39). ¶ Niżej wymienieni Jacimirscy legitymowali się ze szlachectwa w gubernii podolskiej: Piotr z synami: Adamem, którego synowie, Wilhelm, Karol i Cezary Franciszkiem, Stanisławem, Konstantym, Andrzejem, Mikołajem, Antonim i Augustem, Bazyli z synami: Janem i Józefem i Antoni z synami: Włodzimierzem i Jakóbem, synowie Grzegorza; Stefan z synami: Janem i Niceforem, Daniel z synami: Grzegorzem i Janem; Jan z synem Bazylim i Bazyli, synowie Bazylego; Antoni, Tymoteusz z synem Danielem i Grzegorz z synem Dymitrem, synowie Teodora; Aleksander, Piotr i Paweł, synowie Jana; Grzegorz, Jakób i Jan, synowie Piotra; Bazyli i Jazon, synowie Onufrego, a wszyscy wnukowie Jana Michała, prawnukowie Krzysztofa, 1843 i 1844 r. Potomkowie zaś ich: Augustyn Achilles, syn Wilhelma, 1891 r.; Piotr i Fortunat, synowie Franciszka, 1846 r., a Andrzej, Eugeniusz, Konstanty i Dymitr, synowie Piotra, 1869 r.; Emilian, Ignacy, Marceli i Klemens, synowie Stanisława, 1873 r.; Maryan i Konstanty Juliusz, synowie Konstantego, 1873 r.; Augustyn i Andrzej, synowie Andrzeja, 1866 r.; Bazyli i Mikołaj, synowie Józefa, 1855 r., a Aleksander, Mikołaj, Sergiusz i Eugeniusz, synowie Bazylego, 1888 r.; Teodor, Włodzimierz i Aleksander, synowie Włodzimierza, 1846 r., a Włodzimierz, syn Włodzimierza i Michał, syn Aleksandra, 1894 i 1890 r.; Joachim, Jan z synem Aleksandrem i Nikon, synowie Grzegorza, 1875 r., a Jan, Szymon i Aleksander, synowie Nikona, 1893 r. (Spis.).