7 febr. 2011 verscheen er een artikel in de standaard van de medisch journalist Marc Van Impe( zie : cvs is een leugen -versie 2 ) als reactie op het artikel in dezelfde krant dd 24.01.2011 (cvs is een vuilnisbelt).

Amper één dag later reageert prof Van Houdenhove (Leuven), de intussen gepensioneerde psychiater bitsig in de krant om zijn verouderde visie op CVS/ME te verdedigen...

___________________________________________________________________________________

  

Misverstanden over CVS

 

 

In het opinieartikel ('Geen ingebeelde ziekte' DS 7 februari) staat dat er over CVS nogal wat misverstanden de wereld zijn ingestuurd. Het artikel bevat echter zelf een aantal klassieke denkfouten die een rechtzetting verdienen.

 

 

Eerst en vooral verwart de auteur psychosomatisch met psychogeen. Geen enkele serieuze clinicus of onderzoeker die met CVS-patiënten werkt, zal beweren dat de ziekte 'louter psychisch' is, laat staan dat ze op inbeelding berust. 'Psychosomatisch' verwijst naar het feit dat de mens - ook de zieke mens - meer is dan een zak met organen. De term onderstreept dat artsen en andere hulpverleners steeds rekening moeten houden met de context van de patiënt, en dit a fortiori wanneer de ziekte lichamelijk onverklaard blijft.

 

Verder maakt ook dit stuk, zoals vele andere, onvoldoende onderscheid tussen de pathogenese van CVS (de ziektemechanismen) en de etiologie (de vraag waardoor mensen CVS krijgen). Mijn eigen ervaring wijst erop dat vele wegen naar CVS kunnen leiden, en dat daarbij zowel somatische als psychosociale factoren, vaak in combinatie, een rol spelen.

 

Anderzijds ben ik, zoals de schrijver van het stuk, ervan overtuigd dat de ziektemechanismen bij CVS overwegend van biologische aard zijn, onder de vorm van een ontregelde communicatie tussen het zenuwstelsel, het hormoon- en het immuunsysteem. Om in deze complexe verstoringen meer klaarheid te scheppen is verder onderzoek nodig, en ook onze Leuvense groep draagt daartoe een steentje bij. 'Out of the box' denken is daarbij volstrekt legitiem, op voorwaarde dat men beseft dat het om hypothesen gaat en vooral dat men experimentele behandelingen op een wetenschappelijke manier probeert te staven (en de patiënt er niet voor laat betalen).

 

Ten slotte verwijst het opinieartikel naar recente wetenschappelijke artikels, maar doet het dit op nogal selectieve wijze. Daarom wil ik een literatuursuggestie doen. Ter gelegenheid van mijn emeritaat, en nadat ik meer dan 5.000 CVS-patiënten uitvoerig had gesproken, verscheen het boek Luisteren naar het lichaam. Het dualisme voorbij. Misschien kan de lectuur van dit boek de blik verruimen.

 

Boudewijn Van Houdenhove

(emeritus, hoogleraar, KU Leuven)